All Chapters of OUR THING: Chapter 21 - Chapter 30

The "EXTRASS CASINO" (POV-1) Hunyo 16, 2018Lumabas siya sa kanyang kotse na tila may malalim na iniisip. Decided na siyang pasokin ang loob ng building ng casino na nakatayo sa kanyang harapan.Sa kanyang pagpasok, unang sumalubong sa ang isang babae na pang model ang posture. Matangkad, matangos ang ilong, type niya ang pagka-petite niya at masasabi niya na isa siyang perfect Filipina beauty."Hi Sir... welcome to EXTRASS Casino, may gusto ba kayong iinumin? or anything?" Ang tanong niya sa malambing na boses. Nakakaakit ang mga ngitian niya na talagang malakas magpakabig ng dibdib ng mga customer na pumapasok sa naturang casino."Kung sasabihin kong ikaw ang gusto ko, pagbibigyan mo ba ako?" "Sure, kung iyan ang ikapanalo mo.." Ang sagot niya"I didn't expect na matalino ka din pala, What's your name?" "Nicole,""Oh, Hi Nicole, nice meeting you." ang sabi ng bagong dating na gusto ng makaalis mula sa harapan niya, obviously napapansin din naman niya. "Ok, if you need somethin

"What happened?" boses ni Ginang Amalia sa aking likuran. Binitawan ko ang kurtina at mabilis akong bumalik kay Ginang Amalia na kasalukuyang nakaupo pa sa kanyang kama, batid ko na narinig niya ang sinabi ko kaya kinakabahan na rin ito. Kinuha ko ang kanyang laptop at isinara ito habang naririnig ko ang putok ng baril. Tumingin ako kay Ginang Amalia. Nanlaki ang mata niya sa takot. "Mrs. Amalia, put your laptop in the drawer." utos ko sa kanya at agarang kumilos ang Ginang. Mabilis akong nagpadulas sa kama at mabilis ko rin inayos ang mga unan at bed sheet, ayon sa formal na lagayan nito. Nang makalapag na ang mga paa ko sa sahig, napahawak si Ginang Amalia sa braso ko, na tila ayaw akong paalisin at magtago na lamang. Ngunit, kinailangan naming magmadali upang makalabas ng mansyon. Paraan ko iyon para kung sakali may makapasok, ay hindi agad mapapansin na andon kami sa loob ng kwarto na iyon. Naisip ko si Alexa, pero wala akong ideya kung nasaan siya. Alam ko na kaya niya alag

Ang kamatayan ay hindi bago sa akin. Nakita ko ito sa mga taong napatay ko, Minsan ay naranasan ko na ito, pero hindi ako natuluyan, dahil tuwing ipipikit ko ang aking mga mata ay may maliwanag na ilaw akong nakikita, tila hindi ko pa oras. Ang naging sanhi nito kung minsan, ay nakontrol ko, sapagkat may panahon na pagod na pagod na ako sa pagluluksa, hindi sa sarili ko kung hindi sa mga taong napalapit na sa akin. Sa isip ko, mabuti pa sila malaya na namumuhay sa mundo at masaya, samatalang ako nananatiling nakakulong sa dilim. Kaya sinasabi ko nalang sa aking sarili na balang araw, malalagpasan ko rin ito, hindi man ngayon, baka bukas. "Broogg." Parang bunga na nasa taas ng puno, nahulog ako sa lupa. Ang bigat ng katawan ko kaya sumuko ako sa aking akmang pagtayo. Humihinga na parang patay, hanggang sa may matulis na bagay na parang tumutusok sa aking lalamunan, hinihila nito ang tumitibok kong puso kaya naisuka ko ang sarili kong dugo. "uh! uh!uh!" Dugo at pawis ay pumapat

Sinundan ako ni Amalia, na hawak-hawak ang aming maliit na basket habang namumulot ako ng mga gamit sa mga istante sa maliit na tindahan na aming nakita. Ibinenta nito ang lahat ng kailangan namin para mag-lay low, inaantay namin na makita kami ni Oliver Monro."Ti piace il rosso o il nero (Gusto mo ba ng pula o itim)?" Tinanong ko si Ginang Amalia sa lengwaheng Italian kasi pagpasok namin sa shop, magsasara na ito at nagkunwari akong hindi marunong mag-english si Amalia. Sinabayan niya ang laro ko, nagsasalita din ng Italyano."Rosso, (Red)" sagot niya at kinuha ko ang pulang pangkulay."Come conosci l'italiano (How do you know Italian)?" Tanong ko sa kanya habang patuloy kami sa pamimili. Sapagkat sa naaalala ko sa kwento niya ay nakatira siya sa isang siyudad sa US. Iginala ng matandang babae ang kanyang mga mata."I'm living in the US, my father is an Italian actually, that's what my mother says before she died. When I meet Geralt in the US, he give me hope to meet my father in It

"Don't open the door if it's not me." sinabi ko kay Ginang Amalia."How do I know if you were the one knocking on the door?""I will knocked, two times instead of three, then I will called "Lucia" it means that is your code name." sinabi ko sa kanya upang masigurong hindi siya magkakamali sa kanyang gagawin sakaling hindi pa ako makakabalik ng hotel."Ok, I can handle it." sagot niya sa akin at napabuntong hininga siya ng inabotan ko siya ng baril.Sa harap ng hotel ay nagtungo ako sa isang karenderya para bumili ng pagkain. Maingay at abala ang kalsada. Maraming tao sa paligid, at pakiramdam ko ay komportable lang ang lahat sa akin. Hindi ako mapapansin ng mga taohan ni Oliver."Magandang umaga bayan... Kakarating lang ng mainit na balita ngayong umaga. Pinaghahanap ngayon ng awtoridad ang nasabing "grupo" ng mga magnanakaw, na nanloob sa mansyon ng pamilyang Italyano, ang Monro Family. Tinataya na aabot sa isang milyong peso ang natangay na pera at isang diamond na kwentas na pagm