Mahigpit ang pagkahawak ko sa kanya, habang hinahayaan ko siyang halikan ako. Naririnig ko ang malambot at nakakaakit na mga tunog. Habang ginagawa ito ni Oliver, ay dumating ako sa punto na naramdaman ko ang matigas na gulod ng soot nitong pajama, nang igulong niya ang pang-ibaba niya. Pakiramdam ko ay nanghina ang aking katawan. Sa pagkakataong ito, may bulag na pag-asa, at sinubukan ko ibaling sa kanya. Bumalikwas si Oliver at agad hinubad ang kanyang pang itaas na kasootan. Muli siyang lumapit, at bumulong ng isang bagay na mababa at nakapapawi. Idiniin niya ang kanyang katawan sa akin, at itinaas niya ang kanyang mga kamay upang hawakan ang pagitan ng aking mga pisngi. At muli niya akong hinalikan.Narinig ko ang naka-mute na kalampag ng isang zipper, ang aking mga tuhod ay panandaliang itinutulak sa pagitan ng kanyang bewang, na ikinagulat ko sa isang pigil na sigaw, pagkatapos ay wala na akong nalalaman maliban sa kanyang napakasakit sa unang pagkayod at ang mabigat na presyon
"There are no messages from the bank, it's impossible," sabi ni James. Habang nakatingin sa laptop ni Oliver. Matapos niyang magsalita ay tumayo si Oliver mula sa pagkahiga sa kama at lumapit. "Get out!" ang saad ni Oliver na may kataasan ang boses. Agad naman tumayo si James at naglakad palabas ng kwarto. Nakita ko siyang napakalmot sa kanyamg ulo bago mahawakan ang pinto saka lumabas at isinara ito. "I didn't receive an email even though my bank account is active," nag-snap si Oliver. "If this is true, I will be the one to call the bank first to clarify, because I didn't transfer any money today. How much are we talking about?" sunod sunod na sinabi ni Oliver. Habang ako naman ay parang taong invisible sa kanyang harapan. "Ah... Five million pesos," Parang sasabog ang ulo ni Oliver ng makita ang malaking amount na nabawas sa kanyang bank account. Ang ganitong sitwasyon ay wala akong idea, pero kung epapa-trace niya ang taong ito ay malamang kaya niya itong gawin. Ano nga ba ang
"Boss, I've got the location of Alexa, she's in Davao"Sinabi ni James, ng pumasok ako sa opisina ni Oliver. Masyado pang maaga pero ito na ang usapang nadatnan ko. Bukod sa akin, narito din sa loob si James at Alpanto. Nakita nila akong pumasok ngunit hindi lang nila gaano pinapansin ang pagdating ko."With who?" "There's a man she used to talk with; I saw this guy around. If I'm not mistaken, it is Jonathan, one of your father's trusted person before." paliwanag pa ni James. Kung ganoon, kasama pa rin ni Alexa si Jonathan ngayon matapos niyang pagnakawan si Oliver."Talya, did you know this man?" Tanong ni Oliver at pinakita ni James sa akin ang larawan ng lalaki sa screen ng kanyang laptop. "Yes, it's true his name is Jonathan" sagot ko sa kanya. Matapos ay napatahimik si Oliver at pinag-krus ang mga daliri, sa ganitong posisyon, siya ay nag iisip."What is the possible connection between this man and Alexa?" Tanong ni Oliver. Gusto ko man aminin sa kanya ang totoo, pero baka mag
Maaga ako dinala sa isang magarbong bahay, ngunit ang spasyo ng paligid ay hindi gaanong malaki, di katulad sa mansyon ni Oliver. Ang bahay na ito, ay napaligiran ng maraming antik na mga dekorasyon sa bakuran, at puro tiles ang buong sahig. Ang hagdan ay gawa sa marmol na may design na kulay kape sa pinaghalong zigzag line na kulay puti. Sa pagpasok ko pa lang ay namangha na ako, hanggang sa napansin ko na ang bahay na ito ay walang sofa o upuan sa loob."Sh*t!" napamura ako. Itinulak ako ng kasama kong lalaki, at muntik na akong mapasubsob sa sahig. Lumingon ako sa kanya at nagawa pa nitong ngumiti, matapos ng ginawa niya sa akin. Gigil ako na gustong sipain siya sa mukha, ng makita ko ang itsura nito na natutuwa sa kanyang ginawa. Kahit naiinis ako sa kanya ay wala akong magagawa, sapagkat nakatali ang dalawa kong kamay. Mabuti na lamang at, mabilis kong naihakbang agad, ang aking kaliwang paa."Pagbumaliktad ang sitwasyon, sisiguradohin ko na kayong dalawa naman ang itatali ko, a
Lumabas kami ni Cardo sa siyudad ng Davao upang magmasid. May kinausap siya sa kabilang line, isang taohan na pweding makatulong sa amin upang mahanap si Alexa pati ang kasama nito na si Jonathan.Nag-inquire kami sa ilang establishments, hotel at pati sa naturang park kung saan may mga namamasyal na tao. Ngunit hindi kami pinalad. Hanggang sa nagkasundo kami na magpunta na lamang sa isang conveniences store para bumili ng maiinom na tubig. Kahit sa masikip na spasyo, ay hindi ako nilalayuan ni Cardo. Nakabuntot ito habang ako ay nasa loob ng conveniences store na iyon."Talagang nababaliw ka na.." sinabi ko sa kanya, ng bigla niyang kinuha ang mineral water na hawak hawak ko. Sumunod ay hinila niya ako na parang alagang hayop na may tali sa leeg.Lumapit kami sa counter, at naglabas ng pera si Cardo para bayaran ang dalawang bote ng tubig. Nakita ko kung gaano ka busog ang kanyang wallet sa perang nakalagay doon, kaya ang nagsalita uli ako."Mukhang malaki nga ang kinikita mo sa nego
"What takes you so long Talya? and who is this man?" Agarang tanong ni Oliver sa akin, matapos itong bumaba ng sasakyan. Base sa kanyang hitsura ay makikita ang pagka-gigil nito, at halatang dismayado ng makita ako. Pareho niyang tiningnan ang hitsura naming dalawa ni Cardo."This is Cardo my friend. We found Alexa and we've been following her on this street. How about you? what are you doing here?" pagtatakang tanong ko sa kanya.Yumuko si Cardo na parang iniiwasan ang mga tingin ni Oliver sa kanya."How did you two meet?" tanong ni Oliver na hindi pa inalis ang kanyang tingin kay Cardo."I've been here in Davao City for three days. It's a long story. Anyway I want to finish my assignment as long as possible. Excuse us?!" Naiirita ko na tono."I already fixed my major problem in Manila, because I need to get in here, I knew there would be something wrong" Paliwanag ni Oliver Monro. Ano naman kaya ang napag alaman niya? Saglit akong natahimik habang iniisip ang susunod ko nang gagaw
"I'll do whatever you want, basta ba give and take lang tayo. Nang sa ganoon walang lamangan" sinabi ng lalaking nakahubad."I have no trust issue if it's you. Do you trust me?" tanong ni Alexa sa lalaki."Of course!" sagot naman nito habang nag enjoy sa ginagawang pangangabayo sa likod ni Alexa. Sa harapan nila ay ang swimming pool at mallit na mesa na may desert, wine at maliit na flower vase. Nakalagay din sa maliit na mesa ang mobile phone nilang dalawa."Ahhmmpp" Kagat labing reaksyon ni Alexa sa kanyang nararamdaman. Nakatuwad ito at panay unggol dahil sa sekswal na sensasyon, sa ginagawang pagkayod ng lalaki sa kanya. "You like it?" tanong ng lalaking naghahabol ng hininga dahil sa libog na nararamdaman, sa pamamagitan ng paghugot at paghila ng kanyang ari sa private part ni Alexa. "Hmmpp.." unggol ni Alexa."Walang hiya iyan, ngayon pa talaga kung kailan andito ako...?" bulong ko sa sarili na nagtatago habang pasilip na tumitingin sa kanilang dalawa. Nagpaikot ikot na ako
Nang maisama ko si Alexa ay agad ko siyang isinumute kay Oliver Monro. Bagohan lang ako sa safe house na ito. Ang sinasabing itinayo ni Don Geralt Monro sa Davao noon para sa kanyang anak."So ito pala ang bahay na iyon" sinabi ko habang tinatanaw sa ibaba ang malawak na kapatagan ng syudad, ang Davao City.Dito sa Mindanao, alam ko na mas malawak dito ang koneksyon ni Don Geralt Monro. Marami siyang ka sosyo sa negosyo, mapa- Chinese man o Filipino. Madaling makatakas dito, pero asahang iikli naman ang oras ng buhay mo."Ipinag utos ni Boss Oliver! na dalhin siya sa basement" narinig kong sinabi ng lalaki sa aking likuran. Sinundo niya ang mga kasamahan niya at sinamahan ito papunta sa sinasabing room habang nakatakip ng itim na plastik ang ulo ni Alexa."Talya, mahilig ka pala sa kape.. baka nerbyosa ka na niyan?" boses na bigla kung narinig.Kasalukuyang kumukulo ang pot na pinag iinitan ko ng tubig. Sa harap ko ay may isang tasa na may lamang powder coffee at creamier. Kaya hindi
"Talya! gising!" Boses na tatlong beses kong naririnig. Tila isa itong panaginip. Ngunit nagbukas ang aking memorya sa nakaraan, nawalan pala ako ng malay ng iniwan ako ni Oliver sa kawalan. Iniunti-unti kong binuksan ang aking mga mata kahit na may panghihina at sakit na nararamdaman sa buo kong katawan. Ngayon nagising na naman ako sa katotohanang pagkakamali ko sa taong pinagkatiwalaan. "Saka ka na magpaliwanag, ilalayo na muna kita dito" sabi niya na hindi ko pa maklaro ang kanyang pagmumukha. "Tulungan mo ako.." sinabi ko na parang nasusuka at hilong hilo pa sa nangyari. Nahimasmasan na lamang ako at bumalik ang aking katinuan, ng magising ako kinaumagahan na. Unang tumambad sa aking harapan ang mukha ng dalawa kong kaibigan. Si Tantan at Luciana, ang tumulong pala sa akin para makaalis ako sa lugar na iyon. "Buti nalang talaga! hindi ka na puruhan doon" pagaalalang sinabi sa akin ni Luciana. Hindi ako makaimik. Ang katotohanan ay bukod sa nakatulog ako ay pinagtatadya
“Oliver stop..” pakiusap ko ngunit tila hindi nito naririnig ang aking sinabi. Sa aking pagsisikap na makaiwas sa pagkakahawak nito, hindi sinasadyang naidiin ko ang sarili laban sa aking pagpukaw, na pilit na pinipigilan ang sarili mula sa pagiging marupok. Isang malalim na paghinga ang kumawala sa kanyang mga labi, habang ako ay likas na umatras, ngunit handa na siya sa aking mga reaksyon. Tanging isang ngiti lang ang ipinakita niya sa kanyang mukha. Sa isang sinasadyang paggalaw, ang kanyang daliri ay nakipagsapalaran sa nagiinit kong katawan, at ito ay nagdulot ng isang tugon na nagpapataas ng tensyon sa pagitan naming dalawa. Pinagod ni Oliver ang kanyang daliri sa kanyang pagnanasa. “My father, hid something from me. It is the most important thing I want to have before I leave the Philippines.”sinabi niya na pansamantalang tumigil. “What are you talking about?” tanong ko at kagat-labing napapikit ang mata saglit dahil sa muling pagmasahe ng kanyang kamay sa aking mga u***g.
Sa kagustohan kung lumayo kay Oliver Monro, hinarang naman ako sa lobby ng kanyang dalawang taohan na ngayon ko lang nakita. Pareho silang nakatingin sa akin. Ngunit agad akong nabahala ng mapansin na tumatagal ang titig nila sa dibdib ko. Napakunot-noo ako at sinabing, “Padaanin ninyo ako..” Nagtinginan ang dalawa sa isa't isa. “Nawawala po ata kayo Miss..” sagot ng isang lalaki sa bandang kanan, sabay himas sa kanyang bewang kung saan naka-pwesto ang kanyang baril. “Paano ka nakapasok dito..?” Tanong naman ng isang lalaki na nakatayo sa bandang kaliwa ng aking harapan. “Hindi ko na kasalanan kung mahina ang seguridad ninyo sa pagbabantay, kaya pala madali kayong malusob ng mga kalaban.” deretsahang sinabi ko. "Anong ginagawa mo dito?" maangas na tanong ng isa sa kaliwa. Sinubukan niyang lumapit sa akin at itinaas ang kanang kamay. Mabuti na lang at ako ay mabilis na nakailag bago paman niya maabot ang hibla ng aking buhok. "Malamang! ang amo nyo ang kailangan ko, at wal
"Talya....a. anak.." Sigaw niya na hirap sa paghabol ng hininga. Nagawa pa nitong ngumiti na alam ko na napipilitan lang itong ipakita sa akin, na wala siyang nararamdaman. Namumula ang kanyang pisngi mula pa kanina, ngunit sa bawat sigundong lumipas, ang kanyang labi ngayon, ay unti unting namumutla. Pakiramdam ko, huminto ang mundo ko habang tinititigan ko siya. Hindi ako maka-react agad, batid ko na naunahan ako ng pagkamuhi, galit, at ngayon ay gulat na gulat. Hanggang sa nasaksihan ko ang pamu-muo ng mga luha mula sa kanyang mga mata, dumadaosdos sa kanyang pisngi, hanggang sa pumatak ito sa lupa. "Mm..maaa..." "Ma..ma....." aking sigaw. Tumakbo na ako para lapitan siya. Hanggang sa bumagsak sa lupa ang katawan ng aking Ina, mabuti na lamang at nasalo ko pa ang ulo niya. Marahan kong ini-angat ang ulo niya at niyakap ko siya ng mahigpit. Saka ko pa lang nararamdaman ngayon, ang bigat mula sa kaloob loob ko. "Ma..." sambit ko. Naluluha na ako habang pinagmamasdan ang
"I thought I would never see you again..." Sinabi ko habang nakatingin sa bintana. Nang maramdaman ko ang isang mainit na paghinga ay napalingon ako kay Oliver, na nagbukas nang napakaganda niyang mga mata. Mahinhin ang kanyang mga tingin na may senyalis ng pagka-antok matapos ang pangyayari. Hindi na ito bago sa akin, aminado ako sa aking sarili na nagpaubaya ako di dahil sa gusto ko. Sa isip ko, ay namimiss ko lang siya. Pero sa puso ko ay may pighati, at may pangungulila akong nadarama. "I know that I will find you here. Mom told me that you liked to stay near the sea" sagot niya sa akin. Sumunod ay bumangon siya at umupo kung saan siya nakahiga kanina, saka muling nagsalita. "There are so many things that I want to do. I want to leave the Philippines and start all over in Italy, the only place where I belong." Nang marinig ko ang huli niyang sinabi ay parang tinutusok ng isang matulis na kutsilyo ang aking puso, ang sakit. Napatulala ako. Hindi ko sukat akalain na mararam
"Hindi mo ako anak. Dahil kong ikaw ang aking Ina, hindi mo dapat ako hinahayaang mawala" Tumulo ang aking luha ng bigkasin ko ang bawat letrang ito. Kahit kaunting pagmamahal ay wala akong nararamdaman ngayon. Nananaig ang kirot sa puso ko, na parang gusto kong sumigaw."Kung alam mo lang anak...""Hindi ko alam, at hindi kita kilala. Isa pa, hindi ko hinahanap ang aking magulang. Dahil alam ko na patay na sila." pagmamatigas kong sabihin ito. Hindi ko alam kung maniniwala siya o may epekto ang sinabi ko. Pero ito ang totoo. Pinatay na nila ako noon, na kahit humihinga pa ako hanggang ngayon. "Talya... patawarin mo ang mama..." mahinahon niyang salita ngunit may kalakasan, lakas na nakakapanghina sa akin. Bakit hindi sing-tigas ng bato ang puso ko, katulad ng ginawa nila sa akin noon?Humakbang siya kasabay ng pag agos ng mga luha mula sa kanyang mga mata. Itinaas ang dalawang kamay na parang may sinasalubong na isang mahigpit na yakap, saka sinabing..."Talya anak.. miss na miss n
"Napakagaling mo talaga, pinahanga mo ako sa ginawa mo laban kay Oliver Monro. Dahil doon dinagdagan ko ang hinihingi mong pera," sambit ni "Black hawk" nang makausap ko sa telepono. Tinawagan ko siya para sa financial naming pangangailangan."Kung may magaling man sa atin, ikaw iyon. Kung di dahil sa tulong mo malamang pinag-pyestahan na ako ng mga bulate ngayon sa lupa""Of course, ako lang naman ang the "legendary spy" sa buong Pilipinas. Nakakalungkot lang dahil ikaw lang ang nakaka alam niyan," matapos niyang sabihin ito ay tumawa siya."Hindi ka pa rin nagbabago," saad ko sa kanya."Get the money in any LCB encashment center near you" huling sinabi niya at ibinababa ang tawag, ngunit bago iyon ay narinig ko pa ang pagtawa niya matapos magsalita."Hanggang ngayon ba nagtitiwala ka pa rin sa matandang iyon?" tanong ni Luciana."Oo, alam ko tutulungan niya tayo at hindi niya ako bibiguin." "Sana nga lang, dahil kung hindi hahanapin ko siya sa buong Pilipinas pag gumawa siya ng kalo
"Tantan, Luciana..."Tumakbo ako ng makita ko ang dalawa kong kaibigan. Si Tantan at Luciana ay malapit din noon sa matalik kong kaibigan na si Lilly. Katulad ko ay wala rin silang nagawa para iligtas si Lilly mula sa mga kamay ng mga taohan ni Don Geralt Monro. Ganon pa man ay hindi ko sila masisisi kung naunahan na sila ng takot. Sa muli naming pagtatagpo ngayon, ay hindi na namin napigilan ang maging emosyonal at mayakap ang isa't isa.Ang dalawa ay kasama ko na lumaki sa "safe house" noon na itinayo ni Don Geralt Monro sa Isla ng Siargao. Si Tantan, nagbago na ang kanyang itsura, ang maitim niya na buhok ay may kulay na dilaw, matangkad at maputi siya, dahil ayon sa kanya isang German ang kanyang ama na iniwan ang kanyang Ina hanggang sa mamatay ito dahil sa depression. Ang palatandaan ko sa kanya ay putol ang isang daliri sa kaliwang bahagi ng kanyang kamay. Pinutol ito ng isa sa mga taohan ni Don Geralt noon, nang mahuli siyang kumuha ng pagkain sa ref sa oras ng hating gabi."Ma
(POV-3) "Sir, lumabas na ang resulta ng DNA test ng isang taong pumatay sa kilalang Drug Lord na nagtatago sa isang Isla ng Mindanao. Si Kwago." Ang nagsalita ay si SPO2 Alfred dela Cruz. Dalawampu't walong taong gulang. Mabilis siyang kumilos, matalino at magaling sa pag gamit ng mga makabagong technology sa kasalukuyang henerasyon. Mabilis siyang nakitaan ng kakaibang husay at galing, bukod dito, ay tapat siya sa kanyang tungkulin sa lumipas na limang taon, kaya mabilis niyang nakuha ang naturang rank bilang pulis."Anong findings?" Tanong ng isang lalaking nakatalikod. Hindi ito humarap sa pulis na dumating na nagsasalita."I'm sorry Sir, pero it's clear na kilala mo ang taong ito""What? Inaakusahan mo ba ako?" pagkatapos marinig ng pulis ang sagot ng lalaki ay napalunok na lang siya sa sarili nitong laway."No Sir! I'm sorry.. what I mean is baka kilala mo ang taong ito, dahil pagkatapos ng masusing investigation, I found out na nagmatch ang DNA test result sa dugo mo""Huh? ka