ธนินเมื่อมาถึงไร่ของพี่ชายก็ต้องตกใจ คนงานในไร่พากันมามุงดูที่บ้านของพี่ชายเขา คนงานต่างพากันร้องไห้ เขารีบลงจากรถไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น เขาเห็นตำรวจและกู้ภัยกำลังเคลื่อนย้ายร่างอันไร้วิญญาณของพี่ชายเขาออกมา เขารีบไปเปิดดูใบหน้าของพี่ชายทันที เขาได้ถามกับตำรวจว่าเกิดอะไรขึ้น
“เกิดอะไรขึ้นกับพี่ชายผมครับ คุณตำรวจ”
น้ำเสียงสั่นเครือเหมือนจะร้องไห้ของเขาได้เปล่งออกมา แขนขาของเขาแทบไม่มีแรงที่จะยืน
“เกิดการฆาตกรรมเกิดขึ้นครับ ทางเรายังไม่ได้เบาะแสอะไรเกี่ยวกับคนร้าย เราต้องเอาศพไปซันสูตรก่อนครับ ส่วนเรื่องการตายยังไม่รู้ว่าไปขัดแย้งกับใครรึเปล่า เขาถึงสั่งเก็บทั้งครอบครัว”
เขานึกได้ว่า พี่ชายเขามีลูกหนึ่งคน เขาเลยรีบถามหาหลานชายของเขาทันที
“แล้วหลานชายผมละครับ หลานผมเป็นอะไรมั้ยครับ? “
“ทางเราได้ตรวจสอบแล้ว ไม่พบหลานชายของคุณกับน้องสาวของคุณวริษาครับ คนงานบอกว่าไม่พบไม่เห็นศพทั้งสองคน ไม่แน่อาจจะมีชีวิตอยู่ครับ ตอนนี้เราพบแค่ศพของคุณธนากับคุณวริษาครับ ผมขอตัวกลับไปคดีต่อก่อนนะครับส่วนสองคนทางเราจะลงบันทึกประจำวันไว้ให้และจะติดตามหาเท่าที่จะทำให้ได้ครับ ถ้าเรื่องคืบหน้าอย่างไรทางเราจะติดต่อกลับไปอีกที”
อย่างกับฟ้าผ่าลงกลางอกเขา เขาได้นัดกับพี่ชายก่อนกลับมาว่าจะมาหาเขาที่ไร่ เขาได้ซื้อของมาฝากหลานของเขามากมาย แต่ตอนนี้พี่ชายของเขาไม่ได้อยู่บนโลกใบนี้ต่อไปแล้ว เขาได้แต่เก็บซ้อนความเสียใจเอาไว้ เขาต้องตามหาหลานชายของเขาไม่แน่อาจจะยังมีชีวิตอยู่ก็ได้ และอีกอย่างที่เขาต้องทำคือการตามหาตัวคนที่มาทำกับครอบครัวของพี่ชายของเขาอย่างนี้
“ครับ ผมฝากด้วยนะครับ ตามตัวคนร้ายมาให้ได้ ไม่ว่าจะยากแค่ไหนก็ต้องตามมันมารับกรรมที่พวกมันทำไว้กับครอบครัวพี่ชายผม”
น้ำเสียงที่เคลียดแค้นของธนินเปล่งออกมาด้วยความคับแค้นใจ เขาก็โทรหาคุณหญิงปรีณาซึ่งเป็นแม่ของเขาเอง เพื่อแจ้งข่าวร้ายให้ท่านได้รับรู้
ตรู้ดๆๆ’ ’’ ’
“ว่าไงลูก มีอะไรรึเปล่าจร๊ะ แล้วเจอพี่ชายรึยังบอกว่าจะไปหาพี่ที่ไร่ เขาสบายดีใช่มั้ยฝากบอกพี่ด้วยนะเดี๋ยวอีกสองวันแม่จะไปเยี่ยมหลาน”
ธนินถึงกลับทำใจลำบาก ไม่รู้ว่าจะบอกคุณแม่ดีมั้ย แต่ถึงยังไงวันหนึ่งท่านต้องรับรู้เรื่องที่เกิดขึ้นอยู่ดี
“คุณแม่ครับ ทำใจดีๆ ไว้นะครับ ผมมีเรื่องจะบอกให้คุณแม่ได้ทราบ”
“เรื่องอะไร ลูกไปทำผู้หญิงท้องรึ”
“ไม่ใช่ครับ ครอบครัวของพี่ถูกฆาตกรรมฆ่ายกครัว ตอนนี้หลานชายหายตัวไปครับ ยังไม่มีใครพบศพคุณแม่ทำใจดีๆ ไว้นะครับ “
“ไม่จริงใช่มั้ย!! ลูกอำแม่เล่นใช่มั้ยเนี่ยะ แม่ไม่เชื่อลูกหรอก”
“จริงๆ นะครับ ตอนนี้ผมอยู่ที่บ้านสวนของพี่ ทางตำรวจกำลังนำร่างของพี่กับพี่สะใภ้ไปที่โรงพยาบาลครับแม่
รีบมาที่โรงพยาบาลนะครับ”
ธนินไม่ได้เข้าไปในบ้านของพี่ชายเพราะทางตำรวจได้ล้อมเอาไว้ตรวจร่องรอยหลักฐาน เขาเลยกลับไปไปเตรียมตัวจัดงานศพให้และจะตามตำรวจไปที่โรงพยาบาลอีกที
ทางด้านรินเธอได้ทำกับข้าวเย็นไว้รอธนิน มีป้าพรมาช่วยดูแลแทนคุณให้
“กลิ่นหอมมากๆ เลยจ๊ะ หนูรินป้าว่าต้องอร่อยแน่ๆ “
“ไม่ค่อยอร่อยเท่าไหร่หรอกค่ะป้า ฝีมือรินก็ธรรมดาไม่รู้จะถูกใจคุณธนินมั้ย”
“หนูแทนคุณนี่ช่างเป็นเด็กเลี้ยงง่ายจริงๆ เลยนะคะ เอาวางไว้ตรงไหนไม่เคยงอแงเลย โชคดีของคุณรินที่มีลูกไม่ดื้อเลี้ยงง่ายน่ารักน่าเอ็นดูอีกต่างหาก”
ทั้งสองคนคุยกันอยู่เสียงรถของธนินก็มาจอดที่โรงรถ รินรีบเดินออกไปหาเขา
“เป็นอย่างไรบ้างคะ คุณได้เจอพี่ชายคุณมั้ย? “
“เจอสิ แต่เจอเป็นร่างไร้วิญญาณแทน”
ใบหน้าของธนินที่ตอบรินด้วยความเรียบเฉยแต่แฝงไปด้วยความเจ็บปวด เธอรู้ดีว่ามันเป็นอย่างไร เพราะเธอเองก็พึ่งเสียพี่สาวสุดที่รักเธอมาเหมือนกัน
“ฉันเสียใจด้วยนะคะ”
เขาไม่พูดอะไรต่อแล้วเดินเข้าห้องไป รินเองก็เข้าใจดีช่วงนี้เขาต้องการเวลาแม้เธออยากรู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้นกับพี่ชายของเขา เธอเองก็ไม่กล้าถาม
สักพักธนินก็เดินออกไปข้างนอกและได้บอกให้ป้าพรมานอนที่บ้านนี้เป็นเพื่อนริน
“ป้าพรครับ ผมต้องไปจัดงานศพให้พี่ที่วัดแล้วก็จะไปรับร่งของพี่ที่โรงพยาบาลป้าช่วยมานอนเป็นเพื่อนคุณรินหน่อยนะครับ”
“ได้ค่ะ ป้าเสียใจด้วยนะคะ เดี๋ยวพรุ้งนี้ตอนเช้าป้าจะเข้าไปช่วยงานที่วัด”
“ฝากด้วยนะครับป้า”
ป้าพรมองตามธนินที่เดินออกไป เธอก็มีท่าทีเหมือนจะร้องไห้ ป้าพรรู้จักเด็กทั้งสองคนตั้งแต่คุณนายพามาที่ไร่แห่งนี้ สองพี่น้องคู่นี้รักกันมากๆ จนวันหนึ่งความฝันของทั้งสองคนต่างกัน ธนินเลือกที่จะไปเรียนต่อเมืองนอก ส่วนพี่ชายเรียนจบที่ไทยและทำหน้าที่เจ้าของสวนต่อจากคุณพ่อ คุณพ่อของพวกเขาได้เป็ฯโรคร้ายเลยจากโลกนี้ไปเร็ว เธอไม่คิดเลยว่าลูกชายคนโตจะเสียชีวิตไปเร็วไม่ต่างจากพ่อเขาเช่นกัน
“ไม่เป็นไรนะค่ะป้าพร”
รินเห็นป้าพรเริ่มตาแดงๆ เธอเลยเข้ามาปลอบเขา
“ป้าสงสารคุณธนินจังเลยค่ะ เขากลับมายังไม่ทันได้เห็นหน้าพี่ชายแท้ๆ ดันมาตายจากกันซะก่อน ป้าขอสาปแช่งคนที่ทำกับครอบครัวของคุณธนินให้พวกมันรับกรรมที่ก่อไว้ด้วยเถิด”
“ใช่ค่ะป้า พวกมันต้องได้รับกรรมที่ก่อ”
ระหว่างงานศพของพี่ชายคุณธนิน รินก็ไม่ค่อยได้คุยกับเขาเลย หลังงานศพจบลงธนินได้พาคุณหญิงปรีณาแม่ของเขามาอยู่ที่ไร่ด้วย ตอนนี้จิตใจคุณแม่ของเขาย่ำแย่มากๆ เขาไม่อยากให้แม่กลับไปอยู่คนเดียวรินเธอได้ฝากแทนคุณไว้กับป้าพรแล้วกลับไปที่บ้านสวนของพี่เขยเธอ เธอติดรถที่สวนออกมาโกหกว่าจะออกไปซื้อของ เมื่อมาถึงตลาดเธอก็ได้นั่งรถวินเข้าไปเธอมาพบสภาพบ้านตอนนี้ที่ไม่มีคนอยู่ เธอรีบมาเอาเอกสารของเธอและของใช้เล็กน้อย รวมทั้งรูปคู่เธอกับพี่สาวก่อนจะรีบกลับไป เธอกลัวจะเจอกับคนชั่วพวกนั้นอีก มันคงจะตามหาเธออยู่แน่นอนเธอกลับมาถึงบ้านพักของธนินก็พบกับเขาที่นั่งดูแทนคุณกำลังหัดเดินไปมาอยู่กับป้าพร"คุณไปไหนมา แล้วนั่นอะไร"รินถือของใช้ของเธอเข้ามาในบ้านก็ต้องสะดุ้งเพราะตกใจ“ฉันออกไปซื้อของใช้ที่ไม่ได้ซื้อเมื่อคราวก่อนมาค่ะ”เขาพยักหน้าให้เธอเอาของเข้าไปเก็บ คุณหญิงปราณีก็เดินมาจากห้องของเธอมาพบเข้ากับแทนคุณ“นี่ลูกเต้าของใคร ช่างน่ารักน่าเอ็นดูจัง ปานนี้ชายหลานของฉันจะเป็นอย่างไรบ้างนะธนินแม่คิดถึงหลาน ““ย่า”แทนคุณที่เห็นคุณหญิงเขาเรียกเธอ เธอถึงกลับน้ำตาไหล ธนินที่นั่งมองอยู่ก็ตกใจ ทำไมเด็กถึงเรียกแม่ขอ
ธนินกลับมาถึงบ้านก็พบว่าแม่ของเขาได้ให้รินออกไปอยู่ที่บ้านท้ายสวนแล้ว แต่เขาก็มองว่าดีแล้วที่แม่ของเขาทำแบบนั้น เขาเองก็เป็นผู้ชายเธอเองก็เป็นผู้หญิงมันไม่ดีกับเธอถ้าคนงานในสวนรู้ต้องเอาเธอไปนินทาว่าร้ายเขาขอตัวแม่ขึ้นไปนอนพักช่วงนี้ที่ไร่ของเขาก็เข้าสู่ฤดูกาลเก็บส้ม คนงานที่ไร่ก็พากันเก็บส้มเพื่อนำไปขาย มีชาวบ้านที่ใกล้เคียงก็มารับจ้างเก็บส้มเป็นรายวันกันหลายคน รินตื่นขึ้นมาเธอก็อยากจะช่วยงานที่ไร เธอเดินไปหาป้าพรที่บ้านหลังใหญ่พร้อมลูกชายของเธอ“ป้าคะ วันนี้รินจะเข้าไปช่วยงานที่ไร่ รินขอฝากแทนคุณไว้กับป้าได้มั้ยคะ?”ป้าพรรีบเข้ามาอุ้มแทนคุณที่ตอนนี้อารมณ์ดียิ้มใส่เธอจนแก้มปริ“ได้สิ แล้วเธอจะไปถูกเหรอ ห้ลูกชายป้าพาไปสิ ตะวันเอ้ย ตะวันจะเข้าไร่รึยัง วันนี้แม่ฝากคุณรินไปด้วยสิ เธอจะเข้าไปช่วยงานที่ไร่นะ”รินเธอมาอยู่นี่หลายวันแล้ว เธอไม่รู้เลยว่าป้าพรมีลูกชายด้วย“ครับกำลังไปครับ”ทันทีที่ตะวันเดินออกมาก็พบรินที่ยืนอยู่กับแม่ของเขา เขารู้สึกชอบเธอทันทีที่เห็นหน้า เพราะความสวยของเธอที่เปล่งประกายออกมา“นี่หนูริน ส่วนนี่เจ้าตะวันลูกชายป้าเองจร๊ะ โตปานนี้ไม่เอาเมียสักที เห็นมั้ยเนี้ยะแ
ระยะเวลาหนึ่งเดือนรินได้ช่วยงานในไร่ของธนินทุกวันเธอได้เข้าไร่ไปพร้อมเขาในทุกๆ วัน ความสัมพันธ์ของทั้งคู่เริ่มพัฒนาขึ้น เธอไว้ใจเขาและรู้ว่าเขาเป็นคนดีจริงๆ คนงานในไร่ได้รับบาดเจ็บเขารีบพาไปหาหมอทันที ไม่มีท่าทีรังเกียจ รินประทับใจในความห่วงใยที่เขามีให้ทุกคนไม่ว่าจะเป็นแค่ลูกจ้างเขาเองก็ทำตัวกับทุกคนเสมอภาคกันไม่ได้แบ่งนายจ้างลูกจ้าง วันนี้ธนินต้องออกไปส่งส้มเอง เธอจึงขอเขาไปด้วย“วันนี้ฉันขอเข้าไปในตลาดด้วยนะคะคุณธนิน” หญิงสาวเดินไปหาธนินที่กำลังยกลังส้มขึ้นรถ“จะไปทำไม ไม่ช่วยคนงานอยู่ที่ไร่นี่ มันต้องใช้เวลานานนะ คุณไม่เบื่อรึไง:”“พอดีฉันมีของที่ต้องซื้อด้วย เมื่อวานฉันได้เงินเดือนจากคุณเลยอยากจะซื้อนมตุนไว้ให้แทนคุณนะค่ะ”ธนินทำท่าทางเข้าใจเธอและยอมให้เธอไปกับเขา“งั้นก็ได้ครับ อีกสักพักจะออกไปคุณไปเตรียมตัวรอนะครับ”รินเธอรีบกลับไปเอากระเป๋าที่บ้านและเธอเองก็ลืมบอกกับป้าพร ว่าวันนี้เธอจะออกไปซื้อนมให้แทนคุณ ช่วงนี้คุณหญิงปรีณาหลงแทนคุณหนักมาก เธอเอาแทนคุณไปเลี้ยงให้รินได้ทำงานทุกวันเธอและเขาได้ออกมาส่งส้มที่ตลาดรินเธอก็เคยมาที่นี่หนึ่งครั้งตอนนั้นเธอมาแทนพี่สาวของเธอ แต่คนที่น
ทั้งสามคนต้องมานอนเบียดกันในที่นอนเล็กๆ ของบ้านพัก จนจะทำให้รินล่วงจากเตียงได้ธนินเลยบอกให้เธอขยับเข้ามาใกล้ๆ เขามากกว่านี้“ขยับเข้ามาใกล้ๆ กันก็ได้ครับ เดี๋ยวแทนคุณหลับผมก็จะลุกออกไปแล้ว ไม่ต้องห่วงนะผมไม่ทำอะไรคุณหรอก”“ฉันรู้ค่ะ เพียงแต่มันไม่ควรที่เราจะมาร่วมเตียงกันอย่างนี้” รินรู้สึกแปลกๆ ที่ธนินมานอนเตียงเดียวกับเธอทำเหมือนทั้งสองคนเป็นพ่อแม่ของแทนคุณจริงๆ มันยิ่งทำให้รินทำตัวไม่ถูก“ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยครับ ผมทำเพื่อเจ้าหนูแทนคุณ คุณไม่ต้องคิดมากนะ”แม้ว่าเขาบอกไม่ต้องคิดมากอะไร เธอก็ยังคิดอยู่ดี ในเมื่อเขาไม่รู้ว่าความจริงเธอยังโสดและซิงไม่ว่าผู้ชายหน้าไหนเธอก็ต้องกลัวไว้ก่อนสักพักแทนคุณก็หลับไปในอ้อมกอดของธนิน เขาค่อยๆ วางแทนคุณลงแล้วลุกขึ้นอย่างช้าๆรินก็ลุกตามเขาด้วยเพื่อจะเดินไปส่งเขาที่หน้าบ้าน“ขอบคุณนะคะที่มาส่งแทนคุณเข้านอน” เธอบอกเขาเมื่อเขาเดินมาที่ประตู“ครับ คุณก็ไปพักผ่อนเถอะครับ เดี๋ยวพรุ้งนี้ต้องเข้าไร่ส้มอีกคุณเองก็เหนื่อยมาทั้งวัน” ธนินมองดูใบหน้าหญิงสาวที่ยืนอิดโรย“ไม่ค่อยเหนื่อยหรอกค่ะ ขอแค่มีเงินไว้ซื้อนมให้แทนคุณฉันก็ดีใจมากแล้วล่ะค่ะ”“งั้นผมไปก่อนนะ
พอกลับมาถึงที่ไร่ธนินก็เดินเข้ามานั่งที่โซฟาในห้องนั่งเล่นอย่างหมดแรง จนแม่ของเขามองออกและเกิดสงสัยว่ามีเรื่องอะไรที่ทำให้ลูกชายของเธอนั่งหน้าระห้อย"กลับมาแล้วเหรอ ตำรวจว่าอย่างไรบ้าง"คุณหญิงถามขึ้นทันทีเมื่อเห็นหน้าลูกชายเธอเองก็ใจจดใจจ่ออยากรู้ว่าคดีของลูกชายเธอไปถึงไหนแล้ว"ตำรวจจับคนร้ายได้แล้วครับ คนร้ายรับสารภาพว่าเขาเป็นคนลงมือฆ่าพี่แต่ที่เขาทำลงไปเพราะพี่ต่อสู้ เขาบอกตำรวจว่าเข้ามาปล้นของ"เมื่อคุณหญิงได้ยินถึงกลับจะเป็นลมล้มพับ ธนินรีบมาพยุงแม่ของเขาไว้"ป้าพร ป้าพรครับเอายาดมมาให้คุณแม่หน่อยครับ คุณแม่เป็นลม"ป้าพรรีบวางแทนคุณลงแล้วไปหยิบเอายาดมยาหอมที่กล่องยามาให้ธนิน แทนคุณเองก็เหมือนจะรู้เรื่องเขาเดินเข้าไปหาคุณหญิงแล้วจับมือแถมยังเรียกท่านอีก"ย่า ย่ากั๊บ"ป้าพรกับธนินมองไปที่เด็กชายที่รีบเดินอุ้ยอ้ายเข้ามาจับที่แขนของคุณหญิงด้วยความเป็นห่วง"ป้าพรครับเดี๋ยวพาแทนคุณออกไปก่อนนะครับ ผมจะพาคุณแม่ขึ้นไปพักข้างบนห้อง ""ได้ค่ะ เดี๋ยวป้าจะเอาแทนคุณไปนอนกลางวันด้วย "ป้าพรก็ได้พาแทนคุณไปอีกห้อง ส่วนธนินก็อุ้มแม่ของเขาไปที่ห้องนอน เขารู้ว่าแม่ของเขาเสียใจขนาดไหน ไม่มีใครอยากให
เมื่อรินมาถึงที่ห้องเธอวางแทนคุณให้นั่งเล่นของเล่นส่วนเธอก็ไปอาบน้ำ วันนี้เธอรู้สึกครั้นเนื้อครั้นตัวแปลกๆ เมื่อเธออาบน้ำเสร็จเธอก็ได้พาแทนคุณเข้านอนเพราะป้าพรบอกว่าเธอป้อนข้าวแทนคุณให้แล้ว เมื่อหัวถึงหมอนเธอก็หลับไปทั้งอย่างนั้นทั้งๆ ที่เธอเองยังไม่ได้กินอะไรเข้าท้องสักคำทางด้านธนินเขาเองก็กลับมาโดยความหงุดหงิดใจและพยายามจะเข้าใจตัวเองที่ไปพูดกับรินอย่างนั้น จนตอนนี้เขาเข้าใจตัวเองแล้วว่าเขานั้นต้องแอบชอบเธอเข้าแล้วแน่ๆ เลย เขาไม่ชอบให้เธอใกล้ชิดผู้ชายคนอื่นเลย นั้นเป็นเหตุผลที่เขาโมโหใส่เธอกับตะวัน เมื่อเขาเองนอนไม่หลับเลยออกมาเดินเล่นเมื่อตอนค่ำๆ หลังทานข้าวเสร็จป้าพรได้มาบอกกับเขาว่าสีหน้าของรินเหมือนจะไม่ค่อยสบายและอ่อนล้า หรือว่าเขาจะให้เธอทำงานหนักเกิน เขาเพียงแค่คิดถึงเธอเท้าของเขาก็ได้เดินมาหยุดอยู่ที่บ้านพักของเธอ ทันใดนั้นเองเขาก็ได้ยินเสียงแทนคุณร้องไห้ส่งเสียงดังออกมาข้างนอก แต่เขาไม่ได้ยินเสียงของรินที่ปลอบแทนคุณเลย เขาไม่รอช้าถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไปดูทั้งสองคนเขาเข้าไปอุ้มแทนคุณที่กำลังร้องไห้และเข้ามาปลุกรินที่นอนไม่รู้เรื่องเธอนอนตัวสั่นเทาอยู่เมื่อเขามาแตะที่ตัวเ
สายๆ ของวันรินได้ตื่นมาจากการนอนอีกครั้งเธอได้ลุกกินข้าวกลางวันที่แม่บ้านของคุณธนินเตรียมมาให้พร้อมกินยาตอนนี้เธอรู้สึกดีขึ้นมากแล้ว เลยออกมายืนเล่นที่ระเบียงหน้าบ้าน สายตาเธอเหลียวมองเห็นชายหนุ่มเดินมาหาเธอจากไกลๆในตอนแรกเธอคิดว่าเป็นคุณธนินหัวใจของเธอสั่นระรัว แต่ก็ต้องผิดหวังเมื่อคนที่มาเป็นตะวัน"เป็นอย่างไรบ้างดีขึ้นรึยัง"ตะวันเมื่อมาถึงเขาก็เอามือมาแตะหน้าผากของรินดูว่าเธอหายหรือยัง"รินรู้สึกดีขึ้นแล้วค่ะ แล้วพี่ตะวันมาได้ไงไม่ไปที่ไร่เหรอคะ""พี่ไปมาแล้วนะ รีบทำงานพอพักก็รีบมาหารินเลยพี่เป็นห่วงรินมากรู้มั้ย? ได้ยินจากแม่ว่ารินไม่สบาย ใจจริงพี่อยากมาหารินแต่เช้าแต่คุณธนินนะสิให้ไปรีบเข้าไร่ก่อนเลยไม่ได้แวะมา เป็นเพราะพี่ทำให้รินไม่สบาย สมแล้วที่คุณธนินดุพี่เมื่อเช้า" ตะวันทำหน้ารู้สึกผิดที่ทำให้หญิงสาวเป็นไข้"ฮ่ะอะไรนะคะ!! คุณธนินไปต่อว่าพี่เหรอคะ รินเป็นคนทำเองต่างหากทำไมเขาไม่ว่ารินไปว่าพี่ตะวันทำไม ""ไม่เป็นไรหรอกจร๊ะริน เพราะพี่เองที่ไม่ห้ามรินนะ แล้วกินอะไรหรือยังพี่เอาผลไม้กับนมมาฝากด้วยกลัวรินทานข้าวไม่ได้""รินทานแล้วค่ะขอบคุณนะคะ ที่เป็นห่วงแถมยังเอาของมาให้รินอี
เช้ารุ่งขึ้นรินตื่นมาด้วยร่างกายที่แข็งแรงตอนนี้เธอก็ได้หายป่วยแล้ว เธอลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวจะออกไปหาแทนคุณแต่เมื่อเธอมาดูนมของแทนคุณกลับพบว่ามันใกล้จะหมดแล้ว แทนคุณเริ่มโตขึ้นก็กินนมเยอะขึ้น เธอจำได้ว่าพึ่งออกไปซื้อกับคุณธนินเมื่ออาทิตย์ที่แล้วนี่เอง เธอเลยไปหาป้าพรกับคุณหญิงที่บ้านใหญ่"คุณหญิงคะ รินขอฝากแทนคุณให้อยู่กับคุณหญิงสักพักก่อนได้มั้ยคะ ตอนแรกฉันกว่าจะมารับแทนคุณกลับไปเลี้ยงเอง แต่ว่านมของแทนคุณใกล้จะหมดแล้วฉันว่าจะเข้าไปในตลาดสักครู่นะค่ะ""ได้สิทำไมจะไม่ได้ล่ะ ป้าพรไปเป็นเพื่อนหนูรินหน่อยนะ ไปหาซื้อกับข้าวมาด้วยแล้วก็อย่าลืมซื้ออะไรอร่อยๆ มาฝากแทนคุณของฉันด้วยละ.""คุณหญิงจะดูแทนคุณคนเดียวไหวเหรอคะ เดี๋ยวรินไปคนเดียวก็ได้คุณหญิงต้องการอะไรบอกรินได้ค่ะ เดี๋ยวรินจะซื้อมาให้""ทำไมจะไม่ไหวล่ะ แทนคุณตัวเท่านี้ฉันยังไม่แก่สักหน่อย เด็กตัวแค่นี้สบายมาก อะนี่ติดตัวไว้เผื่อไม่พอ""ไม่เป็นไรค่ะ คุณหญิงเอาเก็บไว้เถอะค่ะ รินยังพอมีอยู่บ้าง"เมื่อคุณหญิงยื่นเงินจำนวนหนึ่งให้ริน เธอเองไม่กล้ารับ แต่คุณหญิงก็ยังยัดเหยียดให้เธออยู่ดี"รับไปเถอะ แทนคุณนับวันยิ่งกินเยอะเผื่อเธออยากได้นั้น
ธนินยังอ้อยอิ่งอยู่แบบนั้นเขาเองไม่อยากกลับไปที่บ้าน เขาอยากใช้เวลาอยู่กับรินทั้งคืน แต่มันก็คงไม่เหมาะเขาเลยต้องตัดใจขับรถออกไปให้รินได้นอนหลับพักผ่อน รินยืนดูจนรถของธนินลับตาเธอเลยหยิบเอาถุงของเดินเข้าบ้าน เมื่อเธอกำลังก้าวเท้าเดินเข้าบ้านก็ได้ยินเสียงอะไรสักอย่างที่ข้างพุ่มไม้หลังบ้านแกร๊บ!! รินรีบหันไปมองเพราะว่าต้องเป็นคนงานแน่เลย เขาจะเห็นเธอกับธนินยืนจูบกันเมื่อกี้มั้ยนะ รินเลยตะโกนถามออกไป“ใครนะ ใครอยู่ตรงนั้น!!”“เหมี๊ยวๆ" รินรู้สึกโล่งใจเมื่อเธอเห็นแมวที่เดินออกมาจากพุ่มไม้นั้น อย่างน้อยก็ไม่ใช่คน“เจ้าแมวน้อยดึกขนาดนี้มาทำอะไรอยู่ตรงนี้ กลับบ้านได้แล้วว่าแต่แกเป็นแมวของใครกันนะฉันมาอยู่นี่ตั้งนานแล้วพึ่งจะเคยเห็น แต่ก็ช่างเถอะวันนี้เหนื่อนจังไปอาบน้ำนอนหลับดีกว่า” รินพูดจบก็ปิดประตูเข้าเข้ามาอาบน้ำนอนพักตามที่เธอบอกรินเก็บของทำอะไรเสร็จแล้วเธอเลยหยิบมือถือที่ธนินซื้อมาให้มานอนดูบนที่นอน เมื่อเธอเปิดดูก็พบกับข้อความที่ถูกส่งมาให้เธอตอนอาบน้ำ(ฉันมาถึงบ้านแล้วนะ วันนี้ฉันเองก็มีความสุขมากๆ ฝันดีนะอย่าลืมฝันถึงฉันด้วยล่ะ คืนนี้ฉันคงจะนอนคิดถึงใบหน้าและรสจูบที่หอมหวานทั้งคืน
เมื่อธนินจ่ายเงินเสร็จแล้วเขาได้ให้รินไปเปลี่ยนชุดลูกไม้สีชมพูที่มันเข้ากับเธอที่สุด รินเดินออกมาจากร้านเสื้อด้วยท่าทางเคอะเขินนานเท่าไหร่แล้วที่เธอไม่ได้สวมใส่เสื้อผ้าแบบนี้“รินเธอสวยมากเลยรู้ตัวบ้างใหม” ธนินตะลึงกับความน่ารักของรินจนเขายิ้มไม่หุบสักที“รินไม่สวยหรอกค่ะ เป็นเสื้อผ้ามากกว่าแถมพี่พนักงานยังจับรินแต่งหน้าให้ด้วยเขาบอกว่าถ้าแต่งแบบนี้แล้วจะเข้ากับชุดที่ใส่”“รินสวยจริงๆ นะ เราไปหาร้านอาหารกันเถอะ รินคงจะหิวแล้วใช่มั้ย??”“รินยังไม่ค่อยหิวหรอกค่ะ แต่เรารีบไปกินรีบกลับก็ดีเหมือนกันนะคะ รินเป็นห่วงตาหนูเกรงใจคุณหญิงด้วย”“คุณแม่เขารับปากจะดูอีกอย่างท่านเต็มใจนะ รินไม่ต้องห่วงหรอก ไปรอฉันอยู่ที่รถก่อนนะเดี๋ยวฉันจะตามไป”“ได้ค่ะ” รินเดินไปรอธนินที่รถของเขา สักพักธนินก็เดินตามมาพร้อมถุงอะไรสักอย่างรินเองก็ไม่ค่อยได้สนใจเท่าไหร่จึงไม่ได้ถามเขาไปเมื่อทั้งสองมาถึงร้านอาหารธนินเอารถเข้าไปจอดให้รินยืนรออยู่ที่หน้าร้าน แต่ทว่าเมื่อเธอยืนรอธนินอยู่นั้นก็มีชายหนุ่มเดินเข้ามาชนเธอเข้าจนธอล้มลงกับพื้น“โอ๊ย!!.”.” _”รินร้องออกมาด้วยความตกใจและเจ็บบั้นท้ายที่ล้มกระแทกพื้นเข้าอย่างจัง
รินยังคงรู้สึกร้อนรุ่มอยู่ภายในใจใบหน้าร้านผ่าวอยู่ถึงแม้ธนินกลับบ้านใหญ่ไปแล้ว ตอนนี้ความรักของเธอกำลังเบ่งบานเหมือนดอกไม้ที่กำลังผลิดอกออกมาให้เชยชม เธอมองไปทางไหนก็เห็นแต่ใบหน้าของธนิน จนกระทั่งสายตาของเธอเหลือบไปเห็นชายที่กำลังเดินมาบ้านพักของเธอตอนแรกเธอคิดว่าเป็นธนิน หัวใจของเธอก็เต้นตึกตักอีกครั้งแต่พอเขาเดินมาใกล้ๆ กลับเป็นตะวันที่หิ้วทั้งขนมและผลไม้มาให้เธอ รินรีบลงมาจากระเบียงตรงไปช่วยตะวันหิ้วของทันที“พี่ตะวันเอาอะไรมาเยอะแยะคะ เดี๋ยวรินช่วยถือ”“ไม่ต้องหรอกจร๊ะ^ ^ พี่ถือไหวพี่เอาขนมกับผลไม้มาให้แทนคุณนะ" ตะวันหันของหนีรินเพราะกลัวว่าเธอจะช่วยจริงๆ มันไม่ได้หนักอะไรสำหรับผู้ชายหุ่นบึกบึนอย่างเขา“วันหลังไม่ต้องเอามาให้ก็ได้นะคะรินเกรงใจ”“ไม่ต้องเกรงใจนะ พี่เต็มใจอยู่แล้วอะไรที่พี่ช่วยรินได้พี่ก็อยากช่วยรินเต็มที่”“มาเหนื่อยๆ ขึ้นบ้านไปดื่มน้ำเย็นก่อนนะคะ เดี๋ยวรินจะไปเอาน้ำมาให้” ตะวันเดินตามรินขึ้นมาบนบ้าน“แทนคุณนอนหลับอยู่เหรอทำไมพี่ไม่เห็นได้ยินเสียงเลย” รินได้ยื่นแก้วน้ำให้กับตะวันก่อนจะตอบเขา“คุณหญิงท่านพาแทนคุณไปที่บ้านใหญ่นะค่ะ”“รินพี่ถามจริงๆ เราไม่เหนื่อยหรือ
"ฉันรู้มาว่าลูกชายของฉันมาทำให้เธอเสียใจใช่มั้ย ฉันต้องขอโทษแทนเจ้าธนินด้วยนะรายนั้นนะปากแข็งปากหนักและเขาไม่รู้จะหาวิธีไหนมาขอโทษหนูริน เลยทำให้เกิดเรื่องขึ้นกว่าเดิมเขานิสัยเหมือนพ่อเขามากเลย""คุณธนินให้คุณหญิงมาพูดกับรินเหรอคะ""เปล่าหรอกฉันมาด้วยตัวของฉันเอง ฉันไม่อยากเห็นพวกเธอสองคนโกรธกันนานๆ หนูรินพอจะให้อภัยธนินได้มั้ย"รินคิดอยู่พักใหญ่ก่อนตัดสินใจให้อภัยเขาดูอีกครั้งแม้เรื่องวันนี้เขาจะทำแรงเกินกว่าเหตุแต่อย่างน้อยเจ้าหนูแทนคุณก็ไม่ได้เป็นอะไร"ก็ได้ค่ะ ""งั้นดีเลย เย็นนี้เดี๋ยวฉันจะให้เจ้าธนินพาเธอไปกินอาหารนอกบ้านเป็นการไถ่โทษส่วนแทนคุณจะดูแลให้เอง แทนคุณไปบ้านใหญ่กันมั้ยครับ ฉันซื้อของเล่นมาให้หนูด้วยนะ " แทนคุณตบมือยิ้มร่าอย่างดีใจเมื่อได้ยินคำว่าของเล่น"ไม่ต้องทำถึงขนาดนั้นก็ได้ค่ะคุณหญิง ""ไม่ได้สิคนทำผิดก็ต้องลงโทษ ฉันจะลงโทษเจ้าธนินเองด้วยการพาเธอไปเที่ยวและออกไปหาอะไรกินข้างนอกเย็นนี้ ป้าพรเรากลับกันเถอะ เดี่ยวฉันจะพาแทนคุณไปด้วยนะเธอไปเตรียมนมกับขวดนมมาให้ฉันหน่อย" แม้รินจะปฎิเสธแต่คุณหญิงก็อุ้มแทนคุณไปแล้ว เธอทำได้เพียงเก็บขวดนมใส่ตะกร้าและยกให้ป้าพรไปเมื่อคุ
รินรีบเดินลงน้ำมาหาธนินด้วยความเร็ว"แทนคุณอยู่ไหนคะ แล้วคุณดูลูกฉันอีท่าไหนทำไมทำให้แกตกน้ำได้ ฮือ" ความกลัวเริ่มคืบคานเข้ามาในหัวใจของรินอย่างถาถม เธอไม่รู้จะเอาหน้าที่ไหนไปเจอพี่สาวเธอได้ ถ้าเขารู็ว่าแค่หลานตัวเล็กๆ เธอยังดูแลเขาไม่ได้ เมื่อธนินเห็นใบหน้ารินที่เคร่งเคลียดแถมยังร้องไห้ เขารีบยกแทนคุณออกจากเสื้อของเขา"คุณร้องไห้เลยเหรอ ผมแค่แกล้งคุณเล่นแค่อยากให้คุณลงมาเล่นน้ำด้วยกันไม่คิดเลยว่ามันจะทำให้คุณตกใจและร้องไห้ขนาดนี้ " เมื่อรินเห็นแทนคุณที่ยิ้มแฉ่งให้กับเธอ เธอรู้สึกโล่งใจแต่เธอยิ่งโกรธชายตรงหน้ามากขึ้น"มันไม่ตลกนะคะ ที่คุณจะเอาความเป็นความตายมาล้อเล่นคุณจะต่อว่าฉันแบบไหนฉันไม่เคยว่าแต่รอบนี้คุณมาโกหกกันแบบนี้มันแรงเกินไปเหรอคะ เคยคิดถึงจิตใจฉันบ้างมั้ยว่าฉันจะรู้สึกอย่างไรเอาแทนคุณมาให้ฉัน ฉันจะพาลูกกลับบ้าน ""ผมขอโทษ " สายตาธนินที่ยื่นเด็กชายตัวน้อยคืนให้รินด้วยความรู้สึกผิด"ไม่ต้องพูดอะไรแล้วค่ะ แค่นี้ฉันก็รู้แล้วว่าคุณไม่เห็นแคร์ความรู้สึกใครเลย แทนคุณกลับบ้านกันลูก" รินยื้อแย่งลูกออกมาจากแขนของธนินแล้วพาแทนคุณเดินขึ้นจากน้ำอย่างทุลักทุเลธนินคิดแค่ว่าอยากให้รินลง
เสียงเจี๊ยวจ้าวของนกที่บินไปมาอยู่ในไร่และเสียงไก่ที่ขันบ่งบอกว่าเช้าแล้ว รินรีบลุกขึ้นมาทำกับข้าวให้แทนคุณก่อนที่เขาจะตื่น เธอลุกขึ้นมาข้างนอกห้องมองออกไปดูบรรยากาศยามเช้าที่สดชื้นแสงตะวันกำลังโผล่ขึ้นมาจากขอบฟ้าเธอมองไปด้วยความอบอุ่นใจ กี่วันแล้วนะที่เธอมาอยู่ที่นี่ เธอคิดถึงพี่สาวสุดที่รักของเธอเหลือเกิน เธอรีบล้างหน้าล้างตาทำกับข้าวเมื่อเธอทำเสร็จแล้วก็กลับไปดูแทนคุณที่ยังนอนหลับปุ๋ยอยู่ในผ้าห่ม เธอรีบไปอาบน้ำ วันนี้เป็นวันหยุดของเธอ เธอเลยตั้งใจจะเลี้ยงแทนคุณอยู่ที่บ้านพักโดยจะไม่พาไปที่บ้านใหญ่เมื่อเธออาบน้ำเสร็จแล้วเธอเดินเข้ามาดูแทนคุณอีกครั้งเดกน้อยที่ได้ยินเสียงเธอเดินเข้ามารีบลุกขึ้นอย่างงัวเงียก่อนจะเรียกเธอด้วยความดีใจ"ม๊ามา"เธอเห็นแทนคุณตื่นแล้วรีบเข้าไปกอดทันที"ตื่นแล้วเหรอครับ ไหนดูสิคนเก่งของฉันอยู่ไหนนะ ""นี่ๆ "แทนคุณพูดพร้อมชี้เข้าหาตัวเองและส่งยิ้มกว้างให้รินจนเห็นฟันน้ำนมที่เรียงกันทุกเล่ม^∆^"มานี่สิ ให้แม่กอดหน่อยนะ เก่งจังเลยตื่นมาก็อารมณ์ดี หิวข้าวหรือยังครับ ป่ะไปล้างหน้าแปลงฟันแล้วไปกินข้าวกัน"แทนคุณรีบลุกมาอยู่ในอ้อมกอดของรินทันทีเมื่อได้ยินคำว่าข้าว
ฝั่งด้านธนินเขากำลังขับรถกลับจากส่งคนงานกลับบ้าน เสียงมือถือของเขาก็ดังขึ้น เมื่อเขายกขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นเพื่อนนักสืบของเขาเองนักสืบได้บอกข่าวกับเขาว่าตอนนี้เขาได้เข้าไปสืบเบาะแสที่ไร่มาแล้ว และได้รับรู้ว่าก่อนหน้าที่พี่ชายของเขาจะเสียชีวิตได้มีปากเสียงกับเจ้าของไร่ภูแสงเป็นคนที่มีอิทธิพลใหญ่โตระดับจังหวัด เขาเข้ามาพูดคุยเรื่องการซื้อไร่ต่อจากพี่ชายของธนินเพื่อนำมาทำรีสอทร์เพราะที่ของพี่ชายของเขาเป็นที่ๆ สวยมากๆ เหมาะกับการทำที่พักที่ท่องเที่ยว แต่พี่ชายของเขาไม่ยอมขายแม้ว่าชายคนนั้นจะให้ราคาสูงเท่าไหร่ก็ตามเขาเองก็รู้ว่าพี่ชายของเขานั้นหวงแหนที่แห่งนี้มากเท่าไหร่เพราะมันเป็นที่ของพ่อที่สร้างมากับมือ พี่ชายเคยบอกว่าจะสานฝันของพ่อต่อไปและช่วยให้ชาวบ้านแถวนั้นมีรายได้ในการมารับจ้างในไร่ของเขาอีกด้วย แต่นักสืบยังไม่แน่ชัดว่าใช่คนนี้หรือเปล่าเพราะเขาเองยังไม่มีหลักฐานและขอให้เก็บเรื่องนี้เอาไว้ก่อน ตอนนี้เขาจะตามหาหลักฐานให้แน่ชัดเดี๋ยวเขาแจ้งกลับมาอีกทีเมื่อสายถูกตัดไปแล้วธนินได้ขับรถกลับมาที่ไร่ เมื่อเอารถเข้ามาจอดที่โรงรถ สายตาของเขาก็พบเข้ากับชายหนุ่มที่หน้าตาภูมิฐานที่ดี แถมยังยืน
เช้ารุ่งขึ้นรินตื่นมาด้วยร่างกายที่แข็งแรงตอนนี้เธอก็ได้หายป่วยแล้ว เธอลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวจะออกไปหาแทนคุณแต่เมื่อเธอมาดูนมของแทนคุณกลับพบว่ามันใกล้จะหมดแล้ว แทนคุณเริ่มโตขึ้นก็กินนมเยอะขึ้น เธอจำได้ว่าพึ่งออกไปซื้อกับคุณธนินเมื่ออาทิตย์ที่แล้วนี่เอง เธอเลยไปหาป้าพรกับคุณหญิงที่บ้านใหญ่"คุณหญิงคะ รินขอฝากแทนคุณให้อยู่กับคุณหญิงสักพักก่อนได้มั้ยคะ ตอนแรกฉันกว่าจะมารับแทนคุณกลับไปเลี้ยงเอง แต่ว่านมของแทนคุณใกล้จะหมดแล้วฉันว่าจะเข้าไปในตลาดสักครู่นะค่ะ""ได้สิทำไมจะไม่ได้ล่ะ ป้าพรไปเป็นเพื่อนหนูรินหน่อยนะ ไปหาซื้อกับข้าวมาด้วยแล้วก็อย่าลืมซื้ออะไรอร่อยๆ มาฝากแทนคุณของฉันด้วยละ.""คุณหญิงจะดูแทนคุณคนเดียวไหวเหรอคะ เดี๋ยวรินไปคนเดียวก็ได้คุณหญิงต้องการอะไรบอกรินได้ค่ะ เดี๋ยวรินจะซื้อมาให้""ทำไมจะไม่ไหวล่ะ แทนคุณตัวเท่านี้ฉันยังไม่แก่สักหน่อย เด็กตัวแค่นี้สบายมาก อะนี่ติดตัวไว้เผื่อไม่พอ""ไม่เป็นไรค่ะ คุณหญิงเอาเก็บไว้เถอะค่ะ รินยังพอมีอยู่บ้าง"เมื่อคุณหญิงยื่นเงินจำนวนหนึ่งให้ริน เธอเองไม่กล้ารับ แต่คุณหญิงก็ยังยัดเหยียดให้เธออยู่ดี"รับไปเถอะ แทนคุณนับวันยิ่งกินเยอะเผื่อเธออยากได้นั้น
สายๆ ของวันรินได้ตื่นมาจากการนอนอีกครั้งเธอได้ลุกกินข้าวกลางวันที่แม่บ้านของคุณธนินเตรียมมาให้พร้อมกินยาตอนนี้เธอรู้สึกดีขึ้นมากแล้ว เลยออกมายืนเล่นที่ระเบียงหน้าบ้าน สายตาเธอเหลียวมองเห็นชายหนุ่มเดินมาหาเธอจากไกลๆในตอนแรกเธอคิดว่าเป็นคุณธนินหัวใจของเธอสั่นระรัว แต่ก็ต้องผิดหวังเมื่อคนที่มาเป็นตะวัน"เป็นอย่างไรบ้างดีขึ้นรึยัง"ตะวันเมื่อมาถึงเขาก็เอามือมาแตะหน้าผากของรินดูว่าเธอหายหรือยัง"รินรู้สึกดีขึ้นแล้วค่ะ แล้วพี่ตะวันมาได้ไงไม่ไปที่ไร่เหรอคะ""พี่ไปมาแล้วนะ รีบทำงานพอพักก็รีบมาหารินเลยพี่เป็นห่วงรินมากรู้มั้ย? ได้ยินจากแม่ว่ารินไม่สบาย ใจจริงพี่อยากมาหารินแต่เช้าแต่คุณธนินนะสิให้ไปรีบเข้าไร่ก่อนเลยไม่ได้แวะมา เป็นเพราะพี่ทำให้รินไม่สบาย สมแล้วที่คุณธนินดุพี่เมื่อเช้า" ตะวันทำหน้ารู้สึกผิดที่ทำให้หญิงสาวเป็นไข้"ฮ่ะอะไรนะคะ!! คุณธนินไปต่อว่าพี่เหรอคะ รินเป็นคนทำเองต่างหากทำไมเขาไม่ว่ารินไปว่าพี่ตะวันทำไม ""ไม่เป็นไรหรอกจร๊ะริน เพราะพี่เองที่ไม่ห้ามรินนะ แล้วกินอะไรหรือยังพี่เอาผลไม้กับนมมาฝากด้วยกลัวรินทานข้าวไม่ได้""รินทานแล้วค่ะขอบคุณนะคะ ที่เป็นห่วงแถมยังเอาของมาให้รินอี