จ้านหยินรู้ว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ผู้หญิงประเภทที่จะกรี๊ดออกมาเมื่อเผชิญหน้ากับผู้ชายที่เปลื้องผ้า เธอเพียงแต่มองดูด้วยความสนใจ แม้จะอยากจะเอามือมาลูบไล้ก็ตามเขายืนหลังตรงและไม่บังคับเธอไว้ในท่าทางที่ลามกนั้นอีกมันไม่มีประโยชน์สำหรับเธอเลย“คุณนอนโดยเอาสำลีอุดหูได้ไหม?”ไห่ถงส่ายหัว "นั่นคงจะอึดอัด"บนโซฟาไม่มีผ้าห่ม และ จ้านหยินจะไม่บอกเธอนอนบนพื้น อันที่จริงคืนนี้อากาศค่อนข้างหนาวหลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เขาก็หยิบแก้วน้ำแล้วเดินกลับไปที่ห้องของเขา“นอนห้องผมสิ”เสียงทุ้มลึกของเขาลอยผ่านอากาศมาไห่ถงตกตะลึงการที่เธอโกรธและดุเขาได้ผลจริงๆจ้านหยินเดินไปที่ประตูห้อง หยุดลงแล้วหันหน้ามา เมื่อเห็นว่าไห่ถงไม่ได้เคลื่อนไหว ใบหน้าของเขาก็มืดมนลง และพูดอย่างเย็นชา: "ถ้าคุณรังเกียจก็ไปนอนบนโซฟาเถอะ"เมื่อพูดเช่นนี้เขาก็กลับไปที่ห้องเพื่อปิดประตูไห่ถงคว้าหมอนขึ้นมาและรีบวิ่งไปด้วยความเร็วดุจสายฟ้าแลบ เท้าข้างหนึ่งก้าวเข้าไปก่อน ขวางประตูไม่ให้ปิดไว้ใบหน้าสวยของเธอประดับด้วยรอยยิ้มที่น่าพอใจ “ฉันไม่รังเกียจเลย ไม่รังเกียจเลย”จ้านหยินจ้องมองเธอด้วยสีหน้าเข้มงวดเธอแสร้งทำเป็นไ
Baca selengkapnya