บทที่ 430

ไห่ถงยัดโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกง แล้วลากจ้านหยินให้เดินตามสัญชาตญาณ

นี่เป็นโอกาสที่ดีที่สุดเชียวนะ

จ้านหยินใช้โอกาสนี้เป็นฝ่ายจับมือไห่ถงเอาไว้ แล้วพาเธอเดินแทน

เดินๆอยู่ เขาก็ประสานนิ้วมือเข้ากับเธอ

อืม ความรู้สึกที่ได้เดินจับมือเล็กๆของเมีย นี่มันดีจริงๆ!

คนที่ไม่มีประสบการณ์ด้านความรักอย่างจ้านหยิน แล้วก็ดันเป็นผู้ชายที่ชอบเก๊กเย่อหยิ่งอีก พอจับมือเมียได้สำเร็จ ภายในใจก็หวานชื่นราวกับกินน้ำผึ้งเข้าไป

ไห่ถงสัมผัสได้ว่าเขาจับมือของเธอแน่น ก็ก้มมองมือที่ประสานกันสิบนิ้วของทั้งสอง เป็นเขาที่กำมือเธอแน่น

เธอลอบปรายตามองจ้านหยิน ก็เห็นใบหน้าของเขายังเย็นชาเย่อหยิ่งดังปกติ แล้วแอบพูดอยู่ในใจ "หลอกแต๊ะอั๋งหน้าตายเลยนะ"

ดังนั้น เธอจึงใช้นิ้วโป้งลูบไล้ไปบนฝ่ามือของเขาสองสามที ตอนที่เขาหันมามองเธอ เธอก็แสร้งทำเป็นมองไปข้างหน้าด้วยสีหน้าเรียบเฉย

เรื่องหลอกแต๊ะอั๋งหน้าตายน่ะ เธอก็ไม่แพ้หรอก

มุมปากของจ้านหยินยกยิ้ม

เขาชอบนิสัยแบบนี้ของไห่ถงจริงๆ

ไม่อาย อยากทำอะไรก็ทำ

"รอให้เรื่องของพี่สาวคุณคลี่คลาย ถ้าว่างเมื่อไหร่ ผมจะพาคุณมาพักที่นี่อีกสักสองสามวัน"

เขาชี้ไปที่วิลล่าที่ทำจากไม้เหล่านั้นซึ่งอยู