Share

บทที่ 14

พี่เยว่เยว่ไม่เคยให้ฉันต้องกลับบ้านคนเดียว

เธอพาฉันออกไปเที่ยว แต่ไม่ให้ฉันดื่มเหล้า

ถ้าเธอดื่มจนเมา ก็จะวานให้เพื่อนสนิทส่งฉันกลับบ้าน

พวกเขาต่างเป็นสุภาพบุรุษ

เป็นสุภาพบุรุษยิ่งกว่าเพื่อนที่สวมสูทรองเท้าหนังพวกนั้นของหลินลู่หมิงด้วยซ้ำ

ฉันถึงได้รู้ว่า คนประเภทเดียวกันมักดึงดูดเข้าหากันนั้นเป็นความจริง

เพราะในสายตาของหลินลู่หมิง ฉันนั้นคือสิ่งสกปรก เพราะอย่างนั้นเพื่อนของเขาคงคิดว่าจะลูบจะคลำฉันอย่างไรก็ได้

แต่พี่เยว่เยว่นั้นเห็นฉันเมื่อน้องสาวแท้ ๆ ของตัวเอง เพราะอย่างนั้นเพื่อนของเธอจึงเห็นฉันเป็นน้องสาวแสนน่ารัก

แล้วก็มีเรื่องไม่คาดฝัน มีผู้ชายคนหนึ่งบอกว่าชอบฉัน

ชอบฉันตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เจอกัน

พี่เยว่เยว่ส่งสายตาให้ฉัน แอบดึงฉันมาใกล้แล้วกระซิบข้างดูฉัน

“หลินอีเป็นคนเงียบ ๆ ตั้งแต่ฉันรู้จักเขามา เขาไม่เคยมีแฟนเลย เวลาออกไปเที่ยวก็ไม่เคยรุ่มร่าม”

“ถ้าเธอชอบ จะลองคบกับเขาดูก็ได้นะ แต่ยังไงเธอก็เป็นเด็กผู้หญิง พยายามอย่างมีแฟนก่อนวัยอันควรเลย”

ฉันคบกับเขา

หลินอี

ฉันถึงได้รู้ว่าตอนที่ผู้ชายคนหนึ่งรักและทะนุถนอมผู้หญิงอีกคนหนึ่งเป็นยังไง

อมไว้ในบางก็กลัวจะละลาย

จะถือ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status