All Chapters of The Z-Virus: Seeking for Cure: Chapter 31 - Chapter 40

KITANG-kita ko sa mukha ng sanggol ang paghihirap nito dahil sa sugat na natamo. Hindi ko pinakinggan si Davin.  Inikot ko ang tingin ko sa loob ng kwarto. May nakita akong bag sa may hospital bed kaya kinuha ko iyon, at binuksan."Thea, halika na. Hindi na natin siya magagamot," sabi ni Davin, at hinila ako paharap sa kanya. "No, I still have some cure in my pocket. I can save the baby," may diin kong sabi. Napatingin ako sa may likuran ni Davin. May nakita akong bote na nakalagay sa isang mesa na may lamang tubig kaya agad akong kumilos, at kinuha iyon. Nanatili naman si Davin sa kinatatayuan niya, at hinayaan ako sa.ginagawa ko.  Kumuha ako ng isang bala sa may binti ko na may lamang cure. Inihalo ko agad ito sa tubig, at tinungo ang sanggol na iyak pa nang iyak. "Bilisan mo, Thea. Baka marinig tayo dito ng mga infected," sabi ni Davin. Nakita ko naman siya na

 BUMABA ako mula sa second floor. Wala akong nadatnan na kahit na sino sa may sala kaya agad akong dumeretso sa may kusina. Bumungad naman sa akin sina Sam, Aira, at Jasmin."Nasaan ang iba?" bungad na tanong ko sa kanila. Umupo ako sa may upuan. Busy naman ang tatlo sa mga ginagawa nila."Nandiyan lang sila sa tabi-tabi," sagot naman ni Jasmin sa tanong ko. Tumango naman ako."Ano ang niluluto niyo?" tanong ko ulit."Adobo, paksiw, desserts with drinks," simpleng sagot ni Aira. Mukhang masarap ang mga niluluto nila. "Nasaan 'yong baby?" tanong ko nang maalala ang sanggol na dinala ko."Nandoon kay Evhon, at Sebastian yata," sagot naman ni Sam. "Ah sige. Labas muna ako. Kayo muna ang bahala dito sa kusina," pagpapaalam ko bago nilisan ang kusina at iniwan silang tatlo doon. Naglakad ako palabas ng mansiyon. Tinungo ko ang bench at nang makarating doon ay bumung

HININTO ko ang kotse sa gilid ng kalsada. Nasa siyudad ako ngayon. Sobrang tahimik ng paligid. Wala akong nakikitang tao maliban sa amin ng baby. Ang makukulay na gusali at paligid ng siyudad ay nababalutan na ng kulay-abo na kulay. Sira-sira na rin ang mga istruktura sa paligid. May mga sasakyan din na nagkalat sa paligid.  Alikabok, usok, at masang-sang na amoy ang bumungad sa akin nang buksan ko ang bintana ng kotse. Sinilip ko ang paligid at siniguradong walang kahit anong bakas ng infected.  Kung hindi ako nagkakamali ay nasa isang village ako. May nakikita akong mga bahay sa paligid. Hindi ko alam kung safe ba talaga ang lugar na ito pero wala na akong pagpipilian pa. Wala akong ideya kung saan ako pupunta kaya kung saan man ako makarating, doon kami magpapalipas ng oras kasama si baby. Nilingon ko ang kinaroroonan ng sanggol nang marinig ang mahinang pag-iyak nito. Kinuha ko naman ag

"PUWEDE ka bang umupo dito?" Tinuro ni Dr. Madrigal ang isang upuan malapit sa mesa. Tumango naman ako at lumapit sa upuan. Umupo ako doon."Kukunan kita ng dugo," sabi naman niya. Hindi ako nagsalita at hinayaan lang siya sa ginagawa niya. "Puwede kang mag-ikot pero huwag mo lang galawin ang mga nakikita mo dahil baka sumabog tayo dito," sabi niya. Umalis siya sa harap ko nang matapos niya akong kunan ng dugo. Nakita ko siyang may hinahalong kung anong chemical sa isang baso. Hindi ko na iyon pinagtuonan ng pansin dahil wala naman akong kaalam-alam sa science, o chemicals. Tumayo ako mula sa pagkakaupo at nagsimulang mag-ikot sa paligid. Tumingin-tingin ako sa nasa paligid pero wala talaga akong maintindihan dahil bukod sa chemical ay may mga nakikita rin akong papel na nakadikit sa pader. Ang nakasulat sa papel ay mga salitang hindi pamilyar sa akin. May mga drawing din ng mga iba't-ibang cells, molecules, etc.

 "OO nga pala, Dr. Madrigal. Ano ang epekto ng isang cure na ibinigay ko sa akin? 'Yong dumadaloy sa dugo ko?" tanong ko kay Dr. Madrigal. Tiningnan lang niya ako ng ilang minuto bago ngumiti at sumagot sa tanong ko. "Siguro... hahayaan kita na ikaw mismo ang tumuklas kung anong klaseng cure ba iyon, at kung bakit iyon napakahalaga," nakangiti niya sabi. NAPAAWANG ang bibig ko nang maalala ang pag-uusap namin ni Dr. Madrigal tungkol sa pinakamahalagang cure na nasa akin. Gulat kong iniangat ang dalawang kamay ko at mariin itong tinitigan."Hindi sila lumalapit sa akin... dahil sa cure na dumadaloy sa katawan ko," pabulong na sambit ko. Napabalik ako sa reyalidad nang may maramdamang humila sa akin at dinala ako sa isang madilim na parte ng kalsada. Hindi agad ako nakagalaw kaya madali niya akong nahila. "Sino ka?!" mariin na tanong ko. Akmang magpupumiglas na