ทั้งสามคนต้องมานอนเบียดกันในที่นอนเล็กๆ ของบ้านพัก จนจะทำให้รินล่วงจากเตียงได้ธนินเลยบอกให้เธอขยับเข้ามาใกล้ๆ เขามากกว่านี้
“ขยับเข้ามาใกล้ๆ กันก็ได้ครับ เดี๋ยวแทนคุณหลับผมก็จะลุกออกไปแล้ว ไม่ต้องห่วงนะผมไม่ทำอะไรคุณหรอก”
“ฉันรู้ค่ะ เพียงแต่มันไม่ควรที่เราจะมาร่วมเตียงกันอย่างนี้” รินรู้สึกแปลกๆ ที่ธนินมานอนเตียงเดียวกับเธอทำเหมือนทั้งสองคนเป็นพ่อแม่ของแทนคุณจริงๆ มันยิ่งทำให้รินทำตัวไม่ถูก
“ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยครับ ผมทำเพื่อเจ้าหนูแทนคุณ คุณไม่ต้องคิดมากนะ”
แม้ว่าเขาบอกไม่ต้องคิดมากอะไร เธอก็ยังคิดอยู่ดี ในเมื่อเขาไม่รู้ว่าความจริงเธอยังโสดและซิงไม่ว่าผู้ชายหน้าไหนเธอก็ต้องกลัวไว้ก่อน
สักพักแทนคุณก็หลับไปในอ้อมกอดของธนิน เขาค่อยๆ วางแทนคุณลงแล้วลุกขึ้นอย่างช้าๆ
รินก็ลุกตามเขาด้วยเพื่อจะเดินไปส่งเขาที่หน้าบ้าน
“ขอบคุณนะคะที่มาส่งแทนคุณเข้านอน” เธอบอกเขาเมื่อเขาเดินมาที่ประตู
“ครับ คุณก็ไปพักผ่อนเถอะครับ เดี๋ยวพรุ้งนี้ต้องเข้าไร่ส้มอีกคุณเองก็เหนื่อยมาทั้งวัน” ธนินมองดูใบหน้าหญิงสาวที่ยืนอิดโรย
“ไม่ค่อยเหนื่อยหรอกค่ะ ขอแค่มีเงินไว้ซื้อนมให้แทนคุณฉันก็ดีใจมากแล้วล่ะค่ะ”
“งั้นผมไปก่อนนะ นอนหลับฝันดีนะครับ"
“คุณเองก็เช่นกันนะคะ”
เมื่อเห็นธนินเดินไปจนสุดลูกหนูลูกตาเธอรีบเข้าห้องแล้วล็อคประตู นอนกอดแทนคุณแล้วหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า
เช้ารุ่งขึ้นเธอก็รีบลุกขึ้นมาเตรียมข้าวเตรียมของให้แทนคุณ และป้อนข้าวเพื่อไม่เป็นภาระให้ป้าพรกับคุณหญิงมากนัก เช้าวันนี้คุณธนินไม่ได้เข้าไปที่ไร่ เขาได้ให้ตะวันมารับรินไปที่ไร่แทน
"อรุณสวัสดิ์ครับคุณริน เมื่อคืนนอนหลับฝันดีมั้ยครับ" ตะวันเข้ามาทักทายรินด้วยใบหน้ายิ้มแย้มและดีใจเป็นอย่างมาก
"สวัสดีตอนเช้าค่ะ ทำไมวันนี้พี่ตะวันถึงได้มารับรินละคะ คุณธนินไปไหน?"
รินมองซ้ายขวาก็ไม่เจอธนิน เธอเลยถามด้วยความสงสัย
"คุณธนินให้ผมมารับน้องรินไปที่ไร่ด้วยกัน เห็นบอกว่าเมื่อเช้าตรู่ตำรวจได้โทรมาแจ้งคุณธนินให้เข้าไปพบที่ ส.น นะครับเรื่องพี่ชายของคุณธนิน ส่วนเรื่องรายระเอียดพี่เองก็ไม่ทราบเท่าไหร่ แล้วนี่น้องรินเตรียมตัวเสร็จรึยัง?"
เขามองสำรวจรินที่เตรียมตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว เหลือแต่แทนคุณที่ป้าพรยังไม่มารับ
"เสร็จแล้วค่ะ เดี๋ยวช่วยรอรินสักครู่นะคะ รินะพาแทนคุณไปหาป้าพรก่อน"
ไม่ทันที่เธอจะเดินไปหาป้าพรก็เดินมาหาเธอก่อนแล้ว
"ป้ามาแล้วจร๊ะ ไหนดูสิวันนี้คนเก่งของป้าอารมณ์ดีหรือเปล่า"
ป้าพรรีบมาอุ้มเอาแทนคุณจากอ้อมกอดของรินไป
"รินฝากแทนคุณด้วยนะคะ วันนี้รินป้อนข้าวเจ้าหนูแล้ว เลยพาเจ้าหนูไปหาป้าสาย ขอโทษด้วยนะคะ"
"วันหลังไม่ต้องก็ได้นะจร๊ะ เดี๋ยวป้าทำให้เองต่อจากนี้คุณธนินให้ป้าเลี้ยงดูแทนคุณอย่างเดียวงานที่บ้านป้าก็ไม่ได้ทำแล้ว หนูโชคดีมากเลยนะที่เจอเจ้านายที่ดีแบบนี้ ไปกันหนูแทนคุณป่านนี้คุณหญิงคงรอนานแล้ว"
ป้าพรได้พาแทนคุณเดินไปที่บ้านใหญ่ ส่วนรินกับตะวันก็พากันมาที่ไร่ พอมาถึงคนงานที่ไร่ก็ได้มาบอกตะวันว่าวันนี้คนงานที่ไร่ได้ลาป่วยไปสองคนทำให้เก็บส้มไม่ทันส่ง ต้องทำยังไงดี รินเลยอาสาที่จะไปเก็บส้มช่วยตะวัน
"น้องรินไหวแน่นะ วันนี้แดดร้อนด้วยเดี๋ยวก็ไม่สบายเอาพี่ตะวันว่าน้องรินไปคัดแยกส้มกับพวกผู้หญิงที่โรงคัดแยกเถอะ"
ตะวันบอกรินด้วยความเป็นห่วงช่วงนี้อากาศร้อนจริงๆ เหมือนจะมีพายุเข้า ใบหน้าของรินตอนนี้ก็เริ่มแดงเพราะฤทธิ์แดด
"รินไหวค่ะให้รินช่วยนะคะ รินทำได้"
เมื่อตะวันบอกไม่ฟังเขาก็ได้แต่อยู่ใกล้ๆ เธอด้วยความเป็นห่วง
ทางด้านธนินตำรวจได้โทรบอกให้เขาเข้ามาหาเพื่อแจ้งความคืบหน้าของคดี เขาได้เข้าไปหาตำรวจทันทีที่ ส.น เปิด
"สวัสดีครับผมธนินที่คุณตำรวจโทรไปหาเมื่อเช้านี้ไม่ทราบว่าความคืบหน้าไปถึงไหนแล้วครับ"
ร้อยเวรมองหน้าของธนินก่อนบอกให้เขาเข้าไปพบกับสารวัตรที่อยู่อีกห้องหนึ่ง เขาได้เดินมาส่งธนินที่ห้องก่อนออกไป
"มาแล้วเหรอครับคุณธนิน "
"สวัสดีครับสารวัตร"
"นั่งลงก่อนครับ เมื่อเช้าผมเองเป็นคนโทรไปหาคุณ พอดีทางเราจับตัวคนร้ายที่ฆ่าพี่ชายของคุณได้แล้ว คนร้ายรับสารภาพว่าที่ทำลงไม่ได้มีเจตนาอื่น พวกเขาเข้าไปปล้นเอาเงินแต่พี่ชายของคุณต่อสู้เขาเลยใช้ปืนยิงพี่ชายของคุณ พี่สะใภ้และลูกเข้ามาเห็นเหตุการณ์ คนร้ายเกิดความกลัวความผิดเลยจะปิดปากทั้งสองคนด้วย ตอนนี้คนร้ายได้อยู่ในห้องขังคุณจะไปดูเขามั้ยครับ ทางเราจะปิดคดีนี้แล้วนะครับในเมื่อได้ตัวคนร้ายมาแล้ว"
ธนินที่ได้ยินคำพูดของตำรวจและคำให้การของคนร้ายเขาไม่ได้เชื่อในทันที แค่ปล้นคงไม่ต้องฆ่าปิดปากทั้งครอบครัวก็ได้ ธนินได้ตามตำรวจไปดูหน้าคนร้ายที่ทำกับครอบครัวของเขา
"นี่ครับคนร้ายที่ปล้นชิงทรัพย์และฆาตกรรมครอบครัวของคุณ"
ตำรวจได้ชี้ให้ดูหน้าคนที่ทำกับครอบครัวเขา แต่ใบหน้าของคนร้ายที่เหมือนไม่ใช่คนร้ายดูเหมือนจะเป็นแพะรับบาปเสียมากกว่า แถมตอนนี้เขายังสั่นกลัวธนินเลยเข้าไปถามใกล้ๆ
"คุณทำแบบนี้กับครอบครัวผมทำไม ปล้นก็น่าจะเอาเงินทองไปสิ ไปฆ่าคนในครอบครัวทำไมห่ะ ตอบผมมาสิ"
ชายฉกรรจ์ไม่ตอบอะไรเขาเพียงแค่หันมองครู่เดียวก่อนหลบสายตา เสมือนกลัวเขารู้อะไรบางอย่าง
"ทำไมไม่ตอบ ตอบผมมาสิ"
ธนินตะโกนเสียงดังลั่น ทำให้นายตำรวจรีบมาพาตัวเขาออกมาจากตรงนั้น
เขาต้องกลับออกมาด้วยความโกรธแค้นยิ่งกว่าเดิม ในเมื่อเขาหวังความยุติธรรมจากตำรวจไม่ได้เขาเลยจะตามหาตัวคนร้ายเอง เขาได้โทรไปหาเพื่อนของเขาทันที เขาไม่ค่อยเชื่อตำรวจเพราะขัดแย้งอะไรหลายๆ อย่าง ถ้าเป็นการปล้นสมบัติทำไมของในบ้านรวมทั้งเงินทองเครื่องเพชรยังอยู่ครบเหมือนเดิม เมื่อติดต่อเพื่อนได้ เขาได้เล่ารายละเอียดให้เพื่อนของเขาฟัง และเพื่อนก็รับปากจะตามเรื่องนี้ให้ ธนินเลยขับรถกลับไปที่ไร่ของเขา ระหว่างทางกลับเขาเหลือบไปเห็นเสื้อผ้าเด็กที่น่าจะเหมาะกับแทนคุณ เขาไม่ลืมที่จะแวะซื้อไปฝากเจ้าตัวเล็ก เขาเองก็เอ็นดูแทนคุณอย่างมาก เขารู้สึกถูกชะตากับเด็กคนนี้
ส่วนในเรื่องของหลานชายตอนนี้เขาเองก็เริ่มท้อที่ไม่ได้ข่าวคราวอะไรเลย เขาได้เอารูปของหลานส่งไปสำนักหนังสือพิมพ์ให้ลงตามหาคนหายก็ยังไร้ร่องรอย
พอกลับมาถึงที่ไร่ธนินก็เดินเข้ามานั่งที่โซฟาในห้องนั่งเล่นอย่างหมดแรง จนแม่ของเขามองออกและเกิดสงสัยว่ามีเรื่องอะไรที่ทำให้ลูกชายของเธอนั่งหน้าระห้อย"กลับมาแล้วเหรอ ตำรวจว่าอย่างไรบ้าง"คุณหญิงถามขึ้นทันทีเมื่อเห็นหน้าลูกชายเธอเองก็ใจจดใจจ่ออยากรู้ว่าคดีของลูกชายเธอไปถึงไหนแล้ว"ตำรวจจับคนร้ายได้แล้วครับ คนร้ายรับสารภาพว่าเขาเป็นคนลงมือฆ่าพี่แต่ที่เขาทำลงไปเพราะพี่ต่อสู้ เขาบอกตำรวจว่าเข้ามาปล้นของ"เมื่อคุณหญิงได้ยินถึงกลับจะเป็นลมล้มพับ ธนินรีบมาพยุงแม่ของเขาไว้"ป้าพร ป้าพรครับเอายาดมมาให้คุณแม่หน่อยครับ คุณแม่เป็นลม"ป้าพรรีบวางแทนคุณลงแล้วไปหยิบเอายาดมยาหอมที่กล่องยามาให้ธนิน แทนคุณเองก็เหมือนจะรู้เรื่องเขาเดินเข้าไปหาคุณหญิงแล้วจับมือแถมยังเรียกท่านอีก"ย่า ย่ากั๊บ"ป้าพรกับธนินมองไปที่เด็กชายที่รีบเดินอุ้ยอ้ายเข้ามาจับที่แขนของคุณหญิงด้วยความเป็นห่วง"ป้าพรครับเดี๋ยวพาแทนคุณออกไปก่อนนะครับ ผมจะพาคุณแม่ขึ้นไปพักข้างบนห้อง ""ได้ค่ะ เดี๋ยวป้าจะเอาแทนคุณไปนอนกลางวันด้วย "ป้าพรก็ได้พาแทนคุณไปอีกห้อง ส่วนธนินก็อุ้มแม่ของเขาไปที่ห้องนอน เขารู้ว่าแม่ของเขาเสียใจขนาดไหน ไม่มีใครอยากให
เมื่อรินมาถึงที่ห้องเธอวางแทนคุณให้นั่งเล่นของเล่นส่วนเธอก็ไปอาบน้ำ วันนี้เธอรู้สึกครั้นเนื้อครั้นตัวแปลกๆ เมื่อเธออาบน้ำเสร็จเธอก็ได้พาแทนคุณเข้านอนเพราะป้าพรบอกว่าเธอป้อนข้าวแทนคุณให้แล้ว เมื่อหัวถึงหมอนเธอก็หลับไปทั้งอย่างนั้นทั้งๆ ที่เธอเองยังไม่ได้กินอะไรเข้าท้องสักคำทางด้านธนินเขาเองก็กลับมาโดยความหงุดหงิดใจและพยายามจะเข้าใจตัวเองที่ไปพูดกับรินอย่างนั้น จนตอนนี้เขาเข้าใจตัวเองแล้วว่าเขานั้นต้องแอบชอบเธอเข้าแล้วแน่ๆ เลย เขาไม่ชอบให้เธอใกล้ชิดผู้ชายคนอื่นเลย นั้นเป็นเหตุผลที่เขาโมโหใส่เธอกับตะวัน เมื่อเขาเองนอนไม่หลับเลยออกมาเดินเล่นเมื่อตอนค่ำๆ หลังทานข้าวเสร็จป้าพรได้มาบอกกับเขาว่าสีหน้าของรินเหมือนจะไม่ค่อยสบายและอ่อนล้า หรือว่าเขาจะให้เธอทำงานหนักเกิน เขาเพียงแค่คิดถึงเธอเท้าของเขาก็ได้เดินมาหยุดอยู่ที่บ้านพักของเธอ ทันใดนั้นเองเขาก็ได้ยินเสียงแทนคุณร้องไห้ส่งเสียงดังออกมาข้างนอก แต่เขาไม่ได้ยินเสียงของรินที่ปลอบแทนคุณเลย เขาไม่รอช้าถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไปดูทั้งสองคนเขาเข้าไปอุ้มแทนคุณที่กำลังร้องไห้และเข้ามาปลุกรินที่นอนไม่รู้เรื่องเธอนอนตัวสั่นเทาอยู่เมื่อเขามาแตะที่ตัวเ
สายๆ ของวันรินได้ตื่นมาจากการนอนอีกครั้งเธอได้ลุกกินข้าวกลางวันที่แม่บ้านของคุณธนินเตรียมมาให้พร้อมกินยาตอนนี้เธอรู้สึกดีขึ้นมากแล้ว เลยออกมายืนเล่นที่ระเบียงหน้าบ้าน สายตาเธอเหลียวมองเห็นชายหนุ่มเดินมาหาเธอจากไกลๆในตอนแรกเธอคิดว่าเป็นคุณธนินหัวใจของเธอสั่นระรัว แต่ก็ต้องผิดหวังเมื่อคนที่มาเป็นตะวัน"เป็นอย่างไรบ้างดีขึ้นรึยัง"ตะวันเมื่อมาถึงเขาก็เอามือมาแตะหน้าผากของรินดูว่าเธอหายหรือยัง"รินรู้สึกดีขึ้นแล้วค่ะ แล้วพี่ตะวันมาได้ไงไม่ไปที่ไร่เหรอคะ""พี่ไปมาแล้วนะ รีบทำงานพอพักก็รีบมาหารินเลยพี่เป็นห่วงรินมากรู้มั้ย? ได้ยินจากแม่ว่ารินไม่สบาย ใจจริงพี่อยากมาหารินแต่เช้าแต่คุณธนินนะสิให้ไปรีบเข้าไร่ก่อนเลยไม่ได้แวะมา เป็นเพราะพี่ทำให้รินไม่สบาย สมแล้วที่คุณธนินดุพี่เมื่อเช้า" ตะวันทำหน้ารู้สึกผิดที่ทำให้หญิงสาวเป็นไข้"ฮ่ะอะไรนะคะ!! คุณธนินไปต่อว่าพี่เหรอคะ รินเป็นคนทำเองต่างหากทำไมเขาไม่ว่ารินไปว่าพี่ตะวันทำไม ""ไม่เป็นไรหรอกจร๊ะริน เพราะพี่เองที่ไม่ห้ามรินนะ แล้วกินอะไรหรือยังพี่เอาผลไม้กับนมมาฝากด้วยกลัวรินทานข้าวไม่ได้""รินทานแล้วค่ะขอบคุณนะคะ ที่เป็นห่วงแถมยังเอาของมาให้รินอี
เช้ารุ่งขึ้นรินตื่นมาด้วยร่างกายที่แข็งแรงตอนนี้เธอก็ได้หายป่วยแล้ว เธอลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวจะออกไปหาแทนคุณแต่เมื่อเธอมาดูนมของแทนคุณกลับพบว่ามันใกล้จะหมดแล้ว แทนคุณเริ่มโตขึ้นก็กินนมเยอะขึ้น เธอจำได้ว่าพึ่งออกไปซื้อกับคุณธนินเมื่ออาทิตย์ที่แล้วนี่เอง เธอเลยไปหาป้าพรกับคุณหญิงที่บ้านใหญ่"คุณหญิงคะ รินขอฝากแทนคุณให้อยู่กับคุณหญิงสักพักก่อนได้มั้ยคะ ตอนแรกฉันกว่าจะมารับแทนคุณกลับไปเลี้ยงเอง แต่ว่านมของแทนคุณใกล้จะหมดแล้วฉันว่าจะเข้าไปในตลาดสักครู่นะค่ะ""ได้สิทำไมจะไม่ได้ล่ะ ป้าพรไปเป็นเพื่อนหนูรินหน่อยนะ ไปหาซื้อกับข้าวมาด้วยแล้วก็อย่าลืมซื้ออะไรอร่อยๆ มาฝากแทนคุณของฉันด้วยละ.""คุณหญิงจะดูแทนคุณคนเดียวไหวเหรอคะ เดี๋ยวรินไปคนเดียวก็ได้คุณหญิงต้องการอะไรบอกรินได้ค่ะ เดี๋ยวรินจะซื้อมาให้""ทำไมจะไม่ไหวล่ะ แทนคุณตัวเท่านี้ฉันยังไม่แก่สักหน่อย เด็กตัวแค่นี้สบายมาก อะนี่ติดตัวไว้เผื่อไม่พอ""ไม่เป็นไรค่ะ คุณหญิงเอาเก็บไว้เถอะค่ะ รินยังพอมีอยู่บ้าง"เมื่อคุณหญิงยื่นเงินจำนวนหนึ่งให้ริน เธอเองไม่กล้ารับ แต่คุณหญิงก็ยังยัดเหยียดให้เธออยู่ดี"รับไปเถอะ แทนคุณนับวันยิ่งกินเยอะเผื่อเธออยากได้นั้น
ฝั่งด้านธนินเขากำลังขับรถกลับจากส่งคนงานกลับบ้าน เสียงมือถือของเขาก็ดังขึ้น เมื่อเขายกขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นเพื่อนนักสืบของเขาเองนักสืบได้บอกข่าวกับเขาว่าตอนนี้เขาได้เข้าไปสืบเบาะแสที่ไร่มาแล้ว และได้รับรู้ว่าก่อนหน้าที่พี่ชายของเขาจะเสียชีวิตได้มีปากเสียงกับเจ้าของไร่ภูแสงเป็นคนที่มีอิทธิพลใหญ่โตระดับจังหวัด เขาเข้ามาพูดคุยเรื่องการซื้อไร่ต่อจากพี่ชายของธนินเพื่อนำมาทำรีสอทร์เพราะที่ของพี่ชายของเขาเป็นที่ๆ สวยมากๆ เหมาะกับการทำที่พักที่ท่องเที่ยว แต่พี่ชายของเขาไม่ยอมขายแม้ว่าชายคนนั้นจะให้ราคาสูงเท่าไหร่ก็ตามเขาเองก็รู้ว่าพี่ชายของเขานั้นหวงแหนที่แห่งนี้มากเท่าไหร่เพราะมันเป็นที่ของพ่อที่สร้างมากับมือ พี่ชายเคยบอกว่าจะสานฝันของพ่อต่อไปและช่วยให้ชาวบ้านแถวนั้นมีรายได้ในการมารับจ้างในไร่ของเขาอีกด้วย แต่นักสืบยังไม่แน่ชัดว่าใช่คนนี้หรือเปล่าเพราะเขาเองยังไม่มีหลักฐานและขอให้เก็บเรื่องนี้เอาไว้ก่อน ตอนนี้เขาจะตามหาหลักฐานให้แน่ชัดเดี๋ยวเขาแจ้งกลับมาอีกทีเมื่อสายถูกตัดไปแล้วธนินได้ขับรถกลับมาที่ไร่ เมื่อเอารถเข้ามาจอดที่โรงรถ สายตาของเขาก็พบเข้ากับชายหนุ่มที่หน้าตาภูมิฐานที่ดี แถมยังยืน
เสียงเจี๊ยวจ้าวของนกที่บินไปมาอยู่ในไร่และเสียงไก่ที่ขันบ่งบอกว่าเช้าแล้ว รินรีบลุกขึ้นมาทำกับข้าวให้แทนคุณก่อนที่เขาจะตื่น เธอลุกขึ้นมาข้างนอกห้องมองออกไปดูบรรยากาศยามเช้าที่สดชื้นแสงตะวันกำลังโผล่ขึ้นมาจากขอบฟ้าเธอมองไปด้วยความอบอุ่นใจ กี่วันแล้วนะที่เธอมาอยู่ที่นี่ เธอคิดถึงพี่สาวสุดที่รักของเธอเหลือเกิน เธอรีบล้างหน้าล้างตาทำกับข้าวเมื่อเธอทำเสร็จแล้วก็กลับไปดูแทนคุณที่ยังนอนหลับปุ๋ยอยู่ในผ้าห่ม เธอรีบไปอาบน้ำ วันนี้เป็นวันหยุดของเธอ เธอเลยตั้งใจจะเลี้ยงแทนคุณอยู่ที่บ้านพักโดยจะไม่พาไปที่บ้านใหญ่เมื่อเธออาบน้ำเสร็จแล้วเธอเดินเข้ามาดูแทนคุณอีกครั้งเดกน้อยที่ได้ยินเสียงเธอเดินเข้ามารีบลุกขึ้นอย่างงัวเงียก่อนจะเรียกเธอด้วยความดีใจ"ม๊ามา"เธอเห็นแทนคุณตื่นแล้วรีบเข้าไปกอดทันที"ตื่นแล้วเหรอครับ ไหนดูสิคนเก่งของฉันอยู่ไหนนะ ""นี่ๆ "แทนคุณพูดพร้อมชี้เข้าหาตัวเองและส่งยิ้มกว้างให้รินจนเห็นฟันน้ำนมที่เรียงกันทุกเล่ม^∆^"มานี่สิ ให้แม่กอดหน่อยนะ เก่งจังเลยตื่นมาก็อารมณ์ดี หิวข้าวหรือยังครับ ป่ะไปล้างหน้าแปลงฟันแล้วไปกินข้าวกัน"แทนคุณรีบลุกมาอยู่ในอ้อมกอดของรินทันทีเมื่อได้ยินคำว่าข้าว
รินรีบเดินลงน้ำมาหาธนินด้วยความเร็ว"แทนคุณอยู่ไหนคะ แล้วคุณดูลูกฉันอีท่าไหนทำไมทำให้แกตกน้ำได้ ฮือ" ความกลัวเริ่มคืบคานเข้ามาในหัวใจของรินอย่างถาถม เธอไม่รู้จะเอาหน้าที่ไหนไปเจอพี่สาวเธอได้ ถ้าเขารู็ว่าแค่หลานตัวเล็กๆ เธอยังดูแลเขาไม่ได้ เมื่อธนินเห็นใบหน้ารินที่เคร่งเคลียดแถมยังร้องไห้ เขารีบยกแทนคุณออกจากเสื้อของเขา"คุณร้องไห้เลยเหรอ ผมแค่แกล้งคุณเล่นแค่อยากให้คุณลงมาเล่นน้ำด้วยกันไม่คิดเลยว่ามันจะทำให้คุณตกใจและร้องไห้ขนาดนี้ " เมื่อรินเห็นแทนคุณที่ยิ้มแฉ่งให้กับเธอ เธอรู้สึกโล่งใจแต่เธอยิ่งโกรธชายตรงหน้ามากขึ้น"มันไม่ตลกนะคะ ที่คุณจะเอาความเป็นความตายมาล้อเล่นคุณจะต่อว่าฉันแบบไหนฉันไม่เคยว่าแต่รอบนี้คุณมาโกหกกันแบบนี้มันแรงเกินไปเหรอคะ เคยคิดถึงจิตใจฉันบ้างมั้ยว่าฉันจะรู้สึกอย่างไรเอาแทนคุณมาให้ฉัน ฉันจะพาลูกกลับบ้าน ""ผมขอโทษ " สายตาธนินที่ยื่นเด็กชายตัวน้อยคืนให้รินด้วยความรู้สึกผิด"ไม่ต้องพูดอะไรแล้วค่ะ แค่นี้ฉันก็รู้แล้วว่าคุณไม่เห็นแคร์ความรู้สึกใครเลย แทนคุณกลับบ้านกันลูก" รินยื้อแย่งลูกออกมาจากแขนของธนินแล้วพาแทนคุณเดินขึ้นจากน้ำอย่างทุลักทุเลธนินคิดแค่ว่าอยากให้รินลง
"ฉันรู้มาว่าลูกชายของฉันมาทำให้เธอเสียใจใช่มั้ย ฉันต้องขอโทษแทนเจ้าธนินด้วยนะรายนั้นนะปากแข็งปากหนักและเขาไม่รู้จะหาวิธีไหนมาขอโทษหนูริน เลยทำให้เกิดเรื่องขึ้นกว่าเดิมเขานิสัยเหมือนพ่อเขามากเลย""คุณธนินให้คุณหญิงมาพูดกับรินเหรอคะ""เปล่าหรอกฉันมาด้วยตัวของฉันเอง ฉันไม่อยากเห็นพวกเธอสองคนโกรธกันนานๆ หนูรินพอจะให้อภัยธนินได้มั้ย"รินคิดอยู่พักใหญ่ก่อนตัดสินใจให้อภัยเขาดูอีกครั้งแม้เรื่องวันนี้เขาจะทำแรงเกินกว่าเหตุแต่อย่างน้อยเจ้าหนูแทนคุณก็ไม่ได้เป็นอะไร"ก็ได้ค่ะ ""งั้นดีเลย เย็นนี้เดี๋ยวฉันจะให้เจ้าธนินพาเธอไปกินอาหารนอกบ้านเป็นการไถ่โทษส่วนแทนคุณจะดูแลให้เอง แทนคุณไปบ้านใหญ่กันมั้ยครับ ฉันซื้อของเล่นมาให้หนูด้วยนะ " แทนคุณตบมือยิ้มร่าอย่างดีใจเมื่อได้ยินคำว่าของเล่น"ไม่ต้องทำถึงขนาดนั้นก็ได้ค่ะคุณหญิง ""ไม่ได้สิคนทำผิดก็ต้องลงโทษ ฉันจะลงโทษเจ้าธนินเองด้วยการพาเธอไปเที่ยวและออกไปหาอะไรกินข้างนอกเย็นนี้ ป้าพรเรากลับกันเถอะ เดี่ยวฉันจะพาแทนคุณไปด้วยนะเธอไปเตรียมนมกับขวดนมมาให้ฉันหน่อย" แม้รินจะปฎิเสธแต่คุณหญิงก็อุ้มแทนคุณไปแล้ว เธอทำได้เพียงเก็บขวดนมใส่ตะกร้าและยกให้ป้าพรไปเมื่อคุ
ตะวันตื่นขึ้นมาด้วยอาการปวดหัวหลังจากที่เขาร่วมรักกับส้มเสร็จเขาก็นอนจนเวลาล่วงเลยมาจนถึงบ่ายคล้อย เขามองดูส้มที่นอนอยู่บนแขนของเขาก่อนจะรู้สึกผิดที่เขาทำตัวแบบนี้ เมื่อฤทธิ์เหล้าหมดความรู้สึกนึกคิดของเขาก็วนกลับมา เขาพยายามจับหัวของส้มออกค่อยๆ ก่อนจะลุกขึ้นสวมใส่กางเกงเพื่อที่จะหนีออกไปตอนที่ส้มยังหลับ ถ้าทุกคนรู้หรือแม่ของเขารู้ต้องรับไม่ได้แน่ๆ ที่เขาเอาส้มเป็นเมีย ตะวันกำลังใส่เสื้อผ้าอยู่นั้นเสียงประตูก็ถูกเปิดเข้ามาจนเขาต้องชะงักเพราะทำอะไรไม่ถูกที่ถูกจับได้แบบนี้"อีส้ม!!! มึงลุกเดี๋ยวนี้เลยนะอีลูกไม่รักดีมึงพาผู้ชายมานอนที่บ้านเลยรึไง" ส้มงัวเงียต้องตื่นด้วยเสียงของแม่ของเธอที่ตอนนี้ยืนชี้นิ้วด่าแว๊ดๆ อยู่ ตะวันรีบใส่เสื้อให้เสร็จ"โธ่แม่จะอะไรนักหนา ""จะอะไรล่ะฉันไม่กลับมาไอ้ตะวันก็จะหนีเอ็งกลับนะสิ ได้แล้วจะไม่รับผิดชอบหรือไงลูกเขามีแม่นะ"ตะวันรีบหันไปมองหน้าของส้มและเหมือนเขาเองจะรู้ชะตากรรมว่าเขาต้องรับผิดชอบเรื่องที่เกิดขึ้น"จริงหรือพี่ตะวัน จะทิ้งส้มไปจริงๆ เหรอทำไมพี่ถึงเป็นคนแบบนี้""ฉันก็ไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นเหมือนกัน แต่ฉันก็ไม่ใช่ผู้ชายคนแรกของเธอไม่ใช่
ตะวันคว้าส้มเข้ามากอดทำให้เนื้อแนบชิดกันส้มที่มีประสบการณ์มากกว่าตะวันที่ยังไม่เคยผ่านใครมา เธอกอดคอของตะวันก่อนจะเงยหน้าใช้ปากของเธอประกบจูบไปที่ริมฝีปากอันหนาของตะวันที่ตอนนี้มีแต่รสชาติของเหล้าที่คละคลุ้งอยู่ทั่วปากของตะวัน เธอใช้ลิ้นดันลิ้นของเขาจนเขาแทบตั้งตัวไม่อยู่แต่ตะวันเองก็สามารถโต้ตอบเธอกลับมาได้ ทั้งคู่แลกลิ้นกันไปมาจนตะวันรู้สึกร้อนรุ่มร่างกายจนทนไม่ไหวอุ้มส้มขึ้นมาบนที่นอนของเธอและถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกด้วยความเร็ว ตอนนี้เขามองดูร่างกายที่นอนยั่วยุเขาอยู่บนเตียงก่อนจะพุ่งเข้าไปขึ้นคร่อมร่างของส้มก่อนจะใช้มือของเขาบีบเคล้นเนินอกอันอวบอิ่มของส้มจนเธอทั้งเจ็บทั้งรู้สึกเสียวจนดิ้นพร่านไปมา ตะวันก้มลงดูดดื่มพวงชมพูที่ตั้งชูชันล่อหน้าล่อตาของเขาอยู่อย่างหื่นกระหาย จนส้มร้องครางออกมาด้วยความพอใจ"อือ... ซี๊ดด!! พี่ตะวันค่อยๆ หน่อยได้มั้ยจร๊ะส้มเสียวไม่ไหวแล้ว" เมื่อตะวันได้ยินเสียงกระเส่าของส้มที่ครวญครางออกมาทำให้เขารู้สึกตื่นตัวมากกว่าเดิม เขาใช้ปากขบเม้มแรงกว่าเดิมก่อนจะใช้มืออีกข้างลูบไล้ไปที่หน้าท้องและค่อยๆ ลูบไล้ไปที่ร่องกลางระหว่างกายของส้มนิ้วของเขาตอนนี้ค่อยๆ ลูบน้อ
รินเข้ามาในครัวก็พบป้าพรนอนกุมท้องแสดงสีหน้าด้วยความเจ็บปวดอยู่กับพื้นมีแทนคุณนั่งอยู่ข้างๆ"ป้าพรคะ ลุกไหวใหมคะเดี๋ยวรินจะพยุงป้าพรไปนอนที่โซฟานะคะ""ป้าไหวจร๊ะ""เดี๋ยวรินหายาให้กินนะคะ หรือว่าจะพาป้าพรไปหาหมอดีนะ " รินกำลังพยุงป้าพรลุกขึ้นธนินก็เข้ามาพบพอดี"เกิดอะไรขึ้นครับ แล้วป้าพรเป็นอะไร""ป้าพรเจ็บท้องนะค่ะ""งั้นเดี๋ยวผมจะพาป้าพรไปที่รถ คุณเอาเจ้าหนูไปให้คุณแม่แล้วตามผมมานะครับ เดี๋ยวเราจะพาป้าพรไปหาหมอกัน""ป้าไม่ไปหรอกค่ะ เดี๋ยวป้ากินยานอนพักเดี๋ยวก็หายแล้ว""ไม่ได้หรอกครับ ผมจะพาไปป้าพรไม่ต้องคิดมากนะครับยังไงป้าพรก็เป็นคนในครอบครัวของผม"ToTธนินอุ้มป้าพรไปที่รถส่วนรินรีบอุ้มแทนคุณไปฝากคุณหญิงไว้"คุณหญิงคะ รินฝากแทนคุณก่อนนะคะ ป้าพรเจ็บท้องหนักมากคุณธนินจะพาป้าพรไปหาหมอรินจะไปเป็นเพื่อนด้วย""ฮ่ะ พรเจ็บท้องว่าแล้วเชียวเมื่อเช้าถึงมีสีหน้าแปลกๆ ไปเถอะรีบไปเอาหนูแทนคุณมานี่มา" รินรีบอุ้มแทนคุณให้คุณหญิงก่อนจะวิ่งไปที่รถหาธนินกับป้าพรทันทีทั้งคู่พาป้าพรมาหาหมอที่โรงพยาบาลคุณหมอได้ตรวจอาการสั่งยาให้ป้าพรกลับบ้านไปพักผ่อนเมื่อกลับมาถึงบ้านรินพยุงป้าพรเข้ามาในบ้านธนินสั่งให้
ธนินยังอ้อยอิ่งอยู่แบบนั้นเขาเองไม่อยากกลับไปที่บ้าน เขาอยากใช้เวลาอยู่กับรินทั้งคืน แต่มันก็คงไม่เหมาะเขาเลยต้องตัดใจขับรถออกไปให้รินได้นอนหลับพักผ่อน รินยืนดูจนรถของธนินลับตาเธอเลยหยิบเอาถุงของเดินเข้าบ้าน เมื่อเธอกำลังก้าวเท้าเดินเข้าบ้านก็ได้ยินเสียงอะไรสักอย่างที่ข้างพุ่มไม้หลังบ้านแกร๊บ!! รินรีบหันไปมองเพราะว่าต้องเป็นคนงานแน่เลย เขาจะเห็นเธอกับธนินยืนจูบกันเมื่อกี้มั้ยนะ รินเลยตะโกนถามออกไป“ใครนะ ใครอยู่ตรงนั้น!!”“เหมี๊ยวๆ" รินรู้สึกโล่งใจเมื่อเธอเห็นแมวที่เดินออกมาจากพุ่มไม้นั้น อย่างน้อยก็ไม่ใช่คน“เจ้าแมวน้อยดึกขนาดนี้มาทำอะไรอยู่ตรงนี้ กลับบ้านได้แล้วว่าแต่แกเป็นแมวของใครกันนะฉันมาอยู่นี่ตั้งนานแล้วพึ่งจะเคยเห็น แต่ก็ช่างเถอะวันนี้เหนื่อนจังไปอาบน้ำนอนหลับดีกว่า” รินพูดจบก็ปิดประตูเข้าเข้ามาอาบน้ำนอนพักตามที่เธอบอกรินเก็บของทำอะไรเสร็จแล้วเธอเลยหยิบมือถือที่ธนินซื้อมาให้มานอนดูบนที่นอน เมื่อเธอเปิดดูก็พบกับข้อความที่ถูกส่งมาให้เธอตอนอาบน้ำ(ฉันมาถึงบ้านแล้วนะ วันนี้ฉันเองก็มีความสุขมากๆ ฝันดีนะอย่าลืมฝันถึงฉันด้วยล่ะ คืนนี้ฉันคงจะนอนคิดถึงใบหน้าและรสจูบที่หอมหวานทั้งคืน
เมื่อธนินจ่ายเงินเสร็จแล้วเขาได้ให้รินไปเปลี่ยนชุดลูกไม้สีชมพูที่มันเข้ากับเธอที่สุด รินเดินออกมาจากร้านเสื้อด้วยท่าทางเคอะเขินนานเท่าไหร่แล้วที่เธอไม่ได้สวมใส่เสื้อผ้าแบบนี้“รินเธอสวยมากเลยรู้ตัวบ้างใหม” ธนินตะลึงกับความน่ารักของรินจนเขายิ้มไม่หุบสักที“รินไม่สวยหรอกค่ะ เป็นเสื้อผ้ามากกว่าแถมพี่พนักงานยังจับรินแต่งหน้าให้ด้วยเขาบอกว่าถ้าแต่งแบบนี้แล้วจะเข้ากับชุดที่ใส่”“รินสวยจริงๆ นะ เราไปหาร้านอาหารกันเถอะ รินคงจะหิวแล้วใช่มั้ย??”“รินยังไม่ค่อยหิวหรอกค่ะ แต่เรารีบไปกินรีบกลับก็ดีเหมือนกันนะคะ รินเป็นห่วงตาหนูเกรงใจคุณหญิงด้วย”“คุณแม่เขารับปากจะดูอีกอย่างท่านเต็มใจนะ รินไม่ต้องห่วงหรอก ไปรอฉันอยู่ที่รถก่อนนะเดี๋ยวฉันจะตามไป”“ได้ค่ะ” รินเดินไปรอธนินที่รถของเขา สักพักธนินก็เดินตามมาพร้อมถุงอะไรสักอย่างรินเองก็ไม่ค่อยได้สนใจเท่าไหร่จึงไม่ได้ถามเขาไปเมื่อทั้งสองมาถึงร้านอาหารธนินเอารถเข้าไปจอดให้รินยืนรออยู่ที่หน้าร้าน แต่ทว่าเมื่อเธอยืนรอธนินอยู่นั้นก็มีชายหนุ่มเดินเข้ามาชนเธอเข้าจนธอล้มลงกับพื้น“โอ๊ย!!.”.” _”รินร้องออกมาด้วยความตกใจและเจ็บบั้นท้ายที่ล้มกระแทกพื้นเข้าอย่างจัง
รินยังคงรู้สึกร้อนรุ่มอยู่ภายในใจใบหน้าร้านผ่าวอยู่ถึงแม้ธนินกลับบ้านใหญ่ไปแล้ว ตอนนี้ความรักของเธอกำลังเบ่งบานเหมือนดอกไม้ที่กำลังผลิดอกออกมาให้เชยชม เธอมองไปทางไหนก็เห็นแต่ใบหน้าของธนิน จนกระทั่งสายตาของเธอเหลือบไปเห็นชายที่กำลังเดินมาบ้านพักของเธอตอนแรกเธอคิดว่าเป็นธนิน หัวใจของเธอก็เต้นตึกตักอีกครั้งแต่พอเขาเดินมาใกล้ๆ กลับเป็นตะวันที่หิ้วทั้งขนมและผลไม้มาให้เธอ รินรีบลงมาจากระเบียงตรงไปช่วยตะวันหิ้วของทันที“พี่ตะวันเอาอะไรมาเยอะแยะคะ เดี๋ยวรินช่วยถือ”“ไม่ต้องหรอกจร๊ะ^ ^ พี่ถือไหวพี่เอาขนมกับผลไม้มาให้แทนคุณนะ" ตะวันหันของหนีรินเพราะกลัวว่าเธอจะช่วยจริงๆ มันไม่ได้หนักอะไรสำหรับผู้ชายหุ่นบึกบึนอย่างเขา“วันหลังไม่ต้องเอามาให้ก็ได้นะคะรินเกรงใจ”“ไม่ต้องเกรงใจนะ พี่เต็มใจอยู่แล้วอะไรที่พี่ช่วยรินได้พี่ก็อยากช่วยรินเต็มที่”“มาเหนื่อยๆ ขึ้นบ้านไปดื่มน้ำเย็นก่อนนะคะ เดี๋ยวรินจะไปเอาน้ำมาให้” ตะวันเดินตามรินขึ้นมาบนบ้าน“แทนคุณนอนหลับอยู่เหรอทำไมพี่ไม่เห็นได้ยินเสียงเลย” รินได้ยื่นแก้วน้ำให้กับตะวันก่อนจะตอบเขา“คุณหญิงท่านพาแทนคุณไปที่บ้านใหญ่นะค่ะ”“รินพี่ถามจริงๆ เราไม่เหนื่อยหรือ
"ฉันรู้มาว่าลูกชายของฉันมาทำให้เธอเสียใจใช่มั้ย ฉันต้องขอโทษแทนเจ้าธนินด้วยนะรายนั้นนะปากแข็งปากหนักและเขาไม่รู้จะหาวิธีไหนมาขอโทษหนูริน เลยทำให้เกิดเรื่องขึ้นกว่าเดิมเขานิสัยเหมือนพ่อเขามากเลย""คุณธนินให้คุณหญิงมาพูดกับรินเหรอคะ""เปล่าหรอกฉันมาด้วยตัวของฉันเอง ฉันไม่อยากเห็นพวกเธอสองคนโกรธกันนานๆ หนูรินพอจะให้อภัยธนินได้มั้ย"รินคิดอยู่พักใหญ่ก่อนตัดสินใจให้อภัยเขาดูอีกครั้งแม้เรื่องวันนี้เขาจะทำแรงเกินกว่าเหตุแต่อย่างน้อยเจ้าหนูแทนคุณก็ไม่ได้เป็นอะไร"ก็ได้ค่ะ ""งั้นดีเลย เย็นนี้เดี๋ยวฉันจะให้เจ้าธนินพาเธอไปกินอาหารนอกบ้านเป็นการไถ่โทษส่วนแทนคุณจะดูแลให้เอง แทนคุณไปบ้านใหญ่กันมั้ยครับ ฉันซื้อของเล่นมาให้หนูด้วยนะ " แทนคุณตบมือยิ้มร่าอย่างดีใจเมื่อได้ยินคำว่าของเล่น"ไม่ต้องทำถึงขนาดนั้นก็ได้ค่ะคุณหญิง ""ไม่ได้สิคนทำผิดก็ต้องลงโทษ ฉันจะลงโทษเจ้าธนินเองด้วยการพาเธอไปเที่ยวและออกไปหาอะไรกินข้างนอกเย็นนี้ ป้าพรเรากลับกันเถอะ เดี่ยวฉันจะพาแทนคุณไปด้วยนะเธอไปเตรียมนมกับขวดนมมาให้ฉันหน่อย" แม้รินจะปฎิเสธแต่คุณหญิงก็อุ้มแทนคุณไปแล้ว เธอทำได้เพียงเก็บขวดนมใส่ตะกร้าและยกให้ป้าพรไปเมื่อคุ
รินรีบเดินลงน้ำมาหาธนินด้วยความเร็ว"แทนคุณอยู่ไหนคะ แล้วคุณดูลูกฉันอีท่าไหนทำไมทำให้แกตกน้ำได้ ฮือ" ความกลัวเริ่มคืบคานเข้ามาในหัวใจของรินอย่างถาถม เธอไม่รู้จะเอาหน้าที่ไหนไปเจอพี่สาวเธอได้ ถ้าเขารู็ว่าแค่หลานตัวเล็กๆ เธอยังดูแลเขาไม่ได้ เมื่อธนินเห็นใบหน้ารินที่เคร่งเคลียดแถมยังร้องไห้ เขารีบยกแทนคุณออกจากเสื้อของเขา"คุณร้องไห้เลยเหรอ ผมแค่แกล้งคุณเล่นแค่อยากให้คุณลงมาเล่นน้ำด้วยกันไม่คิดเลยว่ามันจะทำให้คุณตกใจและร้องไห้ขนาดนี้ " เมื่อรินเห็นแทนคุณที่ยิ้มแฉ่งให้กับเธอ เธอรู้สึกโล่งใจแต่เธอยิ่งโกรธชายตรงหน้ามากขึ้น"มันไม่ตลกนะคะ ที่คุณจะเอาความเป็นความตายมาล้อเล่นคุณจะต่อว่าฉันแบบไหนฉันไม่เคยว่าแต่รอบนี้คุณมาโกหกกันแบบนี้มันแรงเกินไปเหรอคะ เคยคิดถึงจิตใจฉันบ้างมั้ยว่าฉันจะรู้สึกอย่างไรเอาแทนคุณมาให้ฉัน ฉันจะพาลูกกลับบ้าน ""ผมขอโทษ " สายตาธนินที่ยื่นเด็กชายตัวน้อยคืนให้รินด้วยความรู้สึกผิด"ไม่ต้องพูดอะไรแล้วค่ะ แค่นี้ฉันก็รู้แล้วว่าคุณไม่เห็นแคร์ความรู้สึกใครเลย แทนคุณกลับบ้านกันลูก" รินยื้อแย่งลูกออกมาจากแขนของธนินแล้วพาแทนคุณเดินขึ้นจากน้ำอย่างทุลักทุเลธนินคิดแค่ว่าอยากให้รินลง
เสียงเจี๊ยวจ้าวของนกที่บินไปมาอยู่ในไร่และเสียงไก่ที่ขันบ่งบอกว่าเช้าแล้ว รินรีบลุกขึ้นมาทำกับข้าวให้แทนคุณก่อนที่เขาจะตื่น เธอลุกขึ้นมาข้างนอกห้องมองออกไปดูบรรยากาศยามเช้าที่สดชื้นแสงตะวันกำลังโผล่ขึ้นมาจากขอบฟ้าเธอมองไปด้วยความอบอุ่นใจ กี่วันแล้วนะที่เธอมาอยู่ที่นี่ เธอคิดถึงพี่สาวสุดที่รักของเธอเหลือเกิน เธอรีบล้างหน้าล้างตาทำกับข้าวเมื่อเธอทำเสร็จแล้วก็กลับไปดูแทนคุณที่ยังนอนหลับปุ๋ยอยู่ในผ้าห่ม เธอรีบไปอาบน้ำ วันนี้เป็นวันหยุดของเธอ เธอเลยตั้งใจจะเลี้ยงแทนคุณอยู่ที่บ้านพักโดยจะไม่พาไปที่บ้านใหญ่เมื่อเธออาบน้ำเสร็จแล้วเธอเดินเข้ามาดูแทนคุณอีกครั้งเดกน้อยที่ได้ยินเสียงเธอเดินเข้ามารีบลุกขึ้นอย่างงัวเงียก่อนจะเรียกเธอด้วยความดีใจ"ม๊ามา"เธอเห็นแทนคุณตื่นแล้วรีบเข้าไปกอดทันที"ตื่นแล้วเหรอครับ ไหนดูสิคนเก่งของฉันอยู่ไหนนะ ""นี่ๆ "แทนคุณพูดพร้อมชี้เข้าหาตัวเองและส่งยิ้มกว้างให้รินจนเห็นฟันน้ำนมที่เรียงกันทุกเล่ม^∆^"มานี่สิ ให้แม่กอดหน่อยนะ เก่งจังเลยตื่นมาก็อารมณ์ดี หิวข้าวหรือยังครับ ป่ะไปล้างหน้าแปลงฟันแล้วไปกินข้าวกัน"แทนคุณรีบลุกมาอยู่ในอ้อมกอดของรินทันทีเมื่อได้ยินคำว่าข้าว