ตอนที่18 อุบัติเหตุ

“ก็ฉันพูดเรื่องจริง ฉันจะแต่งงานกับเธอจริงๆนะ เธอไม่ดีใจหรือไง แล้วเรื่องของเราที่ผ่านมาแล้วก็ให้มันเป็นอดีตไปอย่ารื้อมาเล่าให้แม่เธอฟังแล้วไม่สบายใจเลย มันดีต่อแม่เธอแล้วก็พี่สาวเธอด้วย”

เบนจามินไม่เห็นว่าหญิงสาวจะมีทีท่าที่ดีใจสักนิดเมื่อเขาบอกกับแม่ของเธอว่าเขาจะแต่งงานกับเธอ กลับทำสีหน้าตกใจและดูท่าจะงอนเขาอีกด้วยซ้ำ

“เรื่องนั้นไม่พูดถึงมันฉันก็ว่าดีค่ะ...แต่เรื่องแต่งงานนี่สิคะทำไมไม่ถามฉันก่อนแล้วทางบ้านคุณจะว่ายังไง”

ต้นรักคอนข้างเห็นด้วยกับเหตุผลขอชายหนุ่มที่ไม่เล่าเรื่องอดีตให้แม่ของเธอฟังแต่ยังไงเรื่องแต่งงานเธอคิดว่าชายหนุ่มควรจะเกริ่นบอกเธอก่อนก็ยังดี ตอนนี้แม่เธอก็รู้เรื่องไปแล้วด้วย หากวันนึงมันเป็นไปไม่ได้แล้วแม่เธอจะรู้สึกยังไง

“ยังไงฉันเชื่อว่าครอบครัวฉันต้องชอบเธอแน่นอนเธอไม่ต้องกังวล”

เบนจามินคิดว่าถ้าหากคนในครอบครัวของเขาได้รู้จักต้นรักจริงๆจะต้องรักเธอเหมือนที่เขารักเป็นแน่เขาเชื่อแบบนั้น

“แล้วคุณเบนแน่ใจเหรอคะว่าอยากมีครอบครัว...ถ้าแต่งงานแล้วคุณเกิดเบื่อฉันขึ้นมาถึงวันนั้นฉันคงจะเสียใจมาก...”

ต้นรักอยากถามชายหนุ่มให้แน่ใจอีกครั้งว่าเขาอยากจะมีครอบครัวจริงหรือเปล่า เธอแอบคิดอยู่ในใจลึกๆหากวันหนึ่งที่เขาเบื่อเธอขึ้นมาวันนั้นเธอจะมีสภาพเป็นอย่างไร

“ไม่มีวันนั้นหรอก ฉันเลือกแล้วก็คือเลือกแล้ว และก็ไม่ต้องกังวลว่าฉันจะไปยุ่งกับใคร เพราะฉันจะไม่ทำแบบนั้นถ้ามีครอบครัวแล้ว”

เบนจามินรู้ตัวดีว่าเขาทำอะไรอยู่ ถ้าเขาเลือกที่จะมีครอบครัวเขาก็ต้องทำตัวเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดี นิสัยที่ไม่ดีของเขาในตอนที่ยังไม่ได้เจอหญิงสาวเขาจะทิ้งมันไปให้หมด

“ไม่กี่วันคุณย่าฉันก็มาเมืองไทยแล้ว ฉันบอกกับท่านว่าจะพาเธอไปเจอเตรียมตัวไว้นะ ฉันว่าคุณย่าต้องชอบเธอมากแน่ๆ”

“ค่ะ...”

“เรากลับกันเถอะ”

เบนจามินมีธุระต้องเข้าไปที่บริษัทในช่วงเย็นจึงต้องรีบพาหญิงสาวกลับ

ทางด้านนิริน

เสียงโทรศัพท์มือถือ...

“หาจังหวะแล้วจัดการมันได้ทันที”

นิรินนั่งคุยโทรศัพท์สั่งงานใครบางคนด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ตอนนี้เธอคับแค้นใจมากที่รู้ว่าข่าวทั้งหมดเป็นฝีมือของเบนจามิน และเธอก็จะไม่ยอมแพ้ง่ายๆด้วย เมื่อเธอไม่มีทางได้เบนจามินเธอเองก็จะทำให้ใครไม่ต้องได้เขาเหมือนกัน

“เดี๋ยวจอดที่ร้านสะดวกซื้อตรงหน้านี้ด้วยนะคะ พอดีของใช้ในครัวหมดฉันขอไปซื้อแปปเดียวค่ะ”

เมื่อเบนจามินขับรถพาต้นรักออกมาจากโรงพยาบาลพักใหญ่แล้วหญิงสาวพึ่งจะนึกขึ้นได้ว่าของในครัวนั้นมีบางอย่างที่มันหมดจึงขอให้ชายหนุ่มจอดที่ร้านสะดวกซื้อที่กำลังจะถึง

“ฉันรอในรถนะ”

“ค่ะ”

เบนจามินเห็นว่าหญิงสาวน่าจะไปไม่นานเขาจึงขอรอในรถจะดีกว่าเพราะเข้าไปก็จะไปเกะกะเธอเปล่าๆ ของใช้ในครัวเขาก็ไม่ค่อยจะรู้เรื่องเหมือนผู้หญิงเสียด้วย

“หืม...”

เบนจามินมองไปอีกฝั่งของถนนเขาเห็นมีลูกแมวตัวเล็กกำลังจะเดินข้าม เขากลัวว่ามันอาจจะเกิดอันตรายหากปล่อยให้มันข้ามไปตัวเดียวแบบนั้น จึงลงจากรถหมายที่จะข้ามไปอีกฝั่ง แต่จู่ๆก็มีรถขับมาด้วยความเร็วชนร่างของชายหนุ่มเข้าอย่างจัง

ปัง ว๊าย...

ช่วยด้วยคนโดนรถชน

ผู้คนแถวนั้นต่างแตกตื่นกันวุ่นไปหมดเมื่อเห็นชายหนุ่มที่โดนรถชนเข้าอย่างจังกระเด็นไปไกลและนอนแน่นิ่งอยู่กับที่พลเมืองดีต่างพากันเข้าไปดูและเรียกรถกู้ภัยกันเจ้าละหวั่น

ต้นรักเองออกมาจากร้านสะดวกซื้อก็สังเกตเห็นคนกำลังมุงดูอะไรบางอย่างและกำลังแตกตื่นเธอจึงเดินกลับไปที่รถของชายหนุ่มหมายจะถามสาเหตุจากเขาแต่ก็ไม่เห็นเขาอยู่บนรถ จึงไปมุงดูคนในที่เกิดเหตุ เมื่อเห็นว่าเป็นใครนอนจมกองเลือดอยู่ถึงกับขาอ่อนนั่งลงไปกองกับพื้น

“คุณเบน!!”

โรงพยาบาล

ใช้เวลาไม่นานรถกู้ภัยก็พาร่างที่ไม่ได้สติของเบนจามินมาส่งที่โรงพยาบาล

“ช่วยคุณเบนให้ได้นะคะคุณหมอ”

ต้นรักเจอกับคาวีเธอก็ร้องห่มร้องให้พูดจาไม่ค่อยจะรู้เรื่องเพราะตอนนี้เธอแทบสติหลุดไปแล้วเมื่อเห็นชายหนุ่มในสภาพแบบนั้น

“ผมจะทำให้เต็มที่ครับคุณต้นรักใจเย็นๆก่อนนะครับ เดี๋ยวผมต้องขอตัวก่อน”

คาวีเองจำเป็นต้องให้ต้นรักนั่งพักและให้เธอใจเย็นๆก่อนส่วนเขาก็ต้องรีบไปดูเบนจามินให้เร็วที่สุด

“ฮือๆๆๆ...ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย”

ต้นรักร้องให้โฮหน้าห้องฉุกเฉินอย่างไม่อายใคร เธอไม่คิดว่าเรื่องร้ายๆแบบนี้จะเกิดกับชายหนุ่มในเวลานี้

“คุณต้นรัก”

ฮาเปอร์และโจชัวรู้ข่าวก็รีบมาที่โรงพยาบาลทันทีด้วยความเป็นห่วงเจ้านายหนุ่ม เมื่อเห็นสภาพของหญิงสาวพวกเขาก็พอจะรู้ว่าอาการของเจ้านายของเขานั้นคงจะหนักเอาการ

“ไปเรียกพยาบาลเร็ว”

ฮาเปอร์รีบไปประคองต้นรักที่กำลังจะล้มตัวลง พร้อมบอกกับโจชัวให้เรียกพยาบาลเพื่อมาปฐมพยาบาลหญิงสาว

สองชั่วโมงต่อมา

“ลูกอาเป็นยังไงบ้างคาวี”

บรูครู้ข่าวจากโจชัวก็รีบร้อนมาที่โรงพยาบาลด้วยความร้อนใจ เมื่อมาถึงเจอกับคาวีพอดีจึงรีบเข้าไปถามไถ่อาการเพราะอยากจะรู้ว่าลูกชายคนเดียวของเขาอาการเป็นอย่างไรบ้าง

“ตอนนี้คุณเบนสมองได้รับการกระทบกระเทือนหนักครับ ผมกับทีมแพทย์กำลังเร่งมือช่วยอยู่ครับ ยังไงคุณอาอย่าพึ่งกังวลไปก่อนเพราะผมเชื่อว่าทุกอย่างต้องดีขึ้นอย่างแน่นอน”

คาวีไม่อยากพูดอะไรมากในตอนนี้เพราะกลัวว่าคนตรงหน้าที่เป็นกังวลอยู่แล้วจะเป็นกังวลหนักเข้าไปอีก เขาเองในตอนนี้ก็ค่อนข้างเครียดกับแผลบาดเจ็บของเบนจามินเช่นกัน

“อาจะรอฟังข่าวดีนะคาวี”

“ครับ”  

บรูคบีบมือคาวีอย่างมีความหวัง เขาเชื่อในมือของหมอโรงพยาบาลนี้ยังไงลูกชายของเขาก็ต้องไม่เป็นอะไร

22.00 น.

“ได้เรื่องแล้วครับคุณบรูค”

ฮาปอร์และโจชัวใช้เวลาไม่กี่ชั่วโมงก็จัดการกับคนที่มันทำร้ายเบนจามินได้และสาเหตุที่ทำให้เกิดอุบัติเหตุครั้งนี้ยังเป็นสิ่งที่พวกเขาเองก็ทำใจให้ยอมรับไม่ได้ด้วย

“ว่ามา”

“ทุกอย่างคุณนิรินเป็นคนบงการครับ”

“อืม แล้วฉันจะจัดการเรื่องนี้เอง”

บรูคได้ยินเช่นนั้นเขาถึงกับต้องถอนหายใจยาวๆให้กับเรื่องนี้ เขาขอเป็นคนที่จัดการทุกอย่างในเรื่องนี้เองว่าจะเอายังไงต่อไป ถ้าหากทำกันถึงขนาดนี้อะไรที่เคยสัญญากันไว้เขาคงจะต้องยกเลิก

เช้าวันต่อมา

“ทานข้าวหน่อยนะรัก”

ต้นหลิวนั่งปลอบต้นรักอยู่ที่โรงพยาบาลเธอเห็นน้องสาวเธอเป็นแบบนี้ก็ไม่ค่อยสบายใจ ข้าวปลาก็ไม่ยอมทานเอาแต่ร้องให้น้ำตาไหลออกมาไม่ขาดสาย

“ค...เค้าไม่...หิวหรอก...หลิว”

ต้นรักพูดไปสะอื้นไปเธอไม่มีอารมณ์ทานอะไรทั้งนั้น

“ไม่ได้ถ้าแม่รู้ว่ารักเป็นแบบนี้แม่จะไม่สบายใจนะ”

“ก...ก็ได้”

ต้นหลิวต้องเอาชื่อแม่เข้ามาอ้างไม่อย่างนั้นน้องเธอก็คงจะไม่ยอมทานอะไรแน่นอนให้เธอบังคับตายก็เถอะถึงจะทานข้าวไปสะอื้นไปก็ยังดีกว่าไม่ทานอะไรเลย

“คุณต้นรัก”

คาวีกำลังเดินตามหาต้นรักอยู่พอดีพลันสายตาเห็นต้นหลิวอยู่เป็นเพื่อนต้นรักเขาก็สบายใจ