Semua Bab OUR THING: Bab 31 - Bab 40

Pinasok ko ang daliri ko sa sugat niya sa braso na may tama ng bala kaya napasigaw siya sa sakit. Hindi siya maririnig ng ibang kasama niya dahil itinali ko na sa ulo niya ang swim suit ni Alexa, upang takpan ang bibig nito, matapos niya akong duruan.Bakit nga ba iniwan ni Alexa ang swim suit niya dito? sa bagay, nagagamit ko ito sa ngayon, saka ko nalang alamin.Napangiti ako nang umayos ang katawan niya. Huminto rin ito sa pag galaw."I know. masakit di ba? Mas matindi pa diyan ang gagawin ko kapag hindi ka sumagot ng maayos sa akin."Pinihit ko at pinulupot ang aking daliri sa sugat niya. Puno ng dugo ang kamay ko at patuloy siya sa pagsigaw."errrrgg"Biglaan ko ring inalis ang daliri ko sa kanyang braso. Tumulo ang pawis niya sa kanyang noo at nakahinga siya ng maluwag."Ngayon uulitin ko, bakit kayo nandito?"Hindi pa din ito nagsalita. Hindi ko na pinatagal pa at tumayo na ako at sinorpresa ko siya ng pagtadyak ko, at inapakan ang mga daliri niya."Arrgg."Humihiyaw ito ng isan

Amalia grabbed keys from her pocket and clicked them, a black truck lighting up. I grabbed keys too, pressing them and a sleek black benz lit up. Ang galing. Hinatid ko si Ginang Amalia sa napili niyang sasakyan at pumasok siya doon. I held the door open for support since my leg had started to ache. Habang bukas pa ang pinto, nag iwan ako sa kanya ng mensahe."In five seconds, I want you to reach the exit from here. Don't stop until you reach the "sinipit"restaurant."Habang ako ay nagsasalita, naririnig ko ang panginginig ng aking boses, walang emotion, naninigas ang kalamnan na alam ko na pati mukha ko ay namumutla na din."I know you're trying to protect me Talya but I won't just leave you here." ang mapagkombabang boses ng Ginang, the way she looks at me ay nangingibabaw ang kanyang pagiging Ina. Sobrang na touch ako sa puntong ito, at sinabing"Yes, but you're just a burden to me. If I fight against those who attacked us, they might kill me. I have to finish what I started. Just m

Nagbayad kami ng mga napili naming gamit at hindi na ako tinanong ni Ginang Amalia kung saan ko nakuha ang pera at nagpapasalamat ako. Ang hindi mo negosyo ay talagang hindi mo negosyo. Nang mabayaran na ang lahat, lumabas kami ng tindahan, may hawak na mga paper bag habang kumakaway kami ng taxi. Huminto ang isa sa harapan namin at sumilip ako sa driver, amoy dahon na herbal at alak ang buong paligid ng taxi na naunang nasinghot ko sa pagbukas bintana nito."Maaari mo ba kaming dalhin sa pinakamurang hotel sa paligid?" tanong ko sa driver."Oo may alam ako, kaso medyo malayo" sagot niya, nginunguya ang inaakala kong buble gum o candy."Whatever," sabi ko at iyon lang ang sinabi niya para makapagmaneho na siya. Tahimik lang kami ni Ginang Amalia habang paikot-ikot siya sa mga kalsada ng siyudad, kumakanta ng isang kantang 'PEKSMAN" na nakatutog sa mahinang volume ng kanyang radyo. Malakas ang pagnanais ko na sakalin siya, dahil sa kanyang itsura na hindi ka nais-nais, mukha pang manyak

"Don't open the door if it's not me." sinabi ko kay Ginang Amalia."How do I know if you were the one knocking on the door?""I will knocked, two times instead of three, then I will called "Lucia" it means that is your code name." sinabi ko sa kanya upang masigurong hindi siya magkakamali sa kanyang gagawin sakaling hindi pa ako makakabalik ng hotel."Ok, I can handle it." sagot niya sa akin at napabuntong hininga siya ng inabotan ko siya ng baril.Sa harap ng hotel ay nagtungo ako sa isang karenderya para bumili ng pagkain. Maingay at abala ang kalsada. Maraming tao sa paligid, at pakiramdam ko ay komportable lang ang lahat sa akin. Hindi ako mapapansin ng mga taohan ni Oliver."Magandang umaga bayan... Kakarating lang ng mainit na balita ngayong umaga. Pinaghahanap ngayon ng awtoridad ang nasabing "grupo" ng mga magnanakaw, na nanloob sa mansyon ng pamilyang Italyano, ang Monro Family. Tinataya na aabot sa isang milyong peso ang natangay na pera at isang diamond na kwentas na pagmama

Pagdating niya sa bahay ay agad siyang pinapaluhod sa sahig na may asin. Pinagpapalo siya ng walis-tingting habang umiiyak.Nang mapagod ang nanay nito sa kapapalo sa kanya, ay umupo ito sa isang upuan, habang nagpatuloy ang pagdadadakdak ng kanyang bunganga. Dahil sa hirap at sakit na nararamdaman niya ay bigla siyang umalis sa kanyang pwesto at tumakbo palabas ng bahay. Tinawag pa siya ng kanyang Ina, ngunit nagbingi-bingihan siya. Tumakbo siya ng mabilis na ayon sa kanyang lakas papalayo sa kanilang tahanan. Hindi siya lumingon na kahit isang beses.Sa kalayuan ay may papaalis na isang jeep na punong puno ng mga kargaminto. Ang byahe nito ay papuntang bayan, nang makita niya ito ay humawak siya sa buntot at umupo sa gilid, upang isabit ang sarili. Nagkataon din na hindi siya nakita ng driver kaya nakarating siya ng bayan. Upang makakain ay nanghihingi siya sa mga tao na nakasalubong niya at natutulog siya sa gilid ng kalsada. Sa ilang araw na pagtitiis ay binalikan niya ang daan pau