KONTRA-BENTA

Tahimik ang silid habang nakatingin si Geralt sa aking katawan, sa kanyang mga mata na may pitch black eyes. Nakasuot ako ng marumi at tattered na t-shirt at shorts na medyo malaki sa akin kaya tinalian ko ito sa baywang ko.

Walang tanda na may maayos akong sitwasyon sa ilalim ng kapangyarihan niya. Tahimik kong ipinamamanhik sa kanya at walang tanda na ipagpapalit niya ako. Galit ako na hindi ko siya mabasa kung ano ang pinaplano niya na masama sa akin.

Nababasa ko ang lahat ng tao sa silid na ito. Tinapik ni Geralt ang kanyang tagiliran, kinakabahan siya. Panaka-nakang nakasilip sa akin ang mga mata ng mga guwardiya, nagtataka sila.Nakaluhod ako sa sahig, walang. anumang galaw ang katawan ko. Bakit? dahil patay na ako sa loob ng pagkatao ko.

Sa ilang taong pananatili ko sa basement na iyon, ay doon nakatira ang bahagi ng aking buhay. May mga

pinagdadaanan ako at hindi ko na maibabalik ang dati. Kung ano at kong sino ako.

"Kukunin ko siya sa isang kondisyon," sabi ni Oliver.

At sa wakas! nakasaad na rin siya. Isang taya ng matalinong tao

"Ano ba yun?" Tanong ng kanyang ama

"Ibigay mo sa akin ang aking Ina?" mahinahong pahayag ni Oliver

"Hindi,"

sagot ni Geralt, at madaling bumunot ng baril si Oliver sa baywang niya at itinutok ito sa ulo ng kanyang ama.

"Hindi ako nandito para makipagbiruan sa matanda. Gusto ko ang babae na ito ang aking Ina. o baka gusto mo diretso ko itong bala sa bungo mo."

Banta ni Oliver kay Geralt at alam kong gagawin niya ito pero sana hindi niya ito ginawa. Akin na si Geralt, ako lang ang dapat na papatay sa kanya.

"Fine," sagot ni Geralt sa pamamagitan ng pag grited ng kanyang mga ngipin. Nakuha niya ang kanyang telepono at nagsimulang magsalita ng Italyano sa taong nasa kabilang panig, na sinasabi sa kanila na dalhin ang kanyang ina.

Ilang minuto ang lumipas ngunit di nagtagal ay dinala sa silid ang isang matandang babae na may dark chocolate hair at slim figure. Ang kanyang maitim na mga mata, ay

katulad ng kay Oliver. 

Sa unang tinginan ng mag ina ay parang nagsindi sila sa tuwa at naramdaman ko na gusto nilang mayakap ang isa't isa pero pumunta lang siya at tumayo sa 

tabi ni Oliver.

Her eyes met mine at kumunot ang noo niya sa pagkalito, halata sa itsura nito ang labis na pag aalala. Napatingin na lamang ako sa likod ng walang emosyon.

"Nice doing a business with you Geralt,"

Bulong ni Oliver bago inakay ang kanyang ina palabas ng kwarto. Lumapit ang dalawang bagong lalaki na nakatayo sa labas at dinampot ako, hinatak ako palabas. Sinubukan kong ituwid ang mga tuhod ko pero parang nadurog ang mga binti ko. Namamanhid ang aking mga binti at sumubok maglakad kaya ang dalawang lalaki na humihila sa akin ay nahihirapan pag ganoong hindi ako makalakad ng maayos.

Sumakay si Oliver sa isang itim na kotse kasama ang kanyang ina at ako ayitinulak sa kotse na sumunod sa likod nila. Ang pangungulit ko sa dalawang lalaking umiwas sa tingin ko. Naglabas ako ng isang maliit na buntong hininga habang sumasakit ang aking mga pulso kung saan ito nakatali. Napatingin ako sa lalaking nasa harapan ko, may card na sumisilip sa bulsa niya. Isang ideya ang pumasok sa isip ko. Inabot ko ang pasulong at dahan dahan kong pinadulas ang card. Sinigurado ko na gagawin ko lamang ito kapag nakatagpo kami ng mga speed pump o butas.

Sa wakas, nakuha ko na ang card. Inilapit ko ito sa mga lubid na nakatali sa akin at dahan dahan kong sinimulan ang pagputol ng lubid gamit ang blunt edge.

"Buksan ang radyo," iminungkahi ng isa sa mga lalaki at ginawa naman ng isang sinabihan.

Alas 10 ng gabi sa Martes ika 14 ng 

Mayo 2021

Nakikinig ako ng radyo. Hindi ako makapaniwala. Apat na taon na akong

nawala. Nagdusa ako sa "safe house" saloob ng apat na mahabang taon. Labing walo na ako ngayon. Nasa hustong gulang na ako. Binalikan ko ang mga panahong inaasam asam ko. Para kapag tumanda na ako, mararamdaman ko na ka kontrolado ko ang buhay ko.

Ano kaya ang magiging kinabukasan ko kung hindi ako ibinebenta ng aking Ama? Umiling ako sa pagsisikal na alisin ang sarili ko sa mga ganoong tanong. 

Hindi pa nila ako natulungan noon at tiyak na hindi sila makakatulong ngayon. Nagpatuloy ako sa pagsisikap na makaalis sa aking pagka gapos. Matapos ang mahabang panahon, sa wakas ay nagawa kong putulin ang lubid.Pinagmasdan kong mabuti ang dalawang lalaki sa harapan ko habang pilit kong hinahawi ang lubid.

Hindi pabor sa akin ang tadhana dahil sa sandaling iyon, nakarating kami sa aming patutunguhan. Nag-ugoy ang mga pintuang bakal papasok para ibunyag ang isang malaking mansyon Sa totoo lang, humanga ako. Marami akong nakitang mansyon noong panahon ko pero ito... Ito ay isang madugong kuta. Nakita ko ang mga guwardiya na nagtatago sa mga anino, naghihintay lamang ng calls.

Bawat sulok ng bakuran sa paligid ng Bahay ay may bantay na hayop at ilang guwardiya. Sila lang ang nakakaalam kung anong klaseng mabangis na aso ang itinatago nila sa loob at labas ng mansyon na ito. 

Pumasok ang sasakyan kung nasaan ako, paakyat sa mahabang driveway na napapaligiran ng perpektong pruned bushes sa harap ng bahay. 

Nang huminto ang mga sasakyan, nakita kong lumabas si Oliver, bago pa man lumabas ang isa sa mga lalaki sa kanyang set at hinila ako palabas ng kotse. Mahigpit kong hinawakan ang mga lubid sa aking mga writ para siguraduhing hindi ito mukhang maluwag. 

Hinawakan nila ang mga braso ko at inakay ako paakyat ng hagdan pero humiwalay ako sa mga lubid at hinawakan ang ulo ng isang lalaki, bashing it into my lifted knee. 

Sinubukan akong suntukin ng iba pero nauna akong bumaba, gamit ang bigat niya at ang akin, para hilahin siya pababa at sa ibabaw ng likod ko.

Hinayaan ko na lang siya habang lumiko ako at pilit na tumakbo para dito. Iyon ay

hanggang sa dalawang malakas na braso ang nakabalot sa aking baywang. Hinila ako sa matigas na dibdib at nakatali ang mga braso ko sa masakit na posisyon sa likod ko.

Nahirapan sa pagkakahawak ng pagkahuli sa akin, ngunit hindi ako nanalo sa sakit na aking dinanas. Mas malala pa ang pakiramdam ko ngayon.

Hinila ako paakyat ng hagdan, wiggling at sipa hangga't kaya ko. Pumasok kami sa magandang mansion at nagustuhan ko ito sa loob. Lahat ito ay magaan at madilim na kulay tulad ng maraming lilim ng ginto, kulay abo at itim. 

Ang mga chandelier ay kumikislap mula sa mga bubong at ang lugar ay natutunaw tulad ng inihurnong cookies at gunpowder. Isang kakaibang kumbinasyon. Itinapon ako sa lupa at gumulong, lumingon para makita ang nagbihag sa akin. Si Oliver iyon. Tumingin siya sa akin ng patay na onyx eyes niya pero kitang kita ko na galit siya.

"Non mettermi alla prova! (Huwag mo akong subukan)," mariin niyang sabi at alam kong hindi ako makakatakas. Hindi ko man lang magawa ang tatlong hakbang palayo sa mansyon na ito. Na trap ako hanggang naisip ko na makakolekta din ako ng sapat na impormasyon, para sa muli kong pagtakas. Kaya tumayo ako, at kinuha ang sipilyo at manipis na tuwalya para palitan ang maruming damit ko.

Tumuwid ako sa pagkatayo at binigyan si Oliver ng isang mapaghamong tingin Lumingon siya, papasok sa loob. Lumingon din sa akin ang kanyang Ina at binigyan ako ng ngiti. Blangko ang isip habang nakatingin ako sa kanya. Parang hindi siya nalilito habang sinusundan ang anak.

Nagpasya ako na mas mabuting sumunod na muna sa kanya. Si Oliver, ang bago ko na amo, ang bagong may ari Ng buhay ko. Mukhang magiging interesting ang oras ko sa mansion na ito.