LOGINShare
THE CODE EAGLE
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56
Related chapters
OUR THING HINGANG MALALIM
Nakatulog ako pero gising ang diwa ko. Nakapikit na pinapakiramdaman ang paligid. Kahit huni ng ibon mula sa bintana ay wala akong naririnig. Nakahiga ako sa aking kama nang maraming oras, habang ang aking isip ay tumatakbo sa hindi malaman ang dahilan. Napabuntong-hininga ako, gumulong ako sa aking higaan at lumabas ng kwarto. Determinado na akong hanapin si Ginang Amalia. Sigurado akong gising na siya ngayon na malapit nang lumubog ang araw. Sa katunayan, hindi ko alam bakit nakaramdam ako ng kunting pag-aalala para kay Oliver. Ne-hindi ko nga alam kung gaano siya katagal mawawala sa mansyon. Kahit na sariwa pa ang mga sugat na natamo ko sa pambu-bogbog niya sa akin. Ang aking tiyan ay pumipihit at kumukulo sa paraang hindi ko gusto. Ang masama pa, naninikip ang dibdib ko. Kinakailangan kong makahanap ng mapagkaabalahan para mabago ang mood ko. Pagkatok ko sa pinto ni Ginang Amalia, narinig ko ang mahinang sabi "Come in," bago ko itinulak ang pinto. Ang matandang Ginang ay nasa
Last Updated : 2024-10-29OUR THING SINALAKAY ANG MANSYON
"What happened?" boses ni Ginang Amalia sa aking likuran. Binitawan ko ang kurtina at mabilis akong bumalik kay Ginang Amalia na kasalukuyang nakaupo pa sa kanyang kama, batid ko na narinig niya ang sinabi ko kaya kinakabahan na rin ito. Kinuha ko ang kanyang laptop at isinara ito habang naririnig ko ang putok ng baril. Tumingin ako kay Ginang Amalia. Nanlaki ang mata niya sa takot. "Mrs. Amalia, put your laptop in the drawer." utos ko sa kanya at agarang kumilos ang Ginang. Mabilis akong nagpadulas sa kama at mabilis ko rin inayos ang mga unan at bed sheet, ayon sa formal na lagayan nito. Nang makalapag na ang mga paa ko sa sahig, napahawak si Ginang Amalia sa braso ko, na tila ayaw akong paalisin at magtago na lamang. Ngunit, kinailangan naming magmadali upang makalabas ng mansyon. Paraan ko iyon para kung sakali may makapasok, ay hindi agad mapapansin na andon kami sa loob ng kwarto na iyon. Naisip ko si Alexa, pero wala akong ideya kung nasaan siya. Alam ko na kaya niya alag
Last Updated : 2024-10-29OUR THING FACE THE ADVERSARY
"Wait, Oliver has a Pneumatic air gun; I know that it was placed here."Ang sabi ni Aling Amalia habang kinakanapa ang ding ding malapit sa hagdan. Natuwa ako sa aking narinig. Ang Pneumatic air gun ay may napakahinang tunog kapag ipinuputok."I will look for it. you watch out here."Sabi ko sa kanya, at ibinigay ang hawak kong baril sa kanya para boluntaryong hanapin ang sulok gamit ang aking kamay.Sa aking pagkapa ay naramdaman kong pumasok na lang bigla ang isa kong daliri sa isang butas, doon ko na napag alaman na may kakaiba dito "Napakatalino naman ni Oliver para sa ganitong bagay" bulong ko sa sarili na talagang napahanga ako."Did you see it? Let me help you." boses ni Ginang Amalia sa aking likod, habang pinagpawisan na ako ng malamig na nagpatuloy sa ginagawa.Maya maya pa ay naramdam ko na ang malamig na plastik sa ilalim nito, ngunit hindi ko sinasadyang may mapindot ako. May isang tunog na nag "click" at biglang nagbukas ang isang ilaw na naging transaparent dahil sa puti
Last Updated : 2024-10-29OUR THING LIWANAG SA DILIM
Ang kamatayan ay hindi bago sa akin. Nakita ko ito sa mga taong napatay ko, Minsan ay naranasan ko na ito, pero hindi ako natuluyan, dahil tuwing ipipikit ko ang aking mga mata ay may maliwanag na ilaw akong nakikita, tila hindi ko pa oras. Ang naging sanhi nito kung minsan, ay nakontrol ko, sapagkat may panahon na pagod na pagod na ako sa pagluluksa, hindi sa sarili ko kung hindi sa mga taong napalapit na sa akin. Sa isip ko, mabuti pa sila malaya na namumuhay sa mundo at masaya, samatalang ako nananatiling nakakulong sa dilim. Kaya sinasabi ko nalang sa aking sarili na balang araw, malalagpasan ko rin ito, hindi man ngayon, baka bukas. "Broogg." Parang bunga na nasa taas ng puno, nahulog ako sa lupa. Ang bigat ng katawan ko kaya sumuko ako sa aking akmang pagtayo. Humihinga na parang patay, hanggang sa may matulis na bagay na parang tumutusok sa aking lalamunan, hinihila nito ang tumitibok kong puso kaya naisuka ko ang sarili kong dugo. "uh! uh!uh!" Dugo at pawis ay pumapat
Last Updated : 2024-10-29OUR THING MANIBELA
"Stop, kailangan nating siyang mahuli ng buhay," ang boses na naririnig ko mula sa isa sa kanila. Interesado silang makuha ako? pero sino naman kaya ang leader ng mga ito para utusan silang kuhanin ako. "Wait for my signal," ang sunod na sinabi. Ito na ang senyales na kailangan ko na rin kumilos. Marahan kong itinaas ang aking ulo para tingnan ang sitwasyon sa labas, sabay higpit ng hawak sa manibela. Lumapit ang mga lalaki at nang malapit na sila, binuksan ko ang mga ilaw nang buong lakas at marahas na ibinaba ang aking paa sa gas. Napailing ako sa aking kinauupuan, nasagasaan ko ang mga patay na katawan na kanina pa nakahandusay sa lupa. "Shit, hindi nalang sana kayo sumali sa madugong trabaho na to.." I said with mix emotions, naaawa ako para sa mga pamilyang naiwan nila, sapagkat nakikita ko na ang babata pa nila. Hindi katulad sa mga taohan ng Monro Family na nasa tamang edad at mga well-trained na mga taohan. Huminto ako at pinihit ang gear, umandar ang sasakyan ng patalikod
Last Updated : 2024-10-29OUR THING PAGTAKAS KASAMA SI GINANG AMALIA
Sinundan ako ni Amalia, na hawak-hawak ang aming maliit na basket habang namumulot ako ng mga gamit sa mga istante sa maliit na tindahan na aming nakita. Ibinenta nito ang lahat ng kailangan namin para mag-lay low, inaantay namin na makita kami ni Oliver Monro."Ti piace il rosso o il nero (Gusto mo ba ng pula o itim)?" Tinanong ko si Ginang Amalia sa lengwaheng Italian kasi pagpasok namin sa shop, magsasara na ito at nagkunwari akong hindi marunong mag-english si Amalia. Sinabayan niya ang laro ko, nagsasalita din ng Italyano."Rosso, (Red)" sagot niya at kinuha ko ang pulang pangkulay."Come conosci l'italiano (How do you know Italian)?" Tanong ko sa kanya habang patuloy kami sa pamimili. Sapagkat sa naaalala ko sa kwento niya ay nakatira siya sa isang siyudad sa US. Iginala ng matandang babae ang kanyang mga mata."I'm living in the US, my father is an Italian actually, that's what my mother says before she died. When I meet Geralt in the US, he give me hope to meet my father in It
Last Updated : 2024-10-29OUR THING IMBISTIGASYON SA MANSYON
(POV-2 )"What happened here?" tanong ni Oliver habang nakapila sa lupa ang mga patay na katawan sa kanyang bakuran. Ang mga ito ay bangkay ng anim sa mga taohan niya at labing anim na namatay na kasama sa sumalakay sa mansyon, in a total of 22 dead bodies.Lumabas ang tatlong babaeng katulong at ang tagalutong bakla na nanginginig sa takot. Parehong namamaga pa ang kanilang mga mata."Speak," utos ni Oliver sa apat na nakaligtas."Hinatak po kami ng mga armadong kalalakihan sa kusina at ginapos kaming lahat pagkatapos ay ini-lock ang pinto ng kusina kaya di po kami makalabas...." sinabi ng umiiyak na labandera."Boss she said, they were locked in the kitchen after tying their hands and feet." sinabi ng isang taohan upang e-translate ang kanyang sinabi. Nagpalakad lakad si Oliver na nag iisip."Gardo, how about the whole area?" tanong niya sa kanyang right hand na taohan, ang namamahala ng CCTV camera. Ang bawat sulok ng mansyon lalo na sa entrance ng gate, bago makarating ng main gat
Last Updated : 2024-10-29OUR THING KABA
"Don't open the door if it's not me." sinabi ko kay Ginang Amalia."How do I know if you were the one knocking on the door?""I will knocked, two times instead of three, then I will called "Lucia" it means that is your code name." sinabi ko sa kanya upang masigurong hindi siya magkakamali sa kanyang gagawin sakaling hindi pa ako makakabalik ng hotel."Ok, I can handle it." sagot niya sa akin at napabuntong hininga siya ng inabotan ko siya ng baril.Sa harap ng hotel ay nagtungo ako sa isang karenderya para bumili ng pagkain. Maingay at abala ang kalsada. Maraming tao sa paligid, at pakiramdam ko ay komportable lang ang lahat sa akin. Hindi ako mapapansin ng mga taohan ni Oliver."Magandang umaga bayan... Kakarating lang ng mainit na balita ngayong umaga. Pinaghahanap ngayon ng awtoridad ang nasabing "grupo" ng mga magnanakaw, na nanloob sa mansyon ng pamilyang Italyano, ang Monro Family. Tinataya na aabot sa isang milyong peso ang natangay na pera at isang diamond na kwentas na pagm
Last Updated : 2024-10-29
Latest chapter
OUR THING KAI TANASHI
"Talya! gising!" Boses na tatlong beses kong naririnig. Tila isa itong panaginip. Ngunit nagbukas ang aking memorya sa nakaraan, nawalan pala ako ng malay ng iniwan ako ni Oliver sa kawalan. Iniunti-unti kong binuksan ang aking mga mata kahit na may panghihina at sakit na nararamdaman sa buo kong katawan. Ngayon nagising na naman ako sa katotohanang pagkakamali ko sa taong pinagkatiwalaan. "Saka ka na magpaliwanag, ilalayo na muna kita dito" sabi niya na hindi ko pa maklaro ang kanyang pagmumukha. "Tulungan mo ako.." sinabi ko na parang nasusuka at hilong hilo pa sa nangyari. Nahimasmasan na lamang ako at bumalik ang aking katinuan, ng magising ako kinaumagahan na. Unang tumambad sa aking harapan ang mukha ng dalawa kong kaibigan. Si Tantan at Luciana, ang tumulong pala sa akin para makaalis ako sa lugar na iyon. "Buti nalang talaga! hindi ka na puruhan doon" pagaalalang sinabi sa akin ni Luciana. Hindi ako makaimik. Ang katotohanan ay bukod sa nakatulog ako ay pinagtatadya
OUR THING PAGNANASA
“Oliver stop..” pakiusap ko ngunit tila hindi nito naririnig ang aking sinabi. Sa aking pagsisikap na makaiwas sa pagkakahawak nito, hindi sinasadyang naidiin ko ang sarili laban sa aking pagpukaw, na pilit na pinipigilan ang sarili mula sa pagiging marupok. Isang malalim na paghinga ang kumawala sa kanyang mga labi, habang ako ay likas na umatras, ngunit handa na siya sa aking mga reaksyon. Tanging isang ngiti lang ang ipinakita niya sa kanyang mukha. Sa isang sinasadyang paggalaw, ang kanyang daliri ay nakipagsapalaran sa nagiinit kong katawan, at ito ay nagdulot ng isang tugon na nagpapataas ng tensyon sa pagitan naming dalawa. Pinagod ni Oliver ang kanyang daliri sa kanyang pagnanasa. “My father, hid something from me. It is the most important thing I want to have before I leave the Philippines.”sinabi niya na pansamantalang tumigil. “What are you talking about?” tanong ko at kagat-labing napapikit ang mata saglit dahil sa muling pagmasahe ng kanyang kamay sa aking mga u***g.
OUR THING HULI KA NA SILVER SKY
Sa kagustohan kung lumayo kay Oliver Monro, hinarang naman ako sa lobby ng kanyang dalawang taohan na ngayon ko lang nakita. Pareho silang nakatingin sa akin. Ngunit agad akong nabahala ng mapansin na tumatagal ang titig nila sa dibdib ko. Napakunot-noo ako at sinabing, “Padaanin ninyo ako..” Nagtinginan ang dalawa sa isa't isa. “Nawawala po ata kayo Miss..” sagot ng isang lalaki sa bandang kanan, sabay himas sa kanyang bewang kung saan naka-pwesto ang kanyang baril. “Paano ka nakapasok dito..?” Tanong naman ng isang lalaki na nakatayo sa bandang kaliwa ng aking harapan. “Hindi ko na kasalanan kung mahina ang seguridad ninyo sa pagbabantay, kaya pala madali kayong malusob ng mga kalaban.” deretsahang sinabi ko. "Anong ginagawa mo dito?" maangas na tanong ng isa sa kaliwa. Sinubukan niyang lumapit sa akin at itinaas ang kanang kamay. Mabuti na lang at ako ay mabilis na nakailag bago paman niya maabot ang hibla ng aking buhok. "Malamang! ang amo nyo ang kailangan ko, at wal
OUR THING GALIT AT POOT
"Talya....a. anak.." Sigaw niya na hirap sa paghabol ng hininga. Nagawa pa nitong ngumiti na alam ko na napipilitan lang itong ipakita sa akin, na wala siyang nararamdaman. Namumula ang kanyang pisngi mula pa kanina, ngunit sa bawat sigundong lumipas, ang kanyang labi ngayon, ay unti unting namumutla. Pakiramdam ko, huminto ang mundo ko habang tinititigan ko siya. Hindi ako maka-react agad, batid ko na naunahan ako ng pagkamuhi, galit, at ngayon ay gulat na gulat. Hanggang sa nasaksihan ko ang pamu-muo ng mga luha mula sa kanyang mga mata, dumadaosdos sa kanyang pisngi, hanggang sa pumatak ito sa lupa. "Mm..maaa..." "Ma..ma....." aking sigaw. Tumakbo na ako para lapitan siya. Hanggang sa bumagsak sa lupa ang katawan ng aking Ina, mabuti na lamang at nasalo ko pa ang ulo niya. Marahan kong ini-angat ang ulo niya at niyakap ko siya ng mahigpit. Saka ko pa lang nararamdaman ngayon, ang bigat mula sa kaloob loob ko. "Ma..." sambit ko. Naluluha na ako habang pinagmamasdan ang
OUR THING PIGHATI
"I thought I would never see you again..." Sinabi ko habang nakatingin sa bintana. Nang maramdaman ko ang isang mainit na paghinga ay napalingon ako kay Oliver, na nagbukas nang napakaganda niyang mga mata. Mahinhin ang kanyang mga tingin na may senyalis ng pagka-antok matapos ang pangyayari. Hindi na ito bago sa akin, aminado ako sa aking sarili na nagpaubaya ako di dahil sa gusto ko. Sa isip ko, ay namimiss ko lang siya. Pero sa puso ko ay may pighati, at may pangungulila akong nadarama. "I know that I will find you here. Mom told me that you liked to stay near the sea" sagot niya sa akin. Sumunod ay bumangon siya at umupo kung saan siya nakahiga kanina, saka muling nagsalita. "There are so many things that I want to do. I want to leave the Philippines and start all over in Italy, the only place where I belong." Nang marinig ko ang huli niyang sinabi ay parang tinutusok ng isang matulis na kutsilyo ang aking puso, ang sakit. Napatulala ako. Hindi ko sukat akalain na mararam
OUR THING PUSONG LIGAW
"Hindi mo ako anak. Dahil kong ikaw ang aking Ina, hindi mo dapat ako hinahayaang mawala" Tumulo ang aking luha ng bigkasin ko ang bawat letrang ito. Kahit kaunting pagmamahal ay wala akong nararamdaman ngayon. Nananaig ang kirot sa puso ko, na parang gusto kong sumigaw."Kung alam mo lang anak...""Hindi ko alam, at hindi kita kilala. Isa pa, hindi ko hinahanap ang aking magulang. Dahil alam ko na patay na sila." pagmamatigas kong sabihin ito. Hindi ko alam kung maniniwala siya o may epekto ang sinabi ko. Pero ito ang totoo. Pinatay na nila ako noon, na kahit humihinga pa ako hanggang ngayon. "Talya... patawarin mo ang mama..." mahinahon niyang salita ngunit may kalakasan, lakas na nakakapanghina sa akin. Bakit hindi sing-tigas ng bato ang puso ko, katulad ng ginawa nila sa akin noon?Humakbang siya kasabay ng pag agos ng mga luha mula sa kanyang mga mata. Itinaas ang dalawang kamay na parang may sinasalubong na isang mahigpit na yakap, saka sinabing..."Talya anak.. miss na miss n
OUR THING MULING PAGTATAGPO
"Napakagaling mo talaga, pinahanga mo ako sa ginawa mo laban kay Oliver Monro. Dahil doon dinagdagan ko ang hinihingi mong pera," sambit ni "Black hawk" nang makausap ko sa telepono. Tinawagan ko siya para sa financial naming pangangailangan."Kung may magaling man sa atin, ikaw iyon. Kung di dahil sa tulong mo malamang pinag-pyestahan na ako ng mga bulate ngayon sa lupa""Of course, ako lang naman ang the "legendary spy" sa buong Pilipinas. Nakakalungkot lang dahil ikaw lang ang nakaka alam niyan," matapos niyang sabihin ito ay tumawa siya."Hindi ka pa rin nagbabago," saad ko sa kanya."Get the money in any LCB encashment center near you" huling sinabi niya at ibinababa ang tawag, ngunit bago iyon ay narinig ko pa ang pagtawa niya matapos magsalita."Hanggang ngayon ba nagtitiwala ka pa rin sa matandang iyon?" tanong ni Luciana."Oo, alam ko tutulungan niya tayo at hindi niya ako bibiguin." "Sana nga lang, dahil kung hindi hahanapin ko siya sa buong Pilipinas pag gumawa siya ng kalo
OUR THING SI TANTAN AT LUCIANA
"Tantan, Luciana..."Tumakbo ako ng makita ko ang dalawa kong kaibigan. Si Tantan at Luciana ay malapit din noon sa matalik kong kaibigan na si Lilly. Katulad ko ay wala rin silang nagawa para iligtas si Lilly mula sa mga kamay ng mga taohan ni Don Geralt Monro. Ganon pa man ay hindi ko sila masisisi kung naunahan na sila ng takot. Sa muli naming pagtatagpo ngayon, ay hindi na namin napigilan ang maging emosyonal at mayakap ang isa't isa.Ang dalawa ay kasama ko na lumaki sa "safe house" noon na itinayo ni Don Geralt Monro sa Isla ng Siargao. Si Tantan, nagbago na ang kanyang itsura, ang maitim niya na buhok ay may kulay na dilaw, matangkad at maputi siya, dahil ayon sa kanya isang German ang kanyang ama na iniwan ang kanyang Ina hanggang sa mamatay ito dahil sa depression. Ang palatandaan ko sa kanya ay putol ang isang daliri sa kaliwang bahagi ng kanyang kamay. Pinutol ito ng isa sa mga taohan ni Don Geralt noon, nang mahuli siyang kumuha ng pagkain sa ref sa oras ng hating gabi."Ma
OUR THING KADUGO
(POV-3) "Sir, lumabas na ang resulta ng DNA test ng isang taong pumatay sa kilalang Drug Lord na nagtatago sa isang Isla ng Mindanao. Si Kwago." Ang nagsalita ay si SPO2 Alfred dela Cruz. Dalawampu't walong taong gulang. Mabilis siyang kumilos, matalino at magaling sa pag gamit ng mga makabagong technology sa kasalukuyang henerasyon. Mabilis siyang nakitaan ng kakaibang husay at galing, bukod dito, ay tapat siya sa kanyang tungkulin sa lumipas na limang taon, kaya mabilis niyang nakuha ang naturang rank bilang pulis."Anong findings?" Tanong ng isang lalaking nakatalikod. Hindi ito humarap sa pulis na dumating na nagsasalita."I'm sorry Sir, pero it's clear na kilala mo ang taong ito""What? Inaakusahan mo ba ako?" pagkatapos marinig ng pulis ang sagot ng lalaki ay napalunok na lang siya sa sarili nitong laway."No Sir! I'm sorry.. what I mean is baka kilala mo ang taong ito, dahil pagkatapos ng masusing investigation, I found out na nagmatch ang DNA test result sa dugo mo""Huh? ka
