"ขอบคุณนะครับ ที่คุณเข้ามาในชีวิตของผม" ชายหนุ่มก้มลงจูบที่เปลือกตาของหญิงสาวที่ถูกเขาโอบกอดอยู่ "ฉันต่างหากละค่ะ ที่ต้องขอบคุณ คุณเสียมากกว่า ที่วันนั้นคุณรับเราสองแม่ลูกมาอยู่ที่นี่กับคุณด้วย"
Lihat lebih banyakบทที่ 36 บทสุดท้าย หลังเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดรินได้กลับมาที่ไร่ธนากรและธนินกับคุณหญิงก็ได้มาพร้อมกันกับริน ได้จัดงานทำบุญเพื่อระรึกถึงพี่ชายของธนินกับพี่สาวของริน ข่าวการตายและการทำสิ่งผิดกฏหมายของมานพก็ได้ออกข่าวตามช่องต่างๆ ตำรวจที่รับสินบนและหุ้นส่วนที่ทำงานร่วมกับเขาก็ถูกจับไปจนหมดรินได้ย้ายมาอยู่ที่ไร่ธนากรเพราะต้องมาทำหน้าที่ดูแลไร่แทนเจ้าหนูแทนคุณจะโตและสามารถมารับหน้าที่ตรงนี้ได้ ทำให้เธอกับธนินไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกันแต่ทว่าเขาเองก็มาหาเธอแทบทุกวันอยู่ดี“เรื่องทุกอย่างคลี่คลายแล้ว และลงตัวคุณแม่เองก็มีความสุขในการเลี้ยงหลานแล้วเมื่อไหร่ผมกับคุณจะมีความสุขกับเขาเสียทีละครับ”รินที่นั่งทำบัญชีอยู่ก็ต้องหันมาสนใจคำพูดของธนินที่วันนี้เขาเข้ามาหารินที่ไร่“ทุกวันนี้รินก็มีความสุขมากแล้วนะคะ”“แต่ผมไม่นี่ครับ ผมอยากนอนหลับไปพร้อมกับคุณตื่นมาเมื่อไหร่ก็เจอคุณที่นอนอยู่ข้างๆ แต่งงานกับผมนะครับ อย่าทรมานผมอยู่อย่างนี้เลยนะ รู้มั้ยว่าผมอิจฉาพี่ตะวันขนาดไหน ทุกวันนที่ตะวันกับส้มพลอตรักกันทุกที่ในไร่ ผมก็ได้แต่นั่งดู”“โธ่ รินก็คิดว่าเรื่องอะไร ทุกวันนี้รินก็มอบความรักให้พี่ธนินจนหม
บทที่ 35 จุดจบของมานพ ที่ไร่ภูแสงจัดงานอย่างใหญ่โตอย่างสมฐานะของมานพ เขาได้เชิญแขกมาทั่วทุกสารทิศรวมทั้งคนของไร่ธนินทรด้วย เพื่อเย้ยธนิน"เจ้าสาวสวยมากเลยนะคะ""ขอบคุณค่ะ " ช่างแต่งหน้าได้เอ่ยปากชมรินอย่าไม่ขาดปาก แต่รินที่มีสีหน้ากังวลไม่รู้ว่าวันนี้จะผ่านไปได้ด้วยดีหรือไม่"คุณรินคะ คุณมานพให้ขึ้นมาตามใกล้จะถึงเวลาแล้ว" เนียนได้ขึ้นมาตามรินตามคำสั่งของเจ้านาย รินยืนขึ้นมองตนเองในกระจกก่อนจะก้าวเท้าออกจากห้องและเดินลงบรรไดมาเห็นมานพที่แต่งตัวด้วยชุดเจ้าบ่าว เขาเองก็เป็นคนที่หล่อมากเลยทีเดียวรินเองยังเสียดายในความหล่อของเขา แต่ทำไมจิตใจของเขาถึงได้โหดเหี้ยมเพียงนี้"เจ้าสาวของผมวันนี้ช่างสวยจริงๆ" เมื่อมานพเห็นรินในชุดเจ้าสาวสีขาวผ่องใสบวกกับที่รินแต่งหน้าทำให้มานพเองก็ตกตลึงในความสวยของรินทุกครั้งไป เขาผายมือรับเจ้าสาวของเขาเพื่อเดินออกมาตอนรับแขกๆ ในงาน รินมองเห็นธนินที่มางานแต่งนี้กับตะวันพร้ออมพยักหน้าให้กำลังริน"วันนี้คนเยอะจังนะคะ"'"ก็วันนี้เป็นวันสำคัญของผม คนก็ต้องมาร่วมแสดงความยินดีกับผมนะสิครับ""ค่ะ รินว่าวันนี้ก็เป็นวันสำคัญของรินเช่นกัน มันเป็นวันที่สำคัญมากๆ ในชีวิตเล
บทที่ 34 แต่งงานกับผมมั้ย รินขึ้นมาตรงบรรไดและหลบไม่ให้มานพเห็นเมื่อเขาไม่เห็นรินลูกน้องของเขาก็พูดกับมานพขึ้นมา"โชคดีนะครับที่เราไม่ได้เอาของผิดกฏหมายไว้ในบ้าน คุณมานพนี่ฉลาดจริงๆ""ใครมันจะโง่เอาของแบบนั้นไว้ที่บ้านกัน ไม่งั้นฉันก็โดนจับไปนานแล้วนะสิ ว่าแต่ฉันอยากรู้จริงๆ เลยว่าใครเป็นคนไปแจ้งความกับตำรวจนายช่วยไปสืบให้ฉันหน่อย""ผมคิดว่าน่าจะเป็นคนในนะครับ ผมละอดสงสัยคุณรินไม่ได้เลย ""แล้วทำไมนายต้องสงสัยรินด้วยฮ่ะ ""คุณมานพลืมแล้วหรือครับว่าคุณเป็นคนสั่งฆ่าพี่สาวของคุณรินและพี่เขยของเขา เขาอาจจะมาแก้แค้นคุณหรือเปล่า”"แกหุบปากไปเดี๋ยวนี้เลยนะ ถ้าแกไมพูดคนอื่นเขาจะรู้กันได้อย่างไร ตอนนี้คนที่ฆ่าครอบครัวนั้นก็ถูกจับตัวไปแล้วแถมยังยอมรับไปแล้วว่าปล้นฆ่าเพื่อชิงทรัพย์ แกก็อย่าโง่หน่อยเลย แกก็รู้ว่าคุณรินความจำเสื่อมเธอจะไปรู้ได้อย่างไรว่าฉันเป็นคนสั่งฆ่าตอนนี้ัเป็นคนดีในสายตาเขาคุณรินไปแล้ว ไม่มีวันที่เธอจะคิดเช่นนั้นแน่นอน แกก็หุบปากของแกเอาไว้ด้วยเรื่องนี้มันผ่านมานานเท่าไหร่แล้ว ""ครับๆ ได้ครับผมขอโทษครับที่บังอาจไปสงสัยในตัวคุณริน เดี๋ยวผมจะไปสืบให้นนะครับ แล้วของที่เราไปฝากไ
บทที่ 33 รินเข้ามาอยู่ในบ้านมานพ เมื่อมาถึงห้องมานพก็ให้รินพักผ่อน เขาก็ได้กลับมาห้องของตนเองพร้อมโทรไปหาส้มจะถามเรื่องรินหรือว่าเธอเข้ามาหาเขาจะมีแผนอะไรกันแน่"ว่ายังไงคะคุณมานพ""ฉันมีเรื่องจะถามเธอ วันนี้รินมาหาฉันที่บ้านพร้อมกระเป๋าเสื้อผ้า ฉันอยากรู้ว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้น""เมื่อวานตอนเย็นส้มไปเดินสำรวจดู ก็เห็นว่าคุณธนินจะเข้าไปหารินที่ห้องแล้วรินเธอความจำเสื่อมจำธนินไม่ได้เลยว่าคิดว่าคุณธนินจะเข้าไปทำมิดีมิร้ายเลยโวยวายว่าจะไม่อยู่ที่นี่ พอทุกคนกลับไปนอนกันรินก็หนีออกจากไร่ไป ตอนนี้ทุกคนตามหาตัวกันให้ทั่ว""นี่เรื่องจริงใช่มั้ย แล้วเรื่องที่รินยังจำธนินไม่ได้ก็เรื่องจริงสินะ""ใช่ค่ะ แล้วตอนนี้ส้มก็ได้เอกสารมาแล้วนะคะ เดี๋ยวส้มจะหาเวลาเอาไปให้ คุณมานพออกมาหาส้มที่ตลาดหน่อยได้มั้ยคะ""ได้สิ แต่วันนี้ฉันยังไม่ว่าง ถ้าวันไหนฉันว่างฉันจะโทรไป แค่นนี้นะ""อย่าลืมค่าขนมนะคะ""เธอนี่มันหน้าเงินชัดๆ ถ้าเอกสารที่เธอได้มามันตรงกับที่ฉันต้องการฉันจะจ่ายเธออย่างสมน้ำสมเนื้อ""ส้มจะรอวันนั้นนะคะ"หลังจากที่วางสายมานพก็ออกไปข้างนอกเพราะมีนัดกับหุ้นส่วนไว้จะไปดูที่ทางของไร่ธนากรที่เขาต้อง
บทที่ 32 แผนของริน เมื่อทุกคนไม่สนใจส้มเธอจึงรีบหนีออกมา พอดีกับทางไร่ได้ออกไปส่งส้มที่ตลาดพอดี เธอจึงขอติดรถไปด้วยตอนนี้เธอคงจะอยู่ที่นี่ต่อไปไม่ได้ ถ้าจะกลับไปหามานพก็กลัวว่าเขาเองจะฆ่าเธอและแม่ เธอจึงตัดสินใจกลับบ้านไปเก็บเสื้อผ้าเพื่อหนีออกไปอยู่ที่อื่น ตอนนี้เรื่องอื่นไม่สำคัญเท่าชีวิตของเธอแล้ว"อ้าวแล้วนี่นางส้มมันไปไหนของมันเนี่ยะ" ป้าพรหันมาดูก็ไม่เจอส้มแล้ว"ช่างเถอะครับแม่ เธอคงไม่กล้าจะอยู่ที่นี่เพราะอายที่ทำเรื่องงามหน้าไว้ ผมว่าเธอน่าจะกลับไปที่้านของเรา เดี๋ยวผมจะไปดูเธอเอง""แล้วตะวันจะเอาอย่างไรกับส้มต่อไป” คุณหญิงเอ่ยถามตะวัน ตะวันตอบออกมาด้วยความเป็นลูกผู้ชายเต็มตัว"ถึงส้มจะร้าย และเราก็รู้แล้วว่าส้มถูกจ้างมาผมก็ยังจะรับส้มเป็นเมียผมอยู่ครับ อย่างน้อยผมกับส้มเราก็มีอะไรกันจริงๆ ส่วนเรื่องนิสัยผมว่าผมน่าจะให้ส้มเปลี่ยนเพื่ออนาคตที่ดีได้ ""เอาอย่างนั้นก็ได้ คนเราต้องรู้จักให้อภัยกันทุกคนต่างก็เคยทำผิดกันหมดทุกคน ไปเถอะไปบอกส้มว่าทุกคนให้อภัย หนูรินให้อภัยมั้ยจร๊ะ' คุณหญิงหันมาถามริน"รินให้อภัยก็ได้ค่ะ เป็นเพราะรินเองที่ไม่หนักแน่นเชื่อความรักที่คุณธนินมีให้ริน ไม่
บทที่ 31 รินจำได้ ทันทีที่รินรับสายและเห็นหน้าของคนที่อยู่ในมือถือก็จำได้ทันที"คุณหญิง เจ้าหนูแทนคุณ"ธนินได้ยินก็ดีใจคิดว่ารินจำได้ละจะจำเขาได้เช่นกัน"คุณจำได้ "(หนูจำฉันได้ใช่มั้ย ดูสิเจ้าหนูแทนคุณคิดถึงหนูมากเลย รีบรักษาตัวให้หายจะได้กลับมาหาเจ้าหนูนะลูก)"คุณหญิงคะ ช่วยรินด้วยรินกลัวผู้ชายคนนี้มากเลย อยู่ๆ ก็มาหาว่ารินเป็นคู่หมั้นของเขา "(ใครกัน ธนินนะหรือ เขาเป็นลูกชายของฉันเองและเป็นคู่หมั้นของหนูจริงๆ จร๊ะ) เมื่อรินได้ยินเธอจึงคิดว่านี่อาจจะเป็นเรื่องจริงแล้วทำไมความทรงจำระหว่างเธอกับเขาถึงได้ถึงไม่มีในความทรงจำของรินเลย"เรื่องจริงหรือคะ แล้วพี่วริษากับพี่ธนาพ่อของเจ้าหนูแทนคุณละคะไปอยู่ไหน แล้วทำไมเจ้าหนูถึงไปอยู่กับคุณหญิงได้"คุณหญิงได้ยินชื่อที่เธอไม่ได้ยินมานานก็ถึงกับต้องตกใจ(หนูรินว่าอะไรนะ พ่อกับแม่ของเจ้าหนูแทนคุณชื่ออะไร)"ก็พี่วริษากับพี่ธนาเจ้าของไร่ธนากรไงคะ " ธนินที่ยืนฟังอยู่ข้างๆ รินจึงรีบแย่งมือถือไปจากเธอ"คุณแม่ครับ เดี๋ยวผมจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังตอนนี้ผมขอถามความจริงจากรินก่อนนะครับ"(ได้สิ) คุณหญิงทำอะไรไม่ถูกเธอร้องไห้ออกมาหลานที่เธอตามหามาตลอดกลั
บทที่ 30 รินฟื้น"รินคุณจะนอนอยู่แบบนี้อีกนนานแค่ไหนรู้ม้ยว่าผมคิดถึงเสียงของคุณมากๆ เลยนะ คุณไม่คิดถึงเจ้าหนูแทนคุณหรือไงรู้มั้ยว่าเจ้าหนูร้องไห้หาคุณทุกวันเลย รีบตื่นมาเถอะนะทุกคนรออยู่"ธนินเช็ดตัวให้รินไปพร้อมพูดกับเธอทุกครั้งนี่ก็ผ่านมา3วันแล้วรินก็ยังไม่ฟื้นขึ้นมา เมื่อวานคุณแม่ของเขากับเจ้าหนูแทนคุณก็ได้มาเยี่ยม เจ้าหนูเมื่อเห็นรินก็เอาแต่ร้องไห้จนต้องรีบพากลับบ้านกริ๊ง''''จู่ๆ เสียงมือถือของธนินก็ดังขึ้นมาเขาเลยออกไปคุยมือถือข้างนอกคนที่โทรเข้ามาก็คือเพื่อนของเขา"ว่าอย่างไรเรื่องที่ให้ไปสืบได้ความคืบหน้าแล้วใช่มั้ย""ใช่ฉันไปสืบมาว่าไร่ภูแสงที่มีนายมานพเป็นเจ้าของได้ทำธุรกิจมืดอีกด้วย น่าจะเกี่ยวข้องกับการตายของพี่ชายนาย แล้วก็เรื่องดีเอ็นเอที่นายให้ไปตรวจตอนนั้น ตอนนี้ผลออกมาแล้วเด็กชายแทนคุณเป็นหลานชายของแกที่หายตัวไป100% เดี๋ยวฉันจะส่งเอกสารไปให้ที่บ้านของนายก็แล้วกันส่วนเรื่องของพี่ชายนายฉันขอสืบอีกนิดก่อนแล้วค่อยรวบรวมหลักฐานให้เพียงพอที่จะแจ้งข้อหากับเขาได้ ดีไม่ดีตำรวจในพื้นที่ก็อาจจะเป็นคนของเขาด้วยเช่นกัน ไม่งั้นเขาคงทำธุรกิจไม่ได้ถึงทุกวันนี้หรอกนะ""ขอบใจนายมากถ้
บทที่ 29 เผยความจริง "บอกฉันมานะทั้งหมดเป็นแผนเธอใช่มั้ย อย่าคิดว่าฉันดูเธอไม่ออกนะ เธอมันเป็นคนมักใหญ่ใฝ่สูงเธอคิดจะจับคุณธนินตั้งแต่แรกแล้วใช่มั้ยถึงหาเรื่องเข้ามาอยู่ในไร่นี้โดยใช้ฉันเป็นสะพาน""โอ๊ย!! ฉันเจ็บนะพี่พูดเรื่องอะไร ฉันเป็นผู้โดนกระทำนะ ฉันออกมาเรียกร้องสิทธิ์ของฉันทำไมทุกคนถึงมองฉันเป็นคนแบบนั้น"'"เธออย่าคิดว่าฉันดูเธอไม่ออกสิส้ม ฉันไม่ใช่คนโง่นะ " เมื่อเธอรู้ว่าถูกตะวันจับได้เธอเลยพูดความในใจออกมาจนหมด"ใช่!! มันเป็นแผนของฉัน ทำไมล่ะพี่มีหลักฐานหรือไงว่าฉันเป็นคนทำ อีกอย่างตอนนี้ฉันก็ตกเป็นเมียของคุณธนินแล้ว คนอย่างพี่ฉันจะไม่กลับไปหาแน่นอน.""หึ! ฉันว่าแล้วไงเธอมันนางงูพิษคุณธนินเขาดีกับเธอทุกอย่างทำไมเธอถึงทำกับเขาได้แล้วไหนจะรินอีก ถ้ารินเป็นอะไรไปฉันไม่เอาเธอไว้แแน่คอยดูเถอะ" ตะวันทนพูดกับส้มไม่ได้เขารีบเดินจากเธอไปเพื่อที่จะไปดูรินที่โรงพยาบาล"ตอนนี้นางรินมันเกิดอุบัติเหตุอยู่ที่โรงบาลเป็นตายเท่ากัน อย่าลืมที่ตกลงกันไว้ล่ะ" ส้มได้ต่อสายไปหาปลายสาย"ฉันไม่ได้ทำอะไรสักหน่อยนางนั้นมันโง่เองที่เชื่อการเล่นละครของฉัน ...ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าอาการมันเป็นอย่างไรอยากรู
บทที่ 28 อุบัติเหตุ เมื่อมาถึงไร่รินได้ตากฝนวิ่งไปดูที่ห้องทำงานที่อยู่ในสวนเธอเชื่อมั่นในตัวของธนินมาก แต่ตอนนี้ความเชื่อมั่นในตัวของเขากลับหมดลงเมื่อภาพที่รินเห็นคือคนสองคนที่กำลังนอนกอดกันหลับอยู่ เธอยืนสั่นสะท้านด้วยความหนาวและความรู้สึกเจ็บปวดทุกอย่างที่เธอเคยวาดไว้พังทลายไปหมดตอนนี้เธอหน้ามืดหูอือ ยืนดูภาพอยู่อย่างนั้นอย่างทำอะไรไม่ถูกแม้อากาศตอนนี้จะทำให้เธอหนาวร่างกายทว่าจิตใจของเธอตอนนี้ช่างหนาวเหน็บยิ่งกว่า จู่ๆ ธนินก็ตื่นขึ้นมาเห็นรินยืมมองเขาอยู่ ธนินก็ต้องตกใจเมื่อสภาพของเขาตอนนี้คือเปลือยท่อนบนอยู่แถมยังโดยส้มกอดเขาอยู่อีกด้วย"ริน เอ่อมันไม่ใช่อย่างที่รินเห็นนะ" ธนินเริ่มจะอธิบายเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้รินฟังแต่ตอนนี้รินนั้นแทบไม่อยากได้ยินคำพูดของเขาแล้ว"พี่ธนินไม่ต้องพูดอะไรแล้วค่ะ รินเห็นหมดแล้ว"รินร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายตอนนี้ใจของเธอแตกสลายไปหมด ชายที่เธอรักมากมานอกใจเธอเช่นนี้รินวิ่งออกมาท่ามกลางสายฝนที่เริ่มจะตกหนักขึ้นเรื่อยๆ ธนินเองเมื่อเห็นน้ำตาของรินเขาเองก็รู้สึกปวดใจไม่น้อยเช่นกัน เขาจับแขนของส้มออกจากตัวของเขาเพื่อที่จะวิ่งตารินไปแต่ส้มก็ดันมาตื่นซะก่อน
บทนำในคืนที่ฝนตกกระหน่ำลงมาเส้นทางข้างหน้าแทบมองไม่เห็นอะไร หญิงสาวได้อุ้มลูกชายตัวเล็กของเธอพากันตากฝนพร้อมกระเป๋าหนึ่งใบ เหมือนว่าพวกเขากำลังจะหนีอะไรอยู่ เธอวิ่งมาได้สักพักก็พบแสงไฟของรถที่กำลังเคลื่อนเข้ามา เธอกวักมือขอความช่วยเหลือจากรถคันนั้น โชคดีของเธอกับลูกที่ชายที่ได้ขับรถมานั้นได้ให้เธอกับลูกขึ้นไปกับเขาด้วย แม้ว่าเธอจะกลัวเพราะเขาเป็นผู้ชาย แต่ถ้าเธอไม่หนีไปตอนนี้เธอก็ไม่น่าจะรอด เธอตัดสินใจกระโดดขึ้นรถของเขาด้วยความเต็มใจ และมันก็เป็นจุดเปลี่ยนของชีวิตเธอตลอดกาล..."รินรีบพาเจ้าหนูหนีไป "วริษาวิ่งมาหาน้องสาวของเธอ ตะโกนบอกเธอที่ยังยืนนิ่งงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่กระนั้นเธอก็รีบไปอุ้มหลานชายตัวเล็กที่ยังนอนหลับไม่รู้เรื่องมาไว้ในอ้อมกอดของเธอ"เกิดอะไรขึ้นคะ ทำไมถึงได้พาลูกวิ่งตากฝนมา"เธอถามพี่ถามเธอด้วยความสงสัย สายตาของเธอก็เหลือบไปเห็นเลือดที่ไหลออกมาจากหน้าท้องของพี่สาว"พี่ไม่มีเวลาอธิบายหรอกนะ พี่ฝากเจ้าหนูด้วยแล้วรีบหนีไปก่อนที่คนชาติชั่วพวกนั้นจะตามมาทัน ""พี่บาดเจ็บนี่คะ เกิดอะไรขึ้นรินจะไม่ยอมไปไหนถ้าพี่ไม่บอกว่าเกิดอะไรข...
Komen