HINGANG MALALIM

Sa ikalawang bahagi ay nag antay pa ako ng isang minuto, pinasunod ko sa kanila ang anim na kababaihan kasama si Lilly.

"Pero Talya, ayaw ko maiwan ka dito... nangako Tayo sa isa't isa na magkasama ano man ang mangyari..." pagsasalungat nito sa akin.

"Mauna ka Lilly, kailangan mong maka alis dito, asahan ko na magagawa mo ang iyong misyon."

"Hindi ako papayag, kung mananatili ka dito, dito nalang din ako..." sabi nito na nakasimangot ang mukha.

"Ako din Talya, ayos lang sa akin na dito ako.. hindi kita iiwan, di bale nang puro mais ang kakainin ko makasama lang kita..." lumambot ang puso ko na naiinis, at naawa sa dalawang malapit kong kaibigan.

"Hangad ko lang ang inyong kaligtasan, pero kung iyan ang inyong nais wala na akong magagawa." sabi ko sa kanilang dalawa.

"Kayong lahat pwede na kayong sumunod ako na ang magbabantay para sa inyo, bilisan ninyo.

"Bilis,! bilis!" mga boses na narinig ko mula sa aking mga kasamahan. Sa kaloob looban ko, sanay gabayan sila ng panginoon at makaligtas sa kapahamakan, sapagkat alam kong malalim at maalon ang dagat, dilikado sa edad namin na walang alam sa paglangoy.

Mula sa taas ng burol tinatanaw ko ang aking mga kasamahan na sinisikap makatakas. Nang medyo makalayo na sila ay bumaba na kaming tatlo mula sa burol na parang walang nangyari.

"Nasaan ang iba ninyong kasamahan?" sigaw ni Aling Sonya sa aming tatlo.

"Sumagot kayo! kung ayaw ninyong paputukan ko ng baril ang mga taenga ninyo." sigaw ni aling Sonya

"Hindi po namin alam Aling Sonya.. nauna lang po kaming dumating dito at inaantay sila, pero wala na po sa kanila ang bumalik dito.."

"Lintikan na Sonya, paano natin to sabihin kay Boss Geralt?" sabi ng kasama niyang lalaki.

"May iba pang paraan.. e report ko ang iba na namatay, at humanap ka ng ibang batang dayuhan para idagdag sa mga pusang gala na ito.. bwesit!"

"Kausapin ko ang mga kasamahan natin, baka makaharap sila sa ibang bayan.." dagdag pa ng isang lalaki.

"O di kaya, kung tumakas ang mga iyon tiyak na hindi pa sila nakakalayo.. ipahanap mo agad sila sa buong isla ngayon din.." utos ni Aling Sonya..

"Tama, sige aalis na ako.."

Lumipas ang isang linggo, pero hindi nahanap ang iba naming kasamahan. Napabuntong hininga na lang ako at natupad ang aking panalangin. Dito ko mas na challenge ang sarili na kahit sa murang isip ay may nagagawa din ako.

Ang akala ko ay tapos na ang mga pamimili nila ng mga bata, nadagdagan kami ngayon ng labing anim, Ilan sa kanila ay di hamak na mas bata ang edad kaysa sa akin. Kaya mas lalong naghihigpit si Aling Sonya sa pagti-train sa kanila.

TWO YEARS AND TWO MONTHS ANG LUMIPAS;

Lima kami na nasa loob ng puting van, para dalhin sa isang siyudad malapit sa city jail.

"Common guys! make it fast. Alalahanin ninyo na kailangan nating matapos ito within 10 seconds!" paalala ng aming team leader.

Gamit ang isang "silent gun", pinagbabaril namin ang police, mula sa ekawalong palapag ng isang gusali, malapit sa lugar.

Lumabas ang isang lalaking may mahabang balbas sa "police service shuttle" malaya itong nakakilos. Maya maya pa ay may huminto sa kanyang harapan na puting van at doon siya sumakay agad. Siya si Wakam Suwadere ang drug lord na nahuli ng mga autoridad. Ang taong ito ay siyang target namin para itakas mula sa habang buhay na pagkakulong na ipinataw sa kanya ng mga awtoridad.

"Sana all, malaya!" sinabi ko.

"Million ang halaga ng taong ito, nakita ko ang palitan ng pera kagabi. Ayon sa saksi, doble ang bayad nila kay Don Geralt kapag magtatagumpay tayo sa mission na ito." sagot sa akin ng aming team leader.

Sumunod na araw ay sampo kaming ipinadala sa Italy. May malaking agency si Don Geralt Monro sa Manila, kaya mabilis para sa kanya ang makapagpalabas ng tao bilang Overseas Filipino worker. Syempre, lahat ng mga identity namin, ay puro "fake" lahat.

"Labing anim na ka tao ang napatay ko, sa tingin mo ba susunduin na ako ni kamatayan?" Tanong ni Tsinoy.

"Paano mo nasabi?"

"Nakokonsensya na kasi ako Talya, ayaw ko na pumatay. Gusto ko ng tumigil."

"Malabo mangyari iyan, pero may binabalak ako kung paano tayo makaalis sa sitwasyon na ito. kunting tiis na lang." Sagot ko sa kanya.

Nagbubulungan kami sa gilid habang nakatayo at nag aantay ng ibang customer na darating, soot ang uniform bilang server, ang iba sa amin abala sa pagse-serve samantalang ang iba nasa counter.

Isang makalumang mansyon, pero high-tech ang loob ng skulptura dahil sa nakapaligid na laser at magkabilaang "spy camera"

Bawat tao na pumapasok at lumabas ay automatically detected ng makabagong teknolohiya, kasama na ang identity nito. Ibig sabihin kailangan, member ka ng group na ito o di kaya, isa ka sa mga VIP.

Kinabukasan ng Gabi;

"Sigurado ka na ba na kaya mo?"

Tinatanong ko si Tsinoy. Naghahanda ito ng mga gamit niya para tumakas.

"E Ikaw? Sigurado ka bang ayaw mo sumama sa akin?"

"Gustohin ko man, pero kailangan isa sa atin ang maiiwan, kung hindi pareho tayong uuwi sa Pilipinas na bangkay."

Hindi na siya nagsalita pa, sumilip siya sa bintana upang tingnan ang buong paligid ng nasa baba. Tinulungan ko si Tsinoy na makatakas, sumakay siya sa isang kariton ng mga basura. para hindi ako mapaghinalaan, inakyat ko ang bintana at bumalik ako sa kwarto ko at nagkunwareng bagong gising lang.

"Talya,"

Ang boses na tumawag sa akin pagkalabas ko ng kwarto. Alam ko kung sino iyon, ito ang aming pinuno, si Gilbert. Siya ay isang purong Italyano. Matagal na niya akong pinagmamasdan. Dahan-dahan akong humarap sa kanya. Nakita ba niya na pinatakas ko si Tsinoy?

"Katapusan ko na" sabi ko sa sarili ko habang bumibilis ang tibok ng puso ko.

"What?" Tanong ko sa kanya. Tumingin sa akin si Gilbert na may seryosong mukha. Dalawang lalaki ang nakatayo sa likuran niya. Ang mga baril ay nasa kanilang baywang. Walang baril si Gilbert sa katawan pero siya ang master ng lahat ng martial arts men dito. Pinilit kong kalmahin ang sarili upang hindi ito maghinala.

"How was your sleep?" tanong ni Gilbert sa akin. Bumuntong hininga ako ng ma realize kong wala itong napapansin o naiisip.

"Its good" sinabi ko. ano kaya ang gusto niya sabihin sa akin ngayon? Bulong ko sa aking sarili.

"Il capo Gilbert mi ha chiamato, devi tornare nelle Filippine e fare rapporto a lui, ( Boss Geralt called me, you have to go back to the Philippines and report to him.)