"ขอบคุณนะครับ ที่คุณเข้ามาในชีวิตของผม" ชายหนุ่มก้มลงจูบที่เปลือกตาของหญิงสาวที่ถูกเขาโอบกอดอยู่ "ฉันต่างหากละค่ะ ที่ต้องขอบคุณ คุณเสียมากกว่า ที่วันนั้นคุณรับเราสองแม่ลูกมาอยู่ที่นี่กับคุณด้วย"
ดูเพิ่มเติมตะวันตื่นขึ้นมาด้วยอาการปวดหัวหลังจากที่เขาร่วมรักกับส้มเสร็จเขาก็นอนจนเวลาล่วงเลยมาจนถึงบ่ายคล้อย เขามองดูส้มที่นอนอยู่บนแขนของเขาก่อนจะรู้สึกผิดที่เขาทำตัวแบบนี้ เมื่อฤทธิ์เหล้าหมดความรู้สึกนึกคิดของเขาก็วนกลับมา เขาพยายามจับหัวของส้มออกค่อยๆ ก่อนจะลุกขึ้นสวมใส่กางเกงเพื่อที่จะหนีออกไปตอนที่ส้มยังหลับ ถ้าทุกคนรู้หรือแม่ของเขารู้ต้องรับไม่ได้แน่ๆ ที่เขาเอาส้มเป็นเมีย ตะวันกำลังใส่เสื้อผ้าอยู่นั้นเสียงประตูก็ถูกเปิดเข้ามาจนเขาต้องชะงักเพราะทำอะไรไม่ถูกที่ถูกจับได้แบบนี้"อีส้ม!!! มึงลุกเดี๋ยวนี้เลยนะอีลูกไม่รักดีมึงพาผู้ชายมานอนที่บ้านเลยรึไง" ส้มงัวเงียต้องตื่นด้วยเสียงของแม่ของเธอที่ตอนนี้ยืนชี้นิ้วด่าแว๊ดๆ อยู่ ตะวันรีบใส่เสื้อให้เสร็จ"โธ่แม่จะอะไรนักหนา ""จะอะไรล่ะฉันไม่กลับมาไอ้ตะวันก็จะหนีเอ็งกลับนะสิ ได้แล้วจะไม่รับผิดชอบหรือไงลูกเขามีแม่นะ"ตะวันรีบหันไปมองหน้าของส้มและเหมือนเขาเองจะรู้ชะตากรรมว่าเขาต้องรับผิดชอบเรื่องที่เกิดขึ้น"จริงหรือพี่ตะวัน จะทิ้งส้มไปจริงๆ เหรอทำไมพี่ถึงเป็นคนแบบนี้""ฉันก็ไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นเหมือนกัน แต่ฉันก็ไม่ใช่ผู้ชายคนแรกของเธอไม่ใช่
ตะวันคว้าส้มเข้ามากอดทำให้เนื้อแนบชิดกันส้มที่มีประสบการณ์มากกว่าตะวันที่ยังไม่เคยผ่านใครมา เธอกอดคอของตะวันก่อนจะเงยหน้าใช้ปากของเธอประกบจูบไปที่ริมฝีปากอันหนาของตะวันที่ตอนนี้มีแต่รสชาติของเหล้าที่คละคลุ้งอยู่ทั่วปากของตะวัน เธอใช้ลิ้นดันลิ้นของเขาจนเขาแทบตั้งตัวไม่อยู่แต่ตะวันเองก็สามารถโต้ตอบเธอกลับมาได้ ทั้งคู่แลกลิ้นกันไปมาจนตะวันรู้สึกร้อนรุ่มร่างกายจนทนไม่ไหวอุ้มส้มขึ้นมาบนที่นอนของเธอและถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกด้วยความเร็ว ตอนนี้เขามองดูร่างกายที่นอนยั่วยุเขาอยู่บนเตียงก่อนจะพุ่งเข้าไปขึ้นคร่อมร่างของส้มก่อนจะใช้มือของเขาบีบเคล้นเนินอกอันอวบอิ่มของส้มจนเธอทั้งเจ็บทั้งรู้สึกเสียวจนดิ้นพร่านไปมา ตะวันก้มลงดูดดื่มพวงชมพูที่ตั้งชูชันล่อหน้าล่อตาของเขาอยู่อย่างหื่นกระหาย จนส้มร้องครางออกมาด้วยความพอใจ"อือ... ซี๊ดด!! พี่ตะวันค่อยๆ หน่อยได้มั้ยจร๊ะส้มเสียวไม่ไหวแล้ว" เมื่อตะวันได้ยินเสียงกระเส่าของส้มที่ครวญครางออกมาทำให้เขารู้สึกตื่นตัวมากกว่าเดิม เขาใช้ปากขบเม้มแรงกว่าเดิมก่อนจะใช้มืออีกข้างลูบไล้ไปที่หน้าท้องและค่อยๆ ลูบไล้ไปที่ร่องกลางระหว่างกายของส้มนิ้วของเขาตอนนี้ค่อยๆ ลูบน้อ
รินเข้ามาในครัวก็พบป้าพรนอนกุมท้องแสดงสีหน้าด้วยความเจ็บปวดอยู่กับพื้นมีแทนคุณนั่งอยู่ข้างๆ"ป้าพรคะ ลุกไหวใหมคะเดี๋ยวรินจะพยุงป้าพรไปนอนที่โซฟานะคะ""ป้าไหวจร๊ะ""เดี๋ยวรินหายาให้กินนะคะ หรือว่าจะพาป้าพรไปหาหมอดีนะ " รินกำลังพยุงป้าพรลุกขึ้นธนินก็เข้ามาพบพอดี"เกิดอะไรขึ้นครับ แล้วป้าพรเป็นอะไร""ป้าพรเจ็บท้องนะค่ะ""งั้นเดี๋ยวผมจะพาป้าพรไปที่รถ คุณเอาเจ้าหนูไปให้คุณแม่แล้วตามผมมานะครับ เดี๋ยวเราจะพาป้าพรไปหาหมอกัน""ป้าไม่ไปหรอกค่ะ เดี๋ยวป้ากินยานอนพักเดี๋ยวก็หายแล้ว""ไม่ได้หรอกครับ ผมจะพาไปป้าพรไม่ต้องคิดมากนะครับยังไงป้าพรก็เป็นคนในครอบครัวของผม"ToTธนินอุ้มป้าพรไปที่รถส่วนรินรีบอุ้มแทนคุณไปฝากคุณหญิงไว้"คุณหญิงคะ รินฝากแทนคุณก่อนนะคะ ป้าพรเจ็บท้องหนักมากคุณธนินจะพาป้าพรไปหาหมอรินจะไปเป็นเพื่อนด้วย""ฮ่ะ พรเจ็บท้องว่าแล้วเชียวเมื่อเช้าถึงมีสีหน้าแปลกๆ ไปเถอะรีบไปเอาหนูแทนคุณมานี่มา" รินรีบอุ้มแทนคุณให้คุณหญิงก่อนจะวิ่งไปที่รถหาธนินกับป้าพรทันทีทั้งคู่พาป้าพรมาหาหมอที่โรงพยาบาลคุณหมอได้ตรวจอาการสั่งยาให้ป้าพรกลับบ้านไปพักผ่อนเมื่อกลับมาถึงบ้านรินพยุงป้าพรเข้ามาในบ้านธนินสั่งให้
ธนินยังอ้อยอิ่งอยู่แบบนั้นเขาเองไม่อยากกลับไปที่บ้าน เขาอยากใช้เวลาอยู่กับรินทั้งคืน แต่มันก็คงไม่เหมาะเขาเลยต้องตัดใจขับรถออกไปให้รินได้นอนหลับพักผ่อน รินยืนดูจนรถของธนินลับตาเธอเลยหยิบเอาถุงของเดินเข้าบ้าน เมื่อเธอกำลังก้าวเท้าเดินเข้าบ้านก็ได้ยินเสียงอะไรสักอย่างที่ข้างพุ่มไม้หลังบ้านแกร๊บ!! รินรีบหันไปมองเพราะว่าต้องเป็นคนงานแน่เลย เขาจะเห็นเธอกับธนินยืนจูบกันเมื่อกี้มั้ยนะ รินเลยตะโกนถามออกไป“ใครนะ ใครอยู่ตรงนั้น!!”“เหมี๊ยวๆ" รินรู้สึกโล่งใจเมื่อเธอเห็นแมวที่เดินออกมาจากพุ่มไม้นั้น อย่างน้อยก็ไม่ใช่คน“เจ้าแมวน้อยดึกขนาดนี้มาทำอะไรอยู่ตรงนี้ กลับบ้านได้แล้วว่าแต่แกเป็นแมวของใครกันนะฉันมาอยู่นี่ตั้งนานแล้วพึ่งจะเคยเห็น แต่ก็ช่างเถอะวันนี้เหนื่อนจังไปอาบน้ำนอนหลับดีกว่า” รินพูดจบก็ปิดประตูเข้าเข้ามาอาบน้ำนอนพักตามที่เธอบอกรินเก็บของทำอะไรเสร็จแล้วเธอเลยหยิบมือถือที่ธนินซื้อมาให้มานอนดูบนที่นอน เมื่อเธอเปิดดูก็พบกับข้อความที่ถูกส่งมาให้เธอตอนอาบน้ำ(ฉันมาถึงบ้านแล้วนะ วันนี้ฉันเองก็มีความสุขมากๆ ฝันดีนะอย่าลืมฝันถึงฉันด้วยล่ะ คืนนี้ฉันคงจะนอนคิดถึงใบหน้าและรสจูบที่หอมหวานทั้งคืน
เมื่อธนินจ่ายเงินเสร็จแล้วเขาได้ให้รินไปเปลี่ยนชุดลูกไม้สีชมพูที่มันเข้ากับเธอที่สุด รินเดินออกมาจากร้านเสื้อด้วยท่าทางเคอะเขินนานเท่าไหร่แล้วที่เธอไม่ได้สวมใส่เสื้อผ้าแบบนี้“รินเธอสวยมากเลยรู้ตัวบ้างใหม” ธนินตะลึงกับความน่ารักของรินจนเขายิ้มไม่หุบสักที“รินไม่สวยหรอกค่ะ เป็นเสื้อผ้ามากกว่าแถมพี่พนักงานยังจับรินแต่งหน้าให้ด้วยเขาบอกว่าถ้าแต่งแบบนี้แล้วจะเข้ากับชุดที่ใส่”“รินสวยจริงๆ นะ เราไปหาร้านอาหารกันเถอะ รินคงจะหิวแล้วใช่มั้ย??”“รินยังไม่ค่อยหิวหรอกค่ะ แต่เรารีบไปกินรีบกลับก็ดีเหมือนกันนะคะ รินเป็นห่วงตาหนูเกรงใจคุณหญิงด้วย”“คุณแม่เขารับปากจะดูอีกอย่างท่านเต็มใจนะ รินไม่ต้องห่วงหรอก ไปรอฉันอยู่ที่รถก่อนนะเดี๋ยวฉันจะตามไป”“ได้ค่ะ” รินเดินไปรอธนินที่รถของเขา สักพักธนินก็เดินตามมาพร้อมถุงอะไรสักอย่างรินเองก็ไม่ค่อยได้สนใจเท่าไหร่จึงไม่ได้ถามเขาไปเมื่อทั้งสองมาถึงร้านอาหารธนินเอารถเข้าไปจอดให้รินยืนรออยู่ที่หน้าร้าน แต่ทว่าเมื่อเธอยืนรอธนินอยู่นั้นก็มีชายหนุ่มเดินเข้ามาชนเธอเข้าจนธอล้มลงกับพื้น“โอ๊ย!!.”.” _”รินร้องออกมาด้วยความตกใจและเจ็บบั้นท้ายที่ล้มกระแทกพื้นเข้าอย่างจัง
รินยังคงรู้สึกร้อนรุ่มอยู่ภายในใจใบหน้าร้านผ่าวอยู่ถึงแม้ธนินกลับบ้านใหญ่ไปแล้ว ตอนนี้ความรักของเธอกำลังเบ่งบานเหมือนดอกไม้ที่กำลังผลิดอกออกมาให้เชยชม เธอมองไปทางไหนก็เห็นแต่ใบหน้าของธนิน จนกระทั่งสายตาของเธอเหลือบไปเห็นชายที่กำลังเดินมาบ้านพักของเธอตอนแรกเธอคิดว่าเป็นธนิน หัวใจของเธอก็เต้นตึกตักอีกครั้งแต่พอเขาเดินมาใกล้ๆ กลับเป็นตะวันที่หิ้วทั้งขนมและผลไม้มาให้เธอ รินรีบลงมาจากระเบียงตรงไปช่วยตะวันหิ้วของทันที“พี่ตะวันเอาอะไรมาเยอะแยะคะ เดี๋ยวรินช่วยถือ”“ไม่ต้องหรอกจร๊ะ^ ^ พี่ถือไหวพี่เอาขนมกับผลไม้มาให้แทนคุณนะ" ตะวันหันของหนีรินเพราะกลัวว่าเธอจะช่วยจริงๆ มันไม่ได้หนักอะไรสำหรับผู้ชายหุ่นบึกบึนอย่างเขา“วันหลังไม่ต้องเอามาให้ก็ได้นะคะรินเกรงใจ”“ไม่ต้องเกรงใจนะ พี่เต็มใจอยู่แล้วอะไรที่พี่ช่วยรินได้พี่ก็อยากช่วยรินเต็มที่”“มาเหนื่อยๆ ขึ้นบ้านไปดื่มน้ำเย็นก่อนนะคะ เดี๋ยวรินจะไปเอาน้ำมาให้” ตะวันเดินตามรินขึ้นมาบนบ้าน“แทนคุณนอนหลับอยู่เหรอทำไมพี่ไม่เห็นได้ยินเสียงเลย” รินได้ยื่นแก้วน้ำให้กับตะวันก่อนจะตอบเขา“คุณหญิงท่านพาแทนคุณไปที่บ้านใหญ่นะค่ะ”“รินพี่ถามจริงๆ เราไม่เหนื่อยหรือ
"ฉันรู้มาว่าลูกชายของฉันมาทำให้เธอเสียใจใช่มั้ย ฉันต้องขอโทษแทนเจ้าธนินด้วยนะรายนั้นนะปากแข็งปากหนักและเขาไม่รู้จะหาวิธีไหนมาขอโทษหนูริน เลยทำให้เกิดเรื่องขึ้นกว่าเดิมเขานิสัยเหมือนพ่อเขามากเลย""คุณธนินให้คุณหญิงมาพูดกับรินเหรอคะ""เปล่าหรอกฉันมาด้วยตัวของฉันเอง ฉันไม่อยากเห็นพวกเธอสองคนโกรธกันนานๆ หนูรินพอจะให้อภัยธนินได้มั้ย"รินคิดอยู่พักใหญ่ก่อนตัดสินใจให้อภัยเขาดูอีกครั้งแม้เรื่องวันนี้เขาจะทำแรงเกินกว่าเหตุแต่อย่างน้อยเจ้าหนูแทนคุณก็ไม่ได้เป็นอะไร"ก็ได้ค่ะ ""งั้นดีเลย เย็นนี้เดี๋ยวฉันจะให้เจ้าธนินพาเธอไปกินอาหารนอกบ้านเป็นการไถ่โทษส่วนแทนคุณจะดูแลให้เอง แทนคุณไปบ้านใหญ่กันมั้ยครับ ฉันซื้อของเล่นมาให้หนูด้วยนะ " แทนคุณตบมือยิ้มร่าอย่างดีใจเมื่อได้ยินคำว่าของเล่น"ไม่ต้องทำถึงขนาดนั้นก็ได้ค่ะคุณหญิง ""ไม่ได้สิคนทำผิดก็ต้องลงโทษ ฉันจะลงโทษเจ้าธนินเองด้วยการพาเธอไปเที่ยวและออกไปหาอะไรกินข้างนอกเย็นนี้ ป้าพรเรากลับกันเถอะ เดี่ยวฉันจะพาแทนคุณไปด้วยนะเธอไปเตรียมนมกับขวดนมมาให้ฉันหน่อย" แม้รินจะปฎิเสธแต่คุณหญิงก็อุ้มแทนคุณไปแล้ว เธอทำได้เพียงเก็บขวดนมใส่ตะกร้าและยกให้ป้าพรไปเมื่อคุ
รินรีบเดินลงน้ำมาหาธนินด้วยความเร็ว"แทนคุณอยู่ไหนคะ แล้วคุณดูลูกฉันอีท่าไหนทำไมทำให้แกตกน้ำได้ ฮือ" ความกลัวเริ่มคืบคานเข้ามาในหัวใจของรินอย่างถาถม เธอไม่รู้จะเอาหน้าที่ไหนไปเจอพี่สาวเธอได้ ถ้าเขารู็ว่าแค่หลานตัวเล็กๆ เธอยังดูแลเขาไม่ได้ เมื่อธนินเห็นใบหน้ารินที่เคร่งเคลียดแถมยังร้องไห้ เขารีบยกแทนคุณออกจากเสื้อของเขา"คุณร้องไห้เลยเหรอ ผมแค่แกล้งคุณเล่นแค่อยากให้คุณลงมาเล่นน้ำด้วยกันไม่คิดเลยว่ามันจะทำให้คุณตกใจและร้องไห้ขนาดนี้ " เมื่อรินเห็นแทนคุณที่ยิ้มแฉ่งให้กับเธอ เธอรู้สึกโล่งใจแต่เธอยิ่งโกรธชายตรงหน้ามากขึ้น"มันไม่ตลกนะคะ ที่คุณจะเอาความเป็นความตายมาล้อเล่นคุณจะต่อว่าฉันแบบไหนฉันไม่เคยว่าแต่รอบนี้คุณมาโกหกกันแบบนี้มันแรงเกินไปเหรอคะ เคยคิดถึงจิตใจฉันบ้างมั้ยว่าฉันจะรู้สึกอย่างไรเอาแทนคุณมาให้ฉัน ฉันจะพาลูกกลับบ้าน ""ผมขอโทษ " สายตาธนินที่ยื่นเด็กชายตัวน้อยคืนให้รินด้วยความรู้สึกผิด"ไม่ต้องพูดอะไรแล้วค่ะ แค่นี้ฉันก็รู้แล้วว่าคุณไม่เห็นแคร์ความรู้สึกใครเลย แทนคุณกลับบ้านกันลูก" รินยื้อแย่งลูกออกมาจากแขนของธนินแล้วพาแทนคุณเดินขึ้นจากน้ำอย่างทุลักทุเลธนินคิดแค่ว่าอยากให้รินลง
เสียงเจี๊ยวจ้าวของนกที่บินไปมาอยู่ในไร่และเสียงไก่ที่ขันบ่งบอกว่าเช้าแล้ว รินรีบลุกขึ้นมาทำกับข้าวให้แทนคุณก่อนที่เขาจะตื่น เธอลุกขึ้นมาข้างนอกห้องมองออกไปดูบรรยากาศยามเช้าที่สดชื้นแสงตะวันกำลังโผล่ขึ้นมาจากขอบฟ้าเธอมองไปด้วยความอบอุ่นใจ กี่วันแล้วนะที่เธอมาอยู่ที่นี่ เธอคิดถึงพี่สาวสุดที่รักของเธอเหลือเกิน เธอรีบล้างหน้าล้างตาทำกับข้าวเมื่อเธอทำเสร็จแล้วก็กลับไปดูแทนคุณที่ยังนอนหลับปุ๋ยอยู่ในผ้าห่ม เธอรีบไปอาบน้ำ วันนี้เป็นวันหยุดของเธอ เธอเลยตั้งใจจะเลี้ยงแทนคุณอยู่ที่บ้านพักโดยจะไม่พาไปที่บ้านใหญ่เมื่อเธออาบน้ำเสร็จแล้วเธอเดินเข้ามาดูแทนคุณอีกครั้งเดกน้อยที่ได้ยินเสียงเธอเดินเข้ามารีบลุกขึ้นอย่างงัวเงียก่อนจะเรียกเธอด้วยความดีใจ"ม๊ามา"เธอเห็นแทนคุณตื่นแล้วรีบเข้าไปกอดทันที"ตื่นแล้วเหรอครับ ไหนดูสิคนเก่งของฉันอยู่ไหนนะ ""นี่ๆ "แทนคุณพูดพร้อมชี้เข้าหาตัวเองและส่งยิ้มกว้างให้รินจนเห็นฟันน้ำนมที่เรียงกันทุกเล่ม^∆^"มานี่สิ ให้แม่กอดหน่อยนะ เก่งจังเลยตื่นมาก็อารมณ์ดี หิวข้าวหรือยังครับ ป่ะไปล้างหน้าแปลงฟันแล้วไปกินข้าวกัน"แทนคุณรีบลุกมาอยู่ในอ้อมกอดของรินทันทีเมื่อได้ยินคำว่าข้าว
บทนำในคืนที่ฝนตกกระหน่ำลงมาเส้นทางข้างหน้าแทบมองไม่เห็นอะไร หญิงสาวได้อุ้มลูกชายตัวเล็กของเธอพากันตากฝนพร้อมกระเป๋าหนึ่งใบ เหมือนว่าพวกเขากำลังจะหนีอะไรอยู่ เธอวิ่งมาได้สักพักก็พบแสงไฟของรถที่กำลังเคลื่อนเข้ามา เธอกวักมือขอความช่วยเหลือจากรถคันนั้น โชคดีของเธอกับลูกที่ชายที่ได้ขับรถมานั้นได้ให้เธอกับลูกขึ้นไปกับเขาด้วย แม้ว่าเธอจะกลัวเพราะเขาเป็นผู้ชาย แต่ถ้าเธอไม่หนีไปตอนนี้เธอก็ไม่น่าจะรอด เธอตัดสินใจกระโดดขึ้นรถของเขาด้วยความเต็มใจ และมันก็เป็นจุดเปลี่ยนของชีวิตเธอตลอดกาล..."รินรีบพาเจ้าหนูหนีไป "วริษาวิ่งมาหาน้องสาวของเธอ ตะโกนบอกเธอที่ยังยืนนิ่งงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่กระนั้นเธอก็รีบไปอุ้มหลานชายตัวเล็กที่ยังนอนหลับไม่รู้เรื่องมาไว้ในอ้อมกอดของเธอ"เกิดอะไรขึ้นคะ ทำไมถึงได้พาลูกวิ่งตากฝนมา"เธอถามพี่ถามเธอด้วยความสงสัย สายตาของเธอก็เหลือบไปเห็นเลือดที่ไหลออกมาจากหน้าท้องของพี่สาว"พี่ไม่มีเวลาอธิบายหรอกนะ พี่ฝากเจ้าหนูด้วยแล้วรีบหนีไปก่อนที่คนชาติชั่วพวกนั้นจะตามมาทัน ""พี่บาดเจ็บนี่คะ เกิดอะไรขึ้นรินจะไม่ยอมไปไหนถ้าพี่ไม่บอกว่าเกิดอะไรข...
ความคิดเห็น