ตอนที่2. ความคิดพลุกพล่าน

ครู่ใหญ่นางก็เงยหน้าขึ้นมา “ถ้าท่านไม่รังเกียจ ข้าขอพลีร่างให้ท่าน เพื่อตอบแทนบุญคุณ”

“แม่นาง...เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ ข้าว่าท่านปรึกษาคนที่บ้านก่อนดีกว่า”

“ข้าตัวคนเดียว ไม่มีญาติพี่น้องที่ไหน ข้าเป็นนักล่าเงินรางวัลเร่ร่อนไปทั่วยุทธจักร แล้ว...แล้ว...ข้าก็ยัง...ยัง...บริสุทธิ์อยู่..” นางพูดก้มหน้า อึกๆอักๆ อย่างเอียงอาย

เนื่องจากความคิดพลุกพล่าน จึงทำให้พิษในร่างกายกำเริบขึ้นมาอีก จนทำให้นางควบคุมสติไม่อยู่ จึงโผร่างเข้าโอบกอดบุรุษหนุ่มผู้นั้น มือของนางบังเอิญมาโดนกลางเป้ากางเกงของบุรุษหนุ่มพอดี นางรีบกุมทันที เจ้าท่อนเนื้อของบุรุษหนุ่มตื่นขึ้นมาทันทีทันใด

“ท่าน...ท่าน...ช่วยข้าด้วย...ข้าต้องการ...ข้า...”  นางร้องครวญคราง มือก็ขยำคลึงเคล้น จนบุรุษทนไม่ไหว

“ถ้าเช่นนั้น ข้าต้องขอโทษแม่นางด้วยที่ล่วงเกิน...”

กล่าวจบก็จี้จุดสลบของนาง ช้อนร่างนางอุ้มขึ้น  พุ่งร่างกลับเข้าสู่ตัวเมืองอีกครั้ง ที่โรงเตี๊ยมนอกเมือง มันเคาะประตูเรียกอยู่พักใหญ่ เถ้าแก่เจ้าของก็เดินงัวเงียมาเปิดประตู

“เถ้าแก่...น้องสาวข้าไม่สบายมาก ข้าขอเปิดห้องส่วนตัวที่เงียบๆให้นางพักผ่อนหน่อย”

“รีบเข้ามา..ข้างนอกอากาศหนาวเย็น น้องสาวเจ้าเป็นอะไรล่ะ?”

“นางโดนงูพิษกัด ข้ามียารักษาแต่ต้องใช้เวลาหน่อย ข้าต้องการห้องพักที่ห่างผู้คนหน่อย เสียงร้องของนางจะได้ไม่ไปรบกวนคนอื่น”

“มี...มี...ข้ามีห้องเดี่ยวแยกอยู่ด้านหลัง เจ้าตามข้ามา”

ภายในห้องพัก บุรุษหนุ่มค่อยๆวางร่างสตรีสาวนางนั้นลงบนเตียง ก่อนที่จะจุดเทียนในห้องให้สว่างขึ้น มันเดินมานั่งที่ขอบเตียง คลายจุดสกัดออก นางลืมตาขึ้นมามองเห็นบุรุษได้ชัดเจนมากขึ้น ยิ่งได้เห็นใบหน้าบุรุษหนุ่ม นางยิ่งเกิดความกระสันมากขึ้น

“ข้าชื่อ...น่ำเจ็ง...”

“ข้า...เล็กเซี่ยวฮุ้น”

“ฮุ้นกอ...ข้ารู้สึก...ข้า...” นางอึกอัก เอียงอาย หน้านางแดงซ่าน

“ข้าขอล่วงเกิน...เจ็งม่วย” จบคำเล็กเซี่ยวฮุ้น ก็เอื้อมมือปลดสายรัดเอวน่ำเจ็งออก ค่อยๆ ถอดกางเกงนางพลางมองอย่างตาโต โอ้ว...สะโพกนางช่างน่า.... อ้า อ้า

ขณะเล็กเซี่ยวฮุ้นคิด น่ำเจ็งเองก็รีบยกสะโพกขึ้นช่วย จัดแจงบรรจงถอดเอี๊ยมตัวน้อยออก

ฉับพลันเรือนร่างที่ขาวโพลนรับแสงเทียน  มองเห็นร่างวัยสาวที่แรกแย้ม ปทุมถันที่เล็กเท่ากระเปาะมือแบนราบไม่อวบอิ่มนัก ทว่าเม็ดบัวน้อยๆแดงฝาดแข็งชูชันเป็นไตเล็กๆ

บุรษแซ่ฮุ้นมองอย่างตื่นตะลึง

น่ำเจ็งเห็นเล็กเซี่ยวฮุ้นมองเขม็งไปที่ปทุมถันทั้งสอง นางรู้สึกอายเนื่องจากไม่อวบใหญ่เหมือนสตรีทั่วๆไป จึงรีบเอามือทั้งสองปกปิดเอาไว้

“ข้า...ข้าไม่อวบใหญ่...เออ...เหมือนคนอื่น...

ฮุ้นกอคงผิดหวัง”

เล็กเซี่ยวฮุ้นส่ายหน้ายิ้มแย้ม เอามือทั้งสองมาแกะมือน่ำเจ็งออก

“เจ็งม่วย ข้าผ่านสตรีมาพอควร ทุกคนล้วนอวบใหญ่เต็มมือทั้งสองของข้า แต่ของเจ้าข้าเพิ่งเห็นเป็นครั้งแรก ข้ากลับรู้สึกต้องการในตัวเจ้ามากกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา เหมือนกับว่าได้ร่วมรักกับเด็กสาววัยขบเผาะ อีกทั้ง”

เล็กเซี่ยวฮุ้นเอื้อมมือมาลูบไล้กลางหว่างขาของน่ำเจ็ง ที่อวบนูนลอยเด่น มีไรขนขึ้นบางๆรำไรๆ น่ำเจ็งสะดุ้งร่างเฮือก แอ่นสะโพกขึ้นรับด้วยความกระสันรัญจวน พร้อมกับร้องครางออกมา

“เนินเนื้อของเจ้าช่างเหมือนสาวแรกรุ่นจริงๆ มันทำให้ข้ากระสันตัวเจ้ายิ่งนัก ซี๊ดดดด”

“ข้า ข้าอายุยี่สิบห้าแล้วนะฮุ้นกอ” น่ำเจ็งค้อนวงใหญ่ สะบัดร่างดิ้นเบาๆ เล็กเซี่ยวฮุ้นตอบกลับทันที พร้อมกับขยำเนินเนื้อและปทุมถันเบาๆ

“แต่ทั้งบนและล่างของเจ้า มันฟ้องว่าอายุสิบสี่สิบห้าเท่านั้นเอง”

“ข้า...อูยยย...ซี๊ดดดด..ฮุ้น...ฮุ้นกอ...อย่าแหย่นิ้วเข้าไป...ข้า...ข้า...เสียวใจจะขาดแล้ว...อูยย..”

เล็กเซี่ยวฮุ้นดันนิ้วชี้ แหวกเข้าไปกลางร่องเนื้อของน่ำเจ็ง จนนางสะดุ้งแอ่นสะโพกรับ ร้องครางออกมา น้ำสวาทในร่องเนื้อของนาง หลั่งพรั่งพรูจนล้นออกมาข้างนอก

“ฮุ้น...ฮุ้นกอ...ช่วย...ช่วยข้าด้วย...ข้า...” น่ำเจ็งเกิดอารมณ์เสียวซ่านจนนางเองทนไม่ไหว

          นางลุกขึ้นมาถอดเสื้อผ้าเล็กเซี่ยวฮุ้นออก มองเห็นมังกรที่ตื่นลืมตาผงกหัวรออยู่ ใบหน้านางแดงกร่ำด้วยความกระหาย น่ำเจ็งเอื้อมมือมาลูบคลำเบาๆ ด้วยมือที่สั่นเทา

“ฮุ้นกอ..ใหญ่..ใหญ่เหลือเกิน..ข้า..ข้ากลัวเจ็บ..ข้า..”

มังกรร้ายผงกหัวรับ!

เล็กเซี่ยวฮุ้นค่อยๆผลักร่างนางให้เอนนอนลง จับขานางแยกถ่างออก ร่องเนื้อกลางหว่างขาของ น่ำเจ็งอ้ากลีบออกรอรับ เห็นน้ำเมือกใสๆเอ่อล้นออกมาเนืองนอง เล็กเซี่ยวฮุ้นมองด้วยความกระสันยิ่งนัก

“เจ็งม่วย...เดี๋ยวเจ้าจะมีความสุขที่สุดในชีวิตเลยทีเดียว”

เล็กเซี่ยวฮุ้นค่อยๆ บรรจงจับมังกรร้าย จ่อที่กลางร่องเนื้อสวาทที่เยิ้มแฉะ มันดันสะโพกเข้าไป

“อูวว...วว...ฮุ้น...ฮุ้นกอ...”น้ำสวาทที่หลั่งออกมามากเนื่องจากพิษร้ายทำให้น่ำเจ็งเสียวซ่านมากกว่าเจ็บปวด นางร้องครางออกมา

เล็กเซี่ยวฮุ้นเห็นนางไม่เจ็บปวดเท่าไรนัก จึงดันเจ้ามังกรร้ายเข้าไปอีกคราหนึ่ง

“อาาา...ฮุ้นกอ..ข้า..ข้า..”

เล็กเซี่ยวฮุ้นดันพรวดเดียว มังกรร้ายมุดพรวดเดียวเข้าถ้ำสวาทของนางจนหมดตัว       

“โอยยย...ฮุ้น...ฮุ้นกอ...เจ็บ...เจ็บข้าเจ็บ...ท่าน...เบา...เบาๆก่อน...”

“ขอโทษด้วยเจ็งม่วย...ของเจ้าคับแน่นจนข้าทนไม่ไหวจริงๆ”

“ข้า..ข้าก็อยากเช่นกัน..ฮุ้นกอ..”

เล็กเซี่ยวฮุ้นเอื้อมมือมาลูบไล้ ปทุมถันทั้งสองที่แบนราบเหมือนสาวรุ่น คลึงเคล้นไปมาเบาๆ จนน่ำเจ็งขนลุกซู่ไปทั้งร่าง เม็ดบัวน้อยแข็งสู้มือเป็นไต

เล็กเซี่ยวฮุ้นบี้นิ้วบีบคลึงเม็ดบัวเบาๆไปมา น่ำเจ็งถึงกับสูดปากร้อง

“ซู๊ดดด...อาาา...แรง...แรงๆอีก...ฮุ้นกอ....”

เล็กเซี่ยวฮุ้นบี้เม็ดบัวทั้งสองแรงขึ้นๆ ส่วนล่างของมันก็เริ่มขยับมังกรร้ายออกมาช้าๆ แล้วดันเข้าไป

“อาา...ซี๊ดดด...ฮุ้นกอ...เร็ว...เร็ว...ข้าไม่ไหวแล้ว...ข้า...ข้า...”

ร่างของน่ำเจ็งบิดส่ายไปมา สะโพกนางแอ่นรับแรงกระแทกของมังกรร้าย เล็กเซี่ยวฮุ้นเร่งเร็วขึ้นๆแรงขึ้นๆ เสียงกระแทกดังพับๆ ประสานกับเสียงร้องครางของน่ำเจ็ง