All Chapters of Discreet Nights: Chapter 41 - Chapter 50

Pinili kong sulitin ang ilang araw na pananatili ko sa mansyon kasama si Ruan. Nagawa na nga yata namin lahat ng maaari naming gawin. Kung hindi namin katawag si Nanay at ang mga anak namin, we would watch a movie together. Kaya lang, nauuwi 'yon madalas sa isang mapusok na halikan. Madalas ko rin siyang panoorin na magluto. Siya ang nagluluto ng pagkain namin dahil hindi naman ako marunong. Taga-tikim lang palagi ang ambag ko. Nasubukan ko na ring makalaro ang lalaki sa iba't ibang board games, at madalas akong manalo siyempre, maliban lamang sa chess. Siyempre, hindi nawala ang pagpapalambing ni Ruan. Ilang beses ko na rin siyang minasahe. Nasabi ko na rin lahat sa kaniya ang mga dapat niyang malaman tungkol sa mga anak namin. Naplano na rin namin ang mga magiging kaganapan sa darating na second birthday nina Aero at Ruin. And of course, I got to know more about him. He's serious when it comes to almost everything. Pinag-iisipan niya lahat ng bagay ngunit minsan ay impulsiv

There are many ways to fall in love, but no amount of practice can make it perfect as unexpected happenings does. Hindi naman inasahan ni Ruan na gano'n ang mararamdaman niya nang makita niya ako noong gabing 'yon. Hindi ko rin inakalang nahulog pala sa akin ang lalaki sa mga oras na 'yon. Bihirang may magkagusto sa akin noong dalaga pa lang ako. Kung meron man, hindi ko naranasan sa kanila ang mga bagay na ipinaranas sa akin ni Ruan. It wasn't my first time to hear a heartfelt confession, but it was the first time that it was spoken and dedicated for me. Hindi 'yon ang unang pagkakataon na naramdaman ko ang pagbilis ng tibok ng puso ko na tila wala ng bukas pa, ngunit 'yon ang unang pagkakataon na naramdaman ko ito dahil sa isang lalaking nagtapat sa akin. Tila nahulog ang puso ko pagkatapos kong marinig ang lahat na kaniyang mga sinabi. Ni hindi ko na nga siya nasagot. Wala akong ibang nagawa kundi ang humiga sa kama at humikbi sa dibdib ng lalaki. Hindi ko alam kung bakit ak

After waiting for more hours, finally, I was able to talk with Ruan again. “I invited Asteon para pumunta sa birthday ng mga anak natin,” masayang balita ko sa kaniya pagkatapos siyang kumustahin. Base sa background niya ay nakasandal siya sa headboard ng kama at mukhang nasa loob ng kuwarto niya. “D-Do you think it's fine?” kinakabahang tanong ko nang maalala bigla ang sinabi kanina ni Sever sa akin. Although he didn't say it directly, alam ko kung ano ang nais niyang ipahayag sa akin. Para sa akin, mukhang mapagkakatiwalaan naman si Asteon. At saka, why can't I trust him? Kapatid ko naman siya at sa pagkakaalam ko ay wala naman siyang sama ng loob sa akin. Hindi ko rin naman ramdam na may itinatago siya na gano'ng klaseng damdamin para sa akin. Alam kong matagal kaming nagkahiwalay ni Asteon, pero kung sakaling tatalikuran niya ako, para kanino naman? Wala rin naman akong sama ng loob na naramdaman kay Sever nang sabihin niya 'yon. I understand his point, but I don't think As

Being seated on a plane for almost twenty hours while knowing that my children together with my mother were being hostage was the longest torture I have ever experienced. If only it was possible, kalalampagin ko na ang eroplano para lang bilisan ang takbo. Ngunit wala akong ibang nagawa kundi ang umupo at magdasal na sana ay walang matamong kahit gasgas ang mga mahal ko sa buhay. “The Supreme doesn't want you to go.” Sinamaan ko ng tingin si Altro. “Pupunta ako kahit ano ang mangyari at wala kayong magagawa.” The man diverted his gaze in front. Siya ang naabutan namin sa private airport kung saan kami agad na nagtungo ni Sever. Iyon pala, nasabihan ni Ruan ang lalaki na pigilan ang pagpunta ko sa Switzerland. But Altro was built different. Hindi niya sinunod ang utos ng kaniyang Supremo at sa halip ay tinulungan pa ako. “I suggest for you to calm down. It is a calm war. Rye won't do anything... until you arrive.” Calm down? I couldn't help but to chuckle in a sarcastic wa

Nagising ako na nakahiga sa malambot na kama sa loob ng isang maayos at malamig na silid. I was expecting a chain or rope around my wrists, or a piece of cloth covering my mouth and eyes, hindering me from talking and seeing. However, I didn't expect that I would wake up lying in a comfortable mattress without feeling any pain around my body. Agad akong bumangon at nakitang suot ko pa rin kung ano ang damit ko kanina bago ako mawalan ng malay. Napag-alaman kong gabi na nang mapalingon ako sa bintana. Hindi na ako nagpaligoy-ligoy pa. Agad kong nilapitan ang pinto na unang nakita ko at binuksan 'yon. Bumungad sa akin ang madilim na hallway. Doon pa lang, alam ko na agad na wala ako sa isang simpleng bahay lang. Saan naman kaya ako dinala ng lalaking 'yon? Matapos ang ilang segundong paglalakad ay natagpuan ko ang isang malaking hagdanan pababa kung saan kita ang malawak na sala. Hindi ito tipikal na mansyon sapagkat moderno ito ngunit may halong royal na disensyo. Mula sa mga cha