ระหว่างงานศพของพี่ชายคุณธนิน รินก็ไม่ค่อยได้คุยกับเขาเลย หลังงานศพจบลงธนินได้พาคุณหญิงปรีณาแม่ของเขามาอยู่ที่ไร่ด้วย ตอนนี้จิตใจคุณแม่ของเขาย่ำแย่มากๆ เขาไม่อยากให้แม่กลับไปอยู่คนเดียว
รินเธอได้ฝากแทนคุณไว้กับป้าพรแล้วกลับไปที่บ้านสวนของพี่เขยเธอ เธอติดรถที่สวนออกมาโกหกว่าจะออกไปซื้อของ เมื่อมาถึงตลาดเธอก็ได้นั่งรถวินเข้าไป
เธอมาพบสภาพบ้านตอนนี้ที่ไม่มีคนอยู่ เธอรีบมาเอาเอกสารของเธอและของใช้เล็กน้อย รวมทั้งรูปคู่เธอกับพี่สาวก่อนจะรีบกลับไป เธอกลัวจะเจอกับคนชั่วพวกนั้นอีก มันคงจะตามหาเธออยู่แน่นอน
เธอกลับมาถึงบ้านพักของธนินก็พบกับเขาที่นั่งดูแทนคุณกำลังหัดเดินไปมาอยู่กับป้าพร
"คุณไปไหนมา แล้วนั่นอะไร"
รินถือของใช้ของเธอเข้ามาในบ้านก็ต้องสะดุ้งเพราะตกใจ
“ฉันออกไปซื้อของใช้ที่ไม่ได้ซื้อเมื่อคราวก่อนมาค่ะ”
เขาพยักหน้าให้เธอเอาของเข้าไปเก็บ คุณหญิงปราณีก็เดินมาจากห้องของเธอมาพบเข้ากับแทนคุณ
“นี่ลูกเต้าของใคร ช่างน่ารักน่าเอ็นดูจัง ปานนี้ชายหลานของฉันจะเป็นอย่างไรบ้างนะธนินแม่คิดถึงหลาน “
“ย่า”
แทนคุณที่เห็นคุณหญิงเขาเรียกเธอ เธอถึงกลับน้ำตาไหล ธนินที่นั่งมองอยู่ก็ตกใจ ทำไมเด็กถึงเรียกแม่ของเขาว่าย่ากันนะ ไหนรินบอกว่าเขายังพูดไม่ได้
“โธ่ ลูกเอ๋ยทำไมช่างน่าเอ็นดูขนาดนี้ หลานของย่าคงจะตัวเท่านี้นี่สินะ “
“คุณแม่อย่าร้องไห้ไปเลยครับ ไม่แน่หลานของเราอาจจะยังมีชีวิตอยู่ก็ได้ ผมจะออกไปตามหาเอง คุณแม่พอรู้จักชื่อและมีรูปถ่ายของหลานมั้ยครับ”
คุณหญิงทำหน้าเศร้าอีกครั้ง เธอจำชื่อของหลานก็ไม่ได้มีรูปก็มีแค่ตอนที่หลานอายุเพียงสี่เดือน เธอได้เอารูปตอนสี่เดือนให้กับธนิน
“เป็นเพราะแม่เองขี้หลงขี้ลืมชื่อหลานแม่ก็จำไม่ได้ รูปก็มีเพียงรูปเดียวตอนหลานอายุเพียงสี่เดือนมันพอจะใช้ตามหาหลานได้มั้ย”
“พอได้ครับงั้นเดี๋ยวผมมานะครับ จะเอารูปไปปลิ้นและติดตามที่ต่างๆ เพื่อมีคนพบเจอหลานชายของเรา”
“ได้จ๊ะ ขอให้เจอด้วยเถิด”
แทนคุณเดินเข้ามาหาคุณหญิง เธอรีบจับกลัวว่าเด็กน้อยจะล้มเพราะยังเดินไม่แข็ง เด็กน้อยได้เข้าไปกอดเธอ
เธอที่คิดถึงหลานชายตัวเองอยู่แล้วก็กอดแทนคุณกลับ
“ทำไมหนูถึงรู้เรื่องขนาดนี้นะ หนูรู้ใช่มั้ยจ๊ะว่าตอนนี้ฉันเศร้าแค่ไหน ดูสิเด็กตัวแค่นี้ยังคิดเป็นทำไมพวกโจรชั่วพวกนั่นถึงทำกับเด็กตาดำๆ ได้นะ"
“คุณหญิงคะ เดี๋ยวดิฉันจะอุ้มแทนคุณไปให้แม่ของเขาก่อนนะคะ ถึงเวลากินข้าวเย็นแล้ว”
“ไม่เธออย่ามาพรากเขาไปจากฉันนะ ไปตามแม่ของเด็กคนนี้มาซิ”
“ได้ค่ะ “
ป้าพรเดินมาเรียกรินที่ห้องตอนนี้เธอกำลังเก็บของอยู่
“หนูริน หนูริน คุณหญิงเรียกให้ไปพบนะ”
“มีอะไรรึเปล่าคะ”
“ดูเหมือนคุณหญิงท่านจะเอ็นดูหนูแทนคุณเข้าแล้วละ โชคดีของหนูแทนคุณนะที่มีผู้ใหญ่เอ็นดูแถมยังเรียกคุณหญิงว่าย่าอีก ตอนนี้หลานชายของเธอหายตัวไป ไม่รู้จะเป็นตายร้ายดียังไง โชคดีที่มีหนูแทนคุณมาทำให้ท่านหายเศร้าได้บ้าง”
“ค่ะ เดี๋ยวรินตามออกไปนะคะ ขอเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน”
“ได้จ๊ะ .”
หลังป้าพรออกไปเธอรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าและวางรูปพี่สาวของเธอไว้ที่เตียงนอน
เธอเดินออกมาพบผู้หญิงวัยกลางคนที่ดูสง่ามากๆ เลย ท่านกำลังเล่นอยู่กับแทนคุณแถมยังป้อนข้าวแทนคุณให้เธอด้วย
“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อรินเป็นแม่ของแทนคุณ คุณหญิงมีอะไรเรียกหาฉันคะ”
“เธอเป็นแม่ของเด็กน้อยน่ารักคนนี้ใช่มั้ย เธอเข้ามาอยู่ที่นี่นานรึยังแล้วทำไมถึงมาอยู่บ้านหลังเดียวกับธนินแบบนี้ล่ะ”
“อ้อ พอดีเธอจะขอคุณธนินไปอยู่บ้านหลังสวนอยู่ค่ะ แต่เกิดเรื่องก่อนเธอเลยยังไม่ทันได้พูดเรื่องนี้กับคุณธนิน”
ป้าพรรีบบอกคุณหญิงกลัวท่านคิดว่ารินเป็นอะไรกับคุณธนิน
“เป็นแบบนี้นี่เอง เธออยากทำงานในไร่มั้ย เดี๋ยวต่อไปนี้ฉันจะดูแลเจ้าหนูแทนคุณให้เธอเอง เธอจะได้มีเงินไว้ซื้อนมให้ลูกชายเธอ แล้วก็เก็บไว้ใช้ส่วนตัว ส่วนเรื่องบ้าน ฉันอณุญาตให้เธอไปอยู่เรือนหลังเล็กได้ ไม่ต้องรอถามนายธนินหรอกนะ มันดูไม่เหมาะสมที่ลูกจ้างกับนายจ้างจะมาอยู่บ้านหลังเดียวกัน แถมเธอเองก็เป็นผู้หญิงมีลูกติดเดี๋ยวธนินจะเสียหายเอาได้”
“ขอบคุณคุณหญิงมากนะคะ แค่คุณนายให้ที่อยู่ที่กินแค่นี้ก็เพียงพอแล้วค่ะ ฉันไม่หวังเงินตอบแทนแค่พวกท่านช่วยเหลือเราสองแม่ลูกนี่ก็มากพอแล้ว”
“เอาเถอะนะ ยังไงลูกของเธอก็ยังต้องกินนม เธอไปเก็บของย้ายไปที่เรือนเล็กวันนี้เลยก็ได้นะ เดี๋ยวแทนคุณฉันจะดูให้ พรเธอก็ไปช่วยรินเธอขนของแล้วกัน ส่วนเจ้าหนูแทนคุณต่อไปนี้ให้เรียกฉันว่าย่านะ เราไปที่ห้องย่ากันมั้ยย่ามีของเล่นด้วยล่ะ”
รินเธอดีใจมากที่มีผู้ใหญ่เอ็นดูหลานชายของเธอ เธอก็มาเก็บของที่ห้องพร้อมกับป้าพร
.” เป็นบุญของหนูจริงๆ นะ ที่มาเจอกับครอบครัวของคุณธนิน ถ้าไปเจอคนไม่ดีเข้าจะเป็นอย่างไรนะ”
“ใช่ค่ะป้าโชคดีจริงๆ ที่มาเจอคนดีๆ “
ฝั่งด้านธนินได้ออกตามหาร้านในบริเวณใกล้เคียงพื้นที่ไร่ของพี่ชาย แต่ไม่มีใครพบเด็กเลย เขาติดประกาศไปทั่วทุกหนทุกแห่ง เขาได้ออกมากับเด็กที่ไร่เป็นผู้ช่วยเขาชื่อว่าตะวัน ตะวันเป็นเด็กหนุ่มที่หล่อที่สุดในไร่มีสาวๆ ในไร่หมายปองหลานคนเพราะความขยันและแสนใจดีของเขา
“คุณธนินครับนี่ก็ใกล้จะค่ำแล้วเรากลับกันก่อนดีมั้ยครับ เดี๋ยวพรุ้งนี้เราออกมาตามหากันอีกรอบ”
ธนินมองดูนาฬิกาก็พบว่ามันใกล้ค่ำแล้วจริงๆ วันนี้เขาก็เหนื่อยมากแล้วกลับไปนอนพักก่อนก็ดี ตั้งแต่งานของพี่ชายเขาแทบจะไม่ได้พักเลย ร่างกายก็เริ่มแย่เขาต้องกลับไปนอนเก็บแรงเพื่อออกมาตามหาหลานชายของเขาอีกครั้ง
ธนินกลับมาถึงบ้านก็พบว่าแม่ของเขาได้ให้รินออกไปอยู่ที่บ้านท้ายสวนแล้ว แต่เขาก็มองว่าดีแล้วที่แม่ของเขาทำแบบนั้น เขาเองก็เป็นผู้ชายเธอเองก็เป็นผู้หญิงมันไม่ดีกับเธอถ้าคนงานในสวนรู้ต้องเอาเธอไปนินทาว่าร้ายเขาขอตัวแม่ขึ้นไปนอนพักช่วงนี้ที่ไร่ของเขาก็เข้าสู่ฤดูกาลเก็บส้ม คนงานที่ไร่ก็พากันเก็บส้มเพื่อนำไปขาย มีชาวบ้านที่ใกล้เคียงก็มารับจ้างเก็บส้มเป็นรายวันกันหลายคน รินตื่นขึ้นมาเธอก็อยากจะช่วยงานที่ไร เธอเดินไปหาป้าพรที่บ้านหลังใหญ่พร้อมลูกชายของเธอ“ป้าคะ วันนี้รินจะเข้าไปช่วยงานที่ไร่ รินขอฝากแทนคุณไว้กับป้าได้มั้ยคะ?”ป้าพรรีบเข้ามาอุ้มแทนคุณที่ตอนนี้อารมณ์ดียิ้มใส่เธอจนแก้มปริ“ได้สิ แล้วเธอจะไปถูกเหรอ ห้ลูกชายป้าพาไปสิ ตะวันเอ้ย ตะวันจะเข้าไร่รึยัง วันนี้แม่ฝากคุณรินไปด้วยสิ เธอจะเข้าไปช่วยงานที่ไร่นะ”รินเธอมาอยู่นี่หลายวันแล้ว เธอไม่รู้เลยว่าป้าพรมีลูกชายด้วย“ครับกำลังไปครับ”ทันทีที่ตะวันเดินออกมาก็พบรินที่ยืนอยู่กับแม่ของเขา เขารู้สึกชอบเธอทันทีที่เห็นหน้า เพราะความสวยของเธอที่เปล่งประกายออกมา“นี่หนูริน ส่วนนี่เจ้าตะวันลูกชายป้าเองจร๊ะ โตปานนี้ไม่เอาเมียสักที เห็นมั้ยเนี้ยะแ
ระยะเวลาหนึ่งเดือนรินได้ช่วยงานในไร่ของธนินทุกวันเธอได้เข้าไร่ไปพร้อมเขาในทุกๆ วัน ความสัมพันธ์ของทั้งคู่เริ่มพัฒนาขึ้น เธอไว้ใจเขาและรู้ว่าเขาเป็นคนดีจริงๆ คนงานในไร่ได้รับบาดเจ็บเขารีบพาไปหาหมอทันที ไม่มีท่าทีรังเกียจ รินประทับใจในความห่วงใยที่เขามีให้ทุกคนไม่ว่าจะเป็นแค่ลูกจ้างเขาเองก็ทำตัวกับทุกคนเสมอภาคกันไม่ได้แบ่งนายจ้างลูกจ้าง วันนี้ธนินต้องออกไปส่งส้มเอง เธอจึงขอเขาไปด้วย“วันนี้ฉันขอเข้าไปในตลาดด้วยนะคะคุณธนิน” หญิงสาวเดินไปหาธนินที่กำลังยกลังส้มขึ้นรถ“จะไปทำไม ไม่ช่วยคนงานอยู่ที่ไร่นี่ มันต้องใช้เวลานานนะ คุณไม่เบื่อรึไง:”“พอดีฉันมีของที่ต้องซื้อด้วย เมื่อวานฉันได้เงินเดือนจากคุณเลยอยากจะซื้อนมตุนไว้ให้แทนคุณนะค่ะ”ธนินทำท่าทางเข้าใจเธอและยอมให้เธอไปกับเขา“งั้นก็ได้ครับ อีกสักพักจะออกไปคุณไปเตรียมตัวรอนะครับ”รินเธอรีบกลับไปเอากระเป๋าที่บ้านและเธอเองก็ลืมบอกกับป้าพร ว่าวันนี้เธอจะออกไปซื้อนมให้แทนคุณ ช่วงนี้คุณหญิงปรีณาหลงแทนคุณหนักมาก เธอเอาแทนคุณไปเลี้ยงให้รินได้ทำงานทุกวันเธอและเขาได้ออกมาส่งส้มที่ตลาดรินเธอก็เคยมาที่นี่หนึ่งครั้งตอนนั้นเธอมาแทนพี่สาวของเธอ แต่คนที่น
ทั้งสามคนต้องมานอนเบียดกันในที่นอนเล็กๆ ของบ้านพัก จนจะทำให้รินล่วงจากเตียงได้ธนินเลยบอกให้เธอขยับเข้ามาใกล้ๆ เขามากกว่านี้“ขยับเข้ามาใกล้ๆ กันก็ได้ครับ เดี๋ยวแทนคุณหลับผมก็จะลุกออกไปแล้ว ไม่ต้องห่วงนะผมไม่ทำอะไรคุณหรอก”“ฉันรู้ค่ะ เพียงแต่มันไม่ควรที่เราจะมาร่วมเตียงกันอย่างนี้” รินรู้สึกแปลกๆ ที่ธนินมานอนเตียงเดียวกับเธอทำเหมือนทั้งสองคนเป็นพ่อแม่ของแทนคุณจริงๆ มันยิ่งทำให้รินทำตัวไม่ถูก“ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยครับ ผมทำเพื่อเจ้าหนูแทนคุณ คุณไม่ต้องคิดมากนะ”แม้ว่าเขาบอกไม่ต้องคิดมากอะไร เธอก็ยังคิดอยู่ดี ในเมื่อเขาไม่รู้ว่าความจริงเธอยังโสดและซิงไม่ว่าผู้ชายหน้าไหนเธอก็ต้องกลัวไว้ก่อนสักพักแทนคุณก็หลับไปในอ้อมกอดของธนิน เขาค่อยๆ วางแทนคุณลงแล้วลุกขึ้นอย่างช้าๆรินก็ลุกตามเขาด้วยเพื่อจะเดินไปส่งเขาที่หน้าบ้าน“ขอบคุณนะคะที่มาส่งแทนคุณเข้านอน” เธอบอกเขาเมื่อเขาเดินมาที่ประตู“ครับ คุณก็ไปพักผ่อนเถอะครับ เดี๋ยวพรุ้งนี้ต้องเข้าไร่ส้มอีกคุณเองก็เหนื่อยมาทั้งวัน” ธนินมองดูใบหน้าหญิงสาวที่ยืนอิดโรย“ไม่ค่อยเหนื่อยหรอกค่ะ ขอแค่มีเงินไว้ซื้อนมให้แทนคุณฉันก็ดีใจมากแล้วล่ะค่ะ”“งั้นผมไปก่อนนะ
พอกลับมาถึงที่ไร่ธนินก็เดินเข้ามานั่งที่โซฟาในห้องนั่งเล่นอย่างหมดแรง จนแม่ของเขามองออกและเกิดสงสัยว่ามีเรื่องอะไรที่ทำให้ลูกชายของเธอนั่งหน้าระห้อย"กลับมาแล้วเหรอ ตำรวจว่าอย่างไรบ้าง"คุณหญิงถามขึ้นทันทีเมื่อเห็นหน้าลูกชายเธอเองก็ใจจดใจจ่ออยากรู้ว่าคดีของลูกชายเธอไปถึงไหนแล้ว"ตำรวจจับคนร้ายได้แล้วครับ คนร้ายรับสารภาพว่าเขาเป็นคนลงมือฆ่าพี่แต่ที่เขาทำลงไปเพราะพี่ต่อสู้ เขาบอกตำรวจว่าเข้ามาปล้นของ"เมื่อคุณหญิงได้ยินถึงกลับจะเป็นลมล้มพับ ธนินรีบมาพยุงแม่ของเขาไว้"ป้าพร ป้าพรครับเอายาดมมาให้คุณแม่หน่อยครับ คุณแม่เป็นลม"ป้าพรรีบวางแทนคุณลงแล้วไปหยิบเอายาดมยาหอมที่กล่องยามาให้ธนิน แทนคุณเองก็เหมือนจะรู้เรื่องเขาเดินเข้าไปหาคุณหญิงแล้วจับมือแถมยังเรียกท่านอีก"ย่า ย่ากั๊บ"ป้าพรกับธนินมองไปที่เด็กชายที่รีบเดินอุ้ยอ้ายเข้ามาจับที่แขนของคุณหญิงด้วยความเป็นห่วง"ป้าพรครับเดี๋ยวพาแทนคุณออกไปก่อนนะครับ ผมจะพาคุณแม่ขึ้นไปพักข้างบนห้อง ""ได้ค่ะ เดี๋ยวป้าจะเอาแทนคุณไปนอนกลางวันด้วย "ป้าพรก็ได้พาแทนคุณไปอีกห้อง ส่วนธนินก็อุ้มแม่ของเขาไปที่ห้องนอน เขารู้ว่าแม่ของเขาเสียใจขนาดไหน ไม่มีใครอยากให
เมื่อรินมาถึงที่ห้องเธอวางแทนคุณให้นั่งเล่นของเล่นส่วนเธอก็ไปอาบน้ำ วันนี้เธอรู้สึกครั้นเนื้อครั้นตัวแปลกๆ เมื่อเธออาบน้ำเสร็จเธอก็ได้พาแทนคุณเข้านอนเพราะป้าพรบอกว่าเธอป้อนข้าวแทนคุณให้แล้ว เมื่อหัวถึงหมอนเธอก็หลับไปทั้งอย่างนั้นทั้งๆ ที่เธอเองยังไม่ได้กินอะไรเข้าท้องสักคำทางด้านธนินเขาเองก็กลับมาโดยความหงุดหงิดใจและพยายามจะเข้าใจตัวเองที่ไปพูดกับรินอย่างนั้น จนตอนนี้เขาเข้าใจตัวเองแล้วว่าเขานั้นต้องแอบชอบเธอเข้าแล้วแน่ๆ เลย เขาไม่ชอบให้เธอใกล้ชิดผู้ชายคนอื่นเลย นั้นเป็นเหตุผลที่เขาโมโหใส่เธอกับตะวัน เมื่อเขาเองนอนไม่หลับเลยออกมาเดินเล่นเมื่อตอนค่ำๆ หลังทานข้าวเสร็จป้าพรได้มาบอกกับเขาว่าสีหน้าของรินเหมือนจะไม่ค่อยสบายและอ่อนล้า หรือว่าเขาจะให้เธอทำงานหนักเกิน เขาเพียงแค่คิดถึงเธอเท้าของเขาก็ได้เดินมาหยุดอยู่ที่บ้านพักของเธอ ทันใดนั้นเองเขาก็ได้ยินเสียงแทนคุณร้องไห้ส่งเสียงดังออกมาข้างนอก แต่เขาไม่ได้ยินเสียงของรินที่ปลอบแทนคุณเลย เขาไม่รอช้าถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไปดูทั้งสองคนเขาเข้าไปอุ้มแทนคุณที่กำลังร้องไห้และเข้ามาปลุกรินที่นอนไม่รู้เรื่องเธอนอนตัวสั่นเทาอยู่เมื่อเขามาแตะที่ตัวเ
สายๆ ของวันรินได้ตื่นมาจากการนอนอีกครั้งเธอได้ลุกกินข้าวกลางวันที่แม่บ้านของคุณธนินเตรียมมาให้พร้อมกินยาตอนนี้เธอรู้สึกดีขึ้นมากแล้ว เลยออกมายืนเล่นที่ระเบียงหน้าบ้าน สายตาเธอเหลียวมองเห็นชายหนุ่มเดินมาหาเธอจากไกลๆในตอนแรกเธอคิดว่าเป็นคุณธนินหัวใจของเธอสั่นระรัว แต่ก็ต้องผิดหวังเมื่อคนที่มาเป็นตะวัน"เป็นอย่างไรบ้างดีขึ้นรึยัง"ตะวันเมื่อมาถึงเขาก็เอามือมาแตะหน้าผากของรินดูว่าเธอหายหรือยัง"รินรู้สึกดีขึ้นแล้วค่ะ แล้วพี่ตะวันมาได้ไงไม่ไปที่ไร่เหรอคะ""พี่ไปมาแล้วนะ รีบทำงานพอพักก็รีบมาหารินเลยพี่เป็นห่วงรินมากรู้มั้ย? ได้ยินจากแม่ว่ารินไม่สบาย ใจจริงพี่อยากมาหารินแต่เช้าแต่คุณธนินนะสิให้ไปรีบเข้าไร่ก่อนเลยไม่ได้แวะมา เป็นเพราะพี่ทำให้รินไม่สบาย สมแล้วที่คุณธนินดุพี่เมื่อเช้า" ตะวันทำหน้ารู้สึกผิดที่ทำให้หญิงสาวเป็นไข้"ฮ่ะอะไรนะคะ!! คุณธนินไปต่อว่าพี่เหรอคะ รินเป็นคนทำเองต่างหากทำไมเขาไม่ว่ารินไปว่าพี่ตะวันทำไม ""ไม่เป็นไรหรอกจร๊ะริน เพราะพี่เองที่ไม่ห้ามรินนะ แล้วกินอะไรหรือยังพี่เอาผลไม้กับนมมาฝากด้วยกลัวรินทานข้าวไม่ได้""รินทานแล้วค่ะขอบคุณนะคะ ที่เป็นห่วงแถมยังเอาของมาให้รินอี
เช้ารุ่งขึ้นรินตื่นมาด้วยร่างกายที่แข็งแรงตอนนี้เธอก็ได้หายป่วยแล้ว เธอลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวจะออกไปหาแทนคุณแต่เมื่อเธอมาดูนมของแทนคุณกลับพบว่ามันใกล้จะหมดแล้ว แทนคุณเริ่มโตขึ้นก็กินนมเยอะขึ้น เธอจำได้ว่าพึ่งออกไปซื้อกับคุณธนินเมื่ออาทิตย์ที่แล้วนี่เอง เธอเลยไปหาป้าพรกับคุณหญิงที่บ้านใหญ่"คุณหญิงคะ รินขอฝากแทนคุณให้อยู่กับคุณหญิงสักพักก่อนได้มั้ยคะ ตอนแรกฉันกว่าจะมารับแทนคุณกลับไปเลี้ยงเอง แต่ว่านมของแทนคุณใกล้จะหมดแล้วฉันว่าจะเข้าไปในตลาดสักครู่นะค่ะ""ได้สิทำไมจะไม่ได้ล่ะ ป้าพรไปเป็นเพื่อนหนูรินหน่อยนะ ไปหาซื้อกับข้าวมาด้วยแล้วก็อย่าลืมซื้ออะไรอร่อยๆ มาฝากแทนคุณของฉันด้วยละ.""คุณหญิงจะดูแทนคุณคนเดียวไหวเหรอคะ เดี๋ยวรินไปคนเดียวก็ได้คุณหญิงต้องการอะไรบอกรินได้ค่ะ เดี๋ยวรินจะซื้อมาให้""ทำไมจะไม่ไหวล่ะ แทนคุณตัวเท่านี้ฉันยังไม่แก่สักหน่อย เด็กตัวแค่นี้สบายมาก อะนี่ติดตัวไว้เผื่อไม่พอ""ไม่เป็นไรค่ะ คุณหญิงเอาเก็บไว้เถอะค่ะ รินยังพอมีอยู่บ้าง"เมื่อคุณหญิงยื่นเงินจำนวนหนึ่งให้ริน เธอเองไม่กล้ารับ แต่คุณหญิงก็ยังยัดเหยียดให้เธออยู่ดี"รับไปเถอะ แทนคุณนับวันยิ่งกินเยอะเผื่อเธออยากได้นั้น
ฝั่งด้านธนินเขากำลังขับรถกลับจากส่งคนงานกลับบ้าน เสียงมือถือของเขาก็ดังขึ้น เมื่อเขายกขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นเพื่อนนักสืบของเขาเองนักสืบได้บอกข่าวกับเขาว่าตอนนี้เขาได้เข้าไปสืบเบาะแสที่ไร่มาแล้ว และได้รับรู้ว่าก่อนหน้าที่พี่ชายของเขาจะเสียชีวิตได้มีปากเสียงกับเจ้าของไร่ภูแสงเป็นคนที่มีอิทธิพลใหญ่โตระดับจังหวัด เขาเข้ามาพูดคุยเรื่องการซื้อไร่ต่อจากพี่ชายของธนินเพื่อนำมาทำรีสอทร์เพราะที่ของพี่ชายของเขาเป็นที่ๆ สวยมากๆ เหมาะกับการทำที่พักที่ท่องเที่ยว แต่พี่ชายของเขาไม่ยอมขายแม้ว่าชายคนนั้นจะให้ราคาสูงเท่าไหร่ก็ตามเขาเองก็รู้ว่าพี่ชายของเขานั้นหวงแหนที่แห่งนี้มากเท่าไหร่เพราะมันเป็นที่ของพ่อที่สร้างมากับมือ พี่ชายเคยบอกว่าจะสานฝันของพ่อต่อไปและช่วยให้ชาวบ้านแถวนั้นมีรายได้ในการมารับจ้างในไร่ของเขาอีกด้วย แต่นักสืบยังไม่แน่ชัดว่าใช่คนนี้หรือเปล่าเพราะเขาเองยังไม่มีหลักฐานและขอให้เก็บเรื่องนี้เอาไว้ก่อน ตอนนี้เขาจะตามหาหลักฐานให้แน่ชัดเดี๋ยวเขาแจ้งกลับมาอีกทีเมื่อสายถูกตัดไปแล้วธนินได้ขับรถกลับมาที่ไร่ เมื่อเอารถเข้ามาจอดที่โรงรถ สายตาของเขาก็พบเข้ากับชายหนุ่มที่หน้าตาภูมิฐานที่ดี แถมยังยืน
บทที่ 36 บทสุดท้าย หลังเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดรินได้กลับมาที่ไร่ธนากรและธนินกับคุณหญิงก็ได้มาพร้อมกันกับริน ได้จัดงานทำบุญเพื่อระรึกถึงพี่ชายของธนินกับพี่สาวของริน ข่าวการตายและการทำสิ่งผิดกฏหมายของมานพก็ได้ออกข่าวตามช่องต่างๆ ตำรวจที่รับสินบนและหุ้นส่วนที่ทำงานร่วมกับเขาก็ถูกจับไปจนหมดรินได้ย้ายมาอยู่ที่ไร่ธนากรเพราะต้องมาทำหน้าที่ดูแลไร่แทนเจ้าหนูแทนคุณจะโตและสามารถมารับหน้าที่ตรงนี้ได้ ทำให้เธอกับธนินไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกันแต่ทว่าเขาเองก็มาหาเธอแทบทุกวันอยู่ดี“เรื่องทุกอย่างคลี่คลายแล้ว และลงตัวคุณแม่เองก็มีความสุขในการเลี้ยงหลานแล้วเมื่อไหร่ผมกับคุณจะมีความสุขกับเขาเสียทีละครับ”รินที่นั่งทำบัญชีอยู่ก็ต้องหันมาสนใจคำพูดของธนินที่วันนี้เขาเข้ามาหารินที่ไร่“ทุกวันนี้รินก็มีความสุขมากแล้วนะคะ”“แต่ผมไม่นี่ครับ ผมอยากนอนหลับไปพร้อมกับคุณตื่นมาเมื่อไหร่ก็เจอคุณที่นอนอยู่ข้างๆ แต่งงานกับผมนะครับ อย่าทรมานผมอยู่อย่างนี้เลยนะ รู้มั้ยว่าผมอิจฉาพี่ตะวันขนาดไหน ทุกวันนที่ตะวันกับส้มพลอตรักกันทุกที่ในไร่ ผมก็ได้แต่นั่งดู”“โธ่ รินก็คิดว่าเรื่องอะไร ทุกวันนี้รินก็มอบความรักให้พี่ธนินจนหม
บทที่ 35 จุดจบของมานพ ที่ไร่ภูแสงจัดงานอย่างใหญ่โตอย่างสมฐานะของมานพ เขาได้เชิญแขกมาทั่วทุกสารทิศรวมทั้งคนของไร่ธนินทรด้วย เพื่อเย้ยธนิน"เจ้าสาวสวยมากเลยนะคะ""ขอบคุณค่ะ " ช่างแต่งหน้าได้เอ่ยปากชมรินอย่าไม่ขาดปาก แต่รินที่มีสีหน้ากังวลไม่รู้ว่าวันนี้จะผ่านไปได้ด้วยดีหรือไม่"คุณรินคะ คุณมานพให้ขึ้นมาตามใกล้จะถึงเวลาแล้ว" เนียนได้ขึ้นมาตามรินตามคำสั่งของเจ้านาย รินยืนขึ้นมองตนเองในกระจกก่อนจะก้าวเท้าออกจากห้องและเดินลงบรรไดมาเห็นมานพที่แต่งตัวด้วยชุดเจ้าบ่าว เขาเองก็เป็นคนที่หล่อมากเลยทีเดียวรินเองยังเสียดายในความหล่อของเขา แต่ทำไมจิตใจของเขาถึงได้โหดเหี้ยมเพียงนี้"เจ้าสาวของผมวันนี้ช่างสวยจริงๆ" เมื่อมานพเห็นรินในชุดเจ้าสาวสีขาวผ่องใสบวกกับที่รินแต่งหน้าทำให้มานพเองก็ตกตลึงในความสวยของรินทุกครั้งไป เขาผายมือรับเจ้าสาวของเขาเพื่อเดินออกมาตอนรับแขกๆ ในงาน รินมองเห็นธนินที่มางานแต่งนี้กับตะวันพร้ออมพยักหน้าให้กำลังริน"วันนี้คนเยอะจังนะคะ"'"ก็วันนี้เป็นวันสำคัญของผม คนก็ต้องมาร่วมแสดงความยินดีกับผมนะสิครับ""ค่ะ รินว่าวันนี้ก็เป็นวันสำคัญของรินเช่นกัน มันเป็นวันที่สำคัญมากๆ ในชีวิตเล
บทที่ 34 แต่งงานกับผมมั้ย รินขึ้นมาตรงบรรไดและหลบไม่ให้มานพเห็นเมื่อเขาไม่เห็นรินลูกน้องของเขาก็พูดกับมานพขึ้นมา"โชคดีนะครับที่เราไม่ได้เอาของผิดกฏหมายไว้ในบ้าน คุณมานพนี่ฉลาดจริงๆ""ใครมันจะโง่เอาของแบบนั้นไว้ที่บ้านกัน ไม่งั้นฉันก็โดนจับไปนานแล้วนะสิ ว่าแต่ฉันอยากรู้จริงๆ เลยว่าใครเป็นคนไปแจ้งความกับตำรวจนายช่วยไปสืบให้ฉันหน่อย""ผมคิดว่าน่าจะเป็นคนในนะครับ ผมละอดสงสัยคุณรินไม่ได้เลย ""แล้วทำไมนายต้องสงสัยรินด้วยฮ่ะ ""คุณมานพลืมแล้วหรือครับว่าคุณเป็นคนสั่งฆ่าพี่สาวของคุณรินและพี่เขยของเขา เขาอาจจะมาแก้แค้นคุณหรือเปล่า”"แกหุบปากไปเดี๋ยวนี้เลยนะ ถ้าแกไมพูดคนอื่นเขาจะรู้กันได้อย่างไร ตอนนี้คนที่ฆ่าครอบครัวนั้นก็ถูกจับตัวไปแล้วแถมยังยอมรับไปแล้วว่าปล้นฆ่าเพื่อชิงทรัพย์ แกก็อย่าโง่หน่อยเลย แกก็รู้ว่าคุณรินความจำเสื่อมเธอจะไปรู้ได้อย่างไรว่าฉันเป็นคนสั่งฆ่าตอนนี้ัเป็นคนดีในสายตาเขาคุณรินไปแล้ว ไม่มีวันที่เธอจะคิดเช่นนั้นแน่นอน แกก็หุบปากของแกเอาไว้ด้วยเรื่องนี้มันผ่านมานานเท่าไหร่แล้ว ""ครับๆ ได้ครับผมขอโทษครับที่บังอาจไปสงสัยในตัวคุณริน เดี๋ยวผมจะไปสืบให้นนะครับ แล้วของที่เราไปฝากไ
บทที่ 33 รินเข้ามาอยู่ในบ้านมานพ เมื่อมาถึงห้องมานพก็ให้รินพักผ่อน เขาก็ได้กลับมาห้องของตนเองพร้อมโทรไปหาส้มจะถามเรื่องรินหรือว่าเธอเข้ามาหาเขาจะมีแผนอะไรกันแน่"ว่ายังไงคะคุณมานพ""ฉันมีเรื่องจะถามเธอ วันนี้รินมาหาฉันที่บ้านพร้อมกระเป๋าเสื้อผ้า ฉันอยากรู้ว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้น""เมื่อวานตอนเย็นส้มไปเดินสำรวจดู ก็เห็นว่าคุณธนินจะเข้าไปหารินที่ห้องแล้วรินเธอความจำเสื่อมจำธนินไม่ได้เลยว่าคิดว่าคุณธนินจะเข้าไปทำมิดีมิร้ายเลยโวยวายว่าจะไม่อยู่ที่นี่ พอทุกคนกลับไปนอนกันรินก็หนีออกจากไร่ไป ตอนนี้ทุกคนตามหาตัวกันให้ทั่ว""นี่เรื่องจริงใช่มั้ย แล้วเรื่องที่รินยังจำธนินไม่ได้ก็เรื่องจริงสินะ""ใช่ค่ะ แล้วตอนนี้ส้มก็ได้เอกสารมาแล้วนะคะ เดี๋ยวส้มจะหาเวลาเอาไปให้ คุณมานพออกมาหาส้มที่ตลาดหน่อยได้มั้ยคะ""ได้สิ แต่วันนี้ฉันยังไม่ว่าง ถ้าวันไหนฉันว่างฉันจะโทรไป แค่นนี้นะ""อย่าลืมค่าขนมนะคะ""เธอนี่มันหน้าเงินชัดๆ ถ้าเอกสารที่เธอได้มามันตรงกับที่ฉันต้องการฉันจะจ่ายเธออย่างสมน้ำสมเนื้อ""ส้มจะรอวันนั้นนะคะ"หลังจากที่วางสายมานพก็ออกไปข้างนอกเพราะมีนัดกับหุ้นส่วนไว้จะไปดูที่ทางของไร่ธนากรที่เขาต้อง
บทที่ 32 แผนของริน เมื่อทุกคนไม่สนใจส้มเธอจึงรีบหนีออกมา พอดีกับทางไร่ได้ออกไปส่งส้มที่ตลาดพอดี เธอจึงขอติดรถไปด้วยตอนนี้เธอคงจะอยู่ที่นี่ต่อไปไม่ได้ ถ้าจะกลับไปหามานพก็กลัวว่าเขาเองจะฆ่าเธอและแม่ เธอจึงตัดสินใจกลับบ้านไปเก็บเสื้อผ้าเพื่อหนีออกไปอยู่ที่อื่น ตอนนี้เรื่องอื่นไม่สำคัญเท่าชีวิตของเธอแล้ว"อ้าวแล้วนี่นางส้มมันไปไหนของมันเนี่ยะ" ป้าพรหันมาดูก็ไม่เจอส้มแล้ว"ช่างเถอะครับแม่ เธอคงไม่กล้าจะอยู่ที่นี่เพราะอายที่ทำเรื่องงามหน้าไว้ ผมว่าเธอน่าจะกลับไปที่้านของเรา เดี๋ยวผมจะไปดูเธอเอง""แล้วตะวันจะเอาอย่างไรกับส้มต่อไป” คุณหญิงเอ่ยถามตะวัน ตะวันตอบออกมาด้วยความเป็นลูกผู้ชายเต็มตัว"ถึงส้มจะร้าย และเราก็รู้แล้วว่าส้มถูกจ้างมาผมก็ยังจะรับส้มเป็นเมียผมอยู่ครับ อย่างน้อยผมกับส้มเราก็มีอะไรกันจริงๆ ส่วนเรื่องนิสัยผมว่าผมน่าจะให้ส้มเปลี่ยนเพื่ออนาคตที่ดีได้ ""เอาอย่างนั้นก็ได้ คนเราต้องรู้จักให้อภัยกันทุกคนต่างก็เคยทำผิดกันหมดทุกคน ไปเถอะไปบอกส้มว่าทุกคนให้อภัย หนูรินให้อภัยมั้ยจร๊ะ' คุณหญิงหันมาถามริน"รินให้อภัยก็ได้ค่ะ เป็นเพราะรินเองที่ไม่หนักแน่นเชื่อความรักที่คุณธนินมีให้ริน ไม่
บทที่ 31 รินจำได้ ทันทีที่รินรับสายและเห็นหน้าของคนที่อยู่ในมือถือก็จำได้ทันที"คุณหญิง เจ้าหนูแทนคุณ"ธนินได้ยินก็ดีใจคิดว่ารินจำได้ละจะจำเขาได้เช่นกัน"คุณจำได้ "(หนูจำฉันได้ใช่มั้ย ดูสิเจ้าหนูแทนคุณคิดถึงหนูมากเลย รีบรักษาตัวให้หายจะได้กลับมาหาเจ้าหนูนะลูก)"คุณหญิงคะ ช่วยรินด้วยรินกลัวผู้ชายคนนี้มากเลย อยู่ๆ ก็มาหาว่ารินเป็นคู่หมั้นของเขา "(ใครกัน ธนินนะหรือ เขาเป็นลูกชายของฉันเองและเป็นคู่หมั้นของหนูจริงๆ จร๊ะ) เมื่อรินได้ยินเธอจึงคิดว่านี่อาจจะเป็นเรื่องจริงแล้วทำไมความทรงจำระหว่างเธอกับเขาถึงได้ถึงไม่มีในความทรงจำของรินเลย"เรื่องจริงหรือคะ แล้วพี่วริษากับพี่ธนาพ่อของเจ้าหนูแทนคุณละคะไปอยู่ไหน แล้วทำไมเจ้าหนูถึงไปอยู่กับคุณหญิงได้"คุณหญิงได้ยินชื่อที่เธอไม่ได้ยินมานานก็ถึงกับต้องตกใจ(หนูรินว่าอะไรนะ พ่อกับแม่ของเจ้าหนูแทนคุณชื่ออะไร)"ก็พี่วริษากับพี่ธนาเจ้าของไร่ธนากรไงคะ " ธนินที่ยืนฟังอยู่ข้างๆ รินจึงรีบแย่งมือถือไปจากเธอ"คุณแม่ครับ เดี๋ยวผมจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังตอนนี้ผมขอถามความจริงจากรินก่อนนะครับ"(ได้สิ) คุณหญิงทำอะไรไม่ถูกเธอร้องไห้ออกมาหลานที่เธอตามหามาตลอดกลั
บทที่ 30 รินฟื้น"รินคุณจะนอนอยู่แบบนี้อีกนนานแค่ไหนรู้ม้ยว่าผมคิดถึงเสียงของคุณมากๆ เลยนะ คุณไม่คิดถึงเจ้าหนูแทนคุณหรือไงรู้มั้ยว่าเจ้าหนูร้องไห้หาคุณทุกวันเลย รีบตื่นมาเถอะนะทุกคนรออยู่"ธนินเช็ดตัวให้รินไปพร้อมพูดกับเธอทุกครั้งนี่ก็ผ่านมา3วันแล้วรินก็ยังไม่ฟื้นขึ้นมา เมื่อวานคุณแม่ของเขากับเจ้าหนูแทนคุณก็ได้มาเยี่ยม เจ้าหนูเมื่อเห็นรินก็เอาแต่ร้องไห้จนต้องรีบพากลับบ้านกริ๊ง''''จู่ๆ เสียงมือถือของธนินก็ดังขึ้นมาเขาเลยออกไปคุยมือถือข้างนอกคนที่โทรเข้ามาก็คือเพื่อนของเขา"ว่าอย่างไรเรื่องที่ให้ไปสืบได้ความคืบหน้าแล้วใช่มั้ย""ใช่ฉันไปสืบมาว่าไร่ภูแสงที่มีนายมานพเป็นเจ้าของได้ทำธุรกิจมืดอีกด้วย น่าจะเกี่ยวข้องกับการตายของพี่ชายนาย แล้วก็เรื่องดีเอ็นเอที่นายให้ไปตรวจตอนนั้น ตอนนี้ผลออกมาแล้วเด็กชายแทนคุณเป็นหลานชายของแกที่หายตัวไป100% เดี๋ยวฉันจะส่งเอกสารไปให้ที่บ้านของนายก็แล้วกันส่วนเรื่องของพี่ชายนายฉันขอสืบอีกนิดก่อนแล้วค่อยรวบรวมหลักฐานให้เพียงพอที่จะแจ้งข้อหากับเขาได้ ดีไม่ดีตำรวจในพื้นที่ก็อาจจะเป็นคนของเขาด้วยเช่นกัน ไม่งั้นเขาคงทำธุรกิจไม่ได้ถึงทุกวันนี้หรอกนะ""ขอบใจนายมากถ้
บทที่ 29 เผยความจริง "บอกฉันมานะทั้งหมดเป็นแผนเธอใช่มั้ย อย่าคิดว่าฉันดูเธอไม่ออกนะ เธอมันเป็นคนมักใหญ่ใฝ่สูงเธอคิดจะจับคุณธนินตั้งแต่แรกแล้วใช่มั้ยถึงหาเรื่องเข้ามาอยู่ในไร่นี้โดยใช้ฉันเป็นสะพาน""โอ๊ย!! ฉันเจ็บนะพี่พูดเรื่องอะไร ฉันเป็นผู้โดนกระทำนะ ฉันออกมาเรียกร้องสิทธิ์ของฉันทำไมทุกคนถึงมองฉันเป็นคนแบบนั้น"'"เธออย่าคิดว่าฉันดูเธอไม่ออกสิส้ม ฉันไม่ใช่คนโง่นะ " เมื่อเธอรู้ว่าถูกตะวันจับได้เธอเลยพูดความในใจออกมาจนหมด"ใช่!! มันเป็นแผนของฉัน ทำไมล่ะพี่มีหลักฐานหรือไงว่าฉันเป็นคนทำ อีกอย่างตอนนี้ฉันก็ตกเป็นเมียของคุณธนินแล้ว คนอย่างพี่ฉันจะไม่กลับไปหาแน่นอน.""หึ! ฉันว่าแล้วไงเธอมันนางงูพิษคุณธนินเขาดีกับเธอทุกอย่างทำไมเธอถึงทำกับเขาได้แล้วไหนจะรินอีก ถ้ารินเป็นอะไรไปฉันไม่เอาเธอไว้แแน่คอยดูเถอะ" ตะวันทนพูดกับส้มไม่ได้เขารีบเดินจากเธอไปเพื่อที่จะไปดูรินที่โรงพยาบาล"ตอนนี้นางรินมันเกิดอุบัติเหตุอยู่ที่โรงบาลเป็นตายเท่ากัน อย่าลืมที่ตกลงกันไว้ล่ะ" ส้มได้ต่อสายไปหาปลายสาย"ฉันไม่ได้ทำอะไรสักหน่อยนางนั้นมันโง่เองที่เชื่อการเล่นละครของฉัน ...ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าอาการมันเป็นอย่างไรอยากรู
บทที่ 28 อุบัติเหตุ เมื่อมาถึงไร่รินได้ตากฝนวิ่งไปดูที่ห้องทำงานที่อยู่ในสวนเธอเชื่อมั่นในตัวของธนินมาก แต่ตอนนี้ความเชื่อมั่นในตัวของเขากลับหมดลงเมื่อภาพที่รินเห็นคือคนสองคนที่กำลังนอนกอดกันหลับอยู่ เธอยืนสั่นสะท้านด้วยความหนาวและความรู้สึกเจ็บปวดทุกอย่างที่เธอเคยวาดไว้พังทลายไปหมดตอนนี้เธอหน้ามืดหูอือ ยืนดูภาพอยู่อย่างนั้นอย่างทำอะไรไม่ถูกแม้อากาศตอนนี้จะทำให้เธอหนาวร่างกายทว่าจิตใจของเธอตอนนี้ช่างหนาวเหน็บยิ่งกว่า จู่ๆ ธนินก็ตื่นขึ้นมาเห็นรินยืมมองเขาอยู่ ธนินก็ต้องตกใจเมื่อสภาพของเขาตอนนี้คือเปลือยท่อนบนอยู่แถมยังโดยส้มกอดเขาอยู่อีกด้วย"ริน เอ่อมันไม่ใช่อย่างที่รินเห็นนะ" ธนินเริ่มจะอธิบายเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้รินฟังแต่ตอนนี้รินนั้นแทบไม่อยากได้ยินคำพูดของเขาแล้ว"พี่ธนินไม่ต้องพูดอะไรแล้วค่ะ รินเห็นหมดแล้ว"รินร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายตอนนี้ใจของเธอแตกสลายไปหมด ชายที่เธอรักมากมานอกใจเธอเช่นนี้รินวิ่งออกมาท่ามกลางสายฝนที่เริ่มจะตกหนักขึ้นเรื่อยๆ ธนินเองเมื่อเห็นน้ำตาของรินเขาเองก็รู้สึกปวดใจไม่น้อยเช่นกัน เขาจับแขนของส้มออกจากตัวของเขาเพื่อที่จะวิ่งตารินไปแต่ส้มก็ดันมาตื่นซะก่อน