ฝนตกไปตลอดทั้งคืนและหยุดตอนรุ่งสางไห่ถงตื่นขึ้นมาตามเวลาปกติเมื่อเธอลืมตาขึ้น เธอก็เห็นใบหน้าที่หล่อเหลาของจ้านหยิน เธอตะลึงและนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนนี้ เธอรีบลุกขึ้นนั่งและกำลังจะผละตัวออกไปเบาๆหลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง เธอก็หันกลับมามองจ้านหยิน และผลักเขาไปโดยไม่ได้ตั้งใจ เธอเห็นว่าเขายังคงหลับสนิท และคิดว่าเมื่อวานเขาพึ่งดื่มกาแฟมาทั้งวัน ดังนั้นการที่เขาจะนอนหลับสนิทเช่นนี้ก็เป็นเรื่องปกติ อย่างไรก็ตามวันนี้เขาก็หยุดหนึ่งวันงั้นก็ให้เขานอนให้เต็มอิ่มเถอะไห่ถงคิดกับตัวเองว่าเธอไม่ต้องการกวนจ้านหยิน แต่สิ่งที่เธอทำคือคุกคามจ้านหยินเมื่อเผชิญหน้ากับใบหน้าที่หล่อเหลาของเขา ไห่ถงก็อดไม่ได้ที่จะขโมยจูบสองสามครั้งและพึมพำเบา ๆ : "หน้าตาดีกว่าฉันด้วยซ้ำ ถ้าไม่ติดว่ามันเข้มงวดและเย็นชาตลอดทั้งวัน ฉันคงกินคุณไปนานแล้ว รอจนกว่าหัวใจของฉันจะแข็งแกร่งขึ้น เมื่อถึงเวลานั้นฉันจะทอดคุณแล้วกินคุณล่ะ"หลังจากขโมยจูบไปหลายครั้ง ไห่ถงก็จำสิ่งที่สำคัญที่สุดได้ ห้องของเขาเป็นพื้นที่ต้องห้ามสำหรับเธอ และเป็นเรื่องยากสำหรับเธอที่จะมีโอกาสเข้ามาสักครั้ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพบว่าเขายังหลับอยู่ ท
เมื่อจ้านหยินตื่นขึ้นมา เขาพบว่าไห่ถงจากไปแล้ว ใบหน้าของเขาดูไม่ค่อยดีนัก และเขาก็พึมพำกับตัวเอง: "เธอนอนกับฉัน แต่เธอไม่ได้รอให้ฉันตื่นก่อนที่เธอจะไป"ไห่ถง: "......พี่ใหญ่ อยากกินอะไรก็กินก็ได้ แต่พูดจาไร้สาระไม่ได้นะ ฉันไม่ได้นอนกับคุณ ฉันแค่นอนบนเตียงคุณเท่านั้นแหละ"จ้านหยิน:......เมื่อเขาออกไปข้างนอก เขาพบว่านอกจากสุนัขและแมวที่เขาเลี้ยงแล้ว ผู้หญิงทั้งสามคนไม่ได้อยู่ในบ้านเลยไม่ต้องถามก็รู้ว่าไปตลาดเพื่อซื้อกับข้าวจ้านหยินนั่งลงบนเก้าอี้ชิงช้าบนระเบียงเขาหวนนึกถึงความรู้สึกที่ได้นอนกับภรรยาเมื่อคืนนี้เขาสรุปความรู้สึกของเขาเป็นคำพูด: ไม่คุ้นเคย แต่มีความรู้สึกคาดหวังหลังจากนั้นไม่นาน ไห่ถงและคนอื่น ๆ ก็กลับมานอกจากการซื้อกับข้าวแล้ว เธอยังซื้อเครื่องนอนด้วย ร้านขายเฟอร์นิเจอร์ยังไม่เปิดและยังไม่ได้เลือกเตียงใหม่ เธอจะออกไปซื้อเตียงใหม่ในทีหลัง ติดตั้งมันให้เรียบร้อย จากนั้นก็ไปทำงานอย่างสบายใจโอ้ วันนี้ไม่ได้ไปทำงานวันนี้จ้านหยินหยุดงานหนึ่งวันและบอกว่าเขาจะพาเธอและคุณยายจ้านไปที่รีสอร์ท เพื่อพักผ่อนและทำให้คุณยายจ้านมีความสุขเมื่อได้ยินเสียงพูดคุย จ้านหยิน
ไห่ถงรู้สึกขนลุกเมื่อเธอได้ยินว่ามีตัวอย่างมากมาย ที่คู่สมรสคนหนึ่งโอนทรัพย์สินระหว่างการหย่าร้างเมื่อนึกถึงนิสัยของครอบครัวโจวแล้ว โจวหงหลินก็มีความเป็นไปได้ที่จะโอนทรัพย์สินของเขาได้จริงๆ“คุณยายคะ ฉันจะบอกพี่สาวของฉัน”คุณยายจ้านพูดว่า "ถ้าใครต้องการความช่วยเหลือ ก็บอกอาจ้านได้ เขาจะมีคนช่วยตรวจสอบให้"“คุณยาย เมื่อฉันต้องการความช่วยเหลือจริงๆ ฉันจะไม่เกรงใจจ้านหยินแน่นอน”คุณยายจ้านพอใจมากกับความตรงไปตรงมาของไห่ถงที่มีต่อจ้านหยินมากคิ้วและดวงตาของจ้านหยินโค้งขึ้นเล็กน้อย คุณยายจ้านมองดูเขา และเขาก็ทำหน้าเคร่งเครียดอีกครั้ง คุณยายจ้านดุด่าเขาในใจ: แสร้งต่อ ฉันอยากรู้ว่าแกจะเสแสร้งได้นานแค่ไหน?หลังอาหารเช้า ชาวคณะก็เดินทางสู่ขุมชนกวงหมิงไห่ถงรออยู่ที่ทางเข้าชุมชนพร้อมกับลูกชายของเธอเขาอยู่กับน้ามาหลายวันติดต่อกันแล้ว และโจวหยางก็คุ้นเคยแล้ว วันนี้เขาจึงไม่ได้งอแงอีก"คุณยาย"เมื่อเห็นคุณยายจ้านก็มาด้วย ไห่หลิงก็ทักทายคุณยายจ้านด้วยรอยยิ้มคุณยายจ้านยิ้มและให้กำลังใจเธอหัวใจของไห่หลิงอบอุ่นขึ้นมาครอบครัวน้องเขยดีกว่าของเธอหลายเท่าไห่ถงกอดหลานชายและพูดกับพี่สาวว่
ไห่หลิงไม่ได้พูดอะไรกับน้องสาวมากนัก หลังจากส่งลูกชายให้น้องสาวแล้ว เธอก็โบกมือให้น้องเขยและคุณยายจ้านแล้วรีบขี่รถออกไปไห่หลิงมาถึงบริษัทโดยเหลือเวลาอีกสิบห้านาทีก่อนเริ่มงานในตอนแรกเธอวิ่งห้ารอบใช้เวลายี่สิบนาที แต่ทุกวันนี้ เธอเริ่มคุ้นเคยกับการวิ่งและความเร็วของเธอก็เพิ่มขึ้นเล็กน้อยมันยังพอมีเวลาจอดรถให้เรียบร้อย ล็อครถแล้วไห่หลิงก็ออกวิ่งก่อนไปทำงานทุกวัน ไห่หลิงวิ่งรอบสวนเล็กๆ หน้าอาคารสำนักงานห้ารอบ ทุกคนในลู่ซื่อกรุ๊ปรู้ดีว่าในตอนแรกทุกคนกำลังรอดูการแสดงดีๆภายในสองสามวัน มีคนเริ่มวิ่งร่วมกับเธอพวกเขานั่งอยู่ในออฟฟิศทุกวัน ไม่ค่อยได้ออกกำลังกาย และมีแนวโน้มที่จะเป็นโรคอ้วน แม้ว่าจะไม่หนักเท่าไห่หลิงก็ตาม การวิ่งสองสามรอบก่อนไปทำงานก็ช่วยลดน้ำหนักได้เช่นกันไห่หลิงใช้เวลาสิบสี่นาทีในการวิ่งห้ารอบ และนาทีสุดท้ายถูกใช้เพื่อวิ่งไปตอกบัตรเข้างานของเธอวันนี้เธอออกจากบ้านสายนิดหน่อย และก็ตอกบัตรไปแล้วโชคดีที่เธอไม่สาย"ประธานลู่""ประธานลู่"เสียงทักทายของเพื่อนร่วมงานดังมาจากด้านหลัง และลู่ตงหมิงก็มาถึงไห่หลิงหันหน้าไปและเห็นลู่ตงหมิงเดินเข้ามาก้าวใหญ่เขาไม่เ
คำพูดของลู่ตงหมิงทำให้ใบหน้าของไห่หลิงแดงก่ำเธอแค่หิวง่าย กินเยอะ และไม่ออกกำลังกาย ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมเมื่อเธออายุมาก เธอถึงอ้วนขึ้นเรื่อยๆ"ประธานลู่ ฉันจะทำให้ได้ ฉันสัญญาว่าจะลดน้ำหนักในช่วงทดลองงาน"ในอนาคตเธอจะไม่เพียงแต่ไปวิ่งในตอนเช้าเท่านั้น แต่ยังไปวิ่งตอนเย็นด้วยเธอไม่เชื่อว่าเธอไม่สามารถลดไขมันในร่างกายได้“เอาล่ะ ระยะเวลาทดลองงานลดลงเหลือหนึ่งเดือนสำหรับคุณ ตั้งใจทำงานล่ะ”หลู่ตงหมิงพูดอย่างสุภาพสองสามคำแล้วเดินไปจากไห่หลิง ขณะที่เขาเดินไปที่ลิฟต์ส่วนตัวของเขา ในชั่วพริบตา ร่างที่แข็งแกร่งของเขาก็หายเข้าไปในทางเข้าลิฟต์หลังจากที่ไม่เห็นเขาแล้ว ไห่หลิงก็ถอนสายตาและหันศีรษะไปพบว่าเจ้านายของเธอจ้องมองเธอด้วยสีหน้าไม่พอใจไห่หลิงเม้มริมฝีปากของเธอ ไม่พูดอะไร และกลับไปที่แผนกการเงินอย่างเงียบ ๆเนื่องจากก่อนหน้านี้เธอเคยดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการฝ่ายการเงิน แม้ว่าตอนนี้เธอจะเป็นเพียงเสมียน แต่ทุกคนก็คิดว่าเธอมีความเกี่ยวข้องกับลู่ตงหมิง ผู้อำนวยการฝ่ายการเงินมองว่าเธอเป็นเสี้ยนหนามในตา และกังวลว่าเธอจะเข้ามารับตำแหน่งแทนอีกฝ่ายไม่จำเป็นต้องทำอะไรอย่างเปิดเผย มีหลายค
......ระหว่างทางไปรีสอร์ทฮิลแถบชานเมือง ไห่ถงโทรหาเสี่ยวจวิน "เสี่ยวจวิน วันนี้ฉันจะไปพักผ่อนเป็นเพื่อนคุณยาย คงกลับร้านไม่ได้ ฝากด้วยนะ"เซินเสี่ยวจวินพูดยิ้มๆ "ไม่เป็นไร เธอไปพักผ่อนเป็นเพื่อนคุณยายจ้านให้ดีๆเถอะ ที่ร้านมีฉันคอยดูอยู่ เป็นปกติดีทุกอย่าง"ถึงยังไงพรุ่งนี้ก็สุดสัปดาห์แล้วปกติวันสุดสัปดาห์พวกเขาไม่เปิดร้าน ถ้าเปิด ก็เป็นเพราะไห่ถงต้องรีบถักงานที่ร้านหลังจากจบการสนทนา เซินเสี่ยวจวินก็พึมพำกับตัวเอง "ชีวิตหลังแต่งงานของถงถงสนุกขึ้นเรื่อยๆแล้วสิ""พี่จวิน"เสียงเรียกอันคุ้นเคยดังขึ้น ใบหน้าขี้เล่นของเซินเสี่ยวจวินตึงขึ้นมาทันทีเธอมองจางเหนียนเซิงเดินเข้ามา แล้วพูดอย่างไม่สบอารมณ์นัก "เหนียนเซียง ที่พี่พูดกับนายไปครั้งที่แล้ว ฟังเข้าสมองบ้างไหม? ต่อไปนี้ไม่ต้องมาที่นี่อีก ระหว่างนายกับถงถงมันเป็นไปไม่ได้!"ไม่เจอเพียงไม่กี่วัน จางเหนียนเซิงก็ดูอิดโรยนิดหน่อย ขอบตาของเขาดำคล้ำมาก แถมยังมีหนวดขึ้น เขาในตอนนี้ไม่เหมือนหนุ่มน้อยอายุยี่สิบสองเลยสักนิดเห็นญาติน้องที่อยู่ในสภาพนี้ เซินเสี่ยวจวินก็รู้สึกปวดใจความรักเป็นอาวุธที่ทำร้ายคนในรูปแบบจังต้องไม่ได้จางเหนี
ตระกูลจางเป็นตระกูลสามีของป้าแท้ๆของเธอ ตั้งแต่เด็กๆเซินเสี่ยวจวิน็เห็นมากับตาตัวเองว่าป้าตาเผชิญความยากลำบากมากมายขนาดไหน ครอบครัวเซินของพวกเขาร่ำรวยจากการประกอบธุรกิจรื้อถอน ที่บ้านมีบ้านให้เช่ามากมาย ทรัพย์สินเกือบพันล้าน แต่ป้าของเธอกลับแต่งเข้าตระกูลไฮโซไปด้วยความยากลำบากยิ่งไห่ถงก็ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเซินเสี่ยวจวินไม่ได้ด้อยค่าไห่ถง แต่เธอแค่พูดตามความเป็นจริง"พี่ไห่ถง...""ไห่ถงไปเดทกับสามีของเธอ"สีหน้าของจางเหนียนเซิงซีดในทันทีไม่นานเขาก็ตามหาเงาของไห่ถงในร้าน เซินเสี่ยวจวินปล่อยให้เขาเดินหาให้ทั่วทุกซอกทุกมุมตามสะดวกเมื่อจางเหนียนเซิงหาไห่ถงไม่เจอ จึงยอมเชื่อคำพูดของญาติพี่ ไห่ถงไม่อยู่ที่ร้านจริงๆเขาจึงจากไปด้วยร่างที่ไร้วิญญาณเซินเสี่ยวจวินถอนหายใจอีกครั้งหวังว่าเหนียนเซียงจะหลุดพ้นให้เร็วที่สุด อย่าทำเรื่องงี่เง่าบ้าระห่ำเพราะความรักเธอที่เป็นคนกลาง ก็ยิ่งลำบากใจมากเธอสงสารความรักของญาติน้อง แต่ก็พยายามอย่างมากที่จะปกป้องเพื่อนรัก ถึงไม่ยอมให้น้องชายเข้ามาแทรกกลางในชีวิตแต่งงานของเพื่อนณ รีสอร์ทฮิลแถบชานเมืองจ้านหยินและคุณย่าไม่ได้มาในฐานะนายน้อยและค
ไห่ถงยัดโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกง แล้วลากจ้านหยินให้เดินตามสัญชาตญาณนี่เป็นโอกาสที่ดีที่สุดเชียวนะจ้านหยินใช้โอกาสนี้เป็นฝ่ายจับมือไห่ถงเอาไว้ แล้วพาเธอเดินแทนเดินๆอยู่ เขาก็ประสานนิ้วมือเข้ากับเธออืม ความรู้สึกที่ได้เดินจับมือเล็กๆของเมีย นี่มันดีจริงๆ!คนที่ไม่มีประสบการณ์ด้านความรักอย่างจ้านหยิน แล้วก็ดันเป็นผู้ชายที่ชอบเก๊กเย่อหยิ่งอีก พอจับมือเมียได้สำเร็จ ภายในใจก็หวานชื่นราวกับกินน้ำผึ้งเข้าไปไห่ถงสัมผัสได้ว่าเขาจับมือของเธอแน่น ก็ก้มมองมือที่ประสานกันสิบนิ้วของทั้งสอง เป็นเขาที่กำมือเธอแน่นเธอลอบปรายตามองจ้านหยิน ก็เห็นใบหน้าของเขายังเย็นชาเย่อหยิ่งดังปกติ แล้วแอบพูดอยู่ในใจ "หลอกแต๊ะอั๋งหน้าตายเลยนะ"ดังนั้น เธอจึงใช้นิ้วโป้งลูบไล้ไปบนฝ่ามือของเขาสองสามที ตอนที่เขาหันมามองเธอ เธอก็แสร้งทำเป็นมองไปข้างหน้าด้วยสีหน้าเรียบเฉยเรื่องหลอกแต๊ะอั๋งหน้าตายน่ะ เธอก็ไม่แพ้หรอกมุมปากของจ้านหยินยกยิ้มเขาชอบนิสัยแบบนี้ของไห่ถงจริงๆไม่อาย อยากทำอะไรก็ทำ"รอให้เรื่องของพี่สาวคุณคลี่คลาย ถ้าว่างเมื่อไหร่ ผมจะพาคุณมาพักที่นี่อีกสักสองสามวัน"เขาชี้ไปที่วิลล่าที่ทำจากไม้เหล่านั้นซึ่งอยู