ความสดใสของคุณธนา

ทันทีที่ประตูรถถูกเปิดออก ธนาก้าวนำเจนเข้าไปนั่งเบาะหลังอย่างรวดเร็ว ราวกับไม่ต้องการให้ใครมีเวลาสังเกตหรือมองมากเกินไป ลูกน้องของเขาปิดประตูเบาๆ ก่อนที่รถจะเคลื่อนตัวออกไป

เมื่อกระจกกั้นระหว่างส่วนคนขับและเบาะหลังเลื่อนขึ้น เจนยังไม่ทันได้พูดอะไร ธนาก็เอื้อมมือดึงเอวบางของเธอเข้ามาใกล้ ร่างเล็กเซมาปะทะกับอกกว้างของเขา

"ธนา! คุณจะทำอะไร—" เสียงของเธอถูกกลืนหายไปทันทีที่เขาประกบจูบลงมาอย่างเร่าร้อน

จูบรุนแรงที่เต็มไปด้วยแรงอารมณ์ของเขาทำให้เธอตกใจ มือเล็กดันอกเขาเพื่อพยายามผลักออก แต่ธนาไม่เปิดโอกาสให้เธอหนี เขาใช้มืออีกข้างประคองต้นคอของเธอไว้แน่น บังคับให้เธอยอมเปิดปาก และทันทีที่เธออ่อนแรงลง ลิ้นร้อนของเขาก็แทรกเข้าไปเกี่ยวกระหวัด

เจนพยายามหันหน้าหนี แต่การจูบของเขาทำให้เธอแทบหมดแรง มือที่ผลักเขาในตอนแรกกลับกลายเป็นจิกที่เสื้อของเขาแน่น เธอรู้สึกถึงลมหายใจร้อนแรงของเขาที่ทำให้เธอแทบหยุดหายใจ

เมื่อเขาถอนจูบออก ดวงตาคมของธนาก็มองเธออย่างพอใจ ริมฝีปากของเขายังแต้มยิ้มมุมปากเล็กๆ

"นี่คือการลงโทษ ที่เธอแต่งตัวแบบนั้นออกมาให้คนอื่นมอง" เขาพูดเสียงต่ำ หายใจยังไม่เป็นปกติ

เจนมองเขาด้วยดวงตาที่มีทั้งความโมโหและความหวั่นไหว เธอพยายามรวบรวมความกล้าเพื่อตอบโต้ "คุณไม่มีสิทธิ์มาหวงแบบนี้ ฉันไม่ใช่สมบัติของคุณ"

ธนายิ้มยั่ว "แต่เธอก็ไม่ได้ปฏิเสธเมื่อกี้" เขาพูดขณะใช้นิ้วโป้งไล้ริมฝีปากของเธอเบาๆ ที่ยังบวมเจ่อจากจูบของเขา

เจนรีบผลักมือเขาออก "คุณมันเอาแต่ใจ!"

"และเธอก็รู้ว่าฉันจะเอาแต่ใจมากกว่านี้ ถ้าเธอไม่เชื่อฟัง" เขาตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่ทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้นอีกครั้ง

พูดจบก็ก้มลงประกบจูบเธออีกครั้ง คราวนี้ไม่ใช่การบังคับ แต่เป็นการจูบที่เต็มไปด้วยความอยากและความต้องการที่ไม่อาจซ่อนเร้น

เจนที่ยังคงรู้สึกอึดอัดใจจากการกระทำของเขาในตอนแรก กลับรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่ทำให้เธอเริ่มยอมรับการจูบของเขา เธอไม่สามารถปฏิเสธได้อีกแล้ว เมื่อลิ้นร้อนของธนาค่อยๆ สอดแทรกเข้ามาในปากของเธอและเริ่มลูบไล้ เธอตอบรับอย่างช้าๆ ปากของเธอเคลื่อนไหวตามจังหวะที่เขาต้องการ มือของเขาจับต้นคอเธอแน่นขึ้น เสียงครางต่ำในลำคอของเขาแสดงถึงความพอใจ

ธนาไม่สามารถปิดบังความรู้สึกที่พลุ่งพล่านในตัวเองได้เมื่อรู้ว่าเธอตอบรับการจูบครั้งนี้ เขาครางในลำคอเบาๆ และกระชับตัวเธอเข้ามาใกล้มากขึ้น

"ดีมาก เจน... แบบนี้ฉันชอบ" ธนาพูดเสียงต่ำ เมื่อลิ้นของเขาและของเธอพันกันอย่างไม่รีบร้อน เขาครางอีกครั้งราวกับจะบอกให้เธอรู้ว่าความพอใจของเขาไม่อาจควบคุมได้

เจนรู้สึกถึงแรงดึงดูดที่รุนแรงจากเขา แต่มันก็ทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงไปกับเขา เธอเองก็ไม่สามารถหยุดตัวเองจากการตอบสนองได้เหมือนกัน

ธนาผละออกจากจูบอย่างช้าๆ สายตาของเขายังคงจดจ่อกับเจน ก่อนที่มือหนาของเขาจะยกขึ้นดึงเธอให้ซบลงที่อกกว้างของเขา ปลอบประโลมเธออย่างอ่อนโยน ซึ่งตรงข้ามกับความร้อนแรงที่เพิ่งผ่านมา

"พอก่อน..." เขาพูดเสียงต่ำ ดึงเธอเข้ามาใกล้ ราวกับจะคอยปกป้องไม่ให้เธอหลุดพ้นจากอ้อมแขนของเขา "เดี๋ยวอดใจไม่ไหว ไม่ได้ไปไหนกันพอดี "

เจนรู้สึกถึงแรงกอดที่อบอุ่นและหนักแน่นของเขา และถึงแม้จะยังมีความรู้สึกต่อต้านในใจ แต่ความอบอุ่นจากธนาทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยในแบบที่ไม่เคยรู้มาก่อน

เธอซบหน้าลงกับอกของเขาในขณะที่ยามนี้ธนาเองก็ไม่พูดอะไรเพิ่มเติม แค่ให้เวลาเธอหายใจและค่อยๆ ปรับตัว

"อย่าทำตัวน่ารำคาญนักเลย" เขาพูดเบาๆ กดจูบลงบนมวยผมของเธออย่างอ่อนโยน แต่ก็ยังมีแววตาที่ดูเป็นเจ้าของอยู่ในนั้น

เจนพยายามบังคับให้ตัวเองสงบ แต่ความรู้สึกที่อัดแน่นในใจกลับยิ่งรุนแรงขึ้นกับการกระทำของเขา

ธนาเดินตามเจนเข้ามาในตลาดซากาเรลล่าอย่างเสียไม่ได้ บรรยากาศที่เต็มไปด้วยเสียงอึกทึก คนเดินขวักไขว่ และกลิ่นหอมหลากหลายลอยมากระทบประสาทสัมผัสทุกทิศทาง ไม่ใช่ที่ที่เขาคุ้นเคยเลย แต่เธอกลับดูสนุกสนานเหมือนเด็กน้อยในสวนสนุก

“นี่น่ะเหรอที่เธออยากมา” ธนาถามพลางถอนหายใจเบาๆ ในใจคิดว่าแทนที่เธอจะร้องขอไปยังร้านเพชรหรือแบรนด์เนมหรูๆ เหมือนที่ผู้หญิงทั่วไปเขาทำกัน แต่สิ่งที่เจนเลือกกลับทำให้เขาประหลาดใจ

“ใช่สิ ฉันชอบนะ บรรยากาศแบบนี้มันมีเสน่ห์ดีออก” เจนหันมายิ้มให้เขา รอยยิ้มสดใสนั่นทำเอาเขาเผลอหยุดมองไปชั่วครู่

ธนาส่ายหน้าเบาๆ แต่ไม่พูดอะไร เขายกมือใหญ่กุมมือเธอไว้แน่นเมื่อคนในตลาดเดินเบียดมาใกล้ ใช้ร่างสูงใหญ่บังเธอไว้ทุกครั้งที่เห็นคนเดินเฉียดเข้ามา เขาไม่เคยชอบความวุ่นวาย แต่ถ้าเป็นเธอ เขายอมให้มันกลายเป็นข้อยกเว้น

“คุณทำหน้าเหมือนกำลังจะไปรบเลย” เจนแหย่เขาแล้วหัวเราะ รอยยิ้มสดใสนั่นดึงดูดสายตาคนรอบข้างจนหลายคนเหลียวมอง ธนามองเธอแวบหนึ่งก่อนจะพูดเสียงเรียบ

“ฉันแค่ไม่อยากให้เธอโดนชน อย่าปล่อยมือฉันล่ะ”

เจนหัวเราะเบาๆ แต่ก็ยอมจับมือเขาไว้แน่น เดินไปหยุดที่ร้านขนมร้านหนึ่ง เธอหยิบขนมสัปปะรดออกมาแล้วยื่นให้เขา “ลองดูสิ นี่แหละรสชาติของมาเก๊าตามที่เขาบอกในเน๊ต”

ธนารับขนมมาถือไว้ มองเธออย่างลังเล แต่เมื่อกัดเข้าไปคำแรก รสหวานหอมที่แทรกความกรอบเบาๆ ก็ทำให้เขาอดพยักหน้าไม่ได้ “อร่อยเหมือนที่เธอพูดจริงๆ”

“ก็บอกแล้วไง” เธอยิ้มกว้าง รอยยิ้มนั่นทำให้เขารู้สึกแปลก มันเหมือนเขาได้เห็นด้านที่บริสุทธิ์ที่สุดของเธอ ด้านที่ไม่มีคำว่าเพชรพลอยหรือกระเป๋าแบรนด์เนมเข้ามาเกี่ยวข้อง

พวกเขาเดินลึกเข้าไปในตลาด เจนหยุดชิมอาหารหลายอย่าง ทั้งลูกชิ้นปลาทอด ขนมอบต่างๆ และไม่ลืมที่จะลากเขาให้ลองทุกอย่าง เธอหัวเราะสดใสเมื่อเห็นเขาทำหน้าแปลกใจเวลาลองอาหารแปลกใหม่ ธนาไม่ได้พูดอะไรนอกจากยอมเดินตามใจเธอไป

ระหว่างที่เธอก้มมองสินค้าในร้านขายของที่ระลึก ธนากลับแอบมองเธอแทน บรรยากาศรอบตัวช่างแตกต่างจากทุกสิ่งที่เขาเคยชิน แต่ความรู้สึกที่เกิดขึ้นในใจกลับชัดเจนยิ่งขึ้นเรื่อยๆ

เขาจับมือเธอแน่นขึ้นเมื่อเห็นคนเดินเบียดเข้ามาอีกครั้ง “อย่าลืมนะ ว่าฉันอยู่ตรงนี้”

เจนเงยหน้ามองเขา รอยยิ้มบนใบหน้าค่อยๆ เปลี่ยนเป็นความอบอุ่น “รู้แล้วค่ะ คุณธนา”

เสียงรอบข้างยังคงวุ่นวาย แต่ในสายตาของธนา เจนคือความสงบสุขเดียวในวันที่แสนวุ่นวายนี้

เจนหลับสนิทพิงเบาะรถ ดวงหน้าเนียนใสที่ตอนนี้ไร้เครื่องสำอางยิ่งดูน่ามองในแสงไฟจากถนนยามค่ำคืน ธนาหันไปมองเธอ รอยยิ้มบางๆ เผลอปรากฏขึ้นโดยไม่รู้ตัว

“คงเหนื่อยล่ะสิ เจ้าดื้อ” เขาพึมพำเบาๆ ส่ายหน้าอย่างเอ็นดู แต่ในใจลึกๆ กลับรู้สึกอุ่นวาบเมื่อเห็นเธออยู่ในสภาพที่ไร้การป้องกันแบบนี้

มือใหญ่ยื่นไปแตะแก้มของเธอเบาๆ นิ้วหัวแม่มือไล้ไปตามผิวแก้มที่นุ่มนิ่ม รอยยิ้มขี้เล่นแฝงความหวงแหนปรากฏบนใบหน้าคม “ให้ตายเถอะ... ใครอนุญาตให้หลับน่ารักขนาดนี้ห๊ะ?”

ธนาเอนตัวเข้ามาใกล้ ก่อนจะยกเธอขึ้นในอ้อมแขนอย่างง่ายดาย ร่างเล็กที่ตอนนี้ดูเหมือนตุ๊กตาตัวน้อยทำให้เขาต้องหัวเราะเบาๆ อย่างอดไม่ได้ ขณะที่เดินผ่านล็อบบี้โรงแรม รู้สึกถึงสายตาหลายคู่ที่มองมา

“มองอะไรกัน?” ธนาพึมพำกับตัวเองเบาๆ แต่กลับกอดเธอแน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว ทำให้ใบหน้าของเจนซุกอยู่กับแผงอกกว้างของเขาแนบแน่นขึ้น

เมื่อถึงห้องพักส่วนตัวบนชั้นสูงสุดของคาสิโน ธนาวางเธอลงบนโซฟานุ่มอย่างระวัง ห่มผ้าให้เธอ แล้วนั่งลงข้างๆ จ้องมองใบหน้าของเธอด้วยสายตาอ่อนโยน

“เธอนี่นะ น่ารักจนอยากหยิกให้ตื่นจริงๆ” เขาพูดเบาๆ พลางโน้มตัวลงไปใกล้ กดจมูกแตะแก้มเธอเบาๆ เหมือนการลงโทษน้อยๆ ที่เธอปล่อยให้ตัวเองน่ารักเกินเหตุ

เมื่อเจนขยับตัวนิดหน่อยเหมือนจะตื่น ธนากลับหัวเราะหึๆ ในลำคอ ก่อนจะกดจูบลงบนหน้าผากของเธอเบาๆ หนึ่งครั้ง “หลับไปเถอะ ฉันยอมแพ้แล้ววันนี้”

เขาขยับตัวลงนั่งพิงโซฟา มือใหญ่ยื่นไปลูบผมของเธอเบาๆ ไม่ละสายตาออกจากใบหน้าที่ตอนนี้ดูสงบน่ารักที่สุดในโลกสำหรับเขา