ฝั่งด้านธนินเขากำลังขับรถกลับจากส่งคนงานกลับบ้าน เสียงมือถือของเขาก็ดังขึ้น เมื่อเขายกขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นเพื่อนนักสืบของเขาเอง
นักสืบได้บอกข่าวกับเขาว่าตอนนี้เขาได้เข้าไปสืบเบาะแสที่ไร่มาแล้ว และได้รับรู้ว่าก่อนหน้าที่พี่ชายของเขาจะเสียชีวิตได้มีปากเสียงกับเจ้าของไร่ภูแสงเป็นคนที่มีอิทธิพลใหญ่โตระดับจังหวัด เขาเข้ามาพูดคุยเรื่องการซื้อไร่ต่อจากพี่ชายของธนินเพื่อนำมาทำรีสอทร์เพราะที่ของพี่ชายของเขาเป็นที่ๆ สวยมากๆ เหมาะกับการทำที่พักที่ท่องเที่ยว แต่พี่ชายของเขาไม่ยอมขายแม้ว่าชายคนนั้นจะให้ราคาสูงเท่าไหร่ก็ตาม
เขาเองก็รู้ว่าพี่ชายของเขานั้นหวงแหนที่แห่งนี้มากเท่าไหร่เพราะมันเป็นที่ของพ่อที่สร้างมากับมือ พี่ชายเคยบอกว่าจะสานฝันของพ่อต่อไปและช่วยให้ชาวบ้านแถวนั้นมีรายได้ในการมารับจ้างในไร่ของเขาอีกด้วย แต่นักสืบยังไม่แน่ชัดว่าใช่คนนี้หรือเปล่าเพราะเขาเองยังไม่มีหลักฐานและขอให้เก็บเรื่องนี้เอาไว้ก่อน ตอนนี้เขาจะตามหาหลักฐานให้แน่ชัดเดี๋ยวเขาแจ้งกลับมาอีกที
เมื่อสายถูกตัดไปแล้วธนินได้ขับรถกลับมาที่ไร่ เมื่อเอารถเข้ามาจอดที่โรงรถ สายตาของเขาก็พบเข้ากับชายหนุ่มที่หน้าตาภูมิฐานที่ดี แถมยังยืนคุยอยู่กับรินที่ยืนยิ้มเล็กยิ้มน้อยให้ชายที่อยู่ตรงหน้า
เขาเริ่มหงุดหงิดใจขึ้นมาทันที ไหนจะตะวันแล้วตอนนี้ชายที่ไหนอีกทำไมเธอถึงเป็นคนแบบนี้เขาพยายามควบคุมตัวเองไม่ให้เข้าไปหารินในตอนนี้ ยิ่งมองเห็นหญิงสาวที่ยิ้มให้ชายอื่นใจของเขายิ่งร้อนรุ่มด้วยความหวง เมื่อเขาเห็นรถคันหรูเคลื่อนตัวออกไป เขาได้เดินตรงเข้าไปหารินทันที เมื่อเธอเห็นหน้าของเขา รอยยิ้มเมื่อกี้กลับกลายเป็นนิ่งเฉยทันที
"มาอยู่ไม่เท่าไหร่เดี๋ยวไปอ่อยคนนั้น เดี๋ยวไปอ่อยคนนี้ แล้วนี่ไปไหนมาถึงได้มีชายหนุ่มหน้าตาดีมาส่งถึงบ้านได้ล่ะ"
"รินไปซื้อนมให้แทนคุณมาค่ะ "
"ไปซื้อนม ไม่เห็นจะมีนมเลย ทิ้งลูกให้คนอื่นเขาเลี้ยงแล้วอออกไปเที่ยวเล่นกับชายอื่น นี่เธอเป็นแม่ประสาอะไร อ่อยแค่ตะวันคนเดียวไม่พอหรืออย่างไร หรือว่าคนนี้มันหล่อกว่ารวยกว่าหรือไง ถึงได้ยอมให้เขามาส่งที่บ้านแบบนี้ ระวังจะท้องไม่มีพ่ออีกล่ะ"
รินเธอขี้เกียจตอบโต้ธนิน ในเมื่อเขามองเธอเป็นคนแบบนั้นก็ปล่อยให้เขาพูดแบบนั้นต่อไป ถ้าเธอแก้ตัวเขาก็หาว่าเป็นข้ออ้าง เธอเลือกจะเดินเขาออกมาไปรับแทนคุณ
เมื่อธนินเห็นว่ารินไม่ตอบอะไรเขาแถมยังเดินหนี มันเหมือนยิ่งยั่วยุความโมโหภายในใจของเขา
"ทำไมผมพูดความจริงถึงกับทนฟังไม่ได้หรือไง!! "
"แล้วแต่คุณจะคิดเถอะค่ะ ฉันไม่อยากมาต่อปากต่อคำกับคนอคติแบบคุณ แค่เพียงฉันมีลูกติดแต่ฉันก็ไม่ได้ต่ำจนไปคว้าเอาคนนั้นคนนี้มาทำสามีหรอกนะคะ "
"-_-"
รินรีบเดินเข้าไปหาแทนคุณและไม่ลืมขอบคุณที่คุณหญิงดูแลแทนคุณให้เธอ เธอเดินออกมาสวนกันกับธนินหน้าของเขาเธอแทบจะไม่มองด้วยซ้ำ เธอรู้สึกเจ็บปวดใจที่เขาไม่รู้จักตัวตนของเธอ คอยเอาแต่ต่อว่าและทำร้ายน้ำใจเธอ
เมื่อรินเดินออกมาจากบ้านหลังนั้น ธนินเองก็โกรธตัวเองไม่น้อยที่ได้พูดจาไม่ดีใส่ริน ทั้งๆ ที่เขาเองก็ไม่มีสิทธิอะไรไปว่าเธอเลย เขาเดินผ่านห้องนั่งเล่นได้ยิน คุณแม่กับป้าพรนั่งคุยกันเรื่องรินพอดี เขาเลยหยุดฟังอย่างอัตโนมัติ
"คุณผู้หญิงคะ หนูรินนี่ช่างน่าสงสารจริงๆ นะคะ ผู้หญิงตัวเล็กๆ แถมยังต้องมาเลี้ยงลูกคนเดียว คุณหญิงรู้รึเปล่าคะว่าวันนี้เกิดเรื่องไม่ดีขึ้นด้วยเลยทำให้กชับมาช้า"
"เกิดเรื่องอะไรขึ้น ฉันก็ว่าอยู่ทำไมรถในไร่กลับมาแล้วแถมยังเอานมมาฝากไว้ที่นี่แต่ทั้งสองคนยังไม่กลับมารู้มั้ยว่าฉันเป็นห่วงแค่ไหน?"
"ก็เพราะว่ามีโจรที่ไหนไม่รู้สิคะ มาขโมยกระเป๋าของหนูริน แถมยังทำหนูรินเจ็บตัวอีก โชคดีนะคะที่มีคนใจดีอยู่แถวนั้นพอดี เขาเลยช่วยเราทั้งสองคนไว้นะค่ะ แถมยังพาไปแจ้งความและมาส่งที่ไร่อีกด้วย ฉันมองดูแล้วเหมือนเขาเองก็น่าจะปิ๊งหนูรินด้วยล่ะ แต่ก็ไม่แปลกหรอกหนูรินออกจะน่ารักขนาดนั้น แถมผู้ชายคนนั้นทั้งหล่อทั้งรวย ฉันล่ะอยากให้หนูรินสมหวังกับคนนี้จังเลยค่ะ หนูรินจะได้มีความสุขสักที "
เมื่อธนินได้ยินถึงกับรู้สึกผิดมากขึ้น เขาไม่รู้เรื่องอะไรเอาแต่ต่อว่ารินทั้งๆ ที่เธอเจอเรื่องแย่ๆ มา
"ฉันไม่อยากให้หนูรินไปอยู่ที่อื่นหรอกนะ ฉันกลัวคิดถึงเจ้าหนูแทนคุณนะสิ ฉันรู้สึกรักเจ้าหนูเหมือนลูกเหมือนหลานคนหนึ่งจริงๆ แล้วล่ะพร"
"นั่นสิคะพรลืมคิดไป งั้นเดี่ยวพรไปเตรียมข้าวเย็มมาให้คุณหญิงกับคุณธนินก่อนนะคะ"
"ไปสิ"
ป้าพรเดินออกมาต้องตกใจเมื่อธนินยืนอยู่หน้าประตู
"0"
"อุ้ย! คุณธนินมาตั้งแต่ตอนไหนค่ะเนี่ยะ"
"มาได้สักพักแล้วล่ะครับ ป้าพรครับว่าแต่ตอนที่ชายคนนั้นมาส่งทำไมผมไม่เห็นป้าพรเลยล่ะครับ "
"อ้อ พอดีป้าปวดท้องเข้าห้องน้ำเลยขอตัวเข้าบ้านก่อนนะจร๊ะ ^ ^ ทำไมเหรอคะ คุณธนินไม่คิดว่าเป็นหนุ่มของหนูรินหรอกใช่มั้ยคะ"
"ไม่มีอะไรหรอกครับ ป้าพรไปทำกับข้าวได้แล้วครับ ผมรู้สึกหิวแล้ว"
เมื่อเขารู้ความจริงในใจของเขาแทบอยากจะไปขอโทษเธอทันทีแต่เขาเองก็ไม่รู้จะเข้าไปขอโทษเธออย่างไรให้เธอหายโกรธ
เสียงเจี๊ยวจ้าวของนกที่บินไปมาอยู่ในไร่และเสียงไก่ที่ขันบ่งบอกว่าเช้าแล้ว รินรีบลุกขึ้นมาทำกับข้าวให้แทนคุณก่อนที่เขาจะตื่น เธอลุกขึ้นมาข้างนอกห้องมองออกไปดูบรรยากาศยามเช้าที่สดชื้นแสงตะวันกำลังโผล่ขึ้นมาจากขอบฟ้าเธอมองไปด้วยความอบอุ่นใจ กี่วันแล้วนะที่เธอมาอยู่ที่นี่ เธอคิดถึงพี่สาวสุดที่รักของเธอเหลือเกิน เธอรีบล้างหน้าล้างตาทำกับข้าวเมื่อเธอทำเสร็จแล้วก็กลับไปดูแทนคุณที่ยังนอนหลับปุ๋ยอยู่ในผ้าห่ม เธอรีบไปอาบน้ำ วันนี้เป็นวันหยุดของเธอ เธอเลยตั้งใจจะเลี้ยงแทนคุณอยู่ที่บ้านพักโดยจะไม่พาไปที่บ้านใหญ่เมื่อเธออาบน้ำเสร็จแล้วเธอเดินเข้ามาดูแทนคุณอีกครั้งเดกน้อยที่ได้ยินเสียงเธอเดินเข้ามารีบลุกขึ้นอย่างงัวเงียก่อนจะเรียกเธอด้วยความดีใจ"ม๊ามา"เธอเห็นแทนคุณตื่นแล้วรีบเข้าไปกอดทันที"ตื่นแล้วเหรอครับ ไหนดูสิคนเก่งของฉันอยู่ไหนนะ ""นี่ๆ "แทนคุณพูดพร้อมชี้เข้าหาตัวเองและส่งยิ้มกว้างให้รินจนเห็นฟันน้ำนมที่เรียงกันทุกเล่ม^∆^"มานี่สิ ให้แม่กอดหน่อยนะ เก่งจังเลยตื่นมาก็อารมณ์ดี หิวข้าวหรือยังครับ ป่ะไปล้างหน้าแปลงฟันแล้วไปกินข้าวกัน"แทนคุณรีบลุกมาอยู่ในอ้อมกอดของรินทันทีเมื่อได้ยินคำว่าข้าว
รินรีบเดินลงน้ำมาหาธนินด้วยความเร็ว"แทนคุณอยู่ไหนคะ แล้วคุณดูลูกฉันอีท่าไหนทำไมทำให้แกตกน้ำได้ ฮือ" ความกลัวเริ่มคืบคานเข้ามาในหัวใจของรินอย่างถาถม เธอไม่รู้จะเอาหน้าที่ไหนไปเจอพี่สาวเธอได้ ถ้าเขารู็ว่าแค่หลานตัวเล็กๆ เธอยังดูแลเขาไม่ได้ เมื่อธนินเห็นใบหน้ารินที่เคร่งเคลียดแถมยังร้องไห้ เขารีบยกแทนคุณออกจากเสื้อของเขา"คุณร้องไห้เลยเหรอ ผมแค่แกล้งคุณเล่นแค่อยากให้คุณลงมาเล่นน้ำด้วยกันไม่คิดเลยว่ามันจะทำให้คุณตกใจและร้องไห้ขนาดนี้ " เมื่อรินเห็นแทนคุณที่ยิ้มแฉ่งให้กับเธอ เธอรู้สึกโล่งใจแต่เธอยิ่งโกรธชายตรงหน้ามากขึ้น"มันไม่ตลกนะคะ ที่คุณจะเอาความเป็นความตายมาล้อเล่นคุณจะต่อว่าฉันแบบไหนฉันไม่เคยว่าแต่รอบนี้คุณมาโกหกกันแบบนี้มันแรงเกินไปเหรอคะ เคยคิดถึงจิตใจฉันบ้างมั้ยว่าฉันจะรู้สึกอย่างไรเอาแทนคุณมาให้ฉัน ฉันจะพาลูกกลับบ้าน ""ผมขอโทษ " สายตาธนินที่ยื่นเด็กชายตัวน้อยคืนให้รินด้วยความรู้สึกผิด"ไม่ต้องพูดอะไรแล้วค่ะ แค่นี้ฉันก็รู้แล้วว่าคุณไม่เห็นแคร์ความรู้สึกใครเลย แทนคุณกลับบ้านกันลูก" รินยื้อแย่งลูกออกมาจากแขนของธนินแล้วพาแทนคุณเดินขึ้นจากน้ำอย่างทุลักทุเลธนินคิดแค่ว่าอยากให้รินลง
"ฉันรู้มาว่าลูกชายของฉันมาทำให้เธอเสียใจใช่มั้ย ฉันต้องขอโทษแทนเจ้าธนินด้วยนะรายนั้นนะปากแข็งปากหนักและเขาไม่รู้จะหาวิธีไหนมาขอโทษหนูริน เลยทำให้เกิดเรื่องขึ้นกว่าเดิมเขานิสัยเหมือนพ่อเขามากเลย""คุณธนินให้คุณหญิงมาพูดกับรินเหรอคะ""เปล่าหรอกฉันมาด้วยตัวของฉันเอง ฉันไม่อยากเห็นพวกเธอสองคนโกรธกันนานๆ หนูรินพอจะให้อภัยธนินได้มั้ย"รินคิดอยู่พักใหญ่ก่อนตัดสินใจให้อภัยเขาดูอีกครั้งแม้เรื่องวันนี้เขาจะทำแรงเกินกว่าเหตุแต่อย่างน้อยเจ้าหนูแทนคุณก็ไม่ได้เป็นอะไร"ก็ได้ค่ะ ""งั้นดีเลย เย็นนี้เดี๋ยวฉันจะให้เจ้าธนินพาเธอไปกินอาหารนอกบ้านเป็นการไถ่โทษส่วนแทนคุณจะดูแลให้เอง แทนคุณไปบ้านใหญ่กันมั้ยครับ ฉันซื้อของเล่นมาให้หนูด้วยนะ " แทนคุณตบมือยิ้มร่าอย่างดีใจเมื่อได้ยินคำว่าของเล่น"ไม่ต้องทำถึงขนาดนั้นก็ได้ค่ะคุณหญิง ""ไม่ได้สิคนทำผิดก็ต้องลงโทษ ฉันจะลงโทษเจ้าธนินเองด้วยการพาเธอไปเที่ยวและออกไปหาอะไรกินข้างนอกเย็นนี้ ป้าพรเรากลับกันเถอะ เดี่ยวฉันจะพาแทนคุณไปด้วยนะเธอไปเตรียมนมกับขวดนมมาให้ฉันหน่อย" แม้รินจะปฎิเสธแต่คุณหญิงก็อุ้มแทนคุณไปแล้ว เธอทำได้เพียงเก็บขวดนมใส่ตะกร้าและยกให้ป้าพรไปเมื่อคุ
รินยังคงรู้สึกร้อนรุ่มอยู่ภายในใจใบหน้าร้านผ่าวอยู่ถึงแม้ธนินกลับบ้านใหญ่ไปแล้ว ตอนนี้ความรักของเธอกำลังเบ่งบานเหมือนดอกไม้ที่กำลังผลิดอกออกมาให้เชยชม เธอมองไปทางไหนก็เห็นแต่ใบหน้าของธนิน จนกระทั่งสายตาของเธอเหลือบไปเห็นชายที่กำลังเดินมาบ้านพักของเธอตอนแรกเธอคิดว่าเป็นธนิน หัวใจของเธอก็เต้นตึกตักอีกครั้งแต่พอเขาเดินมาใกล้ๆ กลับเป็นตะวันที่หิ้วทั้งขนมและผลไม้มาให้เธอ รินรีบลงมาจากระเบียงตรงไปช่วยตะวันหิ้วของทันที“พี่ตะวันเอาอะไรมาเยอะแยะคะ เดี๋ยวรินช่วยถือ”“ไม่ต้องหรอกจร๊ะ^ ^ พี่ถือไหวพี่เอาขนมกับผลไม้มาให้แทนคุณนะ" ตะวันหันของหนีรินเพราะกลัวว่าเธอจะช่วยจริงๆ มันไม่ได้หนักอะไรสำหรับผู้ชายหุ่นบึกบึนอย่างเขา“วันหลังไม่ต้องเอามาให้ก็ได้นะคะรินเกรงใจ”“ไม่ต้องเกรงใจนะ พี่เต็มใจอยู่แล้วอะไรที่พี่ช่วยรินได้พี่ก็อยากช่วยรินเต็มที่”“มาเหนื่อยๆ ขึ้นบ้านไปดื่มน้ำเย็นก่อนนะคะ เดี๋ยวรินจะไปเอาน้ำมาให้” ตะวันเดินตามรินขึ้นมาบนบ้าน“แทนคุณนอนหลับอยู่เหรอทำไมพี่ไม่เห็นได้ยินเสียงเลย” รินได้ยื่นแก้วน้ำให้กับตะวันก่อนจะตอบเขา“คุณหญิงท่านพาแทนคุณไปที่บ้านใหญ่นะค่ะ”“รินพี่ถามจริงๆ เราไม่เหนื่อยหรือ
เมื่อธนินจ่ายเงินเสร็จแล้วเขาได้ให้รินไปเปลี่ยนชุดลูกไม้สีชมพูที่มันเข้ากับเธอที่สุด รินเดินออกมาจากร้านเสื้อด้วยท่าทางเคอะเขินนานเท่าไหร่แล้วที่เธอไม่ได้สวมใส่เสื้อผ้าแบบนี้“รินเธอสวยมากเลยรู้ตัวบ้างใหม” ธนินตะลึงกับความน่ารักของรินจนเขายิ้มไม่หุบสักที“รินไม่สวยหรอกค่ะ เป็นเสื้อผ้ามากกว่าแถมพี่พนักงานยังจับรินแต่งหน้าให้ด้วยเขาบอกว่าถ้าแต่งแบบนี้แล้วจะเข้ากับชุดที่ใส่”“รินสวยจริงๆ นะ เราไปหาร้านอาหารกันเถอะ รินคงจะหิวแล้วใช่มั้ย??”“รินยังไม่ค่อยหิวหรอกค่ะ แต่เรารีบไปกินรีบกลับก็ดีเหมือนกันนะคะ รินเป็นห่วงตาหนูเกรงใจคุณหญิงด้วย”“คุณแม่เขารับปากจะดูอีกอย่างท่านเต็มใจนะ รินไม่ต้องห่วงหรอก ไปรอฉันอยู่ที่รถก่อนนะเดี๋ยวฉันจะตามไป”“ได้ค่ะ” รินเดินไปรอธนินที่รถของเขา สักพักธนินก็เดินตามมาพร้อมถุงอะไรสักอย่างรินเองก็ไม่ค่อยได้สนใจเท่าไหร่จึงไม่ได้ถามเขาไปเมื่อทั้งสองมาถึงร้านอาหารธนินเอารถเข้าไปจอดให้รินยืนรออยู่ที่หน้าร้าน แต่ทว่าเมื่อเธอยืนรอธนินอยู่นั้นก็มีชายหนุ่มเดินเข้ามาชนเธอเข้าจนธอล้มลงกับพื้น“โอ๊ย!!.”.” _”รินร้องออกมาด้วยความตกใจและเจ็บบั้นท้ายที่ล้มกระแทกพื้นเข้าอย่างจัง
ธนินยังอ้อยอิ่งอยู่แบบนั้นเขาเองไม่อยากกลับไปที่บ้าน เขาอยากใช้เวลาอยู่กับรินทั้งคืน แต่มันก็คงไม่เหมาะเขาเลยต้องตัดใจขับรถออกไปให้รินได้นอนหลับพักผ่อน รินยืนดูจนรถของธนินลับตาเธอเลยหยิบเอาถุงของเดินเข้าบ้าน เมื่อเธอกำลังก้าวเท้าเดินเข้าบ้านก็ได้ยินเสียงอะไรสักอย่างที่ข้างพุ่มไม้หลังบ้านแกร๊บ!! รินรีบหันไปมองเพราะว่าต้องเป็นคนงานแน่เลย เขาจะเห็นเธอกับธนินยืนจูบกันเมื่อกี้มั้ยนะ รินเลยตะโกนถามออกไป“ใครนะ ใครอยู่ตรงนั้น!!”“เหมี๊ยวๆ" รินรู้สึกโล่งใจเมื่อเธอเห็นแมวที่เดินออกมาจากพุ่มไม้นั้น อย่างน้อยก็ไม่ใช่คน“เจ้าแมวน้อยดึกขนาดนี้มาทำอะไรอยู่ตรงนี้ กลับบ้านได้แล้วว่าแต่แกเป็นแมวของใครกันนะฉันมาอยู่นี่ตั้งนานแล้วพึ่งจะเคยเห็น แต่ก็ช่างเถอะวันนี้เหนื่อนจังไปอาบน้ำนอนหลับดีกว่า” รินพูดจบก็ปิดประตูเข้าเข้ามาอาบน้ำนอนพักตามที่เธอบอกรินเก็บของทำอะไรเสร็จแล้วเธอเลยหยิบมือถือที่ธนินซื้อมาให้มานอนดูบนที่นอน เมื่อเธอเปิดดูก็พบกับข้อความที่ถูกส่งมาให้เธอตอนอาบน้ำ(ฉันมาถึงบ้านแล้วนะ วันนี้ฉันเองก็มีความสุขมากๆ ฝันดีนะอย่าลืมฝันถึงฉันด้วยล่ะ คืนนี้ฉันคงจะนอนคิดถึงใบหน้าและรสจูบที่หอมหวานทั้งคืน
บทนำในคืนที่ฝนตกกระหน่ำลงมาเส้นทางข้างหน้าแทบมองไม่เห็นอะไร หญิงสาวได้อุ้มลูกชายตัวเล็กของเธอพากันตากฝนพร้อมกระเป๋าหนึ่งใบ เหมือนว่าพวกเขากำลังจะหนีอะไรอยู่ เธอวิ่งมาได้สักพักก็พบแสงไฟของรถที่กำลังเคลื่อนเข้ามา เธอกวักมือขอความช่วยเหลือจากรถคันนั้น โชคดีของเธอกับลูกที่ชายที่ได้ขับรถมานั้นได้ให้เธอกับลูกขึ้นไปกับเขาด้วย แม้ว่าเธอจะกลัวเพราะเขาเป็นผู้ชาย แต่ถ้าเธอไม่หนีไปตอนนี้เธอก็ไม่น่าจะรอด เธอตัดสินใจกระโดดขึ้นรถของเขาด้วยความเต็มใจ และมันก็เป็นจุดเปลี่ยนของชีวิตเธอตลอดกาล..."รินรีบพาเจ้าหนูหนีไป "วริษาวิ่งมาหาน้องสาวของเธอ ตะโกนบอกเธอที่ยังยืนนิ่งงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่กระนั้นเธอก็รีบไปอุ้มหลานชายตัวเล็กที่ยังนอนหลับไม่รู้เรื่องมาไว้ในอ้อมกอดของเธอ"เกิดอะไรขึ้นคะ ทำไมถึงได้พาลูกวิ่งตากฝนมา"เธอถามพี่ถามเธอด้วยความสงสัย สายตาของเธอก็เหลือบไปเห็นเลือดที่ไหลออกมาจากหน้าท้องของพี่สาว"พี่ไม่มีเวลาอธิบายหรอกนะ พี่ฝากเจ้าหนูด้วยแล้วรีบหนีไปก่อนที่คนชาติชั่วพวกนั้นจะตามมาทัน ""พี่บาดเจ็บนี่คะ เกิดอะไรขึ้นรินจะไม่ยอมไปไหนถ้าพี่ไม่บอกว่าเกิดอะไรข
แง้ๆ แง้” ””เธอตื่นมาตอนเช้าด้วยเสียงร้องของแทนคุณ ที่มีอายุเพียงแค่หนึ่งขวบ เธอทำอะไรไม่ถูกได้แต่อุ้มหลานเดินไปเดินมาทั่วห้องจนได้ยินเสียงเคาะประตูก๊อกๆ’ ’’“เกิดอะไรขึ้นครับ ผมขอเข้าไปได้มั้ย”เธอที่ตอนนี้ไม่รู้จะรับมือกับหลานชายยังไงเลยเปิดประตูให้เขาเข้ามา“ได้ค่ะ สักครู่นะคะเดี๋ยวฉันจะเปิดประตูให้”“ทำไมถึงร้องไห้แต่เช้าแบบนี้ละครับ ไม่สบายรึเปล่า”“ขอโทษด้วยนะคะ เพราะเสียงร้องไห้เลยทำให้คุณต้องตื่นแต่เช้า ฉันก็ไม่รู้ว่าแกเป็นอะไร ตื่นมก็ร้องอย่างเดียวเลย ฉันโอ๋เท่าไหร่ก็ไม่ยอมเงียบสักที”เขามองดูเด็กที่ร้องไห้ เขาก็รู้ทันทีว่าเด็กน่าจะอายุไม่ถึงสองขวบ อาการนี่มีอย่างเดียวคือเด็กหิวนม“ผมว่าเขาน่าจะหิว คุณไม่เอานมของคุณให้ลูกกินละครับแกจะได้เงียบ”ด้วยความที่ธนินเข้าใจว่าเธอเป็นแม่ของแทนคุณเขาก็ได้พูดไปแบบนั้น แต่รินรู้อยู่แกใจว่าเธอไม่ใช่แม่ และไม่มีนมในเด็กกิน เธอต้องโกหกเขาออกไปว่าลูกชายไม่ได้กินนมของเธอแล้ว“พอดี แทนคุณแกโตแล้วฉันเลยให้กินนมของฉัน ที่บ้นของคุณพอมีนมกล่องบ้างมั้ยคะ ““บ้านผมไม่มีเด็ก เลยไม่มีนมเลยครับ งั้นเดี๋ยวผมพาคุณกับลูกออกไปตลาดไปหาซื้อนมกับของใช้กัน “
ธนินยังอ้อยอิ่งอยู่แบบนั้นเขาเองไม่อยากกลับไปที่บ้าน เขาอยากใช้เวลาอยู่กับรินทั้งคืน แต่มันก็คงไม่เหมาะเขาเลยต้องตัดใจขับรถออกไปให้รินได้นอนหลับพักผ่อน รินยืนดูจนรถของธนินลับตาเธอเลยหยิบเอาถุงของเดินเข้าบ้าน เมื่อเธอกำลังก้าวเท้าเดินเข้าบ้านก็ได้ยินเสียงอะไรสักอย่างที่ข้างพุ่มไม้หลังบ้านแกร๊บ!! รินรีบหันไปมองเพราะว่าต้องเป็นคนงานแน่เลย เขาจะเห็นเธอกับธนินยืนจูบกันเมื่อกี้มั้ยนะ รินเลยตะโกนถามออกไป“ใครนะ ใครอยู่ตรงนั้น!!”“เหมี๊ยวๆ" รินรู้สึกโล่งใจเมื่อเธอเห็นแมวที่เดินออกมาจากพุ่มไม้นั้น อย่างน้อยก็ไม่ใช่คน“เจ้าแมวน้อยดึกขนาดนี้มาทำอะไรอยู่ตรงนี้ กลับบ้านได้แล้วว่าแต่แกเป็นแมวของใครกันนะฉันมาอยู่นี่ตั้งนานแล้วพึ่งจะเคยเห็น แต่ก็ช่างเถอะวันนี้เหนื่อนจังไปอาบน้ำนอนหลับดีกว่า” รินพูดจบก็ปิดประตูเข้าเข้ามาอาบน้ำนอนพักตามที่เธอบอกรินเก็บของทำอะไรเสร็จแล้วเธอเลยหยิบมือถือที่ธนินซื้อมาให้มานอนดูบนที่นอน เมื่อเธอเปิดดูก็พบกับข้อความที่ถูกส่งมาให้เธอตอนอาบน้ำ(ฉันมาถึงบ้านแล้วนะ วันนี้ฉันเองก็มีความสุขมากๆ ฝันดีนะอย่าลืมฝันถึงฉันด้วยล่ะ คืนนี้ฉันคงจะนอนคิดถึงใบหน้าและรสจูบที่หอมหวานทั้งคืน
เมื่อธนินจ่ายเงินเสร็จแล้วเขาได้ให้รินไปเปลี่ยนชุดลูกไม้สีชมพูที่มันเข้ากับเธอที่สุด รินเดินออกมาจากร้านเสื้อด้วยท่าทางเคอะเขินนานเท่าไหร่แล้วที่เธอไม่ได้สวมใส่เสื้อผ้าแบบนี้“รินเธอสวยมากเลยรู้ตัวบ้างใหม” ธนินตะลึงกับความน่ารักของรินจนเขายิ้มไม่หุบสักที“รินไม่สวยหรอกค่ะ เป็นเสื้อผ้ามากกว่าแถมพี่พนักงานยังจับรินแต่งหน้าให้ด้วยเขาบอกว่าถ้าแต่งแบบนี้แล้วจะเข้ากับชุดที่ใส่”“รินสวยจริงๆ นะ เราไปหาร้านอาหารกันเถอะ รินคงจะหิวแล้วใช่มั้ย??”“รินยังไม่ค่อยหิวหรอกค่ะ แต่เรารีบไปกินรีบกลับก็ดีเหมือนกันนะคะ รินเป็นห่วงตาหนูเกรงใจคุณหญิงด้วย”“คุณแม่เขารับปากจะดูอีกอย่างท่านเต็มใจนะ รินไม่ต้องห่วงหรอก ไปรอฉันอยู่ที่รถก่อนนะเดี๋ยวฉันจะตามไป”“ได้ค่ะ” รินเดินไปรอธนินที่รถของเขา สักพักธนินก็เดินตามมาพร้อมถุงอะไรสักอย่างรินเองก็ไม่ค่อยได้สนใจเท่าไหร่จึงไม่ได้ถามเขาไปเมื่อทั้งสองมาถึงร้านอาหารธนินเอารถเข้าไปจอดให้รินยืนรออยู่ที่หน้าร้าน แต่ทว่าเมื่อเธอยืนรอธนินอยู่นั้นก็มีชายหนุ่มเดินเข้ามาชนเธอเข้าจนธอล้มลงกับพื้น“โอ๊ย!!.”.” _”รินร้องออกมาด้วยความตกใจและเจ็บบั้นท้ายที่ล้มกระแทกพื้นเข้าอย่างจัง
รินยังคงรู้สึกร้อนรุ่มอยู่ภายในใจใบหน้าร้านผ่าวอยู่ถึงแม้ธนินกลับบ้านใหญ่ไปแล้ว ตอนนี้ความรักของเธอกำลังเบ่งบานเหมือนดอกไม้ที่กำลังผลิดอกออกมาให้เชยชม เธอมองไปทางไหนก็เห็นแต่ใบหน้าของธนิน จนกระทั่งสายตาของเธอเหลือบไปเห็นชายที่กำลังเดินมาบ้านพักของเธอตอนแรกเธอคิดว่าเป็นธนิน หัวใจของเธอก็เต้นตึกตักอีกครั้งแต่พอเขาเดินมาใกล้ๆ กลับเป็นตะวันที่หิ้วทั้งขนมและผลไม้มาให้เธอ รินรีบลงมาจากระเบียงตรงไปช่วยตะวันหิ้วของทันที“พี่ตะวันเอาอะไรมาเยอะแยะคะ เดี๋ยวรินช่วยถือ”“ไม่ต้องหรอกจร๊ะ^ ^ พี่ถือไหวพี่เอาขนมกับผลไม้มาให้แทนคุณนะ" ตะวันหันของหนีรินเพราะกลัวว่าเธอจะช่วยจริงๆ มันไม่ได้หนักอะไรสำหรับผู้ชายหุ่นบึกบึนอย่างเขา“วันหลังไม่ต้องเอามาให้ก็ได้นะคะรินเกรงใจ”“ไม่ต้องเกรงใจนะ พี่เต็มใจอยู่แล้วอะไรที่พี่ช่วยรินได้พี่ก็อยากช่วยรินเต็มที่”“มาเหนื่อยๆ ขึ้นบ้านไปดื่มน้ำเย็นก่อนนะคะ เดี๋ยวรินจะไปเอาน้ำมาให้” ตะวันเดินตามรินขึ้นมาบนบ้าน“แทนคุณนอนหลับอยู่เหรอทำไมพี่ไม่เห็นได้ยินเสียงเลย” รินได้ยื่นแก้วน้ำให้กับตะวันก่อนจะตอบเขา“คุณหญิงท่านพาแทนคุณไปที่บ้านใหญ่นะค่ะ”“รินพี่ถามจริงๆ เราไม่เหนื่อยหรือ
"ฉันรู้มาว่าลูกชายของฉันมาทำให้เธอเสียใจใช่มั้ย ฉันต้องขอโทษแทนเจ้าธนินด้วยนะรายนั้นนะปากแข็งปากหนักและเขาไม่รู้จะหาวิธีไหนมาขอโทษหนูริน เลยทำให้เกิดเรื่องขึ้นกว่าเดิมเขานิสัยเหมือนพ่อเขามากเลย""คุณธนินให้คุณหญิงมาพูดกับรินเหรอคะ""เปล่าหรอกฉันมาด้วยตัวของฉันเอง ฉันไม่อยากเห็นพวกเธอสองคนโกรธกันนานๆ หนูรินพอจะให้อภัยธนินได้มั้ย"รินคิดอยู่พักใหญ่ก่อนตัดสินใจให้อภัยเขาดูอีกครั้งแม้เรื่องวันนี้เขาจะทำแรงเกินกว่าเหตุแต่อย่างน้อยเจ้าหนูแทนคุณก็ไม่ได้เป็นอะไร"ก็ได้ค่ะ ""งั้นดีเลย เย็นนี้เดี๋ยวฉันจะให้เจ้าธนินพาเธอไปกินอาหารนอกบ้านเป็นการไถ่โทษส่วนแทนคุณจะดูแลให้เอง แทนคุณไปบ้านใหญ่กันมั้ยครับ ฉันซื้อของเล่นมาให้หนูด้วยนะ " แทนคุณตบมือยิ้มร่าอย่างดีใจเมื่อได้ยินคำว่าของเล่น"ไม่ต้องทำถึงขนาดนั้นก็ได้ค่ะคุณหญิง ""ไม่ได้สิคนทำผิดก็ต้องลงโทษ ฉันจะลงโทษเจ้าธนินเองด้วยการพาเธอไปเที่ยวและออกไปหาอะไรกินข้างนอกเย็นนี้ ป้าพรเรากลับกันเถอะ เดี่ยวฉันจะพาแทนคุณไปด้วยนะเธอไปเตรียมนมกับขวดนมมาให้ฉันหน่อย" แม้รินจะปฎิเสธแต่คุณหญิงก็อุ้มแทนคุณไปแล้ว เธอทำได้เพียงเก็บขวดนมใส่ตะกร้าและยกให้ป้าพรไปเมื่อคุ
รินรีบเดินลงน้ำมาหาธนินด้วยความเร็ว"แทนคุณอยู่ไหนคะ แล้วคุณดูลูกฉันอีท่าไหนทำไมทำให้แกตกน้ำได้ ฮือ" ความกลัวเริ่มคืบคานเข้ามาในหัวใจของรินอย่างถาถม เธอไม่รู้จะเอาหน้าที่ไหนไปเจอพี่สาวเธอได้ ถ้าเขารู็ว่าแค่หลานตัวเล็กๆ เธอยังดูแลเขาไม่ได้ เมื่อธนินเห็นใบหน้ารินที่เคร่งเคลียดแถมยังร้องไห้ เขารีบยกแทนคุณออกจากเสื้อของเขา"คุณร้องไห้เลยเหรอ ผมแค่แกล้งคุณเล่นแค่อยากให้คุณลงมาเล่นน้ำด้วยกันไม่คิดเลยว่ามันจะทำให้คุณตกใจและร้องไห้ขนาดนี้ " เมื่อรินเห็นแทนคุณที่ยิ้มแฉ่งให้กับเธอ เธอรู้สึกโล่งใจแต่เธอยิ่งโกรธชายตรงหน้ามากขึ้น"มันไม่ตลกนะคะ ที่คุณจะเอาความเป็นความตายมาล้อเล่นคุณจะต่อว่าฉันแบบไหนฉันไม่เคยว่าแต่รอบนี้คุณมาโกหกกันแบบนี้มันแรงเกินไปเหรอคะ เคยคิดถึงจิตใจฉันบ้างมั้ยว่าฉันจะรู้สึกอย่างไรเอาแทนคุณมาให้ฉัน ฉันจะพาลูกกลับบ้าน ""ผมขอโทษ " สายตาธนินที่ยื่นเด็กชายตัวน้อยคืนให้รินด้วยความรู้สึกผิด"ไม่ต้องพูดอะไรแล้วค่ะ แค่นี้ฉันก็รู้แล้วว่าคุณไม่เห็นแคร์ความรู้สึกใครเลย แทนคุณกลับบ้านกันลูก" รินยื้อแย่งลูกออกมาจากแขนของธนินแล้วพาแทนคุณเดินขึ้นจากน้ำอย่างทุลักทุเลธนินคิดแค่ว่าอยากให้รินลง
เสียงเจี๊ยวจ้าวของนกที่บินไปมาอยู่ในไร่และเสียงไก่ที่ขันบ่งบอกว่าเช้าแล้ว รินรีบลุกขึ้นมาทำกับข้าวให้แทนคุณก่อนที่เขาจะตื่น เธอลุกขึ้นมาข้างนอกห้องมองออกไปดูบรรยากาศยามเช้าที่สดชื้นแสงตะวันกำลังโผล่ขึ้นมาจากขอบฟ้าเธอมองไปด้วยความอบอุ่นใจ กี่วันแล้วนะที่เธอมาอยู่ที่นี่ เธอคิดถึงพี่สาวสุดที่รักของเธอเหลือเกิน เธอรีบล้างหน้าล้างตาทำกับข้าวเมื่อเธอทำเสร็จแล้วก็กลับไปดูแทนคุณที่ยังนอนหลับปุ๋ยอยู่ในผ้าห่ม เธอรีบไปอาบน้ำ วันนี้เป็นวันหยุดของเธอ เธอเลยตั้งใจจะเลี้ยงแทนคุณอยู่ที่บ้านพักโดยจะไม่พาไปที่บ้านใหญ่เมื่อเธออาบน้ำเสร็จแล้วเธอเดินเข้ามาดูแทนคุณอีกครั้งเดกน้อยที่ได้ยินเสียงเธอเดินเข้ามารีบลุกขึ้นอย่างงัวเงียก่อนจะเรียกเธอด้วยความดีใจ"ม๊ามา"เธอเห็นแทนคุณตื่นแล้วรีบเข้าไปกอดทันที"ตื่นแล้วเหรอครับ ไหนดูสิคนเก่งของฉันอยู่ไหนนะ ""นี่ๆ "แทนคุณพูดพร้อมชี้เข้าหาตัวเองและส่งยิ้มกว้างให้รินจนเห็นฟันน้ำนมที่เรียงกันทุกเล่ม^∆^"มานี่สิ ให้แม่กอดหน่อยนะ เก่งจังเลยตื่นมาก็อารมณ์ดี หิวข้าวหรือยังครับ ป่ะไปล้างหน้าแปลงฟันแล้วไปกินข้าวกัน"แทนคุณรีบลุกมาอยู่ในอ้อมกอดของรินทันทีเมื่อได้ยินคำว่าข้าว
ฝั่งด้านธนินเขากำลังขับรถกลับจากส่งคนงานกลับบ้าน เสียงมือถือของเขาก็ดังขึ้น เมื่อเขายกขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นเพื่อนนักสืบของเขาเองนักสืบได้บอกข่าวกับเขาว่าตอนนี้เขาได้เข้าไปสืบเบาะแสที่ไร่มาแล้ว และได้รับรู้ว่าก่อนหน้าที่พี่ชายของเขาจะเสียชีวิตได้มีปากเสียงกับเจ้าของไร่ภูแสงเป็นคนที่มีอิทธิพลใหญ่โตระดับจังหวัด เขาเข้ามาพูดคุยเรื่องการซื้อไร่ต่อจากพี่ชายของธนินเพื่อนำมาทำรีสอทร์เพราะที่ของพี่ชายของเขาเป็นที่ๆ สวยมากๆ เหมาะกับการทำที่พักที่ท่องเที่ยว แต่พี่ชายของเขาไม่ยอมขายแม้ว่าชายคนนั้นจะให้ราคาสูงเท่าไหร่ก็ตามเขาเองก็รู้ว่าพี่ชายของเขานั้นหวงแหนที่แห่งนี้มากเท่าไหร่เพราะมันเป็นที่ของพ่อที่สร้างมากับมือ พี่ชายเคยบอกว่าจะสานฝันของพ่อต่อไปและช่วยให้ชาวบ้านแถวนั้นมีรายได้ในการมารับจ้างในไร่ของเขาอีกด้วย แต่นักสืบยังไม่แน่ชัดว่าใช่คนนี้หรือเปล่าเพราะเขาเองยังไม่มีหลักฐานและขอให้เก็บเรื่องนี้เอาไว้ก่อน ตอนนี้เขาจะตามหาหลักฐานให้แน่ชัดเดี๋ยวเขาแจ้งกลับมาอีกทีเมื่อสายถูกตัดไปแล้วธนินได้ขับรถกลับมาที่ไร่ เมื่อเอารถเข้ามาจอดที่โรงรถ สายตาของเขาก็พบเข้ากับชายหนุ่มที่หน้าตาภูมิฐานที่ดี แถมยังยืน
เช้ารุ่งขึ้นรินตื่นมาด้วยร่างกายที่แข็งแรงตอนนี้เธอก็ได้หายป่วยแล้ว เธอลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวจะออกไปหาแทนคุณแต่เมื่อเธอมาดูนมของแทนคุณกลับพบว่ามันใกล้จะหมดแล้ว แทนคุณเริ่มโตขึ้นก็กินนมเยอะขึ้น เธอจำได้ว่าพึ่งออกไปซื้อกับคุณธนินเมื่ออาทิตย์ที่แล้วนี่เอง เธอเลยไปหาป้าพรกับคุณหญิงที่บ้านใหญ่"คุณหญิงคะ รินขอฝากแทนคุณให้อยู่กับคุณหญิงสักพักก่อนได้มั้ยคะ ตอนแรกฉันกว่าจะมารับแทนคุณกลับไปเลี้ยงเอง แต่ว่านมของแทนคุณใกล้จะหมดแล้วฉันว่าจะเข้าไปในตลาดสักครู่นะค่ะ""ได้สิทำไมจะไม่ได้ล่ะ ป้าพรไปเป็นเพื่อนหนูรินหน่อยนะ ไปหาซื้อกับข้าวมาด้วยแล้วก็อย่าลืมซื้ออะไรอร่อยๆ มาฝากแทนคุณของฉันด้วยละ.""คุณหญิงจะดูแทนคุณคนเดียวไหวเหรอคะ เดี๋ยวรินไปคนเดียวก็ได้คุณหญิงต้องการอะไรบอกรินได้ค่ะ เดี๋ยวรินจะซื้อมาให้""ทำไมจะไม่ไหวล่ะ แทนคุณตัวเท่านี้ฉันยังไม่แก่สักหน่อย เด็กตัวแค่นี้สบายมาก อะนี่ติดตัวไว้เผื่อไม่พอ""ไม่เป็นไรค่ะ คุณหญิงเอาเก็บไว้เถอะค่ะ รินยังพอมีอยู่บ้าง"เมื่อคุณหญิงยื่นเงินจำนวนหนึ่งให้ริน เธอเองไม่กล้ารับ แต่คุณหญิงก็ยังยัดเหยียดให้เธออยู่ดี"รับไปเถอะ แทนคุณนับวันยิ่งกินเยอะเผื่อเธออยากได้นั้น
สายๆ ของวันรินได้ตื่นมาจากการนอนอีกครั้งเธอได้ลุกกินข้าวกลางวันที่แม่บ้านของคุณธนินเตรียมมาให้พร้อมกินยาตอนนี้เธอรู้สึกดีขึ้นมากแล้ว เลยออกมายืนเล่นที่ระเบียงหน้าบ้าน สายตาเธอเหลียวมองเห็นชายหนุ่มเดินมาหาเธอจากไกลๆในตอนแรกเธอคิดว่าเป็นคุณธนินหัวใจของเธอสั่นระรัว แต่ก็ต้องผิดหวังเมื่อคนที่มาเป็นตะวัน"เป็นอย่างไรบ้างดีขึ้นรึยัง"ตะวันเมื่อมาถึงเขาก็เอามือมาแตะหน้าผากของรินดูว่าเธอหายหรือยัง"รินรู้สึกดีขึ้นแล้วค่ะ แล้วพี่ตะวันมาได้ไงไม่ไปที่ไร่เหรอคะ""พี่ไปมาแล้วนะ รีบทำงานพอพักก็รีบมาหารินเลยพี่เป็นห่วงรินมากรู้มั้ย? ได้ยินจากแม่ว่ารินไม่สบาย ใจจริงพี่อยากมาหารินแต่เช้าแต่คุณธนินนะสิให้ไปรีบเข้าไร่ก่อนเลยไม่ได้แวะมา เป็นเพราะพี่ทำให้รินไม่สบาย สมแล้วที่คุณธนินดุพี่เมื่อเช้า" ตะวันทำหน้ารู้สึกผิดที่ทำให้หญิงสาวเป็นไข้"ฮ่ะอะไรนะคะ!! คุณธนินไปต่อว่าพี่เหรอคะ รินเป็นคนทำเองต่างหากทำไมเขาไม่ว่ารินไปว่าพี่ตะวันทำไม ""ไม่เป็นไรหรอกจร๊ะริน เพราะพี่เองที่ไม่ห้ามรินนะ แล้วกินอะไรหรือยังพี่เอาผลไม้กับนมมาฝากด้วยกลัวรินทานข้าวไม่ได้""รินทานแล้วค่ะขอบคุณนะคะ ที่เป็นห่วงแถมยังเอาของมาให้รินอี