Nobela ni JJOSEFF

"The deal is closed." sinabi ko sa dalawang negosyanteng kaharap ko. "Abah.. gumagaling ka na ata sa pagnenegosyo!" sinabi ni Luciana na nagdadalang tao. Nakapangasawa siya ng isang mangingisda sa bayan ng Arayat. Limang taon matapos mamatay si Tantan. Ang akala ko noon ay silang dalawa ang magkakatuluyan, hindi pala. "Kumusta naman si Candice..?" tanong ko kay Alice. "Ayon, ayaw humiwalay sa afam niya. Parang pugita na parating nakapulupot.." nagtawanan kaming tatlo dahil sa pagbibiro ni Candice. "Ehh ikaw Talya.. kumusta na kayong dalawa ng anak mo? Malaki na rin si Olifiano. Ayaw mo bang hanapan ng Tatay yan..?" tanong ni Luciana. "Hindi na... Masaya na ako na kaming dalawa lang.." "Eeh maghahanap pa rin ng tatay iyan.." bulong ni Luciana sa akin. Malapit lang kasi sa kinauupuan namin ang bakuran kong saan naglalaro si Olifiano kasama ang anak ng kapitbahay. Bumisita kami dito sa Bayan ng Ar

Ang lalaking ito ay masyadong mapangahas, magaspang, at mapuwersa. Siya ay 23 taong gulang at masyadong mapusok. Napahawak ako sa likod ng lalaki, senyales na nakikiusap ako na tigilan ang kasalukuyang ginagawa."Hmpp!!" unggol ko.Isang pagbulusok ang sumunod na pangyayari, na maramdaman ang hapdi na tumutusok sa aking private part. Mabilis ang pangyayari na hindi ko inaasahan. Ngunit nang mag-laon ay ginagawa na niya ito sa slow-motion na parang pagpa-plantsa lang ng damit. "I want you more..." sinabi niya na itinigil ang kanyang paghalik at seryosong nakatingin sa aking mukha na naka-kunot noo.Nagpatuloy ang paglabas pasok ng dalawang daliri niya, hanggang sa ito ay parang nagugustuhan ko na rin, dahilan na nakita ng lalaki kung paano ako mag-moan.Ang naiinis na itsura ay napalitan ng pagmamakaawa. Kagat labi akong nakatingin sa lalaki na kasalukuyang ginagawa ang "finger thing" sa aking private part."Pwede ba...

Hinawakan ko ang kanyang baba, itinaas ko ang aking mukha para mabasa ko ang bawat nuance ng kanyang ekspresyon. "For the third time, why are you here?" tanong ko sa kanya. Ngunit ang kanyang kamay ay nagtagal, hinimas ang isang hibla ng aking buhok sa likod ng aking tainga. Nakatingin siya sa akin na para bang may kailangang sasabihin. "You know why." Bumuntong hininga siya at ibinaling ang pisngi sa palad ko. Hawak niya ang aking kamay na parang aso na nagpapa-amo. "Nakapag-desisyon na ako. Tungkol sa sinabi mo noon. Hayaan mo sanang pag aaralan ko ang kaso mo." "Malaking kaso ang maari mong hahawakan, maraming kilalang personalidad ang madadamay, politiko at ibang mga opisyales na nagtatrabaho sa gobyerno. Kaya mo bang maparusahan sila?" tanong ko sa kanya. "Gagawin ko.." sagot nito. "Kung ganoon, welcome to my world." sinabi ko sa kanya. "Whatever I can do to help them get it, I will. I spent the entire time talking to the two agents, going over every detail I could reme

Nagliwanag ang mukha niya, unang nakita ko ang mahabang balbas niya at katangusan ng ilong. Papunta sa itaas nito, ay ang kanyang mga mata, na derektang nakatingin sa akin. "From the very first, I already trust you. But my son failed to analyze how to run my business. Even though, I still hope that it will be corrected by you, but I did not expected that some of my investors has a big dream too. Big Boss is one of my top investors, but he cheat on me. And even steal something from me." paliwanag niya. "Don Geralt?" bangit ko. Nagulat ako sa biglang pagkikita namin ngayon. "Yes, I am.. I am so tired of everything yet, I always think about the future of my son. My wrong doings before, will possibly lead him to tragedy. That's why I came here to warn you." "He is not my mission at all." "I know, but he is my only son. I beg you Talya." "Now at least you know how it feels." sinabi ko sa kanya. Sa pagiging malupit niya sa amin noon at pagbili niya sa ilang mga kabataan, hindi n

"Take this all" sigaw ni Bigboss sa kanyang dalawang taohan. Agad kumilos ang dalawa at nilagay ang dalawang malaking bag na itim sa tabi. Marahan akong gumapang na hawak-hawak ang taenga ko sa kanan, sira pa rin ang aking pandinig. Nag-echoe lang sa akin ang mga tunog at kalaskas sa paligid. Sumunod ay hinila ako ng isa sa mga taohan at lumabas ng basement. Paglabas ng warehouse ay agad sumalubong sa amin ang malakas na pagsampal ng hangin, bumaba ang isang helicopter sa second floor at naunang sumakay si Big Boss na paika-ika, dahil hindi niya hawak ang kanyang baston. Pinasok ng mga taohan sa loob nito ang dalawang malaking bag na naglalaman ng mga kinuha nila sa vault. Ano kaya ang nakuha nila? Sa bilis ng pangyayari hindi ko nakita kong anong bagay ang nakuha nila doon. Buwis buhay ang ginawa ko, kaya masasabi kong mahalaga ang laman ng dalawang bag na nasa likod ni Big Boss ngayon. "Let's go! Let's go!" pag uutos ng matanda. Unti-unting gumalaw ang helicopter pataas, sa s

Kasama ang anak ko, ay dinala kami ni Big Boss sa rest house ng banana plantation. Ngunit bago huminto ang sasakyan sa driveway, ay wala akong nakitang kakaiba. Ang mga sasakyang nakaparada sa gilid ng kalye ay may puti at itim, sa pagkakaalam ko, walang laman tao ang mga ito sa loob. Napatingin ako kay Tantan, nagpakita ako sa kanya ng aking matulis na tingin. Hindi ko nagustuhan na narito siya ngayon sa rest house at masama ang kutob ko tungkol sa kung ano ang usapan nilang dalawa ni Big Boss. "You two wait for me in the terrace, I will call Jayson first." sinabi ng matandang hapon at umiwas naman agad sa akin si Tantan. Pansamantala ko iniwan ang anak ko sa isang sulok ng sala kasama ang isang katulong na babae, natatanaw ko lang ito sa kalayuan. Minabuti kong kausapin si Tantan ngayon. "Anong nangyari? nasaan si Luciana? si Alice at Candice?" Mabilisan kong tanong sa kanya ng mapansin ko na walang mga matang nakatingin sa aming dalawa. "Nalaman namin na maayos ang laga

"Bwesit!"Pasigaw na sabi ni Andrea, nainis siyang marinig ang pumipilipit niyang boses. Umubo pa ito, Hinahaplos ng kanyang palad ang kanyang dibdib, nang maramdaman ang humaharang sa kanyang lalamunan.Ngunit lingid sa kaalaman ng mga taong nagbabantay sa kanya, ito ay parti ng kanyang paghahanda lamang, upang kusa siyang iwasan ni Rafael.Tumalab sa kanya ang sakit na pag ubo, at hirap sa paghinga. Ang banayad niyang boses ay naging magaspang at wala sa tono, habang tumatagal ng ilang oras ay naging mas malalim, mas magaspang.Maya maya pa ay nakarinig siya ng mahinang tunog sa kanyang kwarto, at ang lamig ay dumaloy sa kanyang gulugod.

Isang taon na ang nakalipas simula ng makaranas ng mga unusual na panaginip si Andrea ay nagsimula na siyang magtanong sa sarili. Unti- hunting may mga alaalang pumapasok sa memorya niya. Ito na marahil ang resulta ng mga gastos at masarap na pagaalaga ni Rafael sa kanya. Hindi niya ito sinasabi kay Rafael mas pinili niyang, siya mismo ang makakatuklas kung sino siya sa kanyang nakaraan. Ito na nag nagtulak sa kanya upang gumawa ng mga hakbang para masiguro ang kanyang kinabukasan.Maraming regalo si Rafael kay Andrea na alahas, ngunit naisip ni Andrea na hindi niya ito madadala pag siya ay itinakwil na ni Rafael. Kaya gumawa siya ng paraan, kinuhanan niya ng mga larawan ang bawat piraso ng alahas na gusto niya at pinapa-duplicate niya ang lahat ng mga ito, kwentas, singsing, hikaw at iba ipa."Ma'am pwede nyo na tingnan." sinabi ng lalaking gumawa ng fabricated na alahas."Isang taon na ang nakalipas, Finally, natapos din." sinabi ni Andrea at napangiti siyang makita ang tatlong boxe

Nais gawin ni Rafael ang isang bagay na hindi pa niya nagawa noon, para sa sinuman: gusto niyang aliwin si Andrea. Gusto niyang hubarin ang kanyang mga damit at dumausdos sa ilalim ng mga saplot kasama niya, yakapin siya nang mahigpit at bumulong ng mga salitang may positive na katiyakan sa kanilang dalawa. Upang mawala ang basag na expression mula sa kanyang mga mata.Ang tanging nakapagpahinto sa kanya ay ang kawalan ng katiyakan na tatanggapin siya ni Andrea, isang bagay na hindi kailanman nangyari sa kanya noon. Ang kanyang pagmamataas at kaakuhan ay nagkaroon na ng battering sa araw na iyon, at ayaw niyang subukan, natatakot na baka masaktan lang siya.Ngunit ngayon ay decided na si Rafael para maglaan ng sapat na oras, upang itulak ang sarili sa kanyang nais gawin."I was just checking on you," sabi niya, pinananatiling mahina ang boses at sinusubukang iparinig ang totoo, na parang ginagawa niya ang ganoong bagay sa lahat ng oras."Okay lang ako." Ang simpleng sagot ni Andrea.H

Lumipas ang ilang gabi, sa hindi malamang dahilan, ay may bumabagabag kay Rafael, isang kakaibang palaisipan. Kaya naisipan niyang puntahan si Andrea sa kwarto nito.Tahimik na binuksan ni Rafael Buenavista ang pinto ng kwarto ni Andrea at naglakad papunta sa gilid ng kanyang kama. Bihira siyang pumasok sa silid na ito, bagama't palagi niyang pinapakuha sa kanyang mga tauhan ang Cctv footage upang matiyak na wala itong ginagawa.Sa pagpasok pa lang, ang silid ni Andrea ay nagmistulang hardin, ito ang silid ng kanyang prinsesa. May mga palamuti na pinong-pino, mga umiilaw na paro-paro sa mga bulaklak ng rosas na bagong pitas pa lamang sa hardin. Ang kanyang makapal na kurtina na kulay berde ay nababagay sa kulay ng pintura ng kanyang kwarto. Ang bed sheets din niya ay kulay berde, at ang pinaka-cute sa lahat ay ang desinyong hugis puso, ang kanyang apat na unan.Kung pagmamasdan, ang lahat ay tila normal lamang, na kong saan si Andrea bilang may bahay ni Rafael ay walang masamang binab

Malungkot ang pananaw ni Andrea dahil wala siyang maalala sa kanyang nakaraan. Kulang din siya sa pinansiyal, upang magpatingin sa isang espesyalista. Kaya heto siya, ginagawa ang lahat para kumita sa pamamagitan ng pagtatago ng pera. Ngunit malupit ang tadhana. Siya ay nasa kamay ng isang lalaki na ang kapangyarihan at kapalaran ay nagpapahintulot sa kanya na gamitin siya, sa isang bitag na apoy.Napabuntong-hininga si Andrea. Niyakap ang sarili upang makontrol ang damdamin at labanan ang negatibong pag-iisip. May dapat siyang gawin at sabihin. Itinaas niya ang kanyang ulo at ipinikit ang kanyang mga mata."I'm sorry," unang salitang binigkas ni Rafael ng dumalaw ito muli sa kanyang kwarto.Tumulo ang mga luha sa kanyang pisngi habang sinusubukang mag-isip ng sasabihin kay Rafael. Ang kaswal at kapal ng tono ni Rafael ay nagpagalit sa kanya, at kailangan niyang higpitan ang kanyang mga kamao sa nakatuping kumot sa ilalim ng kanyang unan upang itago ang kanyang tunay na iniisip. Hindi

Isang mamamatay-tao, na nagtatago sa dilim pero siya ay may likas na dalisay ang kabaitan.Simple kung kumilos pero tiyak na mapapa-aray ka sa resulta ng gawa niya. Mahusay sa angking galing!Dahil malamang sa kanyang karanasan na hindi nakapagtatakang malamig siya sa ilang bagay lalo na sa usaping pagtitiwala sa sinuman. Maya-maya ay inangat niya ang kanyang ulo para tingnan ang orasan, at ganoon din ang ginawa ni Andrea. Halos apat na oras na ang lumipas."I have to leave now," sabi ng lalaki na may husky voices at malalim habang siya ay gumagalaw sa ibabaw niya, tinutulak ang kanyang mga tuhod para ihiwalay ito sa kanya. Naninikip ang kanyang mga kalamnan, at isang pigil na daing ang dumagundong sa kanyang lalamunan, at sa kanyang dibdib. Nanginginig siya, na para bang nakakapaglabas ng pagpipigil sa sarili ay isang kasiyahang napakatindi, ngunit may hangganan ang sakit.Napabuntong hininga siya sa ginawa nito. Pinagtripan siyang salakayin at pagkatapos ng lahat ganito na lang, iiw