ตอนที่ 9 ลมหายใจสุดท้าย

ในห้วงเวลาปัจจุบันนั้น...

            ณารากุมบาดแผลฉกรรจ์กลางหน้าอกทะลุแผ่นหลัง ดวงตาพร่าพรายแลเห็นโลหิตแดงฉาดฉาน ปลายจมูกสัมผัสกลิ่นคาวที่กำลังพาเธอก้าวล่วงเข้าสู่ความตาย รู้ดีว่าตนเองคงไม่รอดแน่แล้ว

            ดีเหมือนกัน... เธอจะได้ตามไปเจอน้าอี้ฟาน เจอพ่อแม่ในโลกหลังความตายสักที

พร้อมกับความคิดนั้น ร่างเพรียวระหงก็ล้มฟาดลงกับพื้น พร้อมกับลมหายใจสุดท้ายปลิดปลิวไปราวใบไม้ถูกสายลมแรงปลิดจากขั้ว ร่วงผลอยลงสู่ผืนน้ำเบื้องล่าง ก่อนจะถูกสายน้ำพัดพาไปอย่างไร้จุดหมาย

            อีกห้วงเวลาหนึ่ง...

            ณ. เรือนเหมยฮวา ภายในบริเวณตำหนักท่านอ๋อง 9 เฉินลู่ซี พร้อมด้วยขบวนหาบของขวัญพระราชทานจากฮ่องเต้ไท่จือ เพิ่งจะเดินทางมาถึง และถูกเชิญเข้ามาในห้องรับรองอันโอ่โถง

            “เฉินลู่ซี คำนับท่านอ๋อง 9 ขอจงเจริญ”

            “อ้อ ใต้ท้าวเฉิน เชิญนั่ง ไม่ต้องเกรงใจ ท่านเดินทางมาไกล ยังต้องนำของพระราชทานจากฮ้องเต้มาให้ข้าอีก คงเหน็ดเหนื่อยไม่น้อย เชิญใต้ท้าวเฉินไปพักผ่อนที่ศาลาริมน้ำดีกว่านะ จะได้เล่นหมากรุกกันสักกระดานสองกระดาน”

            “ครับท่านอ๋อง เชิญๆ” ว่าแล้วเฉินลู่ซีก็เดินตามเจ้าบ้านมายังศาลาหลังคาทรงเก๋งจีนริมลำธาร ไม่ไกลจากตำหนักใหญ่ โดยมีเจียงจื่อหยา จี้หมิน และเจิ้นหยางสองมือปราบเดินตามมาด้วย

            “อ้อ ข้าลืมถามไป องครักษ์เจิ้งไม่ได้มาด้วยเรอะ”

            ท่านอ๋อง ข้าได้ให้องครักษ์เจิ้งไปสืบคดีในเมืองฉางโจวน่ะครับ ไม่ทราบว่าท่านอ๋องทราบเรื่องการหายตัวไปของหญิงตั้งครรภ์รึเปล่า”

            “อึม วันๆ ข้าเอาแต่สวดมนต์อยู่ในห้องพระ ไม่ทราบเรื่องราวความเป็นไปภายนอกตำหนักหรอก  ถ้าเป็นท่านแม่ทัพหลี่ ก็น่าจะทราบอยู่”

            “ท่านอ๋องหมายถึง ท่านแม่ทัพหลี่เหวินเฉา แม่ทัพกองเรือเดินสมุทรน่ะเหรอครับ เท่าที่ข้าทราบ ท่านแม่ทัพคนนี้  เป็นคนหูตากว้างไกลทีเดียว”

            “ถูกต้องแล้วล่ะ หลี่จิ้ง ลูกชายคนเดียวของท่านแม่ทัพเองก็เป็นนายกองเรือ เจริญรอยตามบิดา น่าชื่นชมนัก รูปก็งาม เก่งกาจทั้งบุ๋นบู๊ ใต้ท้าวเฉิน ในฐานะที่ข้านับเป็นเพื่อนสนิทกับท่าน ท่านคิดเห็นอย่างไร หากว่าข้าจะให้เจี้ยนฟาง ลูกสาวของข้า ได้ออกเรือนกับหลี่จิ้ง”

            “ท่านอ๋อง ในความเห็นของข้า ก็อยากให้ท่านเปิดโอกาสให้ท่านหญิงน้อยได้ร่วมตัดสินใจด้วยนะ เพราะเรื่องออกเรือน เป็นเรื่องสำคัญครั้งหนึ่งในชีวิตลูกผู้หญิงคนหนึ่ง ดั่งภาษิตว่า ปลูกเรือนตามใจผู้อยู่ ผูกอู่ตามใจผู้นอน”

            “อึม ใต้ท้าวเฉินพูดก็มีเหตุผล” ท่านอ๋อง 9 ยกมือขึ้นลูบเครายาวเบาๆ วางม้าในมือลงกับกระดาน สีหน้าครุ่นค

            หากจ้าวเจี้ยนฟางได้เป็นภรรยาของหลี่จิ้ง เป็นลูกสะใภ้ของหลี่เหวินเฉาละก็ เขาก็จะกลายเป็นผู้ทรงอิทธิพลในเมืองฉางโจว รวมถึงเกาะทางใต้ด้วยเช่นกัน

            ท่านอ๋องรู้ดีว่า ความสุขของลูกสาวนั้นสำคัญก็จริง แต่ก็ไม่อยากผิดคำสัญญาที่ให้ไว้กับหลี่เหวินเฉา

            แม้จะเห็นด้วยกับคำพูดของขุนนางคนสนิทอย่างเฉินลู่ซี แต่ก็ไม่อาจตัดสินใจได้เด็ดขาด

            “ได้ยินว่า ท่านแม่ทัพหลี่เป็นผู้ทรงอิทธิพลในแถบนี้ รวมทั้งเกาะทางทะเลใต้ด้วย”

“ใช่ ที่จริง ข้าไม่ได้เกรงกลัวอิทธิพลของแม่ทัพหลี่หรอก แต่ข้าเคยไปสัญญากับแม่ทัพลี่ไว้น่ะสิว่า หากลูกข้าเป็นหญิง จะให้แต่งงานกับหลี่จิ้ง แล้วคนที่ข้าเห็นว่าเหมาะสมที่สุด ก็มีเพียงเจี้ยนฟางเท่านั้น”

 “อ้อ เรื่องมันเป็นอย่างนี้นี่เอง หากท่านอ๋องลำบากใจ เกรงจะผิดใจกับท่านแม่ทัพละก็ ก็ควรให้เวลาบุตรีของท่านกับบุตรชายของท่านแม่ทัพหลี่ได้ศึกษาดูใจซึ่งกันและกันไปก่อน หากทั้งสองไม่ได้รู้สึกอย่างไรต่อกัน ไม่สามารถแต่งงานกันได้ ถึงตอนนั้น ท่านก็จะไม่ต้องกลัวว่าจะต้องบาดหมางกับท่านแม่ทัพหลี่อีกแล้วล่ะ ส่วนเรื่องอิทธิพลของท่านแม่ทัพหลี่นั้น ท่านอย่าวิตกไปเลยนะ เพราะถึงอย่างไร ท่านอ๋องก็เป็นเชื้อพระวงศ์ เป็นพระญาติสนิทของฝ่าบาท ใครเลยจะกล้าริดรอนอำนาจของท่านอ๋องได้”

            ฟังคำพูดของเฉินลู่ซีแล้ว ท่านอ๋อง 9 ก็ตัดสินใจได้ในทันทีว่า ควรจะทำอย่างไรต่อไป

            ภายในห้องพักส่วนตัวของฮุ่ยเหนียง ตำหนักของท่านอ๋อง 9 ฮุ่ยเหนียงก้าวเข้ามาในห้องด้วยท่าทีเกรี้ยวกราด แววตาของนางเต็มไปด้วยความชิงชังที่มีต่อลูกเลี้ยงอย่างจ้าวเจี้ยนฟาง

            แต่ไหนแต่ไรมาแล้ว ที่ลูกเลี้ยงคนนี้ไม่เคยยอมก้มหัวให้ ไม่เคยเห็นนางอยู่ในสายตา ถือว่าตนเองเป็นท่านหญิง เป็นบุตรีคนโปรดของท่านอ๋อง 9 แล้วจะทำอย่างไรกับนางก็ได้อย่างนั้นหรือ

            ในเมื่อจ้าวเจี้ยนฟางก้าวออกมาจากวังหลวง กลับมารนหาที่ตายถึงที่นี่ ฮุ่ยเหนียงคนนี้แหละจะช่วยให้นางสมหวังเอง

            งานเลี้ยงวันเกิดของท่านอ๋อง 9 ในค่ำคืนนี้จัดขึ้นอย่างเรียบง่าย มีเพียงเฉินลู่ซี แม่ทัพหลี่เหวินเฉาพร้อมลูกชายเท่านั้น ที่ได้รับเทียบเชิญให้มาเป็นแขกในงาน

            ขณะที่ทุกคนนั่งรับประทานอาหารอยู่ในงานนั่นเอง เจิ้งหมิง ซึ่งกำลังอยู่ระหว่างปลอมตัวสืบคดีการหายตัวไปของหญิงตั้งครรภ์ในเมืองฉางโจว จึงติดตามเฉินลู่ซีมาเงียบๆ ไม่ได้แสดงตัว

            เขานั่งอยู่บนหลังคาตำหนักใหญ่ มองใต้ท้าวเฉินสนทนากับแม่ทัพหลี่เหวินเฉา ก่อนจะกวาดสายตาไปรอบๆ บริเวณ

            จะว่าไปตำหนักของท่านอ๋อง 9 ก็ใหญ่โตกว้างขวางใช่เล่น ทหาร คนรับใช้ก็มากมาย หากท่านก็เลือกที่จะใช้ชีวิตเรียบง่าย ไม่สร้างอิทธิพลเช่นแม่ทัพหลี่เหวินเฉา เท่าที่ทราบจากใต้ท้าวเฉินกับท่านเลขาเจียง นอกจากท่านอ๋องจะอยู่แต่ในห้องพระ ห้องหนังสือ ชมสวนแล้ว ก็ไม่ได้ทำอะไรอื่น เรื่องการเมือง เรื่องจะข้องเกี่ยวกับผู้คนภายนอกตำหนักนั้นไม่มีเลย นับว่าท่านมีความสุขกับชีวิต เป็นท่านอ๋องสุขสันต์โดยแท้จริง

            เจิ้งหมิงจ่อมจมอยู่ในห้วงความคิดของตนเอง แต่แล้วก็ต้องชะงัก เมื่อเห็นว่าสตรีนางหนึ่งก้าวเรื่อยๆ มาจากเรือนเหมยฮวา มุ่งหน้าสู่ตำหนักใหญ่

            แสงจากโคมแขวนเป็นแนวตามทางเดิน เผยให้เห็นดวงหน้างามชวนหลงไหล

            องครักษ์หนุ่มพินิจมองดวงหน้างามอยู่เป็นครู่ พลันดวงหน้าของณารา หญิงสาวในความทรงจำก็แทรกเข้ามาทาบทับดวงหน้าของสตรีงาม แม้ว่าเขาจะยกมือขึ้นขยี้ตาหลายครั้ง ก็ไม่อาจลบภาพดวงหน้านั้นได้เลย

            อะไรกัน! แม่นางผู้กล้าหาญตายไปแล้วนี่นะ เหตุใดภาพของนางจึงตราตรึงอยู่ในห้วงคำนึงของเขาเช่นนี้