บทที่ 7

ฉันเปิดไลน์ของจางเมิ่งหย่าขึ้นมา "เมิ่งหย่า มีเรื่องหนึ่งที่ฉันต้องบอกเธอ ฉันกลัวว่าเฉิงจื้อจะโกหกเธอ ก่อนหย่าเราสองคนเคยไปตรวจร่างกายด้วยกัน วันนี้ฉันเพิ่งได้ผลการตรวจร่างกายกลับมา เฉิงจื้ออาจจะติดเชื้อ HIV แล้ว"

จางเมิ่งหย่าตะโกนใส่ฉันในไลน์ว่า"หยางลู่ เธอบ้าไปแล้วหรือ สาปแช่งเฉิงจื้อเป็น HIV..." 56 วินาที

"เฉิงจื้อไม่ออกไปหาผู้หญิงตามอําเภอใจหรอก ผู้หญิงบ้าอย่างเธอทนเห็นฉันกับเฉินจื้อดีไม่ได้......" 57 วินาที

"ถ้าเฉิงจื้อได้ เธอก็หนีไม่พ้นเหมือนกัน..."52 วินาที

จนถึงข้อสุดท้าย "หยางลู่ จริงไหม เธอตรวจออกมาแล้วใช่ไหม เธอก็ติดเชื้อด้วยใช่ไหม...”

ฉันตอบแค่ประโยคเดียวว่า"ผลการตรวจของฉันคือฉันไม่ได้ติด แนะนําให้เธอตรวจสอบให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ พบเจอเร็วจะได้รักษาเร็ว"

ไม่กี่วันต่อมา ฉันก็ได้รับจดหมายจากฟางเยว่

“หยางลู่ เธอรู้ได้ยังไงว่าเฉิงจื้อติดเชื้อ HIV ผลการตรวจของโรงพยาบาลออกมาแล้ว เฉิงจื้อติดเชื้อจริงๆ ส่วนจางเมิ่งหย่าไม่ได้ติดเชื้อ”

“ตอนนี้เฉิงจื้อยืมเงินอย่างบ้าคลั่งเพื่อรักษาโรค เดิมทีญาติของเขาก็มีไม่มากอยู่แล้ว คนที่สามารถยืมเงินเพื่อรักษาโรคให้เขายิ่งไม่มีเข้