สาวน้อยแสนพยศ

เมื่อธนาพาเจนเข้ามาในห้องชุดสุดหรู เธอรู้สึกเหมือนเข้าไปในอาณาจักรส่วนตัวที่ใหญ่ยิ่งกว่าที่คิดไว้ แต่ความกว้างขวางนั้นกลับไม่ทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลาย กลับกัน มันยิ่งทำให้เธอรู้สึกอึดอัดใจมากขึ้น เมื่อมองไปรอบๆ ความรู้สึกแรกที่ประสบคือความอลังการของการตกแต่งที่มีสไตล์โมเดิร์นทันสมัย เพดานสูงโปร่งให้ความรู้สึกเปิดกว้าง มีไฟ LED ที่ติดตั้งอยู่รอบๆ ส่องสว่างอย่างอ่อนโยน เพิ่มบรรยากาศให้ดูอบอุ่นและน่าหลงใหล ผนังของห้องถูกตกแต่งด้วยสีขาวสะอาดตา ตัดกับเฟอร์นิเจอร์ไม้เนื้อดีที่มีลวดลายสวยงาม ดูมีเอกลักษณ์

โซฟาขนาดใหญ่ตั้งอยู่กลางห้อง มีผ้าห่มเนื้อหนานุ่มสีเบจคลุมอยู่ บนโต๊ะกาแฟเป็นกระจกใสที่สะท้อนภาพด้านบน ทำให้ห้องดูกว้างขวางยิ่งขึ้น ราวกับว่าทุกอย่างดูเรียบหรูแต่ไม่ทิ้งความอบอุ่น ที่มุมหนึ่งมีโต๊ะอาหารไม้ยาวซึ่งตั้งอยู่กลางห้อง พร้อมด้วยเก้าอี้หุ้มหนังที่ออกแบบมาอย่างสวยงาม ชวนให้นึกถึงการรับประทานอาหารในค่ำคืนที่เต็มไปด้วยบรรยากาศโรแมนติก

ในห้องมีบาร์เครื่องดื่มที่จัดเตรียมไว้อย่างดี ตั้งอยู่ในมุมที่มีแสงไฟสลัวๆ กระจกที่เต็มไปด้วยขวดเครื่องดื่มนำเข้าที่สวยงาม ข้างๆ มีเครื่องชงกาแฟหรูหราที่พร้อมให้บริการทุกเมื่อ หัวใจสำคัญของห้องคือเตียงนอนขนาดคิงไซส์ที่ตั้งอยู่ในห้องนอน มีผ้าปูที่นอนสีขาวสะอาดตาและหมอนหนุนที่มีความนุ่มนวล ราวกับเชิญชวนให้เธอผ่อนคลาย

ที่หน้าต่างบานใหญ่ มองออกไปเห็นวิวของคาสิโนที่สว่างไสวในยามค่ำคืน แสงไฟจากคาสิโนทำให้บรรยากาศดูมีชีวิตชีวา เสียงเพลงจากด้านล่างพัดมาเบาๆ ทำให้เจนรู้สึกถึงความตื่นเต้นที่กำลังจะเกิดขึ้นในคืนแห่งความโชคดีนี้ เมื่อเจนถามขึ้นอย่างไม่แน่ใจ 

“มีแค่ห้องนอนเดียวเหรอ? แล้วคุณจะให้ฉันนอนที่ไหน?” 

น้ำเสียงของเธอดูเหมือนจะเจือด้วยความวิตกกังวล ธนาเงยหน้าขึ้นจากการสำรวจห้อง และหันมาสบตากับเธอด้วยสีหน้าเรียบเฉย แต่แฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์

“ก็นอนกับฉันน่ะสิ” เขาตอบด้วยน้ำเสียงที่ไม่มีความลังเล ราวกับว่าเป็นเรื่องธรรมดา

เจนรู้สึกถึงแรงกดดันจากคำตอบนั้น ใจของเธอเต้นแรง เธอไม่แน่ใจว่าจะตอบกลับยังไงดี แต่คำพูดนั้นทำให้รู้สึกได้ถึงอากาศที่เริ่มหนาวเย็นขึ้นในห้องที่หรูหรานี้ ความรู้สึกระหว่างเธอกับธนาที่ตึงเครียดนั้นยิ่งเพิ่มขึ้น

“นี่มันบ้าไปแล้ว!ที่ตั้งกว้างดันทำห้องนอนแค่ห้องเดียว” เจนอุทานออกมา ความวิตกกังวลทำให้เธอพูดโดยไม่ทันคิด “จะให้ฉันนอนบนเตียงเดียวกับคุณได้ยังไง?”

ธนายิ้มอย่างขี้เล่น เขาเดินเข้าหาเธอช้าๆ “ทำไมล่ะ? ห้องมันมีแค่ห้องเดียว ถ้าฉันมีทางเลือก ฉันก็ยินดีที่ให้เธอนอนที่นี่” เขาพูดขณะเดินเข้ามาใกล้ จนเธอรู้สึกได้ถึงลมหายใจที่ร้อนแรงของเขา

เจนรู้สึกเหมือนหัวใจของเธอจะหยุดเต้น ความคิดที่ว่าต้องนอนร่วมกับชายที่น่ากลัวแต่ดึงดูดใจอย่างธนา ทำให้เธอตื่นเต้นและวิตกกังวลในเวลาเดียวกัน

“ถ้าฉันไม่ยอมล่ะ?” เธอถามด้วยน้ำเสียงที่พยายามจะแสดงถึงความมั่นใจ แต่กลับแฝงไปด้วยความกลัวที่อยู่ในใจ

ธนาหยุดเดินและหันมามองเธอด้วยแววตาที่ดุจดังไฟ “ถ้าเธอไม่ยอม ฉันก็อาจจะมีวิธีให้เธอเปลี่ยนใจ” เขาพูดเสียงทุ้มต่ำ ทำให้เจนรู้สึกถึงแรงดึงดูดที่ไม่อาจต้านทานได้

“คุณจะทำอะไร?” เธอถามด้วยน้ำเสียงที่สั่นคลอน ความสงสัยและความกลัวเริ่มปะทุขึ้นในใจ

“แค่รู้ไว้ว่าฉันจะไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆ” ธนาพูดพร้อมกับยิ้มอย่างมั่นใจ ในใจของเขากลับรู้สึกตื่นเต้นที่ได้ใกล้ชิดกับเธอมากขึ้น

ในค่ำคืนที่มืดมิดและเต็มไปด้วยความตึงเครียดนี้ เจนรู้สึกว่าตัวเองตกอยู่ในเกมที่มีเดิมพันสูง และเธอไม่รู้ว่าความรู้สึกที่ตื่นเต้นนี้จะพาเธอไปถึงจุดไหน

“ถ้าเธอไม่ดื้อ ยอมดีๆ ปีเดียวฉันจะยกหนี้ให้และปล่อยเธอกับพ่อเธอไป” ธนาพูดออกมาอย่างหนักแน่น เสียงของเขาแฝงไปด้วยความจริงจังและมีน้ำหนักที่ทำให้เจนต้องคิดตาม

เจนหยุดชะงัก ความคิดนั้นทำให้ใจของเธอเต้นแรง เธอรู้ว่าหนี้ที่พ่อติดอยู่กับธนานั้นเป็นเรื่องใหญ่ และการได้ยินข้อเสนอแบบนี้มันทำให้เธอรู้สึกหวั่นไหว “คุณหมายความว่าไง?” เธอถามด้วยน้ำเสียงที่สั่นเล็กน้อย

“ง่ายๆ แค่ยอมทำตามที่ฉันสั่ง เป็นเพื่อนร่วมเตียงของฉัน และเมื่อครบปี เธอและพ่อจะมีอิสระ” ธนาพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ “ไม่ต้องหนี ไม่ต้องดื้อ ฉันจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้นสำหรับเธอ”

“แต่… ฉันจะต้องอยู่ที่นี่กับคุณ? อยู่ในที่ที่คุณเป็นคนกำหนด?” น้ำเสียงของเจนเต็มไปด้วยความลังเล เธอไม่แน่ใจว่าตัวเองจะรับมือกับความกดดันนี้ได้หรือไม่

“ใช่” เขาตอบอย่างชัดเจน และแววตาของเขากลับเต็มไปด้วยความดุร้าย “แค่ลองคิดดูสิ ถ้าสิ่งที่ฉันเสนอให้คือทางออกที่ดีที่สุดสำหรับเธอและพ่อ”

เจนคิดไปถึงอนาคตของเธอและพ่อ เธอรู้ว่าการยอมรับข้อเสนอของธนาอาจจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด แต่เธอก็รู้สึกไม่มั่นใจในความรู้สึกของตัวเอง 

“ถ้าฉันตกลง… ฉันจะต้องทำอะไรบ้าง?” เธอถามกลับไป

“แค่ทำให้ฉันพอใจ ”

 ธนาตอบด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูราบเรียบ แต่เจนกลับรู้สึกถึงความจริงจังที่แฝงอยู่ในคำพูดของเขา

ในใจของเจนตอนนี้กำลังสับสนระหว่างความกลัวและความหวัง เธอไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดี แต่รู้เพียงว่า หากเธอไม่ยอมรับข้อเสนอของเขา โอกาสที่จะได้กลับไปสู่ชีวิตปกติอาจจะสูญหายไปตลอดกาล

“ไปอาบน้ำซะ” เขาสั่งเสียงเข้ม สายตาแน่วแน่ไม่ยอมให้ปฏิเสธ

เจนชะงักเล็กน้อย รู้สึกถึงแรงกดดันที่แฝงอยู่ในคำพูดของเขา เธอกำลังจะเถียงออกไป แต่เห็นสายตาคมที่จ้องมองมาราวกับจะตัดสินทุกคำที่เธอจะพูด เธอจึงเงียบและพยักหน้าเบาๆ ยอมทำตามอย่างไม่มีทางเลือก

เธอเดินเข้าไปในห้องน้ำอย่างช้าๆ พลางหันกลับมามองเขาอยู่ครู่หนึ่งก่อนปิดประตู เขายังคงยืนอยู่ตรงนั้น ท่าทางดุดันแต่ดูสงบ มองตามหลังเธอไปด้วยสายตาที่บ่งบอกถึงความตั้งใจบางอย่าง

ในขณะที่น้ำจากฝักบัวเย็นไหลลงบนร่างกาย เจนรู้สึกว่าความกดดันในห้องนั้นยังคงอยู่ แม้จะพยายามทำใจให้สงบ เธอก็อดคิดไม่ได้ว่าการตกลงครั้งนี้จะนำพาเธอไปสู่เส้นทางที่ไม่อาจหันหลังกลับ

ธนานั่งอยู่ปลายเตียงในห้องที่มีแสงไฟสลัวส่องผ่านผ้าม่าน ผ้าคลุมเตียงสีน้ำเงินเข้มแซมลายทองให้บรรยากาศหรูหรา เผยให้เห็นแผงอกกว้างแข็งแรงที่ตัดกับเงามืดรอบตัว เขามองตรงไปที่เจน ร่างบางที่เดินเข้ามาใกล้ด้วยขาสั่น

“มานี่” เขาเรียกเสียงต่ำแผ่วแต่ทรงอำนาจ

เจนหยุดชะงัก น้ำเสียงนั้นทำให้เธอรู้สึกถึงแรงกดดันที่แผ่ซ่าน เธอพยายามหาคำพูดที่จะหลีกเลี่ยงสถานการณ์นี้ "ฉะ...ฉันไปนอนข้างนอกก็ได้ค่ะ"

ดวงตาคมของเขาแฝงความไม่พอใจ ส่งสายตาดุดันมาที่เธอ “นี่เริ่มพยศอีกแล้วใช่ไหม?” เขาพูดช้าๆ ทว่าเข้มเด็ดขาด “ฉันสั่งเธอว่าไง?”

เจนรู้ตัวดีว่าตัวเองกำลังขัดขืน แต่ความรู้สึกว้าวุ่นและความกลัวนั้นมันล้นอยู่ในใจเธอ “ขะ…ขอโทษค่ะ” เธอเอ่ยออกมาเบาๆ ก่อนค่อยๆ ขยับเข้าไปใกล้ตามที่เขาสั่ง ใจเต้นแรงทุกก้าวที่เดินเข้าไปใกล้เขา

ทันทีที่เจนเดินเข้ามาใกล้ ธนาก็เอื้อมมือมากระชากร่างบางเข้ามาอย่างไม่ทันตั้งตัว มือใหญ่ของเขาโอบรอบเอวเล็กแล้วดึงเธอมานั่งลงบนต้นขาแข็งแรงของเขา ราวกับจะย้ำให้เธอรู้ว่าทุกการเคลื่อนไหวของเธอนั้นอยู่ภายใต้อำนาจของเขาโดยสิ้นเชิง

เจนตกใจ ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงซ่านด้วยความอับอาย เธอพยายามจะขยับตัวออกแต่ก็โดนวงแขนแข็งแกร่งของเขารั้งไว้แน่น สัมผัสนั้นอบอุ่นและหนักหน่วงจนเธอไม่สามารถขัดขืนได้ ธนาเอียงหน้าเข้าใกล้ กระซิบเสียงต่ำแต่แฝงความดุดันข้างหู

“ฉันบอกแล้วใช่ไหมว่าห้ามดื้อ” เสียงของเขาเข้มและทรงพลัง เจนเงียบไปด้วยความรู้สึกว้าวุ่นในใจ เธอรับรู้ได้ถึงจังหวะเต้นของหัวใจที่ถี่กระชั้นของเขาผ่านสัมผัสใกล้ชิดนั้น

“ใครดื้อกัน…” เสียงเธอแผ่วเบา หลุดออกมาราวกับเป็นคำท้าทาย แต่คำพูดนั้นกลับยิ่งทำให้ธนายิ้มอย่างพอใจ เขากระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้นจนเจนต้องเงยหน้ามอง ใบหน้าของเธอแดงซ่านด้วยความเขินอายและหัวใจที่เต้นแรง

สำหรับเขา เธอดูทั้งน่ารักและน่าหลงใหลจนอดใจไม่ไหว ธนาไม่รีรอ ดึงเธอเข้ามาใกล้กว่าเดิมและกดจูบลงบนริมฝีปากของเธออย่างเร่าร้อนและเต็มไปด้วยความต้องการ ความหวานของจูบค่อย ๆ แปรเปลี่ยนเป็นความลึกซึ้งและร้อนแรงขึ้นทุกวินาที เขาครอบครองทุกส่วนของเธอในจูบนี้ ทำให้เจนรู้สึกราวกับหลอมละลายอยู่ในอ้อมแขนแข็งแกร่งนั้น

จูบนี้เป็นจูบที่ไม่อาจปฏิเสธได้ และยิ่งเธอดิ้นรนเท่าไหร่ ธนายิ่งต้องการย้ำเตือนให้เธอรู้ว่า ตอนนี้เธออยู่ภายใต้การควบคุมของเขาอย่างสมบูรณ์

เจนพยายามผลักเขาออกจากจูบ แต่ธนากลับยิ่งรุกหนักกว่าเดิม เขากดจูบลงมาแนบแน่น ลิ้นร้อนของเขาค่อยๆ แทรกผ่านริมฝีปากของเธอ บังคับให้เธอเปิดรับจูบของเขาอย่างเต็มที่ ลิ้นของเขาสำรวจอย่างไม่รีบร้อน แต่มุ่งมั่น ราวกับกำลังค้นหาความหวานที่ซ่อนอยู่ภายในทุกซอกทุกมุม

ความร้อนแรงและเรียกร้องจากจูบนั้นทำให้เจนหัวใจเต้นแรงจนแทบจะควบคุมตัวเองไม่อยู่ เธอพยายามที่จะผลักเขาออก แต่แรงนั้นกลับค่อยๆ ลดลง เมื่อสัมผัสที่เขามอบให้ดึงเธอลงสู่ห้วงแห่งความหวั่นไหวที่ยากจะต่อต้าน

ธนาผ่อนร่างสวยของเจนลงเบาๆ บนเตียงอันนุ่ม ร่างเธอสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อแผ่นหลังสัมผัสกับผ้าปูเตียง ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความสับสนและกังวล ยกมือขึ้นผลักที่อกกว้างของเขาเล็กน้อย พลางหอบหายใจ แต่ธนาเพียงยิ้มเล็กน้อย ก้มลงมองเธอด้วยแววตาที่อ่อนโยน

“ทำไมต้องกลัวขนาดนั้น” เสียงกระซิบแผ่วเบาของเขาก้องอยู่ข้างหู สร้างความรู้สึกแปลกใหม่ที่ทำให้เจนรู้สึกหวั่นไหว ขนลุกซู่ด้วยความประหม่าและความรู้สึกที่เธอไม่คุ้นเคย ดวงตาของเขามองลึกเข้ามาราวกับจะทำให้เธอหลอมละลาย

“แค่ปีเดียว” ธนากระซิบเบาๆ มองเธอด้วยสายตาหวานซึ้ง จากนั้นเขาก้มลงจูบเธออย่างอ่อนหวาน ทว่าแฝงไปด้วยความเชี่ยวชาญที่ทำให้เจนไม่สามารถถอนตัวจากเสน่ห์นั้นได้ หัวใจที่เต้นรัวของเธอยิ่งทำให้เขายิ่งพอใจ ราวกับเด็กน้อยที่ค่อยๆ ถูกล่อหลอกให้หลงเข้าไปในโลกที่เขาเป็นคนสร้างขึ้น