บทที่ 5

บ่ายวันนั้น ฉันมอบหมายให้ฟางเยว่ส่งใบสมัครหย่าให้เฉิงจื้อ และเปลี่ยนกุญแจที่บ้านด้วย

ฉันมาที่บ้านของพ่อแม่โดยไม่หยุดพักเพื่ออธิบายสถานการณ์ของเฉิงจื้อ แค่บอกว่าเฉิงจื้อนอกใจ ไม่กล้าพูดว่าเฉิงจื้อเคยทําร้ายฉันจนตาย กลัวว่าพ่อแม่จะทนไม่ไหว

แต่พ่อก็ยังแก่และแข็งแรง เฉันยึดอํานาจของเฉิงจื้อในบริษัทอย่างรวดเร็ว และไล่คนที่ถูกเฉิงจื้อดึงมาเป็นพวก

ส่วนเฉิงจื้อ ฉันล่ะนับถือเขาจริงๆ ตอนนี้หายตัวไปแล้ว นี่ไม่ใช่เวลาชักดาบในฝักกันหรือไง

แต่ฉันคาดไม่ถึงว่า อีกสองวันเฉิงจื้อจะมาคุกเข่าที่หน้าประตูบ้านฉัน ขอร้องให้ฉันให้อภัย

“ลู่ลู่ ผมผิดไปแล้ว ทั้งหมดเป็นเพราะจางเมิ่งหย่ายั่วยวนผม เพราะเขาเป็นเพื่อนร่วมงานของคุณ ผมถึงไม่สามารถเพิกเฉยต่อเขาได้ เขาถึงได้โอกา ทั้งหมดเป็นเพราะเขานะ” เขาคุกเข่าและเคาะประตูพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมา

“ลู่ลู่ ผมผิดไปแล้ว ผมจะไม่หลงกลผู้หญิงคนอื่นอีกแล้ว ในชาตินี้ผมจะรักคุณเท่านั้น ลู่ลู่ ลูกของเรากำลังจะเกิดนะ อย่าปล่อยให้เขาไม่มีพ่อเลย ลู่ลู่”

บางทีในสายตาของเขาฉันอาจจะหลอกง่ายขนาดนี้ก็ได้ เขาแค่ทําผิดพลาดที่ผู้ชายทั้งโลกก็ทําได้ ขอแค่เขากลับใจอย่างจริงใจ ฉันรักเขามา