Share

บทที่ 12

ทุกวันที่ได้อยู่กับหลินเยว่นั้นมีความสุขมาก

ชื่อนั้นเหมือนคนไม่มีผิด เธอคือดวงอาทิตย์น้อยที่นำพาความสุขมาให้ผู้คน ชวนให้คนสบายทั้งกายทั้งใจ

อย่างน้อยก็เป็นเหมือนดวงตะวันในชีวิตของฉัน

ฉันเคยบอกเธอหลายต่อหลายครั้ง “เยว่เยว่ ถ้าไม่มีเธอฉันคงตายไปตั้งนานแล้ว”

เธอตีมือฉันเบา ๆ “คำพูดเธอนี่น่าเชื่อกว่าคำโกหกของพวกผู้ชายเฮงซวยอีกนะเนี่ย”

ฉันพยักหน้า ฉันไม่ได้โกหก

เธอชะงักไป ยกมือขึ้นกุมใบหน้าฉัน เอ่ยน้ำเสียงจริงจัง

“นี่ นับแต่นี้ไป ถ้าฉันไม่อนุญาต”

“หลินโยวโยว เธอห้ามตายเด็กขาด”

ฉันกลับคำเสียแล้ว

อันที่จริงฉันก็อยากรักษาคำพูดอยู่หรอก

เพราะตั้งแต่ที่ได้อยู่กับเธอ

อาการซึมเศร้าของฉันก็ทุเลาลงเรื่อย ๆ ไม่นานฉันก็ไม่ต้องกินยาอีกต่อไป

เพราะว่าเยว่เยว่ของฉันจะพาฉันไปกินของอร่อย และเมื่อถึงวันเกิดของฉันก็จะเขียนหน้าเค้กว่า “สุขสันต์วันเกิดน้องสาวของฉัน”

พาฉันซ้อนรถมอเตอร์ไซค์กินลมชมวิวอันสวยงามยามค่ำคืน

ทั้งยังร้องเพลงที่ตัวเองเขียนให้ฉันฟัง

เธอเคยถามฉันอย่างจริงจังว่า “โยวโยว ฉันไม่มีคนครอบครัว”

“ถ้างั้นเธอมาเป็นน้องสาวฉันไหม”

ฉันพยักหน้าด้วยน้ำตา

ร้องไห้สะอึกสะอื้นแล้วก็ยิ้มออก
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status