Napapikit ako at pinakiramdaman ang buong paligid. Screams, loud noises, murmurms, and cries, I heard those voices. Those voices who was seeking for help, justice, and lightness. This is not I want to witness with.
Iminulat ko ang mga mata ko at kitang-kita ko kung paano magkagulo, at magsitakbuhan ang mga awtoridad para bantayan ang mga puwedeng pasukan ng mga hindi matukoy na nilalang.
I want to wake up in this nightmare. I want to wake up not because I'm scared, and afraid. I want to wake up because I don't want to see many people suffering from this shit disease, and slowly dying just because of this virus!
Masisikmura ko ang mga dugo, lamang loob, at mga patay na bangkay pero hindi ko masisikmura ang mga taong humihingi ng tulong, at sumisigaw ng tulong. The worst thing in that is, I can save some of them but there are still plenty of people dying.
This thing will never stop if they can't find a cure. Marami na ang inosenteng nadamay. I don't know if I can probably help some of them dahil hindi ko rin hawak ang buhay ko. I can die. But, as long as I am here, tutulong ako.
Napalingon ako sa may pinto nang biglang may kumatok doon.
"Ma'am, kailangan niyo na po na lumabas. Nagkakagulo na sa labas dahil nakapasok sila. Humanap na kayo ng mapagtataguan."Lumapit ako sa may pinto, at akmang bubuksan ito nang makarinig ako nang sigaw. Mahigpit kong hinawakan ang doorknob, at ni-lock ito. Hindi ko ito binuksan. Kaagad na tinungo ko ang drawer sa may gilid ng kwarto. Kinuha ko ang isang maletang nakalagay doon, at saka tinungo ang comfort room ng kwarto.
Bago ako tuluyang pumasok sa comfort room ay dumungaw muna ako sa may bintana. Napamura naman ako nang makitang nagkakagulo na ang mga tao dahil may nakapasok na mga infected sa base.
Agad kong tinungo ang comfort room, at saka ni-lock ito. Binuksan ko ang maleta at bumungad sa akin ang mga kinakailangan ko sa labanang ito.
A fight between me, and the darkness. Maybe I can die in this battle but I would be glad if I'll die fighting, and not standing in a safe place seeing those people suffering from death.
"STILL the same," bulong ko nang makalabas sa NAIA. Bumungad kaagad sa akin ang mga matataas na building sa paligid, ang mga taong naglalakad kung saan-saan, at ang katamtamang klima ng Pilipinas. Everything's good and fine. "Sasakay ka ba, Miss?" Tiningnan ko ang taxi na nakapara sa harap ko. Ngumiti naman ako at tumango. Mukhang mahaba ang biyahe ko ngayon dahil sa Mindanao ang punta ko. Atleast, I can enjoy the views everywhere. For years, ngayon lang ulit ako nakabalik sa Pilipinas. Ang dami ko kasing inasikaso sa pinagtatrabahuan ko. Aside from getting a good salary, nakakatulong rin ako — kami sa iba. Hindi madali ang trabaho pero worth it naman. Kinapa ko sa bulsa ko ang cellphone nang tumunog iyon. Sinagot ko naman agad ang tumawag. "Hello? Anak, nasaan ka na?" tanong ni Mama sa kabilang linya. "I'll be
NAALIMPUNGATAN ako dahil sa ingay na nagmumula sa labas ng pinto. Itinakip ko ang unan ko sa tenga ko. Gusto ko pang matulog. "Ate! Kain na!" rinig kong sigaw ni Kate mula sa labas ng pinto. Napabangon naman ako, ang ingay niya talaga. "Oo na, lalabas na ako. Huwag ka nang sumigaw." Narinig ko naman ang pagtawa niya mula sa labas kaya napailing-iling na lang ako. Nakalimutan ko ba na sabihin na si Kate ay sixteen years old na pero para pa rin siyang bata kung umasta. Well, mabuti na iyon kaysa puro crush o lovelife ng inaatupag. Pinagsasabihan din naman namin siya kapag sumusobra na ang pagiging childish niya. Kinuha ko ang cellphone ko bago lumabas ng kwarto. May reply na si Evhon. Evhon ang nakasave sa contacts ko pero Vhon-Vhon talaga
"Z-VIRUS, a virus that can also be an abnormal disease. The symptoms of this are, eating part of human bodies, drinking human blood, and the eyes will become all white. If someone would be bitten or eaten, they wouldn't die. Instead of dying, they will become one of these creatures. They must be called Zombies but we are in reality so the authorities called it the Z-Virus — a virus that will slowly eat humans on the earth. And, the first target of this virus was the people in the Philippines. There is still no cure, and remedy of this so called virus. As for safety, always be alert, wise, and brave to face those creatures. To beat those things, you have to destroy their brains so they would totally die and can never go back to destroy humanity. Keep safe everyone and don't be scared to seek help." Napasandal ako nang mabasa ang ang nasa document na ipinadala ni Jasmin sa akin."Sa kagagawa nila ng movie na zom
PAGKALAPAG ng helicopter ay may lumapit sa aming mga sundalo at nakasuot na mask na mga scientists at doctors. Inilalayan nila sina Vhon at Vin. Dinala nila ang dalawa sa kung saan. "May gagawin kaming test sa inyo Ma'am dahil baka infected kayo, para na rin po ito sa kaligtasan ng lahat dito sa base," paliwanag ng isang babae na sundalo."Required ba talaga? I am not infected.""Yes, Ma'am. Don't worry, it will not take long," sabi naman niya. "Ako na ang bahala sa kanya." Napatingin naman ako sa lalaking nakasuot ng mask at nakasuot ng damit na gaya ng doctor. Tumango ang sundalo at inalalayan akong maglakad kasama ang lalaking kung hindi ako nagkakamali ay isang doctor o scientist. Sumama na lang ako sa kanila, ayoko nang kumontra dahil para rin naman ito sa kaligtasan ng lahat. Nakita ko naman sina Jasmin at Justin na gusto akong lapitan pero hindi sila makalapit dahil hinaharangan sila ng mga
"Z-VIRUS, a virus that can also be an abnormal disease. The symptoms of this are, eating part of human bodies, drinking human blood, and the eyes will become all white. If someone would be bitten or eaten, they wouldn't die. Instead of dying, they will become one of these creatures. They must be called Zombies but we are in reality so the authorities called it the Z-Virus — a virus that will slowly eat humans on the earth. And, the first target of this virus was the people in the Philippines. There is still no cure, and remedy of this so called virus. As for safety, always be alert, wise, and brave to face those creatures. To beat those things, you have to destroy their brains so they would totally die and can never go back to destroy humanity. Keep safe everyone and don't be scared to seek help." Napasandal ako nang mabasa ang ang nasa document na ipinadala ni Jasmin sa akin. "Sa kagagawa nila ng movie na zombie
"HALI na kayo, baka maabutan pa tayo ng mga infected dito. Wala tayong armas para kalabanin ang mga infected lalo na kung marami sila. Kapag hindi pa tayo umalis, baka iwanan ko kayo, " pananakot ko sa kanila kaya agad naman silang lumapit sa akin. "Ayos na ako, tayo na," sabi ni Vhon. "Ayos na rin ako, teka...walang driver ang helicopter? Sino ang magmamaneho?" nagtatakang sabi ni Vin. Ngumisi naman ako habang nakatingin sa kanilang dalawa. "Don't tell me..." may gulat na sabi ni Vhon. Tinalikuran ko na sila at nauna nang maglakad papunta sa helicopter. Kakaiba ng helicopter na ito, kaya nitong lumipad kahit isang tao lang ang nagpapalipad at hindi rin ito maingay na helicopter. Naramdaman ko namang sumunod sa akin sina Vin at Vhon.
PAGKALAPAG ng helicopter ay may lumapit sa aming mga sundalo at nakasuot na mask na mga scientists at doctors. Inilalayan nila sina Vhon at Vin. Dinala nila ang dalawa sa kung saan. "May gagawin kaming test sa inyo Ma'am dahil baka infected kayo, para na rin po ito sa kaligtasan ng lahat dito sa base," paliwanag ng isang babae na sundalo. "Required ba talaga? I am not infected." "Yes, Ma'am. Don't worry, it will not take long," sabi naman niya. "Ako na ang bahala sa kanya." Napatingin naman ako sa lalaking nakasuot ng mask at nakasuot ng damit na gaya ng doctor. Tumango ang sundalo at inalalayan akong maglakad kasama ang lalaking kung hindi ako nagkakamali ay isang doctor o scientist. Sumama na lang ako sa kanila, ayoko nang kumontra dahil para rin naman ito sa kaligtasan ng lahat. Nakita ko naman sina Ja
"JAS? Kilala mo ba ang scientist na iyon?" pagtatanong ko kay Jasmin. Nagpaiwan si Justin sa may mga tent dahil may aasikasuhin daw siya kaya si Jasmin na lang ang sumama sa akin papunta sa magiging kwarto ko dito sa base. "Hindi mo ba naaalala? Siya ang scientist na niligtas mo five months before, doon sa Paris. He almost died because he wants to commit suicide but you came and save him." Naalala ko na. Siya pala iyong nakita kong magpapakamatay sana sa isang building sa Paris. Tatalon sana siya sa pinakamataas na building but I saw him kaya hindi niya naituloy ang gagawin niya dahil pinigilan ko agad siya. Napunta ako noon sa Paris dahil may misyon ako doon. Hindi ko naman inaasahan na magkikita kami ng scientist na iyon doon. "Ano ang full name niya?" "Hindi ko alam Xan, basta nagmakaawa lang siya na siya ang aasikaso sayo dahil may importante raw siyang sasabihin sa'