Lahat ng Kabanata ng Discreet Nights: Kabanata 21 - Kabanata 30

Unlike the first time I massaged him, wala ng takip ang mukha ko. Ang hirap-hirap tuloy kontrolin ng emosyon ko lalo na't nararamdaman ko ang titig niya. Ruan was staring at me through our reflection in the glass sliding door in front of us. “When did you learn how to massage?” “When I was a kid, Sir Ruan. Palagi kong minamasahe ang nanay ko noon,” sagot ko nang hindi tumitingin sa repleksyon namin. I was focusing in his shoulders. Sinisigurado kong tama lang ang paghilot ko sa mga 'yon. When my hands travelled down to his back and started massaging it, doon lang ako tumingin sa aming repleksyon. I saw him closed his eyes while clenching his jaw. I bit my lower lip to contain my smirk when he suddenly opened his eyes, and then our eyes met. Ngumiti ako sa kaniya. “Mas mabuti kung hihiga ka, Sir Ruan.” Itinigil ko ang ginagawa ko upang makatayo ang lalaki. Tumingin muna siya sa akin bago padapang humiga sa gitna ng kama niya. “You can ride my back, Elora. I won't mind.”

“Coffee shop at this point of time? Nakahithit ka ba, Zalaria?” “I'm craving, Sever.” Nang masiguradong maayos na ang buhok ko ay agad kong pinatungan ang sando na suot ko ng isang kulay blue na hoodie. Umabot 'yon lagpas sa kalahati ng aking mga hita, dahilan upang maitago ang kulay puti na shorts na suot ko. I paired it with my white sneakers to be comfortable. “I'm going. Babalik din ako agad.” “Sasama ako—” “No need, Sever. Bibili lang naman ako ng kape. Do you want something? I can buy for you.” Umiling ang lalaki. “I'll go with—” “Alright! Bye!” Lumabas na ako agad dahilan upang hindi na ako mahabol pa si Sever. I looked like a normal person who suddenly craved for coffee in the middle of the night, kahit may iba naman talaga akong plano. To buy a coffee wasn't my intention for going out this late. Ang mensahe na natanggap ko mula sa Supremo kanina ay naglalaman ng address na siyang pupuntahan ko ngayon. Nang i-check ko ang lugar online ay nakita ko na isa itong

“Mawawala ako ng dalawang linggo, Asteon. I'll miss two reports.” “As long as you'll be gone for your mission, there will be no problem. Puwede mo namang ihabol ang reports.” Napatango ako. “Also, can I request for a new gun with silencer? And a katana,” I casually asked. I crossed my legs and leaned at the back of the couch where I was sitting. Nasa loob ako ng opisina ngayon ni Asteon upang bumisita at ipaalam na rin sa kaniya ang magiging pagkawala ko. Mula sa pagtitipa sa kaniyang computer ay napunta sa akin ang atensyon niya. “You'll be gone for a fight?” Ngumisi ako. “Nope, but, it's always better to be ready.” Tumango siya sa akin bago tumayo. “Follow me. Ikaw na ang pumili kung ano ang gusto mong kunin.” Gaya ng utos niya ay masunurin ko siyang sinundan. From the tenth floor, I followed him to the basement. Dalawang kuwarto ang nadatnan namin doon at sa kaliwang silid kami pumasok. It wasn't my first time to enter here, ngunit hindi pa ako nakakapasok sa kanang si

“Let's go. The helicopter has arrived.” “Saan tayo susunod na pupunta?” “I want a break.” Sinabayan ko ang paglalakad ni Ruan palabas ng kuwarto. Hindi na namin kailangan pa na hintayin ang paghupa ng mga tao sa labas dahil ipinatawag na niya ang helicopter niya. Tama ang hinala ko na pagkatapos ng araw na 'to ay wala na siyang balak na puntahan ang mga susunod na grand opening ng kaniyang mga bagong hotels sa iba't ibang lugar dito sa loob ng Pilipinas. He hates socializing so much. Dahil doon, si Leon na kaniyang secretary pagdating sa mga negosyo na lang talaga ang tuluyang mag-aasikaso sa mga 'yon. That's a thing that I noticed about Ruan through observing. He likes to control his pawns. Malakas at malamig na hangin ang bumungad sa amin pagtapak sa rooftop ng building. Halos hindi ako nakausad dahil sa lamig at lakas nito na tumatama sa akin, idagdag pa ang ingay na nagmumula sa helicopter na siyang naging dahilan kung bakit hindi ko muling maitanong kay Ruan kung saa

Paggising ko ay madilim na sa labas at wala na si Ruan sa tabi ko. Nang tumingin ako sa orasan na nakasabit sa pader na katapat lang ng kama ko, I saw that it was already eight in the evening. Nag-inat ako ng katawan ko nang makatayo. Hindi ko ikakailang napasarap ang tulog ko at maganda ang pakiramdam ko paggising. Nasaan kaya si Ruan? Anong oras naman kaya siya nagising? Hindi muna ako lumabas ng kuwarto. Itinuloy ko ang pag-aayos ng mga gamit ko na naudlot kanina. Kalahati lang ng mga damit ko ang inilabas ko at inayos sa loob ng cabinet. Ang iba ay iniwan ko sa loob ng maleta upang matabunan ang mga bagay na tinatago ko. Hindi ko 'yon ilalabas kung hindi kailangan. After fixing my clothes, agad akong naligo. May sariling bathroom sa kuwarto ko kaya naman hindi ko na kailangan pang lumabas upang maligo. It took me an hour to finish bathing. Simpleng kulay grey na sweatshirt at puting maong shorts lang ang sinuot ko dahil malamig ngunit hindi ko rin naman gusto kapag masiya