Share

บทที่ 8

ตอนที่หลิ่นเสี่ยวหย่าเพิ่งเข้ามา ก็นับว่าดีกับฉันไม่น้อย

อย่างน้อยตอนอยู่ที่บ้าน

เธอมักจะตามหลังฉันต้อย ๆ หัวเราะคิกคักร้องเรียกฉัน “พี่โยวโยว”

จนกระทั่งเธอพบว่าพ่อไม่สนใจฉัน พี่ร้ายกับฉัน

เธอถึงได้เริ่มร้ายกับฉันตาม

ฉันถึงได้รู้ว่าอันที่จริงหลินเสี่ยวหย่านั้นไม่ชอบยิ้ม

เธอเคยขังฉันไว้ในห้องน้ำที่โรงเรียน ให้ผู้หญิงคนอื่นกระชากหัวฉัน กดฉันลงกับพื้น

ทิ้งรอยเท้าไว้บริเวณใต้ร่มผ้า

ตั้งใจให้ฉันเจ็บแต่ไม่ทิ้งร่องรอยเอาไว้

หาอย่างไรก็ไม่เจอแม้แต่รอยช้ำ

“พี่โยวโยว อย่าเกลียดฉันเลยนะคะ”

“ถ้าจะเกลียด ก็เกลียดพี่ชายของพี่เถอะ ฉันถึงได้ทำกับพี่แบบนี้”

“เขาอนุญาตทั้งนั้น ไม่อย่างนั้นลูกเลี้ยงอย่างฉัน จะทำอะไรรุนแรงแบบนี้ได้ยังไง”

นั่นสินะ ถ้าไม่ใช่เพราะพี่ชายอนุญาต

เธอจะกล้ารังแกฉันถึงขนาดนี้ได้ยังไง?

ที่แท้พี่ชายอยากให้ฉันตายจริง ๆ

หลังจากนั้นฉันก็ไม่หวังให้พี่ชายมาช่วยฉันอีก

ฉันขอแค่เธออย่าลงไม้ลงมือกับฉัน

“เจ็บ”

เจ็บจนฉันร้องไม่ออก

ฉันมาคิดดูแล้ว เธอนั้นเหมือนน้องสาวของพี่ชายมากกว่าจริง ๆ

โหดร้ายเหมือนกัน

ไร้หัวใจเหมือนกัน
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status