เธอสาวมัธยมปลายไปสารภาพรักกับรุ่นพี่มหาลัยปี1แต่ก็โดนปฎิเสธกลับมา ผ่านไป3ปีพวกเขากลับมาเจอกันอีกครั้งในรั้วมหาลัย....แถมยังต้องให้มีเรื่องใกล้ชิดกันอีก ภารกิจให้เป็นคู่เดทเป็นเวลา1อาทิตย์...
ดูเพิ่มเติมหลังจากนั้นท่านประธานก็เดินออกไปจากห้องประชุม นักศึกษาจึงได้แยกย้ายกันเพื่อที่จะกลับไปทำงานยังแผนกของตนเอง“หวัดดีนาย ชื่อไรเหรอ” อยู่ๆผู้หญิงคนนั้นคนที่เป็นลูกเจ้าของบริษัทก็เดินมาหยุดอยู่ด้านหน้าของผมพร้อมกับพูดขึ้นอีกครั้ง“...”“เราชื่อไอริสนะ อยู่แผนกการตลาด” แล้วเธอก็ยังคงพูดแนะนำตัวเองต่อไปโดยไม่สนใจว่าผมนั้นจะอยากรู้ไหม“ใครถามเธอ?” ผมเริ่มรำคาญเธอจึงพูดกลับไปด้วยน้ำเสียงที่เริ่มหงุดหงิด พูดอยู่ได้“ก็อยากบอกอยากทำความรู้จักไง ไม่ได้เหรอ” แต่เธอก็ยังคงพูดต่อแล้วเอื้อมมือเข้ามาโอบรอบแขนของผม“ฉันไม่ชอบความวุ่นวาย!!!” พร้อมกับสลัดแขนของเธอที่เกาะกุมแขนผมออก แล้วรีบเดินออกไปทันทีแต่หญิงสาวคนนั้นก็ยังมิวายตะโกนตอบกลับมาอย่างเสียงดัง“ไว้ฉันแวะไปหาที่แผนกนะ” ยัยผู้หญิงคนนั้นตะโกนมาอีกหลังจากที่พวกผมนั้นเดินออกมาอย่างไม่ใยดีเธอ“มึงนี่นะเสน่ห์แรงล้นเหลือ” เป็นเสียงของออสตินพูดขึ้นจากทางด้านหลังแล้วมันก็เดินเร็วขึ้นเพื่อเดินมาล๊อคคอผม“ผู้หญิงแบบนี้กูไม่สนใจหรอก” ผมจึงตอบกลับไปด้วยสีหน้าราบเรียบไม่ได้แสดงอาการใดๆออกไปพร้อมกับแกะมือของออสตินออก“ก็ตอนนี้ในใจมันมีแต่น้องพราววว” เวหาก็พ
“ค่า ไม่มีเรียนแล้วค่ะ พร้อมเริ่มงานเลยด้วยนะคะ” พราวพูดพร้อมกับยิ้มตอบกลับรุ่นพี่หนุ่มกลับไป “โอเค งั้นก็มาเริ่มกัน” รุ่นพี่หนุ่มพูดขึ้นพร้อมกับเริ่มแนะนำอุปกรณ์ที่ใช้ต่างๆให้กับคนตัวเล็กได้เรียนรู้สอนทั้งการใช้เครื่องชง วิธีการชง การอบขนมปัง และสิ่งต่างๆที่เธอนั้นต้องเรียนรู้“พอเข้าใจอยู่ไหมเรา” เมื่อสอนจบครบหลักสูตรเร่งรัดแล้ว รุ่นพี่หนุ่มจึงพูดขึ้นอีกครั้งพร้อมกับหันมามองพราว “เข้าใจอยู่นะคะ น่าจะต้องลองทำให้ชินมือค่ะ จะได้ทำคล่องๆ” ร่างบางจึงพูดแล้วตอบกลับด้วยใบหน้ายิ้มแย้มตาหยี“แล้วนี่เราเรียนอยู่คณะไหน?” รุ่นพี่หนุ่มเอ่ยปากชวนรุ่นน้องสาวคุยเพื่อที่จะได้สนิทกันมากขึ้น“พราวเรียนบริหารค่ะแล้วพี่เสือละคะ?” “พี่ก็บริหารเหมือนเรานั่นแหละ”“งั้นขอฝากตัวด้วยนะคะรุ่นพี่” ร่างบางพูดขึ้นพร้อมกับยกมือขึ้นมาทำท่าคารวะเหมือนหนังซีรี่ย์จีนที่เธอชอบดู“หึ” จนรุ่นพี่หนุ่มอดที่จะกลั้นขำออกมาไม่ได้กับความน่ารักของรุ่นน้องร่วมคณะ ครืด~ เสียงโทรศัพท์มือถือของรุ่นพี่หนุ่มก็ดังขึ้น“เดี๋ยวพี่ขอตัวสักครู่นะ”เขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาพร้อมกับเอ่ยปากขอตัวเพื่อออกไปคุยด้านนอกร้าน “โอเคค่า”พราวร
“เหนื่อยแย่เลยนะคะเนี่ย และนี่พี่กินอะไรมายังคะ?” ร่างบางจึงพูดขึ้นอีกครั้งด้วยความรู้สึกเห็นใจและเหนื่อยแทนแฟนหนุ่มของเธอ“ยังเลย” “แล้วอยากกินอะไรดีคะ?” เธอรีบยันตัวลุกขึ้นนั่งแล้วถามคนตัวสูงออกไปเตรียมพร้อมที่อยากจะโชว์ฝีมือให้แฟนหนุ่มของเธอได้ลองชิมรสมือของเธอ“กินเธอได้ไหม?” เขายันกายลุกนั่งตามคนตัวเล็กแล้วพูดตอบกลับด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์ ยิ้มร้าย พร้อมกับขยับตัวเคลื่อนกายเข้าหาร่างเล็ก “หือออ~” เธอมีสีหน้าตกใจและรีบใช้มือยันไปที่อกแกร่งของแฟนหนุ่มทันที“ฮ่าฮ่าฮ่า เอาอะไรก็ได้พี่กินได้หมด” เมื่อเห็นใบหน้าเรียวของแฟนสาวเริ่มแดงระเรื่อ เขาจึงพูดขึ้นแล้วหยุดแกล้งเธอ “โอเคค่ะ พี่รอหนูแปบนึงนะคะ” ว่าจบร่างบางก็เดินเท้าออกจากห้องนอนของเธอเพื่อไปยังโซนห้องครัวทันที เปิดดูในตู้เย็น ยังมีวัตถุดิบเยอะอยู่ คิดชั่งใจว่าจะทำเมนูอะไรดี อยู่ๆก็นึกถึงเมนูข้าวไก่กระเทียมพริกไทย เมนูสุดโปรดอีกอย่างนึงของเธอนั่นเอง จึงเริ่มหยิบวัตถุดิบออกมาแล้วเริ่มลงมือทำ ใช้เวลาไม่นานกลิ่นหอมฟุ้งก็ลอยเข้ามาเตะจมูกของชายหนุ่มทันที “ไก่กระเทียมสุดอร่อยมาแล้วค่า” พราวพูดพร้อมกับเดินยิ้มถือจานข้าวเข้ามาหาแฟนหนุ่มขอ
มหาวิทยาลัย CH“ขับรถดีๆนะคะพี่วิน” เมื่อรถยนต์คันหรูของธาวินมาถึงหน้าคณะบริหารแล้ว ร่างบางก็พูดขึ้นพร้อมกับโอบกอดแฟนหนุ่ม“อืม พี่ต้องคิดถึงเธอแน่ๆเลย” เขากอดกลับทันทีพร้อมกับจูบเข้าที่ขยับของเธออีกครั้งพร้อมกับใช้มือลูบที่หลังของเธอเพื่อปลอบโยน“คิดถึงหนู พี่ก็โทรมาได้ตลอดเวลาเลยนะคะ” ทั้งสองผละตัวออกจากกัน คนตัวเล็กก็หอมเข้าไปที่แก้มขาวของแฟนหนุ่มดัง ฟอดด“งั้นพี่ไปก่อนนะ เลิกเรียนก็ให้เพื่อนไปส่งนะรู้ไหม” ธาวินยกมือขึ้นจับหัวของแฟนสาวพร้อมกับยิ้มหวาน“รับทราบค่าคุณพ่อ” เธอจับมือของชายหนุ่มลงมาแล้วหอมไปที่มือของเขาพราวลงจากรถของแฟนหนุ่มแล้วโบกมือเพื่อร่ำลาอีกครั้งรอจนรถยนต์ขับเคลื่อนออกไป เธอจึงหันหลังเพื่อเดินเข้าไปยังโต๊ะของเพื่อนเธอที่กำลังนั่งรอเธออยู่“เป็นอะไรแก เดินหน้าเศร้ามาเชียว” ชะเอมพูดขึ้นในขณะที่พราวนั้นเดินเข้ามาใกล้จะถึงโต๊ะ“ไม่มีอะไรหรอก พี่วินเขาไปฝึกงานแล้วน่ะ” พราวจึงตอบชะเอมกลับไปพร้อมกับนั่งลงยังเก้าอี้ที่ยังว่างอยู่พร้อมกับทำใบหน้ายู่“อ๋อเป็นโรคคนคลั่งรักนี่เ
เสียงครางหวานของพราวก็ดังขึ้น เธอกระตุกเกร็ง หลับตาพริ้ม ตัวสั่นไหว เมื่อปลดปล่อยออกมาเสร็จแล้วเธอเหนื่อยหอบหายใจแรงจนหน้าอกกระเพื่อมธาวินรีบถอดเสื้อผ้าออกจนหมด ยืนมองคนตัวเล็กที่ยังคงนอนเหนื่อยหอบ ใช้มือขยับชักรูดท่อนเอ็นขึ้นลงสองถึงสามครั้งแล้วจึงเดินเข้าไปอุ้มพราวแฟนสาวของเขาให้ขึ้นมานั่งบนตักแกร่ง พร้อมทั้งเริ่มที่จะสอดท่อนเอ็นเข้าไปยังร่องรูคับแคบ“นั่งลงมา อย่าเกร็ง” มือเล็กกำท่อนเอ็นพร้อมกับค่อยๆหย่อนสะโพกนั่งลงทับครอบครอง ท่อนเอ็นแข็งเข้าผ่านช่องทางคับแคบทีละนิดจนสุด ความรู้สึกวาบหวิวช่วงท้องน้อยทำคนด้านบนตัวสั่น“อ๊ะ มันจุก อื้อ!!!” ปากบางเผลอส่งเสียงคราง ดวงตากลมโตจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของคนแฟนหนุ่มของเธอ“เดี๋ยวก็ชิน” พูดจบเขาก็ใช้มือรองใต้บั้นท้ายนุ่ม ออกแรงยกขยับบังคับขึ้นลง แขนเรียวยกขึ้นคล้องคอของเขาไว้ แล้วซบหน้าลงบนไหล่กว้าง เมื่ออยู่ในท่านี้เธอรับรู้ได้ถึงสิ่งที่สอดใส่ภายในได้อย่างชัดเจน มันทั้งแน่นทั้งจุก และเสียวการเคลื่นไหวเริ่มเร็วขึ้น สะโพกอวบขยับโยกกลืนกินท่อนเอ็นแข็งไม่หยุดพัก เสียงน้ำแฉะกระทบผิวหนังได้ยินชัดเจน มือหนาใช้มือรองแผ่นหลังแล้วเริ่มให้เธอเป็นฝ่ายล
คอนโดของพราวเมื่อเดินเข้ามาถึงยังห้องพัก พวกเราก็เริ่มจัดแจงนำพวกเนื้อหมู ไก่ กุ้ง ปลาหมึก พวกของสดต่างๆและผักสดนำไปล้างให้สะอาดแล้วนำไปไว้ในตู้เย็น ก่อนที่จะมาคอนโดพวกเรานั้นแวะไปซื้อกันที่ซูเปอร์มาเก็ตเพราะพี่วินเขาบ่นว่าอยากกินต้มยำรวมมิตรทะเล“เดี๋ยวเธอไปอาบน้ำก่อนเลยนะ พี่จะเข้าครัวทำอาหารให้เธอได้ลองชิมต้มยำรวมมิตรฝีมือของพี่!”“โอเคค่ะ ฝากด้วยนะคะ”หลังจากนั้นร่างบางจึงเดินเข้าไปภายในห้องนอนแล้วหยิบผ้าเช็ดตัวพร้อมกับชุดอยู่บ้านลายน่ารักๆแล้วเดินถือเข้าไปยังห้องน้ำเพื่อที่จะชำระล้างร่างกายของเธอโดยทันทีใช้เวลาในการอาบน้ำ 20นาทีผ่านไป ร่างบางก็เดินออกมาด้วยชุดเสื้อยืดสีดำที่มีตัวอักษรพิมพ์อยู่ที่หน้าอกว่า LOVE ส่วนกางเกงนั้นก็คือกางเกงขาสั้นยาวเลยเข่าขึ้นมาเพียงนิดเมื่อเดินออกมาจากห้องนอนเธอก็ได้กลิ่นหอมฉุยลอยมาแต่ไกล ร่างบางจึงเดินเข้าไปยังโซนห้องครัวของเธอทันที พร้อมกับเดินไปโอบกอดแฟนหนุ่มของเธอจากทางด้านหลัง“หอมมากเลยค่ะ หนูหิวเลย” ฉันพูดพร้อมกับซบไปทีแผ่นหลังของพี่วินทันที“หึ! แปบนึงนะใกล้เสร็จแล้ว” พี่วินหันมาหาฉันพร้อมกับจับมือของฉันอีกด้วย“ค่า มีอะไรให้หนูช่วยไหมคะ”
มหาวิทยาลัย CHตอนนี้พราวกับมายูได้เดินเข้ามาภายในโรงอาหารของคณะกันแล้วและเนื่องจากมาถึงก่อนเวลาเลยพากันเดินเข้าไปซื้อน้ำหวานกับอาหารเช้าเพื่อกินกันก่อนส่วนเพื่อนสาวของฉันอีกสองคนนั้นยังคงมาไม่ถึงกันเลย“เอาโกโก้แก้วนึงค่ะป้า!!!” ฉันเดินเข้าไปยืนอยู่ด้านหน้าของร้านน้ำสุดโปรดแล้วสั่งน้ำหวานกับป้าเจ้าของร้านพร้อมกับยื่นเงินให้แก่เธอ“แล้วแกไม่กินเหรอ?” พร้อมหันไปทางมายูแล้วพูดถามเพื่อนสาวคนสนิทเพราะปกติยัยนี้จะไม่พลาดสั่งเมนูน้ำหวานพวกนี้เลย“ช่วงนี้ไดเอทอ่ะแก!!! ชุดฟิตใส่ไม่ค่อยได้แล้ว” มายูพูดตอบกลับเพื่อนสาวด้วยใบหน้ายู่พร้อมกับจับหน้าท้องของตนเอง“นี่อ้วนแล้วเหรอเนี้ย? ฮ่าฮ่า” ฉันจึงพูดติดตลกกับไป มายูนั้นรูปร่างเล็กกว่าฉันอีกนะ ถ้าเธอบอกว่าอ้วนแล้วฉันละเรียกว่าอะไร“งั้นฉันสั่งน้ำเปล่าแล้วกัน ป้าขาขอน้ำเปล่าขวดนึงค่า~” มายูทำเสียงหวานใส่ป้าร้านค้าพร้อมกับยื่นเงินไปให้ป้าเจ้าของร้านหลังจากกินข้าวเสร็จฉันและมายูก็ยังคงนั่งรอเพื่อนอยู่ที่โต๊ะอาหารเหมือนเดิมและเมื่อนึกได้ว่ามาถึงที่มหาลัยแล้วจะทักไปบอกแฟนหนุ่มก็จึงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋าผ้าสีม่วงลายสุดน่ารัก แล้วกดเปิดเข้าไป
บ้านพิบูลย์ไพศาลบ้านของธาวินชายหนุ่มขับรถเข้ามาจอดภายในรัวของบ้านหลังใหญ่โตที่จะเรียกว่าคฤหาสน์ก็ย่อมได้ บ้านของธาวินนั้นทำธุรกิจด้านส่งออกนำเข้ารถยนต์หรูและอีกหลายธุรกิจ ครอบครัวของเขามีเงินหมุนเวียนนับร้อยล้าน“สวัสดีค่ะคุณวิน ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ” ร่างท้วมของหญิงชราเดินมาเปิดประตูต้อนรับนายน้อยของเขาพร้อมกับเอ่ยปากทักทาย หญิงคนนี้เขาคือแม่นมของธาวินเลี้ยงดูกันมาตั้งแต่แบเบอะเลยก็ว่าได้“ครับป้าอิ่มช่วงนี้ผมเรียนหนักน่ะครับ ไม่ค่อยได้แวะมาบ้านเลย คิดถึงป้าเหมือนกันนะครับ “ ร่างหนาพูดพร้อมกับโอบกอดร่างของหญิงชรา“ว่าแต่คุณพ่ออยู่ที่ไหนครับตอนนี้” และเมื่อคลายกอดธาวินจึงได้ถามหญิงชราออกไปอีกครั้ง“คุณท่านรอคุณวินอยู่ในห้องรับแขกแล้วค่ะ” ป้าอิ่มยิ้มรับพร้อมกับผายมือเชื้อเชิญชายหนุ่มให้เข้าไปยังด้านใน“ไปกันครับป้าอิ่ม” แล้วธาวินก็เดินประคองร่างของหญิงชราพากันเข้าไปในบ้านอันหลังใหญ่โตเมื่อเดินเข้ามาถึงยังภายในห้องโถงรับแขกแล้วป้าอิ่มก็ขอตัวเดินกลับเข้าไปยังในครัวที่ซึ่งมีแม่ขายชายหนุ่มกำลังทำอาหารไว้รอรับลูกชายสุดที่รักอยู่“สวัสดีครับพ่อ พ่อเรียกผมมา มีอะไรหรือเปล่าครับ แล้วนี่แม่
“หา คนบ้านี่” ฉันยืนอึ้งกับประโยคลามกของรุ่นพี่ตัวสูงพร้อมกับพูดออกมาด้วยเสียงเบา“ฮ่าฮ่า ฉันแค่พูดให้เธอเลิกร้องไห้น่ะ” แล้วรุ่นพี่ตัวสูงก็ดึงตัวของฉันให้เข้าไปแนบชิดกับร่างหน้าของเขาทันทีแล้วใช้มือโอบกอดฉันเอาไว้ มันรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก รู้สึกดีใจที่วันนี้คำสารภาพรักของฉันมันได้รับการตอบรับแล้ว“ตอนนั้นหนูแค่ชอบพี่และอยากสารภาพบอกให้พี่ได้รู้ไว้เฉยๆค่ะ ไม่ได้คิดอยากให้พี่รับรักหรืออะไรเลย พวกเราเคยเรียนที่โรงเรียนเดียวกันตอนนั้นพี่ฮอตมากมีแต่สาวมารุมล้อมอยู่ข้างกายของพี่เต็มไปหมด” ฉันเลยอยากบอกให้รุ่นพี่ได้รับรู้ว่าฉันนั้นรู้จักกับเขาได้อย่างไรกันวิวทิวทัศน์ที่นี่นั้นสวยงามมาก มีลมเย็นๆพัดไปมา วันนี้แสงแดดไม่แรงมากนัก เหมาะแก่การถ่ายรูปและเดินเล่นเป็นที่สุด ทั้งสองเดินจับมือกันแล้วพากันเดินไปเรื่อยๆรับบรรยากาศดีๆ สูดอากาศบริสุทธิ์เข้าปอด ในตอนนี้พวกเขาทั้งสองคนต่างก็มีความสุขกันมากเหมือนคู่รักข้าวใหม่ปลามันก็ว่าได้คนตัวสูงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วปล่อยให้ร่างบางได้เดินนำไปก่อน เขาบรรจงตั้งใจถ่ายรูปออกมาให้สวยที่สุดแล้วไม่ลืมที่จะกดอัพลงโซเชียลพร้อมกับแท็กไอ
ความคิดเห็น