ANG AKING AMO

Nadulas ako sa loob at labas ng kamalayan. Malabo ang isip ko at manhid ang katawan ko, iyon ay dahil sa nakatulog ako sa malamig na metal surface sa loob ng isang puting van.

Pinabagal ko ang aking paghinga at kinakalma ang sarili hangga't kaya ko. 

Nakahiga ako na nakatagilid at nakatali ang aking mga braso at binti. May nakatali na tela sa bibig ko at kasalukuyang nakabalot sa itim na plastic bag ang ulo ko. Sa pamamagitan ng kakaibang init sa magkabilang panig ng aking mga binti at sa isang lugar na malapit sa aking likod, masasabi ko na may tatlong taong nakapaligid sa akin habang binabantayan ako.

Nakakapanibago lang sa pakiramdam dahil matagal na akong, hindi nakasakay ng isang van. 

Sa sandaling ito, maayos naman ang pakiramdam ko, pero nabago nang magtaka ako kung saan ang punta ng byaheng ito.

Matagal din akong nakakulong sa isang bahay na may sekreto at malaking basement sa loob, kasama ko ang iba pang tulad ko na nabili, sa ngalan ng salapi. Ang bahay na iyon, ay ang tinatawag na "safe house". Kami doon ay parang mga alagang hayop, na tinuturuan ng masasamang gawain, tulad ng pagpatay. 

Ang ilan sa amin ay galing pa sa ibang bansa, at hindi kailan man pinalabas maliban kung meron silang papatayin. 

Pinilit kong huwag gumalaw upang hindi nila ako mapapansin. Akala nila tulog lang ako, maganda iyon. Para sa isang mapagpalayang sandali, habang nag iisip ako, kung paano makatakas.

Sa sobrang sama ng loob ko sa ginawa ni Papa, kailanman ay hindi ako nawawalan ng pag asa. Pero ngayon lang ako nakaramdam ng pag asa na mabigat at may kasamaan. Marahil ay delikado ang salitang "pag asa" kasi habang tumatagal, ay para bang paunti unti ako nitong kinakain ng buhay hanggang sa mamamatay.

Hindi ako makaalis sa isang matinding mental breakdown. Ramdam ko pa ang sakit sa ulo ko ng may biglang pumalo sa akin noong nakaraang umaga. Ngunit hindi na iyon mauulit, dahil ginagawa ko ang itinuro sa akin, kailangan kong magpakatatag.

"Gumising ka! " may sumigaw at sinipa ang likod ko. Umungol ako habang nakatiklop ang sarili ko na parang bola. 

Isang kamay ang malupit na kumapit sa braso ko, sinundan ng isa pa at hinila ako para makatayo. Nakabitin ang ulo ko habang kinaladkad ako paakyat sa kung ano ang pakiramdam ng hagdan.

Kumislap ang malupit na ilaw sa kabilang bahagi, ng inalis nila ang plastic bag sa aking ulo. 

Muli akong hinila at tumigil kami sa harap ng pinto ng elevator, saka pumasok at umakyat. Napakabilis ng tibok ng puso ko. Hindi ko alam kung bakit. Nabigo ako sa pagiging cold, sinanay akong maging walang emosyon, sa sobrang lungkot na dinanas ko ay naturuan ko naman ang sarili ko na maging maayos.

Bumaba kami ng elevator at kinaladkad ako pababa sa isang hallway. Narinig ko ang mahina at malalim na tunog, ang tunog ng isang musika. Ngunit hindi ko makuha kung ano ang lyrics ng kanta. Sa pagbukas ng pinto ay sumalubong ang tunog na umabot sa aking mga tainga. Hinila ako papasok sa bagong kwarto at itinulak kaya nakasubsob ako sa sahig. 

Sa sobrang kintab ng sahig na iyon ay sinasalamin nito ang sarili ko. "Halatang napaglipasan na nga ako ng panahon, nagbago na ang itsura ko" ang sabi ko habang tinitingnan ang sarili sa sahig.

"Sa wakas! dumating na rin ang regalo ko," alam ko ang boses na iyon. 

Ang tinig na iyon ang pinagmulan ng aking pagkahulog, ang tanging demonyo na mas malaki kaysa sa aking sarili na naninirahan sa pinakamadilim na bahagi ng aking isipan.

Hinila ako nito para umupo sa kanyang harap. Pilit na inaayos aking mga mata mula sa pagpikit dahil sa liwanag. Sa sandaling nagawa kong makita ang puting buhok niya, ay napapansin ko na mas payat na siya ngayon, at mas maraming wrinkles sa mukha, pero sa kabuuan, siya pa rin ang matandang iyon. Ang matandang bumili sa akin.

"Great to see you again my little kitty. Kumusta ka na?" Ang tanong nito with evil smile pa.

Napatigil ang pag iisip ko. Nandito siya sa harap ko pagkatapos ng mahabang panahong ito.

"Sayang nga lang at hindi ako nagpakilala dati. I am Geralt Monro. Ilang taon na rin. Huli na pero at least alam mo na ang pangalan ko," Ang sabi niya.

Geralt Monro. Huh! Ano pa bang nais niyang marinig sa akin gayong sinira niya ang buhay ko? Kahit isa pa siyang hari ay hindi ko siya rerespitohin, isa siyang kasuklam-suklam na hari. At dahil diyan, pinatunayan ko na siya lang ang natalo sa palitan nila ni Papa. Hindi ako sapat na ibinigay ako sa kanya. Mas maganda na nasa kalye ako kesa sa kanya. Walang kabuluhang pag uusap! Kelan pa kaya mamamatay ang matandang ito? 

Kinakausap ko ang sarili habang kasalukuyan akong nakatitig sa kanya.

Napatingin ako kay Geralt. Nanlamig ang mga mata ko, walang emosyon... tila pinagmumultuhan ko lang ito at napasinghap siya.

"Nakikita ko na tinuruan ka ng mabuti ni Jordan. Sa patay na tingin ng mga mata mo, masasabi kong nakuha niya ang ulo mo, di ba?" tanong niya na hinahaplos ang pisngi ko.

Tama nga siya. Pumasok nga sa isip ko si Jordan pero isa lang ang natira. Isang pangako, na aalagaan ko ang sarili para makatakas o at least makapaghiganti na din. Habang nakatingin sa akin si Geralt, ang akala niya ay isa lang akong sirang manika. Ang totoo ay unti unting lumalaki, ang aking apoy. Sisirain ko din siya! silang lahat! magbabayad sila!

"Well I think ngayon na magkakilala na tayo, let's proceed to my room, baka maiinip sa pagaantay ang anak ko. Binili kita para sa kanya. Alam mo, isa kang perpektong babae, perpekto para sa isang tagapagmana." sabi niya

Ano ang tingin niya sa akin breeder? 

Hindi ako magkakaroon ng isang pamana lalo pa't galing sa mga masasama. At mas lalong hindi ko pinangarap na maging mayaman kung kapalit naman nito ay pagdurusa. 

Ang reaksyong naibulong ko sa sarili, napakonot noo ako at nakita niya iyon. Kahit magbangit ako ng isang salita lamang, ay hindi ko pweding sabihin sa kanya ng harapan. Lumingon si Geralt at nagtawag ng isang tao saka sinabing,

"Sabihin mo sa anak ko na gusto ko siya makita sa office ko. May mahalagang regalo ako sa kanya na tiyak na magugustuhan niya," utos niya sa isang taohan na nakatayo sa tabi at agad itong umalis. 

"You are my little kitty, alam ko na bagohan ka pa sa mundong ito, ang mundo ng mafia, pero sa taglay mong skills, sisiguradohin ko na darating ang araw, na ikaw ang magiging Reyna dito"

Sabi niya sa tonong panunukso, hindi nag aalinlangan ang pagbigkas niya na may makapal na Italian accent. Pero hindi niya alam kung gaano katotoo ang mga sinabi niya. Matapos siyang magsalita ay pumasok siya sa isang room kasama ang tatlong body guard niya.

"Isang hangal lang ang maniniwala sayo!" bulong ko sa sarili na napatingin sa sahig na inaapakan ko. 

"Gusto ni boss Geralt ng malaking face reveal at ikaw ang napili niya.." Sabi ng lalaki na biglang tumayo sa aking harapan, siya ay isa sa mga taohan na siyang naglagay ng plastic bag sa ulo ko.

Naitanong ko sa sarili ko kung bakit ako pa ang napili, wala namang special sa akin, maliban sa kayumangi kong balat. Ang balat na hindi nagniningning sa aking kabataan. Maging ang mga mata ko, ay nawalan na ng spark, para sa pag ibig at para lang sa ligaw na kaguluhan. 

Ang aking maitim na kulot na buhok ay hindi napaparam. Nakatayo ang mga ito pababa sa aking likod hanggang sa aking baywang.

Nagbago ang katawan ko sa paglipas ng panahon. Mula sa aking athletic body, nakakuha ako ng isang hourglass figure na inaalagaan ko kahit na pagkatapos ng lahat ng mga kakila kilabot na bagay na inilagay sa akin upang makuha ito.

Naputol ang pag iisip ko sa pagbukas ng pinto. May naririnig akong naglalakad, tahimik na tahimik ang mga hakbang kaya hindi ko maintindihan ang gender ng bagong dating.

"Anak!" Humalakhak si Geralt. Na sumasagot sa aking mga hinala. Halata sa boses niya ang tuwa ng makita ang bagong dating na tinatawag niyang "anak".

"Ano ba ang kailangan mo Geralt?" 

Bahagya akong nanginig sa tunog ng bagong boses. Napakalalim, velvety, dominante at ang Italian accent sa mga salitang nag rattle sa aking pinakaloob-looban. Dahil malamig ang kanyang mensahe sa kanyang ama ay bahagyang nasiyahan ako.

"Ngayon anak..."

"Huwag mo akong tawaging "anak" Geralt!, nakalimutan mo na ata ang Lugar mo," 

Putol ng kanyang anak bago pa ito magpatuloy sa nais nitong sabihin. Napangiti ako sa aking narinig, kahit ang mukha ko ay nasa ilalim ng plastic bag. Gusto ko siya, gusto ko ang tono ng boses niya at mukhang magkakasundo kaming dalawa, upang pabagsakin si Geralt.

"Guardiamo oltre" (tingnan pa natin) May regalo ako sa iyo," 

May tunog ng pag snap ng mga daliri bago ako hinila pataas upang tumayo at pinaluhod sa isang tiyak na lugar.

Ngayon ang plastic bag ay hinila mula sa aking ulo at ang aking buhok ay bumagsak pabalik. Unang tumambad ang bagong mukha sa aking harapan, malamang, siya ang tinatawag na anak ni Geralt.

Siya ay may maitim na buhok na maikli sa gilid ngunit mahaba sa gitna na kasalukuyang nakatali, ang ilan sa mga hibla nito ay bumabagsak sa kanyang mga mata. Full pink lips, chiseled jaw na may anino ng alas singko at malalim na tanned skin. Nakasuot siya ng itim na amerikana na may puting polo na ang unang tatlong butones ay natanggal sa ilalim, sa pagitan nito ay nagpapahintulot na masilip ang ilang mga tattoo. 

Ang kanyang mga kamay ay natabunan ng mga singsing na pilak, ang ilan ay may itim na hiyas sa mga ito. May mga tattoo sa likod ng kanyang mga kamay. Napahanga ako sa mga artistikong gumawa nito, kahit wala akong alam sa iba't ibang disenyo ng tattoo.

Higit sa lahat matipuno ang katawan niya. Ang gwapo niya sa aking paningin. Pero kahit maghubad pa siya ng polo ay hindi ko siya pipigilan. At ipipikit ko lang ang aking mga mata. promise!.

Dahil sa weird thoughts ko ay nag flash sa isip ko ang mga unwanted things. Pumikit ako ng mahigpit, para sabihin sa sarili na. Wala itong kabuluhan kaya wala kang nararamdaman.

"I don't like her,"

Narinig kong sagot ng anak ni Geralt.Hindi ako nag flinch, hindi rin ako nag react.Matagal na akong itinuring bilang isang bagay na itinatabi pag kailangan at ano mang oras maaari din akong itatapon ngunit hindi ito big deal sa akin dahil tanggap ko na ang aking kapalaran.

"You know Geralt, hindi mo naman kailangang gustuhin ang isang bagay, kailangan mo lang itong kunin, bago mo masasabing gusto mo ito" sabi ni Oliver.

"Again, let me clear my side, Geralt. Ayaw ko ng isang puta na binili mo lang, anak mo ako Geralt. I don't deserve to have a girl like her!" sagot ng anak nito sa nakamamatay na mahinahong tinig.

Ngayon masakit ang salitang iyon. Nagflash sa isip ko ang mga nkakatakot na alaala. Nag sagged ako, habang sinusubukan kong huwag magkaroon ng isang panic attack. Dahan dahan akong huminga. Batid ko na hindi ngayon ang tamang panahon, ang mahalaga huminga pa ako.

"I realize she is in fact pathetic pero, property siya ng mafia natin. She's worth billions," ang pagkarinig ko na sinabi ni Geralt, naguluhan ako sa ganoong salita.

"Kung ganon, maaari mo bang ipaliwanag?" demand ng anak.

"Well check on her," napatingin si Oliver sa akin kagaya ng sinabi ni Geralt.

"She has a net worth amounting of five million pesos, guess what? I trained her to be a killer at Hindi ko na kailangan pang mag-hire ng iba pang tao at first, I hardly negotiated this girl before I could get, napunta siya sa akin sa mas murang presyo. Pagkatapos ng kanyang oras sa isang pinagkakatiwalaang kaalyado ko, siya ngayon ay nagkakahalaga ng higit sa dalawang bilyong peso. I won because of her, kaya Oliver, ang pagpili ko sa kanya ay mahalaga, at inilaan ko ko siya para sayo. Plus, she signed some documents here making her legally yours."

Lumalangoy ang isip ko sa bagong impormasyon. "Ako?" Bilyon-bilyon ang halaga?Ganoon pala ka halaga ang pagpatay ko sa ilang ilang ulo na pinugutan ko. Marahil ay pwede din lang akong ibenta ni Oliver kung sakali para kumita siya total ayaw ko rin na sa kanya. Baka sa kanya pa mayayari ang buhay ko.

"Pwede ko lang siyang ibenta sa highest bidder," sabi ni Oliver na nagpapatunay sa punto ko.

"Pwede naman pero hindi mo pa na explore kung ano ang kaya niyang gawin. Bakit mawawala ang isang bagay na kapaki pakinabang " Hinimok ni Geralt ang anak.

"So Oliver, ano na ang magiging desisyon mo? Kunin ang babae, ibenta siya para sa pera o... use my little cat to your advantage," lumapit sa akin si Geralt. Itinakbo niya ang kanyang kamay pababa sa pisngi ko at hindi ako gumalaw.

Sa sitwasyon ko ngayon, ako ay isang rebulto na maaaring gumalaw, at sumunod lamang sa mga utos at pumatay. Ang pagkuha ng sapat na lakas ng loob upang ibalik ang sarili upang patayin si Geralt ay magiging mahirap, ngunit ang matandang fucker na ito ay mamamatay kasama ang lahat ng iba pa na nagkamali sa akin.

Noon ko gustong isama ang anak nitong si Oliver na ngayon ko lang nakaharap ng personal. Sa ngayon, sapat na ang mapalapit ako sa kanyang ama at mapatay siya. Natutuhan kong magtiwala lamang sa mga taong may tiyak na kadiliman sa kanilang kalooban. Ngunit naniniwala ako sa taas na higit na mas makapangyarihan at nakakaalam ng aking kapalaran. Natagpuan ko ang kapanatagan sa katotohanan na kahit na ako ay magtagumpay, si Oliver at ang kanyang ama ay pagsasamahin ko sa iisang hukay.