แชร์

บทที่ 428

......

ระหว่างทางไปรีสอร์ทฮิลแถบชานเมือง ไห่ถงโทรหาเสี่ยวจวิน "เสี่ยวจวิน วันนี้ฉันจะไปพักผ่อนเป็นเพื่อนคุณยาย คงกลับร้านไม่ได้ ฝากด้วยนะ"

เซินเสี่ยวจวินพูดยิ้มๆ "ไม่เป็นไร เธอไปพักผ่อนเป็นเพื่อนคุณยายจ้านให้ดีๆเถอะ ที่ร้านมีฉันคอยดูอยู่ เป็นปกติดีทุกอย่าง"

ถึงยังไงพรุ่งนี้ก็สุดสัปดาห์แล้ว

ปกติวันสุดสัปดาห์พวกเขาไม่เปิดร้าน ถ้าเปิด ก็เป็นเพราะไห่ถงต้องรีบถักงานที่ร้าน

หลังจากจบการสนทนา เซินเสี่ยวจวินก็พึมพำกับตัวเอง "ชีวิตหลังแต่งงานของถงถงสนุกขึ้นเรื่อยๆแล้วสิ"

"พี่จวิน"

เสียงเรียกอันคุ้นเคยดังขึ้น ใบหน้าขี้เล่นของเซินเสี่ยวจวินตึงขึ้นมาทันที

เธอมองจางเหนียนเซิงเดินเข้ามา แล้วพูดอย่างไม่สบอารมณ์นัก "เหนียนเซียง ที่พี่พูดกับนายไปครั้งที่แล้ว ฟังเข้าสมองบ้างไหม? ต่อไปนี้ไม่ต้องมาที่นี่อีก ระหว่างนายกับถงถงมันเป็นไปไม่ได้!"

ไม่เจอเพียงไม่กี่วัน จางเหนียนเซิงก็ดูอิดโรยนิดหน่อย ขอบตาของเขาดำคล้ำมาก แถมยังมีหนวดขึ้น เขาในตอนนี้ไม่เหมือนหนุ่มน้อยอายุยี่สิบสองเลยสักนิด

เห็นญาติน้องที่อยู่ในสภาพนี้ เซินเสี่ยวจวินก็รู้สึกปวดใจ

ความรักเป็นอาวุธที่ทำร้ายคนในรูปแบบจังต้องไม่ได้

จางเหนี
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status