All Chapters of OUR THING: Chapter 1 - Chapter 10

"Talya! tapos kana bang maglaba diyan?" ang sigaw ni mama mula sa taas ng bahay namin. "Opo mama" ang pasigaw ko na sagot habang sinampay ang huli at malaking pantalon ni papa sa sampayan. "Magbihis ka, at samahan mo ang papa mo. Bilisan mo na at nag aantay siya sa labas." Ang sabi ni mama na sumigaw pa mula sa bintana. "Opo." Ang tangi kong sagot. Itinago ko ang cell phone ko sa aking bulsa na may ngiti sa labi habang naglalakad papunta sa Papa ko, at sumakay sa sasakyan. Kung alam ko lang na hindi ko na makikita ang aming tahanan, kapatid, at ang aking Ina...Hinding hindi ako sasama sa papa ko. "Papa, saan po tayo pupunta?" Lakas-loob kong tanungin ang aking ama na may pananabik sa aking tono. "It's a surprise Talya," sabi niya na hindi tumitingin sa akin kundi sa cellphone niya. "Bigyan mo lang ako ng konting hint. Please Papa.." pakiusap ko. Gusto kong malaman kung saan kami pupunta. Kinasusuklaman ko ang pagiging out of a loop. Tumingin sa akin ang Papa ko saglit, at tumin

Narating ko ang isang pangpang kung nasaan nakatago ang startup damon motor ko na kulay dilaw. Ang motor na unang regalo ni Don Geralt Monro sa akin, nang mapatay ko ang dalawang drug lords sa Mindanao. Sinoot ko ang aking long coat, na kulay itim, madulas at manipis na tela. Sumunod ay sinuot ko na rin ang helmet na kulay dilaw, maliban sa isara ang salamin nito para takpan ang aking mga mata."Tsog! tsog! tsog!"Bigla akong napayuko para umiwas sa tatlong sunod sunod na putok. Ngunit hindi na ako lumingon pa para hanapin kung saan galing ang pag putok. Ang kinaroroonan ko ngayon ay nasa matarik na bundok, na may kalsada na parang bituka ng manok, umiikot mula itaas hanggang baba.Batid ko na may sniper ang taohan ni Kwago kaya walang ibang hahabol sa akin kundi ang kanyang grupo lamang.Dahil sa biglang pagpapaputok sa akin mabilis kung pinatakbo ang startup damon motor at nagmamaneho ng walang tigil, nagpasuray suray sa daan, dahil kahit anong layo ko na ay nasusundan pa rin ako n

Tahimik ang silid habang nakatingin si Geralt sa aking katawan, sa kanyang mga mata na may pitch black eyes. Nakasuot ako ng marumi at tattered na t-shirt at shorts na medyo malaki sa akin kaya tinalian ko ito sa baywang ko.Walang tanda na may maayos akong sitwasyon sa ilalim ng kapangyarihan niya. Tahimik kong ipinamamanhik sa kanya at walang tanda na ipagpapalit niya ako. Galit ako na hindi ko siya mabasa kung ano ang pinaplano niya na masama sa akin.Nababasa ko ang lahat ng tao sa silid na ito. Tinapik ni Geralt ang kanyang tagiliran, kinakabahan siya. Panaka-nakang nakasilip sa akin ang mga mata ng mga guwardiya, nagtataka sila.Nakaluhod ako sa sahig, walang. anumang galaw ang katawan ko. Bakit? dahil patay na ako sa loob ng pagkatao ko.Sa ilang taong pananatili ko sa basement na iyon, ay doon nakatira ang bahagi ng aking buhay. May mgapinagdadaanan ako at hindi ko na maibabalik ang dati. Kung ano at kong sino ako."Kukunin ko siya sa isang kondisyon," sabi ni Oliver.At sa wa

Nagising ang aking diwa at kaluluwa mula sa aking pagtulog. May sadyang gumising sa akin. Ibinuka ko ang aking mga mata. Para putulin na ang isang panaginip na parte ng mapait na karanasan sa "safe house."Si Lilly, ang matalik kong kaibigan. pakiramdam ko ay sinusundan ako ng multo ng nakaraan. Base sa narinig ko mula sa mga sinabi niya ay ginahasa siya, isa lang ang naisip kong dahilan, iyon ay dahil hindi niya mapigilan ang sarili dahil sa katarantaduhang ginawa nila sa kanya. Napatingin ako sa orasan na nakadikit sa ding ding. 3:00 am, masyado pang maaga. Sa aking pag iisip, para na akong nasisiraan ng bait. Narito ako sa bagong tahanan, at bagong amo. Bumangon ako sa kama at naghanap ng ano mang bagay na pweding gamitin, ano mang bagay na maaring gagawin kong sandata sa ano mang oras, sapagkat gusto ko pang mabuhay ng matagal.Sa pagiikot ko sa buong kwarto, wala akong nakitang pweding kong sirain, kung magbabasag man ako, baka may makarinig pa at mahuli nila ako. Bumalik na la

Ilang oras na akong tumatakbo ng mas mabilis na walang paglingon. Hanggang sa marating ko ang ilog, hinubad ko ang sinoot ko na napakalaking itim na t-shirt pati cargo pants na ninakaw ko sa isa sa mga bantay na aking nakasagupa, at itinapon ko iyon sa ilog.Nagpalingon-lingon ako sa paligid at muli akong naglakad ng mabilis. Bago magtanghali ay nakarating ako sa lungsod. Itinaas ko ang buhok ko at itinali ng paikot habang naglalakad sa maingay na lugar. May maraming tao dito at iba't ibang sasakyan na dumadaan. Hindi maiwasan ng mga mata ko na tumingin sa paligid. Napakaraming nagbago. Mukang mabilis umusbong ang ekonomiya ng bansa dahil sa mga technolohiyang nakikita ko sa mga tindahan. Mga advertisement sa malaking screen na makikita sa taas ng building.Wala pa rin akong clue kung ano ang susunod kong gagawin. Ang baril na nakasiksik sa aking leggings ay natatabunan ng soot kong malaking hoodie. May walong bala na lang ang natitira dito. Sapat na ito incase may pinadala si Oliver