LOGINShare
ตอนที่8. ภารกิจที่ต้องสะสาง
Last Updated:
2025-03-05 16:01:04และแล้วสตรีชุดขาวพร้อมกระบี่ในมือก็ปรากฏร่างขึ้น สตรีนั้นปรบมือเป็นจังหวะสองสามหน “สุดยอด ลีลาของท่านทั้งสองทำข้าแทบอยากร่วมด้วยเลย ถ้าข้าไม่คิดถึงภารกิจที่ต้องสะสาง”
“บัดซบ ลามก ท่านคือผู้ใด บังอาจทำร้ายฮุ้นกอข้า” อี้อึ้งกล่าวตอบโต้
“มันสมควรตายยิ่ง ข้าเพียงสั่งสอนมันไม่ให้แส่หาเรื่อง” สตรีชุดขาวกล่าวเสียงดังขึ้น “รีบส่งตำรามาให้ข้า”
อี้อึ้งรีบสวมใส่อาภรณ์และเก็บตำราเข้ากับตัว สตรีนางนั้นเสือกระบี่เข้าใส่ แต่ร่างนั้นกลับต้องหยุดนิ่งกลางอากาศ เล็กเซี่ยวฮุ้นลุกขึ้นมาเสือกกระบี่เข้าใส่จุดตายของนาง ก่อนที่ตนเองจะกระอักโลหิตชุดใหญ่
อี้อึ้งรุดเข้าหา “ฮุ้นกอ ท่าน” โดยมิใส่ใจร่างสตรีนางนั้น
“อี้อึ้งไม่ต้องห่วงข้า ข้าจะสกัดลมปราณรักษาตัว มันสามารถประคองชีวิตข้าได้หลายเดือน แม้ข้าจะถูกจุดตายก็ตาม ร่างข้าเคลื่อนไหวได้เพียงช่วงบน แต่เจ้าไม่ต้องห่วงข้า ข้ายังไม่ตาย ข้าอยากอยู่กับเจ้าให้นานที่สุด ข้าขอเพียงอย่างเดียว ได้โปรดอย่าศึกษาตำรา”
“ทำไม”
“ข้าหวงเจ้ายิ่งนัก ข้ามิอาจให้เจ้าพบพานบุรุษใดอีกแล้ว”
อี้อึ้งพลันคิดหาเหตุผลออก “แต่ถ้าข้าสำเร็จวิชายุทธสูงสุด ข้าจะรักษาท่านได้”
“ได้โปรด อย่า ศึก ษา ตำ รา....” เพียงเปล่งวาจาสุดท้าย เล็กเซี่ยวฮู้นพลันสลบลง
อี้อึ้งประคองร่างของชายคนรักกลับเข้าเรือน นางประคบประหงมดูแลเขาอีกสามวันสามราตรี บุรุษแซ่เล็กจึงฟื้นคืนสติอีกครา
แต่เขามิอาจเปล่งวาจาได้ ทำได้เพียงพยักหน้าและขยับคิ้วรับทราบ อันบ่งบอกว่ายังมีลมหายใจและลมปราณเท่านั้น
“ท่านยังมิได้รู้เหตุผลเลยว่า ทำไมข้อต้องเปลี่ยนชื่อแซ่ ข้ายังไม่ได้บอกท่านเลย ฮุ้นกอ” นางรำพึง
ก่อนจะหันมาบอกกับบุรุษแซ่เล็ก “ได้โปรดมีชีวิตอยู่เพื่อข้าเถอะ ฮุ้นกอ ข้าครุ่นคิดแต่เรื่องเหล่านี้หลายชั่วคืน ข้าตัดสินใจแล้ว ข้าจะรักษาท่านให้กลับได้อยู่ร่วมเรียงเคียงหมอนกับข้าด้วยสภาพสามีภรรยาทั่วไป”
บุรุษแซ่เล็กได้แต่สะบัดศีรษะไปมา หมายความถึงว่า อย่าเช่นนั้นเลย อย่าเช่นนั้นเลย
อี้อึ้งเปิดตำราและลงมือศึกษาอย่างจริงจัง
ข้าจะช่วยฮุ้นกอ
ได้โปรดรอข้าด้วย นางรำพึง
บทที่ 1
การตามหาบุรุษคนที่หนึ่ง
ในเมืองหางโจว ถิ่นอาศัยในกาลปัจจุบันของอี้อึ้ง นางคิดหาบุรุษอายุไม่เกิน 20 ตามตำราว่าไว้ว่าบุรุษผู้นั้นต้องเกิดปีนักษัตรชวดด้วย แต่ละวันอี้อึ้งออกไปจ่ายตลาด เที่ยวมองหาผู้คนที่สวนไปมา และพ่อค้ารายทาง
ยามนั้นละอองฝนในฤดูชิวเทียน(ฤดูใบไม้ผลิ)โปรยปรายลงมา ระยะทางที่ทอดยาวและคึกคัก ขณะที่นางเลิกมองหาแล้ว พลันในใจนึกถึงอาภรณ์ต้องใจ หมายมั่นอยากได้สักชุด นางเห็นร้านขายเสื้อผ้าอาภรณ์ผืนแพรร้านหนึ่งจึงหยุดยืน อี้เอ็งเห็นผ้าผืนหนึ่งต้องตายิ่งนัก นางลูบคลำเนื้อผ้า พลางมองหาเจ้าของร้าน นางเดินไปมาภายในร้าน กลับไม่พบพานผู้ใด
ทันใด “เอี๊ยด เอี๊ยด” อี้อึ้งได้ยินเสียงวัตถุแข็งเสียดสีกัน นางแปลกใจ จึงมองเข้าไปยังด้านใน พลันที่สายตาคุ้นชินกับความมืด นางก็เห็นบุรุษร่างหนึ่งอยู่เหนือสตรีนางหนึ่ง ทั้งสองหอบหายใจหนักหน่วง
เสียงเอี้ยดอ้าดนั้นพลันแน่ชัดว่าคือเสียงเตียงโยกไปตามจังหวะที่บุรุษหนึ่งออกแรงกระแทกใส่ร่างของสตรีนางหนึ่ง อี้อึ้งพลันใบหน้าแดงซ่าน นางเขินอายจนต้องหลบออกมา
นี่กลางวันแสกๆ ไม่ทำมาหากิน ไม่อายฟ้าดินเลยหรือ อี้อึ้งบ่นในใจ
กำลังจะย้ายสะโพกออกจากร้าน นางพลันเตะเข้ากับกระถางต้นไม้หล่นเสียงดัง เสียงบุรุษและสตรีร้องโวยวาย
“ผู้ใด!”
บุรุษนั้นถลามาที่ภายในร้าน ผ้าผ่อนอาภรณ์สวมใส่อย่างลวกๆ อี้อึ้งถึงกับเอียงอายเมื่อเห็นมังกรร้ายของบุรุษผู้นั้นโผล่ออกมาจากชายผ้า “ว้าย” นางร้องตกใจ
บุรุษผู้นั้นรีบแต่งกายอย่างรวบรัด แล้วตวาด “เจ้ามาทำไม ต้องการสิ่งใด”
“มิแปลก ร้านของท่านขายผ้า ข้าก็ต้องการผ้าสิ”
“เมื่อครู่เล่า?”
“เมื่อครู่อันใด”
“เจ้าเห็น”
“เห็นอันใด”
“ช่างเถอะ หากนางต้องการผ้าก็เชิญเลือก”
ทันใดหญิงสาวภายในร้านก็ปรากฏกายขึ้น “เฮียงกอ วันนี้วันเกิดท่านนะ” นางกล่าวเสียงดัง พลันตกใจเมื่อพบกับอี้อึ้ง นางในชุดขาวบาง ปรากฏเรือนร่างเห็นชัดเมื่อนางยืนด้านในร้าน ยอดปทุมถันของนางดันชายผ้า ปรากฏสีชมพูเรื่อเรือง นางรีบกล่าว “สตรีผู้นี้ คือผู้ใด”
“ลูกค้า นางต้องการผ้า เชิญนางเถอะ” บุรุษชื่อเฮียงผายมือเชิญอี้อึ้ง
“ข้ามิต้องการแล้ว” อี้อึ้งสะบัดวาจา
“ช่างนางเถอะ ปีนี้เฮียงกออายุครบ 20 แล้ว ท่านก็เกิดนักษัตรชวด เราไปฉลองในตรอกหนูกันเถอะ ข้าต้องการดื่มฉลองกับท่าน”
อี้อึ้งได้ยินทั้งอายุและปีนักษัตรของบุรุษหนุ่ม นางถึงกับสะดุ้งและหยุดก้าวเดิน นางมองเรือนร่างสูงโปร่ง เค้าคมหน้าคมคายของบุรุษ ผมเผ้ารวบตึง นางหยุดมองที่ท่อนล่าง เห็นวับแวมเมื่อผ้าปลิวตามแรงลม บางอย่างหลุดแซมออกมา จนนางหน้าแดง
ราวกับบุรุษเข้าใจ จึงรีบรวบชุดคลุมที่ไม่เรียบร้อยให้เข้ากับสายรัด
“ข้าต้องกล่าวขออภัยแม่นางที่แต่งกายไม่เรียบร้อย”
เมื่ออี้อึ้งจ้องมอง บุรุษรู้สึกเคอะเขินอย่างแปลกประหลาด “ข้า ข้า มีนามว่า ปึงเฮียง ขออภัยแม่นางที่ล่วงเกิน”
“ข้าล่วงเกินท่านอันใด”
“สักครู่ ข้ากระทำไม่สุภาพ”
“ข้าเองที่ทะเร่อทะล่าเข้าไปภายในนั้น จึงเห็นท่าน....”
“แม่นางมีนามเช่นใด”
“ข้า อี้อึ้ง”
“นามก็ไพเราะ รูปร่างก็งดงาม สมส่วน”
“ท่านจีบข้า?”
“ขออภัยที่ข้ากล่าวไม่สุภาพอีกแล้ว”
สตรีที่ยืนอยู่ภายในห้องถึงกับกระทืบเท้าไม่พอใจ “เฮียงกอ ท่าน ท่านจะไปกับข้าไหม”
บุรุษแซ่ปึงยันกายนางเข้าด้านใน “ไว้เราค่อยกล่าววาจาต่อกัน ตอนนี้ข้าต้องขายอาภรณ์เสื้อผ้าเสียแล้ว”
Related chapters
ไม่ต้องเกร็งนะ ข้าจะถอนพิษให้เจ้าเอง ตอนที่9. ตอบโต้
“ท่าน ท่าน ท่านจะไม่ไปใช่ไหม” เมื่อสตรีนางนั้นเห็นปึงเฮียงเฉยชา นางจึงพลันจากไป ปึงเฮียงถอนใจ ก่อนจะหันมากล่าวกับอี้อึ้ง “ขอตัวสักประเดี๋ยว แต่งกายให้เรียบร้อยแล้วออกมาต้อนรับท่าน” อี้อึ้งมองบุรุษแซ่ปึงเข้าไปด้านใน เมื่อนึกว่าบุรุษต้องแต่งกาย คำว่าแต่งกายกระตุ้นภาพมังกรร้ายสะบัดตัวอยู่นอกผ้าเมื่อครู่ ทำให้นางแอบหน้าแดงซ่าน ชั่วลัดนิ้วมือเดียว ปึงเฮียงก็ออกมา เขารีบกล่าว “เสร็จแล้ว” “รวดเร็วยิ่งนัก” “แต่อย่างอื่นข้าช้านะ” “อย่างอื่นอันใด” “อย่างที่นางเห็นไงล่ะ” อี้อึ้งนึกถึงคำว่าอันใด ปีชวด อายุ 20 นางถึงร่ำร้องในใจ ฮุ้นกอ ข้าพบแล้ว! วิกาลยาวนานยังไม่สิ้นสุด แต่ในสายลมได้พัดพากลิ่นอายของอรุณมาพร้อมกับอี้อึ้ง นางคล้ายหลับตาไม่ลง ตลอดนิทราอันข่มตาไม่หลับ นางเฝ้าคิดหาแต่วิธีเข้าหาบุรุษแซ่ปึง นับแต่อายุสิบสามเป็นต้นมา นางเอียงอายต่อหน้าเพศบุรุษเสมอ มิเคยคิดเป็น “กิ่งดอกซิ่งแดง” แม้แต่คราเดียว จนกระทั่งพบฮุ้นกอที่ถอนพิษและสอนเพศรสให้นางเต็มที่ นางกล้าสบสายตาบุรุษทุกนามในแผ
Last Updated : 2025-03-05ไม่ต้องเกร็งนะ ข้าจะถอนพิษให้เจ้าเอง ตอนที่10. มังกรพ่นพิษ
กล่าวจบมันดึงมือนางจับหน้าอกที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแน่นตึง มันจับมือนางลูบไล้ไปตามร่างกายตนเอง แล้วค่อยๆ ต่ำลงไปที่ตรงหว่างกลางขา นางรู้สึกตื่นเต้น เมื่อมือของนางนั้นลูบไล้อยู่นอกผ้า แม้สัมผัสนั้นจะไม่ถูกมังกรร้ายโดยตรง แต่นางกลับตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูกนางลูบไล้อยู่บนผ้าสักครู่ มันจับมือนางสอดเข้าไปใต้ร่มผ้าแล้วกล่าวว่า “มังกรของข้าต้องการให้เจ้าได้เห็น”เมื่อมังกรร้ายเผยร่างออก ลำตัวมันช่างใหญ่หนา เต็มไปด้วยเส้นปูดโปนรัดแน่น ราวกับเถาวัลย์ขึ้นหนาพันรอบมังกรนางลูบไล้พลางคิดถึงฮุ้นกอ แต่ของบุรุษคนนี้แข็งราวกับไม้มากกว่าฮุ้นกอเสียอีก และเถาวัลย์กันเกี่ยวก็เกาะเกี่ยวไปทั่วลำตัวที่คล้ำและแข็งกว่าฮุ้นกอนางกำมันเต็มมือ แล้วรูดขึ้นลง จากช้าๆ ช้าๆ ค่อยๆ แรงขึ้นๆบุรุษแซ่ปึงแหงนหน้าสูดปาก หลับตาพริ้มอย่างเป็นสุขนางกำมันแน่นขึ้น รูดขึ้นลงเร็วขึ้น มันยิ่งห่อปาก เม้มปาก กัดริมฝีปากสลับไปมา“หยุดเถอะ เดี๋ยวมังกรข้าคงต้องพ่นพิษแน่ๆ”นางหยุดแล้ววนนิ้วรอบศีรษะมังกร เค้นเอาพิษใสๆ ที่เยิ้มอยู่ทั่วศีรษะ นางก้มลงใช้ริมฝีปากเล็มน้ำนั้นทำเอาเขาถึงกับร้อง โอ้วๆ นางปล่อยศีรษะมังกรเข้าเต็มปากนางสองสามครั้
Last Updated : 2025-03-05ไม่ต้องเกร็งนะ ข้าจะถอนพิษให้เจ้าเอง ตอนที่11. ได้ใจ
บุรุษแซ่ลี้เห็นอี้อึ้งก้มหน้างุด อมยิ้ม จึงได้ใจ ยื่นมือสัมผัสกับปทุมถันของนางผ่านๆ อย่างแผ่วเบา นางรู้สึกว่าบุรุษแซ่ลี้ตั้งใจ จึงทำทีเป็นเอียงอาย อาชายังคงควบไปข้างหน้า ช่วงแรกท่านนายอำเภอเพียงแต่ควบอาชาอย่างเพลิดเพลิน ขณะต่อมากลับล้วงมือไปภายใต้ชุดเขียวของนาง ปทุมถันของนางเหมาะมือเขามาก เขาลูบไล้ เค้นคลึง แล้วใช้ปลายนิ้วชี้เขี่ยยอดเม็ดบัว จนนางหลับตา ปล่อยให้เขาลูบไปมาไม่หยุดหย่อน อี้อึ้งซึ่งหันหน้าซบกับแผ่นอกของเขา นายอำเภอยิ่งได้ใจ เขาส่งเสียงพอใจ เมื่อเห็นนางเริ่มกระเส่าอีอึ้งเห็นบุรุษเป็นเช่นนี้จึงลอบยิ้มแล้วนางจึงค่อยๆ ลดมือลงกุมอาชายักษ์ของเขา เขารู้ดี จึงขยับขาออกห่างให้นางได้กุมเจ้าอาชายักษ์ได้เต็มมือ “ข้าชอบ” บุรษแซ่ลี้กล่าวพลางรวบนางขึ้นนั่งคร่อมบนตัวเขา แล้วกล่าว “เรามาควบม้ากันเถอะ” เขายกนางขึ้น ให้หันหน้าไปทางด้านหน้า แล้วจับอาชาให้ตรงกับปากถ้ำ ก่อนจะปล่อยตัวนางลง เป็นจังหวะที่ม้าขึ้นเขา อาชาประจำตัวของเขาจึงดันพรวดเข้าปากถ้ำจนสุด เขาและนางต่างร้องอย่างเปี่ยมสุข “ข้าเสียว โกวเนี้ยะ เจ้าชอบไหม”
Last Updated : 2025-03-09ไม่ต้องเกร็งนะ ข้าจะถอนพิษให้เจ้าเอง ตอนที่12. ทหารหนุ่มผู้เจนจัดในอาวุธทุกชนิด
วิกาลล่วงเข้าแล้ว บนฟ้าไร้เดือนไร้ดาว เมฆทึบ ลมแรง แต่ในลานตึกกลับมีโคมไฟ แม้ดวงไฟริบหรี่ บัดเดี๋ยวกระพริบบัดเดี๋ยววูบดับ มองราวกับมนต์ดำทำงาน ยังมีทหารนายหนึ่งกำลังเหยาะอาชาพ่วงพีสง่างาม อี้อึ้งเห็นแล้วนึกถึงท่านนายอำเภอเมื่อหลายราตรีที่ผ่านมา ทว่าทหารนายนี้พลันควบขี่เร็วขึ้น ดังเร่งรุดไปจากสถานที่นี้ ถูกต้องแล้ว นักเลงโจรรายหนึ่งปิดหน้าพรางกายเพิ่งออกจากอาคารหลังหนึ่ง เห็นชัดว่ามิใช่คนดี ทหารนายนั้นจึงเข้าจู่โจมจับกุมโจรได้เพียงไม่เกินสิบกระบวนท่า “นายท่านอ้วงเลาะ ขอได้โปรดไว้ชีวิตข้าด้วย” โจรนายนั้นกล่าววาจาอย่างนบนอบ “เจ้ารู้นามข้าด้วย” นายทหารหนุ่มใหญ่กล่าวอย่างสงสัย “ข้ามิเพียงทราบชื่อท่าน ยังทราบว่าท่านคือนายทหารคนสนิทของท่านเจ้าเมือง ข้ายังทราบว่าท่านเกิดปีขาล เป็นบุตรของท่านเจ้าเมืองคนก่อน” “เจ้ารู้เรื่องข้ามากมาย ไฉยเลยจะทราบไปเพื่ออะไร” “ท่านเป็นผู้พิทักษ์ราษฎรผู้มีชื่อเสียง ไฉนเลยไม่ควรทราบชื่อท่าน” อี้อึ้งหลบกายอยู่มุมตึก ฟังแล้วหูผึ่ง “ถ้าเช
Last Updated : 2025-03-09ไม่ต้องเกร็งนะ ข้าจะถอนพิษให้เจ้าเอง ตอนที่13. ไหวไหม
เขาพานางไปมุมอาวุธสามง่ามตั้งอยู่ “สามง่ามคือเช่นนี้”พูดจบบุรุษก้มลงห่อลิ้นและเกร็งไว้ ก่อนจะแทรกเข้าเนินสวาท นางถึงกับร้องอู้อี้ในลำคอ เขาผงกหัวเข้าออก จากช้าๆ กลายเป็นเร่งเร็วขึ้นสักพักบุรุษเพิ่มง่ามที่สองด้วยการใช้นิ้วกลางกดลงไปในถ้า เขาทั้งห่อลิ้นชักเข้าออกและนิ้วกลางที่ดึงเข้าออกพร้อมกันอี้อึ้งสะบัดศีรษะไปมาอย่างพึงพอใจ แล้วเขาก็เอื้อมซ้ายมากุมปทุมถันของนางแล้วบีบเบาๆ ก่อนจะเร่งแรงขึ้น“นี่ไง สามง่าม สามอย่างพร้อมๆ กัน”นางถูกเร่งเร้าเช่นนี้ จนกระทั่งนางเกร็งไปหมดทั้งตัวแล้วกระตุกร่าง ก่อนจะหมดลมราวหมดแรง“ไปที่อาวุธใดอีก”“ของ้าวกับกระบอง”“จัดไป”บุรุษพาอี้อึ้งไปที่ง้าว นางก้มลงมองว่าง้าวว่าจะคืออะไร“ข้าขอตรงนี้ก่อน” กล่าวจบ บุรุษจับมังกรร้ายของตนถูไปบริเวณปากถ้ำ เขาร้องออกมาเบาๆ “เสียว เสียวดี”ก่อนจะบอกต่อ “ต่อไป ง้าวล่ะนะ แม่นาง”บุรุษจัดการงอนิ้วกลางเป็นครึ่งวงกลมแล้วเขี่ยเม็ดมณีก่อนเบาๆ สี่ห้าครั้ง จากนั้นก็เกร็งนิ้วแล้วกดลงเข้าไปภายในถ้ำของนางนางสะดุ้งโหยง สูดปาก แอ่นกายรับ ท่อนล่างของนางกระเด้งขึ้นลงรับสู้กับนิ้วของเขา เขาเร่งแรงขึ้นๆ
Last Updated : 2025-03-09ไม่ต้องเกร็งนะ ข้าจะถอนพิษให้เจ้าเอง ตอนที่14. บัณฑิตผู้อยากรัก
รัตติกาลของเมืองหางโจวช่างเงียบเชียบ สุขสงบ อี้อึ้งมักใช้เวลาหลังเล็กเซี่ยวฮุ้นผู้เป็นสามีเข้าห้วงนิทรารมณ์แล้ว ลอบโคจรพลังลมปราณ พลังหยางที่นางสะสมมาสามนักษัตร ส่งผลให้นางรู้สึกถึงความกระปี้กระเปร่าและกำลังภายในที่เพิ่มพูนมากขึ้น นางสามารถยกของหนักได้คราวละมากๆ เดินเหินได้รวดเร็ว คล่องแคล่ว ได้ระยะทางที่ไกลและนานมากยิ่งขึ้น คืนนั้นอี้อึ้งโคจรพลังลมปราณเพื่อรักษาเล็กเซี่ยวฮุ้น ตัวบุรุษผู้เป็นสามีเองก็ค้นพบว่า พลังลมปราณนางกล้าแกร่งขึ้น นั่นทำให้ผู้เป็นสามี ขยับกายได้มากขึ้น เรี่ยวแรงที่หายไปพลันกลับมา ที่สำคัญ เขาพูดจาได้แล้ว “ขอบใจเจ้ามาก” บุรุษพลันกล่าว “ไฉน เจ้าถึงมีพลังลมปราณที่ดุดันและกล้าแข็งถึงเพียงนี้” เล็กเซี่ยวฮุ้นสงสัย“ข้าฝึกเดินลมปราณทุกคืน ก่อนพี่ท่านจะเข้านอน ข้าไม่เคยละเว้น” “มิน่าเล่า อย่างนี้นี่เอง ยังไง เจ้าอย่าหักโหม นัก พักผ่อนเยอะๆ นะ หากข้าหายดี ข้าจะดูแลเจ้าเอง” “ฮุ้นกออย่าได้กังวล ข้ามิได้ลำบากเลย” ช่วงเวลาดึกดื่นหลังสามีเข้านอนและนางโคจรพลังลมปราณเพื่อฝึกฝนเสร็จเรียบร้อย นางมักขบคิดหาบุรุษ
Last Updated : 2025-03-09ไม่ต้องเกร็งนะ ข้าจะถอนพิษให้เจ้าเอง ตอนที่15.ท่านจะทำอะไรข้า
“ข้าน้อยเอง คุณชาย ข้านำอาหารว่างมาส่ง แต่เผลอหลุดมือทำตก”คุณชายเงียบไปอึดใจหนึ่ง ก่อนจะกล่าว “เจ้านี่ช่างซุ่มซ่ามเสียจริง เข้ามานี่! คุณชายบัณฑิตเสียงดังอี้อึ้งทำเป็นหวาดกลัว “ข้าน้อยผิดไปแล้ว จะทำงานชดใช้ค่าถ้วยชามและกาน้ำชาของท่าน อย่าลงโทษข้าน้อยเลย”“ข้ามีวิธีที่ดีกว่า” กล่าวจบคุณชายเดินมาหยุดต่อหนี้อึ้ง พลันเอื้อมไปลูบไล้ปลายผมนางด้วยฝ่ามือ แล้วไล้ลูบมาต่อที่ใบหน้า ริมฝีปากนางอี้อึ้งยืนนิ่ง ทำทีเป็นตัวสั่น มองเรือนร่างสูงโปร่ง ผิวขาว คิ้วคม ดวงตาเรียวใหญ่ นางนึกภายใต้ร่มผ้านั้น เขาจะบึกบึนแค่ไหน แต่ไม่หรอก บัณฑิตผู้คร่ำเคร่งกับตำราจะสักแค่ไหนเชียว“ไม่ต้องกลัว ข้าแค่ลงโทษเจ้าเล็กน้อย”“อย่าแรงนักนะท่าน”“เจ้าชอบอย่างไหน รุนแรงหรือค่อยเป็นค่อยไป”“ค่อยเป็นค่อยไป” นางตอบคุณชายหัวร่อ “เจ้าทราบหรือว่าข้าจะลงโทษเจ้าเช่นไร”“มิทราบ ข้าน้อยอ่อนต่อโลก ต้องให้คุณชายสั่งสอน”“มานี่ มาใกล้ๆ ข้า”แล้วคุณชายก็ให้นางนั่งบนเก้าอี้รับประทานของว่าง “หลับตาสิ”“ท่านจะลงโทษข้าอย่างไร”คุณชายเดินกลับไปที่โต๊ะลิ้นชักแล้วล้วงของบางอย่างออกมา อี้อึ้งรอคอยอย่างใจจดใจจ่อคุณชายเดินกระหยิ่มยิ้มย่อง แ
Last Updated : 2025-03-09ไม่ต้องเกร็งนะ ข้าจะถอนพิษให้เจ้าเอง ตอนที่16 เดี๋ยวจะดีกว่านี้
นางก้มลง เข้ารีบจ่อปาก แล้วนางก็งับเข้าไปจนสุด แล้วออกแรงดดู เขาถึงผงะ ร้อง“เสียว ดีมาก ปากเจ้าดีแท้ ไม่แพ้ในถ้ำเจ้าเลย”นางออกแร่งดูด มือก็กำรูดขึ้นรูดลง“เบา เบา ข้าจะพ่นเสียก่อน”เขาดึงนางขึ้น “ข้าอยากพ่นน้ำในกายเจ้า” ว่าแล้วก็บอกให้นางหงาย “ไปที่ขอบหน้าต่างสิ”นางทำตามอย่างว่าง่าย เขาจับนางอ้าขาออก แล้วมือขวาก็จับเนินสวาทของนางขยี้ ขยำ“โอ้ว มันได้อีกความรู้สึกเลย นายท่าน”“เดี๋ยวเจ้าจะดีกว่านี้”บุรุษวางขานางพาดบ่าทั้งสอง แล้วดันมังกรที่ฉ่ำเยิ้มพรวดเดียวเข้าไปมิดลำเขาออกแรงโยก ควง วนและกระแทก ปากเขาก็พร่ำแต่พูดว่า “ดีเหลือเกิน ของเจ้า สวรรค์ ข้าเสียวที่สุดในชีวิต โอ๊ย”นางจับคอเขาแน่น บัณฑิตจอหงวนอุ้มนางเข้าเอว แล้วยกนางขึ้น นางยกเอวขึ้นสูงแล้วปล่อยลงมากระแทกเข้าเต็มมังกร เขาถึงร้องพลางสูดปากบุรุษไม่ยอมแพ้ เมื่อนางยังคงโยกขึ้นโยกลง เขาเดินพานางไปที่ผนังห้อง แล้วปล่อยนางลง ยกขานางพาดแขนเขาเพียงข้างเดียว แล้วส่งมังกรเข้าภายในถ้ำอย่างต่อเนื่องมันไม่ยอมหยุด นางก็กระเด้งเอวสวนไม่ยอมหยุดเช่นกันบุรุษร้อง “ข้าขอปล่อยในกายเจ้านะ”แล้วเขาก็ออกแรงโหมเข้าใส่นาง มังกรเข้าออกจนถ้ำปลิ้นไปม
Last Updated : 2025-03-13
Latest chapter
ไม่ต้องเกร็งนะ ข้าจะถอนพิษให้เจ้าเอง ตอนที่25 ทันใดนั้นประตูห้องก็เปิดออก
“มากสิ”“ของข้าใหญ่ใช่ไหม ดูสิ หัวมันบานใหญ่ เจ้าคงต้องเจ็บมาก ข้าจะค่อยเอาเข้าช้าๆนะ”ว่าแล้วเขาก็ดันเข้าไปช้าๆ เมื่อได้ครึ่งตัวมังกรเขาก็ขยับทีหนึ่ง นางทำเป็นร้องว่าเสียว อย่าหยุด ดันเข้าไปอีก นางกล่าว เขาก็ทำตามทันใดนั้นประตูห้องก็เปิดออกบุรุษที่เข้ามาในห้องคือ บุรุษทั้งสองคนเมื่อวาน พร้อมกับอีกหกคนที่นางไม่รู้จัก เป็นบุรุษสาม สตรีสามนางมองอย่างแปลกใจ แต่การที่นางไม่ยอมลุกออกจากห้อง นี่สิแปลก บุรุษคนพี่เมื่อวานเข้ามาทักทายนางเหมือนไม่เห็นว่าก่อนหน้านี้เกิดอะไรขึ้น “ท่านพี่ท่านนี้เกิดนักษัตรจอนะ ข้าตามมาให้ท่านได้พูดคุยด้วย ส่วนอีกท่านนั้น นักษัตรกุน อีกคนที่สมชุดเขียวนักษัตรระกาเช่นกัน ข้าเอ่ยเท่านี้ล่ะกัน เจ้าคงเข้าใจดี” กล่าวจบ เขาก็เดินไปรินน้ำชาให้สตรีอีกสามนาง ส่วนบุรุษคนน้องก็เดินเข้ามาคุยกับอี้อึ้งเหมือนทักทายกันราวกับไม่เห็นภาพก่อนหน้านี้ ทุกคนทำเหมือนไม่เห็นภาพก่อนหน้านี้หมด แต่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นและอะไรจะเกิดต่อไป นางยังงุนงงที่เขารู้ได้อย่างไรว่านางต้องการหาบุรุษนักษัตรและรู้ได้อย่างไรว่านางต้องการนักษัตรใด ที่สำคัญเขาร
ไม่ต้องเกร็งนะ ข้าจะถอนพิษให้เจ้าเอง ตอนที่24 มันช่างดีเลิศอะไรเช่นนี้”
เมื่อบุรุษคนน้องขยับกระแทกส่งมังกรของตนไม่ยุดยั้ง โอ้ว อ้า สุดยอด ของนางแน่นดีเหลือเกิน“อย่าหยุด ข้าจะถึงอีกแล้ว แรงๆ แรงๆ อ๊ากกกกกก”บุรุษคนน้องกระแทกเข้าไปสุดนางถึงกับถลึงตาโตเมื่อพบว่าสวรรค์มาอีกแล้วน้ำสวรรค์ของทั้งสามปะปนกันไหลนองออกจากถ้ำนาง นางหน้ามืดตามัว ไม่เคยเลยที่จะพบพานกับบุรุษทั้งสองพร้อมกันเช่นนี้มาก่อน มันช่างเป็นประสบการณ์ที่ดีเลิศเยี่ยมยอดมากมันดีเช่นนี้นี่เอง นางร้องในใจ พลังหยางพร้อมกันจากสองนักษัตร โอ้ว ข้า รู้สึกดีมากคิดแล้วนางรู้สึกอุ่นท้องน้อย พลังแห่งความเสียวซ่านแปลกประหลาดที่นางไม่เคยประสบมาก่อนมันพุ่งขึ้นมา นางรู้ตัวตัวว่านางกำลังจะ...นางลุกขึ้นจ่อถ้านางกับปากของเขา“เลีย เลียเม็ดมณี เลียสิ เลีย”บุรุษคนพี่รีบเลียดูดเม็ดมณี โดยไม่ถามไถ่ นางบดขยี้เม็ดมณีกับปากและลิ้นของเขาอย่างบ้าคลั่ง เขาเลียเสียงจ๊วบจ้าบ นางแทบบ้าคลั่ง ก่อนจะจับหัวของเขาขยำเส้นผม ดันปากของเขาจนกระแทกถ้ำของนาง จ่อแน่นชิดแล้วนางก็ถึงสวรรค์ติดๆ กันอีกครั้ง “มันช่างดีเลิศอะไรเช่นนี้”อี้อึ้งบดเบียดถ้ำของนางกับปากของเขาไม่หยุดหย่อน เช่นเดียวกับเขาที่ตามเลียถ้ำไม่หยุดเช่นกัน จนมังก
ไม่ต้องเกร็งนะ ข้าจะถอนพิษให้เจ้าเอง ตอนที่23 ขยับ
บุรุษวาดลิ้นเลียซอกคอ ไล่ไปตามคางจากด้านซ้ายย้ายมาทางขวา แล้วไล่ไต่ลงมาที่ถัน เขาปลดสายรัดเอวนางออก แล้วกุมถัน ก่อนจะขยำบีบเบาๆ แล้วคีบยอดถันนางด้วยนิ้วชี้กับนิ้วกลาง ก่อนแตะนิ้วเข้าหากันเบาๆเขาปล่อยที่คลึงออก ปากของบุรุษคนโตก้มลงมางับยอดถัน อมและดูดยอดถันเบาๆ เขาส่งลิ้นตวัดเลียเม็ดบัวที่อยู่ในปาก พลางขบกัดสลับกับดูด เขาละปาก พลางเอ่ย “ถันนางน่าดูดมาก จับของข้าสิ” เขาดึงมือนางให้มากุมมังกรของเขา นางไม่กุมเปล่า ยังขยับรูดขึ้นรูดลง เขาส่งเสียงอู้อี้ ซี๊ดซ้าดๆในเวลานั้นนางยังยืนอยู่ เขาละจากถันแล้วเลียไปรอบถัน ก่อนจะไต่ลงมาเรื่อย บุรุษวนลิ้นเลียสะดือนาง แล้วต่ำลงมาเนินหญ้าที่ปกคลุมราวแพรไหม “หอมนัก ข้าขอดมดอมหน่อยนะ” บุรุษคนโตส่งลิ้นเลียไปตามเนินถ้ำด้านนอก จมูกก็สูดดมอย่างแรง ส่งเสียงฟึดฟัด “หมอ หอมยิ่งนัก ข้างในจะหอมแค่ไหน ข้าขอลองหน่อย” แล้วเขาก็ส่งลิ้นตวัดที่เม็ดมณี พลางขบเบาๆ นางร้องซี๊ดออกมา แล้วกดหัวเขา บุรุษไม่รีบร้อนส่งลิ้นไปที่อื่น ยังคงเลียไปรอบปากถ้ำและสลับมาเม้มที่เม็ดมณี อี้อึ้งดันถอยมาน
ไม่ต้องเกร็งนะ ข้าจะถอนพิษให้เจ้าเอง ตอนที่22 สำนักรัก
อาทิตย์แดงฉานลอยค้างอยู่กลางเวหา แสดงว่าอากาศแจ่มใส ฟ้าสีฟ้ากระจ่างใส อี้อึ้งลดสายตาลงมองต้นหลิวภายในเคหะสถานซึ่งตนหยุดพักมาร่วมเดือนแล้ว นางเฝ้าปรนนิบัติฮุ้นกออันเป็นที่รัก แน่นอนนางย่อมไม่ลืมที่จะโคจรลมปราณอย่างสมดุล จนบัดนี้นางมีกำลังกล้าแข็งยิ่งนัก นางช่วยฮุ้นกอของนางโคจรพลังทุกค่ำคืน จนบัดนี้เขาเริ่มลุกขึ้นเดินเหินและก้าวย่างเป็นระยะทางสั้นๆ ได้แล้ว พูดจาลิ้นไม่คับปาก ยิ้มแย้มมีความสุขอยู่ตลอดแล้วก็ถึงวันที่อี้อึ้งต้องตามล่าพลังหยางจากบุรุษนักษัตรคนต่อไป ซึ่งก็คือ นักษัตรมะแมแล้ว ก่อนหน้านี้สองสามวันอี้อึ้งได้ข่าวว่าสำนักเจิ้งหมิง อันเป็นสำนักฝึกวรยุทธมีชื่อเสียงของมณฑล จัดประลองกำลังของคนในสำนักและเปิดโอกาสให้บุคคลภายนอกเข้าชมการปะทะกำลังด้วย ผู้ชนะแต่ละอันดับจะได้ขึ้นชื่อว่าเป็นศิษย์เอกของสำนักไล่ตามกันมา อี้อึ้งหมายตาว่านางอาจจะได้พบปะกับบุรุษจำนวนมากและหนึ่งในนั้นน่าจะมีนักษัตรปีมะแมที่จะมอบพลังหยางให้นางได้ “คนเป็นร้อยเป็นพัน ต้องมีบ้างซี่” นางรำพึง อี้อึ้งแต่งกายให้รวบรัด สุภาพ ดูภายนอกคล้ายชายมากกว่าหญิง เพื่อป้องกันคำครหา นางเดินทา
ไม่ต้องเกร็งนะ ข้าจะถอนพิษให้เจ้าเอง ตอนที่21 เจ้าไหวอีกไหม
นางหันหลังให้อยู่ รู้สึกวาบหวิวอยู่ในใจ บุรุษยกขานางแนบเข้าหากัน ขณะที่ตนเองจับท่อนขานางไว้แล้วโยกเอวขึ้น โยกเอวเข้าบุรุษมันยกนางขึ้นสูงแล้วหมุนตัวนางมาหาเขา ทั้งสองหันหน้าเข้าหากัน แล้วบุรุษก็ยกเท้าทั้งสองขึ้นจูบก่อนจะยกพาดบ่าขณะที่เอวก็โยกมังกรเข้าไป เอวไปทางซ้าย ย้ายมาทางขวา เปลี่ยนเป็นยกสะโพกหมุนควง แล้วหมุนควง ควง หมุน โยกเข้า โยกออกนางลุกขึ้นแล้วนอนโอบกอดเขา ขณะที่มังกรยังคาถ้ำอยู่ เขาจึงกดสะโพกดันมันเข้าไป จนสุด ครั้งแล้วครั้งเล่า นางหยัดลุกมาอยู่บนตัวเขา แล้วทีนี้ล่ะ นางต้องการพลังหยางจากเขาแล้วนางจัดการเร่งเร้า คลึง โยก ส่ายเอว ก่อนจะกระแทกขึ้นลงอย่างแรง อย่างแรงหนแล้ว หนเล่าช่างวาดร้อง โอย เด้งสวนนางไม่ยอมแพ้ เขายกเอวตัวเองจนลอยเด้งสวนกลับ นางกดมันลงแล้วกระแทกใส่เป็นการศึกที่ห้าวหาญจนเหงื่อโทรมกายด้วยกันทั้งคู่ แล้วนางก็ล้มลงกอดเขา โอวนางกระดกขึ้นกระดกลงใส่มังกรเขาอย่างรวดเร็วและถี่ยิบแล้วเขาก็ไม่สามารถเก็บกัดพลังหยางไว้ได้ต่อไป เขาปล่อยมันพุ่งเข้าใส่ตัวนางร่างเขากระตุก เกร็ง สีหน้าเหยเก แต่เต็มไปด้วยความสุขสมนางกอดเขาแน่น เก็บสะสมพลังหยาง เขาพูดกระซิบที่หูนาง “ข้าม
ไม่ต้องเกร็งนะ ข้าจะถอนพิษให้เจ้าเอง ตอนที่20 ช่างเขียนภาพแสนขยัน
และอีกอึดใจบุรุษก็ซบลงกับบ่านาง เขาปล่อยพลังหยางอีกรอบ มันยังเยอะท้นล้นนองออกมาตามง่ามขา เขาถึงกับคราง กัดบ่านาง ดูดที่รอยกัด จนนางเสียวซี๊ดอีกรอบ“เข้าต่อเถอะ ข้ากำลังจะถึงอีก”บุรุษรีบดันมังกรเข้าไปอีก มันยังแข็งคาไม่ยอมเล็ก บุรุษกระแทกอีกเจ็ดแปดที นางก็ถึงสวรรค์อีกรอบ“สุดยอด อย่าเอาเปรียบข้า ข้ายังไม่ถึง” บุรุษกล่าวแล้วจับนางอุ้ม เขาเข้าเอว อุ้มนางเดินในท่าลิงอุ้มแตง เขากระแทกเข้าใส่ถ้ำนางขณะที่พานางเดินทั่วศาลหนแล้วหนเล่าครั้งแล้วครั้งเล่า“ข้าหายใจแทบไม่ออกแล้ว สุดยอด”“เหนื่อยหรือ”“ยังไหว”“ท่านแข็งจริงๆ มันยังคับแน่นไม่เลิก ”“ของเจ้าก็เด็ดสุด ข้า... ข้า ข้าจะถึงแล้ว”ข้า ข้า ข้า ข้า ข้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆโอ๊ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!บุรุษดึงมังกรจากถ้ำนาง กดศีรษะนางลง แล้วยัดมังกรเข้าปาก นางรีบอ้าอมไว้ แล้วดูดอย่างแรง น้ำแห่งรักพ่นออกมาเต็มปากนาง อี้อึ้งรับพลังหยางเต็มใบหน้า“ของข้าหอมไหม” บุรุษถาม“หอมที่สุดเลย”บุรุษชมชอบยิ่งนัก เขาดึงนางขึ้นจูบ กอด แล้วรัดนางเสียแน่น “ข้ารักเจ้า ไปอยู่กับข้านะ ข้าจะเลี้ยงดูเจ้าอย่างดี”อี้อึ้งยิ้ม ไม่กล่าวตอบ นางจูบไซร้ไปตามใบหน้าเขา บุรุษขยำปทุม
ไม่ต้องเกร็งนะ ข้าจะถอนพิษให้เจ้าเอง ตอนที่ 19 อย่าหยุด
ทว่าอี้อึ้งสนใจกับกลิ่่นอื่นมากกว่า มันมาจากบุรุษขายน้ำผู้นี้แน่นอน อี้อึ้งคิด“ท่าน” อี้อึ้งถาม “ท่านขายอันใดอีก นอกจากน้ำเก๊กฮวย”“มิมี ข้าขายเพียงอย่างเดียวมาสี่ห้าปีแล้ว”“มิใช่แน่ ข้าได้กลิ่นหอมแปลกบางอย่าง”บุรุษผู้นั้นหัวร่อเบาๆ “อ๋อ”“ท่านร้องอ๋อ ด้วยเหตุอันใด”“มีมีอะไรหรอกท่าน มันเป็นกลิ่นจากกายข้านี่เอง ใครๆ ก็พูดเช่นนั้น”อี้อึ้งมีสีหน้าแปลกใจ“ข้าเดินเหงื่อท่วมทั้งวัน เทวดาท่านจึงให้ข้ามีกลิ่นกายที่หอมละมั้ง”“แปลก” นางเอ่ย “แทนที่จะเป็นหญิง”“ใช่แล้ว ซินแสท่านหนึ่งผูกดวงข้าตั้งแต่เด็ก บอกแก่มารดาข้าว่า ข้าเกิดปีมะเส็ง อายุ 21 ข้าเป็นงูที่มีหนี้ จะประสบความยากจนตั้งแต่เด็กจนถึงหนุ่ม วิธีแก้คือ ต้องขายน้ำ หรือเกี่ยวข้องกับสิ่งของที่เกี่ยวกับน้ำพลันที่อี้อึ้งได้ยิน นางถึงกับดีใจ สู้เดินตามหามานานร่วมเดือน จู่ๆ ก็พบกับคนปีมะเส็งและอายุไม่เกิน 22 เสียด้วยแบบคาดไม่ถึงนางคิดหาวิธีรวบรัดเพื่อจะได้พลังหยาง นางมองไปเห็นศาลเจ้าอยู่เบื้องหน้า จึงกล่าวชักชวน“ข้ากระหายน้ำ แต่ก็เมื่อยน่าดู ท่านช่วยตามข้าไปที่ศาลเจ้าข้างหน้าหน่อยได้ไหม ข้าจะได้ถือเป็นการพักเสียด้วยในตัว”“อ้อ ได้ แม่
ไม่ต้องเกร็งนะ ข้าจะถอนพิษให้เจ้าเอง ตอนที่18 รอบแล้วรอบเล่า
ไม่หยุดปาก ซินแสกวาดลิ้นรอบเนินอีกรอบรอบแล้วรอบเล่าจนนางบิดตัวอย่างร้อนเร่า ซินแสสอดนิ้วกลางเข้าถ้ำ แล้วดึงเข้าดึงออก จากช้า เริ่มเร็วขึ้นและแรงขึ้น“ข้าอยากได้มังกรท่าน รีบเข้าเถอะ”นางดึงเขาให้ลุกยืน ซินแสยกขานางพาดกับกิ่งไม้กิ่งหนึ่งซึ่งยื่นออกมาบริเวณนั้น แล้วจับมังกรของตนออกมาจากร่มผ้ามันเป็นมังกรที่ยาวใหญ่ เต็มไปด้วยเถาวัลย์จนปูดโปน มันกำลังผงกศีรษะหงึกๆซินแสจับมังกรจ่อปากถ้า แล้วก้มดูดริมฝีปากนาง ย้ายไปขบติ่งหูนาง แล้วกัดต้นคอเบาๆ อี้อึ้งถึงกับบิดเอวอย่างเร่าร้อน นางจิกเกร็งแผ่นหลังซินแสจนเป็นรอยแดง ซินแสกล่าวอู้อี้ “โอ้ว ดี อู้ เสียว ข้าขออุ้มเจ้าหน่อยนะ”แล้วซินแสก็อุ้มนางเข้าเอว เขากระเด้งกระดอนตัวเองประหนึ่งกำลังกระแทกมังกรเข้าถ้ำ นางช่วยเขาด้วยการกอดเอวไว้แน่นและโยกตัวขึ้นลง มือก็จับคอรัดแน่นหนาไม่ยอมปล่อยสักพักเขาก็ปล่อยนางลงกับพื้นหญ้า ทว่าแข้งขายังรัดพันเอวนางไว้ ด้วยท่าทีเช่นนี้ราวกับงูพันร่าง แก่นกายของซินแสยังคงอยู่แน่นเต็มถ้ำ เขาขยับโยกทีหนึ่ง นางก็โยกหัวโยกคลอนเสียวซ่านทีหนึ่งท่ามกลางอากาศเย็นสบายของฤดูชิวเทียน ซินแสลุกขึ้นปลดเสื้อผ้าตนเองออก เขาถอดเสื้อนางเอ
ไม่ต้องเกร็งนะ ข้าจะถอนพิษให้เจ้าเอง ตอนที่17 ซินแส อาสาแก้ไข
อี้อึ้งกลับบ้านในค่ำคืนนั้นอย่างอ่อนเพลีย บัณฑิตจัดหนักอย่างยิ่ง ราวกับอดอยากปากแห้งมาแต่ชาติปางก่อน อี้อึ้งถึงหมดแรงไปทำงานไม่ไหวในวันรุ่งขึ้น คุณชายคงไปขอร้องมารดาของตนให้มาตาม แต่อี้อึ้งกลับอ้างว่าป่วย ไม่สามารถทำงานได้ ขอลาหยุด ทว่าหลังจากหายป่วยอี้อึ้งโคจรพลังลมปราณ พลันพบว่าสะดวกรวดเร็วกว่าเดิม นางรู้ตัวว่าต้องเดินหน้าต่อไปแล้ว ต้องรีบสะสมพลังหยางจากบุรุษนักษัตรคนต่อไปทว่ารุ่งขึ้นและวันถัดๆ ไป คุณชายยังคงให้คนมาตามนางไปทำงานที่บ้าน มันนับเป็นการเซ้าซี้ไม่หยุดหย่อน จึงตัดสินใจย้ายบ้านหนีคุณชายในดึกดื่นคืนนั้นที่เชิงเขานอกเมือง คือสถานที่นางเลือก อี้อึ้งหอบเล็กเซี่ยวฮุ้นไปด้วยนางปลูกกระท่อมเอง ขุดบ่อน้ำเอง พลังหยางได้นำเชื้อไฟแห่งบุรุษมาเติมเต็มแก่นางทว่าเช้าวันหนึ่งเมื่อนางตื่นมากลับรู้สึกหนักที่เท้า มันยกขึ้นก็จริง แต่ขยับเขยื้อนไม่สะดวก ทว่ายังจำเป็นต้องไปหาไม้ฟืนมาสุมไฟประกอบอาหารขากลับนางถึงล้มลง ลุกไม่ขึ้น ยิ่งโคจรลมปราณกลับยิ่งขาหนัก เท้าหนัก ร่างกายหนักแน่น ลุกไปไม่ขึ้นเสียทั้งตัวหลังจากพักผ่อนใต้ร่มไม้ใหญ่ นางเริ่มมีแรงพอฮึดได้บ้าง อย่างไรเสียเมื่อเดินไป
