Share

บทที่ 6

ฉันมองใบหน้าถมึงทึงของพี่ชายที่นอนอยู่บนโซฟาเผยยิ้มออกมาในที่สุด

เพราะรู้ว่าใกล้ถึงช่วงปิดเทอมของน้องสาวฉัน

ตอนที่ฉันเรียนประถม

น้องสาวต่างสายเลือดก็ปรากฏตัวที่บ้านของฉัน

ว่ากันว่าหน้าตาเหมือนแม่แท้ ๆ ของฉันที่จากไปไม่น้อย

เพราะอย่างนั้นพี่ชายถึงเต็มใจที่ดูแลเธอ

ฉันคิดอยู่บ่อย ๆ ว่าถ้าฉันหน้าตาเหมือนแม้บ้างสักนิดคงจะดีไม่น้อย

อย่างน้อยพ่อกับพี่ชายคงไม่เกลียดฉันมากขนาดนี้

หลินเสี่ยวหย่าวิ่งกระโดดโลนเต้นไปยังหน้ารถของพี่ชาย สวมชุดกระโปรงสีขาวฟู่ฟ่อง องศาของเรียวคิ้วและดวงตาที่ยกขึ้นชวนให้คนเอ็นดู ปลายจมูกแดงระเรื่อ รอยยิ้มสดใส

ทั้งยังเป็นเจ้าหญิงที่ถูกเลี้ยงดูอย่างประคบประหงมตั้งแต่เล็กจนโต

เธอเก่งเรื่องออดอ้อนให้พี่ชายและพ่ออารมณ์ดี จึงกลายเป็นที่เอ็นดูของคนอื่นได้อย่างง่ายดาย

ไม่เหมือนฉัน ซุ่มซ่าม ขี้กลัว

ฉันไม่กล้า

เพราะทุกครั้งที่สงสัยหรือร้องไห้งอแง สิ่งที่ได้รับกลับคืนมานั้นคือคำสบถด่าและความรุนแรงที่โหดร้ายยิ่งกว่า

พี่ชายอุ้มเสี่ยวหย่ามานั่งบนตักของตัวเอง

คลอเคลียใบหน้าของเธอ

“มีแต่เสี่ยวหย่าของพวกเรานั่นแหละที่เป็นเด็กดี”

“ไม่เหมือนยัยตัวซวยหลินโยวโยวนั่น ผ่านมาห
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status