Share

บทที่ 15

“เธอมันหน้าไม่อาย หลินโยวโยว”

“อยากจะนอนกับผู้ชายไม่มีหัวนอนปลายเท้าขนาดนั้นเลยหรือไง?”

เลือดลมสูบฉีดไปทั่วร่างของเขา ตรงหน้าถูกปกคลุมไปด้วยหมอกควัน

ฉันใช้แรงทั้งหมดที่มีตบหน้าเขา

ใบหน้าของพี่ชายหันไปเล็กน้อย บนดวงหน้าขาวนั้นขึ้นรอยแดงอย่างชัดเจน

แววตานั้นยากจะอธิบาย

ที่เป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่ฉันต่อต้านเขา

เพราะฉันตั้งใจจะจากบ้านหลังนี้ไปเสียที

“พี่คะ นี่คือครั้งสุดท้ายที่ฉันจะเรียกพี่ว่าพี่”

“สิบแปดปีที่เลี้ยงฉันมา ก็เป็นสิบแปดปีที่แสนทรมานสำหรับฉันเหมือนกัน”

“พี่ไม่คู่ควรที่จะเป็นพี่ชายของฉัน”

หลินลู่หมิงเลิกคิ้วขึ้น ดวงตาหรี่ลง ริมฝีปากเม้มเข้าหากัน ราวกับสิงโตเดือดดาลที่กำลังพยายามอดกลั้นไฟโทสะของตัวเองเอาไว้

เพียงพริบตาเดียว เครื่องหน้าหล่อเหลาของเขาก็เริ่มบิดเบี้ยว คว้าไหล่ของฉันไว้จนสั่นสะท้าน

“หลินโยวโยว เธอบ้าไปแล้วจริง ๆ”

“ต่อให้เธอสำนึกได้ ฉันก็ไม่มีทางยกโทษให้เธอ ไม่ยอมให้เข้าก้าวเข้าประตูบ้านหลังนี้อีกแน่นอน”

ฉันหัวเราะเสียงเย็น จ้องตรงไปที่ดวงตาเขา

มองลึกเขาไปในแววตาของเขา

“ฉันไม่ง้อหรอก”

“ตลอดสิบแปดที่ผ่านมา นี่คือการตัดสินใจที่ถูกต้องที่สุดของฉั
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status