Share

ตอนที่16 ใจตรงกัน

20 นาทีต่อมา

“ดีขึ้นหรือยัง”

“ค่ะ”

“เราไปรู้จักกับคู่หมั้นคุณนิรินอย่างที่เธอกล่าวหาจริงหรือเปล่า”

ตะวันเห็นว่าต้นรักเริ่มเงียบลงแล้วแต่ก็ยังมีเสียงสะอื้นอยู่เล็กน้อย ด้วยความอยากรู้ว่าหญิงสาวเป็นผู้หญิงของเบนจามินตามที่นิรินมาหาเรื่องเธอหรือเปล่าจึงถามขึ้น

“ฮึก...ฮือๆๆๆ”

ต้นรักได้ยินแบบนั้นก็เหมือนกับมีดกรีดไปที่หัวใจของเธอที่เดิมจึงร้องออกมาอีกครั้งสะอื้นจนตัวโยน

“โอเคๆพี่จะไม่ถาม”

ตะวันฉวยโอกาสนี้กอดปลอบหญิงสาวอย่างแนบชิดเขาจะอาศัยจังหวะในช่วงที่หัวใจเธออ่อนแอนี่แหละเข้าหาหญิงสาว

“ทำอะไร”

ปั้กกก

“โอ้ย...”

เบนจามินเดินตามหาหญิงสาวตามจุดที่นิรินส่งข้อความมาบอก เมื่อเห็นภาพที่ชายแปลกหน้ากำลังกอดกุมหญิงสาวอยู่จึงเลือดขึ้นหน้า เดินดุ่มๆเข้าไปรั้งชายหนุ่มมาต่อยระบายอารมณ์

“คุณเบนหยุดนะคะ”

ต้นรักเห็นเบนจามินเงื้อหมัดจะชกตะวันอีกเธอจึงร้องห้ามเอาไว้ด้วยน้ำตา

“เธอเป็นผู้หญิงของฉัน ห้ามใครแตะต้อง”

เบนจามินยอมปล่อยตะวันพร้อมหันไปมองต้นรักด้วยสายตาขุ่นเคืองที่มาพลอดรักกับชายอื่นลับหลังเขา

“อีกหน่อยถ้าคุณแต่งงานแล้ว ฉันก็ไม่ใช่แล้วล่ะค่ะ”

คำว่าผู้หญิงของเขาเธอไม่อยากได้ยินที่สุดเลยอดพูดประชดเรื่องที่เธอพึ่งรู้มาไม่ได้ จากนั้นจึงรีบวิ่งหนีไป

“พูดแบบนี้หมายความว่าไง มาคุยกันให้รู้เรื่องอย่าหนีนะ”

เบนจามินเห็นตะวันจะตามหญิงสาวไปเขาจึงรั้งเอาไว้ก่อนพร้อมส่งสายตาให้โจชัวตามหญิงสาวไป อีกทั้งยังตะโกนไล่หลังเสียงแข็งใส่หญิงสาวอย่างไม่อายสายตาคนในห้าง

“ผู้หญิงเค้าไม่สนก็อย่ามายุ่งกับเธอจะดีกว่า”

ตะวันอดพูดเย้ยหยันเบนจามินไม่ได้ที่เห็นต้นรักวิ่งหนีไปแบบนั้น

“แกไม่รู้อะไรอย่ามาเสือก นั่นเมียฉัน”

เบนจามินดูก็รู้ว่าผู้ชายตรงหน้าคิดจะทำอะไรกับต้นรัก

“ไปบอกว่าที่เมียแกเถอะว่าอย่ามารังควานคนอื่น แล้วแกก็มีจะแต่งงานอยู่แล้วจะมายุ่งกับเธออีกทำไม”

ตะวันไม่เข้าใจว่าเบนจามินจะแต่งงานอยู่แล้วยังมิวายปล่อยวางเรื่องผู้หญิงเขาจึงต้องสั่งสอนเสียหน่อย

“ใครทำอะไรต้นรัก”

เบนจามินสงสัยคำว่ารังควาน เขาจึงนึกถึงต้นรักเป็นอันดับแรก

“ก็ไปถามว่าที่เมียแกสิว่าทำอะไรต้นรักถึงได้ร้องให้ฟูมฟายแบบนี้ ปล่อยฉันได้แล้ว”

ตะวันไม่ตอบให้เบนจามินหายสงสัยพร้อมสะบัดมือชายหนุ่มที่รั้งเขาเอาไว้ออกและเดินออกไปจากตรงนี้ทันที เพราะไม่อยากให้คนอื่นจับจ้องมาทางเขามากนัก

“ว้าย...”

ต้นรักชะงักการวิ่งเพราะโจชัวมาขวางหน้าเธอเอาไว้

“คุณต้นรักไปกับผมครับ”

โจชัวยืนสะกัดหญิงสาวพร้อมบอกให้เธอขึ้นรถ

“ไม่”

ต้นรักส่ายหัวพัลวันเพราะเธอไม่อยากกลับไปอยู่กับเบนจามินอีก

“คุณก็รู้ว่าคุณขัดคำสั่งคุณเบนไม่ได้”

โจชัวไม่อยากให้เรื่องมันเลวร้ายไปกว่านี้เพราะถ้าหากต้นรักไม่ยอมไปกับเขาดีๆ อาจจะทำให้เจ้านายของเขาโมโหหนักกว่านี้ได้

เพนท์เฮ้าส์หรู

“ต้นรัก มาคุยกันให้รู้เรื่องก่อน”

เมื่อมาถึงเพนท์เฮ้าส์ต้นรักก็รีบวิ่งหนีเขาเข้าห้องทันที ทำเอาเบนจามินหัวเสียเข้าไปใหญ่ ตอนนั่งรถมาด้วยกันหญิงสาวก็เอาแต่สะอึกสะอื้นไม่ยอมพูดยอมจากับเขาสักคำ มาถึงที่นี่ก็ยังไม่คุยอีก

“ให้เธออยู่คนเดียวไปก่อนจะดีกว่าครับคุณเบน”

โจชัวเห็นว่าเจ้านายของเขากำลังหัวเสียจึงให้ทั้งสองอยู่ห่างกันก่อนจะดีกว่า ไม่อย่างนั้นอะไรๆคงจะแย่ไปกว่านี้

“ฉันควรจะทำยังไงวะ”

เบนจามินรู้สึกว่าเรื่องจุกจิกพวกนี้มันช่างกวนใจของเขาเสียจริงจนต้องหันหน้าไปปรึกษาคนสนิทอย่างโจชัว เผื่อความคิดของลูกน้องของเขาจะทำให้เขาหาทางออกได้บ้าง

“คุณต้นรักคงจะรู้เรื่องข่าวนั่นถึงเป็นแบบนี้ บวกกับฝีมือคุณนิรินด้วยนั่นแหละครับ คุณเบนก็แค่คุยกับเธอให้เข้าใจและให้ชัดเจนว่าคุณเบนคิดกับเธอแบบไหน”

โจชัวรู้ว่าเจ้านายของเขาและหญิงสาวรู้สึกอย่างไรต่อกันด้วยความที่สังเกตมานานเขารู้ว่าเจ้านายของเขาไม่ได้คิดจะเล่นๆกับต้นรัก เพียงแค่ไม่เคยพูดอะไรให้มันชัดเจนเท่านั้นเอง

“อืม...ฉันจะลองดู”

เบนจามินคิดว่าเขาจะต้องอธิบายเรื่องของเขากับนิรินให้ต้นรักได้เข้าใจว่าเขาไม่ได้คิดอะไรเกินเลยกับนิริน แถมยังไม่เคยคิดจะแตะต้องหญิงสาวด้วยซ้ำ ส่วนเรื่องที่เขาคิดกับเธอแบบไหนเขาคิดว่าการกระทำของเขามันก็บ่งบอกแล้ว แต่ถ้าหากเขาพูดความรู้สึกของเขาออกมามันทำให้ทุกอย่างดีขึ้นเขาก็พร้อมจะพูด

“ผมว่าเรื่องคุณต้นรักรอให้เธออารมณ์ดีก่อนแล้วคุณเบนค่อยเข้าไปคุยกับเธอ แต่เรื่องที่จะต้องจัดการตอนนี้เลยก็คือคุณนิรินครับ”

โจชัวเห็นว่าตอนนี้เจ้านายของเขาควรที่จะโฟกัสกับปัญหาที่ควรแก้อย่างเร่งด่วนก่อนควรจะตัดไฟเสียตั้งแต่ต้นลมไม่เช่นนั้นมันอาจจะลามมาเผาเจ้านายของเขาได้

“ฉันล่ะเบื่อชื่อยัยนี่เต็มทน คุณพ่อก็ไม่รู้ว่าจะอยากได้เธอเป็นสะใภ้อะไรนักหนา”

ชื่อของหญิงสาวเบนจามินไม่อยากจะได้ยินเลยสักนิด ยิ่งนึกถึงเวลาที่เธอเสแสร้งเขายิ่งหงุดหงิดหัวใจ

“ผมว่าเรื่องนี้คุณท่านช่วยได้”

“จริงสิ...คุณย่า”

เบนจามินลืมคิดไปเสียสนิท เมื่อได้ยินคำที่โจชัวพูดเขาก็คิดอะไรออกว่าใครที่จะเป็นคนต่อลองกับพ่อของเขาได้เห็นจะมีแต่คุณย่าของเขาคนเดียวเท่านั้น

เย็นของวัน

แกร็กกก

“......”

ต้นรักร้องให้จนหลับไปพักใหญ่เธอรู้สึกว่าด้านนอกห้องค่อนข้างเงียบจึงถือโอกาสเดินออกมาหมายจะกลับบ้านไปพักใจกับคนเป็นพี่สาว

“จะไปไหน”

เบนจามินไม่ได้ไปไหนไกล เขาแค่นอนอยู่ที่โซฟาหน้าห้องของเขารอให้หญิงสาวออกมาก็เท่านั้น

“เฮอะ!!!”

ต้นรักตกใจชะงักตัวโยน เมื่อจู่ๆชายหนุ่มก็ลุกขึ้นมายืนต่อหน้าเธออย่างไม่ทันตั้งตัว

“จะหนีฉันไปไหน เธอก็รู้นี่ว่าถ้าฉันคงจะไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆ”

“......”

เบนจามินรวบตัวต้นรักมากอดแล้วถอยหลังไปนั่งที่โซฟา เขาไม่ยอมปล่อยให้หญิงสาวหนีเขาไปง่ายๆอยู่แล้ว

“ฉันไม่ได้อยากแต่งงานกับนิริน”

ชายหนุ่มยังเห็นสีหน้าของหญิงสาวที่ยังเป็นกังวลอยู่เขารู้ว่าต้องพูดอย่างไรให้เธอผ่อนคลายได้ หลังจากได้รับคำแนะนำมาจากลูกน้องคนสนิท

“แต่...”

ต้นรักเห็นว่าคำพูดของชายหนุ่มมันช่างย้อนแย้งกับข่าวที่เธอได้ยินมาจึงเริ่มอ่อนลง

“มันก็แค่สัญญาระหว่างเพื่อนของพ่อฉันกับพ่อของนิริน ส่วนข่าวนั่นฉันไม่รู้เรื่องเลยสักนิด แล้วฉันก็ไม่สนใจด้วย ขอให้เธอรู้เอาไว้ว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงชั่วคราวของฉัน”

“คุณเบนหมายความว่ายังไงคะ”

“คนที่ฉันอยากอยู่ด้วยคือเธอ ฉันจะพาเธอไปพบครอบครัวฉัน”

“คุณเบน”

ต้นรักน้ำตาไหลออกมาอีกรอบ ครั้งนี้เธอไม่ได้เสียใจแต่เธอปลื้มใจต่างหากที่ได้ยินคำพูดแบบนี้จากปากของคนที่เธอรัก

“ฉันรู้ที่มีอาการแบบนี้เพราะเรื่องข่าว...แบบนี้แสดงว่าเธอเองก็ใจตรงกับฉันจริงไหม”

“....”

ต้นรักยังก้มหน้างุดปาดน้ำตาลวกๆ ทั้งยังไม่ตอบคำถามของคนที่ถามได้แต่เพียงอมยิ้มเท่านั้น

“ไม่ต้องตอบฉันก็รู้”

เบนจามินกระชับกอดหญิงสา วเพราะตอนนี้เขารู้แล้วว่าต้นรักนั้นน่าจะเข้าใจอะไรดีแล้ว

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status