MasukShare
ตอนที่7. คุกเข่า
Terakhir Diperbarui:
2025-03-04 17:18:01บุรุษนั้นถึงกับครางออกมา “โอ้ว... ข้าชอบๆ”
เล็กเซี่ยวฮุ้นไม่ยอมแพ้ เขาก้มลงใช้ริมฝีปากลูบไล้ไปตามซอกคอของนาง พลางขบกัดเบาๆ จากทางซ้ายค่อยๆ ลากริมฝีปากไล้ไปทางขวา นางถึงร้องฮือๆ ลมหายใจเริ่มขาดช่วง
มือขวาของบุรุษแซ่เล็กลดลงไปสัมผัสถ้ำน้อยของอี้เอ็งที่บัดนี้ราวกับน้ำพุเริ่มสาย ก่อนจะใช้นิ้วกลางสัมผัสแผ่วเบาขึ้นลงๆ เขาทำอยู่นานจนน้ำพุกลายเป็นน้ำตก บุรุษงอนิ้วกลางเป็นตะขอก่อนจะดันเข้าไปช้าๆ นางถึงกับตาลุกวาว ห่อปาก ร้อง ฮู้ๆ ร่างกระตุก ปากร่ำร้อง “เสียว เสียว อย่าหยุดนะ ฮุ้นกอ”
“เดี๋ยวเจ้าจะเสียวกว่านี้อีก” บุรุษกล่าวจบริมฝีปากของเขาก็ขบกัดเม็ดบัวน้อย แล้วห่อลิ้น วนรอบเม็ดบัว ก่อนจะดูดเน้น เสียงดังจ๊วบ มังกรของบุรุษผงกศีรษะ บุรุษรู้สึกแน่นตึงอยากดันมังกรร้ายเข้าถ้ำ
นางแซ่อี้ยังคงกำรอบมังกรและลูบไล้ขึ้นลง พลางใช้นิ้วโป้ง นิ้วชี้และนิ้วนางลูบศีรษะมังกร มังกรคลายน้ำอมฤตเหนียวออกมา เธอป้ายน้ำนั้นไปรอบศีรษะมังกรร้าย บุรุษแซ่เล็กถึงกับครางออกมาไม่หยุดหย่อน
บุรุษไม่ยินยอมแพ้นาง บุรุษคุกเข่า ศีรษะเขาอยู่กลางหว่างขานาง ระดับนั้นเองที่เขาเห็นคูหาถ้ำเต็มตาพลางสูดปาก นางแอ่นเอวท้าทายพลางกล่าวรวบรัด
“รีบเข้าสิ อย่ามัวแต่ชายตามอง”
บุรุษชุดแพรคุกเข่า อ้าปากปล่อยชิวหาออกมาตวัดไปครั้งหนึ่ง ทว่านึกบางอย่างได้ “เราไปที่ต้นไม้ใหญ่นั่นดีกว่า” กล่าวจบเขาก็อุ้มร่างของนาง รีบเดินไปที่ต้นใหญ่ “ยืนนะ เดี๋ยวข้าทำให้เจ้าเสียวไม่หยุดเลย”
“เร็วเข้า ข้าต้องการท่าน” นางพูด
บุรุษชุดแพรคุกเข่าลงพลางก้มหน้าซุกกับถ้ำสวาท เขาลากลิ้นไล้ขึ้นลง และวนซ้ายขวา ราวกับหาน้ำหวานดื่มกิน นางถึงกับกดศีรษะเขาแน่น “อย่าหยุด อย่าหยุด”
บุรุษสอดเกร็งลิ้นแล้วสอดแทรกกลางถ้ำ เขาตวัดลิ้นที่สากแข็งวนไปวนมาภายในคูหาอย่างมิหยุดหย่อน นางร้องเรียกแต่เชื่อ ฮุ้นกอ ฮุ้นกอ ข้าเสียวเหลือเกิน ข้า ไม่ไหว ไม่ไหว ไม่ไหวแล้ว”
พลันร่างกระตุกเฮือก เบิกตาโตอย่างสุขสม นางปล่อยน้ำสวาทออกมาเต็มถ้ำ “สุดยอด สุดยอด ฮุ้นกอ”
บุรุษมิรอช้า “เจ้าจะถึงสวรรค์ได้อีก” กล่าวจบ เขาลุกขึ้นยืนก่อนจะจับมังกรร้ายให้ตรงปากถ้ำ แล้วดันพรวดสู่ภายใน นางถึงกับร้องฮื้อหือ สูดปากแล้วแอ่นรับอย่างสุขสม
“แรงๆ ฮุ้นกอ แรงๆ”
“อย่าหยุด ฮุ้นกอ อย่าหยุด”
“ข้ามิหยุดดอก ถ้ำเจ้ารัดแน่นตรึงข้าไปหมดแล้ว ดีแท้ๆ ข้าชอบเจ้า ข้า ข้าเสียวเหลือเกิน”
บุรุษขยับอย่างเป็นจังหวะจะโคน ทว่ามิยอมหยุดดังนางต้องการ นางถึงแอ่นกาย สูดลม บุรุษขยำปทุมถันของนางทั้งสองข้างพลางกระแทกกระทั้นดันเจ้ามังกรสุดแรงเกิด โหมใส่อย่างบ้าคลั่ง สุดแรง
“คูหาเจ้ารัดแน่นเหลือเกิน ข้าชอบ มังกรข้าหลงใหลที่สุด ปทุมถันของเจ้าก็งดงาม ข้าขอขบเม้มอีกนะ” กล่าวจบปากบุรุษแซ่เล็กก็ดูดเม้มที่เม็ดบัว พลางอมแล้วดูดสลับ ขณะที่สะโพกก็ขยับเข้าออกๆ
นางแอ่นอกรับทุกแรงกระแทกของบุรุษ ก่อนจะผวาเฮือกใหญ่ ร่างกระตุก แล้วร้องเสียงดังลั่น “ข้า ข้า สวรรค์อีกแล้ว โอ้ว”
บุรุษแซ่เล็กผวากอดนางแน่น แล้วกระแทกอย่างแรงอีกครั้ง ก่อนที่ร่างนั้นจะกระตุกเช่นกัน
“ข้าก็ถึงสวรรค์แล้ว โอ๊ย เสียวเหลือเกิน” เขาขบกัดต้นคอของนาง
นางร้องซี๊ด “ข้า ข้าชอบ ขบกัดอีก ซี๊ด ซี๊ด ข้าจะ... ข้าจะถึงอีกแล้ว ฮุ้นกอ ดันเข้า ดันแรงๆ ได้โปรด ดันอีก แรง แรงๆ” จากนั้นนางส่ายสะโพกรับแรงกระแทกของมังกรร้าย ก่อนจะผวาเกร็งอีกรอบติดๆ กัน
บุรุษขบเม้มต้นคอของนางจนเป็นรอยจ้ำแดง เขาใช้ลิ้นลากไปตามรอยจ้ำนั้น ไม่พอ เขาลากลิ้นไปตามต้นคอ ใต้คางแล้ววนรอบในใบหูของนางอีก นางครางอย่างสุขสม ขณะที่ฮู้นกอยังโยกสะโพกเข้าออกไม่หยุด
กล่าวไปเช่นนี้ บุรุษแซ่เล็กนอนกอดกับนางอยู่
“ของท่านสุดยอด ใหญ่ยาวคับแน่นเหลือเกิน ฮุ้นกอ”
“ของเจ้าสิ เหนือหญิงอื่นที่ข้าเคยเจอะเจอ โอ้ว ขมิบอีกแล้ว เจ้าเสียวใช่ไหม”
กล่าวไปเช่นนี้เขาก็ยังกดสะโพกโยกขึ้นไม่หยุด
“ข้าว่าจะถึงอีกแล้ว อย่าหยุดฮุ้นกอ”
บุรุษแซ่เล็กฟังแล้วโหย่งสะโพกขึ้นสูง ก่อนจะปล่อยกระแทกจนสุดแรง ครั้งแล้วครั้งเล่า จนสุดแรงอีกนับสิบครั้ง
ขานางเกร็งเหยียด แล้วจิกไปบบนแผ่นหลังบุรุษจนเต็มแรง
ทั้งสองร่างก่ายกอดเบียดชิดกันข้างต้นไม้ใหญ่อีกพักหนึ่ง ขณะที่ทั้งสองกำลังลูบไล้ร่างกายของกันไปมา พลันปรากฏเข็มพุ่งตรงเข้าใส่ต้นคอของเล็กเซี่ยวฮุ้นบริเวนจุดสลบ ร่างของบุรุษแซ่เล็กถึงกับผวาขึ้น แล้วแน่นิ่งหยุดเคลื่อนไหว
อี้อึ้งตกใจพลางผวามองหาที่มาของเข็ม
Bab terkait
ไม่ต้องเกร็งนะ ข้าจะถอนพิษให้เจ้าเอง ตอนที่8. ภารกิจที่ต้องสะสาง
และแล้วสตรีชุดขาวพร้อมกระบี่ในมือก็ปรากฏร่างขึ้น สตรีนั้นปรบมือเป็นจังหวะสองสามหน “สุดยอด ลีลาของท่านทั้งสองทำข้าแทบอยากร่วมด้วยเลย ถ้าข้าไม่คิดถึงภารกิจที่ต้องสะสาง” “บัดซบ ลามก ท่านคือผู้ใด บังอาจทำร้ายฮุ้นกอข้า” อี้อึ้งกล่าวตอบโต้ “มันสมควรตายยิ่ง ข้าเพียงสั่งสอนมันไม่ให้แส่หาเรื่อง” สตรีชุดขาวกล่าวเสียงดังขึ้น “รีบส่งตำรามาให้ข้า” อี้อึ้งรีบสวมใส่อาภรณ์และเก็บตำราเข้ากับตัว สตรีนางนั้นเสือกระบี่เข้าใส่ แต่ร่างนั้นกลับต้องหยุดนิ่งกลางอากาศ เล็กเซี่ยวฮุ้นลุกขึ้นมาเสือกกระบี่เข้าใส่จุดตายของนาง ก่อนที่ตนเองจะกระอักโลหิตชุดใหญ่ อี้อึ้งรุดเข้าหา “ฮุ้นกอ ท่าน” โดยมิใส่ใจร่างสตรีนางนั้น “อี้อึ้งไม่ต้องห่วงข้า ข้าจะสกัดลมปราณรักษาตัว มันสามารถประคองชีวิตข้าได้หลายเดือน แม้ข้าจะถูกจุดตายก็ตาม ร่างข้าเคลื่อนไหวได้เพียงช่วงบน แต่เจ้าไม่ต้องห่วงข้า ข้ายังไม่ตาย ข้าอยากอยู่กับเจ้าให้นานที่สุด ข้าขอเพียงอย่างเดียว ได้โปรดอย่าศึกษาตำรา” “ทำไม” “ข้าหวงเจ้ายิ่งนัก ข้ามิอาจให้เจ้าพบพานบุรุษใดอีกแล้ว”
Terakhir Diperbarui : 2025-03-05ไม่ต้องเกร็งนะ ข้าจะถอนพิษให้เจ้าเอง ตอนที่9. ตอบโต้
“ท่าน ท่าน ท่านจะไม่ไปใช่ไหม” เมื่อสตรีนางนั้นเห็นปึงเฮียงเฉยชา นางจึงพลันจากไป ปึงเฮียงถอนใจ ก่อนจะหันมากล่าวกับอี้อึ้ง “ขอตัวสักประเดี๋ยว แต่งกายให้เรียบร้อยแล้วออกมาต้อนรับท่าน” อี้อึ้งมองบุรุษแซ่ปึงเข้าไปด้านใน เมื่อนึกว่าบุรุษต้องแต่งกาย คำว่าแต่งกายกระตุ้นภาพมังกรร้ายสะบัดตัวอยู่นอกผ้าเมื่อครู่ ทำให้นางแอบหน้าแดงซ่าน ชั่วลัดนิ้วมือเดียว ปึงเฮียงก็ออกมา เขารีบกล่าว “เสร็จแล้ว” “รวดเร็วยิ่งนัก” “แต่อย่างอื่นข้าช้านะ” “อย่างอื่นอันใด” “อย่างที่นางเห็นไงล่ะ” อี้อึ้งนึกถึงคำว่าอันใด ปีชวด อายุ 20 นางถึงร่ำร้องในใจ ฮุ้นกอ ข้าพบแล้ว! วิกาลยาวนานยังไม่สิ้นสุด แต่ในสายลมได้พัดพากลิ่นอายของอรุณมาพร้อมกับอี้อึ้ง นางคล้ายหลับตาไม่ลง ตลอดนิทราอันข่มตาไม่หลับ นางเฝ้าคิดหาแต่วิธีเข้าหาบุรุษแซ่ปึง นับแต่อายุสิบสามเป็นต้นมา นางเอียงอายต่อหน้าเพศบุรุษเสมอ มิเคยคิดเป็น “กิ่งดอกซิ่งแดง” แม้แต่คราเดียว จนกระทั่งพบฮุ้นกอที่ถอนพิษและสอนเพศรสให้นางเต็มที่ นางกล้าสบสายตาบุรุษทุกนามในแผ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-05ไม่ต้องเกร็งนะ ข้าจะถอนพิษให้เจ้าเอง ตอนที่10. มังกรพ่นพิษ
กล่าวจบมันดึงมือนางจับหน้าอกที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแน่นตึง มันจับมือนางลูบไล้ไปตามร่างกายตนเอง แล้วค่อยๆ ต่ำลงไปที่ตรงหว่างกลางขา นางรู้สึกตื่นเต้น เมื่อมือของนางนั้นลูบไล้อยู่นอกผ้า แม้สัมผัสนั้นจะไม่ถูกมังกรร้ายโดยตรง แต่นางกลับตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูกนางลูบไล้อยู่บนผ้าสักครู่ มันจับมือนางสอดเข้าไปใต้ร่มผ้าแล้วกล่าวว่า “มังกรของข้าต้องการให้เจ้าได้เห็น”เมื่อมังกรร้ายเผยร่างออก ลำตัวมันช่างใหญ่หนา เต็มไปด้วยเส้นปูดโปนรัดแน่น ราวกับเถาวัลย์ขึ้นหนาพันรอบมังกรนางลูบไล้พลางคิดถึงฮุ้นกอ แต่ของบุรุษคนนี้แข็งราวกับไม้มากกว่าฮุ้นกอเสียอีก และเถาวัลย์กันเกี่ยวก็เกาะเกี่ยวไปทั่วลำตัวที่คล้ำและแข็งกว่าฮุ้นกอนางกำมันเต็มมือ แล้วรูดขึ้นลง จากช้าๆ ช้าๆ ค่อยๆ แรงขึ้นๆบุรุษแซ่ปึงแหงนหน้าสูดปาก หลับตาพริ้มอย่างเป็นสุขนางกำมันแน่นขึ้น รูดขึ้นลงเร็วขึ้น มันยิ่งห่อปาก เม้มปาก กัดริมฝีปากสลับไปมา“หยุดเถอะ เดี๋ยวมังกรข้าคงต้องพ่นพิษแน่ๆ”นางหยุดแล้ววนนิ้วรอบศีรษะมังกร เค้นเอาพิษใสๆ ที่เยิ้มอยู่ทั่วศีรษะ นางก้มลงใช้ริมฝีปากเล็มน้ำนั้นทำเอาเขาถึงกับร้อง โอ้วๆ นางปล่อยศีรษะมังกรเข้าเต็มปากนางสองสามครั้
Terakhir Diperbarui : 2025-03-05ไม่ต้องเกร็งนะ ข้าจะถอนพิษให้เจ้าเอง ตอนที่11. ได้ใจ
บุรุษแซ่ลี้เห็นอี้อึ้งก้มหน้างุด อมยิ้ม จึงได้ใจ ยื่นมือสัมผัสกับปทุมถันของนางผ่านๆ อย่างแผ่วเบา นางรู้สึกว่าบุรุษแซ่ลี้ตั้งใจ จึงทำทีเป็นเอียงอาย อาชายังคงควบไปข้างหน้า ช่วงแรกท่านนายอำเภอเพียงแต่ควบอาชาอย่างเพลิดเพลิน ขณะต่อมากลับล้วงมือไปภายใต้ชุดเขียวของนาง ปทุมถันของนางเหมาะมือเขามาก เขาลูบไล้ เค้นคลึง แล้วใช้ปลายนิ้วชี้เขี่ยยอดเม็ดบัว จนนางหลับตา ปล่อยให้เขาลูบไปมาไม่หยุดหย่อน อี้อึ้งซึ่งหันหน้าซบกับแผ่นอกของเขา นายอำเภอยิ่งได้ใจ เขาส่งเสียงพอใจ เมื่อเห็นนางเริ่มกระเส่าอีอึ้งเห็นบุรุษเป็นเช่นนี้จึงลอบยิ้มแล้วนางจึงค่อยๆ ลดมือลงกุมอาชายักษ์ของเขา เขารู้ดี จึงขยับขาออกห่างให้นางได้กุมเจ้าอาชายักษ์ได้เต็มมือ “ข้าชอบ” บุรษแซ่ลี้กล่าวพลางรวบนางขึ้นนั่งคร่อมบนตัวเขา แล้วกล่าว “เรามาควบม้ากันเถอะ” เขายกนางขึ้น ให้หันหน้าไปทางด้านหน้า แล้วจับอาชาให้ตรงกับปากถ้ำ ก่อนจะปล่อยตัวนางลง เป็นจังหวะที่ม้าขึ้นเขา อาชาประจำตัวของเขาจึงดันพรวดเข้าปากถ้ำจนสุด เขาและนางต่างร้องอย่างเปี่ยมสุข “ข้าเสียว โกวเนี้ยะ เจ้าชอบไหม”
Terakhir Diperbarui : 2025-03-09ไม่ต้องเกร็งนะ ข้าจะถอนพิษให้เจ้าเอง ตอนที่12. ทหารหนุ่มผู้เจนจัดในอาวุธทุกชนิด
วิกาลล่วงเข้าแล้ว บนฟ้าไร้เดือนไร้ดาว เมฆทึบ ลมแรง แต่ในลานตึกกลับมีโคมไฟ แม้ดวงไฟริบหรี่ บัดเดี๋ยวกระพริบบัดเดี๋ยววูบดับ มองราวกับมนต์ดำทำงาน ยังมีทหารนายหนึ่งกำลังเหยาะอาชาพ่วงพีสง่างาม อี้อึ้งเห็นแล้วนึกถึงท่านนายอำเภอเมื่อหลายราตรีที่ผ่านมา ทว่าทหารนายนี้พลันควบขี่เร็วขึ้น ดังเร่งรุดไปจากสถานที่นี้ ถูกต้องแล้ว นักเลงโจรรายหนึ่งปิดหน้าพรางกายเพิ่งออกจากอาคารหลังหนึ่ง เห็นชัดว่ามิใช่คนดี ทหารนายนั้นจึงเข้าจู่โจมจับกุมโจรได้เพียงไม่เกินสิบกระบวนท่า “นายท่านอ้วงเลาะ ขอได้โปรดไว้ชีวิตข้าด้วย” โจรนายนั้นกล่าววาจาอย่างนบนอบ “เจ้ารู้นามข้าด้วย” นายทหารหนุ่มใหญ่กล่าวอย่างสงสัย “ข้ามิเพียงทราบชื่อท่าน ยังทราบว่าท่านคือนายทหารคนสนิทของท่านเจ้าเมือง ข้ายังทราบว่าท่านเกิดปีขาล เป็นบุตรของท่านเจ้าเมืองคนก่อน” “เจ้ารู้เรื่องข้ามากมาย ไฉยเลยจะทราบไปเพื่ออะไร” “ท่านเป็นผู้พิทักษ์ราษฎรผู้มีชื่อเสียง ไฉนเลยไม่ควรทราบชื่อท่าน” อี้อึ้งหลบกายอยู่มุมตึก ฟังแล้วหูผึ่ง “ถ้าเช
Terakhir Diperbarui : 2025-03-09ไม่ต้องเกร็งนะ ข้าจะถอนพิษให้เจ้าเอง ตอนที่13. ไหวไหม
เขาพานางไปมุมอาวุธสามง่ามตั้งอยู่ “สามง่ามคือเช่นนี้”พูดจบบุรุษก้มลงห่อลิ้นและเกร็งไว้ ก่อนจะแทรกเข้าเนินสวาท นางถึงกับร้องอู้อี้ในลำคอ เขาผงกหัวเข้าออก จากช้าๆ กลายเป็นเร่งเร็วขึ้นสักพักบุรุษเพิ่มง่ามที่สองด้วยการใช้นิ้วกลางกดลงไปในถ้า เขาทั้งห่อลิ้นชักเข้าออกและนิ้วกลางที่ดึงเข้าออกพร้อมกันอี้อึ้งสะบัดศีรษะไปมาอย่างพึงพอใจ แล้วเขาก็เอื้อมซ้ายมากุมปทุมถันของนางแล้วบีบเบาๆ ก่อนจะเร่งแรงขึ้น“นี่ไง สามง่าม สามอย่างพร้อมๆ กัน”นางถูกเร่งเร้าเช่นนี้ จนกระทั่งนางเกร็งไปหมดทั้งตัวแล้วกระตุกร่าง ก่อนจะหมดลมราวหมดแรง“ไปที่อาวุธใดอีก”“ของ้าวกับกระบอง”“จัดไป”บุรุษพาอี้อึ้งไปที่ง้าว นางก้มลงมองว่าง้าวว่าจะคืออะไร“ข้าขอตรงนี้ก่อน” กล่าวจบ บุรุษจับมังกรร้ายของตนถูไปบริเวณปากถ้ำ เขาร้องออกมาเบาๆ “เสียว เสียวดี”ก่อนจะบอกต่อ “ต่อไป ง้าวล่ะนะ แม่นาง”บุรุษจัดการงอนิ้วกลางเป็นครึ่งวงกลมแล้วเขี่ยเม็ดมณีก่อนเบาๆ สี่ห้าครั้ง จากนั้นก็เกร็งนิ้วแล้วกดลงเข้าไปภายในถ้ำของนางนางสะดุ้งโหยง สูดปาก แอ่นกายรับ ท่อนล่างของนางกระเด้งขึ้นลงรับสู้กับนิ้วของเขา เขาเร่งแรงขึ้นๆ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-09ไม่ต้องเกร็งนะ ข้าจะถอนพิษให้เจ้าเอง ตอนที่14. บัณฑิตผู้อยากรัก
รัตติกาลของเมืองหางโจวช่างเงียบเชียบ สุขสงบ อี้อึ้งมักใช้เวลาหลังเล็กเซี่ยวฮุ้นผู้เป็นสามีเข้าห้วงนิทรารมณ์แล้ว ลอบโคจรพลังลมปราณ พลังหยางที่นางสะสมมาสามนักษัตร ส่งผลให้นางรู้สึกถึงความกระปี้กระเปร่าและกำลังภายในที่เพิ่มพูนมากขึ้น นางสามารถยกของหนักได้คราวละมากๆ เดินเหินได้รวดเร็ว คล่องแคล่ว ได้ระยะทางที่ไกลและนานมากยิ่งขึ้น คืนนั้นอี้อึ้งโคจรพลังลมปราณเพื่อรักษาเล็กเซี่ยวฮุ้น ตัวบุรุษผู้เป็นสามีเองก็ค้นพบว่า พลังลมปราณนางกล้าแกร่งขึ้น นั่นทำให้ผู้เป็นสามี ขยับกายได้มากขึ้น เรี่ยวแรงที่หายไปพลันกลับมา ที่สำคัญ เขาพูดจาได้แล้ว “ขอบใจเจ้ามาก” บุรุษพลันกล่าว “ไฉน เจ้าถึงมีพลังลมปราณที่ดุดันและกล้าแข็งถึงเพียงนี้” เล็กเซี่ยวฮุ้นสงสัย“ข้าฝึกเดินลมปราณทุกคืน ก่อนพี่ท่านจะเข้านอน ข้าไม่เคยละเว้น” “มิน่าเล่า อย่างนี้นี่เอง ยังไง เจ้าอย่าหักโหม นัก พักผ่อนเยอะๆ นะ หากข้าหายดี ข้าจะดูแลเจ้าเอง” “ฮุ้นกออย่าได้กังวล ข้ามิได้ลำบากเลย” ช่วงเวลาดึกดื่นหลังสามีเข้านอนและนางโคจรพลังลมปราณเพื่อฝึกฝนเสร็จเรียบร้อย นางมักขบคิดหาบุรุษ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-09ไม่ต้องเกร็งนะ ข้าจะถอนพิษให้เจ้าเอง ตอนที่15.ท่านจะทำอะไรข้า
“ข้าน้อยเอง คุณชาย ข้านำอาหารว่างมาส่ง แต่เผลอหลุดมือทำตก”คุณชายเงียบไปอึดใจหนึ่ง ก่อนจะกล่าว “เจ้านี่ช่างซุ่มซ่ามเสียจริง เข้ามานี่! คุณชายบัณฑิตเสียงดังอี้อึ้งทำเป็นหวาดกลัว “ข้าน้อยผิดไปแล้ว จะทำงานชดใช้ค่าถ้วยชามและกาน้ำชาของท่าน อย่าลงโทษข้าน้อยเลย”“ข้ามีวิธีที่ดีกว่า” กล่าวจบคุณชายเดินมาหยุดต่อหนี้อึ้ง พลันเอื้อมไปลูบไล้ปลายผมนางด้วยฝ่ามือ แล้วไล้ลูบมาต่อที่ใบหน้า ริมฝีปากนางอี้อึ้งยืนนิ่ง ทำทีเป็นตัวสั่น มองเรือนร่างสูงโปร่ง ผิวขาว คิ้วคม ดวงตาเรียวใหญ่ นางนึกภายใต้ร่มผ้านั้น เขาจะบึกบึนแค่ไหน แต่ไม่หรอก บัณฑิตผู้คร่ำเคร่งกับตำราจะสักแค่ไหนเชียว“ไม่ต้องกลัว ข้าแค่ลงโทษเจ้าเล็กน้อย”“อย่าแรงนักนะท่าน”“เจ้าชอบอย่างไหน รุนแรงหรือค่อยเป็นค่อยไป”“ค่อยเป็นค่อยไป” นางตอบคุณชายหัวร่อ “เจ้าทราบหรือว่าข้าจะลงโทษเจ้าเช่นไร”“มิทราบ ข้าน้อยอ่อนต่อโลก ต้องให้คุณชายสั่งสอน”“มานี่ มาใกล้ๆ ข้า”แล้วคุณชายก็ให้นางนั่งบนเก้าอี้รับประทานของว่าง “หลับตาสิ”“ท่านจะลงโทษข้าอย่างไร”คุณชายเดินกลับไปที่โต๊ะลิ้นชักแล้วล้วงของบางอย่างออกมา อี้อึ้งรอคอยอย่างใจจดใจจ่อคุณชายเดินกระหยิ่มยิ้มย่อง แ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-09
Bab terbaru
ไม่ต้องเกร็งนะ ข้าจะถอนพิษให้เจ้าเอง ตอนที่25 ทันใดนั้นประตูห้องก็เปิดออก
“มากสิ”“ของข้าใหญ่ใช่ไหม ดูสิ หัวมันบานใหญ่ เจ้าคงต้องเจ็บมาก ข้าจะค่อยเอาเข้าช้าๆนะ”ว่าแล้วเขาก็ดันเข้าไปช้าๆ เมื่อได้ครึ่งตัวมังกรเขาก็ขยับทีหนึ่ง นางทำเป็นร้องว่าเสียว อย่าหยุด ดันเข้าไปอีก นางกล่าว เขาก็ทำตามทันใดนั้นประตูห้องก็เปิดออกบุรุษที่เข้ามาในห้องคือ บุรุษทั้งสองคนเมื่อวาน พร้อมกับอีกหกคนที่นางไม่รู้จัก เป็นบุรุษสาม สตรีสามนางมองอย่างแปลกใจ แต่การที่นางไม่ยอมลุกออกจากห้อง นี่สิแปลก บุรุษคนพี่เมื่อวานเข้ามาทักทายนางเหมือนไม่เห็นว่าก่อนหน้านี้เกิดอะไรขึ้น “ท่านพี่ท่านนี้เกิดนักษัตรจอนะ ข้าตามมาให้ท่านได้พูดคุยด้วย ส่วนอีกท่านนั้น นักษัตรกุน อีกคนที่สมชุดเขียวนักษัตรระกาเช่นกัน ข้าเอ่ยเท่านี้ล่ะกัน เจ้าคงเข้าใจดี” กล่าวจบ เขาก็เดินไปรินน้ำชาให้สตรีอีกสามนาง ส่วนบุรุษคนน้องก็เดินเข้ามาคุยกับอี้อึ้งเหมือนทักทายกันราวกับไม่เห็นภาพก่อนหน้านี้ ทุกคนทำเหมือนไม่เห็นภาพก่อนหน้านี้หมด แต่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นและอะไรจะเกิดต่อไป นางยังงุนงงที่เขารู้ได้อย่างไรว่านางต้องการหาบุรุษนักษัตรและรู้ได้อย่างไรว่านางต้องการนักษัตรใด ที่สำคัญเขาร
ไม่ต้องเกร็งนะ ข้าจะถอนพิษให้เจ้าเอง ตอนที่24 มันช่างดีเลิศอะไรเช่นนี้”
เมื่อบุรุษคนน้องขยับกระแทกส่งมังกรของตนไม่ยุดยั้ง โอ้ว อ้า สุดยอด ของนางแน่นดีเหลือเกิน“อย่าหยุด ข้าจะถึงอีกแล้ว แรงๆ แรงๆ อ๊ากกกกกก”บุรุษคนน้องกระแทกเข้าไปสุดนางถึงกับถลึงตาโตเมื่อพบว่าสวรรค์มาอีกแล้วน้ำสวรรค์ของทั้งสามปะปนกันไหลนองออกจากถ้ำนาง นางหน้ามืดตามัว ไม่เคยเลยที่จะพบพานกับบุรุษทั้งสองพร้อมกันเช่นนี้มาก่อน มันช่างเป็นประสบการณ์ที่ดีเลิศเยี่ยมยอดมากมันดีเช่นนี้นี่เอง นางร้องในใจ พลังหยางพร้อมกันจากสองนักษัตร โอ้ว ข้า รู้สึกดีมากคิดแล้วนางรู้สึกอุ่นท้องน้อย พลังแห่งความเสียวซ่านแปลกประหลาดที่นางไม่เคยประสบมาก่อนมันพุ่งขึ้นมา นางรู้ตัวตัวว่านางกำลังจะ...นางลุกขึ้นจ่อถ้านางกับปากของเขา“เลีย เลียเม็ดมณี เลียสิ เลีย”บุรุษคนพี่รีบเลียดูดเม็ดมณี โดยไม่ถามไถ่ นางบดขยี้เม็ดมณีกับปากและลิ้นของเขาอย่างบ้าคลั่ง เขาเลียเสียงจ๊วบจ้าบ นางแทบบ้าคลั่ง ก่อนจะจับหัวของเขาขยำเส้นผม ดันปากของเขาจนกระแทกถ้ำของนาง จ่อแน่นชิดแล้วนางก็ถึงสวรรค์ติดๆ กันอีกครั้ง “มันช่างดีเลิศอะไรเช่นนี้”อี้อึ้งบดเบียดถ้ำของนางกับปากของเขาไม่หยุดหย่อน เช่นเดียวกับเขาที่ตามเลียถ้ำไม่หยุดเช่นกัน จนมังก
ไม่ต้องเกร็งนะ ข้าจะถอนพิษให้เจ้าเอง ตอนที่23 ขยับ
บุรุษวาดลิ้นเลียซอกคอ ไล่ไปตามคางจากด้านซ้ายย้ายมาทางขวา แล้วไล่ไต่ลงมาที่ถัน เขาปลดสายรัดเอวนางออก แล้วกุมถัน ก่อนจะขยำบีบเบาๆ แล้วคีบยอดถันนางด้วยนิ้วชี้กับนิ้วกลาง ก่อนแตะนิ้วเข้าหากันเบาๆเขาปล่อยที่คลึงออก ปากของบุรุษคนโตก้มลงมางับยอดถัน อมและดูดยอดถันเบาๆ เขาส่งลิ้นตวัดเลียเม็ดบัวที่อยู่ในปาก พลางขบกัดสลับกับดูด เขาละปาก พลางเอ่ย “ถันนางน่าดูดมาก จับของข้าสิ” เขาดึงมือนางให้มากุมมังกรของเขา นางไม่กุมเปล่า ยังขยับรูดขึ้นรูดลง เขาส่งเสียงอู้อี้ ซี๊ดซ้าดๆในเวลานั้นนางยังยืนอยู่ เขาละจากถันแล้วเลียไปรอบถัน ก่อนจะไต่ลงมาเรื่อย บุรุษวนลิ้นเลียสะดือนาง แล้วต่ำลงมาเนินหญ้าที่ปกคลุมราวแพรไหม “หอมนัก ข้าขอดมดอมหน่อยนะ” บุรุษคนโตส่งลิ้นเลียไปตามเนินถ้ำด้านนอก จมูกก็สูดดมอย่างแรง ส่งเสียงฟึดฟัด “หมอ หอมยิ่งนัก ข้างในจะหอมแค่ไหน ข้าขอลองหน่อย” แล้วเขาก็ส่งลิ้นตวัดที่เม็ดมณี พลางขบเบาๆ นางร้องซี๊ดออกมา แล้วกดหัวเขา บุรุษไม่รีบร้อนส่งลิ้นไปที่อื่น ยังคงเลียไปรอบปากถ้ำและสลับมาเม้มที่เม็ดมณี อี้อึ้งดันถอยมาน
ไม่ต้องเกร็งนะ ข้าจะถอนพิษให้เจ้าเอง ตอนที่22 สำนักรัก
อาทิตย์แดงฉานลอยค้างอยู่กลางเวหา แสดงว่าอากาศแจ่มใส ฟ้าสีฟ้ากระจ่างใส อี้อึ้งลดสายตาลงมองต้นหลิวภายในเคหะสถานซึ่งตนหยุดพักมาร่วมเดือนแล้ว นางเฝ้าปรนนิบัติฮุ้นกออันเป็นที่รัก แน่นอนนางย่อมไม่ลืมที่จะโคจรลมปราณอย่างสมดุล จนบัดนี้นางมีกำลังกล้าแข็งยิ่งนัก นางช่วยฮุ้นกอของนางโคจรพลังทุกค่ำคืน จนบัดนี้เขาเริ่มลุกขึ้นเดินเหินและก้าวย่างเป็นระยะทางสั้นๆ ได้แล้ว พูดจาลิ้นไม่คับปาก ยิ้มแย้มมีความสุขอยู่ตลอดแล้วก็ถึงวันที่อี้อึ้งต้องตามล่าพลังหยางจากบุรุษนักษัตรคนต่อไป ซึ่งก็คือ นักษัตรมะแมแล้ว ก่อนหน้านี้สองสามวันอี้อึ้งได้ข่าวว่าสำนักเจิ้งหมิง อันเป็นสำนักฝึกวรยุทธมีชื่อเสียงของมณฑล จัดประลองกำลังของคนในสำนักและเปิดโอกาสให้บุคคลภายนอกเข้าชมการปะทะกำลังด้วย ผู้ชนะแต่ละอันดับจะได้ขึ้นชื่อว่าเป็นศิษย์เอกของสำนักไล่ตามกันมา อี้อึ้งหมายตาว่านางอาจจะได้พบปะกับบุรุษจำนวนมากและหนึ่งในนั้นน่าจะมีนักษัตรปีมะแมที่จะมอบพลังหยางให้นางได้ “คนเป็นร้อยเป็นพัน ต้องมีบ้างซี่” นางรำพึง อี้อึ้งแต่งกายให้รวบรัด สุภาพ ดูภายนอกคล้ายชายมากกว่าหญิง เพื่อป้องกันคำครหา นางเดินทา
ไม่ต้องเกร็งนะ ข้าจะถอนพิษให้เจ้าเอง ตอนที่21 เจ้าไหวอีกไหม
นางหันหลังให้อยู่ รู้สึกวาบหวิวอยู่ในใจ บุรุษยกขานางแนบเข้าหากัน ขณะที่ตนเองจับท่อนขานางไว้แล้วโยกเอวขึ้น โยกเอวเข้าบุรุษมันยกนางขึ้นสูงแล้วหมุนตัวนางมาหาเขา ทั้งสองหันหน้าเข้าหากัน แล้วบุรุษก็ยกเท้าทั้งสองขึ้นจูบก่อนจะยกพาดบ่าขณะที่เอวก็โยกมังกรเข้าไป เอวไปทางซ้าย ย้ายมาทางขวา เปลี่ยนเป็นยกสะโพกหมุนควง แล้วหมุนควง ควง หมุน โยกเข้า โยกออกนางลุกขึ้นแล้วนอนโอบกอดเขา ขณะที่มังกรยังคาถ้ำอยู่ เขาจึงกดสะโพกดันมันเข้าไป จนสุด ครั้งแล้วครั้งเล่า นางหยัดลุกมาอยู่บนตัวเขา แล้วทีนี้ล่ะ นางต้องการพลังหยางจากเขาแล้วนางจัดการเร่งเร้า คลึง โยก ส่ายเอว ก่อนจะกระแทกขึ้นลงอย่างแรง อย่างแรงหนแล้ว หนเล่าช่างวาดร้อง โอย เด้งสวนนางไม่ยอมแพ้ เขายกเอวตัวเองจนลอยเด้งสวนกลับ นางกดมันลงแล้วกระแทกใส่เป็นการศึกที่ห้าวหาญจนเหงื่อโทรมกายด้วยกันทั้งคู่ แล้วนางก็ล้มลงกอดเขา โอวนางกระดกขึ้นกระดกลงใส่มังกรเขาอย่างรวดเร็วและถี่ยิบแล้วเขาก็ไม่สามารถเก็บกัดพลังหยางไว้ได้ต่อไป เขาปล่อยมันพุ่งเข้าใส่ตัวนางร่างเขากระตุก เกร็ง สีหน้าเหยเก แต่เต็มไปด้วยความสุขสมนางกอดเขาแน่น เก็บสะสมพลังหยาง เขาพูดกระซิบที่หูนาง “ข้าม
ไม่ต้องเกร็งนะ ข้าจะถอนพิษให้เจ้าเอง ตอนที่20 ช่างเขียนภาพแสนขยัน
และอีกอึดใจบุรุษก็ซบลงกับบ่านาง เขาปล่อยพลังหยางอีกรอบ มันยังเยอะท้นล้นนองออกมาตามง่ามขา เขาถึงกับคราง กัดบ่านาง ดูดที่รอยกัด จนนางเสียวซี๊ดอีกรอบ“เข้าต่อเถอะ ข้ากำลังจะถึงอีก”บุรุษรีบดันมังกรเข้าไปอีก มันยังแข็งคาไม่ยอมเล็ก บุรุษกระแทกอีกเจ็ดแปดที นางก็ถึงสวรรค์อีกรอบ“สุดยอด อย่าเอาเปรียบข้า ข้ายังไม่ถึง” บุรุษกล่าวแล้วจับนางอุ้ม เขาเข้าเอว อุ้มนางเดินในท่าลิงอุ้มแตง เขากระแทกเข้าใส่ถ้ำนางขณะที่พานางเดินทั่วศาลหนแล้วหนเล่าครั้งแล้วครั้งเล่า“ข้าหายใจแทบไม่ออกแล้ว สุดยอด”“เหนื่อยหรือ”“ยังไหว”“ท่านแข็งจริงๆ มันยังคับแน่นไม่เลิก ”“ของเจ้าก็เด็ดสุด ข้า... ข้า ข้าจะถึงแล้ว”ข้า ข้า ข้า ข้า ข้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆโอ๊ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!บุรุษดึงมังกรจากถ้ำนาง กดศีรษะนางลง แล้วยัดมังกรเข้าปาก นางรีบอ้าอมไว้ แล้วดูดอย่างแรง น้ำแห่งรักพ่นออกมาเต็มปากนาง อี้อึ้งรับพลังหยางเต็มใบหน้า“ของข้าหอมไหม” บุรุษถาม“หอมที่สุดเลย”บุรุษชมชอบยิ่งนัก เขาดึงนางขึ้นจูบ กอด แล้วรัดนางเสียแน่น “ข้ารักเจ้า ไปอยู่กับข้านะ ข้าจะเลี้ยงดูเจ้าอย่างดี”อี้อึ้งยิ้ม ไม่กล่าวตอบ นางจูบไซร้ไปตามใบหน้าเขา บุรุษขยำปทุม
ไม่ต้องเกร็งนะ ข้าจะถอนพิษให้เจ้าเอง ตอนที่ 19 อย่าหยุด
ทว่าอี้อึ้งสนใจกับกลิ่่นอื่นมากกว่า มันมาจากบุรุษขายน้ำผู้นี้แน่นอน อี้อึ้งคิด“ท่าน” อี้อึ้งถาม “ท่านขายอันใดอีก นอกจากน้ำเก๊กฮวย”“มิมี ข้าขายเพียงอย่างเดียวมาสี่ห้าปีแล้ว”“มิใช่แน่ ข้าได้กลิ่นหอมแปลกบางอย่าง”บุรุษผู้นั้นหัวร่อเบาๆ “อ๋อ”“ท่านร้องอ๋อ ด้วยเหตุอันใด”“มีมีอะไรหรอกท่าน มันเป็นกลิ่นจากกายข้านี่เอง ใครๆ ก็พูดเช่นนั้น”อี้อึ้งมีสีหน้าแปลกใจ“ข้าเดินเหงื่อท่วมทั้งวัน เทวดาท่านจึงให้ข้ามีกลิ่นกายที่หอมละมั้ง”“แปลก” นางเอ่ย “แทนที่จะเป็นหญิง”“ใช่แล้ว ซินแสท่านหนึ่งผูกดวงข้าตั้งแต่เด็ก บอกแก่มารดาข้าว่า ข้าเกิดปีมะเส็ง อายุ 21 ข้าเป็นงูที่มีหนี้ จะประสบความยากจนตั้งแต่เด็กจนถึงหนุ่ม วิธีแก้คือ ต้องขายน้ำ หรือเกี่ยวข้องกับสิ่งของที่เกี่ยวกับน้ำพลันที่อี้อึ้งได้ยิน นางถึงกับดีใจ สู้เดินตามหามานานร่วมเดือน จู่ๆ ก็พบกับคนปีมะเส็งและอายุไม่เกิน 22 เสียด้วยแบบคาดไม่ถึงนางคิดหาวิธีรวบรัดเพื่อจะได้พลังหยาง นางมองไปเห็นศาลเจ้าอยู่เบื้องหน้า จึงกล่าวชักชวน“ข้ากระหายน้ำ แต่ก็เมื่อยน่าดู ท่านช่วยตามข้าไปที่ศาลเจ้าข้างหน้าหน่อยได้ไหม ข้าจะได้ถือเป็นการพักเสียด้วยในตัว”“อ้อ ได้ แม่
ไม่ต้องเกร็งนะ ข้าจะถอนพิษให้เจ้าเอง ตอนที่18 รอบแล้วรอบเล่า
ไม่หยุดปาก ซินแสกวาดลิ้นรอบเนินอีกรอบรอบแล้วรอบเล่าจนนางบิดตัวอย่างร้อนเร่า ซินแสสอดนิ้วกลางเข้าถ้ำ แล้วดึงเข้าดึงออก จากช้า เริ่มเร็วขึ้นและแรงขึ้น“ข้าอยากได้มังกรท่าน รีบเข้าเถอะ”นางดึงเขาให้ลุกยืน ซินแสยกขานางพาดกับกิ่งไม้กิ่งหนึ่งซึ่งยื่นออกมาบริเวณนั้น แล้วจับมังกรของตนออกมาจากร่มผ้ามันเป็นมังกรที่ยาวใหญ่ เต็มไปด้วยเถาวัลย์จนปูดโปน มันกำลังผงกศีรษะหงึกๆซินแสจับมังกรจ่อปากถ้า แล้วก้มดูดริมฝีปากนาง ย้ายไปขบติ่งหูนาง แล้วกัดต้นคอเบาๆ อี้อึ้งถึงกับบิดเอวอย่างเร่าร้อน นางจิกเกร็งแผ่นหลังซินแสจนเป็นรอยแดง ซินแสกล่าวอู้อี้ “โอ้ว ดี อู้ เสียว ข้าขออุ้มเจ้าหน่อยนะ”แล้วซินแสก็อุ้มนางเข้าเอว เขากระเด้งกระดอนตัวเองประหนึ่งกำลังกระแทกมังกรเข้าถ้ำ นางช่วยเขาด้วยการกอดเอวไว้แน่นและโยกตัวขึ้นลง มือก็จับคอรัดแน่นหนาไม่ยอมปล่อยสักพักเขาก็ปล่อยนางลงกับพื้นหญ้า ทว่าแข้งขายังรัดพันเอวนางไว้ ด้วยท่าทีเช่นนี้ราวกับงูพันร่าง แก่นกายของซินแสยังคงอยู่แน่นเต็มถ้ำ เขาขยับโยกทีหนึ่ง นางก็โยกหัวโยกคลอนเสียวซ่านทีหนึ่งท่ามกลางอากาศเย็นสบายของฤดูชิวเทียน ซินแสลุกขึ้นปลดเสื้อผ้าตนเองออก เขาถอดเสื้อนางเอ
ไม่ต้องเกร็งนะ ข้าจะถอนพิษให้เจ้าเอง ตอนที่17 ซินแส อาสาแก้ไข
อี้อึ้งกลับบ้านในค่ำคืนนั้นอย่างอ่อนเพลีย บัณฑิตจัดหนักอย่างยิ่ง ราวกับอดอยากปากแห้งมาแต่ชาติปางก่อน อี้อึ้งถึงหมดแรงไปทำงานไม่ไหวในวันรุ่งขึ้น คุณชายคงไปขอร้องมารดาของตนให้มาตาม แต่อี้อึ้งกลับอ้างว่าป่วย ไม่สามารถทำงานได้ ขอลาหยุด ทว่าหลังจากหายป่วยอี้อึ้งโคจรพลังลมปราณ พลันพบว่าสะดวกรวดเร็วกว่าเดิม นางรู้ตัวว่าต้องเดินหน้าต่อไปแล้ว ต้องรีบสะสมพลังหยางจากบุรุษนักษัตรคนต่อไปทว่ารุ่งขึ้นและวันถัดๆ ไป คุณชายยังคงให้คนมาตามนางไปทำงานที่บ้าน มันนับเป็นการเซ้าซี้ไม่หยุดหย่อน จึงตัดสินใจย้ายบ้านหนีคุณชายในดึกดื่นคืนนั้นที่เชิงเขานอกเมือง คือสถานที่นางเลือก อี้อึ้งหอบเล็กเซี่ยวฮุ้นไปด้วยนางปลูกกระท่อมเอง ขุดบ่อน้ำเอง พลังหยางได้นำเชื้อไฟแห่งบุรุษมาเติมเต็มแก่นางทว่าเช้าวันหนึ่งเมื่อนางตื่นมากลับรู้สึกหนักที่เท้า มันยกขึ้นก็จริง แต่ขยับเขยื้อนไม่สะดวก ทว่ายังจำเป็นต้องไปหาไม้ฟืนมาสุมไฟประกอบอาหารขากลับนางถึงล้มลง ลุกไม่ขึ้น ยิ่งโคจรลมปราณกลับยิ่งขาหนัก เท้าหนัก ร่างกายหนักแน่น ลุกไปไม่ขึ้นเสียทั้งตัวหลังจากพักผ่อนใต้ร่มไม้ใหญ่ นางเริ่มมีแรงพอฮึดได้บ้าง อย่างไรเสียเมื่อเดินไป
