เพื่อนร่วมงานขอเปลี่ยนกะกลางคืนกับฉันเพื่อไปเดทกับสามีฉัน

บทที่ 1

ฉันมองทุกอย่างรอบตัว รู้สึกทั้งคุ้นเคยและไม่คุ้นเคย แล้วเดินมาถึงหน้าที่ทำงานอย่างใจลอย ฉันยังไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันย้อนเวลากลับใหม่มาอีกครั้งอาการจุกเสียดของมดลูกเตือนฉันว่านี่ไม่ใช่ความฝัน และตรงหน้าฉันไม่ใช่คราบเลือดที่หนาทึบอีกต่อไป แต่เป็นสถานที่ที่ฉันทํางานทุกวันฉันยังคงจมอยู่กับความตายที่น่าสังเวชของตัวเองในชาติที่แล้ว ทันใดนั้น เพื่อนร่วมงานของฉันจางเมิ่งหย่าก็เดินมาหาฉันฉันมองเวลาในโทรศัพท์ ฉันก็รู้ว่าเธอจะพูดอะไรแล้วเนื่องจากฤดูร้อนเป็นฤดูน้ำท่วม ทางเทศบาลเมืองจึงกําหนดให้ทุกหน่วยงานเข้าเวรตลอด 24 ชั่วโมง หน่วยงานของเราก็ไม่มีข้อยกเว้นแต่คืนนั้น ทีมตรวจสอบของเทศบาลเมืองกลับลงมาตรวจสอบคืนนั้นจางเมิ่งหย่าไม่ได้อยู่ที่ทํางานเพราะกําลังอินเลิฟอยู่ จึงถูกจับได้คาหนังคาเขา วันรุ่งขึ้นก็ถูกไล่ออกนี่เป็นครั้งเดียวที่ทีมตรวจสอบของเทศบาลเมืองลงมาตรวจสอบในตอนกลางคืน ดังนั้นฉันจึงจําวันที่ 25 กรกฎาคมได้อย่างชัดเจนหลังจากจางเมิ่งหย่าถูกไล่ออก เธอรู้สึกเกลียดชังฉันและคิดว่ามันเป็นเพราะฉันไม่ยอมเปลี่ยนกะกับเธอเธอจงใจมาบ้านฉันตอนที่ฉันท้องใกล้คลอด ล่อฉันไปที่บันได ก่อนจะ