เดิมพันหัวใจในเกมวิวาห์

เดิมพันหัวใจในเกมวิวาห์

에:  ตื่นนอนตอนบ่ายสาม방금 업데이트되었습니다.
언어: Thai
goodnovel4goodnovel
평가가 충분하지 않습니다.
40챕터
2조회수
읽기
서재에 추가

공유:  

보고서
개요
목록
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.

ในฐานะเลขาฯ เธอจะเข้าหาท่านประธานยังไงดี? เจียงชิงชิงถูกแฟนเก่าทิ้งเพราะเขาอยากได้แฟนรวยกว่า แถมยังนอกใจเธอไปคบกับลูกสาวมหาเศรษฐี ด้วยอารมณ์โกรธชั่ววูบเธอจึงไปนอนกับประธานบริษัท จนกลายเป็นน้าสะใภ้ของคู่หมั้นแฟนเก่า หลังแต่งงาน ฮั่วซื่อเยวียนคิดว่าเธอเป็นคนว่านอนสอนง่าย ควบคุมได้ไม่ยาก จะใช้เป็นเลขาฯ ก็ดี ใช้เป็นเมียก็ได้ แถมเธอยังช่วยรับมือกับปู่ของเขา ลดปัญหาที่กำลังเผชิญไปได้ไม่น้อย เดิมทีมันเป็นแค่เกมรักที่ไม่จริงจัง แต่เจียงชิงชิงกลับตกหลุมรักเขาเข้าจริง ๆ จนกระทั่งคนรักตัวจริงของเขากลับมา เธอถึงรู้ว่าความอ่อนโยนเหล่านั้นไม่ได้มีไว้สำหรับเธอ เธอผิดหวัง จากโลกนี้ไปด้วยความปวดใจ ต่อมา ฮั่วซื่อเยวียนกลับคุกเข่าอยู่หน้าหลุมศพเธอ ร่ำไห้ปานใจจะขาด เจียงชิงชิง: โทษทีนะ ฉันยังไม่ตาย

더 보기

최신 챕터

무료 미리보기

บทที่ 1

ในฐานะเลขานุการ ฉันจะยั่วยวนเจ้านายที่เป็นถึงประธานบริษัทยังไง?…ก็นอนกับเขาไปเลยสิเจียงชิงชิงเพิ่งทำแบบนั้นไปตอนนี้หน้าผากเธอเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ ผมดำยาวคลอเคลียไหล่ ฝ่ามือของเธอกดทาบกับผนัง ...เธอสั่นเทาไปทั้งร่าง ขาทั้งสองข้างก็อ่อนแรงจนยืนไม่อยู่ขณะที่กำลังจะล้มลง ฮั่วซื่อเยวียนก็อุ้มเธอขึ้นมาแล้วโยนลงบนเตียงขนาดใหญ่เจียงชิงชิงรู้สึกว่าที่นอนยุบลง จากนั้นก็เจอกับพายุฝนระลอกใหม่ไม่คิดว่าคืนนี้จะผ่านไปราบรื่นขนาดนี้ระหว่างการเดินทางมาทำธุรกิจ เธอพักอยู่ที่โรงแรมเดียวกันกับฮั่วซื่อเยวียน ในงานเลี้ยงเธอเมากรึ่มเล็กน้อย หลังจากจบงานเลี้ยงเธอจึงมาเคาะประตูห้องสวีทของประธานฮั่วกรุ๊ปพอฮั่วซื่อเยวียนเปิดประตูออกมาเห็นเธอ เธอยังไม่ทันได้เริ่มลีลาการยั่วยวนที่คิดเอาไว้ก็ถูกดึงเข้าไปในห้องแล้ว หลังจากนั้น...เจียงชิงชิงนึกอะไรไม่ออกอีก สติของเธอค่อย ๆ เลือนหายไป...เช้าวันรุ่งขึ้นเมื่อเจียงชิงชิงตื่นขึ้นมา เมื่อเห็นชายหนุ่มนอนเปลือยเปล่าอยู่ข้าง ๆ เธอก็ตกใจมากนี่ใจกล้าเกินไปแล้ว ไม่อยากทำงานนี้แล้วหรือไง?ไม่ เธออยากทำอยู่เงินเดือนของการเป็นเลขาฯ ให้ตระกูลฮั่วสูงมาก...

동시간 재미 밌는 책

댓글

댓글 없음
40 챕터
บทที่ 1
ในฐานะเลขานุการ ฉันจะยั่วยวนเจ้านายที่เป็นถึงประธานบริษัทยังไง?…ก็นอนกับเขาไปเลยสิเจียงชิงชิงเพิ่งทำแบบนั้นไปตอนนี้หน้าผากเธอเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ ผมดำยาวคลอเคลียไหล่ ฝ่ามือของเธอกดทาบกับผนัง ...เธอสั่นเทาไปทั้งร่าง ขาทั้งสองข้างก็อ่อนแรงจนยืนไม่อยู่ขณะที่กำลังจะล้มลง ฮั่วซื่อเยวียนก็อุ้มเธอขึ้นมาแล้วโยนลงบนเตียงขนาดใหญ่เจียงชิงชิงรู้สึกว่าที่นอนยุบลง จากนั้นก็เจอกับพายุฝนระลอกใหม่ไม่คิดว่าคืนนี้จะผ่านไปราบรื่นขนาดนี้ระหว่างการเดินทางมาทำธุรกิจ เธอพักอยู่ที่โรงแรมเดียวกันกับฮั่วซื่อเยวียน ในงานเลี้ยงเธอเมากรึ่มเล็กน้อย หลังจากจบงานเลี้ยงเธอจึงมาเคาะประตูห้องสวีทของประธานฮั่วกรุ๊ปพอฮั่วซื่อเยวียนเปิดประตูออกมาเห็นเธอ เธอยังไม่ทันได้เริ่มลีลาการยั่วยวนที่คิดเอาไว้ก็ถูกดึงเข้าไปในห้องแล้ว หลังจากนั้น...เจียงชิงชิงนึกอะไรไม่ออกอีก สติของเธอค่อย ๆ เลือนหายไป...เช้าวันรุ่งขึ้นเมื่อเจียงชิงชิงตื่นขึ้นมา เมื่อเห็นชายหนุ่มนอนเปลือยเปล่าอยู่ข้าง ๆ เธอก็ตกใจมากนี่ใจกล้าเกินไปแล้ว ไม่อยากทำงานนี้แล้วหรือไง?ไม่ เธออยากทำอยู่เงินเดือนของการเป็นเลขาฯ ให้ตระกูลฮั่วสูงมาก
더 보기
บทที่ 2
เจียงชิงชิงที่ได้ยินคำพูดนี้ถึงกับมือสั่นโทรศัพท์ร่วงจากมือ กระแทกลงบนพื้นเธอเกือบจะคิดว่าตัวเองหูฝาดไป!เจียงชิงชิงยกมือทาบอกแล้วรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถามเสียงตะกุกตะกัก“ท่านประธานฮั่ว มี… มีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ?”“คุณรู้อยู่แก่ใจ”หลังจากพูดประโยคนี้จบ ฮั่วซื่อเยวียนก็วางสายไปสีหน้าของเจียงชิงชิงซีดเผือดแย่แล้ว!คราวนี้แย่แน่!ฮั่วซื่อเยวียนจะคิดบัญชีกับเธอย้อนหลัง!หลังจากที่เจียงชิงชิงนำกระเป๋าเดินทางเข้าไปข้างใน เธอก็รีบกลับบ้านไปหว่านใบสมัครงานเพราะว่าเธอเหนื่อยมาก หลังจากสมัครงานไปชุดหนึ่ง เธอก็ฟุบลงบนโต๊ะแล้วหลับไป จนกระทั่งเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์มือถือปลุกเธอเมื่อเห็นว่าเป็นหมายเลขของฮั่วซื่อเยวียน เธอรู้สึกประหลาดใจทันที ความง่วงงุนหายเป็นปลิดทิ้ง เจียงชิงชิงรีบรับสาย “ท่านประธานฮั่ว”“คุณอยู่ไหน?”สองคำง่าย ๆ แต่เย็นชาอย่างที่สุด ทำให้คนฟังรู้สึกเย็นยะเยือกถึงขั้วหัวใจเจียงชิงชิงเหลือบมองเวลา ตอนนี้เป็นเวลาหกโมงครึ่งแล้ว“ขอโทษค่ะท่านประธานฮั่ว ฉันเผลอหลับเพลินไปหน่อย เลยยังไม่ได้ไป” เจียงชิงชิงเอามือกุมหัว รีบขอโทษเขา“มาภายในครึ่งชั่วโมง”หลังจากท
더 보기
บทที่ 3
ฮั่นจื้อหยวนคิดว่าเจียงชิงชิงกำลังล้อเขาเล่นจนกระทั่งเห็นรอยแดงที่คอ ดวงตาของฮั่นจื้อหยวนก็แดงก่ำด้วยความโกรธ "เธอไปมีผู้ชายคนอื่นตอนไหน? เจียงชิงชิง เธอทรยศฉัน!""ทำไมล่ะ ทีนายทำได้แล้วฉันทำบ้างไม่ได้เหรอ… อนุญาตให้ฮั่นจื้อหยวนแต่งงานกับคนอื่นได้ แต่ไม่อนุญาตให้เจียงชิงชิงแต่งงานก่อนเหรอ?" เจียงชิงชิงเย้ยหยันตอนนี้เธอยังไม่คิดจะบอกฮั่นจื้อหยวน รอให้เขาแต่งงานกับไป๋ซินหย่าก่อน เธอก็จะเปิดตัวว่าเป็นน้าสะใภ้ของเขาเธออยากรู้มากว่าตอนนั้นถ้าฮั่นจื้อหยวนรู้แล้ว เขาจะมีสีหน้าอย่างไร?หึ ๆ!"เป็นไปไม่ได้! เธอแต่งงานกับใคร? ใครจะแต่งงานกับเธอ? ทำไมฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย!" ฮั่นจื้อหยวนแสดงท่าทางโกรธเกรี้ยวเจียงชิงชิงสงสัยจริง ๆ ว่าทำไมเมื่อก่อนเธอถึงรักเขามากขนาดนั้น ฮั่นจื้อหยวนพูดอะไรเธอก็เชื่อหมด สุดท้ายก็ถูกหลอกใช้สามเดือนก่อน จู่ ๆ เธอก็รู้ข่าวการแต่งงานของฮั่นจื้อหยวน หลังจากนั้นสิบวันเธอก็ผอมลงไปสิบกิโล ร่างกายซูบผอมมากเหมือนคนป่วยหนัก ต่อหน้าคนอื่นเธอได้แต่บอกว่าตัวเองเป็นลำไส้อักเสบด้วยการดูแลเอาใจใส่ของเพื่อนสนิทอย่างถังชิว ช่วงนี้เธอถึงกลับมาอ้วนขึ้น สีหน้าดีขึ้นมากเ
더 보기
บทที่ 4
ใบหน้าของเจียงชิงชิงแดงก่ำเธอขัดขืนอยู่สองครั้ง พลางมองไปที่ประตูสำนักงานอย่างลนลานด้วยกลัวว่าจะมีคนเข้ามา“แล้วมีอะไรให้ฉันช่วย?”ฮั่วซื่อหยวนเก็บอารมณ์ของตัวเอง เขานั่งตัวตรงแน่ว ไม่รู้ว่าทำไมตอนเห็นเธอเมื่อครู่ เขาก็เกิดอารมณ์แบบนี้ขึ้นมามันไม่เหมือนกับตัวเขาในเวลาปกติ ราวกับเสียสติไปแล้วเจียงชิงชิงยืนตัวตรงพลางจัดเสื้อผ้าของตัวเองแล้วตอบว่า “ฉัน… ฉันกำลังจะโดนไล่ออกค่ะ”“คงไม่ใช่คำสั่งของคุณใช่ไหมคะ?”เธอถามอย่างระมัดระวังอีกครั้งถึงยังไงพวกเขาก็เพิ่งจดทะเบียนสมรสกันเช้าวันนี้ และเหตุผลที่จดทะเบียนก็เพราะเธอเป็นพนักงานของบริษัท ซึ่งสะดวกต่อการจัดการและสามารถร่วมมือกับละครของเขาได้ตลอดเวลาดังนั้นเจียงชิงชิงจึงคิดว่าการที่เธอถูกไล่ออกไม่เกี่ยวอะไรกับเขา และเขาก็ไม่ได้บอกว่าจะให้เธออยู่แต่ในบ้าน เป็นแม่บ้านเต็มเวลา“เกิดอะไรขึ้น?”ฮั่วซื่อหยวนขมวดคิ้วเล็กน้อย จับคางเธอเบา ๆ แล้วรอเธอพูดให้ชัดเจนเจียงชิงชิงเม้มริมฝีปาก รายงานสถานการณ์ตามความเป็นจริง แต่ไม่ลืมเน้นย้ำเป็นพิเศษว่า “ถึงวันนี้ฉันจะเบลอ ๆ ไปบ้าง แต่ก็ไม่น่าทำงานเล็ก ๆ น้อย ๆ พวกนั้นพลาดได้ และถึงฉันจะทำผิดจ
더 보기
บทที่ 5
เมื่อเผชิญกับการขอโทษอย่างกะทันหันของเฉียวซือโหรว สีหน้าของเจียงชิงชิงก็ดูงงงวยเธออดไม่ได้ที่จะมองไปยังฮั่วซื่อเยวียนที่อยู่หลังโต๊ะทำงาน โดยหวังว่าจะได้รับคำตอบจากเขาเมื่อสบตากับดวงตาที่ใสและไร้เดียงสาของเจียงชิงชิง ฮั่วซื่อเยวียนก็อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายลงคอ เขาหวนคิดถึงตอนที่เธอใช้สายตาแบบนี้มองเขาอย่างขวยเขินเมื่อคืนที่ผ่านมาเขาคลายเนคไทออก “ในเมื่อเป็นความเข้าใจผิด ผมจะให้แผนกบุคคลยกเลิกคำขอไล่ออก”“เฉียวซือโหรว คุณเป็นผู้อำนวยการระดับสูงของบริษัท ในฐานะหัวหน้า ผมหวังว่าในอนาคตคุณจะไม่ทำผิดพลาดเล็ก ๆ น้อยๆ แบบนี้อีกแล้ว เป็นแบบอย่างที่ดีให้กับลูกน้อง”คำว่า ‘ผิดพลาดเล็ก ๆ น้อย ๆ’ ที่ฮั่วซื่อเยวียนพูดนั้น ไม่เน้นหนักและไม่ถึงกับไร้น้ำหนักแต่เฉียวซือโหรวได้ยินความหมายของการตำหนิดีดวงตาเธอปรากฏแววเสียใจและไม่เต็มใจ แต่กัดฟันพยักหน้า “ค่ะ ประธานฮั่ว ฉันจะจำไว้”แม้ว่าเจียงชิงชิงจะยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่สิ่งที่เธอรู้คือ เธอไม่ต้องถูกไล่ออกแล้วทันใดนั้นในใจก็เริ่มตื่นเต้นสวรรค์เท่านั้นที่รู้ว่าช่วงบ่ายวันนี้เธอต้องทนทุกข์ทรมานแค่ไหน ถึงกับหาทางออกเลวร้ายที่สุดให
더 보기
บทที่ 6
เจียงชิงชิงพูดไม่ออกเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ แค่นี้ ฮั่วซื่อเยวียนถึงกับตรวจสอบด้วยตัวเองช่างเป็นคนที่ไม่เห็นแก่หน้าใครจริง ๆ!ถ้าเขาได้รู้ว่าในคืนนั้นที่รีสอร์ทไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แต่เป็นเพราะเธอตั้งใจไปอ่อยเขา นั่นคง...เจียงชิงชิงตัวสั่น ไม่กล้าคิดต่อ“นี่ของคุณ”ทันใดนั้นเสียงทุ้มนุ่มของชายคนนั้นก็ดึงความคิดกลับมา เธอเห็นบัตรเครดิตใบหนึ่งถูกส่งมาตรงหน้าเจียงชิงชิงกะพริบตาอย่างงุนงงเล็กน้อย“ในบัตรมีวงเงินห้าสิบล้าน คุณใช้ได้ตามใจชอบ” ฮั่วซื่อเยวียนกล่าวรูม่านตาของเจียงชิงชิงหดตัวลงอย่างรุนแรงฮั่วซื่อเยวียนเคยบอกกับเธอว่าจะจ่ายค่าครองชีพและค่าตัวให้เธอ แต่ตอนนั้นเธออยู่บนเตียง สับสนมึนงง จนลืมตกลงเรื่องราคาไปเธอคิดว่าเขาอาจจะให้เงินจำนวนเท่ากับเงินเดือนที่ฮั่วกรุ๊ป ไม่คิดว่าจำนวนเงินนี้จะเกินความคาดหมายถึงแม้จะรู้ว่าเงินห้าสิบล้านสำหรับฮั่วซื่อเยวียนแล้วเป็นแค่เศษเงิน แต่สำหรับเธอแล้ว มันคือเงินที่เธอทำงานหนักยี่สิบสามสิบปีก็อาจจะยังหาไม่ได้อย่างไรก็ตามเจียงชิงชิงก็ใจเย็นลงอย่างรวดเร็วห้าสิบล้าน ถึงแม้จะเยอะมากแต่เขาคงไม่อนุญาตให้เธอใช้สุรุ่ยสุร่ายตามใจชอบด้วยน
더 보기
บทที่ 7
เฉียวซือโหรวตั้งใจจะใช้ข้ออ้างเรื่องการส่งเอกสารขึ้นไปหาฮั่วซื่อเยวียนเพื่อขอโทษเขาอีกครั้งแต่การทำผิดพลาดเล็ก ๆ น้อย ๆ แบบนั้นส่งผลกระทบต่อภาพลักษณ์มากเกินไป และเธอไม่ต้องการให้ฮั่วซื่อเยวียนคิดว่าตอนนี้เธอเป็นคนประมาทเลินเล่อแบบนี้ถึงแม้ว่าเธอจะจงใจใส่ร้ายเจียงชิงชิง แต่ต่อหน้าฮั่วซื่อเยวียน เธอทำได้แค่บอกว่าตัวเองทำงานพลาดแต่เธอไม่คิดว่าผ่านไปนานขนาดนี้ เจียงชิงชิงถึงเพิ่งออกมาจากห้องทำงานของประธาน“เธอเข้าไปคุยอะไรกับประธานฮั่ว? คุยอะไรนานขนาดนี้?”เฉียวซือโหรวจ้องเจียงชิงชิงเขม็ง สีหน้าแย่มาก ในใจรู้สึกไม่พอใจจนปิดบังไม่มิดเมื่อคิดถึงคืนนั้นที่รีสอร์ทซึ่งเจียงชิงชิงตัดหน้าเธอ ทำให้เธอรู้สึกเจ็บแค้นเป็นอย่างมาก!คืนนั้นคนที่ควรจะมีความสัมพันธ์กับฮั่วซื่อเยวียนคือเธอเฉียวซือโหรวต่างหากเพื่อแผนการครั้งนี้ เธอพยายามอย่างหนัก ในที่สุดก็หาโอกาสได้จึงแอบวางยาในเครื่องดื่มของฮั่วซื่อเยวียนผลก็คือเธอจับเวลาที่ยาในตัวฮั่วซื่อเยวียนออกฤทธิ์ได้แม่นยำ และกำลังจะไปหาเขาแต่แล้วก็เห็นเจียงชิงชิงถูกเขาลากเข้าไปในห้องเฉียวซือโหรวแสนจะแค้น!เธอแค้นมาก!“ไม่ ไม่ได้คุยอะไรค่ะ...” เ
더 보기
บทที่ 8
เจียงชิงชิงกล่าวขอบคุณอีกฝ่าย เธอถือผลไม้และของขวัญเดินตรงไปยังห้องพักผู้ป่วยเมื่อเปิดประตูเข้าไปก็เห็นผู้สูงอายุที่อ่อนแอและซูบผอมอยู่บนเตียง เจียงชิงชิงรู้สึกจมูกตันทันที น้ำตาคลอเบ้า“คุณยาย!”เธอรีบเดินเข้าไป ระงับอารมณ์ของตัวเองและออดอ้อนพลางยิ้มแย้มว่า “หนูคิดถึงคุณยายจังเลยค่ะ”“ชิงชิง! เด็กโง่ ยายก็คิดถึงหนูเหมือนกัน” หวังกุ้ยฮวาประคองใบหน้าเธอไว้และรู้สึกซาบซึ้งใจ “ไปทำงานต่างเมืองมา คงจะลำบากมากสินะ? ดูสิ ผอมลงไปเยอะเลย”เจียงชิงชิงหัวเราะและส่ายหน้า “ไม่ลำบากเลยค่ะ”“คุณยายคะ หนูทำงานที่ฮั่วกรุ๊ป เงินเดือนสูง สวัสดิการก็ดี ดูสิคะว่าหนูเอาของดีอะไรมาฝาก ของพวกนี้เป็นของฝากที่หนูเอามาจากรีสอร์ทแห่งใหม่ของบริษัทเราค่ะ ฟรีทั้งหมดเลย”เจียงชิงชิงไม่ได้โกหก เธอพูดความจริงของพวกนี้เป็นของฝากที่เธอได้มาจากรีสอร์ท พนักงานทุกคนได้รับกันคนละชุดช่วงที่ผ่านมา เธอรู้สึกไม่ดีเพราะเรื่องของฮั่นจื้อหยวนจึงผ่ายผอมลงไปมาก ต้องโกหกว่าไปทำงานต่างเมือง ไม่กล้ามาเยี่ยมคุณยายที่บ้านพักคนชรา เพราะกลัวท่านเป็นห่วงเธอแต่หลังกลับมาจากรีสอร์ทครั้งนี้ ช่วงนี้แก้มเธอก็มีน้ำมีนวลขึ้นมาบ้าง ถึ
더 보기
บทที่ 9
หว่างคิ้วของฮั่วซื่อเยวียนคลายลงเล็กน้อย เสียงเขาอ่อนโยนลงโดยไม่รู้ตัว“ให้ซูฝานไปรับไหม?”เจียงชิงชิงรู้สึกประหลาดใจ เธอไม่ได้กังวลเรื่องของฮั่นจื้อหยวนอีกต่อไป รีบโบกรถแท็กซี่ทันที“ไม่ต้องค่ะ ไม่ต้อง ฉันไปเองได้”เธอดูเวลาก่อนจะพูดเสริมเสียงเบาว่า “รถติดนิดหน่อย คงต้องใช้เวลาอีกประมาณหนึ่งชั่วโมงนะคะ”ด้วยความกังวลว่าฮั่วซื่อเยวียนอาจมีคำขอพิเศษที่ต้องการให้เธอช่วย เจียงชิงชิงจึงเร่งคนขับรถตลอดทางในที่สุดเธอก็รีบกลับไปที่คอนโดอวิ๋นจิ่งตามเวลาที่คาดไว้ไฟในห้องนั่งเล่นเปิดอยู่ กลิ่นหอมกรุ่นของกาแฟอบอวลอยู่ในอากาศแสงไฟและกลิ่นหอม ทำให้ห้องชุดที่ตกแต่งอย่างสวยงามแห่งนี้ดูอบอุ่นเหมือนบ้านมากขึ้นเจียงชิงชิงเปิดประตูเข้าไปอย่างเงียบ ๆ ในที่สุดก็พบฮั่วซื่อเยวียนที่เคาน์เตอร์บาร์ฮั่วซื่อเยวียนสวมชุดลำลองสีเทา ไม่เหมือนกับตอนที่อยู่ที่บริษัทในตอนกลางวันดูเหมือนว่าเขาเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ผมยังเปียกเล็กน้อย ผมปอยหนึ่งตกลงมาปรกหน้าผาก ดูอ่อนเยาว์ลงมากสิ่งเดียวที่ไม่เปลี่ยนแปลงคือรูปร่างที่ดีเขาใส่ชุดลำลองเนื้อผ้านุ่ม สวมใส่สบายเมื่อมองจากด้านหลังจะเห็นแนวกล้ามเนื้อที่หลังและเอ
더 보기
บทที่ 10
เจียงชิงชิงหัวใจเต้นแรงเธอรีบกะพริบตาแล้วทักทายอย่างเขินอายว่า “อรุณสวัสดิ์ค่ะ ประธานฮั่ว”“อืม”ฮั่วซื่อเยวียนตอบรับ เขาลุกขึ้นจากเตียง ขยี้ผมที่ยุ่งเหยิงแล้วเดินไปทางห้องน้ำม่านในห้องยังเปิดอยู่ หน้าต่างบานใหญ่ในห้องนอนหันหน้าไปทางสวนสาธารณะใจกลางเมืองหลวง วิวเบื้องล่างสวยมากเสื้อผ้ากระจัดกระจายอยู่บนพื้น มีกลิ่นอายหลังจากค่ำคืนอันเร่าร้อนอบอวลอยู่ในอากาศเจียงชิงชิงหน้าแดงก่ำ เธอลงจากเตียงบ้าง แล้วเริ่มเปลี่ยนเสื้อผ้าหลังจากที่ฮั่วซื่อเยวียนออกมา เจียงชิงชิงก็รีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำพอเธออาบน้ำแต่งตัวเสร็จเดินออกมา ฮั่วซื่อเยวียนก็สวมสูทเรียบร้อย นั่งดื่มกาแฟอยู่ที่โต๊ะอาหาร ซูฝานกำลังรายงานเรื่องงานกับเขาอยู่เจียงชิงชิงลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเดินเข้าไป“นั่งลงกินมื้อเช้าก่อนสิ”ฮั่วซื่อเยวียนหยุดดื่มกาแฟ มองเธอด้วยหางตา“เดี๋ยวเข้าบริษัทพร้อมผม”เขาสั่งอีกครั้งเจียงชิงชิงรีบส่ายหน้า “ไม่ต้องหรอกค่ะ จากที่นี่ไปบริษัทใกล้มาก ฉันนั่งรถเมล์ไปเองก็ได้”“ไม่งั้น… ถ้าคนในบริษัทเห็น จะอธิบายลำบากค่ะ”ในสัญญา ฮั่วซื่อเยวียนระบุไว้อย่างชัดเจนว่าให้เธอเก็บเรื่องความสัมพั
더 보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status