All Chapters of Lahid: Chapter 171 - Chapter 180

"Agents," pagkuha ng atensyon ng direktor sa mga nasa meeting room sa pagkakapasok nito. Kasama niyang pumasok, ang isang babaeng may dalang maliit na leathercase. Sa tindig at anyo ng babae, masasabing isa itong maestra.Siya ang pinadalang tauhan ng Phil. Historical Association."This is Ms. Ana Diane Lacierda. Isang historian na nakabasi sa National Museum. Siya ang pinadala ng Philippine Historical Association para tulungan tayo sa kasong ito," pagpapakilala ni Gen. Trinidad sa kasama nitong babae. Nakauniporme ito ng kulay asul na blouse at slux. Maganda, maputi, matangkad at may kapayatan ito. Sa unang tingin ay maaakalang isang beauty queen ang pinakilalang historian na ito."Good morning," nakangiting pagbati ni Ms. Ana sa lahat ng mga nakaupo matapos maipakilala. Sa pagbati ay may sabay sulyap-tingin siya sa nakaupong si Alex."Ms. Lacierda, ito si Private Andrew Montejo," pagpapakilala ni Gen. Trinidad kay Private Montejo. Tumayo naman ang sunda

"Agent 217, recall your location," ang narinig na pakla ni Alex Calisto mula sa kanyang earphone. Nakakonekta ang single earphone sa isang two-way radio transmitter na nakakabit ng patago sa itim na denim jeans niya na dinadala lamang niya tuwing may gagawing isang mahalagang misyon.Si Alex Calisto ay isang police agent at espionage ng National Intelligence Coordinating Agency.Ang ahensyang ito ay ang natatanging sangay ng gobyerno ng Pilipinas na may close coordination sa lahat ng security agencies sa buong mundo tulad ng Central Intelligence Agency (CIA) ng Amerika , Mossad, Secret Intelligence Service , InterPol at sa ibang intelligence services ng ASEAN countries na may mga pangunahing layuning pigilan ang terorismo.Ang NICA ay itinatag noong 1949, sa administrasyon ni President Elpidio Quirino sa ilalim ng kanyang Executive Order 235 na nagpapalawak sa kapangyarihang may relasyon sa intelligence work na dinagdag sa Commission of the Government Survey and Reorgan

"Hindi tayo dapat naririto"Ang malaanas na hayag ni Abtok nung bigla siyang makaramdam ng pangingilabot. Maliban kasi sa umiihip na malamig na hangin ay nanghindik din ang balahibo niya dahil sa purong kadilimang nakikita sa bawat sulok nang kanyang dinadaanan na tila ba ang buong palibot ay hindi nasisilawan ng kabilugan ng buwan kahit ito'y buong maliwanag namang nakamasid sa makarimlang langit. Ang tanging ilaw na dala lamang niya sa tinatahak na lugar yaon ay ang umaapoy na sulo [torch] na kanyang hawak sa kaliwang kamay, na bukod dito ay inda rin niya sa kanan ang kabigatan ng isang malaking palakol [stone axe] na siyang pasan din niya habang binabaybay ang lugar na iyon."Tayo ay may kalayuan na't lagpas na sa guhit-hangganan," siyang wika pa ni Abtok at may dala itong pagbabala sa lalaking nangunguna sa daanan—ang kasamahan na kung saang mga hinahakbanga'y kanyang masugid na sinusundan. "Masyado nang mapanganib ang tahakin pa natin ang madilim na bahaging ito kaya ang ma

Mula sa di gaano kahabang paglalakad ay narating na rin sa wakas nang magkakapatid ang ilib na sadya nila. Hindi kalakihan ang bunganga nito—malabutas na kung maihahambing kung kaya pagpasok rito ay kailangan pa nilang yumuko. Unang pumasok sa ilib si Onop at sumunod naman sa kanya pagkatapos si Abtok. Pagpasok naman ni Abtok sa yaong ilib, ay kaagad napagbatid niya ang taglay na kainitan sa loob. Aniya naman niya sa sarili, marahil ay nababalakid sa pagsuong nila ang hanging dumadaloy doon kung kaya uminit ang kaloob-looban ng ilib. Bukod sa init ay bumungad rin sa kanya ang mga nakasabit na malalagkit at makakapal na pinaglumaang agiw [cobwebs] ng mga gagamba, kung saan, kung madaanang 'di sadya ay tatakluban halos ang kabuuan ang pagmumukha. May nadaanan pa siyang ilang malalaking daga at iba't ibang uri ng mga gapang-gapang [insects] tulad ng mga malalaking langgam, gamo-gamo at ilang maiitim na tipaklong na laking taka niyang nabubuhay pa pala sa lugar na iyon. Sa kalagitnaan

Maririnig ang malakas at matinding paghihingal ng isang lalaki habang tumatakbo ito sa kalawakan ng school lobby. Sugatan pa ang kaliwang braso nito na tila natusok sa isang matulis na bagay kaya dumaloy at halos naligo na nang kanyang sariling dugo ang buong brasong iyon.Tumatakbo siya sa mga oras na iyon dahil may humahabol sa kanya. Wala namang nakapansin sa kanya kahit nasa eskwelahan pa siya dahil alas dose na ng hatinggabi iyon at wala ng makikitang mga guro at estudyante sa loob nito.Malayo rin sa guardhouse ang gusaling kinaroroonan niya kaya kahit sumigaw pa siya ng tulong ay hindi siya maririnig ng mga nakaposteng security guards ng eskwelahan.At ang natatanging magagawa lamang niya ay ang tumakbo at iligtas ang sarili sa humahabol na panganib.Mula sa faculty room, nakapagtakbo ang sugatang binatang guro na si Walter Miranda upang makalabas ng gusali. Narating man niya ang pintuan palabas dito ngunit hindi niya ito mabuksan. Huli na ng mabatid niyang kinadena pala ang mg