All Chapters of The Z-Virus: Seeking for Cure: Chapter 1 - Chapter 10

"STILL the same," bulong ko nang makalabas sa NAIA. Bumungad kaagad sa akin ang mga matataas na building sa paligid, ang mga taong naglalakad kung saan-saan, at ang katamtamang klima ng Pilipinas. Everything's good and fine.   "Sasakay ka ba, Miss?" Tiningnan ko ang taxi na nakapara sa harap ko. Ngumiti naman ako at tumango. Mukhang mahaba ang biyahe ko ngayon dahil sa Mindanao ang punta ko. Atleast, I can enjoy the views everywhere.   For years, ngayon lang ulit ako nakabalik sa Pilipinas. Ang dami ko kasing inasikaso sa pinagtatrabahuan ko. Aside from getting a good salary, nakakatulong rin ako — kami sa iba. Hindi madali ang trabaho pero worth it naman.   Kinapa ko sa bulsa ko ang cellphone nang tumunog iyon. Sinagot ko naman agad ang tumawag. "Hello? Anak, nasaan ka na?" tanong ni Mama sa kabilang linya. "I'll be

"Z-VIRUS, a virus that can also be an abnormal disease. The symptoms of this are, eating part of human bodies, drinking human blood, and the eyes will become all white. If someone would be bitten or eaten, they wouldn't die. Instead of dying, they will become one of these creatures. They must be called Zombies but we are in reality so the authorities called it the Z-Virus — a virus that will slowly eat humans on the earth. And, the first target of this virus was the people in the Philippines. There is still no cure, and remedy of this so called virus. As for safety, always be alert, wise, and brave to face those creatures. To beat those things, you have to destroy their brains so they would totally die and can never go back to destroy humanity. Keep safe everyone and don't be scared to seek help." Napasandal ako nang mabasa ang ang nasa document na ipinadala ni Jasmin sa akin."Sa kagagawa nila ng movie na zom

"Z-VIRUS, a virus that can also be an abnormal disease. The symptoms of this are, eating part of human bodies, drinking human blood, and the eyes will become all white. If someone would be bitten or eaten, they wouldn't die. Instead of dying, they will become one of these creatures. They must be called Zombies but we are in reality so the authorities called it the Z-Virus — a virus that will slowly eat humans on the earth. And, the first target of this virus was the people in the Philippines. There is still no cure, and remedy of this so called virus. As for safety, always be alert, wise, and brave to face those creatures. To beat those things, you have to destroy their brains so they would totally die and can never go back to destroy humanity. Keep safe everyone and don't be scared to seek help."   Napasandal ako nang mabasa ang ang nasa document na ipinadala ni Jasmin sa akin. "Sa kagagawa nila ng movie na zombie

PAGKALAPAG ng helicopter ay may lumapit sa aming mga sundalo at nakasuot na mask na mga scientists at doctors. Inilalayan nila sina Vhon at Vin. Dinala nila ang dalawa sa kung saan.   "May gagawin kaming test sa inyo Ma'am dahil baka infected kayo, para na rin po ito sa kaligtasan ng lahat dito sa base," paliwanag ng isang babae na sundalo. "Required ba talaga? I am not infected." "Yes, Ma'am. Don't worry, it will not take long," sabi naman niya.   "Ako na ang bahala sa kanya." Napatingin naman ako sa lalaking nakasuot ng mask at nakasuot ng damit na gaya ng doctor. Tumango ang sundalo at inalalayan akong maglakad kasama ang lalaking kung hindi ako nagkakamali ay isang doctor o scientist. Sumama na lang ako sa kanila, ayoko nang kumontra dahil para rin naman ito sa kaligtasan ng lahat.    Nakita ko naman sina Ja

NAGISING ako sa katok ng pinto na nagmumula sa mismong pintuan ng kwarto ko. I yawned and stand up to check kung sino ang kumakatok. Binuksan ko ang pinto at bumungad sa akin sina Vin at Vhon. Nakita ko naman ang pag-aalala sa mukha ni Vhon kaya napakunot ang noo ko. "Ano ang ginagawa niyo dito?" agad na tanong ko. Agad silang pumasok sa kwarto ko kaya mas lalo naman akong nagtaka. Isinara ni Vin ang pinto at hinarap naman ako ni Vhon. "Hindi kami puwede dito, tumakas lang kami Xan. We need your help," hindi mapakaling sabi ni Vhon. "Bakit? Anong problema? Madaling araw pa lang at madilim pa sa labas. Puwede namang mamaya na kapag sumikat na ang araw," medyo naiinis kong sabi ako dahil sinira nila ang mahimbing kong pagtulog. "I'm sorry Xan. Si Aira kasi..." may lungkot na sabi ni Vhon. Napakamot naman ako ng ulo. "Oh? Anong meron kay Aira? Hindi mo pa rin nakokontak? Bukas na lang Vh