All Chapters of Lahid: Chapter 161 - Chapter 170

Nagpatuloy pa rin sa paglalakad si Graciela. Dahan-dahan siyang naglalakad sa kahabaan ng kanyang napuntahang kalye, hakbang sa hakbang, habang tumitingin sa mga nadadaanan niyang mga estante ng mga paninda. Napadaan din ang dalagita sa mga magagandang gusaling nakatirik sa dakong iyon at agaw-pansin sa kanya ang mga magagandang bahay-na-bato roon na malayo ang anyo ng pagkakatayo sa mga nakita niyang mga bahay-na-bato sa bayan ng Santa Lucia.Mukhang mas matibay pa ang mga ito kaysa doon.Habang naglalakad pa rin siya sa malawak na kalyeng iyon, nakakita bigla si Graciela ng isang matandang lalaki na walang pang-itaas na saplot at nakabahag lang bilang pang-ibaba. Pasayaw-sayaw ito sa kalagitnaan ng kalye at tila kinakausap ang sarili kaya tanto agad ni Graciela na may sakit ito sa pag-iisip. Tinatambangan ng lalaking ito ang mga dumadaang tao sa kalyeng iyon na wala ibang ginagawa sa kanila kundi ang

Maganda ngunit napakainit ang naging araw sa bayan ng Canoan. Ang yaong timpla ng panahon ay siyang binubudyi ng mga magsasaka sa tuwing magbabalak silang magtanim o mag-ani. Kaya naman, sa araw na iyon, naisipang tunghan ni Clara ang kanilang lupang sakahan, kasama ang kasunod niyang kapatid na lalaking si Raul, para magtanim ng halamang mais. Pagtatanim ng mais at pagsasaka ng ilang mga gulay ang tanging bumubuhay sa pamilya nila. Sila muna ang magtatanim sa araw na iyon dahil sa masama ang pakiramdam ng kanilang ama. Malamya pa ang araw ng umaga nang pumunta roon sina Clara. Dala ang ilang pinatulisang mga kawayan at mahahabang bolo ay tinungo nila ang sasakahing lupa. Nasa may di kalayuan lang naman mula sa kanilang bahay-kubo ang yaong lupa, kaya nilakad lang nila ang paroon. Pagrating, agad nilang sinaka at binukal ang malambot at tuyong lupang kanilang tataniman ng mais. Malawak ang lupain ng sakahang iyon kaya halos nagugol nila ang buong umaga sa pagbubungkal lamang ng mga

Hindi ito maaari, ang naging bulalasa ni Sergio sa sarili. Pinaglalaruan ba ako ng pagkakataon? Nakadama siya ng inis ng malamang ang kanyang mga magulang ay nasa loob ng bahay ng kanyang kaaway. Di niya ito gusto, di niya talagang gusto, kahit wala naman roon si Angelo. Alam niya dahil nabalitaan niyang lumuwas ito ng Maynila para doon mag-aral. Ginawa pa ni Angelo na magkalapit ang paaralan niya sa paaralan ni Stella, isang bagay na kinaiinisan niyang wariin. Dahil nandoon na't walang magagawa, pumasok rin si Sergio sa loob ng bahay ng mga Rodrigo. Alam niyang matatagalan ang usapin doon at mababato lang siya kapag hihintayin pa ang mga magulang. Nangamba din siya na nasa loob ang ama at ina dahil baka magsasalita ang mga ito ng mga bagay-bagay tungkol sa kanya. Kung saan di niya gusto na karaniwang ginagawa ng mga magulang niya sa mga kausap, lalong lalo na ngayo't kaharap nila ang mga magulang ng kanyang mortal na kaaway.Pagpasok niya sa loob, nakita niya sa may salahan

Itinatag noong taong 1775, sa pangunguna ng Kastilang manlalakbay na si Heneral Rolando Esteban---kasama ang ilang mga misyonerong pari---ang Bacauan ay ang kauna-unahang bayang naitaguyod noon ng mga Kastila sa Isla del Fuego.Pinangalanan nila itong Bacauan mula sa pangalan ng isang uri ng kahoy na nabubuhay sa tabing dagat---ang bakawan---dahil noong dumating rito ang mga dayuhan, ang mga kahoy na ito ang unang sumalubong sa kanila sa dalampasigan. Noo'y napakalaki ang nasasakupang lupain ng Bacauan, at napabilang dito ang mga lupain sa kanluran at hilagang silangan ng isla, hanggang sa noong taong 1810 ay hinati ito ni Heneral Esteban sa dalawang magkaibang lugar kung saan naitaguyod niya ang mga mahahalagang bayan ngayon sa buong isla; ang silangang bayan ng Camenao at ang sentrong bayan ng Canoan sa hilagang silangan. M

Minamasdan pa rin ni Crisanto ang pagtupok ng apoy sa mga labi ni Maracela. Nabaling naman ang pandinig niya nang may bumungad bigla na tinig sa kanyang kinatatayuan."Natapos na ang kabanata ni Maracela," ang mahinang lahad ng isang malalim na tinig na siyang tumambad kay Crisanto na humawi sa pagdamdam niya sa mga aalala ng kapatid. Nang lumingon si Crisanto para alamin kung kanino galing ang yaong tinig, dito'y nalaman niya na ang nagsalita ay si Lucito Pagaran, ang isa sa mga pinakamatatandang mambabarang na kasapi sa kanilang Payagdugo.Pinakinggan lamang siya ni Crisanto matapos itong tumingin uli sa umaapoy na silab."Sa pagtatapos ng kabanatang ito ay bubuklat na naman ang isang panibagong kabanata, at nawa sa kabanatang ito'y maitutuwid na natin ang nabaluktot na katotohanan ng ating pagiging mga mambabarang," lahad ni Lucito."At a