ตอนที่3. แกล้งข้า

“ฮุ้น...ฮุ้นกอ...เร็ว...เร็วอีก...แรงๆ...แรงๆเลย..ข้า...โอยยยย...ยย....”

น่ำเจ็งทั้งเสียวทั้งเจ็บระคนกัน นางรู้สึกเหมือนกับว่าร่างของนางแตกออกเป็นเสี่ยงๆ นางร้องครางออกมาพร้อมๆกับแอ่นสะโพกขึ้นรับสุดตัว นางกระตุกร่างเฮือกใหญ่ก่อนที่จะนอนลงกับพื้นเตียง เสียงหอบหายใจของคนทั้งสองดังระคนทั่วห้อง

“ข้า...ข้าไม่เคยรู้สึกอะไรเช่นนี้มาก่อนในชีวิตเลย ฮุ้นกอ...”

เล็กเซี่ยวฮุ้นยิ้มรับ

“เจ็งม่วย...เจ้าก็ทำให้ข้ามีความสุขอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนเช่นกัน”

“จริง...จริงหรือฮุ้นกอ...ท่านหลอกให้ข้าดีใจหรือเปล่า..ท่านผ่านมามาก อีกทั้งแต่ละคนก็..ก็..ใหญ่กว่าข้าทั้งนั้น” พูดจบก็ซุกหน้ากับอกเล็กเซี่ยวฮุ้นอย่างเอียงอาย

เล็กเซี่ยวฮุ้นส่ายหน้าเชิงปฏิเสธ

“เจ้าไม่รู้หรอกว่า ของของเจ้านั้น ทำให้ข้ากระสันอย่างสุดแสน”

          พูดเสร็จก็กระแทกมังกรร้ายที่ยังคาถ้ำอยู่ อีกซ้ำยังแข็งร่างอยู่คงเดิม น่ำเจ็งสะดุ้งร่างสูดปากร้อง

“อุ๊ย...ซี๊ดด...บ้าจริงๆฮุ้นกอ...แกล้งข้า...”

น่ำเจ็งสูดปากร้องอีก

เมื่อเล็กเซี่ยวฮุ้นกระแทกมังกรเข้าถ้ำของนาง น่ำเจ็งใช้มือ ทุบอกเล็กเซี่ยวฮุ้นอย่างแรง นางเริ่มมีเรี่ยวแรงมากขึ้นเนื่องจากพิษแรงสลายไปส่วนหนึ่ง

เมื่อเล็กเซี่ยวฮุ้นกระแทกดันมังกรเสียดสีผนังถ้ำของนาง ทำให้อารมณ์ความกำหนัดบังเกิดขึ้น พิษร้ายก็เริ่มออกฤทธิ์ขึ้นมาอีกครา

“ฮุ้นกอ...ท่านต้องทำให้ข้าถึงห้าครั้งพิษจึงจะหมดไป แค่ครั้งแรกข้าก็เจ็บระบมไปหมดแล้ว”

          เล็กเซี่ยวฮุ้นไม่ตอบ ทอดร่างลงนอนทาบร่างของน่ำเจ็ง สอดลิ้นเข้าไปในปากรูปกระจับของนาง พัวพันดูดลิ้นไปมาจนน่ำเจ็งเสียวซ่านอีกครั้ง สองมือนางลูบไล้แผ่นหลังเล็กเซี่ยวฮุ้นไปมา ส่ายสะโพกเสียดสีท่อนล่างของเล็กเซี่ยวฮุ้นไปหยุด

เล็กเซี่ยวฮุ้นถอนริมฝีปากออก ลุกขึ้นนั่งโดยดึงร่างของน่ำเจ็งให้ลุกขึ้นตามมา

          ทั้งสองนั่งกอดรัดกันอยู่บนเตียงนอน เล็กเซี่ยวฮุ้นก้มลงดูดเม้มเม็ดบัวกลางปทุมถันของน่ำเจ็ง ไซ้ลิ้นวนไปมา ก่อนที่จะขบกัดเบาๆ น่ำเจ็งสะดุ้งร่าง หงายหน้าสูดปากครวญคราง

“ซี๊ดดด...ฮุ้นกอ...ท่านทำให้ข้ามีความสุขมากที่สุดจริงๆ ซี๊ดดด ฮุ้นกอ อย่าหยุด”

เล็กเซี่ยวฮุ้นวนเวียนลากลิ้นไปมา ที่สองเต้ากระเปาะน้อยๆของนาง ขบกัดเบาๆสลับกันไป “ฮุ้นกอ...ข้า...ทำให้ข้าเถิด...ข้าทนไม่ไหวแล้ว...”

เล็กเซี่ยวฮุ้นได้ยินดังนั้น จึงเงยหน้าขึ้น เอาหมอนมารองรับที่สะโพกของนาง แล้วประคองร่างของน่ำเจ็งให้เอนนอนลงไปช้าๆ สะโพกของน่ำเจ็งจึงลอยสูงเด่นขึ้นมา เล็กเซี่ยวฮุ้นค่อยๆขยับร่างคุกเข่าช้าๆ เพื่อไม่ให้มังกรร้ายหลุดออกจากถ้ำสวาทของนาง

มันคุกเข่าลงกลางหว่างขาของน่ำเจ็ง มือทั้งสองยันพื้นเตียงข้างเอวของนาง ก่อนที่จะเหยียดขาทั้งสองออก ถอนเอามังกรออกมาช้าๆ จนหัวมังกรหลุดโผ่ลออกมาหายใจหน้าปากถ้ำ

          “ฮุ้นกอ...ซี๊ดด...อย่าเอาออก...อย่า...”

“ฮุ้นกอ...ซี๊ดด...อย่าเอาออก...อย่า.....”

เล็กเซี่ยวฮุ้นหัวเราะเบาๆ ก่อนที่ดันพรวดเดียว มังกรร้ายมุดเข้าจนจนก้นถ้ำด้านใน

          “อูววว...ซี๊ดดด...บะ..เบา..เบาๆก่อน...ฮุ้นกอ…เจ็บ...เจ็บ...ข้า...”

เล็กเซี่ยวฮุ้นถอนมังกรออกมาช้าๆ พร้อมกับดันเข้าไปใหม่อย่างนิ่มนวล เข้าๆออกๆ พร้อมกับเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นๆ น่ำเจ็งส่ายหน้าไปมา

“ดี...ดี...แรงๆ อีกก็ได้ฮุ้นกอ...ดี...ดี...ซี๊ดดด....”

เล็กเซี่ยวฮุ้นเร่งเร็วขึ้นอีกๆ แรงขึ้นๆๆ ๆ

“ข้า..ข้า..ออก..ออก...ออกแล้ว..ออก..ซี๊ดดด..ดด..ด..”

น่ำเจ็งถึงจุดสุดยอดเป็นครั้งที่สองอย่างรวดเร็ว

เล็กเซี่ยวฮุ้นยังไม่ทันที่จะคลายพิษร้ายของเจ้ามังกรออกมาสักที นางนอนแผ่หรา หอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน เล็กเซี่ยวฮุ้นเอาหมอนรองสะโพกนางออก ก่อนที่จะถอนมังกรออกอย่างช้าๆ

“ซู๊ดดด...”

น่ำเจ็งร้องเบาๆ ผงกหน้าขึ้นมองพร้อมกับค่อยๆยันร่างลุกขึ้น เล็กเซี่ยวฮุ้นช่วยประคองตาม นางก้มลงมองที่เนินเนื้อไร้ไรขนของตัวเอง เอามือลูบคลำเบาๆ น้ำสวาทที่ทะลักออกมา ติดนิ้วมือนางจนรู้สึกเหนียวหนึบ นางยกมือขึ้นมาดู เห็นน้ำเมือกใสๆสีแดงบนฝ่ามือ

“ฮุ้นกอ...มี...มีเลือดออกมาด้วย...ข้า...”

“เจ็งม่วย...ที่เจ้าเจ็บเมื่อครู่ เพราะเยื่อพรหมจารีของเจ้าถูกมังกรของข้ากระแทกจนฉีกขาดนั่นเอง เจ้าจึงรู้สึกเจ็บในตอนนั้น

“ข้า...ข้าต้องขอโทษเจ้าด้วยที่ทำลายความบริสุทธิ์ของเจ้า”

น่ำเจ็งมองหน้าเล็กเซี่ยวฮุ้น นางยิ้มก่อนที่จะโผเข้ากอด

“ไม่...ข้ายินดีและดีใจที่ท่านเป็นคนแรกของข้า...”

เล็กเซี่ยวฮุ้นกอดรัดนางตอบอย่างดีใจ พักใหญ่ก็ดันร่างน่ำเจ็งออก

“เราต้องกำจัดพิษร้ายออกให้หมด ไม่เช่นนั้น...”

น่ำเจ็งได้ยินเช่นนั้นก็นิ่วหน้า เล็กเซี่ยวฮุ้นเห็นแล้วถึงกับหัวเราะ

“ข้าคิดว่ายังไงเสีย เจ้าคงต้องระบมแน่ๆ”

“บ้า...ฮุ้นกอนี่...”

น่ำเจ็งอายหน้าแดงกร่ำ รั่วกำปั้นน้อยๆทุบอกเล็กเซี่ยวฮุ้นเป็นการใหญ่

เล็กเซี่ยวฮุ้นยิ่งหัวเราะ ก่อนที่จะจับมือน้อยๆทั้งสองของนางให้หยุด

ทั้งสองนิ่งนั่งมองหน้ากันชั่วขณะ ก่อนที่เล็กเซี่ยวฮุ้นจะโน้มหน้าเข้าไปจูบริมฝีปากนาง สอดลิ้นเข้าไปภายใน มือน้อยๆของน่ำเจ็งผ่อนคลายลงข้างลำตัว เล็กเซี่ยวฮุ้นจึงใช้มือทั้งสองลูบไล้ปทุมถันทั้งสองแทน น่ำเจ็งแอ่นอกรับทันที มือของนางป่ายมาจับมังกรขยำบีบเบาๆ เล็กเซี่ยวฮุ้นถอนริมฝีปากออก

“เจ็งม่วย...เจ้าช่วยข้าบ้างสิ”

“ฮุ้นกอ...ท่านจะให้ข้าช่วยอย่างไร?”

เล็กเซี่ยวฮุ้นไม่ตอบ จับมือน่ำเจ็งให้กำรอบตัวมังกร รูดเข้ารูดออก

แล้วก็ปล่อยให้นางทำเอง น่ำเจ็งรูดเข้ารูดออกช้าๆ แล้วเร่งเร็วขึ้นๆๆ

“ซูดดด...เจ็งม่วย...เบาๆก่อน...เดี๋ยวข้าจะออกเสียก่อน”

“อะไรออกหรือ? ฮุ้นกอ..”

“มังกรของข้านะสิ มันจะคายพิษออกมาก่อนที่จะมุดถ้ำของเจ้า”

“บ้าอีกแล้ว ฮุ้นกอ”

เล็กเซี่ยวฮุ้นหัวเราะเบาๆ ก่อนที่จะจับมือน่ำเจ็งให้คลายออก มันลุกขึ้นลงจากเตียง

“ฮุ้นกอ ท่านจะทำอะไร?”

“ข้าจะสอนท่าใหม่ให้เจ้า หรือเจ้าจะให้ข้าทำท่าเดิมให้เจ้าอีกครั้ง”

“บ้า...ฮุ้นกอ...”

น่ำเจ็งหน้าแดง โผร่างจะเข้ามาทุบอกเล็กเซี่ยวฮุ้น

เล็กเซี่ยวฮุ้นจับมือนางเอาไว้ ค่อยๆผลักร่างน่ำเจ็งให้นอนลง หันปลายขาออกมาหามัน เอาผ้านวมผืนใหญ่รองกันศีรษะนางไว้ไม่ให้กระแทกผนังห้อง จับขาทั้งสองของน่ำเจ็งอ้าออก ชันเข่าขึ้นวางเท้าทั้งสองไว้ที่ขอบเตียง

เล็กเซี่ยวฮุ้นก้มร่างลงที่กลางหว่างขาของน่ำเจ็ง ใช้ลิ้นโลมเลียไปที่ร่องเนื้อของนาง ร่างของน่ำเจ็งสะดุ้งเฮือก แอ่นสะโพกขึ้นมาทันที

นางหนีบขาทั้งสองรัดศีรษะเล็กเซี่ยวฮุ้น

“ซู๊ดดด..ฮุ้น..ฮุ้นกอ..อย่า..ไม่ดี..อย่าทำ..อุ๊ยยย...ซี๊ดดด..”