ม้าพยศของเจ้าพ่อคาสิโนใหญ่

“คุณให้ฉันทำงานใช้หนี้แทนได้ไหม? หนักขนาดไหนฉันก็จะทำ” 

คำพูดที่แสนท้าทายของเจนยังคงดังก้องอยู่ในใจของธนา ใบหน้าที่คล้ายมีนาแต่แววตาดื้อรั้นและท่าทางที่เต็มไปด้วยความท้าทายทำให้เขานึกถึงคนละด้านกันไปโดยสิ้นเชิง จนเผลอยิ้มออกมาเล็กน้อยอย่างห้ามไม่อยู่ รอยยิ้มนั้นทำให้ลูกน้องในห้องประชุมต่างหันมามองกันตาปริบๆ ก่อนจะหลบสายตาออกไป เพราะไม่ค่อยได้เห็นบอสของพวกเขายิ้มในเวลางานบ่อยนัก

มาร์ค มือขวาคนสนิทที่รู้จักนิสัยบอสของตัวเองดี เหลือบมองด้วยท่าทางขี้เล่น พลางกระซิบข้างหูบอสด้วยน้ำเสียงหยอกเย้า 

“บอส…ไม่ใช่ว่าหลงของเล่นใหม่นะครับ?”

ธนาเหลือบตากลับมาให้สายตาดุดัน แต่มาร์คก็ยังกล้ากล่าวต่อ 

“เด็กนั่นหน้าเหมือนคุณมีนามากนะครับบอส ” 

น้ำเสียงหยอกล้อของเขาเต็มไปด้วยความนึกสนุกที่หาโอกาสแหย่เจ้านายตัวเอง

"มาร์ค…" 

ธนาเอ่ยเสียงเรียบแต่เฉียบขาด พยายามซ่อนรอยยิ้มที่เริ่มจะเผยออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ ขณะที่ในหัวก็อดนึกถึงภาพเจนที่ยืนเถียงใส่เขาด้วยความท้าทายไม่ได้ เขาส่ายหัวเล็กน้อยอย่างละอายใจในตัวเอง แต่มาร์คที่ถอยไปยืนข้างๆ ก็ยังคงอมยิ้มอย่างไม่หวั่นไหว

เมื่อคืนนี้ธนาต้องอดกลั้นขนาดไหน ในห้องที่เงียบสงบ แสงจันทร์ส่องผ่านหน้าต่างมาเผยให้เห็นภาพเงาของเจนที่หลับใหลในอ้อมกอดของเขา ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความบริสุทธิ์และไร้เดียงสา ขณะที่ริมฝีปากของเธอยังคงมีร่องรอยของจูบอันเร่าร้อนที่เขาให้ไป 

“เด็กบ้านี่ จูบกันอยู่ดีๆ หลับไปเฉยเลย?” 

เขาคิดในใจ รู้สึกถึงความอบอุ่นจากร่างเล็กที่อยู่ในอ้อมแขน แต่ความรู้สึกตื่นตัวในตัวเขากลับไม่ยอมปล่อยให้เขานิ่งเฉยได้ เขายังคงระลึกถึงความหวานของจูบเมื่อคืน อารมณ์ร้อนที่เต็มเปี่ยมในขณะที่เขาค่อยๆ แทรกลิ้นเข้าไปในปากของเธอ ค้นหาความหวานที่เขาหลงใหล แต่กลับกลายเป็นว่าเจนหลับไปโดยไม่รู้ตัว ทำให้เขาต้องอดทนต่อความรู้สึกที่ปั่นป่วนในใจ

ธนาก้มลงมองเธออีกครั้ง รู้สึกถึงความน่ารักที่ทำให้หัวใจเขาเต้นแรง เขาไม่ได้แค่ต้องการให้เธออยู่ในอ้อมกอด แต่ยังต้องการที่จะเข้าใจเธอให้มากขึ้น และในขณะเดียวกันก็ต้องควบคุมอารมณ์ที่กำลังพุ่งพล่านอยู่ในตัว

“นี่ไม่ใช่เวลาที่จะปล่อยให้ตัวเองอ่อนไหวเกินไป” เขากระซิบกับตัวเอง พยายามเบี่ยงเบนความคิดและความรู้สึกออกไป แต่มันยากเหลือเกินในเมื่อเจนอยู่ใกล้แค่เอื้อม

ธนาเฝ้าคิดว่าเขาต้องการเจนในแบบที่สมยอม ต้องการให้เธอรู้สึกเต็มใจที่จะเข้ามาหาเขาในทุก ๆ ด้าน โดยเฉพาะในเรื่องของความรักและความใกล้ชิด เขารู้ว่าการทำให้เธอรักเขาอย่างจริงจังจะต้องใช้เวลาและความอดทน แต่เขาก็ไม่สามารถปฏิเสธความปรารถนาที่เต็มไปด้วยความร้อนแรงในใจ

ในคืนที่เขานอนกอดเธออยู่ เขารู้ดีว่าถึงแม้เธอจะหลับสนิท แต่เขาต้องทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยและสบายใจในอ้อมแขนของเขา จูบที่แผ่วเบาและสัมผัสที่นุ่มนวลอาจจะเป็นวิธีที่ดีที่สุดในการสร้างความเชื่อใจในตัวเขา แต่ภายในใจของเขากลับมีความต้องการที่จะให้เธอเข้ามาใกล้ชิดและยอมรับเขาอย่างเต็มใจ

“ฉันต้องการเธอแบบที่เธอต้องการฉัน” เขาพึมพำขณะมองใบหน้าที่งดงามของเจน

เขาอดขำไม่ได้เมื่อเห็นเธอหลับกลางอากาศ แทบจะเรียกได้ว่าเธอเป็นม้าพยศที่ยอมแพ้ให้เขาได้อย่างง่ายดาย แต่การที่เธอหลับไปทำให้ธนาต้องอดใจ โดยไม่กล้าทำอะไรในตอนนี้ ถึงแม้ในใจจะลอยไปไกลและเต็มไปด้วยความปรารถนา ความอยากได้อยากมี แต่เขารู้ว่ามันเป็นเวลาแห่งความอดทน

กลางดึกที่ความเงียบสงบเข้าครอบงำ เขาอดใจไม่อยู่ หัวใจเต้นแรงอย่างควบคุมไม่ได้ เขาค่อยๆ ก้มลงไปจูบที่เรียวปากอิ่มของเธอ แค่เพียงจูบเบาๆ เพื่อสำรวจรสชาติหวานล้ำ แต่เมื่อเขาสัมผัสได้ถึงความนุ่มนวลนั้น ก็ทำให้หัวใจเขากระตุกในความรู้สึกที่มีต่อเธอ

ร่างขาวโพลนของเจนบิดตัวเร่า ๆ ในอ้อมแขนของเขา แสดงให้เห็นถึงความรู้สึกที่ถูกปลุกเร้า และธนารู้สึกถึงอารมณ์ที่ปั่นป่วนขึ้นในตัวเขา เขาเคยมีประสบการณ์มากมาย แต่ความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับเจนกลับทำให้เขาทรมานอย่างสุดซึ้ง

เขาต้องตัดใจอดกลั้นหลายต่อหลายรอบ ไม่ได้นอนทั้งคืน เสียงครางกระเส่าจากเธอทำให้เขารู้สึกเหมือนกับไฟที่ลุกโชนอยู่ในตัว แต่เขาก็ยังคงพยายามรักษาความสงบ ใจเขากำลังต่อสู้ระหว่างความต้องการและความถูกต้อง ซึ่งมันยากเหลือเกินในขณะที่เธอนอนอยู่ใกล้ ๆ แบบนี้

“เมื่อคืนนี้...มันช่างยากเย็น” เขาพึมพำกับตัวเอง 

เจนสะดุ้งตื่นขึ้นมาในร่างเปลือยเปล่า ความรู้สึกมึนงงและสับสนแผ่ซ่านไปทั่วร่าง เธอพยายามประมวลผลเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อรู้ว่าเธออยู่ในสภาพนี้ได้อย่างไร

“เมื่อคืนมันยังไงนะ?” เจนคิดในใจ มือเล็ก ๆ ของเธอแตะผ้าปูเตียงที่นุ่มนวล ลมหายใจของเธอเริ่มเร็วขึ้นเมื่อความจริงเริ่มเข้ามาในหัว นี่มันเป็นไปได้อย่างไร? เธอจำได้ว่าตัวเองหลับในอ้อมกอดของเขา แต่เหตุการณ์ที่ตามมาหลังจากนั้นกลับไม่ชัดเจน

“ทำไมฉันถึงเปลือย?” เธอพึมพำด้วยความตกใจ สายตาของเธอจ้องมองไปยังพื้นที่รอบข้าง หัวใจเต้นแรงราวกับจะหลุดออกมาจากอก นึกถึงความรู้สึกที่มีเขาอยู่ใกล้ ๆ ความร้อนจากเรือนร่างของเขายังตราตรึงอยู่ในความทรงจำ

“ฉันเสร็จเขาแล้วเหรอเนี่ย?” คำถามนี้แล่นเข้ามาในใจ พร้อมกับความรู้สึกวิตกกังวล และความสับสนที่สลับกันมาเป็นระลอก เธอไม่สามารถเชื่อได้ว่ามันเกิดขึ้น และในช่วงเวลาอันบอบบางนี้ เธอรู้สึกเหมือนตัวเองถูกวางไว้ในสถานการณ์ที่ไม่สามารถควบคุมได้

มือของเธอเริ่มสั่น ขณะที่เธอพยายามตั้งสติ ทำไมเธอถึงไม่จำอะไรได้เลย? เสียงที่ดังจากห้องข้างนอกทำให้เธอรู้สึกว่าต้องรีบจัดการกับตัวเองก่อนที่เขาจะกลับมา เธอเริ่มนึกถึงวิธีที่จะอธิบายหรือแก้ไขสถานการณ์นี้ แต่ทุกอย่างดูเหมือนจะยากเหลือเกินในขณะนี้

แต่ไม่ทันที่เจนจะทำอะไรร่างใหญ่ในเสื้อเชิ้ตแขนยาวพับแขนทับด้วยเสื้อกั๊กสุดเนี๊ยบก็ก้าวเข้ามาในห้อง มือถือแก้วกาแฟหอมๆ ที่ยังมีไอน้ำลอยอยู่ เขายืนพิงขอบประตูในท่าทางที่ทำให้รู้สึกถึงความสง่างามที่แฝงไว้ในความเข้มแข็ง ดวงตาคมจ้องมาที่เธอด้วยความสนใจ

“ไอ้บ้า! ทำอะไรฉันเนี่ย!” เจนตะโกนด้วยเสียงสั่น เธอกว้างหมอนหลายใบใส่เขาอย่างไม่ลังเล โดยที่ยังไม่ทันคิดว่าเธอยืนอยู่ในสภาพไหน

ธนาแทบจะไม่ทันได้ตั้งตัว เขาวางแก้วกาแฟลงอย่างรวดเร็ว ก่อนจะก้าวยาวๆ เข้ามาหาเธอ เสียงเล็กของเจนยังคงด่าเขาไปมาอย่างโกรธจัด แต่ความโกรธนั้นกลับทำให้เขายิ้มในใจ เขารู้ว่าความดื้อรั้นของเธอนั้นเป็นสิ่งที่ดึงดูดเขาอย่างมาก

“อย่ายุ่ง!” เจนพยายามเบี่ยงตัวหนี แต่ธนาคว้าข้อมือเล็กๆ ของเธอไว้แน่น จนรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นจากร่างใหญ่ของเขา

“เดี๋ยวก่อน” เขากล่าวเสียงเข้ม ดวงตาของเขาไหววูบด้วยอารมณ์ที่ซับซ้อน ขณะที่เขาจับคางเล็กๆ ของเจนไว้มั่น “เมื่อคืนนี้…” เขาไม่ทันได้พูดจบ เพราะแล้วเขาก็กดจูบลงไปอย่างกระหาย

จูบที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นและความปรารถนา อดทนมาทั้งคืน ตอนนี้ทุกอย่างคลี่คลายออกมาเป็นสัมผัสที่ร้อนแรงในขณะที่เขาจูบเธอ จูบที่ไม่เพียงแค่ต้องการคำตอบ แต่ยังเต็มไปด้วยความรุนแรงที่เขาหมายมั่นที่จะครอบครองเธอ

เจนรู้สึกเหมือนกับว่าเวลาหยุดเดินไปชั่วขณะเมื่อได้ยินประโยคที่เต็มไปด้วยความหมายของเขา “ใช่ เธอเป็นของฉันแล้ว” เสียงของธนาเหมือนจะกระซิบแผ่วเบา แต่กลับดังชัดในหูของเธอ จิตใจเธอสั่นสะท้านระหว่างความรู้สึกสับสนและความดึงดูดที่ยากจะต้านทาน

“อะไรนะ?” เธอถามเสียงเบา สับสนกับสิ่งที่เขาพูด เธอรู้ดีว่าเขาอาจจะหมายถึงการเป็นเจ้าของในทางอารมณ์ แต่คำพูดของเขาทำให้เธอรู้สึกเหมือนว่าตัวเองถูกกักขังอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่คุ้นเคย

“เธอได้อยู่ในอ้อมแขนของฉันแล้ว เจน” ธนากล่าว พร้อมกับยิ้มเล็กน้อยที่มุมปาก ใบหน้าของเขายังคงอยู่ใกล้ จนเธอสามารถมองเห็นแสงในดวงตาของเขาที่เต็มไปด้วยอารมณ์

ความรู้สึกของเจนตีกันอย่างรุนแรงในใจ ความต้องการจะผลักเขาออกไปพร้อมกับความรู้สึกดึงดูดที่มีต่อเขา เธอไม่เคยคิดว่าจะมาถึงจุดนี้—ถูกมองว่าเป็นของเขาแบบนี้

“ไม่… ฉันไม่ใช่ของใคร” เธอตอบเสียงแผ่ว แต่ความมั่นใจในคำพูดกลับไม่มีอยู่จริง ในใจเธอกลับเต็มไปด้วยความกลัวและความอยากรู้อยากเห็น

ธนายิ้มกว้างขึ้น ดวงตาของเขาเป็นประกายระยิบระยับ “แต่ตอนนี้เธออยู่กับฉันแล้ว และมันคือสิ่งที่ฉันต้องการ” เขาโน้มตัวเข้ามาใกล้ จูบที่ตามมาเต็มไปด้วยความร้อนแรงและความรู้สึกที่ไม่อาจอธิบายได้

เจนพยายามผลักเขาออก แต่มือของเขากลับจับข้อมือเธอแน่นขึ้น สายตาของเขาเป็นประกายด้วยความมั่นใจ ราวกับว่าทุกอย่างในโลกนี้ได้ถูกกำหนดไว้แล้ว และเธอไม่อาจหลีกหนีจากความเป็นจริงนี้ได้

“ปล่อยฉัน!” เธอตะโกน แต่คำพูดนั้นกลับถูกกลบด้วยเสียงจูบและการตอบรับที่เต็มไปด้วยความรักและความต้องการจากเขา

“ไม่ ฉันจะไม่ปล่อยเธอไป” ธนากล่าวอย่างหนักแน่น เสียงของเขาทำให้เจนรู้สึกอ่อนแรง ไม่สามารถต้านทานความรู้สึกที่พุ่งขึ้นมาท่วมท้นได้

ในที่สุด เธอก็รู้สึกถึงการปล่อยวาง—เธออาจจะถูกล่อลวงไปในโลกของเขา ซึ่งเธอไม่สามารถย้อนกลับได้อีกต่อไป เธอเริ่มรับรู้ถึงความเชื่อมโยงที่มีต่อเขา ทั้งความกลัวและความต้องการที่ยากจะอธิบาย ทำให้เธอรู้สึกเหมือนตกอยู่ในเวทีที่ถูกกำหนดโดยเขาเพียงคนเดียว