ตอนที่1. ในยามดึกเงียบสงัด

ที่โรงเตี๊ยมนอกเมืองหวงโจว ในยามดึกเงียบสงัด พลันปรากฏเงาร่างสีดำ กำลังพุ่งตรงมายังโรงเตี๊ยมแห่งนี้ บนหลังคาเห็นร่างนั้นค่อยๆ งัดกระเบื้องหลังคาออกมาหนึ่งแผ่น ก่อนที่จะจุดไฟใส่กระบอกไม้ พอเริ่มมีควันมันก็ก้มลงเป่าลงไปในห้องใต้หลังคา

มันนั่งนิ่งรอชั่วอึดใจ ก็ก้มลงมองดู ก่อนที่จะลงมืองัดหลังคาออก พอที่ตัวมันลอดลงไปได้

          ในห้องนั้นเห็นเงาร่างชุดดำสะท้อนแสงจันทร์เพ็ญ ที่ส่องผ่านลูกกรงหน้าต่าง มันตรงไปยังเตียงนอนที่มีสตรีนางหนึ่งนอนหลับอยู่ มันเอื้อมมือเขย่าร่างสตรีนางนั้น แต่นางก็ไม่ตกใจตื่น เห็นมันยิ้มอย่างพออกพอใจ

จากนั้นมันก็เริ่มปลดสายรัดเสื้อของสตรีนางนั้นออก ค่อยๆบรรจงแหวกแยกออกจากกันช้าๆ ก่อนที่จะรูดกางเกงตามออกมาติดๆ บัดนี้ร่างของสตรีนางนั้นเหลือแต่เอี๊ยมสีแดงปักลูกไม้ตัวน้อยที่ไม่สามารถปกปิดความอวบใหญ่ของเนินอก ที่ล้นทะลักออกมา มันถูมือตัวเองไปมา พึมพำเบาๆ

“แม่นางคนนี้ ช่างอวบใหญ่จริงๆ คืนนี้สวรรค์เป็นของข้าแล้ว ฮา..ฮา..”

มันค่อยๆบรรจงปลดเอี๊ยมตัวน้อยออก ภาพที่ปรากฏตรงหน้า พลันคือร่างที่ขาวโพลนสะท้อนแสงจันทร์ เห็นมันตาถลนแทบหลุดออกมาจากเบ้า เรือนร่างที่แสนโสภา เนินอกที่ขาวสล้างทั้งสองอวบใหญ่จนล้นมือ หน้าท้องที่แบนราบปราศจากไขมัน ลดต่ำลงมา เนินสวาทกลางหว่างขา ที่มีหญ้าขึ้นรกประปราย ดูแล้วชวนให้แหวกค้นหาขุมทรัพย์ยิ่งนัก

มือทั้งสองของมันลูบไล้อย่างแผ่วเบา จากลำคอลงมาถึงปทุมถันทั้งสอง ที่อวบใหญ่จนมันกำไม่มิด มันคลึงเคล้นเบาๆ เพียงชั่วครู่เม็ดบัวน้อยๆกลางเต้า ก็แข็งสู้มือตามสัญชาตญาณ แล้วก็ลูบไล้ลงมาจนถึงเนินสวาทกลางหว่างขา มันใช้นิ้วกลางลูบเน้น

พักใหญ่มันก็เริ่มปลดเปลื้องเสื้อผ้าตัวเองออก  รู้สึกถึงแก่นกายตัวเองพองใหญ่  ในช่วงขณะนั้นก็มีเงาร่างอีกสายหนึ่ง ค่อยๆย่องเข้ามาด้านหลังจนห่างประมาณวาเศษ เงาร่างดำที่กำลังถอดเสื้อผ้าอยู่ก็รู้สึกตัว มันหันร่างกลับสะบัดฝ่ามือเข้าใส่ทันที เงาร่างที่มาที่หลัง พบว่ามีฝ่ามือฟาดตรงเข้ามา ก็หลีบพลิกร่างหลบ ฟาดฝ่ามือเข้าปะทะด้วย

เสียงเพี๊ยะดังขึ้นครั้งหนึ่ง ก่อนที่เงาร่างทั้งสองจากแยกออกจากกัน ได้ยินเสียงตวาดดังสดใส

“โจรร้าย! บังอาจนัก ยอมให้ข้าจับกุมเสียดีๆ”

เสียงสตรีดังขึ้น แต่เงาร่างสายแรกรีบพุ่งร่างทะลุหลังคาหนีออกไปแล้ว สตรีนางนั้นหันมามองร่างของสตรีสาวที่นอนเปล่าเปลือยไม่รู้สึกตัว ก่อนที่จะสะบัดผ้านวมมาคลุมร่างนางไว้ แล้วก็พุ่งร่างตามไป เงาร่างหนึ่งพุ่งหนีมุ่งหน้าสู่ป่านอกเมือง

อีกเงาร่างพุ่งไล่ล่าตามจนเกือบทัน พลันเงาร่างสายแรกก็หยุดร่างนิ่ง เงาร่างสตรีนางนั้นตามจนทัน นางพุ่งร่างเข้ามาห่างไม่ถึงวา

พลันโจรร้ายก็หันร่างกลับสะบัดฝุ่นสีจางๆเข้าใส่ สตรีนางนั้นรีบพุ่งร่างหลบ แต่ก็ไม่วายสูดเข้าไป เห็นนางส่ายหน้ามึนงง ร่างนางโงนเงน

“เจ้า...เจ้า...”

“ฮา..ฮา..สตรีเสียด้วย ไม่ได้คนนั้นก็ได้คนนี้แทน คืนนี้สวรรค์เป็นใจให้ข้าจริงๆ ฮา...ฮา...”

“เจ้า...เจ้า...”

นางชี้หน้าโจรร้าย มือนางสั่นระริกๆ

“เจ้าโดนพิษที่ข้าเพิ่งปรุงมาใหม่เป็นคนแรก นี่คือพิษ กิมโง้วเหมย (ดอกไม้ทองทั้งห้า) ผู้ใดโดนพิษชนิดนี้แล้ว จะรู้สึกกระหายในร่างของบุรุษขึ้นมาทันทีทันใด และที่นี่ก็มีข้าเพียงคนเดียวเท่านั้น ที่จะช่วยดับพิษให้เจ้าได้ ฮา..ฮา..”

มันเดินเข้ามาจนใกล้ สตรีนางนั้นรีบถอยร่างหนี แต่ก็ไม่สามารถยืนอยู่ได้ ล้มตัวลงกับพื้น โจรร้ายผู้นั้นเดินเข้ามาพร้อมกับถอดเสื้อผ้าตัวเองออก เห็นท่อนเนื้อที่ยาวใหญ่ของมัน แข็งชูชันตระหง่าน

“เจ้าดูของข้าสิ...สิ่งนี้จะช่วยเจ้าได้...”

มันชี้นิ้วมาที่ท่อนเนื้อยาวใหญ่ของมัน  พร้อมกับเดินเข้ามาที่ปลายขาสตรีนางนั้น เห็นนางเบือนหน้าหนีพยายามไม่หันมามอง

“เจ้าลองหันมาดูสิ...แล้วเจ้าจะมีความสุขมากที่สุดในชีวิต...”

พิษในร่างของนางกำเริบมากขึ้น จนนางทนไม่ได้หันหน้ากลับมา นางมองเห็นท่อนเนื้อที่ทั้งยาวใหญ่และแข็งชูชัน ยิ่งเกิดอารมณ์เสียวซ่านที่ใต้ท้องน้อย จนต้องร้องครางออกมาเบาๆ

“ฮา ฮา ในที่สุดเจ้าก็ทนไม่ได้ มาข้าจะช่วยเจ้าเอง”

มันก้มลงมา หมายจะแกะสายรัดของสตรีนางนั้นออกเอง

ทันใดนั้นเองก็ได้ยินเสียงพูดด้านหลังมัน

“เจ้าเป็นใคร คิดจะข่มขืนสตรีนางนี้หรือไร?”

โจรร้ายสะดุ้งร่างเฮือก รีบพุ่งร่างหลบทันที มือก็สลัดอาวุธลับเข้าใส่ต้นเสียงนั้นทันทีทันใด เห็นเงาร่างสายนั้น สะบัดพัดในมือคลี่ออกสะบัด อาวุธลับดังกล่าวพุ่งกลับเข้าหาโจรร้าย

“อ๊ากก เจ้า เจ้า”

มันกระตุกร่างเฮือกใหญ่ เนื่องจากโดนอาวุธลับของตัวเอง

“เจ้าคงทำชั่วไว้มาก กรรมเลยตามสนอง รีบเอายาขจัดพิษออกมาให้ข้า”

“ฮา ฮา ถึงข้าจะตาย แต่  แต่นางคนนี้ก็ต้องตายตามด้วย”

“เจ้า...หมายความว่า...”

“นางโดนพิษกิมโง้วเหมยของข้า ต้องร่วมรักกับบุรุษและต้องถึงจุดสุดยอดห้าครั้ง ภายในสิบสองชั่วยาม พิษก็จะสลายไปเอง แต่ท่านกลับมาขัดขวางพิษได้ซึมเข้าสู่หัวใจนางแล้ว นางไม่รอดแน่นอน...” มันหัวร่อดังๆ ก่อนที่ล้มร่างลงขาดใจตาย

บุรุษหนุ่มผู้นั้น หันร่างกลับเดินเข้ามาคุกเข้าข้างสตรีนางนั้น จับชีพจรของนางดู ชีพจรนางเต้นแผ่วเบาลงๆ มันรีบทาบฝ่ามือลงไปกลางอกนุ่มหยุ่นของนาง ถ่ายทอดพลังเข้าไปช้าๆ จนนางรู้สึกตัว

“ข้า...ข้าขอขอบคุณท่านมาก ที่...ที่ช่วยรักษาความบริสุทธิ์ของข้า ไม่ให้มีมลทิน ข้าตายตาหลับแล้ว”

“แม่นาง...ข้าพอจะช่วยเจ้าได้ ท่านรีบทานยาเม็ดนี้โดยเร็ว”

บุรุษหนุ่มหยิบยาออกมาจากอกเสื้อ ส่งจ่อไปที่ปากรูปกระจับของนาง ป้อนเข้าไปแล้วก็พลิกร่างนางกลับ ทาบฝ่ามือไปที่หลัง ถ่ายทอดพลังเข้าไปชั่วอึดใจ นางก็ลืมตาขึ้น นางยิ้มทั้งน้ำตากล่าว

“ขอบคุณท่านมาก ที่ช่วยชีวิตข้าเอาไว้ ข้าไม่รู้จะตอบแทนท่านอย่างไรดี”

“ไม่เป็นไร แต่ข้าช่วยหยุดพิษให้ท่านชั่วคราวเท่านั้น ภายในสองชั่วยาม ถ้าไม่รีบสลายพิษออกท่านอาจจะ...” เห็นใบหน้าที่แสนสวยหยุดยิ้มทันที

“หมายความว่า...”

“ใช่...ยาของข้าเพียงยับยั้งพิษได้ชั่วคราวเท่านั้น แต่ไม่สามารถสลายพิษได้”

“ถ้าเช่นข้า...ก็...ข้า...”

“มีวิธีเดียวเท่านั้น” บุรุษหนุ่มกล่าว

“ท่านหมายความว่า” พูดจบนางก็รีบก้มหน้าเอียงอาย นางเพิ่งสังเกตเห็นว่าบุรุษหนุ่มผู้นี้ หล่อเหลาคมสันยิ่งนัก