ธนินกลับมาถึงบ้านก็พบว่าแม่ของเขาได้ให้รินออกไปอยู่ที่บ้านท้ายสวนแล้ว แต่เขาก็มองว่าดีแล้วที่แม่ของเขาทำแบบนั้น เขาเองก็เป็นผู้ชายเธอเองก็เป็นผู้หญิงมันไม่ดีกับเธอถ้าคนงานในสวนรู้ต้องเอาเธอไปนินทาว่าร้าย
เขาขอตัวแม่ขึ้นไปนอนพัก
ช่วงนี้ที่ไร่ของเขาก็เข้าสู่ฤดูกาลเก็บส้ม คนงานที่ไร่ก็พากันเก็บส้มเพื่อนำไปขาย มีชาวบ้านที่ใกล้เคียงก็มารับจ้างเก็บส้มเป็นรายวันกันหลายคน รินตื่นขึ้นมาเธอก็อยากจะช่วยงานที่ไร เธอเดินไปหาป้าพรที่บ้านหลังใหญ่พร้อมลูกชายของเธอ
“ป้าคะ วันนี้รินจะเข้าไปช่วยงานที่ไร่ รินขอฝากแทนคุณไว้กับป้าได้มั้ยคะ?”
ป้าพรรีบเข้ามาอุ้มแทนคุณที่ตอนนี้อารมณ์ดียิ้มใส่เธอจนแก้มปริ
“ได้สิ แล้วเธอจะไปถูกเหรอ ห้ลูกชายป้าพาไปสิ ตะวันเอ้ย ตะวันจะเข้าไร่รึยัง วันนี้แม่ฝากคุณรินไปด้วยสิ เธอจะเข้าไปช่วยงานที่ไร่นะ”
รินเธอมาอยู่นี่หลายวันแล้ว เธอไม่รู้เลยว่าป้าพรมีลูกชายด้วย
“ครับกำลังไปครับ”
ทันทีที่ตะวันเดินออกมาก็พบรินที่ยืนอยู่กับแม่ของเขา เขารู้สึกชอบเธอทันทีที่เห็นหน้า เพราะความสวยของเธอที่เปล่งประกายออกมา
“นี่หนูริน ส่วนนี่เจ้าตะวันลูกชายป้าเองจร๊ะ โตปานนี้ไม่เอาเมียสักที เห็นมั้ยเนี้ยะแม่ก็อยากอุ้มหลานน่ารักๆ แบบนี้กับเขาบ้าง”
“ใกล้แล้วละครับ ตอนนี้ผมเจอคนที่ใช่แล้ว”
ตะวันยิ้มเล็กยิ้มน้อยใส่ริน
“ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ คุณตะวัน”
“คุณอะไรกันครับ เรียกพี่ตะวันก็ได้ น้องรินคนสวย”
“ได้ค่ะ แล้วเราจะไปกันรึยังคะ “:
ตะวันก้มดูเสื้อผ้าที่รินใส่มาแล้วส่ายตัวให้
“ทำไมคะ” รินมองตามเขาพร้อมความสงสัย
“ชุดนี้ใส่ทำงานไม่ได้หรอกครับ รอสักครู่นะครับเดี๋ยวพี่ตะวันจะเข้าไปหยิบเสื้อผ้าเก่าของแม่มาให้ แดดร้อนอย่างนี้ ใส่แบบนี้ไปดำแน่ๆ ครับ”
ตะวันเดินเข้าไปในบ้านกลับมาพร้อมเสื้อแขนยาวกางเกงขายาวและหมวกให้ใส่ปกปิดหน้าจากแสงแดด
เธอรับของแล้วไม่ลืมที่จะขอบคุณเขา
“ขอบคุณนะค่ะ เดี๋ยวรินขอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าสักครู่นะคะ”
“ได้ครับสำหรับคนสวยอย่างน้องริน ให้รอถึงชาติหน้าพี่ก็จะรอ”
รินเดินยิ้มเข้าไปที่ห้องน้ำเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า ส่วนป้าพรก็ทำหน้าพะอืดพะอมคำพูดของลูกชายเธอ ก่อนจะอุ้มแทนคุณไปหาคุณหญิงที่บ้านใหญ่
รินเดินออกมาจากห้องน้ำ กับเสื้อผ้าที่ใหญ่กว่าตัวเธอมากมาย ตะวันถือวิษาสะเข้าไปพับขากางเกงกับแขนเสื้อให้เธอ
“อุ้ย!! ไม่เป็นไรค่ะพี่ตะวันเดี๋ยวรินทำเอง” รินรีบชักขาออกมาทันที
“ไม่เป็นไรครับ อยู่เฉยๆ นะเราจะได้ไปที่ไร่กันเร็วๆ” ในเมื่อเขาเต็มใจรินเองก็ไม่รู้จะปฎิเสธเขาอย่างไร
ทั้งสองคนนั่งรถที่ขนลังส้มเข้ามาที่ไร่ เขาได้บอกกับทุกๆ คนว่ารินเป็นคนงานใหม่ที่นี่ให้ทุกคนทำดีกับเธอด้วย ตะวันได้สอนรินเก็บส้ม ว่าต้องเก็บลูกแบบไหน แยกลูกเล็กลูกใหญ่ส่วนลูกไม่สวยก็โยนใส่อีกตะกร้าทางไร่จะเอาไปแปลรูปทำเป็นน้ำส้มคั้นส่งร้านโชห่วยตามหมู่บ้าน เป็นรายได้อีกทางดีกว่าเอาทิ้งไปเพราะลูกไม่สวย
รินเธอมีความสุขกับการทำงานมากๆ ตะวันเองก็อยู่ข้างๆ รินไม่ห่างไปไหน
ธนินที่รู้ว่ารินมาทำงานที่ไร่ เขารีบตามมาดูเธอเพราะเป็นห่วงเขาไม่คิดว่าเธอจะทำได้ขนาดนี้ แดดวันนี้ก็แรงมากด้วย
“อ้าวคุณธนินมาตอนไหนครับ”
ตะวันรีบทักทายทีที่เห็นธนินเดินเข้ามาใกล้ๆ
“มาได้สักพักแล้วละ เออจริงสิท่อน้ำที่ท้ายไร่มันรั่วนายช่วยไปซ้อมให้หน่อย”
ตะวันเลิ่กลักเขายังอยากอยู่กับริน แต่ต้องไปทำตามคำบอกของเจ้านาย
“ผมยังยกส้มที่คุณรินเก็บไม่เสร็จเลย”
"ไปเถอะเดี๋ยวฉันยกเอง”
“ได้ครับ .” ตะวันทำได้เพียงก้มหน้ารับคำสั่งก่อนจะเดินออกไปด้วยสายตาละห้อย
“นี่คุณไม่ร้อนรึไง ทำไมถึงออกมาช่วยงานที่ไร่ละ ลงมาก่อน”
เขาเรียกให้เธอลงมาจากต้นส้ม กลัวเธอจะตกลงมา
“คุณมาตอนไหนคะ”
“มาได้สักพักแล้วละ อยากทำงานทำไมไม่บอกผม คุณนี่กล้าออกมากับคนอื่นไปทั่วไม่ระวังตัวเองเลย ถ้าเกิดเจอคนไม่ดีจะเกิดอะไรขึ้น”
“ทำไมคะ ก็พี่ตะวันเป็นลูกป้าพรนี่คะ ทำไมถึงไว้ใจไม่ได้”
ธนินได้ยินเธอเรียกตะวันอย่างสนิทสนมทั้งๆ ที่พึ่งเจอกันวันเดียวทำให้เขาไม่ชอบใจยิ่งนัก
“สนิทกันเร็วจังนะครับ เรียกพี่ด้วยทีกับผมยังเรียกคุณๆ ตลอด ผมดูไม่น่าไว้ใจขนาดนั้นเลยเหรอ?”
หญิงสาวเอียงคอดูธนินอย่างไม่เข้าใจในคำพูดของเขา
“ที่ฉันเรียกคุณธนินเพราะว่าคุณธนินคือผู้มีพระคุณกับฉันมากๆ ยังไงละคะ อีกอย่างคุณก็เป็นเจ้าของไร่ ฉันเป็นเพียงผู้อาศัยก็เหมือนคนงานในสวนก็เรียกว่าคุณก็ถูกแล้วนี่คะ ฉันอยากตอบแทนที่คุณมีความเมตตาต่อฉันกับลูกให้ที่อยู่ที่กิน ฉันไม่รู้จะตอบแทนคุณยังไง เลยมาใช้แรงงานแทนนะค่ะ ขอโทษนะคะที่ไม่ได้บอกก่อน”
“ไม่เป็นไรครับ ถ้าคุณอยากช่วยจริงๆ ก็บอกผม ผมจะหางานที่เหมาะกับคุณให้เอง ที่ผมช่วยคุณไว้ไม่ได้หวังให้คุณมาตอบแทนหรอกนะครับ แต่ถ้าคุณอยากทำก็ทำไปครับเดี๋ยวผมจะให้เงินเดือนตามที่คุณทำงานเหมือนชาวบ้านที่มารับจ้างรายวันเลยนะครับ คุณอยากได้อะไรจะได้เอาไปใช้”
“ขอบคุณค่ะ”
“งั้นตอนนี้คุณไปกับผมก่อนครับ ผมจะพาไปทำงานที่คุณน่าจะทำได้ดีกว่ามาปีนเก็บส้มกลางแดดแบบนี้”
“ค่ะ”
แม้เธอจะสงสัยแต่ก็ได้เดินตามเขาไปที่รถกระบะของเขา เขาพาเธอมาถึงที่โรงคัดแยกส้ม เขาให้เธอมาทำงานที่นี่แทน รินเธอมีความสุขกับการทำงานมากๆ ชาวบ้านต่างพากันใจดีกับเธอสอนเธอทุกอย่างที่เธอไม่รู้ ธนินได้นั่งมองเธอทำงาน รอยยิ้มของรินช่างทำให้โลกนี้น่าอยู่ยิ่งนัก
ระยะเวลาหนึ่งเดือนรินได้ช่วยงานในไร่ของธนินทุกวันเธอได้เข้าไร่ไปพร้อมเขาในทุกๆ วัน ความสัมพันธ์ของทั้งคู่เริ่มพัฒนาขึ้น เธอไว้ใจเขาและรู้ว่าเขาเป็นคนดีจริงๆ คนงานในไร่ได้รับบาดเจ็บเขารีบพาไปหาหมอทันที ไม่มีท่าทีรังเกียจ รินประทับใจในความห่วงใยที่เขามีให้ทุกคนไม่ว่าจะเป็นแค่ลูกจ้างเขาเองก็ทำตัวกับทุกคนเสมอภาคกันไม่ได้แบ่งนายจ้างลูกจ้าง วันนี้ธนินต้องออกไปส่งส้มเอง เธอจึงขอเขาไปด้วย“วันนี้ฉันขอเข้าไปในตลาดด้วยนะคะคุณธนิน” หญิงสาวเดินไปหาธนินที่กำลังยกลังส้มขึ้นรถ“จะไปทำไม ไม่ช่วยคนงานอยู่ที่ไร่นี่ มันต้องใช้เวลานานนะ คุณไม่เบื่อรึไง:”“พอดีฉันมีของที่ต้องซื้อด้วย เมื่อวานฉันได้เงินเดือนจากคุณเลยอยากจะซื้อนมตุนไว้ให้แทนคุณนะค่ะ”ธนินทำท่าทางเข้าใจเธอและยอมให้เธอไปกับเขา“งั้นก็ได้ครับ อีกสักพักจะออกไปคุณไปเตรียมตัวรอนะครับ”รินเธอรีบกลับไปเอากระเป๋าที่บ้านและเธอเองก็ลืมบอกกับป้าพร ว่าวันนี้เธอจะออกไปซื้อนมให้แทนคุณ ช่วงนี้คุณหญิงปรีณาหลงแทนคุณหนักมาก เธอเอาแทนคุณไปเลี้ยงให้รินได้ทำงานทุกวันเธอและเขาได้ออกมาส่งส้มที่ตลาดรินเธอก็เคยมาที่นี่หนึ่งครั้งตอนนั้นเธอมาแทนพี่สาวของเธอ แต่คนที่น
ทั้งสามคนต้องมานอนเบียดกันในที่นอนเล็กๆ ของบ้านพัก จนจะทำให้รินล่วงจากเตียงได้ธนินเลยบอกให้เธอขยับเข้ามาใกล้ๆ เขามากกว่านี้“ขยับเข้ามาใกล้ๆ กันก็ได้ครับ เดี๋ยวแทนคุณหลับผมก็จะลุกออกไปแล้ว ไม่ต้องห่วงนะผมไม่ทำอะไรคุณหรอก”“ฉันรู้ค่ะ เพียงแต่มันไม่ควรที่เราจะมาร่วมเตียงกันอย่างนี้” รินรู้สึกแปลกๆ ที่ธนินมานอนเตียงเดียวกับเธอทำเหมือนทั้งสองคนเป็นพ่อแม่ของแทนคุณจริงๆ มันยิ่งทำให้รินทำตัวไม่ถูก“ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยครับ ผมทำเพื่อเจ้าหนูแทนคุณ คุณไม่ต้องคิดมากนะ”แม้ว่าเขาบอกไม่ต้องคิดมากอะไร เธอก็ยังคิดอยู่ดี ในเมื่อเขาไม่รู้ว่าความจริงเธอยังโสดและซิงไม่ว่าผู้ชายหน้าไหนเธอก็ต้องกลัวไว้ก่อนสักพักแทนคุณก็หลับไปในอ้อมกอดของธนิน เขาค่อยๆ วางแทนคุณลงแล้วลุกขึ้นอย่างช้าๆรินก็ลุกตามเขาด้วยเพื่อจะเดินไปส่งเขาที่หน้าบ้าน“ขอบคุณนะคะที่มาส่งแทนคุณเข้านอน” เธอบอกเขาเมื่อเขาเดินมาที่ประตู“ครับ คุณก็ไปพักผ่อนเถอะครับ เดี๋ยวพรุ้งนี้ต้องเข้าไร่ส้มอีกคุณเองก็เหนื่อยมาทั้งวัน” ธนินมองดูใบหน้าหญิงสาวที่ยืนอิดโรย“ไม่ค่อยเหนื่อยหรอกค่ะ ขอแค่มีเงินไว้ซื้อนมให้แทนคุณฉันก็ดีใจมากแล้วล่ะค่ะ”“งั้นผมไปก่อนนะ
พอกลับมาถึงที่ไร่ธนินก็เดินเข้ามานั่งที่โซฟาในห้องนั่งเล่นอย่างหมดแรง จนแม่ของเขามองออกและเกิดสงสัยว่ามีเรื่องอะไรที่ทำให้ลูกชายของเธอนั่งหน้าระห้อย"กลับมาแล้วเหรอ ตำรวจว่าอย่างไรบ้าง"คุณหญิงถามขึ้นทันทีเมื่อเห็นหน้าลูกชายเธอเองก็ใจจดใจจ่ออยากรู้ว่าคดีของลูกชายเธอไปถึงไหนแล้ว"ตำรวจจับคนร้ายได้แล้วครับ คนร้ายรับสารภาพว่าเขาเป็นคนลงมือฆ่าพี่แต่ที่เขาทำลงไปเพราะพี่ต่อสู้ เขาบอกตำรวจว่าเข้ามาปล้นของ"เมื่อคุณหญิงได้ยินถึงกลับจะเป็นลมล้มพับ ธนินรีบมาพยุงแม่ของเขาไว้"ป้าพร ป้าพรครับเอายาดมมาให้คุณแม่หน่อยครับ คุณแม่เป็นลม"ป้าพรรีบวางแทนคุณลงแล้วไปหยิบเอายาดมยาหอมที่กล่องยามาให้ธนิน แทนคุณเองก็เหมือนจะรู้เรื่องเขาเดินเข้าไปหาคุณหญิงแล้วจับมือแถมยังเรียกท่านอีก"ย่า ย่ากั๊บ"ป้าพรกับธนินมองไปที่เด็กชายที่รีบเดินอุ้ยอ้ายเข้ามาจับที่แขนของคุณหญิงด้วยความเป็นห่วง"ป้าพรครับเดี๋ยวพาแทนคุณออกไปก่อนนะครับ ผมจะพาคุณแม่ขึ้นไปพักข้างบนห้อง ""ได้ค่ะ เดี๋ยวป้าจะเอาแทนคุณไปนอนกลางวันด้วย "ป้าพรก็ได้พาแทนคุณไปอีกห้อง ส่วนธนินก็อุ้มแม่ของเขาไปที่ห้องนอน เขารู้ว่าแม่ของเขาเสียใจขนาดไหน ไม่มีใครอยากให
เมื่อรินมาถึงที่ห้องเธอวางแทนคุณให้นั่งเล่นของเล่นส่วนเธอก็ไปอาบน้ำ วันนี้เธอรู้สึกครั้นเนื้อครั้นตัวแปลกๆ เมื่อเธออาบน้ำเสร็จเธอก็ได้พาแทนคุณเข้านอนเพราะป้าพรบอกว่าเธอป้อนข้าวแทนคุณให้แล้ว เมื่อหัวถึงหมอนเธอก็หลับไปทั้งอย่างนั้นทั้งๆ ที่เธอเองยังไม่ได้กินอะไรเข้าท้องสักคำทางด้านธนินเขาเองก็กลับมาโดยความหงุดหงิดใจและพยายามจะเข้าใจตัวเองที่ไปพูดกับรินอย่างนั้น จนตอนนี้เขาเข้าใจตัวเองแล้วว่าเขานั้นต้องแอบชอบเธอเข้าแล้วแน่ๆ เลย เขาไม่ชอบให้เธอใกล้ชิดผู้ชายคนอื่นเลย นั้นเป็นเหตุผลที่เขาโมโหใส่เธอกับตะวัน เมื่อเขาเองนอนไม่หลับเลยออกมาเดินเล่นเมื่อตอนค่ำๆ หลังทานข้าวเสร็จป้าพรได้มาบอกกับเขาว่าสีหน้าของรินเหมือนจะไม่ค่อยสบายและอ่อนล้า หรือว่าเขาจะให้เธอทำงานหนักเกิน เขาเพียงแค่คิดถึงเธอเท้าของเขาก็ได้เดินมาหยุดอยู่ที่บ้านพักของเธอ ทันใดนั้นเองเขาก็ได้ยินเสียงแทนคุณร้องไห้ส่งเสียงดังออกมาข้างนอก แต่เขาไม่ได้ยินเสียงของรินที่ปลอบแทนคุณเลย เขาไม่รอช้าถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไปดูทั้งสองคนเขาเข้าไปอุ้มแทนคุณที่กำลังร้องไห้และเข้ามาปลุกรินที่นอนไม่รู้เรื่องเธอนอนตัวสั่นเทาอยู่เมื่อเขามาแตะที่ตัวเ
สายๆ ของวันรินได้ตื่นมาจากการนอนอีกครั้งเธอได้ลุกกินข้าวกลางวันที่แม่บ้านของคุณธนินเตรียมมาให้พร้อมกินยาตอนนี้เธอรู้สึกดีขึ้นมากแล้ว เลยออกมายืนเล่นที่ระเบียงหน้าบ้าน สายตาเธอเหลียวมองเห็นชายหนุ่มเดินมาหาเธอจากไกลๆในตอนแรกเธอคิดว่าเป็นคุณธนินหัวใจของเธอสั่นระรัว แต่ก็ต้องผิดหวังเมื่อคนที่มาเป็นตะวัน"เป็นอย่างไรบ้างดีขึ้นรึยัง"ตะวันเมื่อมาถึงเขาก็เอามือมาแตะหน้าผากของรินดูว่าเธอหายหรือยัง"รินรู้สึกดีขึ้นแล้วค่ะ แล้วพี่ตะวันมาได้ไงไม่ไปที่ไร่เหรอคะ""พี่ไปมาแล้วนะ รีบทำงานพอพักก็รีบมาหารินเลยพี่เป็นห่วงรินมากรู้มั้ย? ได้ยินจากแม่ว่ารินไม่สบาย ใจจริงพี่อยากมาหารินแต่เช้าแต่คุณธนินนะสิให้ไปรีบเข้าไร่ก่อนเลยไม่ได้แวะมา เป็นเพราะพี่ทำให้รินไม่สบาย สมแล้วที่คุณธนินดุพี่เมื่อเช้า" ตะวันทำหน้ารู้สึกผิดที่ทำให้หญิงสาวเป็นไข้"ฮ่ะอะไรนะคะ!! คุณธนินไปต่อว่าพี่เหรอคะ รินเป็นคนทำเองต่างหากทำไมเขาไม่ว่ารินไปว่าพี่ตะวันทำไม ""ไม่เป็นไรหรอกจร๊ะริน เพราะพี่เองที่ไม่ห้ามรินนะ แล้วกินอะไรหรือยังพี่เอาผลไม้กับนมมาฝากด้วยกลัวรินทานข้าวไม่ได้""รินทานแล้วค่ะขอบคุณนะคะ ที่เป็นห่วงแถมยังเอาของมาให้รินอี
เช้ารุ่งขึ้นรินตื่นมาด้วยร่างกายที่แข็งแรงตอนนี้เธอก็ได้หายป่วยแล้ว เธอลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวจะออกไปหาแทนคุณแต่เมื่อเธอมาดูนมของแทนคุณกลับพบว่ามันใกล้จะหมดแล้ว แทนคุณเริ่มโตขึ้นก็กินนมเยอะขึ้น เธอจำได้ว่าพึ่งออกไปซื้อกับคุณธนินเมื่ออาทิตย์ที่แล้วนี่เอง เธอเลยไปหาป้าพรกับคุณหญิงที่บ้านใหญ่"คุณหญิงคะ รินขอฝากแทนคุณให้อยู่กับคุณหญิงสักพักก่อนได้มั้ยคะ ตอนแรกฉันกว่าจะมารับแทนคุณกลับไปเลี้ยงเอง แต่ว่านมของแทนคุณใกล้จะหมดแล้วฉันว่าจะเข้าไปในตลาดสักครู่นะค่ะ""ได้สิทำไมจะไม่ได้ล่ะ ป้าพรไปเป็นเพื่อนหนูรินหน่อยนะ ไปหาซื้อกับข้าวมาด้วยแล้วก็อย่าลืมซื้ออะไรอร่อยๆ มาฝากแทนคุณของฉันด้วยละ.""คุณหญิงจะดูแทนคุณคนเดียวไหวเหรอคะ เดี๋ยวรินไปคนเดียวก็ได้คุณหญิงต้องการอะไรบอกรินได้ค่ะ เดี๋ยวรินจะซื้อมาให้""ทำไมจะไม่ไหวล่ะ แทนคุณตัวเท่านี้ฉันยังไม่แก่สักหน่อย เด็กตัวแค่นี้สบายมาก อะนี่ติดตัวไว้เผื่อไม่พอ""ไม่เป็นไรค่ะ คุณหญิงเอาเก็บไว้เถอะค่ะ รินยังพอมีอยู่บ้าง"เมื่อคุณหญิงยื่นเงินจำนวนหนึ่งให้ริน เธอเองไม่กล้ารับ แต่คุณหญิงก็ยังยัดเหยียดให้เธออยู่ดี"รับไปเถอะ แทนคุณนับวันยิ่งกินเยอะเผื่อเธออยากได้นั้น
ฝั่งด้านธนินเขากำลังขับรถกลับจากส่งคนงานกลับบ้าน เสียงมือถือของเขาก็ดังขึ้น เมื่อเขายกขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นเพื่อนนักสืบของเขาเองนักสืบได้บอกข่าวกับเขาว่าตอนนี้เขาได้เข้าไปสืบเบาะแสที่ไร่มาแล้ว และได้รับรู้ว่าก่อนหน้าที่พี่ชายของเขาจะเสียชีวิตได้มีปากเสียงกับเจ้าของไร่ภูแสงเป็นคนที่มีอิทธิพลใหญ่โตระดับจังหวัด เขาเข้ามาพูดคุยเรื่องการซื้อไร่ต่อจากพี่ชายของธนินเพื่อนำมาทำรีสอทร์เพราะที่ของพี่ชายของเขาเป็นที่ๆ สวยมากๆ เหมาะกับการทำที่พักที่ท่องเที่ยว แต่พี่ชายของเขาไม่ยอมขายแม้ว่าชายคนนั้นจะให้ราคาสูงเท่าไหร่ก็ตามเขาเองก็รู้ว่าพี่ชายของเขานั้นหวงแหนที่แห่งนี้มากเท่าไหร่เพราะมันเป็นที่ของพ่อที่สร้างมากับมือ พี่ชายเคยบอกว่าจะสานฝันของพ่อต่อไปและช่วยให้ชาวบ้านแถวนั้นมีรายได้ในการมารับจ้างในไร่ของเขาอีกด้วย แต่นักสืบยังไม่แน่ชัดว่าใช่คนนี้หรือเปล่าเพราะเขาเองยังไม่มีหลักฐานและขอให้เก็บเรื่องนี้เอาไว้ก่อน ตอนนี้เขาจะตามหาหลักฐานให้แน่ชัดเดี๋ยวเขาแจ้งกลับมาอีกทีเมื่อสายถูกตัดไปแล้วธนินได้ขับรถกลับมาที่ไร่ เมื่อเอารถเข้ามาจอดที่โรงรถ สายตาของเขาก็พบเข้ากับชายหนุ่มที่หน้าตาภูมิฐานที่ดี แถมยังยืน
เสียงเจี๊ยวจ้าวของนกที่บินไปมาอยู่ในไร่และเสียงไก่ที่ขันบ่งบอกว่าเช้าแล้ว รินรีบลุกขึ้นมาทำกับข้าวให้แทนคุณก่อนที่เขาจะตื่น เธอลุกขึ้นมาข้างนอกห้องมองออกไปดูบรรยากาศยามเช้าที่สดชื้นแสงตะวันกำลังโผล่ขึ้นมาจากขอบฟ้าเธอมองไปด้วยความอบอุ่นใจ กี่วันแล้วนะที่เธอมาอยู่ที่นี่ เธอคิดถึงพี่สาวสุดที่รักของเธอเหลือเกิน เธอรีบล้างหน้าล้างตาทำกับข้าวเมื่อเธอทำเสร็จแล้วก็กลับไปดูแทนคุณที่ยังนอนหลับปุ๋ยอยู่ในผ้าห่ม เธอรีบไปอาบน้ำ วันนี้เป็นวันหยุดของเธอ เธอเลยตั้งใจจะเลี้ยงแทนคุณอยู่ที่บ้านพักโดยจะไม่พาไปที่บ้านใหญ่เมื่อเธออาบน้ำเสร็จแล้วเธอเดินเข้ามาดูแทนคุณอีกครั้งเดกน้อยที่ได้ยินเสียงเธอเดินเข้ามารีบลุกขึ้นอย่างงัวเงียก่อนจะเรียกเธอด้วยความดีใจ"ม๊ามา"เธอเห็นแทนคุณตื่นแล้วรีบเข้าไปกอดทันที"ตื่นแล้วเหรอครับ ไหนดูสิคนเก่งของฉันอยู่ไหนนะ ""นี่ๆ "แทนคุณพูดพร้อมชี้เข้าหาตัวเองและส่งยิ้มกว้างให้รินจนเห็นฟันน้ำนมที่เรียงกันทุกเล่ม^∆^"มานี่สิ ให้แม่กอดหน่อยนะ เก่งจังเลยตื่นมาก็อารมณ์ดี หิวข้าวหรือยังครับ ป่ะไปล้างหน้าแปลงฟันแล้วไปกินข้าวกัน"แทนคุณรีบลุกมาอยู่ในอ้อมกอดของรินทันทีเมื่อได้ยินคำว่าข้าว
ธนินยังอ้อยอิ่งอยู่แบบนั้นเขาเองไม่อยากกลับไปที่บ้าน เขาอยากใช้เวลาอยู่กับรินทั้งคืน แต่มันก็คงไม่เหมาะเขาเลยต้องตัดใจขับรถออกไปให้รินได้นอนหลับพักผ่อน รินยืนดูจนรถของธนินลับตาเธอเลยหยิบเอาถุงของเดินเข้าบ้าน เมื่อเธอกำลังก้าวเท้าเดินเข้าบ้านก็ได้ยินเสียงอะไรสักอย่างที่ข้างพุ่มไม้หลังบ้านแกร๊บ!! รินรีบหันไปมองเพราะว่าต้องเป็นคนงานแน่เลย เขาจะเห็นเธอกับธนินยืนจูบกันเมื่อกี้มั้ยนะ รินเลยตะโกนถามออกไป“ใครนะ ใครอยู่ตรงนั้น!!”“เหมี๊ยวๆ" รินรู้สึกโล่งใจเมื่อเธอเห็นแมวที่เดินออกมาจากพุ่มไม้นั้น อย่างน้อยก็ไม่ใช่คน“เจ้าแมวน้อยดึกขนาดนี้มาทำอะไรอยู่ตรงนี้ กลับบ้านได้แล้วว่าแต่แกเป็นแมวของใครกันนะฉันมาอยู่นี่ตั้งนานแล้วพึ่งจะเคยเห็น แต่ก็ช่างเถอะวันนี้เหนื่อนจังไปอาบน้ำนอนหลับดีกว่า” รินพูดจบก็ปิดประตูเข้าเข้ามาอาบน้ำนอนพักตามที่เธอบอกรินเก็บของทำอะไรเสร็จแล้วเธอเลยหยิบมือถือที่ธนินซื้อมาให้มานอนดูบนที่นอน เมื่อเธอเปิดดูก็พบกับข้อความที่ถูกส่งมาให้เธอตอนอาบน้ำ(ฉันมาถึงบ้านแล้วนะ วันนี้ฉันเองก็มีความสุขมากๆ ฝันดีนะอย่าลืมฝันถึงฉันด้วยล่ะ คืนนี้ฉันคงจะนอนคิดถึงใบหน้าและรสจูบที่หอมหวานทั้งคืน
เมื่อธนินจ่ายเงินเสร็จแล้วเขาได้ให้รินไปเปลี่ยนชุดลูกไม้สีชมพูที่มันเข้ากับเธอที่สุด รินเดินออกมาจากร้านเสื้อด้วยท่าทางเคอะเขินนานเท่าไหร่แล้วที่เธอไม่ได้สวมใส่เสื้อผ้าแบบนี้“รินเธอสวยมากเลยรู้ตัวบ้างใหม” ธนินตะลึงกับความน่ารักของรินจนเขายิ้มไม่หุบสักที“รินไม่สวยหรอกค่ะ เป็นเสื้อผ้ามากกว่าแถมพี่พนักงานยังจับรินแต่งหน้าให้ด้วยเขาบอกว่าถ้าแต่งแบบนี้แล้วจะเข้ากับชุดที่ใส่”“รินสวยจริงๆ นะ เราไปหาร้านอาหารกันเถอะ รินคงจะหิวแล้วใช่มั้ย??”“รินยังไม่ค่อยหิวหรอกค่ะ แต่เรารีบไปกินรีบกลับก็ดีเหมือนกันนะคะ รินเป็นห่วงตาหนูเกรงใจคุณหญิงด้วย”“คุณแม่เขารับปากจะดูอีกอย่างท่านเต็มใจนะ รินไม่ต้องห่วงหรอก ไปรอฉันอยู่ที่รถก่อนนะเดี๋ยวฉันจะตามไป”“ได้ค่ะ” รินเดินไปรอธนินที่รถของเขา สักพักธนินก็เดินตามมาพร้อมถุงอะไรสักอย่างรินเองก็ไม่ค่อยได้สนใจเท่าไหร่จึงไม่ได้ถามเขาไปเมื่อทั้งสองมาถึงร้านอาหารธนินเอารถเข้าไปจอดให้รินยืนรออยู่ที่หน้าร้าน แต่ทว่าเมื่อเธอยืนรอธนินอยู่นั้นก็มีชายหนุ่มเดินเข้ามาชนเธอเข้าจนธอล้มลงกับพื้น“โอ๊ย!!.”.” _”รินร้องออกมาด้วยความตกใจและเจ็บบั้นท้ายที่ล้มกระแทกพื้นเข้าอย่างจัง
รินยังคงรู้สึกร้อนรุ่มอยู่ภายในใจใบหน้าร้านผ่าวอยู่ถึงแม้ธนินกลับบ้านใหญ่ไปแล้ว ตอนนี้ความรักของเธอกำลังเบ่งบานเหมือนดอกไม้ที่กำลังผลิดอกออกมาให้เชยชม เธอมองไปทางไหนก็เห็นแต่ใบหน้าของธนิน จนกระทั่งสายตาของเธอเหลือบไปเห็นชายที่กำลังเดินมาบ้านพักของเธอตอนแรกเธอคิดว่าเป็นธนิน หัวใจของเธอก็เต้นตึกตักอีกครั้งแต่พอเขาเดินมาใกล้ๆ กลับเป็นตะวันที่หิ้วทั้งขนมและผลไม้มาให้เธอ รินรีบลงมาจากระเบียงตรงไปช่วยตะวันหิ้วของทันที“พี่ตะวันเอาอะไรมาเยอะแยะคะ เดี๋ยวรินช่วยถือ”“ไม่ต้องหรอกจร๊ะ^ ^ พี่ถือไหวพี่เอาขนมกับผลไม้มาให้แทนคุณนะ" ตะวันหันของหนีรินเพราะกลัวว่าเธอจะช่วยจริงๆ มันไม่ได้หนักอะไรสำหรับผู้ชายหุ่นบึกบึนอย่างเขา“วันหลังไม่ต้องเอามาให้ก็ได้นะคะรินเกรงใจ”“ไม่ต้องเกรงใจนะ พี่เต็มใจอยู่แล้วอะไรที่พี่ช่วยรินได้พี่ก็อยากช่วยรินเต็มที่”“มาเหนื่อยๆ ขึ้นบ้านไปดื่มน้ำเย็นก่อนนะคะ เดี๋ยวรินจะไปเอาน้ำมาให้” ตะวันเดินตามรินขึ้นมาบนบ้าน“แทนคุณนอนหลับอยู่เหรอทำไมพี่ไม่เห็นได้ยินเสียงเลย” รินได้ยื่นแก้วน้ำให้กับตะวันก่อนจะตอบเขา“คุณหญิงท่านพาแทนคุณไปที่บ้านใหญ่นะค่ะ”“รินพี่ถามจริงๆ เราไม่เหนื่อยหรือ
"ฉันรู้มาว่าลูกชายของฉันมาทำให้เธอเสียใจใช่มั้ย ฉันต้องขอโทษแทนเจ้าธนินด้วยนะรายนั้นนะปากแข็งปากหนักและเขาไม่รู้จะหาวิธีไหนมาขอโทษหนูริน เลยทำให้เกิดเรื่องขึ้นกว่าเดิมเขานิสัยเหมือนพ่อเขามากเลย""คุณธนินให้คุณหญิงมาพูดกับรินเหรอคะ""เปล่าหรอกฉันมาด้วยตัวของฉันเอง ฉันไม่อยากเห็นพวกเธอสองคนโกรธกันนานๆ หนูรินพอจะให้อภัยธนินได้มั้ย"รินคิดอยู่พักใหญ่ก่อนตัดสินใจให้อภัยเขาดูอีกครั้งแม้เรื่องวันนี้เขาจะทำแรงเกินกว่าเหตุแต่อย่างน้อยเจ้าหนูแทนคุณก็ไม่ได้เป็นอะไร"ก็ได้ค่ะ ""งั้นดีเลย เย็นนี้เดี๋ยวฉันจะให้เจ้าธนินพาเธอไปกินอาหารนอกบ้านเป็นการไถ่โทษส่วนแทนคุณจะดูแลให้เอง แทนคุณไปบ้านใหญ่กันมั้ยครับ ฉันซื้อของเล่นมาให้หนูด้วยนะ " แทนคุณตบมือยิ้มร่าอย่างดีใจเมื่อได้ยินคำว่าของเล่น"ไม่ต้องทำถึงขนาดนั้นก็ได้ค่ะคุณหญิง ""ไม่ได้สิคนทำผิดก็ต้องลงโทษ ฉันจะลงโทษเจ้าธนินเองด้วยการพาเธอไปเที่ยวและออกไปหาอะไรกินข้างนอกเย็นนี้ ป้าพรเรากลับกันเถอะ เดี่ยวฉันจะพาแทนคุณไปด้วยนะเธอไปเตรียมนมกับขวดนมมาให้ฉันหน่อย" แม้รินจะปฎิเสธแต่คุณหญิงก็อุ้มแทนคุณไปแล้ว เธอทำได้เพียงเก็บขวดนมใส่ตะกร้าและยกให้ป้าพรไปเมื่อคุ
รินรีบเดินลงน้ำมาหาธนินด้วยความเร็ว"แทนคุณอยู่ไหนคะ แล้วคุณดูลูกฉันอีท่าไหนทำไมทำให้แกตกน้ำได้ ฮือ" ความกลัวเริ่มคืบคานเข้ามาในหัวใจของรินอย่างถาถม เธอไม่รู้จะเอาหน้าที่ไหนไปเจอพี่สาวเธอได้ ถ้าเขารู็ว่าแค่หลานตัวเล็กๆ เธอยังดูแลเขาไม่ได้ เมื่อธนินเห็นใบหน้ารินที่เคร่งเคลียดแถมยังร้องไห้ เขารีบยกแทนคุณออกจากเสื้อของเขา"คุณร้องไห้เลยเหรอ ผมแค่แกล้งคุณเล่นแค่อยากให้คุณลงมาเล่นน้ำด้วยกันไม่คิดเลยว่ามันจะทำให้คุณตกใจและร้องไห้ขนาดนี้ " เมื่อรินเห็นแทนคุณที่ยิ้มแฉ่งให้กับเธอ เธอรู้สึกโล่งใจแต่เธอยิ่งโกรธชายตรงหน้ามากขึ้น"มันไม่ตลกนะคะ ที่คุณจะเอาความเป็นความตายมาล้อเล่นคุณจะต่อว่าฉันแบบไหนฉันไม่เคยว่าแต่รอบนี้คุณมาโกหกกันแบบนี้มันแรงเกินไปเหรอคะ เคยคิดถึงจิตใจฉันบ้างมั้ยว่าฉันจะรู้สึกอย่างไรเอาแทนคุณมาให้ฉัน ฉันจะพาลูกกลับบ้าน ""ผมขอโทษ " สายตาธนินที่ยื่นเด็กชายตัวน้อยคืนให้รินด้วยความรู้สึกผิด"ไม่ต้องพูดอะไรแล้วค่ะ แค่นี้ฉันก็รู้แล้วว่าคุณไม่เห็นแคร์ความรู้สึกใครเลย แทนคุณกลับบ้านกันลูก" รินยื้อแย่งลูกออกมาจากแขนของธนินแล้วพาแทนคุณเดินขึ้นจากน้ำอย่างทุลักทุเลธนินคิดแค่ว่าอยากให้รินลง
เสียงเจี๊ยวจ้าวของนกที่บินไปมาอยู่ในไร่และเสียงไก่ที่ขันบ่งบอกว่าเช้าแล้ว รินรีบลุกขึ้นมาทำกับข้าวให้แทนคุณก่อนที่เขาจะตื่น เธอลุกขึ้นมาข้างนอกห้องมองออกไปดูบรรยากาศยามเช้าที่สดชื้นแสงตะวันกำลังโผล่ขึ้นมาจากขอบฟ้าเธอมองไปด้วยความอบอุ่นใจ กี่วันแล้วนะที่เธอมาอยู่ที่นี่ เธอคิดถึงพี่สาวสุดที่รักของเธอเหลือเกิน เธอรีบล้างหน้าล้างตาทำกับข้าวเมื่อเธอทำเสร็จแล้วก็กลับไปดูแทนคุณที่ยังนอนหลับปุ๋ยอยู่ในผ้าห่ม เธอรีบไปอาบน้ำ วันนี้เป็นวันหยุดของเธอ เธอเลยตั้งใจจะเลี้ยงแทนคุณอยู่ที่บ้านพักโดยจะไม่พาไปที่บ้านใหญ่เมื่อเธออาบน้ำเสร็จแล้วเธอเดินเข้ามาดูแทนคุณอีกครั้งเดกน้อยที่ได้ยินเสียงเธอเดินเข้ามารีบลุกขึ้นอย่างงัวเงียก่อนจะเรียกเธอด้วยความดีใจ"ม๊ามา"เธอเห็นแทนคุณตื่นแล้วรีบเข้าไปกอดทันที"ตื่นแล้วเหรอครับ ไหนดูสิคนเก่งของฉันอยู่ไหนนะ ""นี่ๆ "แทนคุณพูดพร้อมชี้เข้าหาตัวเองและส่งยิ้มกว้างให้รินจนเห็นฟันน้ำนมที่เรียงกันทุกเล่ม^∆^"มานี่สิ ให้แม่กอดหน่อยนะ เก่งจังเลยตื่นมาก็อารมณ์ดี หิวข้าวหรือยังครับ ป่ะไปล้างหน้าแปลงฟันแล้วไปกินข้าวกัน"แทนคุณรีบลุกมาอยู่ในอ้อมกอดของรินทันทีเมื่อได้ยินคำว่าข้าว
ฝั่งด้านธนินเขากำลังขับรถกลับจากส่งคนงานกลับบ้าน เสียงมือถือของเขาก็ดังขึ้น เมื่อเขายกขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นเพื่อนนักสืบของเขาเองนักสืบได้บอกข่าวกับเขาว่าตอนนี้เขาได้เข้าไปสืบเบาะแสที่ไร่มาแล้ว และได้รับรู้ว่าก่อนหน้าที่พี่ชายของเขาจะเสียชีวิตได้มีปากเสียงกับเจ้าของไร่ภูแสงเป็นคนที่มีอิทธิพลใหญ่โตระดับจังหวัด เขาเข้ามาพูดคุยเรื่องการซื้อไร่ต่อจากพี่ชายของธนินเพื่อนำมาทำรีสอทร์เพราะที่ของพี่ชายของเขาเป็นที่ๆ สวยมากๆ เหมาะกับการทำที่พักที่ท่องเที่ยว แต่พี่ชายของเขาไม่ยอมขายแม้ว่าชายคนนั้นจะให้ราคาสูงเท่าไหร่ก็ตามเขาเองก็รู้ว่าพี่ชายของเขานั้นหวงแหนที่แห่งนี้มากเท่าไหร่เพราะมันเป็นที่ของพ่อที่สร้างมากับมือ พี่ชายเคยบอกว่าจะสานฝันของพ่อต่อไปและช่วยให้ชาวบ้านแถวนั้นมีรายได้ในการมารับจ้างในไร่ของเขาอีกด้วย แต่นักสืบยังไม่แน่ชัดว่าใช่คนนี้หรือเปล่าเพราะเขาเองยังไม่มีหลักฐานและขอให้เก็บเรื่องนี้เอาไว้ก่อน ตอนนี้เขาจะตามหาหลักฐานให้แน่ชัดเดี๋ยวเขาแจ้งกลับมาอีกทีเมื่อสายถูกตัดไปแล้วธนินได้ขับรถกลับมาที่ไร่ เมื่อเอารถเข้ามาจอดที่โรงรถ สายตาของเขาก็พบเข้ากับชายหนุ่มที่หน้าตาภูมิฐานที่ดี แถมยังยืน
เช้ารุ่งขึ้นรินตื่นมาด้วยร่างกายที่แข็งแรงตอนนี้เธอก็ได้หายป่วยแล้ว เธอลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวจะออกไปหาแทนคุณแต่เมื่อเธอมาดูนมของแทนคุณกลับพบว่ามันใกล้จะหมดแล้ว แทนคุณเริ่มโตขึ้นก็กินนมเยอะขึ้น เธอจำได้ว่าพึ่งออกไปซื้อกับคุณธนินเมื่ออาทิตย์ที่แล้วนี่เอง เธอเลยไปหาป้าพรกับคุณหญิงที่บ้านใหญ่"คุณหญิงคะ รินขอฝากแทนคุณให้อยู่กับคุณหญิงสักพักก่อนได้มั้ยคะ ตอนแรกฉันกว่าจะมารับแทนคุณกลับไปเลี้ยงเอง แต่ว่านมของแทนคุณใกล้จะหมดแล้วฉันว่าจะเข้าไปในตลาดสักครู่นะค่ะ""ได้สิทำไมจะไม่ได้ล่ะ ป้าพรไปเป็นเพื่อนหนูรินหน่อยนะ ไปหาซื้อกับข้าวมาด้วยแล้วก็อย่าลืมซื้ออะไรอร่อยๆ มาฝากแทนคุณของฉันด้วยละ.""คุณหญิงจะดูแทนคุณคนเดียวไหวเหรอคะ เดี๋ยวรินไปคนเดียวก็ได้คุณหญิงต้องการอะไรบอกรินได้ค่ะ เดี๋ยวรินจะซื้อมาให้""ทำไมจะไม่ไหวล่ะ แทนคุณตัวเท่านี้ฉันยังไม่แก่สักหน่อย เด็กตัวแค่นี้สบายมาก อะนี่ติดตัวไว้เผื่อไม่พอ""ไม่เป็นไรค่ะ คุณหญิงเอาเก็บไว้เถอะค่ะ รินยังพอมีอยู่บ้าง"เมื่อคุณหญิงยื่นเงินจำนวนหนึ่งให้ริน เธอเองไม่กล้ารับ แต่คุณหญิงก็ยังยัดเหยียดให้เธออยู่ดี"รับไปเถอะ แทนคุณนับวันยิ่งกินเยอะเผื่อเธออยากได้นั้น
สายๆ ของวันรินได้ตื่นมาจากการนอนอีกครั้งเธอได้ลุกกินข้าวกลางวันที่แม่บ้านของคุณธนินเตรียมมาให้พร้อมกินยาตอนนี้เธอรู้สึกดีขึ้นมากแล้ว เลยออกมายืนเล่นที่ระเบียงหน้าบ้าน สายตาเธอเหลียวมองเห็นชายหนุ่มเดินมาหาเธอจากไกลๆในตอนแรกเธอคิดว่าเป็นคุณธนินหัวใจของเธอสั่นระรัว แต่ก็ต้องผิดหวังเมื่อคนที่มาเป็นตะวัน"เป็นอย่างไรบ้างดีขึ้นรึยัง"ตะวันเมื่อมาถึงเขาก็เอามือมาแตะหน้าผากของรินดูว่าเธอหายหรือยัง"รินรู้สึกดีขึ้นแล้วค่ะ แล้วพี่ตะวันมาได้ไงไม่ไปที่ไร่เหรอคะ""พี่ไปมาแล้วนะ รีบทำงานพอพักก็รีบมาหารินเลยพี่เป็นห่วงรินมากรู้มั้ย? ได้ยินจากแม่ว่ารินไม่สบาย ใจจริงพี่อยากมาหารินแต่เช้าแต่คุณธนินนะสิให้ไปรีบเข้าไร่ก่อนเลยไม่ได้แวะมา เป็นเพราะพี่ทำให้รินไม่สบาย สมแล้วที่คุณธนินดุพี่เมื่อเช้า" ตะวันทำหน้ารู้สึกผิดที่ทำให้หญิงสาวเป็นไข้"ฮ่ะอะไรนะคะ!! คุณธนินไปต่อว่าพี่เหรอคะ รินเป็นคนทำเองต่างหากทำไมเขาไม่ว่ารินไปว่าพี่ตะวันทำไม ""ไม่เป็นไรหรอกจร๊ะริน เพราะพี่เองที่ไม่ห้ามรินนะ แล้วกินอะไรหรือยังพี่เอาผลไม้กับนมมาฝากด้วยกลัวรินทานข้าวไม่ได้""รินทานแล้วค่ะขอบคุณนะคะ ที่เป็นห่วงแถมยังเอาของมาให้รินอี