ตอนที่ 1 บทนำ

มหาวิทยาลัย CH

“พวกมึงดูดิวะ เด็กปี1 รุ่นนี้แม่งน่ารักฉิบหาย” เวหาพูดพร้อมกับชี้ไปทางสาวๆรุ่นน้องปี1ที่นั่งกันเป็นแถวอยู่กับกิจกรรมรับน้องของทางมหาลัยวันนี้รวมเด็กหลายคณะไว้ด้วยกันหมดเลยจึงทำให้ได้เห็นสาวๆสวยๆน่ารักมาให้หนุ่มได้มองเป็นอาหารตา

 “งานดีจริงวะ ดูน้องนิเทศกลุ่มนั้นดิว่ะ“ ออสตินหนุ่มลูกครึ่งของกลุ่มนี้พูดขึ้นพร้อมกับชี้ไปทางรุ่นน้องนักศึกษาปี1ที่นั่งเรียงรายกันอยู่

 “พวกมึงนี่แม่งน่ารำคาญจริง เบาๆดิ๊กูจะนอน” ธาวินพูดบ่นออกไปพร้อมกับฟุบหน้าลงกับม้านั่งเขาเหนื่อยอยากจะนอนพักสายตาสักแปบแต่ไอ้พวกนี้ก็ดันพูดเสียงดังขึ้นมา

“ก็กูบอกแล้วอย่าหักโหมเมื่อคืนโยกกันมันส์ยันเช้าเลยสินะ” สายฟ้าพูดพร้อมกับส่ายหัวในท่าทีง่วงนอนของเพื่อนสนิท

ก็เมื่อคืนพวกผมอยู่กันที่ผับของไอ้สายฟ้า ที่นี่เป็นกิจการครอบครัวของเพื่อนผมมีเปิดทั้งบ่อน โต๊ะพนัน ผมและเพื่อนๆนั่งดื่มกันเกือบตี1 ระหว่างที่นั่งดื่มกันอยู่ที่โต๊ะVIP ก็มีหญิงสาวหน้าตาสะสวย หน้าอกโต แต่งชุดเดรสเกาะอกรัดรูปสีแดงสุดเซ็กซี่เดินเข้ามาหาผมที่โต๊ะ เธอบอกอยากรู้จักผม ผมก็เลยพาเธอไปทำความรู้จักกันให้รู้ทุกซอกทุกมุมของกันและกันบนห้องชั้นบนของผับไอ้สายฟ้า

 “เด็กนั่นหน้าตาดูคุ้นๆอยู่นะ แต่กูนึกไม่ออก” แล้วเวหาก็พูดขึ้นอีกครั้งพูดพร้อมกับชี้ไปทางน้องปี1คนนึงที่นั่งอยู่ในแถว ผมก็อยากจะรู้ว่าใครก็เลยเลิกก้มหน้ายันกายลุกขึ้นแล้วหันมองไปทางมือของเวหา

 เธอคนนี้ทำสีผมสีแดงรับกับผิวที่ขาวของเธอ ใบหน้ารูปไข่ได้รูป ปากกระจับ สวยธรรมชาติดูดีมีเสน่ห์

และผมที่อยู่ในอาการค้างนิดหน่อยก็เกิดจำใบหน้าของสาวน้อยคนนี้ได้ เธอก็คือเด็กผู้หญิงมัธยมปลายคนนั้นที่เคยเข้ามาสารภาพรักกับผม ตอนนั้นผมอยู่ปี1 ส่วนเธออยู่แค่เพียงชั้นมัธยมปลาย ม4 เท่านั้น

“กูจำได้ล่ะ เด็กนั่นไงที่มาสารภาพรักกับมึงไงไอ้วิน น้องดูโตและน่ารักขึ้นเยอะเลยว่ะ” เวหาพูดพร้อมกับจับไหล่ผมและคอยดูท่าทีของผมว่าผมนั้นจำเด็กสาวคนนั้นได้หรือเปล่าซึ่งแน่นอนผมจำเธอได้ยัยเด็กคนนั้นที่ตอนนั้นยังเป็นแค่เด็กน้อยอยู่แค่ม.4เท่านั้นแต่ดันมาสารภาพรักกับผม

“หึ” ผมพูดขึ้นพร้อมกับทำหน้านิ่งไม่ได้แสดงอาการทางสีหน้าออกมาแต่อย่างใด

 “อ๋อเออใช่! ยัยเด็กม.ปลายที่ตอนนั้นพวกเราเจอที่ห้างตอนไปกินข้าว”ออสตินพูดออกมาเมื่อนึกขึ้นได้

“ตอนนี้น้องน่ารักมาก กูอยากเข้าไปจีบน้องเลยว่ะ” เวหายิ้มแล้วหันมาพูดกับผมแบบทีเล่นทีจริง

“.....“ ผมเงียบไม่ได้ตอบเพื่อนกลับไป ใช้สายตามองไปยังกลุ่มของเด็กคนนั้น ในตอนนั้นเมื่อ3ปีที่แล้วเธอยังเด็กเกินไป แต่ในตอนนี้เด็กสาวมัธยมในตอนนั้นได้เจริญเติบโตขึ้น ผิวพรรณดูเปล่าปลั่งเป็นธรรมชาติ และรอยยิ้มของเธอในตอนนี้ก็ทำให้ภายในใจของผมมีความรู้สึกแปลกๆเกิดขึ้น