Share

บทที่ 9

Penulis: ตื่นนอนตอนบ่ายสาม
หว่างคิ้วของฮั่วซื่อเยวียนคลายลงเล็กน้อย เสียงเขาอ่อนโยนลงโดยไม่รู้ตัว

“ให้ซูฝานไปรับไหม?”

เจียงชิงชิงรู้สึกประหลาดใจ เธอไม่ได้กังวลเรื่องของฮั่นจื้อหยวนอีกต่อไป รีบโบกรถแท็กซี่ทันที

“ไม่ต้องค่ะ ไม่ต้อง ฉันไปเองได้”

เธอดูเวลาก่อนจะพูดเสริมเสียงเบาว่า “รถติดนิดหน่อย คงต้องใช้เวลาอีกประมาณหนึ่งชั่วโมงนะคะ”

ด้วยความกังวลว่าฮั่วซื่อเยวียนอาจมีคำขอพิเศษที่ต้องการให้เธอช่วย เจียงชิงชิงจึงเร่งคนขับรถตลอดทาง

ในที่สุดเธอก็รีบกลับไปที่คอนโดอวิ๋นจิ่งตามเวลาที่คาดไว้

ไฟในห้องนั่งเล่นเปิดอยู่ กลิ่นหอมกรุ่นของกาแฟอบอวลอยู่ในอากาศ

แสงไฟและกลิ่นหอม ทำให้ห้องชุดที่ตกแต่งอย่างสวยงามแห่งนี้ดูอบอุ่นเหมือนบ้านมากขึ้น

เจียงชิงชิงเปิดประตูเข้าไปอย่างเงียบ ๆ ในที่สุดก็พบฮั่วซื่อเยวียนที่เคาน์เตอร์บาร์

ฮั่วซื่อเยวียนสวมชุดลำลองสีเทา ไม่เหมือนกับตอนที่อยู่ที่บริษัทในตอนกลางวัน

ดูเหมือนว่าเขาเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ผมยังเปียกเล็กน้อย ผมปอยหนึ่งตกลงมาปรกหน้าผาก ดูอ่อนเยาว์ลงมาก

สิ่งเดียวที่ไม่เปลี่ยนแปลงคือรูปร่างที่ดี

เขาใส่ชุดลำลองเนื้อผ้านุ่ม สวมใส่สบาย

เมื่อมองจากด้านหลังจะเห็นแนวกล้ามเนื้อที่หลังและเอวได้อย่างชัดเจน

เจียงชิงชิงคิด ไม่แปลกใจเลยที่ตอนเธอผวากอดเขาหลายครั้ง ทำไมถึงรู้สึกได้ถึงความแข็งแกร่ง

“ดูดีไหม?”

เจียงชิงชิงพยักหน้าโดยไม่รู้ตัว ตอบว่า “ดูดีค่ะ”

พูดจบเธอก็สบตากับดวงตาที่ลึกล้ำของฮั่วซื่อเยวียน

เจียงชิงชิง “...”

ดวงตาของฮั่วซื่อเยวียนมีรอยยิ้ม เขาส่งแก้วสีขาวในมือให้เธอ “นมอุ่น ๆ”

เจียงชิงชิงรับมาด้วยใบหน้าแดงก่ำ ตอบด้วยเสียงเบาเหมือนยุง “ขอบคุณค่ะ”

ในใจเธอคิดว่าฮั่วซื่อเยวียนทั้งละเอียดอ่อนและอ่อนโยน ไม่น่ากลัวเหมือนตอนอยู่ที่บริษัทเลย

แต่ตอนนี้เธออยากอธิบายมากกว่า “ฉัน ฉันหมายถึงแก้วสวยค่ะ”

สายตาของฮั่วซื่อเยวียนจับจ้องที่แก้มแดง ๆ ลำคอรู้สึกแห้งผาก

เขาดื่มกาแฟไปหนึ่งอึก

กาแฟอเมริกาโน่รสชาติดีไหลลงคอ แต่ก็ไม่ช่วยบรรเทาความกระหายได้เลย

ฮั่วซื่อเยวียนหรี่ตาลง ปิดบังอารมณ์ในดวงตาอย่างแนบเนียน เสียงทุ้มต่ำดังก้อง

“ไม่ได้บอกว่าจะทำงานล่วงเวลาหรอกเหรอ? ทำไมผมไม่เห็นคุณล่ะ?”

เขารู้ได้ยังไงว่าเธอไม่ได้อยู่ที่บริษัท?

เจียงชิงชิงตกใจ ความคิดไร้สาระแวบเข้ามาในหัว

หรือเขารู้ว่าเธอจะทำงานล่วงเวลา เลยอยู่รอเธอโดยเฉพาะ?

ความคิดนี้ผุดขึ้นมาในหัวเพียงชั่วครู่ แต่เจียงชิงชิงก็ปัดมันทิ้งไป

หลังจากผ่านเรื่องของฮั่นจื้อหยวนมา เธอได้เรียนรู้บทเรียนหนึ่ง

นั่นคืออย่าคิดแทนผู้ชายมากเกินไป อย่าคิดไปเอง

เจียงชิงชิงตั้งสติ เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดก็เลือกที่จะตอบตามความเป็นจริง

“ฉันไปเยี่ยมคุณยายมาค่ะ”

ก่อนหน้านี้เธอปิดบังเพราะรู้สึกว่าทั้งสองคนเป็นแค่ความสัมพันธ์แบบร่วมมือกัน ไม่ใช่สามีภรรยากันจริง ๆ ไม่จำเป็นต้องพูดเรื่องส่วนตัวของตัวเองมากเกินไป

เจียงชิงชิงถือแก้วกาแฟสีขาว สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่ส่งผ่านมาจากปลายนิ้วแล้วแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย

เธอผ่อนคลายร่างกาย อธิบายว่า “คุณยายฉันสุขภาพไม่ค่อยดีค่ะ ก่อนหน้านี้เคยผ่าตัดใหญ่ ตอนนี้พักฟื้นอยู่ที่บ้านพักคนชราค่ะ”

“ถ้าฉันมีเวลาว่างเมื่อไหร่ ก็จะแวะไปเยี่ยมท่านประจำ หลังจากไปทำงานต่างเมืองครั้งนี้ ฉันยังไม่ได้ไปหาท่าน เลยถือโอกาสหลังเลิกงานวันนี้ไปเยี่ยม...”

เจียงชิงชิงพูดจบ เธอก็หลุบตาลง ปิดบังความเศร้าในดวงตา

จริง ๆ แล้วเธอไม่ค่อยพูดถึงเรื่องของคุณยายต่อหน้าคนอื่น ไม่อยากเปิดเผยบาดแผลของตัวเองมากเกินไป

แต่ตอนนี้เธอและฮั่วซื่อเยวียนเป็นสามีภรรยากันตามกฎหมายแล้ว จากนี้ก็ยังต้องแสดงต่อไป เจียงชิงชิงจึงไม่คิดจะปิดบังเรื่องของตัวเองอีก

แต่แค่คิดว่าฮั่วซื่อเยวียนจะมองเธอด้วยสายตาสงสารเหมือนคนอื่น ๆ เจียงชิงชิงก็รู้สึกอึดอัดในใจ

ปลายนิ้วที่จับแก้วออกแรงบีบโดยไม่รู้ตัว

ในขณะที่เธอกำลังคิดฟุ้งซ่าน เงาสูงใหญ่ก็ทาบทับลงมาจากด้านบน

จากนั้นปลายนิ้วซีดขาวก็ถูกมือใหญ่หยาบกร้านจับไว้ เอวถูกรวบเข้าหาแล้วถูกกอดอยู่ในอ้อมอกที่อบอุ่น

“บ้านพักคนชราที่ไหน?” เขาถาม

เจียงชิงชิงตอบ “บ้านพักคนชราเยว่สี่ค่ะ”

ฮั่วซื่อเยวียนขมวดคิ้วเล็กน้อย “ไกลขนาดนั้น เธอไปยังไง?”

เจียงชิงชิงยังคงตอบตามความเป็นจริง ขาไปเธอนั่งรถไฟใต้ดินต่อรถเมล์ ตอนกลับเพราะรีบร้อนเลยเรียกรถแท็กซี่

“จากนี้ถ้าเดินทางไม่สะดวก ก็ให้ซูฝานส่งรถไปรับเถอะ”

เสียงเขาทุ้มนุ่มมีเสน่ห์ดังขึ้นข้างหู ลมหายใจที่อบอุ่นทำให้ขนลุกไปทั่วตัว

สมองเธอพลันว่างเปล่า ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าแก้วในมือถูกชายหนุ่มดึงออกไปตอนไหน

จนกระทั่งเธอถูกพาไปที่โซฟา ความทรงจำอันน่าอับอายเมื่อคืนนี้ก็แวบเข้ามา ทำให้เจียงชิงชิงกลับมาได้สติทันที

“ประธานฮั่ว เดี๋ยวสิคะ!”

ไม่ใช่หรอกมั้ง!

อีกแล้วเหรอ!

สามคืนติดกัน...

เขาไม่เหนื่อยหรือไง?

ระยะห่างระหว่างคนทั้งสองใกล้กันมาก เสื้อผ้าฤดูใบไม้ผลิก็บางแนบเนื้อ

เนื้อตัวเจียงชิงชิงแนบชิดกับฮั่วซื่อเยวียน เกือบจะสัมผัสได้ถึงกล้ามเนื้อหน้าท้องอย่างชัดเจน

หัวใจเธอเต้นถี่ขึ้นโดยไม่รู้ตัว

ฮั่วซื่อเยวียนมองหญิงสาวที่หน้าแดงก่ำและตื่นตระหนกในอ้อมกอด ดวงตาฉายแววขี้เล่น รู้ทั้งรู้ก็ยังแกล้งถามเธอ “เดี๋ยวอะไร?”

เจียงชิงชิงอ้าปากค้าง ผ่านไปนานก็ยังไม่ตอบ

เธอและฮั่วซื่อเยวียนจดทะเบียนสมรสกันแล้ว การสมยอมเรื่องบนเตียงเองก็เป็นหน้าที่

แค่...

ทำบ่อยขนาดนี้ เธอแอบกลัวนิดหน่อย

“หรือไม่อยากทำบนโซฟา?”

ฮั่วซื่อเยวียนจงใจตีความความเงียบ “งั้นไปที่เตียงแล้วกัน”

เขาติดใจรสชาติของเธอจริง ๆ คิดแล้วคิดอีกตั้งแต่กลางวันว่าคืนนี้จะทำอะไรบ้าง ตอนนี้แน่นอนว่าเขาไม่มีทางปล่อยเธอไปง่าย ๆ

“ไม่ใช่นะคะ!”

เจียงชิงชิงเถียงโดยไม่คิด

หลังจากตอบเธอถึงรู้ว่าคำพูดนั้นสื่อความหมายกำกวมมากแค่ไหน

แต่เธอยังไม่ทันได้อธิบาย ริมฝีปากนุ่ม ๆ ก็ถูกชายหนุ่มบดจูบอย่างรุนแรง

ริมฝีปากและเรียวลิ้นกระหวัดพันกัน เสียงน้ำลายดังขึ้นชัดเจนในอากาศ

เจียงชิงชิงรู้สึกว่าอากาศตรงหน้าเริ่มเบาบางลง ดวงตาเหมือนมีหมอกปกคลุม

...

เช้าวันรุ่งขึ้น

เจียงชิงชิงตื่นนอนเพราะแสงแดดแยงตา วันนี้อากาศดีมาก

แสงแดดสีทองส่องลอดเข้ามาทางหน้าต่างบานใหญ่ ทอดลงบนเตียงที่มีสภาพยุ่งเหยิง

เจียงชิงชิงง่วงมาก พยายามหันหน้าไปอีกทางเพื่อหลีกเลี่ยงแสงแดดที่รบกวนและนอนต่อ แต่พบว่าไม่ว่าเธอจะหันหนีอย่างไรก็ดูเหมือนจะหนีไม่พ้น

เจียงชิงชิงบ่นพึมพำด้วยความรำคาญ แล้วเอื้อมมือไปคว้าผ้าห่มมาคลุมหน้า

แต่การเคลื่อนไหวกลับหยุดชะงักทันที

สัมผัสที่อบอุ่นใต้ฝ่ามือ ทำให้เธอรู้สึกถึงความแตกต่าง

เธอพบว่าเตียงที่เธอนอนอยู่ในตอนนี้ ไม่ใช่เตียงแข็ง ๆ ในห้องเช่าอีกต่อไป

สมองที่เพิ่งตื่นตัวเต็มไปด้วยความทรงจำอันน่าอายจากเมื่อคืน ภาพต่าง ๆ แวบเข้ามาในหัว เหมือนกับกำลังฉายหนัง

แถมยังเป็นหนังรักโรแมนติกแบบไม่เหมาะสำหรับเด็กอีกด้วย!

เจียงชิงชิงเหลือบมองไปรอบ ๆ อย่างระมัดระวัง ชายที่อยู่ข้าง ๆ หลับตา ใบหน้าเขาหล่อเหลาไร้ที่ติ หาข้อบกพร่องไม่ได้ราวกับถูกสลักเสลาขึ้นโดยพระเจ้า

แม้เข้ามาทำงานที่บริษัทสามปีแล้ว เธอไม่เคยมีความคิดเกินเลยอะไรกับฮั่วซื่อเยวียนเลย ในตอนนั้นเธอมีแต่ฮั่นจื้อหยวนอยู่ในใจ

ตอนที่เพื่อนร่วมงานหญิงมารวมตัวกันเพื่อพูดคุยเรื่องซุบซิบของประธานฮั่ว เธอก็ไม่ได้สนใจที่จะฟัง รู้สึกว่าเจ้านายคนนี้เป็นบุคคลสำคัญที่อยู่ห่างไกลจากเธอมาก แม้เธอจะทำงานที่ฮั่วกรุ๊ป ได้เจอเขาอยู่บ่อย ๆ แต่ก็ไม่เคยคิดอะไรไปไกลกว่านั้น

ไม่คิดว่าตอนนี้เธอจะมีความสัมพันธ์แบบนี้กับฮั่วซื่อเยวียน

แถมถ้าจำไม่ผิด เมื่อคืนเธอยังอ้อนวอนเรียกร้องเขา...

เจียงชิงชิงหน้าแดงขึ้นมาทันใด

ขณะเดียวกัน ผู้ชายตรงหน้าก็ลืมตาขึ้น ทั้งสองสบตากัน
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terkait

  • เดิมพันหัวใจในเกมวิวาห์   บทที่ 10

    เจียงชิงชิงหัวใจเต้นแรงเธอรีบกะพริบตาแล้วทักทายอย่างเขินอายว่า “อรุณสวัสดิ์ค่ะ ประธานฮั่ว”“อืม”ฮั่วซื่อเยวียนตอบรับ เขาลุกขึ้นจากเตียง ขยี้ผมที่ยุ่งเหยิงแล้วเดินไปทางห้องน้ำม่านในห้องยังเปิดอยู่ หน้าต่างบานใหญ่ในห้องนอนหันหน้าไปทางสวนสาธารณะใจกลางเมืองหลวง วิวเบื้องล่างสวยมากเสื้อผ้ากระจัดกระจายอยู่บนพื้น มีกลิ่นอายหลังจากค่ำคืนอันเร่าร้อนอบอวลอยู่ในอากาศเจียงชิงชิงหน้าแดงก่ำ เธอลงจากเตียงบ้าง แล้วเริ่มเปลี่ยนเสื้อผ้าหลังจากที่ฮั่วซื่อเยวียนออกมา เจียงชิงชิงก็รีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำพอเธออาบน้ำแต่งตัวเสร็จเดินออกมา ฮั่วซื่อเยวียนก็สวมสูทเรียบร้อย นั่งดื่มกาแฟอยู่ที่โต๊ะอาหาร ซูฝานกำลังรายงานเรื่องงานกับเขาอยู่เจียงชิงชิงลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเดินเข้าไป“นั่งลงกินมื้อเช้าก่อนสิ”ฮั่วซื่อเยวียนหยุดดื่มกาแฟ มองเธอด้วยหางตา“เดี๋ยวเข้าบริษัทพร้อมผม”เขาสั่งอีกครั้งเจียงชิงชิงรีบส่ายหน้า “ไม่ต้องหรอกค่ะ จากที่นี่ไปบริษัทใกล้มาก ฉันนั่งรถเมล์ไปเองก็ได้”“ไม่งั้น… ถ้าคนในบริษัทเห็น จะอธิบายลำบากค่ะ”ในสัญญา ฮั่วซื่อเยวียนระบุไว้อย่างชัดเจนว่าให้เธอเก็บเรื่องความสัมพั

  • เดิมพันหัวใจในเกมวิวาห์   บทที่ 11

    ท่ามกลางสายตาของทุกคนที่มองมาด้วยความรู้สึกหลากหลาย เฉียวซือโหรวเดินกอดอกไปยังโต๊ะทำงานของเจียงชิงชิงเธอชี้นิ้วไปที่เอกสารกองสูงพลางมองด้วยสายตาเหยียดหยามและพูดจาเสียดสี “เลขาเจียง ต้องขอโทษจริง ๆ นะ วันนี้เป็นวันศุกร์แล้ว แต่เอกสารพวกนี้เป็นเอกสารเร่งด่วนทั้งหมดเลย จะให้เลื่อนไปเป็นวันอื่นก็ไม่ได้ด้วย…”“คืนนี้รบกวนคุณทำโอทีทีนะ ก่อนเที่ยงคืนฉันต้องได้รับไฟล์สรุปข้อมูลทั้งหมด โอเคไหม?”ปลายนิ้วของเจียงชิงชิงที่กำลังกดแป้นพิมพ์หยุดชะงักเหอหรงที่ทนดูไม่ได้อีกต่อไปพูดออกหน้าแทน “หัวหน้าเฉียวคะ เอกสารมีเยอะขนาดนี้ ลำพังแค่พวกเราสามคนยังไม่มีปัญญาทำเสร็จก่อนเที่ยงคืนเลยค่ะ แต่นี่แค่ชิงชิงคนเดียว…”เฉียวซือโหรวยิ้มเยาะ “ในเมื่อเป็นห่วงเธอมากขนาดนั้น คุณก็อยู่ช่วยเธอสิคะ”พูดจบเธอก็หันไปหาคนอื่น ๆ ที่อยู่ด้านหลังแล้วถามเชิงเตือนเป็นนัย ๆ ว่า “มีใครอยากอยู่ช่วยเจียงชิงชิงทำงานเหมือนกับเหอหรงไหมคะ?”แผนกเลขานุการเต็มไปด้วยคนฉลาด พวกเขารู้ดีว่าเฉียวซือโหรวจงใจหาเรื่องเจียงชิงชิงหากหนึ่งในพวกเขามีใครลุกขึ้นยืนตอนนี้ คน ๆ นั้นจะได้มีจุดจบเหมือนอย่างเหอหรงแน่นอน…ต้องตายแน่ ๆไม่มีใคร

  • เดิมพันหัวใจในเกมวิวาห์   บทที่ 12

    บ้านของตระกูลฮั่วตั้งอยู่ชานเมือง มันถูกสร้างขึ้นบนภูเขาซึ่งได้ครอบคลุมพื้นที่ภูเขาทั้งลูกสถานที่แห่งนี้มีประวัติศาสตร์มาอย่างยาวนานและถูกทางเมืองหลวงทำการขึ้นทะเบียนเป็นอาคารอนุรักษ์หลังจากออกจากเขตเมืองมา ข้างนอกหน้าต่างก็แทบไม่เห็นคนเลยเมื่อเสียงฝนถูกปิดกั้น ทั้งรถก็เงียบมากจนทำให้เจียงชิงชิงรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาขณะที่เธอกำลังรวบรวมความกล้าที่จะพูดออกมาเพื่อทำลายความเงียบนั้น คนข้าง ๆ เธอก็ชิงพูดขึ้นก่อน “คุณรู้เรื่องราวของตระกูลผมไหม?"เจียงชิงชิงตกตะลึงไปชั่วขณะและหลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เธอก็พยักหน้าอย่างจริงใจเนื่องจากฮั่นจื้อหยวนนอกใจเธอไปคบกับไป๋ซินหย่า เธอจึงได้รู้โครงสร้างของตระกูลฮั่วกรุ๊ปมาไม่น้อยอีกทั้งยังได้ยินบรรดาพนักงานในบริษัทซุบซิบกันด้วยหากบอกว่าไม่รู้เรื่องราวของตระกูลฮั่วก็คงจะดูเสแสร้งไปหน่อยดวงตาของฮั่วซื่อเยวียนขรึมลง ปลายนิ้วของเขาแตะเบา ๆ บนเข่าด้วยความคลุมเครือ “พูดมาซิ”เจียงชิงชิงรู้สึกเหมือนกับเธอกำลังถูกสัมภาษณ์อยู่เธอรีบยืดหลังนั่งตัวตรง และหลังจากนึกย้อนกลับไปอย่างละเอียดแล้ว เธอก็ตอบอย่างกล้าหาญว่า “คุณมีพี่สาวสองคน พี่ชายหนึ่

  • เดิมพันหัวใจในเกมวิวาห์   บทที่ 13

    เสียงอันทรงพลังที่ดังขึ้น ทำให้เจียงชิงชิงตัวสั่นด้วยความกลัวฮั่วซื่อเยวียนแอบตบหลังมือของเธอโดยไม่ให้ใครเห็น เพื่อบอกให้เธอใจเย็นลงสุดท้ายเขาก็มองไปยังชายชราในห้องรับแขกที่แม้จะมีผมขาวเต็มศีรษะแต่ยังดูกระปรี้กระเปร่าแล้วพูดเนิบ ๆ ว่า “คุณพ่อเป็นคนจิตใจดีจะตายไป คงไม่โกรธเพราะเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ แบบนี้หรอกครับ”เจียงชิงชิงประหลาดใจที่ฮั่วซื่อหยวนพูดกับคุณท่านฮั่วแบบนี้แต่คุณท่านฮั่วกลับไม่ได้ไม่พอใจเหมือนที่เธอคิด แถมเขายังหัวเราะออกมาเสียงดังด้วย“เจ้าเด็กเหลือขอ มีแค่แกคนเดียวจริง ๆ ที่กล้าพูดกับฉันแบบนี้”“ในเมื่อแกพาลูกสะใภ้มาเจอฉันแล้ว ฉันก็จะไม่ไปจูจี้จุกจิกกับแกอีก”พูดจบเขาก็โบกมือให้เจียงชิงชิงพร้อมกับยิ้มให้ “เด็กน้อย มาให้ฉันเห็นหน้าหน่อย”เพียงแค่มองจากระยะไกลเมื่อครู่ คุณท่านฮั่วก็รู้สึกว่าเจียงชิงชิงเป็นคนที่น่ามองมากเรื่องการแต่งงานของฮั่วซื่อเยวียนเป็นเรื่องที่คุณท่านฮั่วกังวลมาโดยตลอดหลายปีมานี้เขาได้คิดหาวิธีมากมายแต่ฮั่วซื่อหยวนกลับดื้อด้านและไม่แม้แต่จะเหลียวแลผู้หญิงที่คุณท่านฮั่วหามาให้ด้วยซ้ำและเมื่อได้เห็นว่าหลานในตระกูลกำลังจะแต่งงาน แต่ฮั่วซ

  • เดิมพันหัวใจในเกมวิวาห์   บทที่ 14

    ห้องทำงานคุณท่านฮั่วหยิบกล่องสีแดงใบหนึ่งออกมาจากตู้เซฟ“เสี่ยวเจียงเป็นคนดีใช้ได้ แม้ภูมิหลังครอบครัวของเธอจะดูธรรมดาไปหน่อย แต่เธอก็มีคุณธรรมและความสามารถ”“แล้วเธอก็เป็นเลขาของแกด้วย สามารถช่วยแกทั้งเรื่องงานและเรื่องการใช้ชีวิตได้ เธอเป็นภรรยาที่ดีได้แน่”“แกก็ทำดีกับเธอไว้ล่ะ”ฮั่วซื่อเยวียนทำสีหน้าเฉยเมย ใบหน้าหล่อเหลาของเขาไม่ได้แสดงอารมณ์ใด ๆ มากนัก “คุณพ่อพอใจก็ดีแล้วครับ”คุณท่านฮั่วจ้องมองเขาอย่างไม่พอใจ “ฉันพอใจก็ดีแล้วอะไรของแก นี่แกแต่งงานเพื่อฉันรึไง? ฉันบอกแกไว้เลยนะ ในเมื่อแต่งงานแล้วก็รีบมีลูกซะ”“อย่าปล่อยให้ฉันแก่ตายโดยที่ยังไม่ได้เจอหน้าหลาน ไม่อย่างนั้นฉันคงตายตาไม่หลับ!”ขณะที่พูด คุณท่านฮั่วก็ไอขึ้นมาด้วยความตื่นเต้นดีใจตลอดหลายปีที่ผ่านมา สุขภาพของคุณท่านฮั่วแย่ลงเรื่อย ๆ และยิ่งปีนี้เขาก็นอนโรงพยาบาลไปหลายเดือนแล้วส่งผลให้คนในตระกูลฮั่วว้าวุ่นใจมากยิ่งขึ้นฮั่วซื่อเยวียนรีบเรียกตัวหมอประจำตระกูลมาทันทีเมื่ออาการของคุณท่านฮั่วดีขึ้น เขาก็กลับไปที่ห้องของตัวเอง ซึ่งตอนนี้ก็ดึกมากแล้วในห้องมีเพียงโคมไฟบนโต๊ะทำงานเท่านั้นที่เปิดอยู่ พื้นที่ที่มืด

  • เดิมพันหัวใจในเกมวิวาห์   บทที่ 15

    ใบหน้าของเจียงชิงชิงแดงจนเธอรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะลุกเป็นไฟดวงตาของเธอพร่ามัว ริมฝีปากบางนุ่มของเธอถูกกัดจนดูแดงมากเป็นพิเศษ ซึ่งเธอไม่รู้เลยว่าตัวเองดูไร้เดียงสาและมีเสน่ห์เย้ายวนแค่ไหน“ฉัน...ฉันจะนำเองค่ะ”เจียงชิงชิงรวบรวมความกล้าและเค้นคำตอบนี้ออกมาจากปากของตัวเอง เธอรู้สึกอายมากจนอยากจะใช้นิ้วเท้าขุดหลุมฝังตัวเองเสียตรงนั้นแต่ชายหนุ่มกลับบีบคางของเธอ ทำให้เธอหมดโอกาสหลบหนีเจียงชิงชิงไม่รู้ว่าจะ ‘ขอบคุณ’ ฮั่วซื่อเยวียนอย่างไร เธอเพียงแค่จ้องมองไปที่ดวงตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนาของชายหนุ่มและพูดออกมาโดยไม่ทันคิดตอนนี้เป็นอันชัดเจนว่าเธอไม่มีทางอื่นแล้วถึงอย่างไรนอกจากวิธีนี้ก็เหมือนว่าเธอไม่มีวิธีแสดงความขอบคุณวิธีอื่นแล้วเพราะฮั่วซื่อเยวียนไม่ได้ขาดแคลนอะไรเลย“ได้”เสียงแหบและทุ้มลึกของชายหนุ่มดูวาบหวามเป็นพิเศษเมื่ออยู่ในห้องที่มืดสลัวเจียงชิงชิงยังไม่ทันจะได้ตอบโต้ ฮั่วซื่อเยวียนก็ปล่อยคางของเธอพลางถอยหลังหนึ่งก้าว จากนั้นก็มองเธอด้วยความสนใจ และรอการเคลื่อนไหวต่อไปของเธอเจียงชิงชิงเข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร ทำให้หูของเธอแดงฉ่าราวกับว่ากำลังจะมีเลือดออกเธอ

  • เดิมพันหัวใจในเกมวิวาห์   บทที่ 16

    เจียงชิงชิงรู้สึกอายมากจนแทบอยากจะแทรกแผ่นดินหนีเธอยิ้มแห้ง ๆ แต่จริง ๆ แล้วนิ้วเท้าของเธอกลับกำลังจิกพื้นอยู่ฮั่วซื่อเยวียนอาศัยจังหวะที่คุณท่านฮั่วไม่ได้สนใจเอ่ยเตือนว่า “คุณพ่อกลัวว่าผมจะหานักแสดงมาเล่นละครน่ะสิ เมื่อคืนเขาก็เลยส่องคนมาสอดส่อง”เจียงชิงชิงเอามือปิดหน้าอย่างเขินอาย อยากจะร้องไห้แต่ทำก็ไม่ได้ หากรู้ตั้งแต่แรกเมื่อคืนเธอคงไม่ส่งเสียงดังขนาดนั้นเธอคาดไม่ถึงเลยว่ามันจะเป็นแบบนี้อีกอย่างบ้านเก่าก็ตกแต่งดีขนาดนี้ แต่ทำไมฉนวนกันเสียงถึงได้แย่นักล่ะ!“ไม่ต้องกังวลไป ฉนวนกันเสียงมันดีมาก ไม่ได้ยินอะไรหรอก”เมื่อรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ ฮั่วซื่อเยวียนก็พูดเสริมเจียงชิงชิงรู้สึกสับสน รู้สึกเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง ถ้าอย่างนั้นคุณท่านฮั่วรู้ได้ยังไงกัน…“เมื่อคืนพวกเราปิดไฟในห้องตอนที่ทำเสร็จแล้วน่ะ” ริมฝีปากบางอันเซ็กซี่ของเขาแนบชิดกับหูของเธอ เสียงของเขาที่เปล่าออกมาทุ้มต่ำอยู่ในลำคอเจียงชิงชิงถอนหายใจด้วยความโล่งอกหากแค่สังเกตเวลาเปิดปิดไฟ เธอก็คงไม่ต้องอายมากขนาดนี้ตอนนี้เธอรู้สึกผ่อนคลายลงไปมากแล้วหลังทานอาหารเช้าเสร็จ คุณท่านฮั่วก็ขอให้เจียงชิงชิงอยู่

  • เดิมพันหัวใจในเกมวิวาห์   บทที่ 17

    เสียงเริงร่าของนายท่านฮั่วดังมาจากที่ที่อยู่ไม่ไกล ทำให้เจียงชิงชิงกลับมามีสติอีกครั้งเธอรีบยกกระโปรงเดินเข้าไปหา“คุณพ่อ นี่ใครคะ?”หญิงวัยกลางคนท่าทางสง่างามมองเจียงชิงชิงหัวจรดเท้าด้วยความระแวดระวัง ความไม่พอใจในดวงตาของเธอแทบจะล้นทะลักออกมาเจียงชิงชิงเคยเห็นเธอมาก่อนที่ห้องโถงของฮั่วกรุ๊ปตอนนั้นผู้หญิงคนนี้ได้พาคนหลายคนมาด้วยและตะโกนบอกว่าเธอต้องการพบกับฮั่วซื่อเยวียน แต่ก็ถูกบอดี้การ์ดห้ามเอาไว้ตอนนั้นเจียงชิงชิงบังเอิญผ่านไปและได้ยืนดูเหตุการณ์อยู่ครู่หนึ่ง“ทำไมฉันถึงคุ้นหน้าเธอจัง​?” ฮั่วม่านลี่ขมวดคิ้ว“ม่านลี่ แกรู้จักชิงชิงเหรอ?” คุณท่านฮั่วกำลังจะพูดแต่ก็ถูกฮั่วม่านลี่ขัดจังหวะ “หนูไม่รู้จักค่ะ แต่ตงซวินคงรู้จักเธอแน่”“ตงซวิน นายมาดูหน่อยซิ ผู้หญิงคนนี้เป็นดาราหน้าใหม่ในวงการบันเทิงรึเปล่า? นายเคยเจอเธอไหม?”เจียงชิงชิงตกตะลึงนี่มันเรื่องอะไรกัน?ฮั่วตงซวินหรี่ตามองไปที่เจียงชิงชิงด้วยความดูถูก จากนั้นก็ยิ้มเยาะ “ไม่เคยเจอนะ คุณพ่อของพวกเรานี่ยังตาแหลมเหมือนเดิมเลยนะ! แต่สาวน้อยคนนี้ดูเด็กไปหน่อย เผลอ ๆ อาจจะอายุพอ ๆ กับซินหย่าเลยด้วยซ้ำ นี่คุณพ่อเป็นวัวแก

Bab terbaru

  • เดิมพันหัวใจในเกมวิวาห์   บทที่ 40

    รอยยิ้มบนใบหน้าของเจียงเยวี่ยฝูแข็งค้างไปสองวินาที จากนั้นเธอก็ถามอย่างประจบประแจงต่อไปว่า “คืนนี้ประธานฮั่วต้องทำงานต่อเหรอคะ?”ดูเหมือนเธอจะไม่คิดว่าฮั่วซื่อเยวียนกำลังปฏิเสธเธอจริง ๆ และคิดว่าเขาแค่งานยุ่งเจียงชิงชิงที่อยู่ใต้โต๊ะใจเต้นระรัว หากเจียงเยวี่ยฝูรู้ว่าเธอซ่อนตัวอยู่ตรงนี้ คงจะกลายเป็นเรื่องที่ยุ่งยากไม่น้อยเลย“ที่นี่ไม่ใช่ที่ ๆ คุณควรขึ้นมา”ฮั่วซื่อเยวียนไม่ตอบคำถามของเจียงเยวี่ยฝู แต่กลับพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาทำให้เจียงเยวี่ยฝูตกใจและตระหนักได้ว่าตัวเองอาจจะรุกหนักเกินไปจนทำให้ฮั่วซื่อเยวียนหมดความสนใจรึเปล่า?หรือบางทีเขาอาจจะยังไม่อยากให้คนอื่นรู้เรื่องความสัมพันธ์ของพวกเขาในตอนนี้ ดังนั้นเธอไม่ควรเป็นฝ่ายมาหาเขาก่อนสินะ?เจียงเยวี่ยฝูรู้สึกสับสนขึ้นมา เธอควรจะรอฮั่วซื่อเยวียนเรียกมาอย่างเงียบ ๆ แทนที่จะมาทำตัวออดอ้อนแบบนี้ใช่ไหม?“ออกไป”เมื่อเห็นเจียงเยวี่ยฝูยืนนิ่งอยู่ที่เดิม ฮั่วซื่อเยวียนก็ส่งเสียงคำรามอย่างเหลืออด“ขอโทษค่ะประธานฮั่ว ฉันแค่อยากขอบคุณและเลี้ยงข้าวคุณเท่านั้น ฉันไม่ได้ตั้งใจนะคะ ฉันจะไปแล้วค่ะ จะไปเดี๋ยวนี้...”เจียงเยวี่ยฝูไม่กล้าทำ

  • เดิมพันหัวใจในเกมวิวาห์   บทที่ 39

    หึง…หึงอย่างนั้นเหรอ?เจียงชิงชิงเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ มันจะเป็นไปได้อย่างไร!แน่นอนว่าเธอรู้ว่าตัวเองไม่ได้หึง แต่ฮั่วซื่อเยวียนกลับคิดว่าเธอหึงเนี่ยนะ!พระเจ้า ทำไมพวกผู้ชายถึงชอบหลงตัวเองกันจัง“ประธานฮั่วคะ ถ้าคุณชอบน้องสาวของฉันจริง ๆ ฉันก็จะจับคู่ให้ แล้วก็จะเป็นฝ่ายยกเลิกสัญญาให้ด้วย ขอแค่คุณให้คุณยายของฉันได้อยู่ที่...”ยังไม่ทันที่เจียงชิงชิงจะได้พูดคำขอร้องจนจบประโยค ฮั่วซื่อเยวียนก็ขัดจังหวะเธอ “ผมไม่ได้สนใจเจียงเยวี่ยฝู”เจียงชิงชิงตกตะลึงไปชั่วขณะ และเมื่อเธอเห็นสีหน้าจริงจังของชายหนุ่ม เธอก็สงสัยขึ้นมาทันทีว่าตัวเองเข้าใจผิดจริง ๆ เหรอ“ประวัติเธอแย่ถึงขนาดนั้น การที่เธอก็ถูกรับเข้ามาฝึกงานที่ฮั่วกรุ๊ปนี่ก็เพราะผมเห็นแก่คุณ” ฮั่วซื่อเยวียน อธิบายเขาได้อธิบายเรื่องนี้ไปแล้วครั้งหนึ่ง เขาจึงไม่รู้ว่าทำไมเจียงชิงชิงถึงได้เข้าใจผิดอีก“แต่ว่า…”เจียงชิงชิงเม้มริมฝีปากแล้วพูดว่า “ประธานฮั่ว หลังจากวันรุ่งขึ้นที่พวกเราแต่งงานกันฉันก็เกือบถูกไล่ออกนะคะ คุณบอกว่าคุณเป็นคนที่มีความยุติธรรมและไม่ลำเอียง ทุกอย่างจะดูกันที่ความสามารถในการทำงาน แล้วคุณจะรับเจียงเยว

  • เดิมพันหัวใจในเกมวิวาห์   บทที่ 38

    ลมหายใจร้อน ๆ ของเขารดตรงบริเวณคอของเธอเจียงชิงชิงที่รู้สึกร้อนเหมือนโดนลวกก็เอื้อมมือผลักชายที่อยู่ตรงหน้าออกไปโดยไม่รู้ตัว จากนั้นก็สบตากับเขาด้วยความไม่พอใจ“ทำไมครับ?”การต่อต้านที่อธิบายไม่ได้ของเจียงชิงชิงทำให้ฮั่วซื่อเยวียนไม่พอใจมากยิ่งขึ้นเจียงชิงชิงรู้สึกสับสนขึ้นมากับสถานการณ์ในตอนนี้ฮั่วซื่อเยวียนอยากจะยกเลิกสัญญากับเธอไม่ใช่เหรอ?เขาสนใจเจียงเยวี่ยฝูไม่ใช่รึไง?“ท่านประธานฮั่ว ฉัน...”เจียงชิงชิงอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็หยุดชะงัก คำพูดนั้นมันมาอยู่ที่ปากของเธอแล้ว แต่เธอก็ไม่รู้จะพูดออกไปอย่างไรแต่ฮั่วซื่อเยวียนกลับไม่ได้รู้สึกโกรธ ดวงตาสีดำสนิทของเขาจับจ้องไปที่เธอ เขาสังเกตเห็นแล้วว่าวันนี้จิตใจของเธอไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัว“คุณอยากจะพูดอะไร” เขาถามเขาหวังว่าเจียงชิงชิงจะพูดสิ่งที่ตัวเองคิดออกมาบ้างแทนที่จะเอาแต่เก็บไว้ในใจเหตุผลที่เขาเลือกเธอยังมีอีกข้อหนึ่ง คือเธอดูเป็นคนที่มีจิตใจบริสุทธิ์ ดูไม่เหมือนผู้หญิงเจ้าเล่ห์เมื่อเห็นว่าเขากำลังให้ ‘ทางออก’ แก่เธอ เจียงชิงชิงก็คิดว่าบางทีฮั่วซื่อเยวียนอาจหวังให้เธอเป็นฝ่ายเอ่ยเรื่องนี้ขึ้นมาก่อนเพื่อที่

  • เดิมพันหัวใจในเกมวิวาห์   บทที่ 37

    หากเฉียวซือโหรวคิดจะมาหาเรื่องทีหลัง เธอก็ยังมีเหตุผลที่เพียงพอเพียงแต่เจียงชิงชิงรู้สึกสับสนขึ้นมา เธออยู่ที่นี่มาสองชั่วโมงแล้ว แต่ฮั่วซื่อเยวียนก็เอาแต่ทำงานโดยที่ยังไม่ได้พูดเรื่องยกเลิกสัญญากับเธอเลยหรือว่าเขาจะไม่คุยเรื่องส่วนตัวในเวลาทำงาน ไว้รอคุยตอนเลิกงานอย่างนั้นเหรอ?เจียงชิงชิงรู้สึกเหมือนกำลังนั่งอยู่บนพรมที่ทอด้วยเข็ม เธอใจลอยคิดนั่นนี่ตลอดเวลาที่นั่งจัดเรียงข้อมูล ซึ่งส่งผลให้ประสิทธิภาพการทำงานของเธอลดลงกว่าปกติพระอาทิตย์ค่อย ๆ ตกดิน และออฟฟิศใหญ่ก็เริ่มมืดลงฮั่วซื่อเยวียนปิดโน๊ตบุ้คเสียงดังปึ๊ก ทำเอาเจียงชิงชิงถึงกับต้องหันมามองจากนั้นทั้งสองก็มองหน้ากันเจียงชิงชิงกังวลว่าฮั่วซื่อเยวียนจะคิดว่าเธอเอาแต่นั่งเหม่อ เธอจึงรีบหันไปดูหน้าจอคอมพิวเตอร์ ทันใดนั้นก็ได้เขาพูดเสียงเนิบ ๆ ว่า“ทำเสร็จรึยัง?”เจียงชิงชิงตอบว่า “อีกประมาณสิบห้านาทีค่ะ ขอโทษนะคะท่านประธานฮั่ว พอดีว่าช่วงบ่ายนี้ฉันง่วงนิดหน่อยก็เลยทำงานช้า ขออภัยที่ทำให้คุณเสียเวลาค่ะ”เธอคิดว่าที่ฮั่วซื่อเยวียนปิดคอมพิวเตอร์เพราะความล่าช้าของเธอทำให้เขาไม่สามารถทำงานต่อได้ ดังนั้นตอนนี้เธอจึงเริ่มกัง

  • เดิมพันหัวใจในเกมวิวาห์   บทที่ 36

    “นี่เขาไม่รุกอะไรเลยเหรอ?”เหอหรงมีท่าทีประหลาดใจและพูดว่า “แต่ก็จริงอยู่ ผู้ช่วยซูยุ่งขนาดนั้น แถมยังทำโอทีอยู่บ่อย ๆ คงไม่มีเวลาไปเดทกับเธอหรอก”เจียงชิงชิงรู้สึกขบขันคาดไม่ถึงว่าเหอหรงจะเข้าใจผิดว่าซูฝานชอบเธอและก็ไม่ใช่เรื่องแปลกเช่นกันเพราะตอนที่ซูฝานกำลังทานอาหารเมื่อครู่ เขาถามไถ่สุขภาพของเธอด้วยความเป็นห่วง ต้องรู้ไว้ว่าซูฝานแทบจะเป็นเหมือนมนุษย์หุ่นยนต์ในบริษัทแล้ว เขาทั้งบ้างานและมักจะรักษาระยะห่างจากทุกคน เป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะใส่ใจเพื่อนร่วมงานคนอื่น ๆ มากขนาดนี้“เสี่ยวหรง เธออาจจะเข้าใจผิดก็ได้ ผู้ช่วยซูก็แค่ถามไปอย่างนั้นแหละ...”เจียงชิงชิงพยายามเปลี่ยนหัวข้อสนทนา แต่ก็ถูกเหอหรงขัดจังหวะ “จะเข้าใจผิดได้ยังไง! เขาคงสนใจเธอแน่ ๆ ผู้ช่วยซูเขาหัดใส่ใจคนอื่นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันล่ะ?”“ชิงชิง ฉันคิดว่าเธอกับผู้ช่วยซูเป็นคู่ที่เหมาะสมกันนะ และผู้ช่วยซูก็เป็นคนสนิทของประธานฮั่วด้วย ถ้าได้คบกับผู้ช่วยพิเศษซู ต่อไปเธอก็จะมีที่มั่นคงในฮั่วกรุ๊ป และผู้อำนวยการเฉียวจะไม่สามารถรังแกเธอได้อีกต่อไป!”เจียงชิงชิงรู้สึกอึดอัดมากเธอรู้ว่าที่เหอหรงพูดแบบนี้ก็เพราะหวังดีกับ

  • เดิมพันหัวใจในเกมวิวาห์   บทที่ 35

    ในหัวของเธออดไม่ได้ที่จะนึกถึงภาพต่าง ๆ เมื่อคืนนี้ ฮั่วซื่อเยวียนเริ่มเล่นท่ายาก ซึ่งนั่นทำให้เธอเหนื่อยมากและไม่เหลือเรี่ยวแรงที่จะรับมือกับเขาแล้วจริง ๆเจียงชิงชิงไม่พูดอะไรและทานอาหารอย่างเงียบ ๆเหอหรงเองก็ไม่กล้าพูดอะไรทันใดนั้นซูฝานก็พูดขึ้นว่า“เลขาเจียง ทำไมหน้าคุณแดงจัง ไม่สบายรึเปล่าครับ?”ซูฝานสังเกตเห็นการบอกใบ้เป็นนัย ๆ ของฮั่วซื่อเยวียน จึงถามเจียงชิงชิงด้วยความกังวลเป็นพิเศษเจียงชิงชิงที่กลับมาได้สติส่ายหัวอย่างรวดเร็ว สายตาของเธอมองไปที่ฮั่วซื่อเยวียนโดยไม่รู้ตัว จากนั้นใบหน้าของเธอก็แดงก่ำยิ่งขึ้นเมื่อครู่ตอนที่เธอกำลังคิดฟุ้งซ่าน เธอได้คิดถึงภาพต่าง ๆ ที่ไม่เหมาะสำหรับเด็ก จึงทำให้หน้าของเธอแดงขึ้นอย่างผิดปกติยิ่งซูฝานถามแบบนี้ เธอก็ยิ่งอายมากกว่าเดิม“เปล่าค่ะเปล่า แค่โรงอาหาร...คนเยอะ แล้วก็ร้อนนิดหน่อยค่ะ” เจียงชิงชิงปฏิเสธอย่างรวดเร็ว“ถ้าอย่างนั้นก็ดีแล้วครับ” ซูฝานถอนหายใจด้วยความโล่งอกและมีท่าทีพอใจหากเกิดอะไรขึ้นกับเจียงชิงชิงที่เป็นคุณนายของท่านประธานคนนี้ เดี๋ยวเขาคงต้องได้วิ่งไปหาซื้อหยูกยามาให้แน่นอน เขายังมีงานที่ต้องทำอีกเยอะเชียวนะฮั

  • เดิมพันหัวใจในเกมวิวาห์   บทที่ 34

    ขณะที่เจียงชิงชิงกำลังสับสน จู่ ๆ เธอก็เห็นเงาร่างที่งดงามวิ่งไปหยุดอยู่ตรงหน้าฮั่วซื่อเยวียนและคน ๆ นั้นก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเจียงเยวี่ยฝูที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เธอเมื่อครู่“ประธานฮั่วคะ!”เจียงเยวี่ยฝูเรียกด้วยความสนิทสนมแล้วกล่าวว่า “ขอบคุณนะคะประธานฮั่ว ขอบคุณที่รับฉันเข้าทำงาน ฉันจะตั้งใจทำงานและจะไม่ทำให้ประธานฮั่วผิดหวังแน่นอนค่ะ!”เจียงเยวี่ยฝูโตมามีรูปร่างที่ดีมาก หน้าอกใหญ่ ๆ ที่ยื่นออกมาของเธอ ประกอบกับเสื้อไหมพรมรัดรูปที่เว้นกระดุมสองเม็ดแรกเอาไว้ ซึ่งทำให้ภาพทิวทัศน์ที่เห็นนั้นดูน่าตื่นตาตื่นใจมากแค่มองแบบนี้ก็อาจทำให้คนจินตนาการอะไรหลายอย่างได้ง่ายมากเจียงเยวี่ยฝูมีคนมาตามจีบไม่เคยขาดตั้งแต่มัธยมปลาย ดังนั้นเธอจึงมั่นใจในตัวเองมาก โดยเฉพาะในเรื่องรูปร่างของเธอเพราะเธอมีหุ่นที่ดีกว่าผู้หญิงส่วนใหญ่เธอรู้ว่าการที่ตัวเองได้เข้าทำงานที่ฮั่วกรุ๊ปทั้ง ๆ ที่มีวุฒิการศึกษาเท่านี้เป็นเพราะฮั่วซื่อเยวียนเป็นคนสั่งอย่างแน่นอนฮั่วซื่อเยวียนคงจะสะดุดตาเธอเข้าและสนใจเธอขึ้นมา นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงรับเธอเข้าทำงานในฮั่วกรุ๊ปเมื่อครู่เธอก็รู้สึกขอบคุณเจียงชิงชิงมากที่มาได้

  • เดิมพันหัวใจในเกมวิวาห์   บทที่ 33

    เธอกำลังเดิมพันเดิมพันว่าฮั่นจื้อหยวนจะไม่กล้าเสี่ยงเพราะงานแต่งงานที่ใกล้จะมาถึง“เธอ!”ฮั่นจื้อหยวนกัดฟันจนฟันแทบแตก เขาก็ไม่กล้าไปฟ้องจริง ๆ นั่นแหละเขาต้องพยายามไปตั้งเท่าไรกว่าจะจีบไป๋ซินหย่าติด อีกทั้งตระกูลไป๋ก็ไม่ชอบใจเขาสักเท่าไรด้วย ถ้าตระกูลฮั่วรู้ว่าเขาเคยคบกับเจียงชิงชิง มันอาจจะส่งผลกระทบกับการแต่งงานของเขากับไป๋ซินหย่าก็ได้ถ้าเป็นแบบนั้นเดี๋ยวมันจะได้ไม่คุ้มเสียเอา“เจียงชิงชิง เรื่องมันยังไม่จบแค่นี้หรอกนะ!”ฮั่นจื้อหยวนพูดด้วยถ้อยคำรุนแรงและวางสายด้วยความโกรธเขาได้ยินเรื่องของฮั่วซื่อเยวียนจากไป๋ซินหย่ามาไม่น้อย ซึ่งหนึ่งในนั้นคือเรื่องที่ฮั่วซื่อเยวียนไม่เคยสนใจผู้หญิงเลย และพยายามรักษาระยะห่างจากคนอื่นด้วยการที่เจียงชิงชิงแต่งงานกับอีกฝ่ายได้นั้น ต้องเป็นเพราะเธอมีความสัมพันธ์กับฮั่วซื่อเยวียนมานานแล้วแน่นอนไม่แน่ว่าอาจจะนานกว่าเวลาที่เขาคบกับไป๋ซินหย่าเสียอีก!เมื่อคิดขึ้นมาได้ว่าตัวเองถูกเจียงชิงชิงหลอกมานาน อีกทั้งต่อมาตอนที่อยู่ตระกูลฮั่วเขาก็ต้องมาเรียกเธออย่างนอบน้อมว่า ‘อาสะใภ้เล็ก’ อีก เขาก็รู้สึกเหมือนมีก้อนความโกรธอัดแน่นอยู่ในอก ที่จะกลืนล

  • เดิมพันหัวใจในเกมวิวาห์   บทที่ 32

    ก่อนที่เจียงชิงชิงจะหลับไป เธอก็นึกถึงปัญหาหนึ่งขึ้นมาตอนนี้ตัวเธอถูกเฉียวซือโหรวรังแกในตอนกลางวันที่ทำงาน ส่วนตอนกลางคืนก็ต้อง ‘ทำโอที’ และยังถูกฮั่วซื่อเยวียนเอาจับกดอีก ดูเหมือนว่าร่างกายเล็ก ๆ ของเธอจะเริ่มรับไม่ไหวแล้วนอกจากนี้ ประธานฮั่วก็มีเรี่ยวแรงเยอะผิดมนุษย์มนาด้วยถ้าเป็นอย่างนี้ไปนาน ๆ เข้าจะทำอย่างไรดีล่ะ?ตอนนี้เธอกำลังรอให้ประจำเดือนมาเร็ว ๆ เพื่อที่เธอจะได้พักผ่อนสักสองสามวันและผ่อนคลายลงไปได้บ้างส่วนเรื่องที่เธอถูกเฉียวซือโหรวเพ่งเล็งนั้น เธอไม่มีความคิดที่จะบอกฮั่วซื่อเยวียน หลังจากที่มีประสบการณ์ครั้งก่อนแล้ว เห็นได้ชัดว่าครั้งนี้เฉียวซือโหรวเตรียมตัวมาเป็นอย่างดีแม้เธอจะเอาไปฟ้องฮั่วซื่อเยวียน เฉียวซือโหรวก็จะบอกฮั่วซื่อเยวียนถึงเหตุผลที่ตัวเองจัดการแบบนี้และเตรียมคำพูดไว้รอแล้วยิ่งไปกว่านั้นเจียงชิงชิงก็รู้ดีว่าตอนนี้ตัวเองไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดเรื่องพวกนี้กับฮั่วซื่อเยวียนเพราะถึงอย่างไรทั้งสองคนก็มีความสัมพันธ์กันตามสัญญา ไม่ใช่สามีภรรยากันจริง ๆ สักหน่อยและเฉียวซือโหรวก็เป็นหัวหน้างานโดยตรงของเธอในบริษัท ดังนั้นตามหลักแล้วเธอควรตั้งใจปฏิบัติตามคำ

Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status