3ปีก่อนหน้านั้น....
@ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง
หลังเลิกเรียนผมและพวกเพื่อนได้ขับรถกันมากินข้าวที่ห้างแห่งนี้กันเป็นประจำ
“พวกมึง~วันนี้กินชาบูกันดีกว่าอย่างหิวเลย” สายฟ้าพูดพร้อมเดินนำเข้าไปในร้านชาบูทันทีและผมที่กำลังก้มหน้าเล่นเกมส์อยู่พร้อมกับเดินตามหลังพวกเพื่อนเข้าไปนั้นก็ดันชนเข้ากับร่างเล็กบอบบางเข้าอย่างจังจนเธอนั้นล้มลงไปเลย
“อ๊ะโอ๊ย” เธอล้มลงทันที พวกเราชนกันแรงอยู่พอสมควร ผมรีบเก็บโทรศัพท์เครื่องหรูแล้วรีบเข้าไปช่วงพยุงเธอขึ้นมาทันทีพร้อมกับพูดขอโทษและถามไถ่อาการไปยังเธอ
“เป็นไรมั้ย? พี่ขอโทษด้วยนะพี่มัวแต่เล่นเกมส์ไม่มองทางเองอ่ะ”ผมพูดพร้อมกับขอโทษน้องคนนั้นทันที
“พี่วิน! มะ..ไม่เป็นไรค่ะพี่ พราวก็มัวแต่คุยกับเพื่อนด้วยไม่ได้มองทางเลยค่ะถือว่าหายกันนะคะ”ร่างบอบบางเงยหน้าและพูดขึ้นด้วยสีหน้าอาการเคอะเขิน ใบหน้าเริ่มแดงระเรื่อจนทำให้พูดติดๆขัดๆ
“รู้จักพี่ด้วยเหรอครับ?” ธาวินที่เห็นว่าผู้หญิงคนนี้พูดชื่อของตนจึงได้ถามด้วยความสงสัยออกไปทันที
“พราวเป็นรุ่นน้องของพี่ค่ะ พวกเราเคยเรียนโรงเรียนเดียวกัน” หญิงสาวจึงได้บอกกับรุ่นพี่ออกไปว่าเธอนั้นรู้จักเขาได้อย่างไรกัน
“อ๋อ งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้ว พี่ขอตัวนะ” ธาวินเมื่อหายสงสัยในคำตอบแล้วจึงขอตัวเพื่อที่จะได้เดินเข้าไปยังภายในร้าน
“เดี๋ยวค่ะพี่วิน! พราวขอคุยด้วยสักครู่ได้ไหมคะ” พราวเธอจึงเรียกชื่อเขาอีกครั้งพร้อมกับขอคุยเป็นการส่วนตัว
“หืม ได้สิ”
“ว่ามาสิ”
“คือ..พราวอยากจะบอกพี่ว่า เอ่อ..พราวชอบพี่ อยากจะขอไลน์ขอ..” ยังไม่ทันที่น้องจะพูดจบ ผมก็พูดส่วนขึ้นทันที
“พี่ไม่ชอบเด็กครับ!! พี่ขอตัวนะ”
ปัจจุบันทางด้านสาวๆปี1
“หิวข้าวแล้วอ่ะ ไปหาข้าวกินกัน คณะนี้เขาว่ามีของอร่อยหลายร้านเลย” ฉันพูดกับเพื่อนสาวของฉัน ตอนนี้กลุ่มของพวกฉันมีกันอยู่สี่คน ฉันชื่อพราวมีเพื่อนสนิทที่เรียนกันมาตั้งแต่ตอนเรียนมัธยมต้นนั้นก็คือยัยมายู และก็ได้เพื่อนสาวในคณะมาเพิ่มอีกสองคนคือ อลิส กับ ชะเอม
“ไปๆอลิสหิวแล้ว เดี๋ยวช่วงบ่ายรุ่นพี่นัดเรียกรวมอีก เฮ้อ” อลิสพูดพร้อมทำหน้าเศร้า แต่มันก็น่าเบื่อจริงนั่นแหละ เรียกรวมปี1ทุกคณะแล้วอากาศก็ร้อนเหลือเกิน
จุดนัดรวมปี1ทุกคณะ..
“สวัสดีครับน้องๆนักศึกษาปี1 กิจกรรมรับน้องของวันนี้ยังไม่ถือว่าเสร็จสิ้นนะครับ ทางพวกพี่ยังมีกิจกรรมสุดพิเศษมาให้น้องได้ร่วมสนุกกัน”
“อะไรอ่ะ/ น่าตื่นเต้นจัง” เสียงบรรดาเหล่านักศึกษาปี1ต่างพูดขึ้น ดูสนุกครึกครื้นตื่นเต้นกัน ต่างจากฉันที่อยากกลับคอนโดไปนอนเปิดแอร์ฉ่ำๆแล้ว
“เงียบครับน้องๆ ” รุ่นพี่ปี4 ตะโกนพูดขึ้นด้วยเสียงดังเด็ดขาด เพราะเหล่านักศึกษาปี1ต่างพากันส่งเสียงดังวุ่นวายและเมื่อเสียงของน้องๆเงียบลงแล้ว พี่ปี4ก็เริ่มพูดขึ้นอีกครั้ง
“งั้นเรามาเริ่มเล่นเกมส์ทำกิจกรรมกันดีกว่า ” เหล่ารุ่นพี่ปี4นำลูกบอลขนาดเท่าฝ่ามือสีต่างๆออกมา มันมีทั้งหมดห้าลูกด้วยกัน และรุ่นพี่ปี4ก็เริ่มอธิบายการเล่นเกมส์
“คือแบบนี้นะครับน้อง พี่จะเปิดเพลงและให้ส่งต่อลูกบอลกันไปเรื่อยๆ จนสุดท้ายเพลงหยุดและลูกบอลอยู่ที่มือของน้องคนไหน คนนั้นก็ต้องออกมายืนหน้าแถวนะครับ รุ่นพี่ปี4เริ่มแจกบอลตามคณะได้เลยนะครับ”
เสียงเพลงบรรเลงจังหวะเร้าใจสนุกสนานได้เริ่มเปิดขึ้นแล้ว บรรดาเหล่ารุ่นน้องปี1ต่างพากันส่งเสียงวี๊ดว๊าย ตื่นเต้นต่างพากันส่งลูกบอลไปให้เพื่อนด้านข้าง ลูกบอลใกล้จะมาถึงมือของฉันกับกลุ่มเพื่อนของฉัน
พรึ่บ!
ยัยชะเอมส่งลูกบอลมาให้ฉันและฉันที่กำลังจะยื่นมือส่งลูกบอลจะไปยังเพื่อนอีกคน เสียงเพลงก็หยุดบรรเลงพอดี ลูกบอลยังอยู่ที่มือของฉัน ฮือออ
“น้องปี1คนไหนที่มีลูกบอลอยู่ในมือ เดินออกมาที่ด้านหน้าเลยครับ เร็วๆด้วยครับ” ฉันนี่อยากจะร้องไห้เลย ฉันไม่ชอบทำกิจกรรมใดๆทั้งสิ้น สิ่งที่ฉันชอบที่สุดในตอนนี้ก็คือการนอน แต่ฉันก็ต้องลุกเดินออกไป
“แต่ละคน แนะนำตัวด้วยครับ” รุ่นพี่ปี4บอกให้น้องปี1ที่มีลูกบอลอยู่ในมือ แนะนำตัวต่อหน้าเพื่อนๆทีละคนและ5คนนั้นล้วนแต่เป็นผู้หญิงทั้งหมดซะด้วยนะ
“สวัสดีค่ะ เบลล์ วิศวะค่ะ” หูย คนนี้น่ารักๆ เสียงแซวออกมาเป็นรอบๆ พร้อมเสียงปรบมือ
“สวัสดีค่ะ แอมมี่ การโรงแรมนะคะ” คนนี้ก็ดี คนนั้นก็ใช่
“สวัสดีค่ะ จูน การท่องเที่ยวค่ะ” ว้าว คนนี้สวยจังอ่ะ เสียงยังคงดังอยู่เรื่อยๆ
“สวัสดีค่ะ มิ้นท์ ธุรกิจการบินนะคะ” หึย มิ้นท์น่ารักจังอ่ะ เสียงปี1วิศวะผู้ชายแซวขึ้น และสุดท้ายคือฉัน
“สวัสดีค่ะ พราว บริหารค่ะ” แต่คนนี้น่ารักที่สุด สีผมสวยจังอยากได้บ้างๆ ดูหุ่นสิกินขาดเลยสิ วี๊ดดดด
ฉันยังคงเฉยๆไม่ได้แสดงอาการว่าดีใจออกแต่อย่างใด ไม่ทำหน้าเบื่อโลกออกมาก็ดีแค่ไหนแล้วเพราะว่ามันน่าเบื่อฉันไม่ชอบกิจกรรมแบบนี้
“โอเคครับ น้องปี1ทั้งห้าคนนี้คือผู้โชคดี และกิจกรรมพิเศษก็คือจะได้ออกเดทก็รุ่นพี่ปี 4สุดฮอตนะครับ” สิ้นเสียงของรุ่นพี่ เสียงกรี๊ดก็ดังขึ้นทันที เหล่าบรรดาสาวๆต่างพากันอิจฉาสาวน้อยทั้งห้าคนที่ได้เป็นผู้โชคดีได้ออกเดตกับรุ่นพี่สุดฮอต“งั้นขอเชิญ หนุ่มสุดฮอตออกมาเลยครับ พี่โชน พี่กาย พี่มาร์ค พี่แจ๊ค และคนสุดท้ายพี่วิน” หนุ่มสุดฮอตสามารถเรียกเสียงกรี๊ดจากเหล่าบรรดารุ่นน้องปี1 ได้อย่างกระหึ่มเมื่อเหล่าบรรดารุ่นพี่ปี4 สุดฮอตมายืนอยู่ใกล้ๆฉันแล้ว สายตาก็พลันเหลือบมองไปเห็นเข้ากับรุ่นพี่สุดฮอตคนนึงที่ฉันเคยรู้จักเขา และเขาก็มองมาที่ฉันอยู่พอดี นั่นมันรุ่นพี่ใจร้ายคนนั้นนี่ คนที่ฉันเคยแอบชอบและไปสารภาพรักกับเขา รักแรกของฉัน...“ในนี้มีไข่ใส่ตัวเลข1-5ไว้ ทั้งสองกระปุกนะครับ ปี1จับฉลากกระปุกนี้ ส่วนพวกนายจับที่กระปุกใบนี้ เริ่ม”ฉันเดินเอามือควานไปหยิบไข่ออกมาจากกระปุกแล้วภาวนาขอให้อย่าได้ตัวเลขตัวเดียวกันกับรุ่นพี่คนนั้นเลย ฉันไม่อยากอยู่ใกล้เขาอีก ไม่อยากเจอเขาเลยด้วยซ้ำ รู้อะไรไหมตอนนั้นที่ฉันไปสารภาพรักแล้วโดนรุ่นพี่ใจร้ายปฎิเสธกลับมา ฉันร้องไห้และเสียใจอยู่ตั้งนาน“งั้นให้รุ่นพี่สุดฮอตเปิ
ภายในรถต่างคนต่างเงียบไม่มีใครพูดอะไรออกมามีแค่เพียงเสียงเพลงที่รุ่นพี่ใจร้ายเปิดไว้ตั้งแต่ขึ้นรถและสุดท้ายก็เป็นฉันเองที่ทนไม่ไหวมันอึดอัดจนต้องถามออกไป“นี่เราจะไปกินข้าวกันที่ไหนคะ”“…” และเขาก็เงียบ“รุ่นพี่!! ได้ยินที่พูดไหมคะเนี่ย” ฉันเริ่มที่จะโมโหรุ่นพี่ใจร้ายและพอเขาไม่ตอบฉันก็เลือกที่จะหันหน้าออกไปมองที่นอกหน้าต่างแทน“ต่อไปให้เรียกแทนตัวเองว่า หนู” ฉันหันมองหน้ารุ่นพี่ใจร้ายทันที อยู่ดีๆก็มาออกคำสั่งให้แทนตัวเองว่าอย่างนู้นอย่างนี้ นี่เขามีสิทธิ์อะไร วุ่นวายจริงให้ตายเถอะ“ทำไมต้องเรียก...” ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบประโยคเขาก็พูดแทรกขึ้นมา“ฉันว่าน่ารักดี” เขาพูด“...”“เรามีภารกิจเดทกันอยู่ ตอนนี้เธอเป็นแฟนฉัน เพราะฉะนั้นฉันพูดอะไร เธอต้องฟัง” และรุ่นพี่ใจร้ายก็ใช้สายตาดุมองมาที่ฉัน“เฮ้อ ก็ได้ค่ะ” ฉันถอนหายใจออกมาเสียงดังพรางคิดในใจว่าอาทิตย์เดียวเท่านั้นก็จะได้อิสระจากกิจกรรมบ้าๆนี้แล้วร้านอาหารภายในห้างสรรพสินค้า“อยากกินอะไรสั่งได้เลยนะ” เมื่อเดินเข้ามานั่งภายในร้านอาหาร รุ่นพี่ปี4ก็เริ่มสั่งอาหารทันทีและไม่ลืมที่จะถามฉันว่าอยากได้อะไรเพิ่มอีกไหม“แค่นี้ก็เต็มโต๊ะแล้วค่
คอนโดพราวเวลา 9.30เสียงมือถือของฉันก็ดังขึ้น~ฉันที่กำลังนอนหลับสบาย ตากแอร์เย็นฉ่ำ ก็ต้องตื่นขึ้นมากดรับสายโดยที่ตายังไม่ลืม“ฮาโหลล”“ฉันอยู่หน้าห้องมาเปิดประตูเดี๋ยวนี้!!” เมื่อได้ยินรุ่นพี่ใจร้ายบอกว่าอยู่หน้าห้องพักของฉัน ฉันก็รีบลุกขึ้นไปเปิดทันทีโดยที่ลืมไปว่าตัวฉันเองนั้นอยู่ในสภาพที่ใส่ชุดนอนกระโปรงสายเดี่ยวเพียงอย่างเดียว โนบรา และเมื่อเปิดประตูรุ่นพี่ใจร้ายก็ตะลึงไปกับชุดนอนของฉัน และรีบดันตัวของเขาเองเขามาให้ห้องทันที“ทีหลังก่อนจะเปิดประตูให้คนอื่น ควรดูชุดตัวเองก่อน” รุ่นพี่พูดและมองมายังร่างกายของฉัน ฉันจึงก้มมองชุดของตัวเอง ก็ต้องร้องตกใจออกมา“กรี๊ดด ยัยบ้าพราวเอ๊ย ทำไมลืมดูชุดก่อนออกไปเปิดได้เนี้ย ฮือออ” ฉันรีบวิ่งเข้าห้องนอนของตัวเองทันทีและรีบก่อนล๊อคประตูทันที เอามือแนบที่อกด้านซ้ายใจฉันเต้นแรงมาก เกือบโป๊ต่อหน้าผู้ชายแล้วไหมล่ะภายในรถวันนี้ฉันเลือกที่จะใส่เสื้อยืดสีม่วงพาสเทลสีโปรดของฉันกับกางเกงยีนส์ที่ขาดช่วงเข่านิดๆพร้อมรองเท้าผ้าใบคู่ใจสีขาวสุดโปรดที่ชอบใส่บ่อยมาก“จ๊อกก จ๊อกก”เป็นเสียงท้องร้องของฉันที่ดังขึ้นสร้างความอับอายให้กับฉันอีกแล้ว“แวะกินข้าวก่อ
หลังจากนั้นพวกรุ่นพี่ก็นั่งกินลมชมวิวกันที่โต๊ะริมชายหาด กินอาหารทะเล จิบเบียร์ ชมวิวกันไปพรางๆและตรงที่กลุ่มของพวกฉันนั่งกันอยู่นั้นค่อนข้างเงียบไม่ค่อยมีกลุ่มผู้คนสักเท่าไหร่นัก อากาศยามสายแสงแดดยังไม่ร้อนแรงมากนัก มีผู้คนประปราย“งั้นพราวขอตัวออกไปเดินเล่นก่อนนะคะ” ฉันพับขากางเกงขึ้นมาไว้ประมาณเข่าเพื่อให้สะดวกเวลาไปเดินชิวๆริมทะเล เดินออกมาเรื่อยๆริมชายหาด ฟังเสียงคลื่นซัดชายฝั่ง รับลมเย็นๆ ริมทะเล และเดินไปได้สักพักใหญ่ก็เหมือนมีเสียงฝีเท้าคนเดินตามมาและเมื่อฉันหันไปดูก็พบกับ พี่วิน นี่เขากะจะตามฉันไปทุกๆทีเลยหรือไง กะจะไม่ปล่อยให้ฉันมีเวลาส่วนตัวเลยใช่ไหมเนี้ย เห้อมมหมับ!พี่วินเดินมาคว้าเข้าที่แขนของฉัน และหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูขึ้นมาเปิดไปที่กล้อง เตรียมพร้อมที่จะกดถ่ายรูป“จะทำอะไรอีกคะพี่?”“ก็ถ่ายรูปคู่ไง มาทะเลทั้งทีถ่ายส่งกิจกรรมหน่อย” เขาโอบกอดฉันให้เข้าไปใกล้เขามากขึ้น“ยิ้ม!!”พอถ่ายรูปเสร็จพี่วินเดินจับมือพาฉันเดินกลับมาที่โต๊ะของกลุ่มเพื่อนพี่เขาทันที“นี่เราจะกลับกันเลยใช่ไหมคะ” ฉันพูดและยิ้มออกไป รู้สึกดีมากที่จะได้กลับกันสักทีเบื่อขี้หน้าคนแถวนี้เต็มทนแล้ว“หืม ไ
19.00น.เวลาผ่านเลยไปจนถึงเวลาพบค่ำภายในห้องบรรยากาศเย็นจากแอร์ทำให้หนาวจัดแต่ฉันก็ยังพอมีผ้าห่มคลุมกายให้คลายหนาว แต่ก็ไม่รู้ทำไมตรงช่วงหน้าท้องของฉันมันถึงเหมือนมีอะไรที่หนักๆทับอยู่ตรงช่วงขาของฉันก็ด้วย ฉันจึงลืมตาขึ้น“เฮ้ย อะไรกันเนี่ยพี่ ตื่นๆ” ฉันตกใจมากตื่นมาก็เห็นอิตาพี่วินนอนกอดรัดฉันอยู่“อืมม อะไรคนจะนอน” แล้วพี่เขาก็กอดร่างฉันแน่นเข้าไปอีกจนฉันจะหายใจไม่ออกอยู่แล้ว“ปล่อยนะ หายใจไม่ออกแล้วเนี่ย” เขากอดฉันมากเหมือนจะแกล้งกันก๊อกๆ เสียงประตูดังขึ้นแล้วก็มีคนเปิดเข้ามา“เฮ้ยไอ้สัสวิน มึงทำไรน้องเขาว่ะนั่น ตื่นได้แล้ว” เป็นพี่เวหาที่เป็นคนเปิดประตูเข้ามาแล้วเขาก็ทำสีหน้าตกใจแค่เพียงแปบเดียว จากนั้นก็เดินตรงมาเขย่าตัวเพื่อนสนิทของเขาให้ตื่นเพื่อที่จะได้ออกไปดื่มกันที่หน้าบ้าน“เออกูตื่นแล้ว” คนที่นอนกอดฉันอยู่พ่นเสียงหายใจออกมาดังลั่นเพราะถูกเพื่อนสนิทของเขาเองเข้ามาขัดจังหวะแล้วเขาก็คลายกอดฉันลงแล้วลุกขึ้นจากเตียงนอน“มึงออกไปก่อน เดี๋ยวตามไป” พี่วินคนเจ้าเล่ห์ออกปากไล่เพื่อนสนิทของเขาให้ออกไปจากห้องนอนก่อน“อะ
ด้านธาวินและสุดท้ายผมก็ทนไม่ไหว เมื่อเธอเริ่มลูบไล้ไปตามอกแกร่งของผม ฝ่ามือร้อนฉ่าของเธอร้อนดั่งไฟเผายามที่สัมผัสมาที่ร่างกายของผม ผมไม่สามารถยับยั้งอารมณ์ได้อีกต่อไป เธอในตอนนี้สายตาที่มองสบตากับผมมันดูร้อนแรง ผมไม่รอช้าดึงเธอเข้ามาแนบชิดแล้วกดจูบ ลิ้นสากร้อนแทรกเปิดริมฝีปากเผยอขึ้น เธอจูบตอบกลับผม พร้อมกับกอดคอผมพวกเราจูบดูดดื่มแลกลิ้นกันอยู่สักพักใหญ่ผมก็เอื้อมมือไปปลดตะขอเสื้อในของเธอออกแล้วบีบเคล้นหน้าอกขนาดล้นมือมันทั้งนุ่มและแน่น ผมเลื่อนมือไปถอดกางเกงในสีดำตัวน้อยของเธอให้หลุดออกจากตัวแล้วอุ้มเธอออกมาจากห้องน้ำ เป้าหมายคือเดินไปที่เตียง ขณะที่เดินออกจากห้องน้ำออกไปด้านนอกพวกเราก็ยังคงจูบดูดดื่มแลกลิ้นกันและเมื่อมาถึงที่เตียงผมวางเธอลงอย่างเบามือ มองดูเธอ เธอสวยมากทั้งตัว หน้าอกเต้าใหญ่ทั้งสองข้างและข้างล่างที่อวบอูมไร้ขนเหมือนของเด็ก มันสวย อมชมพู กลีบดอกไม้สวยยังคงปิดสนิทเริ่มมีน้ำหวานผลิตออกมาเล็กน้อยและเหมือนว่าเธอจะเริ่มมีสติมากขึ้น พลางเพ่งสายตามองมาที่ผมด้านพราว“อื้อ...” ฉันที่จำได้ว่าเมื่อกี้ได้จูบกับพี่วินอยู่ในห้
ด้านธาวินและสุดท้ายผมก็ทนไม่ไหว เมื่อเธอเริ่มลูบไล้ไปตามอกแกร่งของผม ฝ่ามือร้อนฉ่าของเธอร้อนดั่งไฟเผายามที่สัมผัสมาที่ร่างกายของผม ผมไม่สามารถยับยั้งอารมณ์ได้อีกต่อไป เธอในตอนนี้สายตาที่มองสบตากับผมมันดูร้อนแรง ผมไม่รอช้าดึงเธอเข้ามาแนบชิดแล้วกดจูบ ลิ้นสากร้อนแทรกเปิดริมฝีปากเผยอขึ้น เธอจูบตอบกลับผม พร้อมกับกอดคอผมพวกเราจูบดูดดื่มแลกลิ้นกันอยู่สักพักใหญ่ผมก็เอื้อมมือไปปลดตะขอเสื้อในของเธอออกแล้วบีบเคล้นหน้าอกขนาดล้นมือมันทั้งนุ่มและแน่น ผมเลื่อนมือไปถอดกางเกงในสีดำตัวน้อยของเธอให้หลุดออกจากตัวแล้วอุ้มเธอออกมาจากห้องน้ำ เป้าหมายคือเดินไปที่เตียง ขณะที่เดินออกจากห้องน้ำออกไปด้านนอกพวกเราก็ยังคงจูบดูดดื่มแลกลิ้นกันและเมื่อมาถึงที่เตียงผมวางเธอลงอย่างเบามือ มองดูเธอ เธอสวยมากทั้งตัว หน้าอกเต้าใหญ่ทั้งสองข้างและข้างล่างที่อวบอูมไร้ขนเหมือนของเด็ก มันสวย อมชมพู กลีบดอกไม้สวยยังคงปิดสนิทเริ่มมีน้ำหวานผลิตออกมาเล็กน้อยและเหมือนว่าเธอจะเริ่มมีสติมากขึ้น พลางเพ่งสายตามองมาที่ผมด้านพราว“อื้อ...” ฉันที่จำได้ว่าเมื่อกี้ได้จูบกับพี่วินอยู่ในห้องน้ำแต่ภาพก็เหมือนขาดๆหายๆเพราะฉันเมามันสะลึมสะลือ
“ฉันว่าเธอไปใส่เสื้อผ้าก่อนดีไหม เดี๋ยวได้เหนื่อยตอนเช้าหรอก” ฉันค่อยๆก้มมองดูตัวเองก็พบว่าตัวฉันเองนั้นโป๊อยู่ จึงเอาผ้าห่มพันตัวไว้แล้วรีบวิ่งลุกออกจากเตียง พอก้าวเท้าลงจากเตียงเท่านั้นฉันก็ล้มลงพื้นทันที“อ๊ะ....” ฉันมีความรู้สึกว่ามันเจ็บตรงส่วนนั้นของฉันมากเลย มันแสบและขาฉันก็สั่นด้วย ฮืออ“ทำซ่า” พูดจบเขาก็ลุกเดินลงมาจากเตียงแล้วอุ้มฉันเข้าไปวางที่ห้องน้ำ“ให้ฉันอาบให้ได้นะ” อิตาบ้านี่นิพูดอะไรออกมาได้น่าเกลียดมาก“ไอ้บ้า!!ออกไป!!” ฉันเริ่มโกรธแล้วนะ“หึ” แต่เขากลับขำออกมาแล้วเดินออกไปจากห้องน้ำด้วยท่าทางที่ดูจะอารมณ์ดีสุดๆภายในห้องน้ำ ฉันมองดูตัวเองผ่านกระจกใสใบใหญ่ มองเห็นร่อยรอยแดงที่ซอกคอที่บริเวณหน้าอก ซอกขาด้านในกรี๊ดดอยากจะบ้าตาย ไอ้คนเลว! งั้นแสดงว่าเมื่อคืนที่ฉันคิดว่าฝันมันก็คือเรื่องจริงซินะ“นี่เราไม่ได้ฝัน เรากับพี่วิน กรี๊ดด ไม่จริง” ฉันสัญญากับตัวเองเลยว่าต่อไปจะไม่เมาอีกแล้วว ครั้งแรกของฉันกับอิตาพี่วินถึงเมื่อก่อนฉันจะเคยแอบชอบและไปสารภาพรักกับเขาก็ตามแต่ตอนนี้ฉันก็ไม่ได้ชอบพี่เขาอะไรมากมายขนาดนั้นแล้ว ตอนนั้นคือความรักในวัยรุ่นของฉันแบบป๊อปปี้เลิฟงี้หลังอาบ
พราวได้เดินเข้ามานั่งยังโซฟาตัวโปรดและธาวินก็เดินตามเธอมานั่งลงข้างๆเธอหญิงสาวจึงได้ถามธาวินว่าเขานั้นอยากได้เพศไหนมากกว่ากัน"พี่วินอยากได้ผู้ชายหรือผู้หญิงคะ""อืม คนแรกพี่อยากได้ผู้ชาย จะได้ดูแลน้องได้"ธาวินเขาลูบไปที่หน้าท้องของพราวและพูดว่าเขานั้นอยากได้เด็กผู้ชายเพื่อที่จะได้ปกป้องน้องสาวได้"พี่หมายถึง..พี่อยากมีอีกคนอย่างงั้นเหรอคะ""ได้ไหมล่ะพราว มากกว่า2ก็ได้นะ"ธาวินมองหน้าเธอและพูดขึ้นเจ้าน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ร้ายกาจ"2คนก็พอแล้วค่ะ กำลังดี"พราวจึงรีบเบรกเขาในทันทีว่าแค่2คนก็พอแล้ว"แล้วเมื่อไหร่จะได้รู้เพศอ่ะ"ชายหนุ่มยังคงตื่นเต้นทุกครั้งเมื่อได้พูดถึงเรื่องลูกที่อยู่ในท้องของเธอ"ประมาณ4-5เดือนค่ะ"เขาลูบไปที่ท้องของพราวอีกครั้งพร้อมกับก้มใบหน้ากระซิบพูดคุยกับลูกในท้อง"โอเคลูกพ่อ อย่าแกล้งแม่เขานะ เป็นเด็กดีนะครับ"และพอเขาพูดเสร็จธาวินก็รู้สึกเวียนหัวจะอ้วกขึ้นมาทันทีอุ๊บ!"พี่วินเป็นอะไรไปคะ"เมื่อเห็นว่าธาวินมีอาการคล้ายๆตนจึงได้พูดขึ้นด้วยความเป็นห่วง"พี่รู้สึกจะอ้วก พี่ขอไป..." ธาวินพูดกับพราวและรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำทันทีพราวก็รีบโทรไปปรึกษาแม่ของเธอทันทีว่าอาการแบบนี
เขาพูดเสร็จธาวินก็แทรกกลางหว่างขาเธอและกดจ่อท่อนเอ็นเข้ามาภายในตัวเธอทีเดียวจนสุดโคนสวบ!ธาวินเริ่มกดกระแทกเข้าออกร่องของเธอและก้มตัวลงไปประกบริมฝีปากจูบเธอ เขาควานลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากนิ่มของเธอและพราวก็เริ่มจูบตอบเขากลับทันทีเมื่อจูบจนพอใจชายหนุ่มก็ยันกายลุกนั่งจับสะโพกของพราวไว้แน่นและเริ่มกระแทกท่อนเอ็นเข้าออกร่องรักของเธอ"อ่าาส์ เสียว" ธาวินครางเสียงแหบพร่าออกมาด้วยความเสียวไม่ว่าจะกี่ครั้งร่องของเธอก็ยังคงแน่นและตอดรัดเขาเป็นอย่างดีปึก! ปึก! ปึก!10นาทีผ่านไปธาวินจับพราวเปลี่ยนท่าไปมาจนเธอนั้นเริ่มที่จะไม่มีแรงเหลือแล้วไหนจะโดนกระแทกทั้งข้างล่างและข้างบนก็โดนทั้งลิ้นและมือที่บีบเคล้นของธาวินอีก"หนูไม่ไหวแล้ว..อ๊ะ" ชายหนุ่มรู้ว่าเธอนั้นใกล้จะเสร็จแล้วจึงได้จับขาเธอให้กว้างขึ้นและเริ่มตอกอัดกระแทกท่อนเอ็นร้อนใส่เข้าออกแบบเน้นๆจนสุดท้ายหญิงสาวที่โดนกระแทกแบบนั้นก็ได้ถึงจุดสุดยอดเธอครางออกมา"อ่าาส์ อ๊ะ อร้ายย"เธอได้ไปถึงสวรรค์อีกครั้งด้วยฝีมือของแฟนหนุ่มที่ตอนนี้ต้องเรียกว่าสามีแล้วสินะและธาวินก็เสร็จตามเธอไปแบบติดๆเขาได้ปลดปล่อยของเหลวสีขาวขุ่นไว้ในร่องของเธอ"พี่จะเสร็จ ม
งานแต่งงานธาวินและพราวงานได้ถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ครอบครัวของเขาได้เชิญเพื่อนนักธุรกิจของพ่อและคนที่รู้จักมาในงาน อีกทั้งยังมีญาติของทั้งสองฝ่ายอีกไหนจะบรรดาเพื่อนๆของทั้งธาวินและพราวด้วยโดยที่ธีมของงานยังคงคอนเซ็ปต์เดิมนั่นคือธีมสีขาว-ม่วงพาสเทลพิธีกรของงานเริ่มพูดขึ้นเมื่อถึงเวลาอันเหมาะสม“ขอเชิญเจ้าบ่าวเจ้าสาวขึ้นมาบนเวทีด้วยนะครับ”เจ้าบ่าวและเจ้าสาวก็ได้พากันขึ้นมาบนเวทีในวันนี้ธาวินสวมชุดสูทสีดำส่วนพราวนั้นใส่ชุดเจ้าสาวเป็นชุดเกาะอกสีขาวละมุน"ขอเชิญเจ้าบ่าวเจ้าสาวพูดอะไรหน่อยครับ"ธาวินจึงได้เริ่มเป็นคนพูดก่อน“ขอบคุณแขกทุกท่านที่มางานแต่งของผมกับพราวนะครับ ผมดีใจมากที่มีวันนี้ ผมขอสัญญาว่าผมจะรักและดูแลเธอให้ดีที่สุดครับ”จากนั้นเขาก็ยื่นไมค์ให้กับพราวได้พูดต่อจากเขา“ค่ะ พราวขอขอบคุณทุกท่านที่มาเป็นพยานรักในงานแต่งงานของเราอีกครั้งนะคะ วันนี้พราวมีความสุขมากๆเลยค่ะ พราวมีครอบครัวที่ดี มีเพื่อนที่น่ารักและตอนนี้ก็มีสามีที่ดีที่ทั้งรักพราวและรักพ่อกับแม่ของพราวอีกด้วย รับได้กับทุกอย่างที่เป็นพราว พราวขอบคุณพี่วินมากเลยนะคะ ที่พี่เป็นคนดีและขอให้พี่ดีแบบนี้ตลอดไปเลยนะคะ”เมื่
“ฝากไว้กับเธอก่อน ฉันกลัวหายน่ะ ส่วนเข็มกลัดนั่นก็ของเธอไม่ใช่เหรอไง” เขาพูดออกมาอย่างหน้าตาเฉยแต่ฉันก็เห็นแววตาร้ายกาจในตาของเขา เขานี่มัน.. อึก..อลิสถึงกับต้องกลืนน้ำลายแล้วหันไปทางกลุ่มเพื่อนของเธอเองว่ามีสีหน้ายังไงเพราะเธอนั้นได้โกหกเพื่อนสาวเอาไว้เรื่องเข็มกลัด“ไอ้สัสมึงนี่นะเก็บเงียบเลยนะ ที่แท้ก็น้องอลิสนี่เอง” เวหาเพื่อนของเขาก็พูดแซวสายฟ้าขึ้นทันทีแต่สายฟ้าทำแค่เพียงยิ้มกริ่มไม่ได้พูดโต้ตอบอะไรกลับไปจนอลิสต้องรีบแก้ตัวออกไปเพราะกลัวพวกรุ่นพี่นั้นจะเข้าใจผิด“ไม่ใช่นะคะพี่ พวกพี่อย่าเข้าใจหนูผิดเด็ดขาด”เวหาที่เห็นว่าอลิสเริ่มใบหน้าแดงก้มหน้าก้มตาด้วยความเขินอายจึงได้พูดขึ้นอีกครั้ง“พวกพี่ไม่แซวแล้วก็ได้ครับ ฮ่าฮ่า ไอ้สายฟ้าแฟนมึงเขินหน้าแดงยันหูแล้ว”“ไม่ใช่แฟนนะคะพวกพี่ จิ๊ เพราะพี่คนเดียวเลย คนอื่นเข้าใจผิดกันไปหมดแล้ว พี่ไม่คิดจะแก้ตัวให้อลิสบ้างเลยเหรอคะ”“ฉันไม่ชอบโกหกใครนะ ถ้าฉันพูดเกรงว่าเธอจะไม่พอใจเอาได้นะ” สายฟ้าก็พูดตอบไปยังอลิสด้วยใบหน้านิ่งเรียบ“ถ้างั้นก็ไม่ต้องพูดและเอาดอกไม้ของพี่คืนไปเลย ขอตัวก่อนนะคะ” เธอโกรธเขาและยัดช่อดอกไม้คืนไปให้แก่เขาและรีบเดินออก
ธาวินพูดขึ้นแล้วหันไปมองคู่หมั้นสาวที่ยืนอยู่เคียงข้างกันวันนี้เขามีความสุขมากไม่คิดเลยว่าผู้ชายอย่างเขาจะมีวันนี้เกิดขึ้นได้ วันนี้เขามีผู้หญิงที่เขารักและเธอก็ยืนอยู่เคียงข้างเขา“พี่มีความสุขมากเลยขอบคุณที่เรายอมกลับมาหาพี่อีกครั้งนะ”“หนูก็มีความสุขมากๆเลยค่ะ หนูรักพี่นะคะ ต่อไปนี้พี่วินเป็นของหนูคนเดียวแล้วนะคะ” พราวจึงยิ้มและพูดตอบกลับไปยังคู่หมั้นหนุ่มของตนเช่นกันว่าเธอนั้นรักเขาและต่อไปนี้เขานั้นเป็นของเธอแต่เพียงผู้เดียวธาวินเมื่อได้ฟังคำบอกรักของพราวก็บอกความในใจของตนว่าเขานั้นตกเป็นของเธอมาตั้งนานแล้วและพูดบอกเธอเอาไว้ตั้งแต่ตอนนี้เลยว่าเขานั้นอยากมีลูกแล้ว “พี่เป็นของเราคนเดียวมานานแล้วครับ ไว้รอเราเรียนจบ พวกเราแต่งงานกันเลยนะ พี่อยากมีลูกแล้ว”“ค่ะ พี่รอไปก่อนนะคะ” พราวหน้าแดงขึ้นเพราะความเขินและตอบกลับธาวินว่าให้รอเธอเรียนจบก่อนและจู่ๆพราวก็เห็นเพื่อนสนิทอย่างอลิสกำลังรีบเดินหนีไปอีกทางจึงได้ชี้ให้ธาวินได้เห็นและพูดขึ้นอย่างคนที่สงสัย“เอ๊ะนั่นอลิสนี่ เดินหนีใครมากันนะ”และเหมือนทั้งคู่จะได้คำตอบแล้วเพราะสายฟ้านั้นก็ได้เดินตามอลิสไปติดๆเช่นกันจนธาวินพูดขึ้นมาว่า“นั่น
พ่อของธาวินยกยิ้มขึ้นทันทีเมื่อได้ฟังคำตอบของลูกชายพร้อมทั้งพูดและหยิบโทรศัพท์ยื่นไปทางปฐวีเพื่อให้เขานั้นได้กดเบอร์มือถือส่วนตัวให้แก่เขา“ดี ถ้างั้นทางฉันจะจัดเตรียมงานหมั้นเอาไว้และจะบอกเอ็งกับเมียอีกทีนะว่าจะได้ฤกษ์วันไหน เอาเบอร์ของเอ็งมาด้วยไอ้วี หวังว่าต่อไปพวกเราคงไม่ขาดการติดต่อกันอีกแล้วนะโว้ย”พ่อของพราวหยิบโทรศัพท์มากดเบอร์และยื่นคืนให้เพื่อนสนิทและพูดขอบคุณที่ยอมรับในตัวลูกสาวของเขา“หึ ขอบใจนะที่เอ็งยอมรับในตัวพราว”“ก็ต้องขอโทษลูกของเอ็งกับเจ้าวินด้วยเหมือนกัน เมื่อก่อนฉันคิดแต่จะให้เจ้าวินจับคู่กับพวกผู้หญิงที่อยู่ในเครือข่ายธุรกิจด้วยกันเพื่อหวังขยายอำนาจและธุรกิจจนลืมนึกถึงใจลูกๆไปเลย เห้ออ”ธาวินจึงได้เอ่ยพูดกับพ่อของเขาอีกครั้งพร้อมกับยื่นมือไปบีบฝ่ามือของพ่อเบาๆ“ทุกอย่างมันได้ผ่านไปแล้วครับพ่อ พวกเรายังเริ่มใหม่ได้เสมอนะครับ”“อืม เอาสิ พ่อขอเริ่มใหม่กับลูกทั้งสองด้วยนะ แล้วนี่เอ็งจะกลับต่างจังหวัดเลยงั้นหรือ” พ่อของธาวินใช้อีกมือทาบทับไปบนมือของลูกชายและยิ้มออกมาอย่างดีใจที่ลูกยอมยกโทษให้กับตนและถามไปยังเพื่อนสนิทอีกครั้ง“อือ ช่วงนี้ธุรกิจกำลังไปได้ดีมีลูกค้าเพ
“ฉันมีนัดคุยงานกับลูกค้าน่ะ งั้นเดี๋ยวฉันขอไปทำงานก่อนแล้วกันนะ เอ็งอย่าพึ่งหนีไปไหนล่ะ”“เออๆ ข้ามากินข้าวกับลูกสาว ลูกเขย และเพื่อนๆของลูกสาวข้าน่ะ พราวนี่เพื่อนของพ่อเองพวกเราไม่ได้ติดต่อกันนานมาก เอ็งไปทำธุระก่อนได้เลย เดี๋ยวข้าจะรอที่นี่” พ่อแนะนำธนภพให้กับลูกสาวได้รู้จักและบอกให้เพื่อนไปทำธุระให้เสร็จเรียบร้อยแล้วค่อยมานั่งคุยกัน“เด็กคนนี้คือลูกสาวเอ็งหรอกเหรอ?” พอได้ฟังปฐวีแนะนำว่าพราวนั้นเป็นลูกของเขา ธนภพก็อึ้งไปเล็กน้อยและพูดถามไปยังปฐวีเพื่อยืนยันอีกครั้ง“เออก็ใช่อ่ะดิ ทำไมหรือ” ปฐวีได้ทำการยืนยันเป็นที่เรียบร้อยแล้วเขาเห็นเพื่อนเก่ามองพราวกับตนเองสลับกันไปมาเลยถามไปยังธนภพอีกครั้งว่าทำไมหรือ“นี่ธาวินลูกชายของฉันเอง” ธนภพจึงได้แนะนำลูกชายของตนแก่เพื่อนเก่าบ้างปฐวีที่ได้ฟังธนภพแนะนำลูกชายของตนก็ตกใจไม่คิดว่าธาวินจะเป็นลูกของธนภพลูกชายของเพื่อนสนิทตนเองได้แต่ก็แนะนำให้เพื่อนนั้นไปคุยธุระเรื่องงานให้เสร็จสรรพก่อน“หาเด็กสองคนนี้ งั้นก็..เออๆไว้ค่อยคุย เอ็งไปทำธุระให้เสร็จก่อนเถอะ”ธนภพจึงพยักหน้าตอบรับและหันไปพูดคุยกับทางลูกค้าด้วยสีหน้ายิ้มแย้มและชวนลูกค้าไปนั่งยังโต๊ะที่
ครืด~เสียงโทรศัพท์ของพราวดังขึ้นเธอจึงรีบกดรับสายทันที“ค่าแม่ โทรมาคิดถึงหนูเหรอคะ”(ยัยตัวแสบของแม่ แม่คิดถึงเราอยู่แล้วแหละ แม่โทรมาบอกว่าแม่ได้ออเดอร์ใหญ่จากทางกรุงเทพ ตอนนี้พ่อกับแม่กำลังเข้าไปส่งดอกไม้ที่กรุงเทพและคงจะแวะไปหาหนูด้วย พ่อกับแม่น่าจะถึงช่วงเย็นๆ)“จริงเหรอคะ ดีมากๆเลยค่ะ หนูจะรอพ่อกับแม่นะคะ วันนี้หนูมีเรียนแค่ช่วงบ่ายวิชาเดียว เดี๋ยวหนูส่งโลเคชั่นคอนโดของพี่วินไปให้พ่อนะคะ”(โอเคจ้ะ ไว้เจอกันนะลูกสาวแม่ ตั้งใจเรียนด้วยล่ะ)เมื่อพราวกดวางสายแล้วอลิสจึงได้ถามขึ้นทันทีให้แน่ใจว่าเธอได้ยินไม่ผิดว่าพ่อกับแม่ของพราวจะลงมาหา“พ่อกับแม่พราวจะมาหาเหรอ?”พราวจึงได้ยิ้มพร้อมกับถามไปยังกลุ่มเพื่อนของเธออีกครั้งว่าพวกเธอนั้นอยากจะเจอกับพ่อแม่ของตนไหม“ช่าย อยากเจอพ่อกับแม่ของฉันกันไหม”“อยากเจอสิ พาพวกท่านไปกินอาหารที่ร้านกันนะ” มายูจึงรีบตอบพราวเพราะเธอนั้นคิดถึงและอยากเจอกับพ่อแม่ของพราว“ฉันก็ว่าดีเหมือนกันนะ เดี๋ยวบอกพี่วินไว้ก่อนดีกว่า” ว่าแล้วเธอก็กดพิมพ์ข้อความแล้วกดส่งไปบอกชายหนุ่มว่าพ่อกับแม่ของเธอลงมาส่งดอกไม้ที่กรุงเทพและจะแวะเข้ามาหาพวกเราน่าจะถึงในช่วงเย็น“ได้เวล
“แล้วไอริสว่าไงลูก” พ่อของเธอหันมาถามไปยังไอริสว่าจะเอายังไงกับผู้ชายคนนี้เธอหันไปมองใบหน้าหล่อเหล่าของชายหนุ่มคู่นอนที่เธอนั้นไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อของเขาด้วยซ้ำคิดชั่งใจว่าจะเอายังไงดีจะชอบเขาดีไหม หน้าตาก็ดี รวยก็คือของแถม แต่ลีลาเซ็กส์ของเขานี่ซิที่ทำให้เธอชอบ“ไอริสก็ชอบคุณค่ะงั้นพวกเราลองมาคบกันดู คุณว่าดีไหมคะ?”“ตกลงครับ” ทั้งคู่ต่างตกลงที่จะลองคบหากันดูเพราะต่างก็ชื่นชอบในเซ็กส์ของกันและกันช่วงเวลาสายๆของวันถัดมาธาวินลืมตาตื่นขึ้นมามองไปรอบข้างก็ไม่เห็นแฟนสาวของเขาแล้ว ชายหนุ่มจึงได้ยันกายลุกขึ้นนั่งบิดกายไปมาเพื่อสลัดความง่วงทิ้งแล้วจึงเดินออกมาจากห้องนอนเพื่อออกมาดูว่าแฟนของเขานั้นหายไปไหนซึ่งก็ได้คำตอบแล้วก็คือ เธอนั้นกำลังทำอาหารเช้าอยู่ในครัวธาวินจึงเดินย่องเข้าไปทางด้านหลังของเธอ หญิงสาวที่กำลังร้องฮัมเพลงไปตามเสียงเพลงที่เธอเปิดไว้ก็ไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าของคนด้านหลังเขาเดินเข้าไปโอบกอดเธอจากทางด้านหลังจึงทำให้หญิงสาวเกิดอาการสะดุ้งโหยงเล็กน้อยและพูดใส่หูของแฟนสาว“เช้านี้เมียพี่ทำอะไรให้พี่กินครับ”“หนูตกใจหมดเลย พี่ทำไมเดินเข้ามาไม่ให้ซุ่มให้เสียงเลยล่ะคะ”“เรานั